Wyspa Akuso

[Jawa]

~Pierwszy krok w prawdziwy świat... Siostra i Brat... Mimo dwóch żyć, które już odebrała, z oczy młodej Hitomi biły tętniące dobrem promyki. Te ślepia rozjarzone kolorem delikatnej róży, która nabrała rumieńców po delikatnym deszczu, gdzie jeszcze z jej cudownej korony ślizgają się pojedyncze krople deszczu, ogrzewane przez rzucane przez rozpychające się między czarnymi chmurami słoneczne światło. Mówiły jedno... Walczę za to w co wierzę! Oddaje się swym uczuciom w całości, topiąc się w rozjuszonym morze emocji. Tuż obok niej znajdował się brat. Chłopiec, który również odebrał już dzisiaj nie jedno życie. Nie popychany przez tak błahe rzeczy jak ludzkie emocje. Być może te, delikatnie ciszej szumiały echem w jego myślach. Obydwoje wpatrywaliście się w jedno miejsce, Ansatsu wiódł wzrokiem tam gdzie patrzy jego siostra, gdyż sam niezbyt widział jak do tego momentu nosicielkę ów głosu. Śmiech pojawił się między waszymi uszami. Drwiący, bez żadnych zahamowań... A kiedy ucichł, z cieni ku ślepią Uchihy wyłoniła się ona.
-Dziecko... Co Ty wiesz życiu? O byciu kobietą? Heeeee...!? -kobieta mająca w jednej ręce sporej wielkości ostrze, o wiele większe niż jej całe ramie, lecz bezproblemowo je dzierżyła. Stawiając krok za maskę cienia, obok niej stała pozostała grupa bandytów. Razem z kobietą liczyli sobie 6 osób. -Wiesz, że ta szmata oddała swoją dupę, za to by mieć dostęp do tego niszczącego mózg gówna, ponieważ nasza dupodajka nie miała już kasy, a moi chłopcy chętnie skorzystali z sytuacji. No nie mów, że Ty byś nie skorzystał chłopcze... -rzuciła ostatnimi słowami w stronę Ansa. -To co teraz? Nie puszczę Was wolno... Zabiliście kilkoro idiotów więc... Zginiecie lub spłacicie dług w postaci pracy.-dosłownie sekundę po ów kobiecie jeden z bandytów powiedział. -Ta dziewczynka jest z tej wioski znajdującej się nieopodal. -widział Hitomi? Czy może pomylił ją z kimś czy też blefował. Któż to wiedział w tym momencie. Nikt... lecz naprzeciw Was stała raczej silna kobieta. Pięciu bandytów, mających przy sobie kuszę, noże, miecze... Byli uzbrojeniu po zęby, a Wy? Nędzne namiastki arsenału.

/Ans prosiłem, linkuj techniki tak jak napisałem dwa posty wyżej...

[Hitomi]

// Uch, główka mnie boli, post słaby ;x

Hitomi wpatrywała się w ironicznie wykrzywioną twarz kobiety. Jedną z rzeczy, których szczerze nie znosiła, były właśnie
takie uśmiechy. Pozbawione szczerości, zmuszające mięśnie mimiczne do nienaturalnej pracy, przypominające nieumiejętną wyklejankę. Szpetne. Palce obejmujące drewniany majdan, stawały się powoli sino-blade, z taką siłą zostały zaciśnięte na broni. Dziewczyna zaczynała tracić cierpliwość. Nie była przyzwyczajona do takiego traktowania. Tatsuki starała się wręcz poniżyć rodzeństwo na oczach swoich kompanów. W wiosce wszystkie dzieciaki traktowały ich trójkę z szacunkiem, chciały być jak oni, naśladowały ich. Ale to nie była wioska. To nie były dzieci, ani zabawa. Stali naprzeciw zimnokrwistej zabójczyni. Wiedziała o tym, jednak... rozsądek znikał, pochłonięty przez złość, przez chęć wymierzenia sprawiedliwości. Czy ona i Onii-chan mieli prawo kogoś osądzać? Decydować o czyimś losie? A czy ta kobieta miała prawo wypowiadać się w ten sposób o nagim stworzeniu? Hitomi słuchała uważnie jej wytłumaczenia, jednak nie była doświadczona w kwestii narkotyków i uzależnień. Nie rozumiała tego. Dla niej słowa przeciwniczki były jedynie tanią wymówką. Sposobem na zbycie ognistowłosej. Gdy pani herszt bandy zasugerowała, że braciszek postąpiłby dokładnie jak ci bezduszni złoczyńcy, czerwonooka nie wytrzymała i wystąpiła odrobinę przed Anstatsu, zasłaniając go sobą.
- Oszalałaś?! Nigdy nie postąpiłby w ten sposób! Nigdy! - krzyczała, czując jak emocje biorą górę.
Miała już dość słuchania kłamstw, dość wpatrywania się w ten uporczywy uśmieszek na twarzy kobiety. Na wzmiankę o spłaceniu długu wiedziała, co musi zrobić. O tak. Spłaci dług. Wobec skrzywdzonej dziewczyny, wobec wszystkich, którym ta banda sprawiła ból. Komentarz jednego z rzezimieszków przechylił tylko szalę. Nastolatka miała w sobie głęboko zakotwiczoną miłość do wioski, miłość do rodziny. Nie pozwoli, by z jej winy ktokolwiek ich skrzywdził. Jeśli ceną ma być jej własne życie - nie zawaha się ani chwili. Zlokalizowała niedaleko siebie pieniek, konar czy kamień, nadający się do podmiany. Ulotnie spojrzała na Onii-chana i kiwnęła mu delikatnie głową. Oczy Hitomi oślepiały. Czerwień, którą się jarzyły była jak nieskończony pożar. Paliła skórę do żywego. Może dziewczyna nie strzelała niesamowicie szybko. Ale za to strzelała celnie. Zerknęła jeszcze raz na kobietę, którą chcieli uratować. Być może nie zdołają tego dokonać. Życie i tak wyciekało z niej w niesamowitym tempie. Być może będzie musiała tu umrzeć. Jedno było pewne - więcej takich jak ona już nie będzie.
- Nie mamy wobec ciebie żadnego długu. - powiedziała spokojnie, na chwilę przekładając rękę przez łuk i zawieszając go na przedramieniu.
Mogło to wyglądać jak rezygnacja z walki. Cóż, nie było nią. Zrobiła to tylko na chwilę, byle by złożyć dwie pieczęci, dzięki którym wokół pojawiła się iluzja jej klonów. Chodziło o to, by złoczyńcy z kuszami nie wiedzieli, która jest prawdziwa. Ukryła się między nimi, posyłając pierwszą strzałę. W mężczyznę z bronią miotaną. Nie chciała, by ktokolwiek próbował celować w braciszka albo, co gorsza, w niego trafił. Eliminowała jednego za drugim. Liczba jej strzał górowała nad liczebnością złoczyńców, ale wiedziała, że chociaż dwie muszą zostać na tę kobietę. Jeśli czerwonowłosej się uda, próbuje trafić kobietę. Może mieć sobie wielką broń, ale jej strzały są niewielkie, szybkie i... dotąd nie chybiły celu. W razie, gdyby ktoś znalazł się zbyt blisko niej, zagrażając bezpośrednim atakiem, jest gotowa wykonać Kawarimi ze zlokalizowanym wcześniej przedmiotem. Ma ze sobą także kunai'e, w razie, gdyby ktoś zbliżał się szybko w jej kierunku, zawsze może rzucić bronią lub zablokować nią atak. To drugie tylko w ostateczności.

Kasumi Jusha no Jutsu
Jedna z prostszych technik genjutsu, która polega na wytworzeniu iluzji będących idealnym odzwierciedleniem naszego wyglądu. Ów iluzje wychodzą zza drzew oraz skał, a następnie przepuszczają atak na naszego przeciwnika. Dzięki idealnemu odwzorowaniu naszego wyglądu, przeciwnik nie ma pojęcia, za którą iluzją się chowamy przez co możemy zaskoczyć go prawdziwym atakiem.

Kawarimi no Jutsu
Kolejna pomocna technika, która niejednokrotnie może uratować życie. Otóż jest to technika podmiany która pozwala w momencie ataku podmienić nasze ciało z zawczasu przygotowaną podmianą z beczką, kłodą bądź innym przedmiotem który znajduje się luźno na powierzchni oraz rozmiarami jak i wagą nie przekracza ½ naszego ciała. Kolejnym ograniczeniem techniki jest świadomość nadchodzącego ciosu. Użytkownik może podmienić się tylko w momencie gdy widzi nadchodzący atak. Wtedy tuż przed zadaniem ciosu następuje podmiana i nasze ciało zajmuje przedmiot wcześniej przez nas wybrany do podmiany.