Zachodnia plantacja ziół

[Kisuke]

Akihiko
Misja rangi C
19/28

Po jednym problemie na raz. Maji nie rozmyślał niepotrzebnie o problemach, na których rozwiązywanie jeszcze przyjdzie czas. Skupiał się na tym co tu i teraz. A obecną kwestią byłą dostawa potrzebnych ziół i medykamentów. Z pozoru proste zadanie, choć przecież podróże przez pustynie bywały zdradliwe. Akihiko dostał listę, wiedział gdzie ma iść, a na miejscu już go ktoś zaczepił. Wszystko szło gładko i szybko.

-Oczywiście, zapraszam do środka. Dopełnimy formalności- Kobieta uważnie przyglądała się co Akihiko miał zamiar zrobić. Jego tłumaczenie było prawdziwe, ale nie mogła być tego przecież pewna, więc nadal w powietrzu unosiła się nutka niepewności. Jednak wszystko to zmieniło się, gdy wyciągnął listę, kobieta szybko dostrzegła pieczęć klanu Maji i bez chwili zwłoki zaprosiła blondyna do okolicznego budynku. Ruszyła razem z nim, zrównując się z nim tempem chodu, zapisując przy okazji kilka zaznaczeń na swoim fragmencie zwoju i kiwnęła tylko komuś głową.

-Chcemy zapewnić, że umowa z klanem Maji, zaaprobowana przez samą Kirino-dono jest dla nas najwyższym wyróżnieniem. Zgodnie z ustaleniami, dbamy o najwyższą jakość naszych produktów, których nie można dostać właściwie nigdzie indziej na świecie. Poproszę tutaj o podpis i za chwilę dostarczone zostaną świeżo zebrane zioła- Cała, bardzo oficjalna formułka, którą wypowiedziała kobieta z największą powagą oraz uznaniem, wydawała się nieco zbyteczna, ale najwidoczniej dla tutejszej plantacji stały klient, w dodatku tak ważny politycznie oznaczało bezpieczeństwo oraz pewne źródło zarobku. Coś co nie tak łatwo przychodzi w obecnym świecie. Wyciągnęła też rękę po listę, którą trzymał Akihiko, przy okazji wskazując mu palcem drugiej ręki jeden ze zwojów na biurku, a konkretniej miejsce, gdzie wcześniej złożonych zostało kilkanaście innych podpisów, praktycznie wszystkie należące albo do osób z klanu Maji, czasami też z klanu Sabaku.

[Akihiko Maji]

Młody mężczyzna zorientował się, że jego zachowanie i postawa były niezbyt właściwie, niestety zrobił to troszkę za późno. Przez obecną sytuacją, związaną ze stanem jego siostry oraz samym turniejem, blondyn zrobił się niespokojny i nieufny, a te dwie cechy zazwyczaj nie były jego towarzyszami. Chociaż, czy można się było mu dziwić, jeśli znało się powody jego obecnego zachowania? Nie mniej, sam Maji uznał swoją postawę za niegodną siebie i klanu. Udał się miejsce, do którego prowadziła go kobiety by dopełnić formalności, jednocześnie, kierowany ciekawością, tak charakterystyczną cechą jego osobowości, obserwował samą plantację ziół i jej pracowników.
-Dziękuje za te słowa, w imieniu swoim oraz klanu, który wysoce ceni sobie tę współpracę. Przepraszam również za swoją, nieufną, postawę, ostatnie wydarzenia dość mocno mnie doświadczyły. - Tutaj skłonił się, zarówno w geście szacunku jak i przeprosin. Może i mówienie w imieniu całego klanu było nieodpowiednie, jednak, z posiadanych przez niego informacji, wynikało, że ów plantacja faktycznie była ważna. Poza tym, lepiej było kogoś zbytnio pochwalić, aniżeli bezpodstawnie obrazić, prawda? Co do swojej osobistej sytuacji, nie podał szczegółów, ponieważ, w tej transakcji, nie były one jakoś szczególnie ważne. Poza tym, gdyby wspomniał o stanie zdrowotnym swojej siostry, to kobieta miała by podstawy by podnieść cenę towarów. Oczywiście, było to uzasadnione, im w końcu coś jest pilniejsze i potrzebniejsze, tym więcej jest się za to w stanie zapłacić.
Oburącz podał kobiecie listę, po czym udał się, we wskazanym przez rozmówczynię stronę, odszukując wzrokiem biurko wraz z leżącym na nim zwojem. Szybko zlustrował ilość znajdujących się na nim podpisów, chcąc mieć jakieś wyobrażenie, jak owa plantacja była ważna dla prowincji. Wyglądało na to, że, przynajmniej ostatnie, zlecenia były realizowane głównie na zamówienie klanu Maji lub Sabaku. Ciekawe, czy to ze względu na cenę, czy zastosowanie tutejszych ziół. A może oba te powody się składały na ową sytuację? Tak czy siak, Maji złożył także swój podpis, by dopełnić formalności, po czym zwrócił się w stronę kobiety, by dać jej znać, że skończył.

[Kisuke]

Akihiko
Misja rangi C
21/28

-Współczuję, to bardzo trudne czasy- Pokiwała głową, jakby rozumiejąc sytuację. Zapewne także i tutaj dotarły wieści na przykład o wydarzeniach z Sogen, ale także o wielu innych, zdecydowanie bliższych incydentach. Kobieta przypadkowo, bądź celowo, zignorowała kwestię nieufnej postawy młodego Majiego. Mogło to wynikać z jej roztrzepania, choć biorąc pod uwagę jak sprawnie poruszała się w tematach biurokratycznych, to ciężko było ją o to podejrzewać. Bardziej prawdopodobne było to, że po prostu nie chciała wprowadzać młodego shinobiego w dalsze zakłopotanie. Zachowała się więc bardzo przytomnie i kulturalnie nie kontynuowała tej sprawy.

-Dziękujemy za odwiedzenie nas i zapraszamy w przyszłości- Kobieta przeczytawszy wcześniej listę zamówionych ziół przekazała wiadomość jednemu ze swoich pomocników, po czym dopełniła kwestię formalności z Ahikiko. Po złożeniu podpisu, przygotowana była już cała paczka, którą młodzieniec ledwo mógł zmieścić pod pachą, żeby w miarę wygodnie nieść ją jedną ręką. Obsługująca go pracownica ponownie się ukłoniła i pomogła odprowadzić go do wyjścia, w razie gdyby ten nie miał już tutaj dalszych pytań.

[Akihiko Maji]

Akihiko pokiwał głową, ciesząc się, że kobieta go zrozumiała, a przynajmniej wydawała się go zrozumieć. Szczęśliwie, obeszło się bez poruszania detalów i mogli przejść do sfinalizowania transakcji. Blondyn uśmiechnął się delikatnie, ale i szczerze, ciesząc się, że trafił na kogoś jednocześnie profesjonalnego i, jednocześnie, miłego. Oczywiście, nie był to jakiś rzadki fenomen, jednak wciąż - należało to docenić.
Gdy wszystko było już przygotowane, formalności dopełnione, a paczka, z pożądanymi przez szpital ziołami, znalazła się ostatecznie w ręce Akihiko, ten pożegnał się z szacunkiem i kulturą z kobietą, która sprawiła, że cała transakcja odbyła się szybko i bez problemów.
-Dziękuję za pomoc, do zobaczenia w przyszłości. - Optymistycznie byłoby założyć, że Maji nie będzie musiał już tutaj gościć, a jeśli już by miał, to raczej w ramach odwiedzin, a nie w kwestiach biznesowych. Niestety, było to tylko pobożne życzenie, rzeczywistość lubiła rzucać ludziom pod nogi różne kłody. Nie mniej, dobrze było znać miejsce, gdzie można było dostać rzadkie zioła, tak potrzebne w medycynie i zabiegach.
Majiemu pozostało jedynie, z pewnym dyskomfortem, ułożyć paczkę w lewej ręce, tak by prawą mieć wolną i wyruszyć w drogę powrotną do szpitala, do siostry. Teoretycznie, powinno pójść łatwo.... jednak zawsze istniało prawdopodobieństwo problemów, szczególnie, że sam Akihiko nie wyglądał specjalnie groźnie. Poza tym, podróżował sam. Dlatego też, Akihiko pozostawił swoją dominującą rękę wolną, by w razie czego móc za jej pomocą kontrolować piasek czy namagnesowaną broń.

[Kisuke]

Akihiko
Misja rangi C
23/28

Spotkanie i odebranie zamówienia przebiegło bardzo profesjonalnie, a przy tym niezwykle sprawnie. Wszyscy wiedzieli co mieli robić i zdawali się doskonale przygotowani na wizytę petenta. Maji pożegnał się z kobietą, opuszczając tą jakże malowniczą okolicę. To właściwie cud, że tyle zieleni jest w stanie rosnąć na tej bezkresnej pustyni. Oczywiście nie byłoby to możliwe, gdyby nie tutejsze źródło i tytaniczny wysiłek wszystkich pracujących tutaj osób, przy odpowiednim wsparciu finansowym klanów z tego regionu.

-Proszę, proszę. Ktoś ma tutaj moją paczkę. Odłóż ją na ziemię i oddal się stąd czym prędzej- Zza okolicznej wydmy wyłoniła się sylwetka postawnego mężczyzny, który natychmiastowo wskazał palcem na samotnie podróżującego Akihiko. Szybko zwrócił uwagę na to, co ten niósł, połączył to z faktem skąd ten podróżował i zażądał, aby paczka pozostała mu pokojowo przekazana. Klasyczny przykład próby rabunku na szlaku. Oczywiście młody blondyn miał wybór i mógł po prostu przekazać tą paczkę zgodnie z poleceniem, ale mógł też mieć inne plany. To drugie wiązać się oczywiście będzie z bardziej napiętą atmosferą pomiędzy nimi dwoma.

[Akihiko Maji]

Obawy blondyna wkrótce okazały się być słusznymi, kiedy to zza wydmy wyłonił się nieznajomy mężczyzna i zażądał przekazania mu przesyłki. Akihiko naprawdę nie był w humorze na takie spotkania i jak najszybciej chciał wrócić do rodzinnej wioski, do szpitala i, przede wszystkim, do siostry. Tymczasem ktoś nie tylko go zatrzymywał, ale miał także czelność chcieć odebrać zioła, tak potrzebne jego siostrze. Pluł tym nie tylko na klan Maji, który był zleceniodawcą tejże misji, ale także na samą rodzinę Akihiko. Dwa przewinienia i zły stan psychiczny samego Doko... to mogło się skończyć tylko w jeden sposób. Blondyn z trudem zdusił w sobie chęć grymasu i zebrał się na spokój, przynajmniej pozorny.
-Hai hai - odpowiedział, wykonując płynny ruch, schylając się, by ułożyć paczkę na ziemi. Nim jednak do tego doszło, Maji, za pomocą swojego klanowego reberu, wypuścił cały, zebrany w gurdzie, żelazny piasek, prosto w stronę przeciwnika. Sam zaś odskoczył delikatnie do tyłu, by stanąć na równych nogach, a paczka trafiła między lewą rękę a korpus chlopaka, trzymana od dołu, by się nie ześlizgnęła.
-Niestety, spodziewam się innego odbiorcy tej przesyłki. Więc złaź mi z drogi bo nie jestem w nastroju!
Plan Akihiko był prosty i miejmy nadzieję, że skuteczny - zmiażdżyć oponenta masą piasku i iść dalej.

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Akihiko
Misja rangi C
25/28

Z początku wydawało się, że Maji po prostu postanowi posłuchać rabusia, który to spojrzał na swoją ofiarę prezentująć przy tym wywyższającą się postawę. Dumnie wypiął dumnie pierś do przodu i zadarł nos do góry, ale szybko się okazało, że niedocenił swojej ofiary. Mógł nie wiedzieć z kim zadarł i jak bardzo zły moment oraz sposobność wybrał. Akihiko bardzo zależało na dostarczeniu tej paczki i chyba żadna inna osoba na świecie nie czułą takiej powinności. Zioła przeznaczone były dla jego siostry, która potrzebowała ich aby wydobrzeć. Bez nich jej stan nigdy nie ulegnie poprawie. Akihiko czy to przez wzgląd na dobro swojej siostry czy też strach przed tym co by się stało, gdyby wrócił okradziony i pobity, postanowił stanąć do walki.

-Pfff...- Prychnął ze złości. Miało być tak pięknie, a jednak jego ofiara postanowiła mu się postawić. Czym prędzej złożył pieczęć barana, a po jego obu stronach wyrosły jego dwie podobizny, które natychmiast ruszyły biegiem w stronę Akihiko. Dwa klony rabusia biegły po lekkich łukach, z zamiarem zaatakowania Majiego z obu stron. Miały też służyć za swojego rodzaju odwrócenie jego uwagi. Mogły okazać się jednak na tyle groźne, że zwyczajne zignorowanie ich zakończyć mogłoby się dla Majiego bardzo źle.

Oczywiście nikt nie mógł zapomnieć o lecącym piasku. Ani przeciwnik, ani osoba nadzorująca na pewno tego nie zrobili. Rabuś szybko przyłożył dłoń do ziemi, a sprzed jego nóg wyrosła sporej wielkości ściana, w którą metalowy pył wbił się z impetem. Rozsypując ją przy okazji w drobny pył. Nieco jednak atak stracił na impecie, przez co uderzenie w przeciwnika był słabszy. Musiał on się odsunąć o jeden krok, aby nie stracić równowagi, po czym odskoczył w tył, aby nie dać się okrążyć przez metalowy pył.

  Ukryty tekst

[Akihiko Maji]

Maji nie miał w zwyczaju się poddawać i porzucać powierzonych mu zadań. Nawet, gdyby aktualna przesyłka miała trafić do kogoś spoza jego rodziny, Akihiko i tak by walczył. Z pewnością byłby jednak w takiej sytuacji spokojniejszy, aniżeli teraz, gdy jego przeciwnik, świadomie lub nie, chciał zagrozić jego siostrze. Mimo iż z Akiyoko nie łączyły go dobre relacje, szczególnie ostatnimi czasy, a sam charakter kobiety stał, pod paroma względami, w kontraście do ideałów Akihko... to jednak co rodzina to rodzina, prawda? Szczególnie, że sam blondyn miał okazję zobaczyć nie tylko stan fizyczny ale i psychiczny swojej siostry. Teraz jednak, trzeba było odłożyć na bok rozmyślania i skupić się na walce, która zaczynała się robić coraz ciekawsza.
Ściana czyli pewnie dotonowiec... pytanie czy te klony to zwykłe bunshiny. - podsumował w myślach poczynania swojego oponenta, chcąc, na podstawie swoich obserwacji, określić umiejętności wroga. Sam miał dość skąpą wiedzena temat ninjutsu i dwóch żywiołów, ale umiał je rozpoznać i domyśleć się co jest czym. A Bunshin miały dość ciekawą charakterystykę. Akihiko, dla pewności zerknął na jednego z klonów, by sprawdzić, czy ten pozostawiał ślady, albo rzucał cień. Jeśli tak, to pewnie miał do czynienia z jakąś dotonową wersją klonowania, jeśli nie, to były to zwykłe bunshiny i mógł to zignorować. Niezależnie od swoich wniosków, Maji, podczas tychże obserwacji, zebrał połowę swojego żelaznego piasku i uformował go za pomocą jutsu w sześcian.
Plan Akihiko był następujący, zaatakować sześcianem oryginał, z nadzieją na zmiażdżenie wroga, natomiast pozostały mu piach posłać w tylko jednego klona, z nadzieją na zniszczenie go, lub przynajmniej odepchnięcie, w kierunku oryginału. Następnie zaś, Maji ruszył za swoim piachem, chcąc wymknąć się z okrążenia i mieć wszystkich wrogów w zasięgu wzroku.
Zawsze chciałem użyć tej techniki w walce, ale do tej pory była ona piekielnie chakrożerna jak na swoje możliwości...

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Akihiko
Misja rangi C
27/28

Sporo się działo, ale Akihiko nie chciał dać się niczym zaskoczyć. Doskonale wiedział po czym rozpoznać najprostsze Bunshiny i spojrzał, czy te, które biegły w jego kierunku nie pozostawiają śladów albo czy rzucają cień. Słońce było wysoko na niebie, co stanowczo skracało rzucane cienie, ale ślady pozostawiane na piasku były wystarczająco wyraźne, aby dostrzec je w tym całym zamieszaniu. To nie były iluzja, a rzeczywiste, fizyczne klony, sugerując się żywiołem używanym przez rabusia, zapewne dotonowe. To uzasadniało jak najszybsze pozbycie się ich. Ale po kolei. Bo w tym samym czasie działo się nadzwyczaj dużo.

Pierwszą "sytuacją" był sam przeciwnik i spora ilość piasku wokół niego. Maji zebrał swoje drobinki w wielki sześcian i postanowił nim po prostu zmiażdżyć wroga. Ten nie miał dużo czasu na reakcję. Jedna ściana, którą wcześniej stworzył byłą już wspomnieniem, a wizja bycia płaskim plackiem pod czarną kostką nie napawała optymizmem, więc czym prędzej wykonał on kolejną technikę. Stworzył dookoła siebie kopułę. Sześcian spadł od góry mocno naruszając strukturę tej bariery, przez co skryty pod nią przeciwnik zasypany został fragmentami ziemi, z wizją tego, że sześcian był tuż nad nim.

Drugim fragmentem tej walki był jeden z klonów, który potraktowany został sporą ilością pozostałego metalowego piachu. Potężny atak rozsypał ziemię, której stworzony był ten klon, całkowicie neutralizując zagrożenie idące z jednej strony. Trzecim i ostatnim fragmentem był ostatni z klonów, który skrócił dystans do Majiego i zaatakował go. Ten jednak był szybszy, unikając nieco nieskoordynowanych ataków klona. Wydający mu polecenia oprych miał w tym momencie większe problemy z olbrzymim sześcianem i nie mógł swobodnie kontrolować swojego sobowtóra.

  Ukryty tekst

[Akihiko Maji]

Mimo iż Akihiko skupiał się ostatnimi czasy tylko na samorozwoju w dość wąskim kierunku, to wciąż pamiętał podstawy innych dziedzin, które opanował. Dotyczyło to zarówno Ninjutsu jak i technik żywiołowych, z których to opanował w małym stopniu dwa żywioły. Wiedza ta potrafiła być bardzo przydatna, a nawet najprostsze sztuczki z tych 3 dziedzin - uratować życie. Chociaż sam nie potrafił tworzyć dotonowych klonów i nie wiedział, jakiej są one rangi, to dość łatwo było się domyśleć, że użytkownik dotonu najpewniej stworzy swoje kopie właśnie z tego żywiołu, skoro nie był to bunshiny. Oczywiście, Akihiko brał poprawkę na to, że mógł się mylić, dlatego też nie rozdzielał swojego piasku i nie atakował obu naraz. Chciał najpierw sprawdzić wytrzymałość jednego z nich i określić, jak niebezpieczne są te postacie.
To chyba technika C... no może B, ale nie spodziewałbym się tego po Dotonie, chyba, że te mają jakieś dodatkowe funkcje. - skomentował w myślach, widząc jak sylwetka klona ustępuje pod naporem żelaznego piasku. Blondyn uśmiechnął się, chociaż uśmiech ten mógł przypominać bardziej grymas.
Maji naturalnie pozostawał też świadomy tego, co działo się z oryginałem oraz drugim klonem. Dotonowa kopuła okazałą się być niewystarczająca w starciu z żelaznym sześcianem. Kopia oponenta jednak dalej atakowała, jednak dość niedokładnie. Czyli najpewniej była kontrolowana wolą oryginału... albo była wyjątkowa prostą techniką. Maji przeniósł więc żelazny piasek w stronę drugiej z dotonowych kopii. Wyciągnął w jego kierunku prawą rękę, jakby nadając kontrolowanemu przez siebie surowcowi kierunek. Drugą zaś uniósł do góry, a następnie opuścił, ruchem tym podnosząc sześcian i wbijaja go raz jeszcze w miejsce, gdzie powinien być oponent.
Akihiko starał się także obserwować swoje bliskie otoczenie. Doton posiadał w końcu przynajmniej jedną technikę znikania pod ziemią. Wróg mógł mu więc uciec albo spróbować ataku z zaskoczenia.

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Akihiko
Misja rangi C
29/28

Nawet z najbardziej przypadkowych spotkań można sporo wyciągnąć. Maji, oprócz skupiania się na samej walce, bardzo dużą uwagę przykładał także do wszystkich szczegółów. Czy to rozmowa z siostrą przypomniała mu ile jeszcze musi się nauczyć? Czy też może jej sytuacja uwidoczniła mu fakt, że nikt nigdy nie może poczuć się zbyt mocny? A może po prostu poczuł się teraz osobą odpowiedzialną za swoją rodzinę? Bycie głową oraz ochronnym płaszczem przed całym złem tego świata to olbrzymie wyzwanie. Jeśli będzie popełniał błędy w starciach z byle rabusiami, to nigdy nie nauczy się na tyle, aby dorównać do poziomu, który niegdyś prezentowała Akiyoko.

I bardzo dokładnie realizował on swój plan. To co raz zadziałało, zadziała znowu. Piach zmienił jeden cel na kolejny. Pierwszy klon był już tylko kilkoma kamyczkami, powoli przysypywanych piaskiem pustyni. Drugi bardzo szybko dołączył do niego. Piach wpadł i zniszczył go bez najmniejszego problemu. Nawet najlepsze akrobacje byłyby niewystarczające. Piach był za szybki.

A i sam przeciwnik miał teraz większe problemy, niż zbyteczne fikołki swoim klonem. Musiał coś zrobić z przygniatającą go kostką z czarnego piachu. Maji uniósł dłoń a następnie ją opuścił, wbijając przeciwnika w ziemię. Tym razem żadna dodatkowa zapora nie zablokowała uderzenia. Ale wyglądało na to, że to jeszcze nie koniec, bo dosłownie chwilę po tym ataku spod kostki rozpoczęła się sporej wielkości lawina błotna, która pędziła w stronę Majiego ze sporą szybkością. Rabuś ostatkami sił jeszcze próbował się stawiać i postawił na atak, bo obrona w żadnym wypadku nie mogła go już uchronić.

  Ukryty tekst

[Akihiko Maji]

Walka szła po myśli Akihiko i jedyny zarzut, jaki mógł tutaj mieć chłopak była szybkość, z jaką ten palił swoją chakrę. Oczywiście, było lepiej niż podczas ostatniej walki, gdzie niebezpiecznie ocierał się już o dolną granicę swoich pokładó energii, jednak wciąż - musiał przyznać, że kontrola żelaznego piasku była piekielnie kosztowna. Z drugiej strony, taka cena była uzasadniona, patrząc na ilość walk, które Akihiko wygrał za pomocą tego surowca. No cóż, wszystko miało swoją cenę, a sam blondyn był przecież przygotowany na wypadek, w którym braknie mu chakry. No ale wróćmy do samej walki.
Drugi klon padł tak samo jak pierwszy, Maji mógł się więc skupić całkowicie na prawdziwym, oryginalnym oponencie, który ani myślał się poddać. Czyżby sześcian był za słaby? A może sam Akihiko był zbyt delikatny? No cóż, ciało wroga musiało w końcu ustąpić, w ten czy inny sposób. Doko pozostawił ową figurę geometryczną, by nadal trzymała wroga przy ziemi, licząc na to, że napastnik w końcu opadnie z sił. Ten jednak nadal postanowił kąsać. Akihiko postanowił tym razem użyć innej sztuczki. Wykorzystując technikę dotonu, blondyn chcial zapaść się pod ziemię, unikając ataku i przenieść się na drugą stronę sześcianiu.

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Akihiko
Misja rangi C
31/28

Nie można było być idealnym we wszystkim. Maji starał się jak najlepiej, ale wciąż widział sporo rzeczy do poprawy. To bardzo dobrze o nim świadczyło. Pokora i umiar to bardzo ważne cechy, które zapewne w przyszłości pozwolą mu zajść wysoko. Póki co musiał jeszcze sporo czasu spędzić, aby wspinać się po tych wysokich szczeblach mateforycznej drabiny. Jego siostra spadła niemalże z samej góry, jedna chwila nieuwagi i Akihiko może pójść w jej ślady szybciej, niż mu się wydaje.

Ale to nie był ten moment. Przeciwnik nie wykazał się niczym, co mogłoby chociaż odrobinkę zagrozić młodemu Majiemu. Od początku do końca to ten drugi kontrolował starcie. Najpierw wybił wszelkie możliwości ataku swojego rywala, jednocześnie trzymajac go ciągle w garści. Teraz swoim sześcianem robił z przeciwnika miazgę. Jednocześnie postanowiłprzenieść się pod ziemią w inne miejsce. Tak w razie czego, żeby atak, który byłw niego skierowany niczym mu nie zagroził. Po wyjrzeniu na zewnątrz po drugiej stronie mógł zobaczyć jak jego magnetyzm dokończył już dzieła. Spod metalowej kostki wypływała krew. Sporo krwi. Ktokolwiek jej tyle utracił raczej nie miał szans na przeżycie. Jeśli jednak ktoś chciał podziwiać ten wątpliwej urody stan rozgniecionego ciała, to droga wolna. Równie wolną drogą byłą też droga powrotna. W szpitalu pewnie już na niego czekali, choć ten krótki przystanek raczej nie wpłynie na jego spóźnienie.

[z/t] -> viewtopic.php?f=71&t=48&p=206115#p206115

  Ukryty tekst