Shinobi War PBF Naruto

Dziewczyna wybrała widać najłatwiejszą opcję. Cóż niemal bez przerwy zachowuje pozycję roszczącą, więc pewnie i tak nie byłoby korzyści z tak rozpieszczonego dziecka. Bardziej zainteresowały go słowa Hitarashiego. Niby tym razem też nie powiedział zbyt wiele przydatnych rzeczy, lecz przynajmniej nie zaprzeczył, iż mogły się tam znajdować jakieś pieczętujące zwoje. Naturalnie nie przegapił też składania pieczęci przez mężczyznę. Nie zauważył jakiś widocznych efektów, więc podejrzewał, że to mgło być jakieś genjutsu. Pytanie w kogo konkretnie skierowane.
- Co ty właściwie zrobiłeś? - Rzucił zamyślony w stronę Hitarashiego.
Po wejściu do obozu jego zachowanie wydało my się jeszcze bardziej dziwne. Czyżby jednak nas oszukał? lepiej przygotować się na wszystko. - Rzucił w myślach szybko ruszając za mężczyzną. Natychmiast prawą ręką sięgnął po kunaia. Cóż nie miał pojęcia co się stanie, więc w takiej sytuacji potrzebował broni, którą mógłby blokować i odbijać ataki. Jeśli zauważy Hitarashiego, to za nim ruszy, jeśli nie to spróbuje zakraść się w stronę największego namiotu, o ile taki rzuci mu się w oczy. Rozgląda się też po okolicy wypatrując cech, które utwierdzały by go w tym, że to bandycka kryjówka. Wytęży też zmysły tak bardzo jak się da, cóż lepiej by nikt się do niego nie zakradł. Jeśli zauważy jakiegoś bandytę to postara się go zdjąć shurikenem celując w szyję lub głowę. Naturalnie stara się działać jak najciszej.

Poranek powoli się zbliżał, więc chyba wypadało się pośpieszyć, w końcu jeśli jacyś ludzie teraz spali, to wkrótce mogli się obudzić. Pościg za Hitarashim okazał się bez owocny, a dodatkowo widoczność cięgle się pogarszała. Po chwili biegu stwierdził, że coś jest nie tak. Cóż najwyraźniej jednak to było genjutsu, a technika była skierowana w niego. Czemu tak uważał? Po złożeniu pieczęci nie było widać, żadnych efektu, więc to musiał być raczej atak na umysł. Skąd pewność, że ją wtedy aktywował? Cóż od razu wówczas coś wtedy wyszeptał, a nie wyglądało by te słowa były kierowane do kogokolwiek. Ponadto teraz jeszcze raczył się z nim droczyć za pomocą dźwięków. Ech, upierdliwe. Kończmy tą zabawę. - Rzucił w myślach. Następnie szybko schował bronie w kieszeniach i złożył dłonie w pieczęć. Następnie odcina na chwilę dopływ czakry do mózgu i liczy że wróci wszystko do normy. Jeśli się nie mylił, to po tym pewne rzeczy powinny się rozjaśnić i być może zobaczy pewne osoby, o ile nie tylko pseudo towarzysza. Po tym ponownie szybko wyciąga wcześniej schowane bronie. Niezależnie od wyniku stara się cokolwiek wyłapać swym wzrokiem, słuchem, a nawet węchem.

Jak się okazało ten palant co się mienił partnerem w biznesie chciał go wystawić za pomocą genjutsu. Cóż na szczęście się z tego uwolnił i wypadało się wziąć do roboty. Rzucił okiem czy nie widać nigdzie tego skurczybyka korzystając z okazji że teraz widział większą część obozu. W sumie ciekawe było, iż palant ten nie obudził jeszcze bandytów. Czyżby sam chciał zgarnąć wszystko robiąc ze mnie wabika? - Rzucił w myślach. Na ten moment postanowił olać małe namioty śpiących. Mimo to zachowując ostrożność i czujność postanowił skierować się w stronę dużego namiotu. Jeśli wejście było z tej strony, że mógł zajrzeć do środka bez zwracania uwagi czuwającego to tak zrobił. Jeśli nie to, trzeba było zająć się wpierw strażnikiem, o ile taki był. Jeżeli takiego zauważy, to spróbuje go zdjąć za pomocą shurikena. Cóż oczywiście najlepszym efektem byłoby załatwienie tego będąc niezauważonym i o taki efekt by się starał dlatego starałby się zaatakować od tyłu lub czając się za jakimś obiektem. Gdzie chciałby trafić? Najlepiej w głowę lub szyję. Naturalnie cały czas pozostaje czujny i oraz nasłuchuje okolicznych dźwięków.

Po dotarciu do dużego namiotu zidentyfikował położenie skarbów i jak się okazało Hitarashi ich sobie nie zgarniał, więc musiało nim kierować coś innego, o czym Kei nie miał pojęcia. Niestety żadne zwoje brunetowi nie rzuciły się w oczy, więc chyba najpierw musiał się pozbyć bandytów by zgarnąć te rzeczy. Dlatego też opuszczając duży namiot postanowił namierzyć jakiegoś bandytę na zewnątrz, a najlepiej tego z pochodnią. Starał się zakraść tak, by znaleźć się poza wzrokiem bandziora. Gdy znajdzie się w zasięgu, który zapewnia niemal pewne trafienie postanawia rzucić shurikenem. Celuje w szyję lub głowę licząc na szybkie zdjęcie przeciwnika. Jeśli nie do końca to wyszło to spróbuje szybko doskoczyć do zaskoczonego przeciwnika jedną ręką zasłonić mu usta nim wzniesie alarm i dobić kunaiem w drugiej ręce celując w klatkę piersiową, nieważne czy od przodu, czy do tyłu. Jeśli go zdejmie to następnie przy pomocy pochodni podpala małe namioty, z których słychać chrapanie, czy inne dźwięki. Stara się to robić jednak na tyle szybko, by inni się nie ogarnęli w sytuacji do czasu, gdy ten w pierwszym zacznie się palić. Cóż najlepiej by było, gdyby wszystkich tak udało mu się zdjąć no ale byłby zadowolony nawet tak z 2-3 mniej. Naturalnie podczas swoich wszystkich działań zachowuje najwyższą czujność i ostrożność, cóż będąc na terenie wroga trzeba być gotowym na nagłe ataki.

Jak się okazało zdjęcie strażnika nie było trudne i nawet nie hałasował. Szkoda tylko, że shuriken poleciał w siną dal, więc go już raczej nie odzyska. Jeśli chodzi o krew przeciwnika, to było nie przyjemne i nawet na chwilę wywołało lekkie dreszcze. Czy można było tę sprawę załatwić inaczej być może. Jednakże był shinobim i to na dodatek samotnym na wrogim terenie, którego wykiwał potencjalny towarzysz, więc nie mógł sobie pozwolić na łagodne podejście, nawet jeśli to było nieprzyjemne. Etap podpalenia namiotów przebiegł też dość łatwo. W sumie Kei zaczął wątpić czy aby na pewno to jest realne. Tym bardziej, że ciągle nie zauważył nigdzie Hitarashiego. No chyba ten drań nie zaprowadził go tutaj, by wywołał masakrę. Ech, chyba przez rozmyślanie o nim dostanę migreny. - Rzucił w myślach. Gdy wybiegło czterech kolesi ponownie zwątpił czy to prawdziwe, w końcu czy naprawdę nikt by się nie obudził przed zapaleniem? Zdecydowanie musiał się upewnić, czy to nie kolejna ułuda. Złożył ręce w pieczęć i ponownie odciął na na chwilę mózg od czakry. Cóż jeśli to nie zmieniło niczego, to postanowił uciszyć krzyki, gdyż przyprawiały go troszkę o ciarki. Nawiasem mówiąc żałował tego pomysłu, miał wrażenie, że może mu się to przyśnić następnej nocy. Co zrobił z głośnymi typkami w zasięgu wzroku? Postanowił zdjąć za pomocą jutsu. W między czasie szuka też czwartego, którego gdzieś wcięło. Przy okazji pozbywa się pochodni, byle tak by niczego jeszcze nie podpalić i chowa kunaja do kieszeni. Następnie starając się mieć wszystkich w zasięgu, a przynajmniej trzech zdejmuje kaptur i jeży włosy, z których następnie wylatuje 20 senbonów. Stara się je rozdzielić w miarę równomiernie wobec przeciwników i celować w okolice ich klatki. Jeśli do tego czasu nie znalazł czwartego, to rozgląda się za nim i nasłuchuje krzyków. Jak znajdzie to postara się zakończyć jego cierpienie za pomocą kolejnego shurikena celując w głowę lub szyję. Oczywiście stara się wpierw wejść w miarę pewny zasięg, czyli około 10 m. Jeśli mu się uda to postanawia rzucić okiem w stronę wcześniej nie sprawdzonej części bazy i tam nieco podejść, jakby nie patrzeć krzyki powinny kogoś jeszcze wypłoszyć. Naturalnie wyciąga też wcześniej schowanego kunaia. Podczas swych działań zachowuje największą czujność i ostrożność.