Karczma Ryū no kuchi

[Shinsu]

Chłopak wstał z krzesła i smutnym wzrokiem przyjrzał się swojemu stolikowi. Zimnemu piwu i pysznej sałatce. Symbolom popołudniowej pauzy, których pojawienie się dzisiaj - paradoksalnie - zwiastowały tej pauzy kres. Nie zastanawiając się dojadł na stojąco sałatkę i dopił piwo do końca - "No dobrze. Już zaraz idę ich poszukać" - powiedział w trakcie zajadania. Nie po to przyszedł do karczmy, żeby zostawić sałatkę nienaruszoną a piwo niedopite. Trzeba było je skończyć, zanim rzuci się w odmęta przygody - "Dobra, przelecę się do tego gospodarstwa i popytam. A może znajdę ich po drodze, to ich pospieszę w Twoim imieniu" - zapewnił swojego nowego pracodawcę kończąc posiłek - "Ee.. za tą sałatkę to się rozliczymy przy okazji zapłaty. Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko?" - zapytał, choć w zasadzie nie czekał na odpowiedź, tylko czym prędzej ewakuował się z karczmy.

Wychodząc na dwór zadowolony był z fakty, że jego strój jest w jasnych kolorach, gdyż dzięki temu słońce nie będzie tak dokuczliwe jak dla tych wszystkich nieszczęśników, którzy postanowili ubrać ciemne stroje. Orzeźwiony również piwem ruszył w kierunku bramy miejskiej. W sumie mógł stworzyć jakąś figurę transportową jeszcze w mieście, ale uznał, że nie ma co się z tym aż tak spieszyć. Im później wyruszy, tym bliżej parobkowie będą miasta i tym krótsza trasa powrotu. Tak więc dopiero, gdy wyszedł z miasta stworzył wielkiego sępa i na tym sępie wbił się w powietrze i ruszył ku przygodzie!

Sęp ma szybkość 140 zgodnie z uwagą przy technice.

C1: Yusō

Nazwa

C1: Yusō

Ranga

C

Pieczęci

Połowa Barana (detonacja)

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (1/2 na turę)

Dodatkowe

200g gliny za twór

Opis Użytkownik przy pomocy tej techniki tworzy dużą figurę o mobilności zgodnej z kategoriami figur z techniki C1: Shi Wan. Jest ona przystosowana do przewozu nie więcej niż trzech osób. Twór sam w sobie jest niegroźny. Umożliwia przyspieszenie podróży oraz zapewnienia użytkownikowi bezpieczny dystans między nim, a przeciwnikiem. Twór może być wyposażony w kończyny przystosowane do pochwycenia nieświadomej ofiary, jeśli zwierzę, jakie przedstawia, takowe posiada (na przykład duży ptak posiada szpony). Tak jak inne twory Douhito może zostać zdetonowany przez twórcę, jednak siła eksplozji jest znacznie mniejsza, niż tworów w technice C1: Shi Wan. Prędkość tworu wynosi 80.

Uwaga Od rangi A możliwe jest stworzenie figury, której prędkość tworu wynosi 140. Twór można wykorzystać do darmowych podróży między prowincjami w zastępstwie za konia, podróż morska jest jednak niemożliwa.

  Ukryty tekst

[Harikotto]

z/t

[Shinsu]

Poprzeni temat: http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 15#p171215

Droga do Tsurai była znacznie dłuższa, niż z Tsurai do miejsca, w którym chłopak znalazł wcale nie taki pusty wóz. Ślamazarne tempo, w jakim poruszał się transport bardzo nudziło. Wręcz usypiało. Shinsu walczyć musiał ze sobą, by nie zasnąć, w czym dosyć ochoczo pomagał mu małolatek, który - jak to zwykle bywa - był głośniejszy, niż ustawa przewiduje. Niemniej po raczej dłuższym, niż krótszym czasie cała gromadka raźno wjechała do miasta - "No w końcu jesteśmy w mieście" - powiedział żywo do woźnicy Shinsu - "Już myślałem, że dzisiaj nie dojedziemy. Dawno nie miałem okazji opuszczać miasta na jakąś większą odległość, a moje figury latają znacznie szybciej" - dopowiedział, skąd u niego taka radość z dojechania na miejsce.

Po dojechaniu pod karczmę Shinsu zszedł z wozu i udał się do środka, by poinformować karczmarza o dobrych wieściach, jakie dla niego przywiózł - "Witam z powrotem. Można powiedzieć - pełen sukces. Dostawa dojechała i to chyba nawet cała" - obwieścił swojemu zleceniodawcy dobrą wiadomość - "Mam tylko nadzieję, że nie oczekujesz, że będę pomagał przy rozładunku?" - dopytał ostrożnie, mając jednak nadzieję na odpowiedź przeczącą.

  Ukryty tekst

[Harikotto]

Shinsu Misja C
29/30
Droga do miasta wlokła się strasznie. Dystans, który na swoim ptaku pokonałeś w kilkadziesiąt minut, teraz zajął dobre parę godzin. W dodatku Nishi po kilkunastu minutach wyraźnie otrząsnął się z doświadczenia bliskeigo śmierci i zaczął dokazywać z powodu nudy. Chciał poganiać po pustyni za różnymi żyjątkami, czy zwidami, ale ojciec zdecydowanie mu tego zabraniał. Chłopak nudził się więc i przez to hałasował. Sam woźnica też wyglądał jakby był wewnętrznie skonfliktowany. Z jednej strony było widać, że jest ci niezmiernie wdzięczny za ratunek syna. Z drugiej jednak strony widział jak potraktowałeś bandytę, który go napadł. Biedny kmiotek zapewne nigdy nie widział śmierci na własne oczy, a z pewnością nie widział jak coś, co chwile temu było człowiekiem, nagle staje się czerwoną papką, która rozbryzguje się na kilka obszarze kilku metrów. Czuł się więc nieco niekomfortowo siedząc obok ciebie, zimnokrwistego mordercy. W końcu jednak dojechaliście do karczmy. Karczmarz wyszedł wam na przeciw poganiając swoją służbę, aby zajęła się przyjęciem dostawy. Szybko w kilku niewybrednych słowach zbeształ woźnicę za spóźnienie, nie dając temu nawet za bardzo dojść do słowa, po czym podszedł do ciebie.
- Ha! Wiedziałżem gdy tylkom pana zobaczył, panie shinobi, że się dobrze sprawisz. Dostawa cała i nieuszkodzona, akurat na wieczór, gdy ludzie zaczną się upijać po pracy. Dobra robota. Wielcem rad z naszej współpracy. Gdyby nie pan, to pewnie bym do jutra na tego głąba musiał czekać... Masz pan to w podzięce i zapraszam do lokalu tak często, jak tylko pan chce. Już ja się postaram, żeby nigdy pan głodny nie chodził.

///Ode mnie tyle. Daj jeszcze posta kończącego. Dziękuję za misję.

[Shinsu]

Podróż dłużyła się co prawda, ale na szczęście zakończyła się zanim Shinsu skończyła się cierpliwość. Choć po prawdzie jego pokłady cierpliwości były bardzo duże, to jednak człowiek nie przyzwyczajony do towarzystwa małych dzieci potrafią się zmęczyć ich towarzystwem. Wchodząc do karczmy Douhito w duchu cieszył się bardziej z tego, że nie będzie musiał dłużej nasłuchiwać harców dzieciaka, a nie z zakończonej misji. Niemniej zapewnienia karczmarza przyjął jako dobrą monetę i z wdzięcznością przyjął zapłatę - "Mi również miło było współpracować" - zapewnił, choć to bardziej uprzejmość, niż szczere uczucie radości popchnęło go do wyrażenia takiej opinii. Nie grymasił jednak wcale, wziął, co jego i poszedł do swojego mieszkania. Dość już miał pracy na dziś, trzeba więc było zaszyć się w domu, gdzie nikt nie będzie go niepokoił.

Następny temat: http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 43#p171343

  Ukryty tekst

[Shinsu]

Poprzedni temat: http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 33#p171733

Shinsu'owi żal było dziewczyny, Widać po niej było, że przeżywa bardzo ciężki czas. Chłopak nie miał pojęcia, przez co dokładnie przeszła, ale jednego był pewien - nie chciałby być na jej miejscu. Jego próby uspokojenia dziewczyny okazały się przynosić pozytywne efekty, dziewczyna uspokajała się, dzięki czemu sytuacja stawała się być coraz bardziej pod kontrolą. Ostatecznie dziewczyna przedstawiła mu się - wydawało się to Douhito sporym sukcesem, gdyż mogło zwiastować pojawiającą się nic zaufania do jego osoby. Zaufania, bez którego nie da się pomóc dziewczynie.

Dziewczyna w końcu zgodziła się także pójść z Shinsu'em do karczmy, choć widać po niej było, że podjęcie takiej decyzji nie jest dla niej łatwe. Shinsu wstał razem z nią i wskazał jej kierunek, w którym powinni iść. Widząc, jak ciężko idzie jej dalszy marsz podał jej także swoje ramię, by mogło się na nim oprzeć mając nadzieję, że dzięki temu szybciej znajdą się na miejscu.

Gdy Shinsu wszedł do karczmy od razu skierował się ku stołowi, który stał w takim miejscu, że osoba która wchodziła do środka nie widziała od razu osób tutaj siedzących, a równocześnie, by można było z tego miejsca widzieć wejście. Spodziewając się, że sute danie może bardziej zaszkodzić dziewczynie, niż pomóc zamówił dwa lekkie, choć spore posiłki, by mogła się najeść do syta oraz sok z owoców. Sam wybrał by coś mocniejszego, ale teraz dosyć istotnym wydawało się mu zachowanie trzeźwości umysłu.

Gdy posiłki zostały podane, a dziewczyna trochę się uspokoiła i zjadła Shinsu postanowił wyciągnąć z niej, co nieco informacji - "Mam nadzieję, że będzie Ci już lepiej. Wyjaśnisz mi teraz, co Ci się stało i kim był ten mężczyzna, który Cię szukał? Mogę Ci pomóc, ale musisz mi powiedzieć, co się dzieje". Zdawał sobie sprawę, że dziewczyna może nie mieć sił do wyczerpujących wyjaśnień, ale może uda się wyciągnąć z niej coś, co pozwoli znaleźć jakiś punkt zaczepia. Cokolwiek, co stanowić będzie jakąś wiadomość, co się dzieje.

  Ukryty tekst

[Tatsuo]

Pojmanie [ C ]
9 / 30
Douhito Shinsu Dziewczyna, wchodząc do karczmy zmrużyła lekko oczy, chcąc zaadoptować się do nowego pomieszczenia. Jej głowa delikatnie podrygiwała, patrząc to raz w lewo, to raz w prawo, lecz z biegiem czasu starała się uspokoić, idąc wciąż za swoim bohaterem. Choć to się jeszcze okaże. Świat, a szczególnie świat shinobi bywa podstępny i pilnowanie kobiety może być niezbyt opłacalne dla niektórych z wojowników.

Usiadłszy wreszcie przy stoliku, kobieta jeszcze mocniej nasunęła swój kaptur na głowę, a następnie pochwyciła kubek z sokiem, który wypiła w kilka łyków, odstawiając go z impetem na stół, a samej przesuwając brudne, suche ramię przez nawilżone w końcu wargi. – To był... – Wzrok swój skierowała w stolik, nie chcąc patrzeć więcej w oczy Shinsu. Jej klatka piersiowa dynamicznie się podnosiła, a oddech stracił na miarowości i lekkie wdechy przeplatały się z tymi mocniejszymi. Nie potrafiła do końca kontrolować swojego ciała. – Mój mąż. – Chwyciła ponownie za kubek, który położyła bliżej chłopaka. Nie zamierzała jeść i nawet przepyszny zapach dopiero co smażonego kurczaka nie zachęcał jej do spróbowania. – Daj jeszcze pić. – Jej delikatny, płynny ton zmienił się, gdy chodziło teraz o zdobycie najważniejszej dla niej rzeczy - płynów. Dowolnych, byle tylko nie zasuszyć się na śmierć. – Chciał mnie wywieźć. Muszę iść do do... – Zamknęła oczy, chcąc przypomnieć coś sobie. Dopiero po chwili wypaliła wręcz automatycznie: – Wioska nomadów. Pół dni drogi stąd. Północ. Wschód. Dwie oazy. – Podniosła wreszcie swoją głowę, licząc na to, że teraz Shinsu jej nie odmówi. Przecież już tyle jej pomógł, tak?

[Shinsu]

Fortel jakim posłużył się Shinsu by pozbyć się mężczyzny zadziałał, a przecież nie był jakiś wymyślny. Jedna małe kłamstwo pozwoliło chłopakowi na swobodną rozmowę z uciekającą dziewczyną bez wszczynania ulicznej bójki z przypadkowo napotkanym jegomościem. Tak to już często bywa, że nie potrzeba wiele, by udało uzyskać się upragniony efekt. I choć czasem nie ma drogi na skróty, ani łatwych wyjść, to jednak często najprostsze rozwiązania okazują się zadziwiająco skuteczne.

W czasie rozmowy Shinsu starał się, by dziewczyna nabrała sił i nie żałował jej ani jedzenia, ani napoju i choć dziewczyna miała wyraźne problemy ze składnymi odpowiedziami udało się Douhitowi czegoś dowiedzieć. Trochę zdziwił się, że mężczyzną, którego spotkał okazał się mąż rozmówczyni. Ciężko było mu uwierzyć, że można w ten sposób potraktować kogoś, z kim się pobrało. Przez myśl chłopaka przeszło, że być może jego osąd nie był najlepszy i trzeba było pomóc tamtemu mężczyźnie, ale szybko odegnał ją od siebie - podjął już decyzję i teraz nie było sensu zmieniać zdania.

"No dobrze, mogę Cię tam zabrać. Ale co się właściwie stało?" - zapytał Shinsu. Zanim zaangażuje się w jakieś spory powinien przynajmniej wiedzieć, w co się pakuje - "Chciałbym wiedzieć, w co się właśnie pakuję. I czego mogę się spodziewać na miejscu? Po co chcesz się tam udać?" - wytłumaczył swoją ciekawość. Wiedział, że dziewczyna może nie umieć, albo nie chcieć, wszystkiego mu wytłumaczyć, ale ważnym było, by dowiedzieć się jak najwięcej.

Uzyskawszy odpowiedzi na temat powodu stanu, w jakim kobieta się znalazła i tego, po co właściwie chce lecieć tam, gdzie chce, Shinsu wstał od stołu i dokupił jeszcze trochę soku. Kazał go wypić wyczerpanej kobiecie i samemu też wpił ile mógł, by nie odwodnić się w trakcie lotu. Po tym wraz z kobietą wyszedł z karczmy, gdzie przygotował swoją figurę w kształcie wielkiego strusia. Lepiej było nie zwracać swojej uwagi lecąc, gdyż latające obiekty widoczne są z bardzo daleka, za to jego figury przeznaczone do biegu były równie szybkie, ale za to znacznie trudniej je dostrzec z daleka.

C1: Yusō

Nazwa

C1: Yusō

Ranga

C

Pieczęci

Połowa Barana (detonacja)

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (1/2 na turę)

Dodatkowe

200g gliny za twór

Opis Użytkownik przy pomocy tej techniki tworzy dużą figurę o mobilności zgodnej z kategoriami figur z techniki C1: Shi Wan. Jest ona przystosowana do przewozu nie więcej niż trzech osób. Twór sam w sobie jest niegroźny. Umożliwia przyspieszenie podróży oraz zapewnienia użytkownikowi bezpieczny dystans między nim, a przeciwnikiem. Twór może być wyposażony w kończyny przystosowane do pochwycenia nieświadomej ofiary, jeśli zwierzę, jakie przedstawia, takowe posiada (na przykład duży ptak posiada szpony). Tak jak inne twory Douhito może zostać zdetonowany przez twórcę, jednak siła eksplozji jest znacznie mniejsza, niż tworów w technice C1: Shi Wan. Prędkość tworu wynosi 80.

Uwaga Od rangi A możliwe jest stworzenie figury, której prędkość tworu wynosi 140. Twór można wykorzystać do darmowych podróży między prowincjami w zastępstwie za konia, podróż morska jest jednak niemożliwa.

  Ukryty tekst

[Tatsuo]

Pojmanie [ C ]
11 / 30
Douhito Shinsu Im więcej picia, tym dla kobiety lepiej, więc nie myśląc wiele, wzięła kolejną szklankę, a wypiwszy wszystko duszkiem, była o wiele bardziej chętna do mówienia o sobie, a także swojej historii. – Uciekłam – powiedziała, będąc lekko zdyszaną od tego ciągłego picia. Czyżby nawet tak błaha czynność ją męczyła aż tak? Podniosła swoje ręce nieco wyżej i zaczęła pocierać dłoń o dłoń, chcąc dać sobie nieco ciepła. Mało kto tutaj tak robił, bo w końcu w krainie, gdzie deszczu praktycznie nie ma, a Słońce stale góruje nad horyzontem, dodatkowe ocieplenia chyba nie były zbyt potrzebne. – Muszę się tam udać. Muszę chronić innych. – Kiwnęła dwukrotnie głową, chcąc swoim ciałem potwierdzić to, co przed chwilą powiedziała. Z biegiem czasu coraz bardziej wydawała się być poza tym światem, na co wskazywać mogły podrygujące oczy, wykazujące mimowolne ruchy raz na kilka sekund czy tiki nerwowe lub maniakalne odwracanie głowy na sekundę w bok, by po chwili wrócić do swojej wyjściowej pozycji. Mogły to być objawy choroby, strachu lub wielu innych czynników zewnętrznych, o których Shinsu sobie nie zdawał sprawy. Mogła też po prostu taka być, prawda?

Wychodząc z karczmy, przekroczywszy próg drzwi, Mirai rozejrzała się raz jeszcze, lecz o dziwo nie było tutaj jej męża, od którego pragnęła tak uciec. – Jesteś shinobi! – Jej oczy delikatnie się zaświeciły, a na jej twarzy pojawił się nawet minimalny uśmiech, który chcąc nie chcąc po chwili zszedł. Kobieta podeszła do strusia i położyła na nim swoją dłoń, próbując palcami zatopić się w glinie. – Biega po piasku? – Podstawowe pytanie jakby nie patrzeć, lecz na całe szczęście nie wydawała się być przestraszona przyszłą podróżą.

[Shinsu]

Inwestycja w sok okazała się całkiem opłacalna. Choć rozmówczyni Shinsu'a nadał była osłabiona, to widać było, że staje się coraz żwawsza i jest w stanie powiedzieć więcej. Z relacji dziewczyny chłopak dowiedział się, że chce udać się do swojej rodzinnej oazy by chronić swoich bliskich. Przed kim i dlaczego? Tego już się nie dowiedział i czuł, że za szybko się nie dowie. Szczególnie, że zachowanie dziewczyny zaczynało być... dosyć dziwne. Mogło być spowodowane traumą, albo jakąś chorobą, ale jej mimika sugerowała, że dziewczyna potrzebować będzie kogoś, kto się nią zajmie. Shinsu wyszedł z inicjatywą pomocy, ale miał raczej na myśli pomoc doraźną, a nie długoterminową, więc za dobra monetę uznał fakt, że dziewczyna chce udać się do swojej rodziny.

Jak się mógł spodziewać Struś zrobił na dziewczynie niemałe wrażenie. Cywile żyjący w Tsurai byli pewnie już do takich przyzwyczajeni, jednak u obcych musiało to wywoływać niemałe zdziwienie - "Jasne, że biega. Wsiadaj, nie będziemy całej drogi pokonywać na piechotę. Tak będzie zdecydowanie szybciej. Z resztą, Ty pewnie nie dałabyś rady w tym stanie, a tak będziesz mogła się chwilę przespać i odpocząć" - to mówiąc pomógł dziewczynie ulokować się na Strusiu, po czym popędził ku bramie i dalej w kierunku, w którym miała znajdować się rodzina uciekinierki.

C1: Yusō

Nazwa

C1: Yusō

Ranga

C

Pieczęci

Połowa Barana (detonacja)

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (1/2 na turę)

Dodatkowe

200g gliny za twór

Opis Użytkownik przy pomocy tej techniki tworzy dużą figurę o mobilności zgodnej z kategoriami figur z techniki C1: Shi Wan. Jest ona przystosowana do przewozu nie więcej niż trzech osób. Twór sam w sobie jest niegroźny. Umożliwia przyspieszenie podróży oraz zapewnienia użytkownikowi bezpieczny dystans między nim, a przeciwnikiem. Twór może być wyposażony w kończyny przystosowane do pochwycenia nieświadomej ofiary, jeśli zwierzę, jakie przedstawia, takowe posiada (na przykład duży ptak posiada szpony). Tak jak inne twory Douhito może zostać zdetonowany przez twórcę, jednak siła eksplozji jest znacznie mniejsza, niż tworów w technice C1: Shi Wan. Prędkość tworu wynosi 80.

Uwaga Od rangi A możliwe jest stworzenie figury, której prędkość tworu wynosi 140. Twór można wykorzystać do darmowych podróży między prowincjami w zastępstwie za konia, podróż morska jest jednak niemożliwa.

  Ukryty tekst

[Tatsuo]

Pojmanie [ C ]
- / 30
Douhito Shinsu

z/t

[Ashizawa Sayaka]

Było gorące południe z każdą chwilą zbliżające się coraz bardziej do mroźnego wieczoru. Sayaka przesiadywała właśnie w tej niewielkiej karczmie. Przyszła do niej kilka chwil temu, omijając najbardziej gorącą i trudną do zniesienia część dnia. Było spokojnie, bo przyszła stosunkowo wcześnie jak na tę porę, wszystko jednak mogło się zmienić w ułamku sekundy jeśli ludzie zaczną tutaj napływać. Dziewczyna wybrała sobie niewielki kącik, wcale nie w rogu a pomiędzy kilkoma innymi stolikami. Miejsca nie było za dużo, ale nie potrzeba by takie było. Liczyło się to, że było tutaj przytulnie. Zdążyła zamówić lokalną zupę i w końcu otrzymała swoje zamówienie, które zostało przyniesione wraz z cytryną i kilkoma niewielkimi bagietkami. Cytrynę szybko wycisnęła do zupy, tak jak powinno się zrobić. Chwilkę jej to zajęło, bo nie chciała wycisnąć jej za mało. Dopiero potem wzięła się za jedzenie, rozglądając po lokalu. Z miejsca, gdzie siedziała, miała stosunkowo dobry widok zarówno na drzwi wejściowe, prowadzące do środka, jak i na fragment lady, za którą pracował właściciel.

[Kamiyo Ori]

Więcej przyprawy, niż potrawy
Misja Rangi D dla Ashizawa Sayaka 1/14

Gorące południe w Tsurai przypominało raczej rozgrzaną patelnie nad paleniskiem niż po prostu cieplejszy okres. Zawsze dwie godziny przed i po zenicie słońca na nieboskłonie miasto tak jakby wymierało. A konkretniej ludzie uciekali, aby się schronić przed jego bezlitosnymi promieniami, które poza ładną opalenizną mogły dawać raka skóry i tym podobne przyjemności.

Wyglądało na to, że jednak nie było tak spokojnie, jak dziewczyna mogłaby przypuszczać. Przynajmniej nie długo. W następstwie jej jakże wspaniałego pomysłu, by się schronić pod dachem do środeczka, zaczęła napływać okoliczna ludność w ilościach co najmniej hurtowych. Nie był to co prawda jeszcze wieczór i lokalsi nie mieli w zwyczaju otwierać beczek z napitkiem. No, przynajmniej w większości. Teraz była pora obiadowa, a cóż lepszego mogło pomóc poradzić sobie z upałem, jak nie świeże, soczyste owoce? Cóż, nie wszyscy tak myśleli…Wraz ze zgromadzeniem się ludzi przed szynkiem karczmarz wystawił tabliczkę z ogłoszeniem. A może z wyzwaniem? „Specjalność zakładu, siekane mięso wielbłąda z ostrym sosem”. Jak ostrym? Jeśli zjesz w ciągu pięciu minut, to nie płacisz.

Wracając do Sayaki, jej zupka była dobra, lekko kwaśna dzięki cytrynkom, ale może przydałoby się nieco więcej pikanterii?

Słownik

Postacie
1) ---
2)
3)

Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Ashizawa Sayaka]

Taka to już była ta pustynia. Za dnia gorąca i paląca a w nocy niezwykle zimna i nieprzystępna. Jeszcze mniej dla przyjezdnych niż dla tutejszych, którzy przywykli do takiego klimatu i niebezpieczeństw, które skrywały w sobie pustynne wydmy Tsurai.

Skłamałaby, gdyby przeszkadzało jej to, że inni również przybyli schronić się przed słońcem i przeczekać tutaj jakiś czas. Nie miała przecież tego lokalu na własność ani za bardzo nie mogła oczekiwać posiadania takowego, ale tak to już właśnie było. Po kilku chwilach obserwacji straciła rachubę względem wkraczających do środka ludzi, dlatego skupiła się bardziej na sobie i na swojej zupie, jakoś tak wyszło, że przyśpieszyła swoje tempo. Mimo wszystko nie była z takich, które tworzyły problemy bez zupełnej potrzeby, a przynajmniej w takim świetle sama się widziała.

Z początku ogłoszenie przeleciało jej przed oczami i nie zwróciła na nie zbytniej uwagi, ot, kończąc swoją zupkę. W pewnej chwili przerwała i zerknęła w kierunku szyldu z wyzwaniem. Nie wstała ani nie ruszyła się w tamtą stronę, wciąż pozostała na miejscu. – Ciekawe, czy jest rzeczywiście tak ostra... Przekonamy się, gdy ktoś spróbuje — Pomyślała, nie kojarząc tej potrawy w zwyczajnym spisie dań tej karczmy. Najwidoczniej zawsze trafiała tutaj nie w porę. Mimo to podparła się łokciami o blat, a dłonie wepchnęła pod brodę, robiąc sobie z nich stoliczek, przypatrywała się ze swojego miejsca zainteresowaniu, jakie mogła wzbudzić tabliczka. Lubiła ostre, ale właśnie była w trakcie kończenia zupy, więc sama nie była zbyt pewna czy odważyłaby się spróbować i przyjąć takie wyzwanie. W końcu stawanie do wyzwania ostrości... Musiało mieć jakieś podstawy a ona po prostu lubiła pikantne, nie takie, które wypalało gardło.

[Kamiyo Ori]

Więcej przyprawy, niż potrawy
Misja Rangi D dla Ashizawa Sayaka 3/14

Ogłoszony konkurs wywołał lekkie zamieszanie. W końcu można było zjeść cały półmisek dobrego jedzonka, a jak za darmo to i cena odpowiednia. Miejscowi jednak nie byli tak odważni, jakby można było przypuszczać. Z zainteresowanego grona zostały właściwie trzy osoby. Jedną był potężny facet, co niejedno widział już danie. Jego postura wyglądała na kogoś, kto nigdy nie odmawia dokładeczki u babci. Tak, tej trzeciej też. Drugim typkiem był chudziutki i bladziutki jegomość o lekko szczurzej aparycji. Nerwowo rozbiegane oczka dopełniały wizerunku. Ostatnim z zawodników była dziewczyna, mniej więcej w wieku Sayaki. Jeśli chodzi o jej figurę, to była raczej z tych proporcjonalnych. Z twarzy można było dostrzec, że jej ślinka ciekła na samą myśl spróbowania tego specjału.

W związku z małym zainteresowaniem karczmarz zdecydował się nieco przerobić zasady konkursu, za zgodą uczestników. Każdy początkowo mu płacił za porcje jedzenia a ten, kto zje jako pierwszy, otrzyma pieniądze z puli. Drugie dostanie zwrot, a trzecie miejsce zaszczytną funkcję na zmywaku na zapleczu. Zawodnicy rozsiedli się przy długiej ławie w oczekiwaniu na przyjście turniejowego dania głównego.

Takie okazje, jak wszystkie wydarzenia, które przyciągały widownie, były nie tylko dobre dla samej knajpki, ale również dla przedsiębiorczych ludzi, którzy wyczuwali okazje do zarobku. Jeden z takich typków, który nosił kapelusz z piórkiem, podszedł do grupki gapiów i odezwał się zachęcającym tonem. - Może, aby było ciekawiej, zechcecie wziąć udział w małych zakładach? Kto pierwszy odpadnie i kto zostanie ostatni… - Zaczął i szybko znaleźli się tacy, co mu nie szczędzili monet. Niby było gorąco, ale mały zakładzik pieniężny mógł zawsze przyjemnie podnieść temperaturę. A wtedy zawsze przyjemniej kibicować.

Słownik

Postacie
1) Facet od zakładów
2) Gruby zawodnik
3) Chudy zawodnik
4) Zawodniczka

Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst