Festiwal

[Souei]

Pojawili się chyba jeszcze przed czasem. Wśród wciąż trwającego świętowania można było łatwo dowiedzieć się, że główny punkt programu jeszcze był przed nimi. Mimo, że wszyscy czekali na przemówienie nowego Shirei-kana tłum nie zamierzał siedzieć z rękami pod pupą, a zamiast tego każdy chciał wycisnąć z tej fety jak najwięcej. Souei i Kyoushi cały czas mogli więc skorzystać co nieco na tej wesołej atmosferze, choć Matsuda wciąż miał z tyłu głowy problemy wiszące nad Kinkotsu. Taki spęd ludzi to idealny cel do ponownego siania niepokoju, a i temat uroczystości był idealny do tego, aby trochę podkopać autorytet władzy. Chyba dlatego z łatwością można było spostrzec zwiększone zagęszczenie patroli i strażników, którzy na pewno mieli mieć oczy i uszy bardzo szeroko otwarte.
Cóż, na pewno nie było to zadanie gości z dalekich stron, takich jak dwójka przyjaciół Iczira, toteż Pazur niezbyt skupiał się na zabezpieczaniu uroczystości, a bardziej na zabezpieczaniu swojego żołądka odpowiednią ilością jedzenia i picia. Stoiska ciągnące się wzdłuż głównej ulicy wyglądały jeszcze lepiej niż to, co codziennie można obserwować w centrum miasta, a odświętne lampiony jedynie zachęcały do krótkiego przystanku przy każdym z nich. Matsuda miał już mniej więcej pojęcie na temat tutejszej kuchni, sporo rzeczy już wypróbował, więc teraz wiedział już czego szukać w gąszczu propozycji. Razem z Kyoushim unikał jednak największego ścisku, bo nie ma nic przyjemnego w ocieraniu się o spocony plebs i mieszania zapachu przypraw z zapachem potu i niemycia.
- Widać, że nie oszczędzali. - Stwierdził, gdy przespacerowali już spory kawałek przystrojonej dzielnicy, tuż pod siedzibą władzy, gdzie teoretycznie miało nastąpić wielkie odsłonięcie.
- Wiesz, ja to bym chyba poszedł w bardziej kameralną atmosferę, ale to przecież wielki Książę Pustyni. Zastaw się, a postaw się. - Rzucił z przekąsem, bo o ile rozumiał potrzebę zrobienia na ludziach jak najlepszego pierwszego wrażenia, to jednak powoli zaczynał sądzić, że to chyba jednak trochę za dużo. Ostatecznie wszystko sprowadzało się do tego, aby napełnić mieszki kupców i artystów, którzy windowali swoje ceny na ten jeden tylko wieczór. No i do tego dochodziła jeszcze mentalność nowego władcy, który lubił być przecież w centrum uwagi, gwiazdorzyć i pokazywać swój lepszy profil. Nie przeszkadzało mu to w Asahim, ale on sam był po prostu inny. Ciekawiło go jednak, co nowy lider będzie miał do przekazania w swoim pierwszym przemówieniu, bo dotychczas nie rozmawiali o rządzeniu z perspektywy rychłego nadania mu tej nowej, ale jakże odpowiedzialnej funkcji.
- Mam nadzieję, że nie posadzą go za biurkiem na dobre. Zwłaszcza w perspektywie tego, o czym rozmawialiśmy. Powinien mieć jakieś swoje asystentki, co zrobią za niego tą brudną robotę, co nie? - Rzucił do Kjosza, gdy zatrzymali się przy stoisku z yakitori. Proste, smaczne, a przede wszystkim bezpieczne dla żołądka. Grillowane owady zupełnie mu nie podeszły, a nie można przecież cały czas wcinać mango i bananów jak jakaś małpa. Dajcie tu trochę protein, ludzie!

[Jigen]

Nie sądził że to tak ciężka praca. Pomimo mechanicznego wykonywania powtarzanych czynności cały czas był na maksa skupiony a to męczyło jeszcze bardziej. Dokładając do tego jeszcze gorące pustynne Słońce można było otrzymać przepis na gwarantowane omdlenie. Jigen jednak starał się ze wszystkich sił by wszyscy goście zostali obsłużeni. Kątem oka zerkał też na Big Pape czy nie ma większych uwag co do jego pracy i realizowanych zamówień. Mężczyzna też dawał z siebie sto procent. Widać zależało mu na tym aby wypaść lepiej niż brat po drugiej stronie ulicy.
- Ostatnie dziesięć yakitori! - krzyknął po odliczeniu ile porcji mu zostało do pustej misy. Poczuł się nieco jak profesjonalny handlarz uliczny. Wiele razy zdarzyło mu się bywać na targowisku w Kinkotsu i stąd kojarzył takie zachowania. Cieszył się że dania spod jego ręki nawet smakowały ludziom na festiwalu.
- Smacznego - powiedział wydając ostatnie sztuki przystojnemu, postawnemu mężczyźnie. Nieco mu przy tym ręka zadrżała ale w porę się opanował. Westchnął tylko do siebie a w głowie przemknęło mu kilka nieprzyzwoitych scenariuszy. Z tej chwili marzeń wyrwał go dźwięk słów Goro. Zaczął składać wszystkie naczynia.
- Musze przyznać że to bardzo ciężka praca. Szczególnie w taką pogodę jaką mamy w Atsui... Podziwiam Pana. - powiedział porządkując i zamykając wszystkie składniki, które nie zostały zużyte. W międzyczasie ugasił grill żeby ruszt się nieco ochłodził. Przecież gorącego nie wyszoruje bo się poparzy. Już nie musiał się tak śpieszyć więc mógł lekko odetchnąć. Pochylił się też żeby sprawdzić czy dookoła nie walają się jakieś śmieci czy resztki z ich gotowania.
- Jak Pan sądzi... Miał Pan więcej gości niż Pana brat? - zagaił zaczynając wycierać ruszt. Pozbywanie się przypalonych resztek jedzenia nie należało do najłatwiejszych jednak zdarzyło mu się to już robić w domu ze dwa razy kiedy mama go zagoniła do pracy.