Mauzoleum niedaleko Kōzan

[Uchiha Masako]

Położony niedaleko Kōzan wielki grobowiec, w którym od niepamiętnych czasów składa się szczątki obywateli zasłużonych dla prowincji i klanów ją zamieszkują. Chociaż wielu z nich to shinobi i kunoichi, to nie brakuje też tutaj zwykłych, ale zasłużonych osób. Artystów, rzemieślników, naukowców, medyków, liderów - wszystkich, którzy w ciągu życia wywarli naprawdę znaczny i pozytywny wpływ na resztę społeczności. Korytarze ciągną się wiele metrów pod ziemią, a miejsce dba cech rzemieślników z Kōzan, pilnując by tabliczki opisujące postronnym dokonania i imiona zmarłych nie wytarły się z czasem.

[Mahiro]

Mahiro nie miał zamiaru czekać aż do jutra. Chciał wyładować się tu i teraz jednak nie miał na kim lub czym. Chociaż akurat na kimś się wyżyć to miał aż nadto możliwości. Pewnie gdyby nie pojawiła się opcja wyładowania emocji na skale to w tym momencie działyby się tutaj o wiele ciekawsze rzeczy. Droga do mauzoleum była długa. Przez cały czas jej trwania blondyn unikał jakiegokolwiek kontaktu z ekipą budowlaną. Każda próba z ich strony była kwitowana krótkim, dosadnym i łatwym do zrozumienia "Zamknij się". Po dotarciu na miejsce u młodego Haretsu można było zauważyć zmianę nastawienia. Do tej pory mieliśmy raczej do czynienia z bojowym nastrojem. Pełnym werwy, pasji i złości. Przybycie do tego miejsca wpłynęło na chłopaka. Wydawał się raczej spokojny i opanowany co w jego przypadku było rzadkością. Czyżby posiadał w sobie aż tak dużą dawkę szacunku do zmarłych? Kto wie. Jednak na pewno można było zauważyć, że w tym momencie myśli o czymś innym niż rozwalenie jakiegoś kamienia. Ta czynność była przy okazji.
-Pokaż mi wreszcie gdzie jest ten kamień...Później będę miał do ciebie parę pytań.

[Uchiha Masako]

Bum, bum, BUM! Misja Rangi D [7/15] Mishiro Lider ekipy budowlanej odesłał część swoich ludzi już do domu, zabierając tylko trójkę najtęższych pracowników - w tym tego, który jako pierwszy proponował sprowadzenie materiałów z Shigashi no Kibu. Większość drogi odbyliście w milczeniu, gdyż wszelkie próby rozmowy odrzucałeś, gotując się na okazję do wybuchowego rozładowania emocji, jakie tobą targały. Dowiedziałeś się tylko, że twój nowy pracodawca nazywa się Takashi, choć sam zapewne swojego imienia nie podałeś. Po odbytym spacerze dotarliście wreszcie na miejsce, gdzie zmiana twojego zachowania była wyczuwalna. Zobaczyłeś tutaj ustawionych przy wejściu kilka stołów i kamieni w połowie obróbki - zapewne przygotowanych na kolejny dzień pracy. Takashi na twoje stwierdzenie skinął głową.

- Oczywiście, młodzieńcze. Za mną. - odparł, po czym poprowadził cię do środka, zapalając lampę. Reszta jego ekipy również zapaliła swoje i już po chwili przemierzaliście kolejne korytarze rozległego grobowca, otaczani tylko przez ciszę i odgłos waszych kroków. Chwilę później skręciliście w ewidentnie nowy, nieobrobiony jeszcze i podtrzymywany obecnie tylko drewnianymi podporami korytarz, na którego końcu od razu dostrzegłeś źródło problemu - sporej wielkości głaz, a w zasadzie po prostu kamienną ścianę od której częściowo odłupano już jakieś kawałki, ale ewidentnie małe i okupione sporym trudem.

- Proszę, o to winowajca, przez którego jesteśmy spóźnieni z pracą. Jeśli możesz - na początek spróbuj kilku mniejszych eksplozji, żebym mógł ocenić, w którym punkcie najlepiej go uderzyć, żeby rzeczywiście skruszał i nie naruszył reszty korytarza. Od razu możesz powiedzieć, jak wielki wybuch jesteś w stanie stworzyć. Nie chcielibyśmy zginąć pod gruzem. - stwierdził rzeczowym tonem, traktując cię jak profesjonalistę.

[Mahiro]

Mahiro po prostu słuchał i szedł za swoim pracodawcą. Wszelkie próby kontaktu niezwiązane z zadaniem zwyczajnie ignorował. To co wtedy ktoś powiedział nie trafiło i nie zostało przetworzone przez wybuchową głowę blondyna. Ekipa budowlana w końcu dotarła przed wcześniej wspomniany kawałek skały. Instrukcje jakie dostał od Takashiego mocno zdenerwowały młodego Haretsu. Nie lubił słuchać czyichś poleceń a tym bardziej ich wykonywać. W normalnych okolicznościach pewnie w tym momencie słuchał wyzwisk i ostrzeżeń ze strony Mahiro. Tyle, że to nie były normalne okoliczności. Nie dla Haretsu, który jak nikt inny zdawał sobie sprawę w jakiej znajduje się sytuacji. W tym miejscu zdolności jego eksplozji były mocno ograniczone. Jednak nie przez jakąś technikę, truciznę czy też zmęczenie a przez świadomość użytkownika, że zbyt duży wybuch może zrzucić na jego głowę kilka ton gruzu. Blondyn ciągle miał za złe te próby wydawania rozkazów. W ramach swojego sprzeciwu postanowił nie odpowiadać na pytanie o poziom swoich zdolności klanowych. Podszedł pod ścianę. Wyciągnął prawą dłoń i oparł o środek ściany. Następnie można było zauważyć i usłyszeć dźwięk eksplozji. Pierwszej z pięciu. Następne nastąpiły po przyłożeniu dłoni przez Mahiro około 50cm po skosie od każdego z narożników ściany.

  Ukryty tekst

[Uchiha Masako]

Bum, bum, BUM! Misja Rangi D [9/15] Mishiro Zignorowałeś częściowo ni to prośbę, ni to polecenie Takashiego, po czym przystąpiłeś do praktycznej części zadania. Twoja dłoń powędrowała do centrum zarysowanej kilofami skały i ułamku sekundy przesłana do dłoni chakra sprawiła, że nastąpiła niewielka eksplozja, która lekko skruszyła skałę, pozostawiając w niej niewielkie rysy. Kolejne cztery eksplozje zostawiły podobne rysy w czterech rogach (przy tych górnych musiałeś poprosić o podstawienie drabiny), jednak sama skała wyglądała w dużej mierze na dalej nienaruszoną. Takashi podszedł wtedy nieco bliżej, przyglądnął się uważniej wynikom pracy, pokiwał głową, mruknął coś do siebie i wyją notes oraz ołówek, w którym ją coś szybko zapisywać. Po około dwóch minutach sięgnął po kawałek węgla i zaznaczył kolejne cztery punkty, będące jakby przedłużeniem ku centrum skały tych, które sam zaznaczyłeś w rogach.

- Dobry pomysł z tym naruszeniem skały w kilku punktach narożnych. Teraz tutaj, gdzie zaznaczyłem - trochę mocniej. A, no i ubierz może to. Podejrzewam, że pójdzie teraz sporo pyłu. - stwierdził, po czym zaoferował ci chustę, którą mogłeś osłonić twarz.

[Mahiro]

Mahiro całkowicie olał pochwały pod swoim adresem. Doskonale wiedział, że zrobił dobrze. Nie miał zamiaru przejmować się stwierdzeniem faktu pod postacią komplementu. Jedyne co go zainteresowała taka maseczka, która faktycznie może się przydać w tej sytuacji. Blondyn nawet bez podpowiedzi ze strony Takashiego miał zamiar zwiększyć moc swoich eksplozji. Te pierwsze nie okazały się tak skuteczne jak zakładał. Wniosek nasunął się sam i nie trzeba było być aż takim ekspertem od kamieni jak pan główny majster. Młody Haretsu założył chustę, podszedł do skały i przyłożył dłoń do pierwszego punktu. Skupił chakre w dłoni i mamy "BOOM". Tym razem mocniejsze niż te poprzednie. Oprócz siły wybuchu różnił je jeszcze jeden mały detal. Poprzednio Mahiro tworzył eksplozję na dłoni razem z palcami. Tym razem tylko na dłoni bez palców. Chciał tym sposobem ograniczyć rozmiar eksplozji po tym jak zwiększył jej siłę. Cały czas był świadom sytuacji, że w tym miejscu jego zdolności klanowe są ograniczone i musi się pilnować. Kolejne zaznaczone miejsca wysadzał w ten sam sposób co pierwsze.

  Ukryty tekst

[Uchiha Masako]

Bum, bum, BUM! Misja Rangi D [11/15] Mishiro Cokolwiek mówił twój pracodawca, ty konsekwentnie zbywałeś milczeniem. Kątem oka widziałeś, że niektórzy spośród czeladników wydawali się nieco wzburzeni tym, że tak lekceważysz słowa Takashiego, ale nie okazywali tego nadmiernie. Widać twój wybuchowy charakter w połączeniu z wybuchowymi zdolnościami nauczyły ich dystansu i pokory. Tym razem skupiłeś chakrę w samej dłoni i przyłożyłeś do pierwszego z punktów wyznaczonych przez nadzorcę. Pojawiła się kolejna mocniejsza od poprzedniej ekslpozja, która tym razem utworzyła dość długie, rozchodzące się promieniście rysy w kamieniu Poszła przy tym fala pyłu, a części odłamków od razu spadła na ziemię, także mogłeś być wdzięczny za chustę - bez niej już byś parskał, próbując kaszlem pozbyć się pyłu z płuc i ust. Po pierwszym sukcesie powtórzyłeś czynność jeszcze trzykrotnie, za każdym razem coraz bardziej naruszając skałę. Pod koniec rysy w kamieniu były głębokie i w większości stykające się niemal w centrum.

- Doskonale, brawo! - ucieszył się Takashi, po czym dał znak swoim ludziom. - Uprzątnijcie te odłamki przy skale i dajcie podpory... tutaj i... tutaj.- wyznaczył dwa miejsca przy ścianach, niedaleko tej, którą stopniowo usuwałeś. - Przygotujcie się, teraz ostatni raz, jak sądzę. W samym centrum chłopcze, w samym centrum teraz. Możesz jeszcze trochę mocniej, Skała powinna tym razem wytrzymać - zmiękczyłeś ją już odpowiednio! - polecił żywo, czekając na wynik operacji.

[Mahiro]

Sytuacja powoli zaczynała irytować młodego Haretsu. Wysadzał i wysadzał ten kamień a on dalej tam był. Stawiane przez jego wspólników podpory były dla blondyna podpowiedzią, że zbliża się kulminacyjny moment. Chwila w której ta denerwująca skała zostanie w końcu przez niego rozwalona. Podpowiedź Takashiego była zbędna. Mahiro sam doszedł do podobnego wniosku. Jeszcze jedna potężna eksplozja i robota skończona. Młodzieniec nie miał jednak zamiaru skorzystać z rady przełożonego i kolejny raz podnosić poziomu swoich eksplozji. Uznał, że ten ruch jest zbyt niebezpieczny pomimo zabezpieczeń w postaci podpór. Zamierzał zrobić to po swojemu i tak już wystarczająco słuchał się poleceń. To nie w jego stylu robić to co mówią inni.
-Stary pryku patrz uważnie i powiedz kiedy wystarczy...Wysadzę te skałę!!! - powiedział głośno, międzyczasie przykładając lewą dłoń to środka kamiennej ściany. Prawa ręką natomiast wycofał szykując ją tym samym do uderzenia. Nagle BOOM pierwsza eksplozja, po której wycofał lewą rękę i szybko przyłożył prawą. Drugie BOOM po którym wycofał prawą ręką a przyłożył lewą i tak w kółko dopóki pan majster nie dał sygnału "STOP". Każda eksplozja była taka sama jak poprzednia. Młody Haretsu postawił na większą ilość mniejszych eksplozji. Zamiast pojedynczy i silniejszy wybuch. Oprócz odgłosów eksplozji w korytarzu można również było usłyszeć wrzaski Mahiro. Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że niepokojąco sugerowały radość u chłopaka.

  Ukryty tekst

[Uchiha Masako]

Bum, bum, BUM! Misja Rangi D [13/15] Mishiro Przez moment mogło ci się zdawać, że ściana okaże się kolejną przeszkodą w dzisiejszym dniu, kolejną irytującą sprawą, która obraca się przeciwko tobie. Po raz kolejny poszedłeś swoją ścieżką i kontynuowałeś natarcie z tą samą siłą, za to zwiększając rytm kolejnych eksplozji wywoływanych twoim niezwykłym Kekkai Genkai. Z początku miałeś wrażenie, że ściana dalej będzie stać, jak stała, ale nagle - po trzecim wybuchu - poczułeś wstrząs, a także usłyszałeś głos Takashiego, który za tobą odliczał, jak długo powinieneś kontynuować swoje natarcie na nieożywionego oponenta.

- Jeszcze... jeszcze... STOP! . -

Wstrzymałeś się, po czym cofnąłeś, patrząc na skałę przed tobą. Z początku wyglądało to tak, jakby po wstrząsie nic szczególnego nie nastąpiło, aż nagle nastąpił drugi. Rysy w głazie przed tobą pogłębiły się i nagle... kawał skały runął pod wasze nogi w stercie nierównych kamieni, podnosząc tuman pyłu, także musiałeś zasłonić oczy. Kilka razy musiałeś odkaszlnąć, gdyż nawet chusta nie ochroniła w pełni przed tą ilością drobin ziemi, wzbitych w powietrze w tunelu, ale bez niej na pewno byłoby o wiele gorzej. Po krótkiej chwili pył opadł i mogliście ocenić twoje dzieło zniszczenia. Takashi uśmiechnął się szeroko, widząc przeszkodę usuniętą z drogi.

- Wyśmienicie, to znacznie nam ułatwi pracę. No, teraz my wchodzimy - wybierajcie gruz! I dodajcie jeszcze jedną podporę, o tutaj! - stwierdził zadowolony szef ekipy budowlanej, zaganiając teraz swoich ludzi do pracy. Potem zwrócił się do ciebie, dając ci znak, że chce przejść nieco dalej, z dala od huku kamieni pakowanych do taczek i wywożonych ku wejściu. Kiedy nieco się oddaliliście, wyciągnął sakiewkę z pieniędzmi i podał tobie. - Proszę, uczciwa zapłata za twoją pracę, bardzo się cieszę że na ciebie trafiliśmy. Wspominałeś jednak, że chcesz jeszcze o coś zapytać? -

[Mahiro]

Po cichu i w głębi serca młody Haretsu liczył, że słabsze wybuchy w większej ilości pozwolą mu wyładować całe nerwy. Było ich niestety za mało aby mógł się uspokoić. To z kolei spowodowało jeszcze większe zdenerwowanie i wkurzenie. Całą złość skupił na tym kto mu przerwał czyli Takashim. Gdy sytuacja z pyłem się uspokoiła i nie utrudniała już działań Mahiro miał zamiar jasno mu zakomunikować swoje zażalenia. Na słowach by się raczej nie skończyło. Pan majster jednak jako profesjonalista przystąpił do swoich działań aby zabezpieczyć miejsce i uporządkować cały bałagan stworzony przez blondyna przy okazji wręczając mu jego należne wynagrodzenie. Na szczęście wspomniał również o prośbie użytkownika Bakutona. Mahiro w tym momencie nie mógł mu nic zrobić. Musiał się uspokoić i przełknąć to rozczarowanie. Pierw kogoś o coś poprosić a później mu przywalić. Nie należał do aż tak bezwzględnych osób. Wkurzony i wnerwiony odebrał zapłatę przy okazji pytając ze złością w głowie.
Najsilniejsza pochowana tutaj osoba. Kto to?

[Uchiha Masako]

Bum, bum, BUM! Misja Rangi D [15/15] Mishiro - Najsilniejsza osoba, którą tutaj pochowano? Hmm, daj mi się moment zastanowić... - odparł zdziwiony lekko pytaniem Takashi, drapiąc się po głowie i wbijając wzrok w niebo. Po krótkiej chwili odparł. - Wiesz co, pewności nie mam bo i jak, ale moja babka mówiła, że kiedy była jeszcze młodą dziewczyną, to mieli w swoich szeregach niezwykle silnego shinobi, który wsławił się w walkach ludami za Murem. Jego eksplozje potrafiły zmieść całe hektary terenu za jednym zamachem, do tego potrafił perfekcyjnie posługiwać się ziemią. Mówiła, że jeśli zdecydował się ciebie dopaść, to nigdy nie było wiadomo, skąd dokładnie nadejdzie, choć najczęściej po prostu ziemia pod twoimi stopami nagle znikała chmurze ognia, razem z tobą. Nazywał się Hiraku Haretsu, wielu jednak nazywało go Eksplodującą Skałą. Po zakończonej wojnie pomagał ustabilizować władzę klanu na terenach Samotnych Wydm. I jako jeden z niewielu shinobi zmarł z powodu podeszłego wieku, a nie zabity w trakcie misji. Jego grobowiec znajduje się we wschodnim skrzydle. Nie sposób go przegapić, sam go restaurowałem ze dwa lata temu. Prosty, kamienny sarkofag zdobiony w pustynne skorpiony, z rzeźbą przedstawiającą skałę w trakcie eksplozji. -

[Mahiro]

Mahiro z uwagą i pokorą słuchał wypowiedzi Takashiego. W końcu wypadałoby tak się zachować. Cały ten monolog został wygłoszony w odpowiedzi na zapytanie blondyna. W momencie gdy była mowa o tworzeniu eksplozji młody Haretsu spojrzał z zamyśloną miną na swoją dłoń. Podczas fragmentu o posługiwaniu się ziemią skierował wzrok na podłogę. Blondyn ewidentnie o czymś myślał. Tylko kto wie co w tej główce się kryje? Po wysłuchaniu całej tej historii Mahiro ruszył przed siebie w kierunku wyjścia. Na jego twarzy ekipa budowlana mogła zobaczyć delikatny ale to bardzo delikatny uśmiech. Nic nie mówił. Po prostu wysłuchał co majster miał do powiedzenia i bez słowa sobie poszedł.

z/t ---> http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 27#p140527

[Uchiha Masako]

Bum, bum, BUM! Misja Rangi D [17/15] Mishiro Majster potarł w zamyśleniu brodę dłonią, odprowadzając cię wzrokiem, kiedy po wysłuchaniu jego dość rozbudowanej opowieści bez słowa zacząłeś się oddalać. Na jego twarzy tym razem malował się lekki niepokój i coś, co można było chyba zinterpretować jako... troskę. Taką zwykłą, ojcowską troskę.

- Uważaj na siebie chłopcze! I jeszcze jedno! - krzyknął za tobą i nawet jeśli się nie zatrzymałeś, to krzyczał dalej, tak byś go usłyszał. - Gdybyś potrzebował kiedyś zajęcia jeszcze, to na pewno coś się dla ciebie u mnie znajdzie. A gdybyś chciał się wyładować... to niedaleko stąd, jakieś dziesięć minut drogi na zachód jest opuszczony kanion, miejsce starej bitwy... zasłany kamieni po tym, co użytkownicy Dotonu tam wyczyniali. Mnóstwo materiału do wysadzania! -

Następnie odwrócił się i wrócił do poganiania swojej trzódki pracowników, którzy szeptali coś między sobą - być może na twój temat, a być może po prostu rozmawiając o pracy przed sobą. Ciebie już tam nie było, opuściłeś miejsce spoczynku wielkich Haretsu. Kiedyś może znajdziesz się pośród nich.


[Misja zakończona z powodzeniem. ]