Szlak transportowy

[Uchiha Hiromi]

~ 27/... ~

~ Yami ~

~ Misja rangi A~

~ Jeden z nas ~
~ Jesień, rok 394 ~

Yami założył, że kobieta wydłuży swoją szyję i go zaatakuje. To było całkiem słuszne założenie, ale stworzenie wydawało się spokojne. Jeżeli to było stworzenie, a nie po prostu kobieta. Powoli przesuwała się w stronę Yamiego, idąc po tafli jeziora. Uśmiechała się do niego, powoli wyciągnęła do niego swoje dłonie, jakby szła przywitać swojego kochanka.

Wyglądała nieziemsko w zapadającym zmroku, kiedy jej postać powoli gasła przed nim razem z ostatnimi promieniami słońca. Była już dość blisko, tylko kilka metrów od Yamiego. Nadal piękna. Nadal wyglądająca niewinnie i - jakby był nieprzygotowany - czy by temu nie uległ.

Kiedy słońce zaszło, nastąpiła zmiana. Syk. Yami zobaczył, jak postać z kobiecej zmienia się w coś o wiele potworniejszego, ale było już na tyle ciemno, że nie dojrzał szczegółów. Potem stało się to, czego się spodziewał - szyja zaczęła się wydłużać, a głowa kobiety z wyjątkową szybkością poleciała w stronę Yamiego. Ten, przygotowany na unik, użył w mgnieniu oka swojej techniki.

Głowa kobiety była szybsza niż to, co wystrzeliła, dlatego była pierwsza na linii strzału Yamiego. Była to chwila, kiedy stworzył ostrze z chakry wiatru, które cięło przed Yamim. Łeb - łeb węża! - syknął z bólu, kiedy wiatr ciachnął i zranił stworzenie. Łeb się cofnął. Usłyszał plusk wody i stworzenie zniknęło mu z oczu.

Yamamoto Kazuo
Tanashi Hiroshi
Matsuda Aiko
Hirose Yumiko
Nakamura Kenta
Ślimak

  Ukryty tekst

[Yami]

Wiedziałem, że podejdzie. Wiedziałem, że wydłuży głowę. Nie wiedziałem natomiast, że to bydlę będzie tak cholernie twarde. Syknąłem z niezadowoleniem. Nie zdążyłem wykonać drugiego ataku kiedy bestia zniknęła pod taflą wody. Nie wyjdzie stamtąd. Poczuło się zagrożone. Będzie tam czekać na dogodną okazję. Nie wiem ile czasu będzie mogło tam siedzieć, nie wiem ile czasu ja będę tutaj siedzieć. Muszę działać teraz.
Pierwsze co przeszło mi przez głowę to zapieczętowanie całej tej wody w zwoju. Pomysł lepszy niż żaden. Problem taki, że zostawiłem je w bazie. Problem drugi, że szansa, na wypompowanie całej tej wody była znikoma. Nie pamiętam kiedy zresztą ostatnio wodę pieczętowałem ale kiedyś to były niewielkie ilości. Możliwe, że moje zdolności podskoczyły ale wciąż będzie to jak wyciągnięcie jednego wiadra z pełnej studni.
Żadna z znanych mi technik nie pozwoliłaby na rozstąpienie całej tej wody. Jedna technika i po krótkiej chwili wszystko wróci do normy. Używanie technik, zdolnych ją przeciąć może i zadziałało ale są one dość precyzyjne a po pierwsze jest już ciemno, po drugie musiałbym precyzyjnie trafić w konkretny punkt w tym jeziorze.
Ostatnim razem gdy zostałem postawiony w tym stanie zwyczajnie odszedłem. Osoba kontrolująca Suiton zwyczajnie wykorzystałaby wodę do technik całkowicie pozbywając się podwodnego zagrożenia. Osoba posiadająca Katon mogłaby je zwyczajnie wyparować jedną czy dwoma większymi technikami. Raiton w zasadzie ma łatwiej, gdyż tak naprawdę woda zwiększa jego poziom rażenia. Doton zapewne podniósłby ziemię tak aby nie było jeziora. Cała woda rozlałaby się po okolicy. W wodzie po kostki raczej taka wężowa dama by się nie schowała. Co może jednak zrobić w takim przypadku Futon? Dostać wiatrem po oczach...
Muszę wejść do wody. Jeśli to zrobię nie będę mógł wykonywać większości znanych mi technik. Jak zaczerpnąć wdech pod wodą? Cholera jasna. Zdjąłem z siebie ceremonialny płaszcz. Sięgnąłem prawą ręką do lewego karwasza. Przelałem odrobinę chakry aby w prawej dłoni pojawiła się katana. Trzymając ją złożyłem pieczęć. Ciężarki znajdujące się na moich nogach zniknęły w obłoku dymu. Posiadanie ich na nogach w wodzie najprawdopodobniej by mnie zabiło. Nabrałem powietrza w płuca zmiszałem je z chakrą wiatru i wydmuchując rozprowadziłem po Katanie. Podniosłem lewą rękę. Biała kula światła uformowała coś na wzór latarni. Pod wodą będzie ciemno, cholernie ciemno. Z jednej strony będę jak latarnia dla ćmy, z drugiej strony bez niej nigdy nie będę wiedział co mnie trafiło, a ta bestia z całą pewnością będzie w stanie mnie i tak wyczuć. Postąpiłem naprzód. Ponownie nabrałem powietrza, tym razem po to aby jak najdłużej móc spędzić czasu pod wodą. Bez ciężarków powinno być łatwiej, lekkość ciała powinna zrównać się z ociężałością poruszania pod wodą. Może tego też nie będzie się spodziewać.
- Nie cierpię podwodnych starć
Zanurzyłem się pod wodą.

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 28/... ~

~ Yami ~

~ Misja rangi A~

~ Jeden z nas ~
~ Jesień, rok 394 ~

Yami zdecydował się wejść do wody. Chwileczkę mu zajęło przygotowanie się - zdjęcia płaszcza, wyciągnięcie miecza, pozbycie się ciężarków. Światło. Na pewno trochę mogło pomóc, prawda? Do tego poczuł się lżej, kiedy nie było na jego nogach ciężarków. I technika na miecz. Nabrał powietrza i wszedł do wody.

Woda była cholernie zimna. Pora roku stanowczo nie była odpowiednia dla wchodzenia do wody. Zdał sobie sprawę bardzo szybko z tego, że nie dość, że będzie musiał uważać na oddychanie, to jeszcze nie mógł sobie pozwolić na zbyt długą walkę w wodzie - bo jego ciało mogło się wyziębić i nie wytrzymać. Szczęśliwie miał umiejętności shinobiego, przez co wydostanie się z niebezpiecznych okoliczności - nawet podwodnych - było dość proste.

Początek był dość trudny, a jezioro rozległe. Zanim się zanurzył musiał brodzić, następnie zapadł się pod taflę jeziora. Woda była mętna - już sama z siebie była nieco zielonkawa z powodu roślinności, jak Yami zauważył wcześniej, a teraz dodatkowo wzburzył ją idąc i poruszając się przy dnie. Niedługo później jednak wypłynął na głębsze wody, gdzie przejrzystość była większa.

Nie miał niestety szczęścia, jeżeli chodziło o zauważenie stworzenia, które chciało go zjeść. Uciekło? Poszło mścić się na mieszkańcach za przysłanie do niej posiłku, który potrafi się odmachnąć?

Okazało się, że jednak nie. Krążyło wokół niego i kiedy tylko Yami zauważył jego cień przy dnie - ono musiało widzieć już jego blask. Po zbliżeni się jednak, woda się wzburzyła, z dna wzbiły się tumany piasku, a Yami poczuł, że jego całe ciało zostaje oplecione przez coś dużego, wijącego się. W swoim zaskoczeniu, w świetle, zauważył, że są to węże, a wychodzą one z dna, przy którym było yokai, tak niedaleko od niego - zaledwie kilkanaście metrów. Nie widział całości stworzenia, jednie sylwetkę.

Węże jednak były ważniejszą sprawą. Złapały go i trzymały mocno, kąsając boleśnie i miażdżąc jego ciało.

  Ukryty tekst

Yamamoto Kazuo
Tanashi Hiroshi
Matsuda Aiko
Hirose Yumiko
Nakamura Kenta
Ślimak

  Ukryty tekst

[Yami]

Woda była zimna, mulista. Widoczność była szczątkowa ale to światło niewielkiej kuli nad moją dłonią wystarczało. Nie wiedziałem jednak na ile wystarczy mi powietrza. Stwór będzie próbował zaatakować w ten sam sposób co ja, będzie czaił się na dogodny moment. Dokładnie w ten sam sposób co ja. Problem jest taki, że teraz stwór zna moje zdolności, ja wciąż nie znam jego, poza wydłużającą się głową. Wężowa dama... ciekawe czy jej zdolności nie opierają się właśnie na tych gadach. Biorąc pod uwagę głowę wijącą się dla tych istot sposób szczerze w to wątpiłem.
Zbliżałem się do centrum jeziora. Woda była chłodniejsza ale również i bardziej przejrzysta. Niepokoił mnie jeden fakt. Dźwięk w wodzie rozchodził się zdecydowanie lepiej niż na lądzie. Moje uszy i ciało nie odnotowały, żadnego dźwięku. Pozostawały tylko dwie opcje. Pierwsza, która zakłada, że stwór czując moje przybycie wyszedł na powierzchnie próbując uciec. Wtedy grupa sensorów go wyłapie i poza wodą go pokona. Druga z możliwości bardziej prawdopodobna to zaczajenie się. Jedyne co wtedy to wyczekiwać momentu ataku. Długo na tę chwilę nie czekałem.
Dostrzegłem Yokai pływającego dookoła mnie. Jednak nim zdążyłem cokolwiek zrobić poczułem pod moim stopami drgania. Odbiłem się od podłoża ale węże, które spod niego wypełzły byłe pieruńsko szybkie. W tym ułamku chwili przymknąłem powieki na chwilę.
"Wybacz. Im dłużej będzie trwać ta walka, tym gorzej dla mnie"
Bąbelki białej chakry zaczęły otaczać moje ciało. Chłód wody zastąpił się ciepłem chakry Kokuou. Węże, które chciały mnie opleść potraktowałem błyskawicznym cięciem, którego nauczyła mnie Suzumebachi, Mikazukigiri. Ale nie poprzestałem na tym. Z powłoki wyłoniły się 2 chakrowe dłonie, które z niezwykłą prędkością wystrzeliły w stronę Yokai. Miały dwa zadania. Pojmać Yokai i siłą sprowadzić ją do mnie, abym sam mógł wykonać ostatnie cięcie.

  Ukryty tekst