Promyk Słońca

[Ichirou]

Nie żeby coś, ale dziwny to był akurat Seinar. Chociaż lepiej tu pasowało określenie specyficzny. Ichirou nie miał zbyt dużej styczności z samurajami, więc myślał o nich absolutnie stereotypowo. Sądził, że wojownicy z Teiz są mocno zdyscyplinowani, honorowi, powściągliwi w swoich słowach oraz czynach, a przy tym wszystkim z całą pewnością są mocno sztywni. Kei był zupełnie inny, ale może to i dobrze. Ze stereotypowym samurajem Ichirou raczej by się tak szybko nie dogadał.
- No dobra, niech już będzie. Straszna męczydupa z ciebie. - Zgodził się na funkcję Seinara, bo mimo wszystko coś mu się należało za ten wisior. I tak na ten moment w grupie były tylko dwie osoby, więc to nie był żaden problem. Nad hierarchią w Klepsydrze trzeba będzie poważniej pomyśleć dopiero wtedy, gdy się bardziej rozrośnie i nabierze kształtu.
- Chyba nie ma lepszej opcji. Sprawdzimy się w terenie i wtedy zobaczymy, jak będzie się ta nasza współpraca układać. - Chociaż Ichirou lubił gadać i posiadał jakieś tam predyspozycje na dyplomatę czy polityka, to jednak był przede wszystkim shinobim, a więc człowiekiem czynu. Mogli debatować i teoretyzować na temat wspólnej przyszłości, ale to własnie plac boju był najlepszą okazją, by zobaczyć, jak będzie układać się ich współpraca.
- Lider zna mnie na tyle, by wiedzieć, że nie zrobię niczego, co zaszkodziłoby mojemu klanowi. Spokojnie, poinformuję go o moich planach. Nie działamy w tajemnicy. No, oprócz tej jednej sprawy, której lepiej nie rozgłaszać. - Chwilę jeszcze pojedli, posiedzieli, aż w końcu samuraj wyszedł z propozycją odnośnie wyprawy do Midori.
- W porządku, postaram się wyrobić na ten czas - odpowiedział, a potem razem opuścili Promyk Słońca. Zanim rozeszli się w swoje strony, Ichirou wskazał mu drogę do dobrego onsenu i polecił jedno z miejsc, w którym mógłby się zatrzymać.

[zt]

[Yami]

Misja rangi D

6.2/7
Minako

Promyk Słońca. Lokal na tyle ekstrawagancki, że nawet Minako miała drobny problem z dostaniem się do środka a tym bardziej odbycia rozmowy z Kuyo. Ostatecznie po podaniu powodu rozmowy z konkretną dziewczyną usadowili Ciebie w jednym ze stołów a urodziwa dziewczyna podeszła do Ciebie. Teraz, kiedy ją dojrzałaś przypomniałaś sobie, że rzeczywiście w Róży Pustyni pracowała ładna dziewczyna, która doprowadziła Twego towarzysza Malayę do rzuceniu jednej czy dwóch uwag. Teraz kiedy ubrana była w podobny strój do dziewczyn tu pracujących jej piękno tym bardziej się uwidoczniło.
- Jedna z osób pracujących tutaj dostrzegła mnie w "Róży Pustyni". Jeden z przedstawicieli lokalu złożył mi po pracy propozycję pracy w Promyku. Na początku byłam ku temu niechętna bo nie znałam osoby ale zaprosił na spotkanie bezpośrednio Tutaj. Nabrałam trochę więcej przekonania i w końcu przyszłam. Nie zawiodłam się. Bardzo dobrze mnie tutaj traktują. Co się zaś trzyma poprzedniego pracodawcy - dziewczyna się zatrzymała i szukała odpowiedniego słownictwa - Myślę, że to dobra osoba choć trochę za często siedzi głową w chmurach. To czego nie widać tutaj to bliskość kontaktu właściciela z przychodzącymi klientami. Tam ludzie są radośni i głośno się śmieją. Tutaj głównie mają miejsce rozmowy i uśmiechy. Bardziej preferowałam atmosferę "Róży Pustyni", była bliżej zwykłej osoby. Karczmarz co prawda od czasu do czasu powiedział coś niestosownego ale raczej nie umyślnie. Tak mi się wydaje.
Ładne słownictwo ładnej dziewczyny. Pod tylko tym względem rzeczywiście tutaj pasowała bardziej. Pytanie jednak czy charakter i sentyment rzeczywiście takimi są.

[Minako]

Minako była coraz bardziej sfrustrowana. Kolejna osoba, z którą rozmawiała i nic, co mogłoby nakierować ją na jakieś podejrzane przewinienia. Czyżby tym razem intuicja ją zawiodła? Cóż, bardzo możliwe, bo wszystko wydawało się być w porządku. Co prawda każda z dziewczyn miała trochę inne zdanie na temat byłego pracodawcy, no ale były też wspólne mianowniki, jak choćby roztargnienie i problem z pilnowaniem interesu, czy niestosowne uwagi. Kunoichi westchnęła z rezygnacją i rozejrzała się po lokalu. Rzeczywiście, było to bardzo ekskluzywnie, co pewnie przekładało się na pensję dziewczyny, ale tak jak wspomniała, brakowało tutaj ciepłej i swojskiej atmosfery i tej radości ze wspólnie spędzonego czasu. Promyk Słońca był dla ludzi powściągliwych, kulturalnych i eleganckich, ceniących sobie spokój i relaks. Powinna się tu kiedyś wybrać, tylko w bardziej odpowiednim stroju.
- W porządku. - Odpowiedziała Minako. - Wygląda na to, że wszystko jest w porządku. Zdziwiło mnie po prostu, że cała wasza trójka odeszła niemal w jednym czasie, a karczma zaczęła mieć problemy z coraz mniejszą liczbą klientów. Zupełnie jakby ktoś specjalnie się do tego przyczynił, żeby zaszkodzić karczmarzowi i przejąć jego interes.
Nie było sensu już niczego owijać w bawełnę. Minako w tym momencie poddała się i musiała uznać swoją porażkę. Nie miała absolutnie nic, co mogłoby potwierdzić jej podejrzenia. O ile tamta nie miała nic więcej do dodania, jej też zostawi dobry napiwek, dopije drinka i wróci do umówionego miejsca. Trzeciej osoby nie warto było fatygować, poza tym, nie miała konkretnych namiarów co do niego, tak jak w przypadku dziewczyn. Nie wiedziała gdzie mieszka, ani gdzie znajduje się ''warsztat ojca''. Dała sobie więc spokój i tym bardziej utwierdziła się w przekonaniu, że karczmarz sam jest sobie winny tego co się stało. Kiepskie prowadzenie interesu i do tego hazard. To musiało się tak skończyć. Ma teraz rok na przemyślenie tego, póki nie odzyska lokalu prawem umowy. Kunoichi więc wróciła z niczym, zastanawiając się, czy Malaya coś znalazł.

[Yami]

Misja rangi D

7.1/7
Minako

Dziewczyna złączyła dłonie przed sobą i spuściła głowę słysząc uwagę Minako o odejściu trójki pracowników w tym samym czasie. Była tylko jednym z niewielkich trybików, jeśli jednak wiele takich małych elementów nagle zniknie... wszystko będzie się niestety walić.
- Krętymi drogami do dobrego prowadzi nas Amaterasu. Może był jakiś wyższy cel w tym wszystkim, a jeśli ktoś nie wierzy w bogów... zawsze można powiedzieć, że to efekt przypadku.
Ach tak przypadek. Czasem rzeczy zdarzają się właśnie z jego przypadku. Niejednokrotnie mówiło się, że nieszczęścia chodzą parami. Co jeśli było tak i tym razem? Co jeśli w rzeczywistości to niefortunne wydarzenie sprawi, że karczmarz w końcu przejrzy na oczy i dostrzeże te wszystkie błędy jakie popełnił i wyciągnie z nich lekcje. Tak właśnie myślała dziewczyna stojąca naprzeciw Ciebie, a przynajmniej to wyrażały jej słowa. Skłoniła się kiedy opuszczałaś lokum. Nie widząc już dalszych powodów wróciłaś do lokum, gdzie miał oczekiwać na Ciebie Twój towarzysz... albo to ty będziesz czekać na niego.

z/t Karczma "Róża Pustyni"