Karczma "Klejnot Pustyni"

[Fuji]

Tłum o tej porze był zaskakujący. Czyżby shinobi w tej krainie w ogóle nie chodzili na misje tylko wpierdalali swoje piaskowe żarcie? Na to wyglądało jednak no cóż, Fuji także w tej chwili napychał swój brzuszek po kilku wymagających zadaniach dlatego mógł poniekąd zrozumieć niektóre te osoby. Siedząc tak i zajmując się konsumowaniem jedzenia zerkał też na inne osoby kątem oka tak aby mieć podgląd na całą sytuację która ma tutaj miejsce. Kiedy skończył jeść i wstał by zamówić sobie jeszcze jakiś deser jego oczom ukazał się rosły młodzieniec z czerwoną grzywą. Olał go jednak gdyż nie miał żadnego celu w tym aby zatrzymywać strudzonego wędrowca. Podszedł do kontuaru i zamówił sobie dango ponieważ siedzące przed nim dziewczyny to jadły i wyglądało apetycznie i postanowił go spróbować. Wracając do stolika udało mu się jednak zupełnie przypadkiem podsłuchać rozmowę blondynki z buraczkiem. Musiał powstrzymywać się naprawdę mocno by nie zacząć chichotać kiedy to chłopiec tak ostro się produkował. Wyglądało to tak jakby usilnie próbował ją odizolować od koleżanki i zaprosić na wspólne wyjście, jednak to była tylko jego perspektywa. Nie mając jednak nic lepszego do roboty zajadał się leniwie swoim deserem i wsłuchiwał w rozmowę tej dwójki uznając to za wspaniały i co najważniejsze darmowy spektakl. Zastanawiał się jednak jak dalej potoczy się akcja i czy główny bohater nie dostanie spektakularnego kosza przy wszystkich obecnych. Jednak jedno zdanie sprawiło że uśmiech na jego mordce znacząco się poszerzył, a chodziło tu o stwierdzenie "...chodzi o sprawy władz wioski...". Czyżby szykował się jeszcze większy dramat? Zobaczymy.

  Ukryty tekst

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - D - 6/...

---

- Rok 385 - Jesień -
- Sabaku Kuroko -
- Karczma " Klejnot Pustyni " -
- Pielgrzym II -

---

" Rai i Dai " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=6dK8Iru2oBM[/youtube] Tak jak się spodziewałeś Rai wciąż przebywała w lokalu, nie tylko ona zresztą ale jej koleżanka również. Mogłoby się wydawać, że trudno będzie zwrócić ich uwagę, są całkiem pochłonięte własnymi sprawami. Rai siedziała po lewej stronie stolika do której podszedłeś, po jej lewej stronie wciąż było wolne miejsce na czymś w rodzaju kanapy na której tutaj siedziały. Dziewczyna trzymała w dłoni właśnie wykałaczkę z nadzianym nań dango.
- Słyszałaś o ostatniej wyprawie Ichirou-sama? - Mówiła do swojej koleżanki blondynka pełna entuzjazmu.
- Dzięki niemu będziemy mieli nowe źródło wody, on jest taki wspaniały... - Westchnęła podczas gdy druga się zaśmiała, częściowo niekontrolowanie. Wtedy też oparła się o oparcie i odpowiedziała siedzącej naprzeciw niej przyjaciółce.
- Tak samo mówiłaś kiedyś o... - Wtedy też zwróciły uwagę obydwie, że podszedłeś i zacząłeś mówiąc. Uciszyły się momentalnie zwracając na ciebie uwagę. Obydwie patrzyły się na ciebie tak jakbyś przerwał im jedną z najważniejszych rozmów jakie mogłyby toczyć. Słysząc swoje imię Rai zjadła dango które miała na wykałaczce i rzucił ją na stolik. Cofnęła się nieco opierając o oparcie.
- Jakbyś nie wiedział... - Pokręciła głową słuchając dalszego wywodu odnośnie swojej matki krawcowej. Pokręciła delikatnie głową na boki wydając z siebie odgłos tykania językiem o podniebienie. W pewnej chwili nieznacznie jej usta zmieniły swoje ustawienie, lekko się uśmiechnęła, wstała. Wtedy też mogłeś dokładnie zobaczyć, że była ubrana w niebieską sukienkę do kolan i zwyczajne buty shinobi chroniące również łydkę.
- Wiesz co... - Powiedziała wstając, prawdopodobnie wtedy chłopak stracił czujność. W końcu wyglądało na to jakby miała z nim iść, ona jednak całkiem szybko złapała go za ramię i rękę i uczciwie pociągnęła z powrotem do stolika wrzucając go głębiej w dalsze siedzenie. Sama jednak usiadła na swoim miejscu. Oparła się łokciami o stół zerkając w jego stronę z szerokim, cwaniackim uśmiechem na twarzy który mógł zwiastować najróżniejsze rzeczy. Wydawałoby się, że jej akcja mogła wywołać pewne poruszenie, przez sekundę tak było. Szybko jednak wszyscy wrócili do swoich zajęć.
- No więc o czym chciałeś porozmawiać? - Mrugnęła w stronę siedzącej naprzeciw dziewczyny.
- Przecież wiesz, że obie jesteśmy również shinobi, poza tym dlaczego miałabym ukrywać coś przed siostrą. Mhm - Powiedziała nie spuszczając z ciebie wzroku. Druga z dziewczyn, brunetka pozostawała cicho przez całą tą sytuacje, wydawała się nieco mniej otwarta i śmiała niż jej towarzyszka.

  Ukryty tekst

Dai
Rai
Ine
Seto

[Sabaku Kuroko]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=Xc7lUbWEbqY[/youtube] Chłopak był mocno zaskoczony reakcją dziewczyny. Szczerze mówiąc spodziewał się jednego z dwóch wariantów. Albo by z nim odeszła na bok, albo powiedziała "nie i spierdalaj" i tyle. Mimo tego, że był shinobi nie spodziewał się, że dziewczyna wstanie, szarpnie go za rękę tak mocno, że aż usiadł i sama usiądzie spowrotem. Kazała mu mówić otwarcie, ponieważ nie chciała nic ukrywać przed siostrą. Niby spoko, nic do tego nie miał. Ba, nawet szanował takie podejście, ponieważ sam uważał, że współczłonkowie rodu powinni sobie ufać. Jednak czy aby na pewno był to dobry pomysł? Obawiał się, że to się źle dla niego skończy. Nie miał jednak chyba wielkiego wyboru. O ile można było powiedzieć, że nie był jeszcze przed chwilą do końca skupiony i poważny, tak teraz momentalnie spoważniał. Pochylił się lekko nad kolanami, ręce oparł łokciami o uda splatając je palcami i przykładając je do ust niczym w geście modlitewnym i na moment zamilkł pogrążając się w rozważaniach.
Dobrze, ale pod warunkiem, że Twoja siostra obieca dochować tajemnicy. - powiedział podnosząc głowę znad dłoni i poczekał na jej potwierdzenie. - Chodzi o to, że jest to sprawa dosyć... Tajna i ważne jest by wiedziało o tym jak najmniej osób. - dodał po chwili oczekując odpowiedzi siostry Rai. Gdy już otrzymał wyproszoną obietnicę, postanowił kontynuować.
W dużym skrócie. Prowadzę śledztwo w sprawie zaginięcia Seitaro. Całkiem sporo informacji udzieliła mi już Ine-san, ale wiem, że byłaś z nim blisko więc uznałem, iż będziesz w stanie mi pomóc uzupełniając te informacje. - zaczął z grubej rury. Tak naprawdę samo to jedno zdanie w skrócie opisywało gdzie tkwił problem. Postanowił jednak trochę to doprecyzować. - Czy jego zaginięcie nie wydaje Ci się trochę podejrzane? Ja osobiście uważam, że trzeba to zbadać i zarówno dostałem pozwolenie jak i zostałem poproszony by to zbadać. - wyjaśnił skrótowo. Miał cichą nadzieję, że piękna blondynka będzie chętna do współpracy i odpowie na jego pytania. - Wiem, że chłopak odziedziczył po równie podejrzanie zaginionej rodzinie całkiem spory majątek. Wiem także, że miał pociąg między innymi do hazardu. Co byłabyś w stanie mi o nim powiedzieć? - zapytał co prawda wprost, ale nie było to pytanie drażliwe. Było zatem dobre do rozpoczęcia pogadanki.

[Fuji]

Fuji siedział sobie i wsłuchiwał się w tą jakże ciekawą rozmowę. Kiedy dziewczyna go pociągnęła aby usiadł zaczął się obawiać że przestanie cokolwiek słyszeć i zaczną szeptać sobie do ucha jednak raczej się na to nie zanosiło ponieważ druga z dziewczyn siedząca z nimi także powinna wszystko słyszeć dlatego głośność ich rozmowy pewnie nie zmalała, a wręcz mogła się podnieść jeśli chłopak nie siedział pośrodku i zważając również na szmery w karczmie. Wsłuchiwanie opłaciło mu się ponieważ usłyszał kilka ciekawych informacji o Seitaro.
- Skoro lubi hazard powinniście pójść do kasyna - Mruknął Fuji sam do siebie po czym zaczął jeść kolejną kulkę swojego deserku.
Delektował się nim dlatego nie pożarł wszystkiego na raz pozwalając na to by smak rozchodził się powoli. Po chwili uśmiechnął się szerzej już widząc jak to wioska będzie musiała wykupić ów chłopca od gangstera prowadzącego kasyno lub co gorsza będą musieli urządzić pogrzeb. Z drugiej strony mógł też chłopak odpracowywać swój dług jako jakaś tancerka lub w inny ciekawy sposób. Wyobraźnia podsuwała mu jeszcze więcej ciekawych scenariuszy i chyba nie będzie mógł sobie odpuścić śledzenia tej sprawy by dowiedzieć się czy też ma rację, a może zostanie zaskoczony tym jak rozwiązany zostanie ten problem. Możliwe że wcale ten hazard nie jest właściwym tropem do rozwiązania tej zagadki, jednak skąd on miał to wszystko wiedzieć. Wnioskował tylko na podsłuchanej do tej pory rozmowie.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - D - 9/...

---

- Rok 385 - Jesień -
- Sabaku Kuroko -
- Karczma " Klejnot Pustyni " -
- Pielgrzym II -

---

" Rai i Dai " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=tj8jd5a ... P&index=45[/youtube] Czy mogłeś się tego spodziewać Kuroko? No raczej nie, nikt by się nie spodziewał czegoś takiego, zostałeś złapany w sidła, cokolwiek zrobisz będzie to tym złym ruchem... Albo można mieć takie wrażenie, bycie osaczonym to nic fajnego. Właśnie to ciebie spotkało, zadałeś kilka pytań i zostałeś złapany w sidła z których ucieczka może być co najmniej kłopotliwa. Spoważniałeś w mgnieniu oka.

Już od początku nie wiedziałeś co o tym myśleć, tak to wyglądało toteż i szybko przystałeś na jej propozycję stawiając dodatkowo swój własny warunek. Blondynka natomiast pewnie zajmowała swoją część siedziska oraz stołu, nie dawała za wygraną ani spojrzeniem ani gestem. Taka właśnie była, pewna siebie i nieustępliwa.
- Jak najmniej osób? Ciekawe co to za sprawa - Zadała pytanie przewracając wzrokiem w kierunku siostry, delikatnie, w taki sposób by jednocześnie nie dawać po sobie poznać tego, że rzeczywiście zaciekawiła ją sprawa. Ty natomiast przeszedłeś dalej, druga z dziewczyn kiwnęła tylko głową, nie odpowiedziała nic bo ten gest powinien wystarczyć do zatwierdzenia tego, że raczej nie będzie chodzić po wiosce i rozpowiadać o co chodzi. Zdawała sobie świetnie sprawę, że nie tędy droga.
W pewnej chwili padło imię, Seitaro, imię należące do zaginionego młodzieńca, chłopaka z którym ponoć Rai miała jakiś związek i rzeczywiście tak było. Tyle, że nie w tej chwili i nie w ostatnim czasie,
- Seitaro? Chodzi ci o tego patałacha? Phi... Czyli znowu kogoś na niego nasyłają, nawet trochę mi go szkoda bo najpierw Kirishi, potem my... Cóż... - Rozłożyła najpierw powoli dłonie na boki w geście sugerującym brak wiedzy lub zrezygnowanie, po chwili poszerzyła ten gest bardziej wyciągając ręce, wzruszyła też ramionami nie wiedząc za bardzo od czego zacząć ani co właściwie od niej Kuroko chciał.
- Może... Zależy co chcesz wiedzieć... - Odpowiedziała na spojrzenie siostry która tym razem również nie pozostała bierna i dorzuciła swój grosz do pełnej puli. - Rai kiedyś z nim chodziła, przez chwilę... - Wytknęła nieznacznie język w stronę blondwłosej siostry która nieznacznie się zarumieniła, widać jednak było, że nie jest ostatecznie szczęśliwa z tego co powiedziała ta druga, gniewne spojrzenie nie opuszczało jej przez kilka następnych chwil.
- I co z tego? Okazał się zwykłą łajzą nie wartą niczego, ot co. Przecież wiesz... Cholera... Co kilka lat całą rodziną wyruszali w podróż, to była pielgrzymka, nie wiem dokładnie gdzie. Wiem, że kiedyś chciał mnie zaprosić bym poszła tam z nim, pokazywał mi nawet mapę ale jej nie pamiętam... Może dalej ją ma? - Westchnęła lekko spoglądając na talerz z dango które od chwili nie było już przez nikogo ruszane. Jej pozycja przy stole nieco się zmieniła. Wyprostowała się, położyła ręce na kolanach, wyprostowane.
- My odzyskałyśmy należności Ine, nie byłyśmy jedyne. Masako i Katsu nasłali Kirishiego. To był dopiero pacan, cichy, spokojny a gdy przyszło co do czego to groził mu piaskiem w jego własnym domu... Wtedy... Nie myślałam, że jest aż tak poważnie. - Powiedziała spoglądając, nieco mniej entuzjastycznie na stół a potem na siostrę która po chwili odwzajemniła jej ruchy.
- Dopiero później dowiedziałam się, że wyruszyli, on z jakiegoś powodu to ukrywał... Wiesz Kuroko, to tak jak sąsiadka cię pyta czy jest ojciec a ty odpowiadasz, że jest w gościach a później jakoś nie można na niego trafić bo jest zajęty... Nikt nie pytał... - Wtedy druga z nich również postanowiła się wtrącić, mimo, że zwykle znacznie cichsza od blondynki tym razem i Dai zdecydowała się coś powiedzieć.
- Tylko ostatnio... Znaczy nim zniknął. Wcześniej... Wydawał na to pieniądze ale w skali rodziny wcale nie tak dużo... - Odpowiedziała odnośnie ostatniego pytania chłopaka uprzednio słuchając tego co sam wiedział.

Dai
Rai
Ine
Seto

[Sabaku Kuroko]

Trzeba przyznać, że chwilowo Kuroko za wiele to się od dziewczyny nie dowiedział. Powiedziała mu w zasadzie to co już wie. W zamyśleniu słuchał co ma mu do powiedzenia Rai. Niestety nie było to nic ponad to czego już się dowiedział. Dziewczyna ewidentnie chciała współpracować i chłopak chciał to wykorzystać. Nie chciał jednak przesadzić, dlatego też starał się uważnie dobierać słowa. Po chwili zamyślenia zwrócił się spowortem do blondyny.
Rozumiem. - powiedział po chwili zamysłu. - W takim razie powiedz mi jedną rzecz, bo na obecną chwilę mam wrażenie starałaś się ominąć ten temat. Byliście przez pewien czas blisko. Nawet nie zamierzam wnikać w to jak blisko czy jak długo. Jeżeli możesz, chciałbym abyś mi powiedziała kiedy i gdzie ostatni raz go widziałaś oraz jakim jest lub może raczej jakim "był" człowiekiem. - powiedział. Postanowił zebrać więcej informacji o swoim celu oraz może uszczknąć rąbka tajemnicy jaką były owiane okoliczności jego zaginięcia. Aby uniknąć jednak lakonicznej odpowiedzi, szybko dodał. - Tylko proszę skup się. Wszystko może być ważne jeżeli mam się dowiedzieć co się z nim dokładnie stało i go odnaleźć. - powiedział z lekka proszącym tonem. Chciał się upewnić, że dziewczyna niczego nie ominie.

[Fuji]

Siedząc tak i wsłuchując się dalej w rozmowę tej trójki piaskowych shinobi zaczął się zastanawiać i snuć kolejne teorie co mogło stać się z zaginionym chłopcem. Było to nieco nudne już biorąc pod uwagę wypowiedzi blondynki i jej koleżanki ponieważ niczego ciekawego nie powiedziały, no może poza tym nasyłaniem wcześniej na niego innych shinobi. Może to właśnie tutaj był ukryty cały sens jego zaginięcia? Może ktoś kto został na niego nasłany przed Kuroko lekko przesadził i musiał go ukryć? Któż to wiedział, teraz Buraczek zadał też bardzo ważne pytanie. Wiedząc kiedy dziewczyna ostatni raz go widziała będzie miał punkt odniesienia do jego zniknięcia. Póki co było to dosyć trudno określić dokładnie w czasie jednak jeśli uda się ustalić dokładny dzień będzie można przesłuchać więcej osób i dowiedzieć się nieco więcej. Białowłosy uśmiechnął się lekko znów powstrzymując od śmiechu. Przyszło bowiem mu do głowy coś zupełnie absurdalnego. Mianowicie osobą odpowiedzialną za zaginięcie Seitaro mógł być ojciec dziewczyny z którą się umawiał, ktoś przez niego wynajęty lub ktoś zazdrosny o nią lub o niego. Tak wiele różnych możliwości, a tak mało czasu. Przecież kiedy oni tak sobie siedzieli w karczmie, młodzieniec mógł cierpieć niewyobrażalne katusze i być na skraju śmierci, jednak to tylko luźne przemyślenia Fujiego.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - D - 12/...

---

- Rok 385 - Jesień -
- Sabaku Kuroko -
- Karczma " Klejnot Pustyni " -
- Pielgrzym II -

---

" Rai i Dai " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=tj8jd5a ... P&index=45[/youtube] Kwestia pozyskanych informacji jest zależna od tego jak się pyta i o co. Na ogólne pytania zazwyczaj padają ogólne odpowiedzi, w tym wypadku dokładnie tak było. Może i można było dowiedzieć się czegoś więcej pytając inaczej, może jednak powiedziały wszystko co wiedziały a dalsze dopytywanie się będzie tylko igraniem z ich nerwami.
Sam Kuroko nie wydawał się za bardzo rozmowny, bardziej przypominał dziennikarza który jedynie spisuje podyktowane mu słowa.
- To nie twoja sprawa - Mówiła blondynka kwitując jego pytanie odnośnie bycia blisko z Seitaro. Był to rzeczywiście temat nie poruszony dogłębnie i raczej nie chciała o tym rozprawiać ani teraz ani w najbliższym czasie. Po tym słowach druga z nich również nie zamierzała mówić na ten temat więcej.
- Ostatni raz? Starałam się go unikać od tamtego czasu kiedy tylko mogłam... Nie żeby to było skutecznie trudne, sam też trzymał się z dala - Wzruszyła ramionami delikatnie nie zapominając wciąż o tym jak potoczyło się ich ostatnie spotkanie. Nie było miło ani delikatnie.
- Właśnie wtedy widziałam go ostatni raz, już ci powiedziałam. Zrobiłam co musiałam i nie miałam ochoty go więcej widzieć. A potem zaginął i jakoś nikt go nie szuka. - Skupiła swoje spojrzenie na krwistowłosym. Odebranie długu dla Ine nie mogło być przyjemne, zwłaszcza, że Seitaro nie wywiązywał się z umów. Kolejne słowa które wypowiadał wydawały się brzmieć dziwnie.
- Nie wiem nic więcej. - Powiedziała wracając do swojego dango. Spojrzenie jakim potraktowała Kuroko nie należało do miłych. Druga z dziewczyn z kolei słuchała, nie wtrącała się, nie zadawała pytań, była swoistym duchem, słuchaczem. Nie miała w zwyczaju wtrącać się w rozmowy zbyt często. Zwłaszcza te które nie dotyczyły jej. Czas w lokalu mijał, kolejne osoby wchodziły i go opuszczały. Mężczyzna ze złotymi łańcuchami również płacił i wychodził z budynku. W między czasie zniknęła również dwójka przy barze która siedziała też przez dłuższy czas. Wciąż pozostawał jednak jeden który siedział gdy już wszedłeś. Chłopak o białych włosach, całkiem blisko was. Od czasu do czasu uśmiechał się co można było dostrzec gdyż tłok w lokalu robił się nieco mniejszy.

Dai
Rai
Ine
Seto

[Sabaku Kuroko]

Rozmowa trwała. Chłopak chyba słusznie doszedł do wniosku, że zarówno dziewczynom kończyły się już do niego nerwy, jak i trafił w drażliwy punkt. Nie chciał niepotrzebnie tego przeciągać tylko po to by je doprowadzić do szału. Postanowił powoli kończyć rozmowę zanim dostanie po łbie. Czas mijał nieubłaganie a pozyskiwanie informacji szło mu jak krew z nosa. Miał nadzieję, że będzie się w stanie czegoś konkretnego dowiedzieć, ale wychodzi na to, że nie będzie to tak przyjemne i łatwe jak miał nadzieję. Z przepraszającym spojrzeniem zwrócił się do Rai.
Wybacz. Nie chciałem Ci nadepnąć na odcisk. Po prostu zbieram wszystkie dostępne informacje, bo jak już wcześniej Ci powiedziałem, każda nawet najmniejsza informacja może mieć kluczowe znaczenie. - wyjaśnił. Chciał się tutaj trochę obronić biorąc pod uwagę to, że miał świadomość, iż pytania, które zadawał mogły być drażliwe. - Przepraszam, że zająłem wam tyle czasu. Zanim jednak was zostawię, chciałbym zapytać o jeszcze jedną rzecz. - powiedział powoli się zbierając. Nie chciał wyczerpywać już i tak mocno nadużytej gościnności dziewczyn. - Wspomniałaś, że już wcześniej kogoś nasyłano na Seitaro. Mówiłaś o niejakim Kirishim. Wiesz może gdzie go znajdę? Chciałbym z nim również porozmawiać. Chciałbym też zapytać czy wiesz może czy to była pierwsza taka sytuacja? A może już wcześniej ktoś na niego nasyłał ludzi? - zapytał w zasadzie wstając z krzesła. Jak tylko usłyszał odpowiedzi na pytania postanowił opuścić lokal i udać się na dalsze poszukiwania.
Bardzo wam dziękuję za to, że poświęciłyście mi czas. Gdyby wam się coś przypomniało lub zechciałybyście coś dodać, nie ciężko mnie znaleźć. - powiedział na odchodne po czym wyszedł z lokalu.


Jeśli Inoś nie ma nic przeciwko to Z/T tutaj

[Fuji]

Białowłosy słuchał pożegnania chłopaka z dziewczynami i był nieco tym załamany. Nie dość że darmowe przedstawienie to jeszcze bardzo smaczne dango które naprawdę mogłoby być powodem zatrzymania się chłopaka tutaj na dłużej. Przysłuchując się uważnie rozmowie, mógł usłyszeć że kolejnym krokiem Kuroko będzie odnalezienie chłopaka który wcześniej został nasłany na poszukiwanego, a może później. Wszystko zależy od tego w której osobie się postawimy, jednak Fuji biorąc swoje położenie utożsamiał się bardziej z Kuroko, dlatego też przyjął że Kirishim zajmował się nim wcześniej. Widząc że Buraczek opuszcza już lokal, Fuji w spokoju dokończył dango i odliczył od dziesięciu do zera po czym ruszył za nim. Znając podstawowe zasady tropienia wiedział że nie mógłby wyjść zaraz za nim ponieważ byłoby to zbyt podejrzane, nawet biorąc pod uwagę to że był obcy w tej krainie i mógłby się tłumaczyć na wiele sposobów wolał po prostu oszczędzić sobie póki co konfrontacji twarzą w twarz.

z/t

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - D - 10/...

---

- Rok 385 - Jesień -
- Sabaku Kuroko -
- Karczma " Klejnot Pustyni " -
- Pielgrzym II -

---

" Kolejni świadkowie? " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=tj8jd5a ... P&index=45[/youtube] Czas spędzony w tym miejscu mijał nieubłaganie, aż wypadałoby wystawić głowę za okno i sprawdzić czy już nie świta. Czas mijał jednak jego upływ nie był wcale aż tak straszny, do wieczora jeszcze trochę czasu. Południe już dawno minęło, jednak jeszcze nie zaczynało się robić ciemno. Ot, pocieszenie. Przeciąganie niepotrzebnych pytań mogło rzeczywiście grać na nerwach zarówno jemu jak i im, każde z nich miało swoje własne sprawy, obawy i problemy. Zwłaszcza w sprawie dotyczącej nieobecnego Seitaro. Informacje dotyczące chłopaka zdają się być co najwyżej mgliste... Pozyskiwanie informacji nie jest łatwą fuchą, często trzeba wracać do tych samych osób wiedząc o co zapytać. Kontynuowałeś więc rozmowę z Rai licząc, że wskazany zostanie ci przez nie nowy trop za którym można podążyć. Ile tych tropów już było?
- Nie wiem co mogłoby ci pomóc... - Poinformowała czerwonowłosego blondynka. Starała się pomóc jak mogła, działała z tym co od niego usłyszała, właściwie ciężko jej było znaleźć we wspomnieniach jakieś informacje które w tej chwili mogłyby być rzeczywiście istotne i mogące pozwolić chłopakowi na odnalezienie, albo poznanie losu zaginionego.
- Kirishi... Tak naprawdę to... Teraz skojarzyłam, że dawno go nie widziałam... A ty Dai? - Uniosła nieznacznie zaskoczona brew kierując pytanie do siostry która zapytana również przez chwilę pogrążyła się w odmętach myśli.
- Um... No, jakby się nad tym zastanowić to też go od tamtego czasu nie widziałam. Słyszałam jednak, że jest na jakiejś misji i długo nie wraca. - Rozłożyła swobodnie ręce spoglądając na czerwonowłosego zdesperowanego informacji.
- Wygląda na to, że on jest akurat nieosiągalny w tej chwili, możesz jeszcze zapytać w budynku władzy gdzie mają spis który shinobi gdzie teraz powinien się znajdować jeśli otrzymał misję, chociaż wątpię by udzielili ci tej informacji. Jesteśmy w końcu tylko doko... - Mówiła zwyczajnym dla siebie spokojnym głosem, jedyną gestykulacją jaką wykonała było uniesienie palca w chwili gdy wspomniała o dzienniku misji.
Rai natomiast podparła się łokciami o stół zwracając się ponownie do Kuroko gdy ten skończył mówić, nim jeszcze zaczął się zbierać.
- Wiem, że wszyscy którzy do niego przyszli chcieli mu odebrać towary które kupił i nie zapłacił. My dla Ine a z tego co się orientuje Kirishi dla Katsu i Masako. Nigdy jednak nie byli łotrami. Jeśli chodzi o moje zdanie na ich temat to prędzej donieśliby jeden na drugiego gdyby któryś złamał prawo niżeli sami posunęli się do takich zagrywek. Chociaż, byli zdesperowani tak jak nasza matka. Zwłaszcza, że jeden chce być ważniejszy od drugiego, mimo to pracują razem. - Wstała robiąc osaczonemu miejsce do wyjścia. Nim chłopak jednak ich opuścił wiedziała, że prawdopodobnie czeka ją jeszcze jedna odpowiedź na jedno pytanie.
- By dojść do ich sklepów musisz cofnąć się do ulicy na której natrafiłeś na nasz sklep. Później idziesz w stronę Promyka słońca no i po drugiej stronie powinieneś widzieć targ i stragany. Przechodzisz na drugą stronę i zobaczysz budynek z dużymi drzwiami. Po ich otwarciu będziesz miał dwa korytarze... Ale tam już trafisz. - Mówiła obserwując jak po chwili chlopak odchodził. Dłużej go nie zatrzymywała bo nie było ku temu powodów. Gdy wyszedł usiadła na swoim miejscu.
Kuroko natomiast spokojnie opuścił lokal ponownie mijając na swojej drodze ochroniarza przy drzwiach.

Dai
Rai
Ine
Seto

---

- Centrum Osady -

[Atari Sanada]

Drewnianedrzwi zaskrzypiały dośnienie wpuszczając do wilgotnego, chłodnego wnętrza karczmy gęste, ciepłe powietrze z zewnątrz. Postać stojąca w progu rozejrzała się spod szerokiego rondla bambusowego kapelusza i skłaniając do karczmarza weszła wgłąb izby pozwalając, aby sług ostudził jej spieczony kark. Skrzypiąca podłoga uginała się pod każdym nawet lekkim krokiem, aż do momentu kiedy przybyły podróżnik nie spoczął na wytartym, mającym już swoje lata krześle. Drobne dłonie opadły delikatnie na kapeluszcz ściągając go z głowy i kładąc na dziwnie lepkim blacie. Atari westchnęła głośno pozwalając szarym ślepią przywyknąć do ciemności panującej w karczmie jak i odpocząć lekko przepoconym kosmykom czarnych, krótkich do ramion włosów od objęć bambusowego nakrycia głowy. Niezwykle zniewieściałe wyglądający młody chłopak - de facto będący kobietą - poprawił swoje przyduże, skromne odzienie pasujące do zwykłego kmiota z gminu po czym odstawił boken i katanę obok, opierając oba oręże o blat stołu. Atari rozgościła się pozwalając nawet sobie na zamówienie tutejszego mocnego specjału na bazie korzeni o wyraźnym, krztuszącym smaku i choć zdawałoby się, że lepiej byłoby spożyć coś lodowatego, to w pustynnych rejonach płyny często okazywały się równie gorące co morze garbatego, rozgrzanego piasku.
Tak oto spędzała każde popołudnie, tworząc rutynę w oczekiwaniu na kogoś, kto podejmie się współpracy. Sama nie porwałaby się na wymarsz prosto w pustynne objęcia. Była tu obca i ta zmienia doskonale to wyczuwała, chciała ją pożreć i wypluć jedynie śnieżnobiałe kości. Nie mniej szalała wojna, paskudna i okrutna, a ona nie mogła siedzieć z założonymi rękoma. Potrzebowała więc kogoś do pomocy, szczególnie, że za tego kogoś była w stanie nawet zapłacić. Problem był tylko ze znalezieniem takiej osoby. Ciężko było rzec czy była to kwestia braku chętnych, czy trudności z jaką musiało przyjść rozszyfrowanie tekstu narodzonego przez (nie)biegłą w piśmiennictwie Atari. Wtedy rutyna nieco zmieniła się. Najpierw dziewczę kroczyło w pobliże tablicy ogłoszeń sprawdzając czy jej własny pergamin dalej tam wisi, później zaś zanurzała się w cieniu klejnotu pustyni, gdzie z dnia na dzień coraz bardziej rozumiała i potrafiła cieszyć się ze dziwacznego płynu będący czymś w rodzaju zimowego bimbru pitego przez poławiaczy wielorybów w największe mrozy, z tą różnicą, że smakowało to znacznie bardziej wyraziście i podawane było na ciepło. Oba te trunki chyba były esencją regionów z których pochodziły. Przychodziła nawet refleksja nad treścią płynów i tym jak inne domowe specjały smakowałyby w innych rejonach. Lecz dość o alkoholu, gdyż łatwo się w niego zanurzyć a trudno odstawić. My bowiem oczekujemy tutaj na śmiałka. Na rycerza, który wesprze (wątpliwą) księżniczkę/rybaczkę Atari w potrzebie. Przygoda czekała i stała otworem, brakowało tylko ostatniego puzzla, który wypełniłby lukę.

Atari przebywa w karczmie każdego dnia od południa przez kilka godzin - takie info jakby ktoś pisał tu w nocy, bo wtedy mnie tu ni mo o;

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 40/...

---

- Rok 385 - Jesień -
- Sabaku Kuroko, Fuji -
- Karczma Klejnot Pustyni -
- Pielgrzym III -

---

" Ranek " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=zzkH8VDn5Wc[/youtube] Dotarłeś w znajome miejsce, do swojego domostwa które znajdowało się w dzielnicy mieszkalnej. Wydawałoby się, że wcale nie znalazłeś się daleko od domniemanego miejsca włamania a już mogłeś odczuć spokój, tak, twój dom to było bezpieczne miejsce w który mogłeś czuć się lepiej i swobodniej. Bez strachu, że zaraz ktoś coś ci zrobi. W końcu, kto by uwierzył, że ktoś taki jak ty dokonał włamania, tym bardziej Fujiemu który tam został? To najgorszy możliwy scenariusz jednak... Kto mu uwierzy? Nie jesteś przecież byle kim i masz swoje zasady i niektórzy o tym wiedzą. Mimo to wieczór dalej przygotował dla ciebie kilka zajęć, musiałeś zająć się sobą, uważałeś jednak by nie zwracać na siebie przy tym zbytnio uwagi. Głównie mowa o odgłosach, twoi rodzice spali i raczej nie byliby mile zaskoczeni z wpadnięcia do domu o tej godzinie. Po wszystkim mogłeś sobie pozwolić na zasłużony sen, odpoczynek który pozwolił ci odzyskać nieco sił zużytych wczorajszego wieczora a co najważniejsze przemyśleć co powiesz i co pokażesz swojemu pracodawcy Seto.

Poranek nastał szybko, nic w tym dziwnego bo wpadłeś do domu w środku nocy stąd też te kilka godzin które przespałeś nie były tym czego byś sobie życzył, dobry sen zawsze zakładał przynajmniej sześć lub siedem godzin, ty spałeś mniej. Wstałeś wcześnie lecz nie wcześniej niż twój ojciec który jak sam stwierdziłeś udał się już do swojej pracy. Przyszykowałeś się jednak trudno byłoby nazwać ciebie wyspanym, nie czułeś się o poranku tak dobrze jak mogłeś się czuć mimo wcześniejszych prób zapewnienia sobie przyzwoitego snu. W pewnej chwili po zabraniu wszystkiego co zdobyłeś wczoraj podczas wizyty w willi ruszyłeś na dół i nie byłeś zaskoczony tym, że w sklepie nie było nikogo. Przynajmniej udało ci się uniknąć masy niewygodnych pytań których mogłeś doświadczyć odnośnie wczorajszej nocy. Zabierając ze sobą zarówno kunai, mapę i amulet ruszyłeś ulicami Kinkotsu do lokalu który już zdarzyło ci się wczorajszego dnia odwiedzić. Klejnot pustyni wyrósł na horyzoncie osady całkiem szybko i w końcu wtargnąłeś do środka, rzecz jasna była to tylko karczma, najlepsza i najbardziej znana a o tej godzinie znajdowało się w niej dosyć mało gości stąd też dosyć szybko dostrzegłeś Seto który siedział przy jednym ze stolików i wydawał się jeść wczesne śniadanie. Tym razem ubrany był nieco inaczej bo w zwyczajny strój o barwie jasnej przypominającej kolor piasku który kontrastował z jego czarną brodą. Zobaczył cię dopiero w chwili gdy zbliżałeś się do jego stolika. Siedział sam i nikt nie zwracał na niego uwagi.

Seto
Dai
Rai
Ine
Seto
Katsu
Masako

[Sabaku Kuroko]

Poranek okazał się być cięższy niż Kuroko się spodziewał, ale mimo wszystko nie było jeszcze tragicznie. Zdecydowanie mogło być dużo gorzej. W związku z tym dobre samopoczucie mimo małego poziomu wyspania towarzyszyło chłopakowi. Jakby nie spojrzeć w końcu miał zdać raport z misji oraz z jednej strony to zadanie zakończyć i w końcu mieć z nim spokój, z drugiej natomiast mógł się dowiedzieć jak sprawa się zakończy. Oczywiście o ile zakończy. Chłopakowi towarzyszyła świadomość tego, że za wiele informacji to on nie miał przygotowanych dla Seto. Nie wszystko potoczyło się po jego myśli. W zasadzie to prawie nic, ale kto by tam się szczegółami przejmował. Obecnie zostało tylko wyłożyć karty na stół i zobaczyć co z tego wyniknie. Jak tylko wszedł do tawerny "Klejnot Pustyni", rozejrzał się po lokalu i niemalże od razu zauważył swojego zleceniodawcę. Postanowił nie czaić się i normalnie podejść do stolika, przy którym siedział.

Dzień dobry Seto-san. Smacznego. Mogę się dosiąść? - przywitał się grzecznie i zapytał uprzejmie. Był pewien, że uzyska przyzwolenie, w końcu miał mu przekazać czego się dowiedział. Jak tylko więc je otrzymał, przysiadł się i pomachał serdecznie, aczkolwiek delikatnie w stronę kelnerstwa aby coś zamówić. Chłopak był młody, ale miał wstrętną wręcz ciągotę do kawy. Chłopak bardzo lubił ten smak i to był jeden z powodów, dla którego chciał ją zamówić. Drugi powód był taki, że w zasadzie dopiero co wstał i potrzebował się rozbudzić aby zebrać myśli i podsumować to czego się dowiedział, a w zasadzie te szczątkowe informację zlepić w jakąś całość. Kiedy tylko kelner lub kelnerka podeszli do stolika, od razu się zwrócił tam by złożyć zamówienie. - Dzień dobry. Na początek poproszę kawę, czarną. Posłodzę sobie sam. Później się okaże. - powiedział dosyć radośnie do kelnerstwa.

Seto-san. Muszę przyznać, że tak jak się spodziewałem niezbyt łatwo było mi pozyskać jakieś korzystne informacje. Jednak kilku rzeczy się dowiedziałem i mam coś co na pewno Pana zainteresuje. - powiedział zwracając się ponownie do swojego rozmówcy i czekając na jego reakcję. Nie bardzo wiedział czego się spodziewać. Mówić swobodnie? Może odpowiadać na jego pytania? Postanowił przerzucić piłeczkę do niego pozwalając mu pokierować rozmową.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 42/...

---

- Rok 385 - Jesień -
- Sabaku Kuroko, Fuji -
- Karczma Klejnot Pustyni -
- Pielgrzym III -

---

" Ranek " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=zzkH8VDn5Wc[/youtube] Oczywiście, że zaraz po wejściu skierowałeś się do stolika przy którym siedział znany ci już mężczyzna, widziałeś, że zabierał się za jedzenie jednak nie mogło być ono ważniejsze niż wiedza jaką masz mu do przekazania, informacje te mogły rozwiązać jego problem i przynieść korzyści większe niżeli tylko pełny brzuch po porannym posiłku. Zacząłeś kulturalnie i delikatnie, przywitałeś się i tak jak wypadało życzyłeś smacznego. Mężczyzna od razu wydawał się zainteresowany tym, że się pojawiłeś. Zwrócił uwagę na to, że przyszedłeś, wydawał się jednak całkowicie zaskoczony twoją obecnością i można to było odczytać z mimiki jaką przyjęła jego twarz. Mimo, że był zaskoczony to już po chwili wskazał na krzesło przy stoliku, było wolne więc nie było powodów byś nie mógł zasiąść razem z nim. Uprzednio jednak sam również się z tobą przywitał, tak wypadało.
- Ah, witaj Gorudo... Nie spodziewałem się ciebie tak wcześnie... Myślałem, że przyjdziesz wieczorem - Powiedział nieco zakłopotany Seto, co prawda nie przedstawiłeś mu swojego prawdziwego imienia podczas waszego poprzedniego spotkania. Wypowiedział je normalnie, stąd też chyba nic nie podejrzewał, przynajmniej nie dawał po sobie poznać kłamstwa którym go wczoraj nakarmiłeś. Kawa! To było coś co musiałeś wypić, lubiłeś ten smak, musiałeś jej skosztować i teraz, było rano stąd też to była chyba najbardziej idealna pora na napicie się takiego trunku. Skinąłeś na kelnera i od razu zwróciłeś jego uwagę, kawa, to nie był problem, całkiem szybko zobaczyłeś jak kelner znika gdzieś przy ladzie i na zapleczu, musiałeś po prostu chwilę na swoją kawę poczekać.
- Udało ci się coś ustalić, Gorudo-san? - Zapytał Seto przysuwając jedną z cukierniczek która stała na stole w twoim kierunku. W końcu poprosiłeś o możliwość posłodzenia sobie kawy samemu, to dosyć powszechne wśród tutejszych gości, Seto zresztą zrobił to samo ze swoją którą również chwilę wcześniej przed twoim wejściem zamówił.
Ktoś musiał zagaić dalszą część rozmowy i byłeś to ty, od razu wypadałoby przejść do konkretów, ty jednak zacząłeś bezpiecznie.
- Tak? A czego udało ci się dowiedzieć? Wiesz coś o tej pielgrzymce albo gdzie jest Seitaro? - Przechylił delikatnie głowę, przez chwilę patrzył na ciebie jednak szybko wrócił do jedzenia swojego dania licząc, że rozwiniesz swoją wypowiedź nieco. Wydawało się, że mężczyzna stara się być spokojny i nie okazywać zbytecznego entuzjazmu, może by nie wyprowadzić ciebie z równowagi, albo z innego powodu.

Seto
Dai
Rai
Ine
Seto
Katsu
Masako