Świątynia Amaterasu

[Atari Sanada]

Wściubianie nosa w nieswoje sprawy często, albo nawet i zawsze kończyło się skomplikowaniem życia wściubianym, bądź samego wściubiającego. Proporcja komplikacji zależna była głównie od tego jak zachłannie ów nos wpychany jest w czyjeś sprawy. W zaistniałaś sytuacji, gdzieś pomiędzy piaskowymi wydmami, w mieście rządzonym przez piaskowych ludzi, pod świątynnymi murami, młoda podróżniczka wepchnęła nie tylko nos ale i całą swoją głowę.
Przepłukiwana rana szczypała, a przez krótką chwilę krople spadające na chłonny pył i piasek były jedynym dźwiękiem pośród względnej ciszy. Strażnicy naradzali się co do następnych kroków jakie zamierzali podjąć, bądź po prostu czekali na posiłki. Szare oczy wróciły w stronę światła w które wbiegł białowłosy uciekinier. Mijało coraz to więcej czasu i jeśli przejście prowadziło na otwarty teren to nie było już zapewne szansy na odnalezienie potencjalnego winowajcy zniszczenia świątynnego mienia i definitywnego winowajcy zranienia Atari.
Kolejne uderzenia serca i dźwięk kapiącej wody przypominał o mijającym czasie. Strażnicy nie śpieszyli się, wykonywali swoją pracę ostrożnie i przemyślanie. Młoda podróżniczka wsunęła ponownie na ramię swoje ubranie i z niewielkim trudem przełożyła rękę przez otwór rękawa, a kiedy była w procesie poprawiania górnej części garderoby władczy męski głos rozbrzmiał echem w tunelu. Zamrugała z nierozumieniem. Spojrzała na drugą stronę tunelu i przez chwilę skonfundowana nie mogła dojść do tego, że chodzi tu właśnie o nią. To ona miała rzucić broń i zostać aresztowana. Co prawda często dostawało się jej, za podejmowane przez nią akcję, ale jeszcze nigdy nie została aresztowana przez straż i osądzona za winy, których nie dokonała. Jakie więc miała teraz wybór? Druga strona tunelu oblewana przez promienie słońca mogły zwiastować ucieczkę, próby uniknięcia konfrontacji, kiedy jeszcze było to możliwe, ale taka myśl nawet przez chwile nie przeszyła umysłu Atari. Obróciła się całkiem w stronę schodów i wyciągnęła delikatnie ręce do przodu pokazując otwarte dłonie w geście dobrej woli. W końcu Ci którzy nie mieli nic na sumieniu, nie powinni się obawiać, prawda?
Kroki kilku mężczyzn dudniły echem, które na powrót stało się męczące. - Białowłosy mężczyzna, którego ścigałam i który mógł być odpowiedzialny za zniszczenie posągu udał się wzdłuż tunelu za moimi plecami. Niestety nie udało mi się go pochwycić. - Powiedziała głośno nieco krzywiąc się na po raz kolejny rozbrzmiewające echo jej własnych słów. Dziwnie było słuchać swojego własnego głosu z innego źródła niż nasze własne usta. Umysł podróżniczki powędrował daleko od sytuacji w której się znalazła, przez co skarciła samą siebie w duchu. To nie była zabawa kijami w portowym miasteczku i nabicie komuś guza, bo atakował słabszych.

[Tohaku]

Na materacu
C — Atari Sanada
[17/30]

---

[z/t -> Posterunek straży]

[Shinju Hyūga]

[Satoshi - Misja D][3/15]

Podróż do gmachu świątyni nie zajęła chłopakowi zbyt dużo czasu. Wszyscy mieszkańcy tych rejonów wiedzieli gdzie znajduje się ten budynek kultu religijnego. Był to bowiem jeden z głównych punktów odniesienia w wiosce. Poza tym akurat tego dnia w tych okolicach przebywało nadzwyczaj dużo osób spoza wioski. Wszystko za sprawą jakiegoś wydarzenia religijnego, o którym szary zjadacz chleba nie miał pojęcia.
W sali głównej zebrało się mnóstwo osób. Wszystkie ławy i siedziska były praktycznie zajęte a wiele osób nawet stało jakby na coś wyczekując. Nie trwał jednak żaden obrządek więc wiele osób po prostu krążyło po głównej sali. Na podwyższonym elemencie który oddzielał wielką salę od ołtarza stał rząd kapłanek w tym jedna ubrana o wiele bardziej "ekskluzywnie" w porównaniu z pozostałymi. Stały tak bez słowa i obserwowały zebranych pielgrzymów i wiernych. Czasami zdarzało się że wierni przynieśli ofiary które składali na ręce postronnych kapłanek a ten odkładały je po ołtarz zwieńczony wysokim posągiem Amaterasu - Bogini Słońca.

[Satoshi]

Shinobi pewnie stanął w drzwiach świątyni podziwiając jej wnętrze. Jeszcze go tutaj nie było, zazwyczaj odpuszczał sobie długie ceremonialne święta, uznając je w zasadzie za stratę czasu, nie podejrzewał nawet by z własnej potrzeby zawita tutaj ponownie. Trzeba jednak przyznać, przynajmniej wnioskując po stroju jednej z kapłanek, że świątynia na brak pieniędzy nie narzeka. Satoshi westchnął cicho, po czym powolnym krokiem zbliżył się do pierwszej lepszej kapłanki stojącej na widoku. Starał się wyglądać na pewnego siebie, choć był świadomy, że delikatnie podziurawiona przez skorpiony koszulka raczej nie działa na jego korzyść. Powinien najpierw pójść się przebrać, jednak żelazo trzeba kuć póki gorące - w tym czasie przecież ktoś mógł się zgłosić przed nim. Gdy stanął już przed kapłanką, wyciągnął rękę ukazując lekko pogniecione zgłoszenie i powiedział:
-Szukam kapłanki Miku, chciałbym zgłosić się do niej w sprawie tego ogłoszenia.

[Shinju Hyūga]

[Satoshi - Misja D][5/15]

W budynku z każdą godziną przybywało wierzących i pielgrzymów. Wielu chciało skryć się przed grzejącym Słońcem po długiej podróży. Inni po cichu się modlili do Bogini. Panowała jednak zaskakująca cisza i pewien rodzaj podniosłej atmosfery.
Kapłanka, której Satoshi pokazał ogłoszenie pokiwała twierdząco głową po czym wskazała dłonią na stojącą po środku kobietę, która to właśnie odznaczała się od pozostałych wyglądem. Ta kiedy kątem oka zobaczyła zwitek papieru odrazu przemówiła.
- Ahhh. Młody shinobi przybył z pomocą. Nasza Bogini jest dziś nadzwyczaj łaskawa. - powiedziała obdarowując młodego chłopaka delikatnym uśmiechem. Pochyliła się do stojącej obok kapłanki i coś do niej szepnęła po czym sama cofnęła się kilka kroków do tyłu i gestem ręki zaprosiła Satoshiego ze sobą. Powolnym i dostojnym krokiem podeszła bliżej wielkiego posągu i zebranych pod nim ofiar.
- Otóż chciałam Cię zatrudnić w formie ochroniarza. Jak widzisz ludzie przynoszą wiele darów. Jedni bardziej mniej wartościowe... - tu wskazała na worek zboża.
- Inni natomiast hojnie nas obdarowują - i pokazała skrzynię z kilkoma butlami wina oraz złote kielichy oraz dzban. Na pierwszy rzut oka widać było, że ludzie w tych okolicach byli całkiem mocno wierzący.
- Twoja pomoc ma polegać na tym aby nic z tego nie zginęło. Otóż wielu z tych pielgrzymów będzie nocować w świątyni. W tej dużej sali właśnie. Co roku zdarzają się amatorzy sztuki złodziejskiej. Chcę abyś nam pomógł kiedy sprawy wymkną się spod kontroli. - powiedziała wprost jasno nakreślając sytuację. W jej głosie dało się wyczuć pewnego rodzaju poddenerwowanie mieszające się ze spokojem.

[Satoshi]

Satoshi w spokoju wysłuchał wyjaśnień kapłanki wyróżniającej się strojem od swoich towarzyszek. Nie podobało mu się to, co usłyszał. Nie chodziło o naturę misji, raczej pogarda kapłanki do mniej cennych darów. Każdy dawał co miał najcenniejszego, dla niektórych rzeczony worek pełen nawet nadpleśniałego zboża mógł być więcej wart od kielichów ze szczerego złota. Druga sprawa, że w klimacie pustynnym sporysz występował raczej rzadko, i chwała Amaterasu za to. Shinobi zachował jednak swoje zdanie dla siebie, nie pokazując, że nie podziela zdania kapłanki. Nie po to tutaj jest. Pokiwał więc głową na znak, że sytuację rozumie i przyjmuje zlecenie. Martwiło go jednak coś innego. W głębi świątyni niewiele było piasku, a sam nie posiadał jeszcze gurdy z własnym, jak niemal każdy wojownik jego klanu. Będzie w takim razie skazany na znalezienie innego rozwiązania w przypadku konfrontacji ze złodziejem.
-Rozumiem, przyjmuję zlecenie czcigodna kapłanko. Obiecuję, że nie zginie choćby jedno ziarenko z tego worka

[Shinju Hyūga]

[Satoshi - Misja D][7/15] Kobieta uśmiechnęła się słysząc jak Satoshi się zgadza na podjęcie misji. Wielu ninja z pogardą spoglądało na osoby wierzące ponieważ sami myśleli o sobie jak o boskich istotach. Zdolność kontrolowania chakry zupełnie poprzewracała im w głowach. Na szczęście było jeszcze mnóstwo zwykłych ludzi, którzy nadal potrzebowali tej duchowej pomocy i wsparcia. Właśnie tym zajmowały się kapłanki w Świątyni Amaterasu.
- Dobrze. A powiedz mi... Co takiego potrafisz? No wiesz... Jako shinobi? - spytała z lekkim uśmieszkiem zupełnie jakby sprawdzała czy chłopak się nadaje. W rzeczywistości była po prostu ciekawa jego umiejętności. Po części w pewien sposób wolała też uniknąć eksplozji i ewentualnych kul ognia miotanych po jej przybytku. Nie tak dawno temu wszyscy słyszeli że nie pobliskiej prowincji panowała wojna zwolenników eksplozji. Kapłanka wolała się upewnić że nic takiego nie będzie miało miejsca tym razem.

[Satoshi]

Satoshi westchnął w duchu, sądząc że jest sprawdzany przez kapłankę, po czym wskazał na metalowy krążek umocowany w jego skórzanej bransolecie. - Pochodzę z klanu Sabaku, ranga Dōkō. Jak większość z nas potrafię kontrolować piasek, w moim wypadku ten zwykły. Całkiem nieźle posługuję się bronią miotaną i oprócz piasku znam kilka innych sztuczek - zakończył ninja siląc się na zdawkowy ton, chcąc ukryć fakt, że nie ma za wiele dodatkowych umiejętności poza te już wymienione. Rozejrzał się ponownie po pomieszczeniu, tym razem omiatając wzrokiem przyjezdnych. Szukał ludzi, którzy mogliby się mu wydawać podejrzani. Co prawda dobrzy złodzieje zazwyczaj nie wyglądają jak przestępcy, ale Satoshi nie sądził, że tacy narażaliby się najważniejszemu kultowi w Unii, przynajmniej dzisiaj.

[Shinju Hyūga]

[Satoshi - Misja D][9/15] Machnęła ręką tak jakby nieco jej ulżyło. Na jej twarzy pojawił się uśmiech i na chwilkę się jakby zamyśliła.
- Tak... Znam klan Sabaku. Podobno najpotężniejszy na całej pustyni. - wspomniała jednak sekundę później ponownie spoważniała i wróciła myślami na Ziemię. Jej dłoń wskazała na szereg kapłanek który oddzielał ołtarz od wielkiej sali i zebranych wiernych.
- Moje kapłanki oddzielają właśnie wiernych od darów. Co roku zdarzają się próby kradzieży. Czasami rzucają się właśnie na ofiary pod posągiem, a czasami to zwykli kieszonkowcy sięgający do kieszeni innych. Jest bardzo tłoczno więc czasami nawet nikt nie zauważy. Wiesz... Wpadnie ktoś na Ciebie. Poklepie tu i tam. Spyta "Czy wszystko ok?" po czym za minutę zorientujesz się że nie masz portfela. Takich tutaj mnóstwo. Poczekaj jeszcze z godzinę. Zaczną się awantury jak ludzie się zorientują że coś im zginęło i będą obwiniać wszystkich dookoła. - powiedziała wyjaśniając chłopakowi sytuację.
Stanęli oboje w rzędzie z kapłankami i zaczęli obserwować tłum. Zebranych przybywało z każdą godziną a pogoda stawała się coraz bardziej znośna.
- Piasku trochę zawsze się znajdzie jakbyś chciał. Ludzie wnoszą mnóstwo tego syfu mi tutaj. - powiedziała po czym zasłoniła usta zaskoczona że sama wypowiedziała się w ten sposób. Tak nie przystoi dostojnej kapłance.
- Jak chcesz możesz też iść w tłum. Jak Ci wygodnie. - dodała na koniec. Ona natomiast dalej stała w szeregu ze swoimi kapłankami, które odbierały dary i oddzielały tłum od części ołtarzowej.

[Satoshi]

Satoshi oburzył się już kolejny raz dzisiaj. Wcale nie sądził, że piasek to syf, ale cóż było robić, jako kapłanka, kobieta mogła pozwolić sobie na nieco więcej. Kiwnął więc powoli głową i powiedział:
-Cóż, po techniki klanowe sięgnę jedynie w ostateczności, ale jeśli nadejdzie taka potrzeba, to piachu do sprzątania może znaleźć się w tej sali trochę więcej niż rok temu. Rozumiem, że oprócz pilnowania darów mam rozdzielać kłócących się między sobą ludzi? Czy wystarczy uprzejme wyproszenie ich za drzwi tego świętego miejsca? - Sabaku położył nacisk na słowo "uprzejmie" licząc, że kapłanka wyłapie aluzje do stanowczego wypędzenia skłóconych na zewnątrz, by tam dochodzili gdzie podziały się ich sakiewki, jako że shinobi nie specjalnie miał ochotę na prowadzenie mini-śledztw w sprawie drobniaków. Nikt przy zdrowych zmysłach nie powinien chodzić po tak zatłoczonych miejscach z pełną sakiewką przecież. Po uzyskaniu odpowiedzi chłopak wybrał sobie miejsce pomiędzy kapłankami i darami tak, by mieć dobry widok na wiernych chcących zbliżyć się do sterty ofiarowanych przedmiotów, po czym oparł się o ścianę lustrując pomieszczenie wzrokiem.

[Shinju Hyūga]

[Satoshi - Misja D][11/15]

Słońce skłaniało się ku zachodowi. Piękne czerwone światło wpadało do świątyni nadając jej nieco mistycznej otoczki. Pojedyncza kapłanka spacerowała po świątyni i zapalała świece oraz kadzidła, których było mnóstwo. W powietrzu zaczął unosić się nieco ciężki i duszny zapach, który ciężko porównać z czymkolwiek, charakterystyczny tylko dla bywalców świątyń.
- Pomocy! - rozległo się gdzieś w tłumie. Ludzie zaczęli się zbierać w miejscu gdzie doszło do incydentu. Dwie kapłanki opuściły szereg i ruszyły w tamtym kierunku. Zaczęły się lekkie przepychanki. Kobiety starały się przedrzeć przez morze ludzi kłębiących się dookoła by tylko popatrzeć a nie pomóc.
- Siostry! Do mnie! - rozległ się krzyk jednej z kapłanek która dotarła do poszkodowanej osoby. Zaczęły się krzyki na wiernych i wymachiwanie rękoma aby opanować ciężką sytuację. Co tam się jednak działo? Satoshi mógł się tylko domyślać. Pozostałe siostry ruszyły na pomoc a na straży pozostał tylko młody shinobi i Najwyższa Kapłanka. Ludzie będąc nieco wystraszonymi i przejętymi zaczęli się przemieszczać po sali w dość chaotyczny sposób. Powstał straszny gwar z którego nie dało się już nic zrozumieć poza pojedynczymi krzykami.
Nagle dwóch mężczyzn zaczęło się przepychać po drugiej stronie sali. Doszło do wymachiwania pięściami i wymiany ciosów.
- Ruszaj... - burknęła tylko kapłanka do młodego Sabaku. Polecenie było jasne.

[Satoshi]

Satoshiemu nie trzeba było dwa razy powtarzać, splótł palce i wyprostował ramiona, co wywołało donośny trzask rozciąganych stawów. Zaczął przedzierać się przez tłum co chwila jednak spoglądając w kierunku darów, gdyby przypadkiem ten gwar okazał się tylko dywersją. Przedzierając się między gapiami starał wstępnie rozeznać się w sytuacji. Nie bardzo miał ochotę podnosić głos w świątyni, ale sytuacja musiała zostać rozwiązana bardzo szybko i stanowczo.
-Cisza! Spokój! - zawołał Sabaku starając się wybrzmieć jak najpoważniej i użyć tonu nie znoszącego sprzeciwu. Jego dłoń powędrowała do kieszeni wyciągając nóż kunai w taki sposób, by nie rzucało się to w oczy. Nie planował go używać, chyba że sprawy przybiorą bardzo zły zły obrót. Satoshi rzucił jeszcze szybkie spojrzenie w kierunku kupki z darami na świątynie.

[Shinju Hyūga]

[Satoshi - Misja D][13/15]

Sytuacja stawała się coraz bardziej chaotyczna. Ludzie byli zdezorientowani i wystraszeni. Kapłanki zajmowały się gdzieś w rogu osobą, która wezwała pomocy. Amaterasu jedna wie co się stało. Dwójka mężczyzn zaczęła się przepychać. Dzięki szybkiej interwencji Satoshiego sytuacja nie rozwinęła się i nie przerodziła w jatkę.
Kiedy młodzieniec zwrócił uwagę mężczyznom, Ci spojrzeli na niego dość groźnie. Chłopak był jednak wystarczająco wysoki i dobrze zbudowany więc Panowie westchnęli tylko i oboje opuścili wielką salę. Ewidentnie byli wściekli jednak każdy z nich w pewien sposób był świadom że nie jest to odpowiednie miejsce na wszczynanie bójek i awantur.
Wtedy usłyszałeś krzyk zza pleców. Kapłanka leżała na podłodze zaś spod posągu Amaterasu uciekała właśnie drobna, szczupła postać ubrana na czarno. Nie mogłeś dostrzec jej twarzy bo była owinięta chustą jednak po posturze łatwo można było stwierdzić iż była to kobieta. Pod pachą trzymała jedno z tych złotych naczyń, które zostały podarowane świątyni. Najwyższa Kapłanka podniosła się na kolana i wskazała Ci ręką na uciekającą postać. Starała się coś krzyknąć w twoim kierunku jednak gwar panujący w sali w tym przeszkadzał.

[Satoshi]

Satoshi spodziewał się tego, że ktoś spróbuje wykorzystać sytuację. Wkońcu to ona czyni złodzieja. Gdy tylko zorientował się w sytuacji i zauważył przewróconą kapłankę ruszył pełnym pędem za drobną osobą. Może jak na shinobiego nie grzeszył prędkością, jednak i tak powinien być szybki w porównaniu z zwykłymi ludźmi. Po to właśnie trenował ostatnie parę lat. Podłoga świątyni była lekko śliska, więc żeby sobie pomóc, przesłał do stóp małą porcję swojej chakry. Na tyle, żeby zwiększyć przyczepność podeszw na problematycznym podłożu. Zaczął także kumulować swoją energię by w razie potrzeby maksymalnie skrócić czas potrzebny na wezwanie piasku. Nie posiadał nad nim jeszcze kontroli wystarczającej do zmyślnego otulenia kwarcem ofiary jak to potrafili klanowicze z większym stażem. Ale taka kupa piachu była wystarczająco szybka by przewrócić biegnącą osobę. Póki co, Satoshi starał się złapać złodzieja doganiając go i przewracając poprzez staranowanie bądź podcięcie, zależnie od tego jak wygodniej będzie w danej sytuacji.

[Shinju Hyūga]

[Satoshi - Misja D][15/15]

Przeciskanie się pomiędzy tłumem nie było najprostszą sprawą. Większość ludzi nawet nie zauważyła że coś się stało. Nikt nie zauważył kapłanki na podłodze i złodziejki, która uciekała z wazą. Ewidentnie wykorzystano tutaj całe zamieszanie, które miało miejsce. W dodatku zamaskowana była dość szybka i zwinna co ułatwiało jej przemykanie między tłumem ludzi. Satoshi miał problemy z utrzymaniem tego tempa i mógł stwierdzić że kobieta nieco się oddala. Jego dosyć potężna budowa nieco przeszkadzała w tego typu zadaniach. W końcu jednak wybiegli na zewnątrz. Teraz chłopak miał już dostęp do wszelakiego piasku pustyni, który mógł wykorzystać wedle uznania. Złodziejka była jakieś 15 metrów przed nim i uciekała kierując się w stronę pobliskich budynków mieszkalnych. Obejrzała się i wtedy zorientowała się że ktoś ją goni.