Tablica ogłoszeń

[Shinsu]

Tablica Ogłoszeniowa jest bardzo ważnym miejscem dla każdego poszukiwacza przygód. Oczywiście, w takich miejscach mnóstwo jest ogłoszeń nie wartych uwagi, ostrzeżeń, ofert zwykłej doraźnej pracy, jakiś niepoważnie brzmiących ofert matrymonialnych - trzeba było umieć szukać, by móc wypatrzeć wśród owych ogłoszeń takie, które jest coś warte. Ale nie ma najmniejszych wątpliwości, że jeśli takowe ogłoszenie ma się w ogóle pojawić, to będzie ono właśnie tutaj! A przynajmniej taką nadzieję żywił Shinsu, choć pośród różnych papierzysk przyczepionych do tablicy nie potrafił namierzyć żadnej sensownej informacji, która miałaby popchnąć go w obięcia przygody.

I tak stał zapatrzony w różnorakie ogłoszenia w słońcu rzucającym żar na okolicę, gdy został zaczepiony przez jakąś kobietę - "A przepraszam bardzo, ale co to ta krowa?" - zapytał. Nie, żeby nie wiedział, po prostu chciał zażartować odwołując się do tego, że na pustynie nie ma krów - "Ja tam akurat szukam pracy, ale sprzedaż warzyw mnie akurat nie interesuje. Szukam czegoś bardziej odpowiadającego moim umiejętnością" - poinformował kobietę trochę zrezygnowany, ciągle nie odwracając wzroku od tablicy - "Jestem shinobim, to szukam pracy dla shinobiego" - zakończył swoją wypowiedź tym razem zerkając na rozmówczynię.

  Ukryty tekst

[Tatsuo]

Misja #2 [ C ]
3 / 30
Shinsu Douhito
Przylepiwszy kolejne z wielu ogłoszeń na tablicy, kobieta zerknęła pytającym wzrokiem na stojącego obok niej mężczyznę. Zlustrowała go od stóp do głów, myśląc, z jakim to palantem przyszło jej dzisiaj rozmawiać. Bo to, że miała dość prostą pracę, wcale nie oznaczało tego, że sama była głupia. Co to, to na pewno nie! – Weź się zajmij czymś pożytecznym, a nie będziesz mi głowę zawracać. – Teraz, po bliższym przyjrzeniu się i usłyszeniu dokładnie jej głosu, Shinsu mógł nie mieć żadnych wątpliwości, że kobieta nie pochodzi stąd. Być może Las aaalbo gdzieś dalej. Shinsu chyba za często nie wyjeżdżał z tej pustyni, prawda? No a przyjezdni i owszem mogli pracować, a nawet musieli pracować ciężej, niżeli obywatele Unii. Wszak koszta utrzymania tutaj były większe. Niektórzy jednak godzili się na to, aby płacić nawet za wodę pitną, byleby tylko być daleko od stron, w których do tej pory przyszło im żyć. Czy to smutna historia, czy to ucieczka przed okropnym mężem, a może nawet jakieś problemy. Nie, żeby Kinkotsu przyjmowało każdego zbiega, ale w tej dużej osadzie, posiadającej wiele mniejszych obozów na obrzeżach miasta, przeplatało się naprawdę wiele kultur. A jeżeli ktoś robił problemy, to na pręgierz i nauczka gotowa. 

– No pewnie, nikogo nie interesuje, patrz tylko. – Uderzyła zewnętrzną częścią dłoni o tablicę, a ta aż lekko zadygotała. Widać było, że lata swoje już miała, a piaskowiec, w jakim pozostawała wbita, również do najtrwalszych nie należy. Przyszedłby tutaj pierwszy lepszy Sabaku i naprawiłby ją, ale najwyraźniej myśleli podobnie jak Shinsu - nie chcieli babrać się ze sprzedażą jakichś rzeczy na targowisku. – Zbieram od tych dziadów kartki, bo oni to już ledwo łazić mogą, a potem sama muszę im pomagać z tymi warzywami. – Z dobroci serca, a może z powodu tego, że dla jej umiejętności nie można znaleźć tutaj żadnej lepszej pracy? Sama w końcu kunoichi nie była, a przynajmniej nie wyglądała na takową, lecz siłę w swych barczystych, nieco otłuszczonych oczywiście, ramionach to miała. Jak się nosi ciężkie rzeczy w Słońcu, to idzie wytrenować swe ciało. Słysząc jednak prośbę o nieco lepsze zlecenie, kopnęła o swój kosz, a on przewróciwszy się na ziemię, wysypał z siebie stosy małych karteczek, w których kobieta zaczęła przebierać. 

– Jest jakaś wariatka. Od ponad tygodnia męczy mnie, abym jej pomogła. Mieszka gdzieś na obrzeżach. Nie wiem, kto jej wynajął pokój, ale pewnie już tego żałuje. Ciągle mi powtarza, że musi dojść do morza. – Wzięła pomiętolony zwitek papieru i wręczyła go Shinsu'owi. – Nikt tutaj nie lubi wariatek, ale dobrze płaci. Gdyby mi się chciało taszczyć dupsko nad morze, to sama bym to wzięła. A Wam shinobi pewnie zależy na forsie. – Co racja, to racja. Jakoś żyć trzeba, a wojownicy jedyne, skąd mają pieniądze, to zlecenia. Na samej kartce, którą można było przeczytać, nie było wiele więcej poza tym, że bardzo potrzebuje pomocy. Morze. No i wskazany adres. Jej pismo natomiast było bardzo niedbałe, wręcz dziecinne można byłoby rzec.

Pani roznosicielka

[Shinsu]

Shins przyjął kartkę z ogłoszeniem wręczoną mu przez kobietę. Kobietę, która zleceniodawczynię zadania opisanego na kartce nazywała wariatką, choć zdaniem Shinsu'a sama się na to miano mogła załapać. Jej wypowiedzi momentami konfundowały chłopaka, który nie za bardzo wiedział, jak ma się do nich ustosunkować, więc zabierając opis zadania wybąknął jedynie - "Dziękuję. Być może właśnie tego szukam". Nie miał w sumie nic więcej do dodania. Kobieta nie zdawała się mieć żadnych bardziej interesujących zleceń, a i na słupie nic ciekawego nie szło znaleźć. W związku z tym Douhito udał się w losowym kierunku skupiając swoją uwagę na kartce z ogłoszeniem. Rzeczywiście wynagrodzenie było interesującej wielkości, więc w sumie czemu nie spróbować podjąć się tego zadania? W końcu co złego może się stać? Chłopak nie wiedział za wiele na temat zadania, ale chyba spacer do morza nie powinien przysparzać zbytnich komplikacji, tak więc raźno skierował swe kroki w kierunku domu kobiety szukającej pomocy w "dojściu do morza".

  Ukryty tekst

[Tatsuo]

Misja #2 [ C ]
- / 30
Shinsu Douhito

z/t

[Shugo]

Shugo wróciła pod tablicę ogłoszeń, z której kilka dni temu odebrała swoje pierwsze, jak się szybko okazało, dość nieszczęsne zadanie. Początkowo zrzędząc, że szukanie zaginionej babci uwłacza jej umiejętnościom, nie spodziewała się, że sprawy mogą przybrać taki obrót. Zaginiona staruszka okazała się ostatecznie być porwaną przez złe rodzeństwo. Choć od tamtego wydarzenia minęło już kilka dni, kunoichi ciężko było wymazać z głowy obraz pobitej przez kogoś babci. Nim mogła tam wrócić, by wziąć za mieszkańców odwet, czekało ją jeszcze wiele podobnych rangą misji. Nie mogła ryzykować, że kolejni ludzie poniosą konsekwencję jej słabości i nieodpowiedzialności. Z nadzieją na znalezienie kolejnego zadania, zbliżyła się do zbitku desek i kartek, rozglądając się za jej następnym zajęciem. W głowie zastanawiała się, co przyniesie jej przyszłość.

[Kamiyo Ori]

Dym
Misja Rangi D dla Shugo
1/15

Żywot shinobi bywa bardzo niewdzięczny. Trudne zadania, wysokie ryzyko oraz stosunkowo kiepskie warunki zatrudnienia nie były niczym niezwykłym w tym fachu. Shugo na dodatek była dopiero Doko, a im dalej w las, tym ciemniej. Ale chyba nie trzeba było zaraz tracić optymizmu, prawda?

Rdzawe słońce, oblewające swoimi promieniami wąskie uliczki Kinkotsu, zwiastowało zbliżający się wieczór. Ruch na ulicach zrobił się mniejszy, a przy tablicy można było dostrzec tylko pojedyncze jednostki. Nieopodal można było też dostrzec odchodzące sylwetki strażników, a plac przy tablicy ogłoszeń niemal całkiem opustoszał. Wkrótce rozjaśniły się światła z okolicznych domostw, gdy rodziny zasiadały podczas wieczornych posiłkach, powoli szykując się na nadejście nocy. Cały ten obraz codzienności miasta, szykującego się powoli do snu zakłócił jeden element który wyraźnie przykuł twój wzrok. Słupy dymów wydostających się z kominów od palenisk było wiele, ale gdy szara chmura przebijała się przez otwarte okna, to mogła wzbudzać niepokój. Nagle drzwi tegoż domostwa otworzyły się na oścież, a w nich młoda Maji mogła dostrzec dziecięcy kształt wyczołgujący się z pomieszczenia na zewnątrz. Wyciągnięta ręka w kierunku ciemności wieczora. Niewerbalne wołanie o pomoc, zaś ciszę spokojnego wieczora przerwał okropny kaszel.

Słownik

Postacie
1) ---
Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Shugo]

Z zamysłu nad minionymi wydarzeniami wyrwało Shugo nowe zagrożenie, obecne tuż obok niej. Starała się szybko ocenić sytuację i znaleźć sposób na jej rozwiązanie. Dziecku udało wygrzebać się na zewnątrz, ale w środku może być uwięzionych więcej osób. Ogień mógłby też przenieść się na pobliskie budynki. Nie mogła w żaden sposób ugasić pożaru, ale mogła pomóc w ewakuacji mieszkańców.
- Pożar! Pomocy, pożar! - Dziewczyna zaczęła krzyczeć, licząc na to, że mieszkańcy pobliskich domów pomogą jej zapanować nad sytuacją lub przynajmniej unikną zagrożenia. Ruszyła biegiem w kierunku wydostanego dziecka. Pomogła ofierze oddalić się od źródła dymu na kilka metrów, by mogło zaczerpnąć powietrza.
- Czy ktoś jeszcze jest w środku? - Zadała proste pytanie, zdając sobie sprawę, że pogorzelec może być w szoku. Nie miała teraz czasu pytać, czy nic mu się nie stało. Liczyła, że tym zajmie się ktokolwiek zareaguje na jej wołania. Priorytetem było uwolnienie z pożaru innych potencjalnych domowników.

[Kamiyo Ori]

Dym
Misja Rangi D dla Shugo
3/15

Nawoływania Shugo w wyraźny sposób zwróciły uwagę okolicznych mieszkańców, którzy wpierw w ciekawski sposób zaczęli wyglądać z okien swoich domostw, aby następnie dość gwałtownie zbierać się do ewakuacji. Wkrótce można było usłyszeć dźwięk dzwonu, a wraz z nim nastroje na zewnątrz uległy jeszcze większemu pogorszeniu.

Dziecko okazało się małą dziewczynką, taką co miała nie więcej niż siedem lat. Była cała czerwona na twarzy oraz bardzo silnie kaszlała. Musiała nałykać się dość dużo dymu, bowiem nawet po oddaleniu się od głównego źródła nijak nie można było zrozumieć jej wypowiedzi. W końcu po kilku głębszych oddechach świeżym powietrzem udało się jej wykrzesać ze swoich płuc coś, co nie było tylko odgłosem dogorywającego gruźlika.

- Machi…. I… Tama… - Robiła bardzo gwałtowne wdechy pomiędzy każdym słowem, ale w końcu coś z tego dało się zrozumieć. Na końcu odwróciła głowę w kierunku domostwa, wokoło którego zrobił się już mały tłumek gapiów, którzy najwyraźniej przyszli popatrzeć jak komuś się chata jara. W końcu nie ma lepszej rozrywki, niż nieszczęście innych, prawda?

Słownik

Postacie
1) Dziewczynka
Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Shugo]

Reakcja mieszkańców była o wiele lepsza, niż Shugo się spodziewała. Obawiała się, że ludzie zignorują jej ostrzeżenia, co mogło zwiększyć liczbę potencjalnych osób do ratowania, a nie widziało jej się za bardzo wbiegać w sam środek pożogi więcej razy, niż to było konieczne. Kiedyś była uczona, że do płonącego budynku nie powinno się wracać, jednak zważając na uwięzione w środku dzieci, musiała zignorować nauki matki.
Dziewczyna nie znała rozkładu pomieszczeń, ani lokalizacji pozostałych ofiar i raczej nie sposób było tę informację wyciągnąć od uratowanego już dziecka, widząc, z jakim trudem przyszła odpowiedź na poprzednie pytanie. Musiała więc kupić sobie jak najwięcej czasu w środku, by móc przeszukać jak największą część budynku. Zbliżając się do wejścia, włożyła dłoń do torby na prawym udzie i namagnesowała trzy kunaie, by móc w razie wypadku szybko poradzić sobie z ewentualną przeszkodą lub czymś spadającym jej na głowę. Wzięła kilka możliwie głębokich wdechów, by dobrze się dotlenić, a po ostatnim z nich wstrzymała oddech i wbiegła do płonącego domu.

[Tsuma]

Dym
Misja Rangi D dla Shugo
5/15

Pożoga? Tak, gdzieś w tle budynku iskały się czerwone i pomarańczowe barwy charakterystyczne dla palących się domostw. Czy jednak był tam ogień? Nie... Chyba nie albo po prostu paliło się tak głęboko w środku tego domu, że Shugo nie była w stanie dostrzec żadnego źródła ognia. Przynajmniej z zewnątrz. Dym jednak coraz bardziej nabierał na swojej sile i nie przypominał tego, do którego oczy kunoichi były przyzwyczajone. Był o wiele gęstszy, można byłoby nawet rzec, że cięższy, bowiem unosił się zaledwie kilkanaście centymetrów ponad powierzchnię ziemi. I miał charakterystyczny zapach palącej się roślinności. Niezwykle ostry i drażniący w nos, wchodzący do nozdrzy i usadawiający się w gardle, co niemalże od razu wywołało reakcję obronną powodując u Shugo kaszel, podobnie jak u dziewczynki.

Dało się usłyszeć, że coraz większa liczba mieszkańców nie tylko brała swój dobytek w rękę i uciekała, ale niektórzy nawet się zainteresowali. Szczególnie ci mieszkający z dwie uliczki dalej. Mogli spokojnie wyglądać zza swoich okiennic i balkonów, patrząc na przedstawienie dziejące się kilkadziesiąt metrów od tablicy ogłoszeń. To się nazywa osiedlowy patrol być może? Zdominowany przez starsze kobiety oczywiście, które z pewnością opowiedzą komu trzeba o bohaterskim czynie Shugo. Tylko właśnie... naszej bohaterki już nie były w stanie dostrzec. Ta ukrywała się za czterema ścianami budynku.

Budynek jak to budynek - dość prosty zbudowany z piaskowca na bazie kwadratu. Piaskowiec nie był tworzywem łatwym do podpalenia, ale wokół domów było rozstawionych wiele drewnianych elementów, które z chęcią zajęłyby się ogniem. Na parterze w głównej izbie, do której prowadziły wejściowe drzwi, Shugo wiele nie zauważyła. Niski stolik i koc mogły wskazywać na to, że tutaj rodzina jadła swoje posiłki, a ustawiony nisko na ziemi kociołek mógł sugerować, że i nawet część kuchenna się tu znajduje. Poza tym kominek. Tak jakby to z niego buchał ten ogromny dym, trawiący coraz bardziej ciało Shugo. Już nawet oczy powoli zaczynały łzawić, ale pomimo łez można było dostrzec lekko tlący się ogień w kominie.

Tam jednak pod kominkiem dziewczyna zauważyła dwa zwierzaki. Koty, które podobnie jak dziewczyna padły na ziemię, nie mogąc się ruszyć. Najwyraźniej dym działał na nie o wiele mocniej. Obok leżały chaotycznie rozwalone przeróżne drewniane i gliniane miseczki. W niektórych być może były nawet jakieś rośliny. Obecnie trudno było to zlokalizować. Drugiego piętra brak.

Słownik

Postacie
1) Dziewczynka
Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Shugo]

Dziewczyna dostała się do środka budynku. Korzystnie dla niej, mieszkanie nie było zbyt obszerne i nie musiała go przeszukiwać całego. Poszukiwane Machi i Tama znajdowały się tuż przed nią. Shugo była nieco zszokowana, kiedy okazało się, że ratować przyszło jej nie ludzi, a koty. Spodziewałaby się raczej, że zwierzaki pierwsze rzuciłyby się do ucieczki albo chociaż nie leżały przy samym kominie, z którego buchał właśnie dym.
Dziewczyna padła na ziemię, mając trudności z oddychaniem. Tutaj, blisko ziemi powinna mieć więcej tlenu niż stojąc. Szybko rozważyła swoje możliwości. Nie miała żadnego sposobu na zgaszenie ognia, ani odcięcia źródła dymu. Nie chciała też zbliżać się do kominka, ze względu na brak powietrze i ograniczoną widoczność. Postanowiła skorzystać ze swojego limitu krwi, by spróbować wyciągnąć zwierzęta na zewnątrz z nieco bardziej bezpiecznej odległości.
Ponownie sięgnęła do torby i wyciągnęła z niej dziesięciometrową stalową linkę, do której przelała chakrę. Następnie uniosła linkę w stronę jednego z kotów i próbowała obwiązać ją wokół łapy lub tułowia nieprzytomnego zwierzęcia. Jeśli jej się to udało, próbowała unieść kota lekko nad ziemią w jej stronę, uważając przy tym na rozbite miseczki i inne elementy otoczenia. Kontrolując linkę używała obu dłoni, by zmaksymalizować precyzję swoich ruchów. Ostatnie czego chciała, to zrobić Machi lub Tamie większą krzywdę, niż wyrządził im do tej pory dym.

Nazwa

Jiton: Reberu Di

Ranga

D

Podstawowa ranga Kekkei Genkai. Tutaj użytkownik jest w stanie kontrolować namagnesowane bronie na stosunkowo niewielkim zasięgu i z niewielką mocą, jednak wykorzystując swoją wyobraźnię i zmysł taktyczny jest w stanie uczynić zaskakująco dużo. Same podstawy nie pozwalają na wiele - kunaie, shurikeny i inne podobne rozmiarowo bronie bez problemu poddają się naszym magnetycznym umiejętnościom, ale te największe trzeba sobie odpuścić, a przynajmniej na jakiś czas.

Broń

Siła broni

60

Szybkość Broni

80

Wytrzymałość broni

Przedmiotu

Objętość Max.

80

Zasięg

Brak Skupienia

5 metrów

Pełne Skupienie

10 metrów

Koszt Chakry

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (na turę)

Nazwa

Jishaku Ninpō

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

Bezpośredni | Po osiągnięciu rangi B zasięg równy zasięgowi pola magnetycznego

Koszt E: 1,75% | D: 1,5% | C: 1,25% | B: 1% | A: 0,75% | S: 0,5% | S+: 0,25 (20 jednostek objętości)

Dodatkowe Przedmiot musi być metalowy w całości/większości. Maksymalny limit namagnesowanych przedmiotów ograniczony jest przez limit opanowanego przez Maji Reberu. W przypadku namagnesowywania na dystans Maji musi widzieć przedmiot.

Opis Podstawowa technika klanu Maji. Dzięki niej możliwe jest namagnesowanie przedmiotów i tym samym uzyskanie nad nimi pełnej kontroli. Nie trzeba składać żadnych pieczęci, wystarczy odrobina chakry. Przedmioty oczywiście muszą być w większości metalowe, by technika mogła zadziałać. Wszelkiego rodzaju bronie białe pokroju mieczy, kunai, shurikenów, a nawet przedmioty codziennego użytku - wszystko to jesteśmy w stanie przemieszczać w zasięgu ograniczanym jedynie przez poziom naszych umiejętności klanowych. Daje to duże możliwości zarówno bezpiecznej walki na dystans, jak i skrytobójczych ataków z zaskoczenia. Wartym zaznaczenia jest, że jest to jednorazowy koszt pokrycia obiektu magnetyczną powłoką. Jej siła i koszty kontroli nad pokrytymi przedmiotami są zależne od poziomu Reberu. Użytkownik jest świadom położenia namagnesowanych obiektów. Od rangi B użytkownik może użyć tej techniki na odległość, używając pola magnetycznego. Należy pamiętać, że technika ta służy do nadania na przedmiot swojego rodzaju "znacznika", a do kontroli tak namagnesowanych przedmiotów należy użyć i ponieść koszta Reberu.

[Tsuma]

Dym
Misja Rangi D dla Shugo
7/15

Padnięcie na ziemię przeważnie było dobrym pomysłem. W końcu dym z palonego drewna czy innego materiału użytego do stworzenia ogniska zazwyczaj unosi się do góry. Jak jednak już Shugo wcześniej mogła zauważyć, ten dym w swym zachowaniu i wyglądzie nie przypominał oparów jawiących się nad rozżarzonym paleniskiem. Z racji tego, że był wyraźnie gęstszy, a i w swym zapachu, po odrzuceniu wbijającej się w nozdrza spalenizny, o wiele bardziej leśny. Być może nawet można byłoby powiedzieć ziołowy? Mimo wszystko skierowanie twarzy bliżej podłoża pozwoliło nabrać dziewczynie nieco głębszych oddechów, nim ponownie do jej nosa zawitał ciemny dym.

Dobrym pomysłem było również to, aby nie zapuszczać się dalej wgłąb domu, którego Shugo i tak nie mogła uratować, a który z drugiej strony nie wydawał się być w jakimś strasznym stopniu zagrożony. Toteż wypuszczona linka obwiązała się z wielką łatwością wokół dolnej kończyny jednej z kotki, a tym samym Shugo mogła przyciągnąć ją bliżej siebie. Akcja nie trwała długo, a już po chwili kunoichi była w stanie ujrzeć dokładnie, jak wygląda ciało zwierzęcia. I właściwie nic się nie dało zauważyć z wyjątkiem skaleczonej prawej łapy będącej ubrudzoną jakąś zielonkawą substancją. Tylko... co z drugim zwierzakiem? Ten dalej pozostawał w obrębie dymu buchającego z kominka.

Niektórzy byliby nawet w stanie zauważyć, że z biegiem czasu dym słabnie, lecz nie Shugo, której zdolność percepcji powoli się osłabiała. Dodajmy do tego zawroty głowy czy coraz mocniej dudniące serce, wprawiające ciało dziewczyny w wyraźne zmęczenie. Nie ukrywajmy - nie należała do najwytrzymalszych kunoichi. – Heeeej. Jest tu kto?! – Rozległ się męski głos wtórowany głośnymi krokami, których liczba zdawała się coraz bardziej zwiększać. – Tam! – Krzyknął drugi głos, a już po chwili Shugo mogła za sobą usłyszeć charakterystyczny odgłos przesypującego się piasku.

Słownik

Postacie
1) Dziewczynka
2) Pan & Pan
Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Shugo]

Sztuczka z metalową linką się udała, ale dziewczynie udało się uratować tylko jedno zwierze. Dym już mocno dawał o sobie znać. Nawet przy samej ziemi nie dało się już prawie oddychać. Shugo mocno już odczuwała wpływ dymu na jej ciało. Mogłaby zaryzykować próbę wyciągnięcia drugiego kota tym samym sposobem, ale, choć z trudem, musiała przyznać, że nie wiedziała, czy da radę to zrobić. Bezpieczną opcją byłoby wyjść z budynku i zaczerpnąć powietrza, przy okazji wynieść uratowanego zwierzaka. Choć dla kogoś duszącego się, każda sekunda może zadecydować o życiu i śmierci, gdyby zasłabła ratując drugiego, nie uratowałaby ostatecznie nikogo.
Usłyszała dwa głosy i kroki potencjalnie większej ilości osób. Uznała, że najwyraźniej ktoś z tłumu gapiów postanowił spróbować pomóc. To utwierdziło ją w przekonaniu, że powinna wydostać się z budynku i ewentualnie pozwolić innym ludziom wyręczyć ją w ratowaniu pozostałego kota.
- Tutaj jestem, na podłodze - Starała się, w miarę możliwości, powiedzieć to na tyle głośno, by na pewno zostać usłyszaną. Spróbowała wstać i biorąc kota na ręce, skierowała się w stronę wyjścia z budynku - W środku, przy kominku, leży jeszcze jeden kot. Proszę, uratujcie go.

Chakra:

85%

[Tsuma]

Dym
Misja Rangi D dla Shugo
-/15

z/t