Knajpa "Mankala"

[Minoru]

Misja D:
“Zdrada!” Amida

---

Kolejka 5:
Amida: 4
Minoru: 5

---

A więc piękny młodzieniec, bożyszcze dam i bohater tłumów w jednym, dał się złapać w sidła dwóch pięknych dam. Cóż poradzić, taka była niedola męża jakim był Amida. Niektóre kobiety rzucały się mu do stóp, na inne trzeba było zapracować. A i dla formy młodego doko dobrze robiło gdy ruszył swoje dupsko od czasu do czasu. Ledwie chwilę później od ich stolika podszedł barman tego przybytku, niosąc w swoich dłoniach tacę z trzema naczyniami wypełnionymi Arakiem. Rozstawił on alkohol między całą trójką i nie chcąc przeszkadzać, wrócił na swoje miejsce, by pilnować aby żaden więcej z klientów nie wpadł na pomysł darmowych drinków.
- Wiedziałam, że możemy na ciebie liczyć.- obie kobiety wyglądały na bardzo podekscytowane tym, że udało im się nakłonić Amida do pomocy.
- Ciężko powiedzieć, gdzie dokładnie może znajdować się teraz. Lecz chodzi ostatnimi czasy dość często do miejscowego sierocińca. Wiem, wiem. Nie brzmi to jakoś złowrogo, ale zrozum Yasu nie jest tego typu osobą. Był bardziej imprezowiczem, który myślał o innych, ale nigdy by nie poświęcał się dla sierot… - Kobieta zaczęła nakreślać sytuację, lecz przerwała w pewnym momencie. Jakby zastanawiała się czy powinna coś powiedzieć. Jej rozterki dostrzegła chyba jej koleżanka, ponieważ postanowiła wyręczyć swoją przyjaciółkę.
- Kilka miesięcy temu sierociniec został przejęty przez nowych właścicieli. Plotki głoszą, że ludzie ci należą do jakiejś szemranej organizacji. Podobno namawiają ludzi do dołączenia do nich.- Z każdym słowem wydawała się być coraz bardziej zatroskana.
- Yasu możesz najłatwiej rozpoznać po bliźnie na prawym poliku. Zaatakował go kiedyś kot i zadrapał go tak głęboko, że zostały mu ślady trzech pazurów. Poza tym ogolony jest na łyso i dość wysportowany, choć nie eksponuje tego za bardzo. Gdyby nie ta łysina, to byłoby z niego niezłe ciacho.- Zaśmiała się pod nosem, zasłaniając usta dłonią. Jej koleżanka nie była jednak aż tak zadowolona.
- Chcielibyśmy sprawdzić, czy plotki są prawdziwe. Będziemy mogły wtedy spróbować wyciągnąć go z tarapatów. Pomożesz nam?- Sytuacja została nakreślona, teraz pozostało podjąć decyzję.

[Amida]

Nie zwlekałem długo z wzniesnieme pierwszego toastu pod tytułem "Za spotkanie" gdy tylko trunek wleciał na stół. Oczywiście zachowując cała należytą etykietę tak aby nie wyjść na podrzędną moczymordę choć tego dnia chyba wolałbym właśnie nim zostać. Upić się do nieprzytomności i mieć już ten dzień za sobą... No cóż. Nie zawsze można było mieć to co się chciało - ponoć.
Oparłem się plecami na siedzisku wysłuchując tego co do powiedzenie mają Piękność na temat niejakiego Yasu jednocześnie bawiąc się naczyniem z alkoholem które trzymałem w ręce. I tak jak w sukie nie specjalnie miałem chęć zajmowania się tym, choć wiadomo że pomóc bliźniemu swemu w potrzebie należy tym bardziej jeśli to dwie śliczne kobiety z czterema solidnymi argumentami i pięknymi buziami jak to głoszono w pismach świętych, to gdy padło stwierdzenie że chłop jest imprezowiczem w głowie zapaliła mi się lampeczka. Po prostu wybornie! Wyciągnie się Yasu z rąk jakiś złych dzieciaków i będzie z kim się pobawić do białego rana za dwa dni. Przy okazji dziewczyny może zrobią się bardziej zabawowe... aaa no i dla tatka trzeba sprawę załatwić.
Upiłem kolejny łyk boskiego trunku boga bogów odstawiając kubeczek wstając przy okazji. Motywacja do działania była. Informacje, były. Więc nie zostało nic więcej niż rozejrzec się tu i tam aby poznać prawdę.
- Nic nie mogę zagwarantować moje drogie ale postaram się wam pomóc - to powiedziawszy wyciągnąłem w ich kierunku dłoń wystawiając mały palec - To będzie obietnica. Spotkajmy się tu ponownie za dwa dni, a ja zrobie co w moje mocy. W tym momencie liczę, że dziewczyny razem zemną ją przypieczętują by następnie pewnym siebie krokiem opuścić ich towarzystwo kierując się do barmana, który pewnie ze strachem w oczach będzie spodziewał się kolejnej kolejki dla wszystkich albo i nie, i będzie mu to całkowicie obojętne.
- Muszę przyznać, że przyjacielu że Arak macie tu pierwszej klasy. - zacząłem od pochwały by następnie z szerokim, serdecznym uśmiechem na ustach i lekko przymknietych powiekach nachylić się przez bar i ściszonym głosem zapytać - Mam nadzieję, że Pan właściciel przemyślał propozycje mojego ojca? Po czym odsunąłem się od niego i wyprostowany stałem chwilę przed szynkwasem czekając na odpowiedź. Po jej uzyskaniu skinąłem głową barmanowi, nastepnie spojrzalem raz jeszcze w strone kobiet uśmiechając się do nich i ruszyłem do swojego domku z powrotem.
Na miejscu upewniłem się przez służbę czy ojciec znajduje się w swoim gabinecie i czy nie ma przypadkiem jakiegoś gościa. Jeśli będzie tam sam, to pochodze do drzwi dwukrotnie pukając.

z/t

[Minoru]

Z/T