Wioska przy rzece Asahi

[Satoshi]

Dziwna sprawa, Satoshi czuł się tutaj bardzo dobrze. Prawie lepiej niż u siebie w domu. Nie ważne, że jego mieszkanie to rudera, ważne, że własna. Gdy zaproponowano mu herbatę, z radością się zgodził. Miał nadzieję, że zdąży ją wypić, zanim na dobre zabierze się do roboty, czekał jednak z tym na koniec posiłku - herbatę uwielbiał bowiem zimną. Widząc wiele różnych pyszności, którymi go uraczono, sięgnął bez większego namysłu po jeden ze świeżych, pachnących placków naan. Przyjemny zapach ziół, którymi był pokryty, sprawił, że musiał wręcz przełknąć ślinkę. Posmarował go czerwonym hummusem, mając nadzieję, że użyto możliwie najostrzejszej papryki. Rzadko miał okazję jeść pikantnie, jednak uwielbiał właśnie taki rodzaj doznań kulinarnych. Nie tylko poprawiało mu to samopoczucie, ale również dobrze działało na trawienie. Zajadali się więc przez chwilę. Niestety, nie dostał od razu informacji, o które prosił, jednak może to i lepiej? Mógł się skupić na jedzeniu, a nie na rozmyślaniu. Chwila przyjemności przed pracą. Coś, do czego nie nawykł. Zawsze przekładał obowiązki nad przyjemnością, niestety życie go już nauczyło, że zazwyczaj po chwili relaksu nie ma już czasu na pracę. Teraz jednak był gościem, wypadało się dostosować.

Gdy skończył porcję chlebka, sięgnął po smakowicie wyglądający boczek, i żuł jego fragment, wysłuchując tego, co mężczyźni mają do powiedzenia.
-No właśnie się zastanawiałem, gdzie podział się w tym wszystkim Ryuu. Dawno pojechał? Może gdzieś go przypadkiem minąłem na tamtejszych targach.. Jakoś półtora tygodnia temu wróciłem do Atsui. Mają o wiele przyjemniejsze lato. . - młody Sabaku zachichotał z własnego żartu. Chwilę później dodał, już poważniejszym tonem: - Żarty na bok, jeśli chodzi o tą sprawę. Jeśli ta cała grupa chce was zastraszyć, urządzając takie podpalenia, to jest niewesoło. Albo chcą zmusić was do płacenia chorych sum, żebyście pobankrutowali i wynieśli się, umożliwiając przejęcie tego terenu komuś majętnemu, przez kogo zostali do tego najęci, albo to bezmózgi, które żerują na ciężkiej sytuacji. Bardziej przekonuje mnie pierwsza opcja, bo celują w pomieszczenia gospodarcze. Jeśli teren osady przejmie jeden podmiot, wybuduje jeden większy spichlerz, łatwiejszy do utrzymania i obrony. Domy nadadzą się dla przyszłych pracowników. Śmierdzi to strasznym szwindlem, tym bardziej że Unia cholernie dba o interesy rolników. O same straty jako tako bym się na waszym miejscu nie martwił, trochę papierologi i dostaniecie odszkodowanie ze stolicy. Grunt to żeby straty nie były zbyt ciężkie do odbudowy. Powiedzcie, jak często banda przybywa do wioski i wymusza haracze? Ludzie płacą, czy nie? Czy właśnie po ich wizytach następują podpalenia, czy raczej przed? - dużo pytań, mało czasu na odpowiedzi. Może istnieje jakiś wzór, który pozwoliłby na przewidzenie następnego ataku, bądź właśnie wizytę samych podpalaczy?

[Shabondama Haruki]

12/30

Satoshi - C

Nic dziwnego, że czuł się tu niemalże lepiej niż we własnych czterech ścianach. Dom Kenjiego nie rozpadał się, ściany nie były 'okopcone' sadzą z małego paleniska, a co najważniejsze - za każdym razem gdy przybywał tutaj młodzieniec, miał możliwość spożycia całkiem niezłego posiłku. Do tego wszystkiego życzliwość gospodarza i jego pracowników napawała nie lada optymizmem młodego Sabaku. Humus, którego spróbował młody adept sztuk ninja rzeczywiście był ostry, pikantność nie była jednak na poziomie tej zapierającej dech w piersiach, a raczej przyjemnego, delikatnie palącego w język smaku, który powoli rozchodził się na resztę podniebienia.

- Hmm, kilka miesięcy już go z nami nie ma, obiecał wrócić na zimę. Zobaczymy co z tego wyjdzie. - powiedział Kenji, zaplatając dłonie w swego rodzaju mostek, kładąc nań swoją głowę, westchnął ciężko, spoglądając na Satoshiego. - To bardziej skomplikowany problem. Od pewnego czasu w osadzie, pewna grupka terroryzuje ludność cywilną. Nam jeszcze nie grozili, nie zrobili nam nic złego, ale to tylko dlatego, że jesteśmy jednymi z bardziej wpływowych gospodarstw w okolicy. Sam widzisz, jak łatwo przyszło nam zorganizować twoje przybycie. Nie wiem z kim są połączeni, wiem tylko, że głównym problemem jest rodzeństwo. Nie wykluczam, że taki mają zamiar, aczkolwiek - to raczej najgorszy scenariusz. Teraz musimy skupić się głównie na obronie przeciwpożarowej, nie tylko naszych budynków, ale też budynków w całej osadzie... - przerwał na moment drapiąc się po głowie, próbując ustalić jakiś system, może schemat? - Oni tutaj mieszkają Satoshi-san, to swego rodzaju lokalny problem. To nie jest jednak sprawą priorytetową. Nawet jeśli wiemy, kto pociąga za sznurki, nie możemy z tym nic zrobić, nie teraz. Co do... co do schematu działania, zdaje się, że taki istnieje, podpalenia następowały w trzydniowych odstępach, co by oznaczało, że następne podpalenie będzie miało miejsce... jutro! Jutro w nocy! Ale nie możemy wykluczyć, że to błędne szacunki. Nie wiemy co kieruje tymi ludźmi. Myślę, że przede wszystkim należy skupić się na szybkiej reakcji, w końcu w nocy - ogień będzie szybko widoczny, a z pomocą twojego piachu, będzie łatwo go ugasić, a później złapać sprawcę! - zakończył, biorąc spory łyk wody, by później wepchnąć do ust kawałek chlebka z humusem.

Słownik

Postacie
1) Kenji
2) Haku
Mapa:

Inne:

[Satoshi]

Satoshi słuchał smutnych nowin, z zamyśleniem żując kolejną porcyjkę boczku, przegryzając chlebkiem, posmarowanym tym razem drugim rodzajem humusu. Zastanawiał się, cóż takiego sprawiło, że ludzie, którzy mieszkali w osadzie na co dzień, wyrządzali taką krzywdę swoim sąsiadom...
-To rodzeństwo... długo tu mieszka? Podpadli im jakoś ludzie? Czy tak po prostu, z dobroci serca postanowili uprzykrzyć innym życie? - może sami zostali do tego zmuszeni, bądź zastraszeni? Nie, żeby to cokolwiek zmieniało w podejściu Satoshiego. Przestępstwo to przestępstwo, nie ma taryfy ulgowej, bo "panie, mam chorom curkie". Wcale też nie zdziwiło młodego Sabaku to, że sam Kenji nie padł ofiarą podpaleń. Z tyloma pracownikami, dużo łatwiej było upilnować strzechę. Co prawda, kiedy żniwa się skończyły, ilość pracowników zmalała, ale chyba i tak wzbudzał jako taki respekt w osadzie. Tym bardziej, biorąc pod uwagę jego wpływy.
-I tak i nie. Jasne, trzeba będzie zagasić pożar i pomogę wam z tym moim piaskiem, ale przyznam wam szczerze, wolałbym najpierw dorwać skurkowańca, który podłożył ogień. Spłonie jeden dach więcej, a jest szansa, że uchronimy całą resztę osady, zbierając dowody i przesłuchując winnego. Starałem się jakoś nie rzucać w oczy idąc tutaj, ale wielką gurdę ciężko przeoczyć. Być może już o mnie wiedzą i będą ostrożniejsi. Więc tak naprawdę sam nie wiem, czy nie lepiej poświęcić jedno gospodarstwo więcej? Wiem, że wydaje się to okrutne i nie mówię tego z lekkim sercem, ale tak podpowiada logika. Zanim ogień zgaśnie, facet czmychnie i mogę go już nie odnaleźć. Pustynia szybko zawiewa ślady. A budynek i tak będzie do remontu, przynajmniej częściowo. Zdam się jednak na was w tej kwestii. - Satoshi podrapał się po policzku, wyraźnie strapiony. Nie będzie łatwo, ale czasy zbijania strachów na wróble czy reperowanie płotów minęły już dawno. Ostatnimi czasy miał wrażenie, że misje zlecane przez klan były wiele trudniejsze od zadań, które wyszukiwał sobie samodzielnie. Trudno się też temu było dziwić, nikt przecież takimi pierdołami nie będzie zawracał głowy klanom.

-Tak czy siak, motywy ustalimy, jak złapiemy gagatka i przesłuchamy. Wtedy pomyślimy nad tym, jak postąpimy dalej. - władze nalegały na dostarczenie winowajców żywcem, więc przynajmniej trzeba będzie się postarać ich nie zabijać. Satoshi przypomniał sobie propozycję, którą otrzymał od Sakki'ego. Teraz, w obliczu dylematu, nie wydawała się aż taka zła, choć dalej diabelsko niebezpieczna.
-W takim razie, mam propozycję. Jeśli atak ma nadejść jutro, to będę musiał udać, jak opuszczam osadę, by piromani nabrali nieco pewności siebie. Wrócę do was pod nieco inną postacią i miejmy nadzieję, że przestępcy połkną przynętę. Jak pojawi się ogień, to i tak będzie dla nich za późno. - po tych słowach Satoshi pogrążył się w zadumie, przysłuchując się, co na to jego współrozmówcy.

[Mei]

Misja rangi D dla Shugo
Liczba postów:21/x
"Wielki dzień" Miedziane ślepia zalśniły od wzbierających się łez. Kasumi chciała krzyczeć, lecz wszystko to tłumiła w sobie. Policzki zrobiły się czerwone, zaś wyraz twarzy przepełniał głęboki ból. Potencjalna śmierć babci wywołała u niej panikę, lecz nawet jeśli ciało zatopiło się w głębokim roztrzęsieniu, nie odmówiła matce. Musiała działać, podobnie jak kunoichi winna sytuacji. Pomimo skutków nie przyznała się otwarcie do swoich działań, to jednak i tak miało nadejść. Większość zgromadzonych dokładnie rozumiała tragedię, a wieści niosły się szybko. Po złapaniu dziewczyny ta jak oparzona odskoczyła od Shugo, lecz na jej słowa wyraźnie skinęła głową. Nie zawaha się krzyknąć, zwłaszcza, iż pozycja w jakiej się znalazły nie była najlepsza.
Studnia znajdowała się w niewielkiej odległości. Wystarczyło podążyć wyznaczoną drogą i kamienna zabudowa stanęła otworem. Lina łącznie z wiadrem ułożona została po prawej stronie, zaś ludzi nie było. Większość zgromadziła się na targu, przesyłając swoje modlitwy oraz rady poszkodowanej rodzinie. Reszta mieszkańców najwidoczniej zaszyła się w innych częściach osady, wykonując swoje obowiązki oraz powierzone prace. Po zebraniu wody z dziury o długości siedmiu metrów, mogła wracać. Panika dalej narastała, wywołując lawinę emocji - po frustrację do wściekłości przez wiele odcieni smutku i rozpaczy. Kilka starszych kobiet płakało. Pojawiły się wrzaski, ciężko było cokolwiek usłyszeć. Siostra Junpeia się nie pojawiła, jedynie dostarczyła zgubę. W jaki sposób, nikt nie wiedział. A nawet jeśli ludzie posiadali informacje niechętnie się tym dzielili. W ich mniemaniu było to zakazane, prawie tak samo jak nowiny o rodzeństwie.
Kasumi w jednym kawałku wróciła na miejsce, przecisnęła się przez tłumy i podała matce sprzęt. W tym czasie sprzedawczynie dostarczyły materiału do owinięcia ran oraz namoczenia. Zioła również zostały przygotowane, lecz dopiero na późniejszy etap, gdzie najgorsze będzie za nimi. Minuty bezlitośnie ulatywały przez ich palce, doprowadzając do ostatecznego werdyktu - babcia przeżyje. Jednakże proces dojścia do siebie miał następować powoli oraz boleśnie. Jeśli to wytrzyma wszystko wróci do normy lub będzie utykała. Medycy jeszcze do końca nie wiedzieli, lecz najgorsze zagrożenie minęło. Obie dziewczyny pomogły w mniejszym stopniu, ale dodały małą cegiełkę do sukcesu. Mimo to osadnicy nie wiwatowali. Nikt nie życzył takiego losu, komuś posiadającego tyle lat co Kohaku. Wiele osób zaczęło snuć opowieści o dawnych latach, kiedy żywiołowa młódka pomagała każdemu potrzebującemu. Aspirujący medyk o wiecznym uśmiechu - tak ją opisywali. Nastrój przypominał żałobę, nawet jeśli tego dnia nikt nie umarł. Również rozeszły się wieści o czynie dokonanym przez kruczowłosą - mówiono w sposób śmiały o jej potyczce słownej z młodszą Kimizuką. Ostre, piorunujące spojrzenia przeszyły ciało kunoichi. Wyraźna niechęć oraz odraza malowała się na licach. Zleceniodawczyni jako jedyna podeszła do niej. Wcześniej powstrzymywane łzy ciekły po policzkach, lecz nie było w nich złości. Co najwyżej można ją było uznać za przybitą wszystkim, co się wydarzyło - Radziłabym uważać na siebie - powiedziała słabym głosem, który był dobrze słyszalny przez białogłową - Lepiej by było gdybyś przez jakiś czas nie przychodziła do wioski. Powodzenia w tym, co robisz - i odwróciła się, by wrócić do wściekłej rodzicielki. Jej ślepia utkwione były w matce, lecz już dobrze zdawała sobie sprawę, kto był współwinny sytuacji. Wynagrodzenia nie było, lecz misja się powiodła. Zguba została odnaleziona, zaś konsekwencje zabrały te kilka ryo, które mogła za to zgarnąć. Do wyjścia odprowadzili ją strażnicy, inni, niż Ci których spotkała na początku. Życzyli miłej drogi oraz późnego powrotu do wioski przy rzece Asahi.
Głos - Kasumi

[Shabondama Haruki]

14/30

Satoshi - C

Rozmowa, kleiła się calkiem nieźle, nawet biorąc pod uwagę fakt, że była prowadzona głównie w raczej 'negatywnym' temacie, to wciąż rozmawiało się całkiem dobrze. Haku oraz Kenji słuchali uważnie, zaś trzeci z 'tutejszych' przy stole, odłożył wreszcie chlebek naan, spoglądając na satoshiego, powiedział dosyć niskim głosem.

- Wizja bycia bezkarnym. W wiosce nie ma, nie będzie i nie było pełnoprawnych shinobi, więc nie ma też kto się im postawić. Przecież to proste. Jeżeli nie masz konsekwencji swoich czynów i zastraszysz wystarczającą ilość osób, to nikt nie stanie Ci na drodze. Do tego podobno mają wsparcie z Shigashi. Tam przestępczy świat rozkwitł na dobre. - wzruszył ramionami, zaś pozostała dwójka po prostu mu przytaknęła. Kolejne słowa Satoshiego podniosły jednak morale całego tego zgromadzenia.

- To nie tak, że jesteśmy w tym sami, Satoshi-san. Są w wiosce ludzie, którzy również chcą powstrzymać ten precedens za wszelką cenę, będą czuwać, zajmą się pożarem. Najważniejsze będzie to, czy podpalacz przeżyje starcie z Tobą. Przypominam Ci młodzieńcze, że tylko w ten sposób dowiemy się, czy rodzeństwo i ta cała szajka, która gnębiła mieszkańców ma z tym coś wspólnego. No i nie mamy pewności, że nie zaatakują dzisiaj, albo później. To tylko domysły i dotychczasowy schemat. Z drugiej strony, jeśli rzeczywiście chcą wprowadzić w wiosce 'terror', strach i obawę, zrobią to wiedząc, że w wiosce jest shinobi.
- zakończył Kenji, krzywiąc się nieznacznie. Miał wątpliwości co do planu Satoshiego, odnośnie opuszczenia wioski, ponownego powrotu. To było skomplikowane, dawało sporo domysłów ich oprawcom.

- Nie wydaje mi się, by opuszczanie wioski było konieczne...
- zaczął Haku. - Na polu nadal jest sporo do zrobienia przed jesienią, a oni świetnie zdają sobie sprawę, że Kenjiemu brakuje jednego człowieka do pracy. Wyjdziemy w polę, poimprowizować, wtedy zapewne ktoś Cie zobaczy - zapewne doniesie, że jesteś tylko pomocnikiem Kenjiego - zapewne za słabym, by zrobić cokolwiek więcej od orania pola. Dzięki temu zapobiegniemy dwóch rzeczy. Pierwsze - czyli wcześniej wspomniane domysły, drugie - zwrócenie tych ludzi, na nasze gospodarstwo. Skoro przyszedł jeden sabaku, wyszedł tego samego dnia - to pewnie wróci z większą liczbą wojowników. Unikniemy tego typu rozmyślań.
- zakończył, a Kenji i trzeci rozmówca przytaknął. - Jak widzisz, Kenji i Yuuji ma to samo zdanie, pytanie jednak co zdecydujesz. Masz pełną dowolność co do swoich działań, nie zamierzam Ci przeszkadzać. Możesz liczyć na naszą czujność, pomoc w gaszeniu, ale nic więcej, żadne z nas nie jest wyszkolonym shinobi...
- dodał, czekając na odpowiedź człowieka z blizną.

Słownik

Postacie
1) Kenji
2) Haku
3) Yuuji
Mapa:

Inne:

[Satoshi]

Sabaku odsunął się od stołu, opierając plecy o poręcz krzesła. Napełnił już swój żołądek, każdy kolejny kęs to byłoby proszenie się o niestrawność. Wysłuchał uważnie słów całej trójki, po kolei. Sprawa wyglądała na zagmatwaną, choć pewnie życie pokaże, że wystarczyło znaleźć kilka brakujących puzli i układanka okaże się wręcz oczywista. Czy puzzlami będą pieniądze, wpływy, zastraszanie, w zasadzie nie miało żadnego znaczenia. Winni staną przed sądem, który wymierzy karę adekwatną do cierpienia, jakie spowodowali. Ot piękna natura surowego prawa Unii. Czuł na sobie spojrzenia mężczyzn, którzy najwyraźniej już skończyli i teraz czekali na jego zdanie w tej sprawie.
-No cóż. Na całe szczęście tu jest Atsui, a nie Shigashi, klany nie pozwolą mafii zapuszczać tu swoich łapsk. Przynajmniej nie na długo. Jeśli to faktycznie kwestia poczucia bezkarności, to się zdziwią, bardzo szybko zresztą, przynajmniej mam taką nadzieję. Lochów w Kinkotsu nie ma. Jeśli chodzi o podpalacza, nie martwcie się, dołożę wszelkich starań do tego, żeby był w stanie pozwalającym na przesłuchanie. Wiem, że jest jedynym punktem zaczepienia do tej tajemnicy.-chłopak podrapał się po policzku. Ostatni chyba ten gest wszedł mu w nawyk, wypierając strzelanie stawami w palcach, po których ludzie patrzyli na niego nieprzyjemnym wzrokiem. Nie potrafił zrozumieć, dlaczego nikt nie lubi tego dźwięku. - Jeśli się odważą na atak, tym lepiej dla nas. Nie mam nic przeciwko byciu niedocenionym. - zostało odniesienie się do wypowiedzi Haku. Jego pomysł przypadł Satoshiemu do gustu. Faktycznie pomysł niebieskookiego mógł spowodować reakcję przeciwną do zamierzonej. Wyglądałoby to tak, jakby szedł po posiłki. Z drugiej strony, czy cała ta szajka, ilekolwiek osób w podpalaniu uczestniczy, będzie aż tak przeceniała swoją siłę? Może jednak to Satoshi przeceniał szacunek, jakim według niego darzą profesję shinobi zwykli cywile. -Dobra. Podoba mi się ten pomysł, chyba nawet bardziej, niż to na co wpadłem. Tym bardziej że to faktycznie mogłoby wyglądać jak wyruszenie po posiłki. To co, chwytam za motykę? - młody Sabaku roześmiał się serdecznie, spoważniał jednak po chwili - Nie martwcie się, zajmiecie się gaszeniem, walkę pozostawcie mi.

[Shabondama Haruki]

16/30

Satoshi - C

Można powiedzieć, że plan był gotowy. Satoshi pozostanie w wiosce, będzie 'pracował' w polu, przygotowywując je do kolejnego sezonu, który - swoją drogą rozpocznie się dopiero za kilka miesięcy. Teraz jednak należało wykonać część pracy. Teraz jednak należało skończyć posiłek, a następnie rozpocząć jakieś przygotowania, w końcu gaszenie pożaru nie jest niczym prostym, co dopiero gonitwa za podpalaczem. Chłopak oraz pozostała trójka przy stole zakończyli posiłek. Kenji zaplótł dłonie na stole, zaś Yuujni i Haku powoli zaczęli sprzątać zastawę.

- Wysłałbym Cie na pole, Satoshi-kun, ale jest one kawałek dalej od wioski, dlatego będziesz musiał zająć się ogrodem, trzeba przekopać ziemię, wszystko co w niej było już zebraliśmy. Wiesz jak to u nas wygląda, nie pracujemy w południe - więc możesz zając się tym teraz, przed zmrokiem, my zajmiemy się przygotowywaniem wiader w piachem, worków z piachem...Nie będziemy gasić wodą, na pustynii jest cenniejsza niż złoto, nawet jeśli pod nami płynie podziemna rzeka. - powiedział spokojnie, a następnie wstał gwałtownie od stołu. - Mam nadzieję, że nikomu nic się nie stanie, podczas najbliższych nocy. Będziesz nocował w tym samym pokoju co ostatnio, jest cały dla Twojej dyspozycji. - zakończył, a następnie odszedł pomóc Haku i Yuujiemu. Satoshi miał teraz chwilę na odpoczynek, ewentualną pomoc w przygotowaniu substancji gaszących - czyli po prostu całej masy piachu, bo tylko to nadawało się do gaszenia pożarów w tym miejscu. No i miał też poudawać, że pracuje, w ogródku, za posesją. Cóż - wszystko wskazywało na to, że dzisiejszy wieczór będzie spokojny, noc... zgodnie z założeniami, również nie miała przynieść żadnych niespodzianek. A jak będzie? O tym zapewne przekonamy się niebawem.

Słownik

Postacie
1) Kenji
2) Haku
3) Yuuji
Mapa:

Inne:

[Satoshi]

Satoshi przeciągnął się, zadowolony z ustaleń i pełnego żołądka. Nie było nic lepszego, niż podróż zwieńczona smakowitymi potrawami, nawet jeśli były one zdecydowanie proste. Wstał niemal na równi z Kenjim, stwierdzając krótko:
- Idę zatem na ogródek, pomachać trochę motyką i łopatą. Dobrze byłoby, żeby ludzie mnie zobaczyli, jeśli mamy polegać na uśpieniu czujności podpalaczy. Pomógłbym wam z piaskiem, ale im mniej skojarzeń mojej osoby z przygotowaniami do pożaru, tym lepiej. Nie ma co kombinować. - na wieść o tym, że znów przyjdzie mu nocować w tym wygodnym łóżku, humor poprawił mu się jeszcze bardziej. Niby odbił się już od dna, na którym zaczynał swoją przygodę, mógł całkiem bezpiecznie pozbyć się większej gotówki na nowe lokum, bez zamartwiania się, z czym teraz przez miesiąc będzie jadł ryż, jednak zawsze jakoś brakowało mu na to wszystko czasu. Kiedyś jednak nadejdzie ten dzień.

Sabaku odszedł od stołu, kiwając głową mężczyznom, po czym udał się na ogródek. Gdy był tu poprzednim razem, miał jakąś dziwną wewnętrzną potrzebę, by popracować na gospodarstwie. Tym razem był tu jak najbardziej z polecenia klanu, nie miał więc żadnych innych zachciewajek do machania narzędziami. Poudawać jednak było trzeba, a oczy podpalaczy same się niezamydlą, musiał im w tym pomóc. Chwycił więc łopatę, na jej miejsce odstawiając swoją gurdę, po czym zakasawszy rękawy, udał się na najbardziej oddalony róg ogródka i rozpoczął pracę. Co jakiś czas przystawał, by odpocząć. Częściej, niż faktycznie potrzebowałby. Chciał sprawiać nienachalne wrażenie, że nie jest zbyt silny, szybko się męczy i nie stanowi większego zagrożenia. Nawet jeśli prawda była zupełnie odwrotna. Przedstawiciele Sabaku byli wyszkolonymi do zabijania na chwałę klanu i porządku maszynami, a choć do tego poziomu Satoshiemu jeszcze bardzo wiele brakowało, głupim pomysłem byłoby go zignorować. W końcu w ciągu dwóch ostatnich tygodni zabił już pięć osób. Dwie w obronie własnej, trzy na zlecenie klanu. Nie popadał w samo zachwyt, ale powoli zaczynał zdawać sobie sprawę z tego, do czego sam jest zdolny.

- Ufff - sapnął niebieskooki, ocierając pot z czoła i opierając się na łopacie. Tkajmy sieć pozorów.

[Shabondama Haruki]

18/30

Satoshi - C

Plan który tak skrzętnie układała cała czwórka rozpoczął się, Satoshi, zostawiając gurdę wewnątrz budynku, zakasał rękawy, a następnie ruszył powolnym krokiem, wpierw do budynku gospodarczego - który zresztą dobrze, znał, biorąc stamtąd motykę i łopatę, a następnie za główną budowlę stojącą na placu Kenjiego. Nie robił tego co prawda z poczucia obowiązku, bądź też jakiegoś dziwnego pociągu do kopania w ogrodzie, a z czysto praktycznych powodów. Chciał zamydlić oczy nie tylko podpalaczom, ale głównie szajce, która od jakiegoś czasu przejmowała kontrolę nad kolejnymi sektorami wewnątrz osady. Teraz jednak najważniejszym było to, by dać się zauważyć przechodniom. Nowa twarz - zwłaszcza taka, no wiecie... pełna blizn, szybko zostanie zauważona. A co za tym idzie, drogą, od ucha do ucha rozejdzie się wieść, że ten straszny Sabaku, co to przybył dziś do wioski, to po prostu pomoc przy robocie Kenjiego. Plan był sprytny i dobry.

Kilku, może kilkunastu mieszkańców, bez problemu widziało Satoshiego, przerzucającego kolejne grudy ziemii, z lewej na prawą i z prawej na lewą, typowa praca przekopowa. Pomimo wysokiego, drewnianego płotu, był on dobrze widoczny zarówno z jednej z głównych dróg, jak i mniejszej ścieżki prowadzącej obok głównego gospodarstwa.

Gdy nadszedł zmierzch, Satoshi mógł wreszcie wrócić do domu - do ogromnej posiadłości i tam, bez problemu mógł wziąć kąpiel, przekąsić coś, jeżeli tylko miał na to ochotę, zabrać kubek gorącej herbaty i posiedzieć, bądź, co było bardziej prawdopodobne, poleżeć sobie, może nawet zasnąć. W wiosce, zwłaszcza wieczorem było spokojnie - można nawet powiedzieć, że zbyt spokojnie...

Słownik

Postacie
1) Kenji
2) Haku
3) Yuuji
Mapa:

Inne: Możesz sobie opisać w poście noc, jeśli Satoshi zdecyduje się pójść spać, proszę zaznacz to w poście.

Dla Sprawdzającego:

  Ukryty tekst

[Satoshi]

Gdy tylko zmierzch zmusił niebieskookiego do porzucenia pracy w polu, chłopak odniósł na miejsce narzędzia, zabierając przy okazji swoją gurdę, po czym ruszył w kierunku budynku mieszkalnego gospodarstwa. Obmył się szybko, po czym na powrót przywdział swój sprzęt. Początkowo chciał po prostu udać się na spoczynek, jednak przypomniała mu się ta cholerna karczma w Ita'harze. Gdyby nie zastosował wtedy środków bezpieczeństwa, dzisiaj wąchałby kaktusy od spodu. Choć bardziej pewne, że nikt by się z jego trupem nie cackał, tylko wyrzucił na pustynię, pozostawiając truchło sępom do obgryzienia. Ta jedna wizja i nagły dreszcz, jaki go przeszedł, skutecznie pozbawił go ochoty na miękkie łóżko. Ułożył więc pościel w taki sposób, by wyglądało, że smacznie pod nią śpi, rozrzucił Makibishi z torby pod oknem, jakby ktoś miał ochotę włamać się do pokoju tą drogą, przygotował mały detektor otwieranych drzwi, korzystając z metalowej żyłki nawiniętej na shuriken bądź kunai zaczepiony o szparę między deskami w podłodze(zależy które ostrze będzie tam lepiej pasować) po jednej stronie drzwi. Drugi koniec żyłki utworzył luźną pętelkę i zakładając ją sobie na palec, położył się spać pod drugą stroną drzwi. Tak, by w przypadku ich otwarcia być wciąż przez nie zasłonięty, a żyłka go obudziła, gdy drewno pociągnie żyłkę i rękę na jej końcu. W razie co wytłumaczy się Kenjemu. To nie było zabezpieczenie przeciwko gospodarzowi i jego pracownikom, a przeciwko potencjalnym skrytobójcy. Znajdował się chwilowo na terenie wroga, nie mógł o tym zapomnieć. Pokazał się mieszkańcom jako ten słaby Sabaku od łopaty, aby zostać zbagatelizowanym, nikt nie powiedział jednak, że podpalacze nie postanowią się zakraść i go zatłuc we śnie. Ot, tak dla pewności. Cała pułapka była zmontowana w taki sposób, by nie dało się wejść do pomieszczenia bez jego wiedzy lub kolców w nogach, w razie, gdyby jednak nic się nie wydarzyło, całość sprzętu zostanie zabrana. Mechanizm prosty, a już raz uratował mu życie. Żadnego cięcia żyłki. Nie była wprawdzie droga, ale Satoshi był skąpy niemożliwie. Udał się na płytki sen, oparty o ścianę, za drzwiami, od strony zawiasów.

  Ukryty tekst

[Shabondama Haruki]

20/30

Satoshi - C

Noc spędzona w wygodnym łóżku, albo raczej jej wizja niestety została odrzucona przez naszego bohatera. Zamiast tego, przygotował on całkiem niezły system ochronny, z żyłki, kunaia i pościeli. Nie było to zbyt wygodne - zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że Satoshi miał przed sobą długi dzień i jeszcze dłuższą noc, jednak mimo wszystko postanowił właśnie w ten sposób spać. Oparty o ścianę za drzwiami, jak gdyby nigdy nic. Na jego szczęście, żaden skrytobójca nie próbował po zmroku zakraść się do jednego z pokoi w posiadłości Kenjiego, a sam Kenji i przyjaciele - pozwolili Satoshiemu spać tak długo jak tylko chciał. Wiedzieli, że będzie on pełnił kluczową rolę w 'obronie' przeciwpożarowej kolejnej nocy.

Pomimo niewątpliwie zahartowanego ciała chłopaka, mógł on czuć chłód - w końcu byli na pustyni, różnica temperatur była diametralna, znacznie bardziej odczuwalna niż w lesie, czy chociażby w górach. Sabaku obudził się około godziny dziewiątej, miał przed sobą długi dzień. Mógł sprawdzić jak poszły przygotowania wczorajszego wieczoru. Poudawać, że ciężko pracuje - tym razem na polu, oddalonym dobrych kilkaset metrów od posiadłości. Czy po prostu przespacerować się po osadzie. Opcji miał kilka, a godzina 'zero' zbliżała się coraz prędzej. Satoshi musiał opracować również plan - w jaki sposób szybko dowiedzieć się o podpaleniu, zareagować wystarczająco szybko by pojmać osobnika. To wszystko musiał zrobić dziś! Zaraz po porannej toalecie, śniadaniu i wyszorowaniu zębów, oczywiście.

Słownik

Postacie
1) Kenji
2) Haku
3) Yuuji
Mapa:

Inne:

Dla Sprawdzającego:

  Ukryty tekst

[Satoshi]

Obudziwszy się po całkiem spokojnej nocy, Satoshi pozbierał szybko wszystkie rozrzucone makibishi i rozmontował prowizoryczny detektor z żyłki i kunaia. Wszystko wylądowało na powrót w jego torbach, dokładnie tam, skąd je wziął. Nigdy nie wiadomo przecież, kiedy akurat będzie ich potrzebował na już, teraz, natychmiast, a nie będzie czasu na grzebanie we wszystkich zakamarkach w poszukiwaniu kolczastych gwiazdek. Przeciągnął się zadowolony, choć nieco obolały. Może i minęła go noc w wygodnym łóżku, ale przynajmniej spał spokojny o to, że nikt nie zaszlachtuje go w nocy. Jedni nazwaliby to paranoją, dla niego był to jednak zwykły środek zapobiegawczy. Nigdy nie wiadomo, co takiego może się wydarzyć.

Widząc, że jest już jasno, z pośpiechem ogarnął poranną toaletę i poszedł poszukać domowników, którzy zapewne od dawna byli w pracy. Zamierzał ich przeprosić, wciąż dość dobrze pamiętał, jak za dzieciaka musiał wstawać razem ze słońcem, by nakarmić inwentarz i jak najszybciej zacząć pracę w obejściu. Nie kłopotał się z poszukiwaniem śniadania, nie chcąc nadużywać gościnności gospodarza, tym bardziej że zwlekł się z "łóżka" tak późno.
Wyruszył więc w kierunku zabudowań, planując zakupić szybko kilka owoców i jakąś bułkę na śniadanie. Popijając wszystko zakupioną wodą, ruszył na powrót w kierunku gospodarstwa. Tak prawdę mówiąc, to też był element gry. Pracownik na tyle mało wartościowy, by nie zapewnić mu pożywienia, wydawał się jeszcze mniej istotny. Oczywiście, można to było zrozumieć także w całkiem inaczej, że w ogóle nie był pracownikiem Kenjego, ale te domysły powinny zostać rozwiane dzięki pracy na polu.

Jeśli napotkał po drodze Kenjego bądź któregoś z pracowników, poprosił o wskazanie, gdzie znajduje się rzeczone pole, by się tam udać do pracy. Ryzykował utratę sił, toteż starał się aż tak bardzo nie przemęczać, pracował na tyle, by nie sprawiać wrażenia udawacza lub lesera. Nie sądził, by inspekcja przygotowań do gaszenia pożaru była konieczna, wszak panowie nie robili tego po raz pierwszy, należało im zaufać w tej kwestii. Druga sprawa, że aż tak nie obchodziło to Satoshiego. Był tu głównie po to, by ograniczyć przyszłe zniszczenia, jeśli grupa podpalaczy działałaby dalej, a nie zapobiec utracie jednej szopy.

Co zaś się tyczy planu, wieczorem uda się do domostwa. Z jednej strony mógłby wyruszyć pod ochroną zmroku na jakiś wyższy punkt w okolicy, by wypatrywać ognia, jednak oddalenie od osady oznaczałoby problem z dotarciem na czas. Jego piaskowa chmura była szybsza od biegu przeciętnego chłopa, jednak w przypadku przewagi, jaką mógł mieć piroman, byłaby niewystarczająca. Posłużył się więc okiem z piasku. Jego użycie było na tyle łatwe i mało kosztowne, by mógł je bez większego problemu utrzymywać przez dłuższy czas. Ostatecznie zrobił to, gdy uznał, że noc już późna i ciemna. Łuna powinna być widoczna zaraz po podpaleniu, co ułatwi jej zauważenie.

  Ukryty tekst

[Shabondama Haruki]

22/30

Satoshi - C

Po przebudzeniu Satoshi pozbierał wszelkie graty, które rozstawił w pokoju, chowając je do swoich kieszeni, toreb, czy innych tego typu schowków, które miały takie zastosowanie. Czy mógł być z siebie zadowolony? Jak najbardziej, bowiem przeżył kolejną noc, na tym przesiąkniętym złem i nieniawiścią świecie, gdzie nie tak daleko stąd, tysiące shinobi walczyło między sobą próbując odebrać sobie nawzajem życie. Tutaj było nieco spokojniej, jednak światowa destabilizacja, zawsze miałą wpływ nie tylko na jedno miasto, osadę czy jedną prowincję. Każda wojna, odciskała piętno na całym świecie. Nawet tutaj, w Atsui. Przecież pół roku temu, w osadzie było kompletnie spokojnie. Z tej chwilowej słabości - jakim niewątpliwie było skupienie uwagi, nie tylko Cesarstwa, Kupieckich Miast, Shigashi czy Ryuuzaku, ale również Unii - na tym, jak ten konflikt się rozwinie, sprawiał, że mniej dbano o te mniejsze, mniej znaczące osady. Na szczęście były takie osoby jak Satoshi - dzięki nim, można było być nieco bardziej spokojnymi o lepsze jutro. Bo Satoshi był dobry - na tyle, na ile mógł, był dobrym człowiekiem.

Podczas spaceru po osadzie, Satoshi - pomimo wczesnej godziny, mijał całkiem sporo ludzi. Głównie ponurych - co było dosyć, dziwne, zwarzając na piękną pogodę, delikatnie zachmurzone niebo. Idealne warunki do pracy - zwłaszcza na pustyni, te pojedyncze chmury idealnie zgrywały się z gorącą pustynią pozbawioną zbyt wielu zacienionych miejsc. Po zjedzeniu owoców, jakiegoś pieczywa oraz dosyć sowitej porcji wody, Satoshi wrócił na gospodarstwo, a tam spotkał Kenjiego, który zapewnił go, że są gotowi na dzisiejszą noc, będą czuwać. Podał również lokację pola, które było oddalone o pół kilometra od jego posiadłości, blisko odkrytego koryta rzeki.

Czas spędzony na polu, był raczej... mało produktywny, ale czy taki właśnie nie miał byc? Stracić jak najmniej energi. Sprawić jak najlepsze pozory. Taki był plan chłopaka, do tego posiadanie małego zadaszonego placyku, który służył za schronienie podczas najcieplejszych momentów dnia sprawiał, że Sabaku nie był zbyt zmęczony, był wręcz gotowy - na to, co miało nadejść tej nocy. Nie zużył on zbyt dużo energi, dlatego też, mógł spokojnie, przed pełnym zmrokiem udać się do gospodarstwa.

Tam, plan okazał się być bardzo prosty. Gdy zmrok opatulił cały otaczający teren wewnątrz tej małej wioski, Satoshi był już gotowy. Poczekał jeszcze chwilę, by wreszcie powoli, wypuścić piaskowe oko wysoko w górę, ponad budynkami. Było na tyle małe, że nikt - ale to nikt, nie posiadający zdolności sensorycznych bądź doujutsu, nie był w stanie go dostrzec, a Satoshi? Początkowo miał problem, jednak po kilku minutach, jego wzrok przyzwyczaił się do ciemności i widział całkiem nieźle. To co widział jednak, było mniej spodziewane, niż mogłoby mu się wydawać, bo... nie widział właściwie nic, przynajmniej początkowo. Nagle jednak, w oddali, około sto metrów od budynku, w którym się znajdował, zauważył bardzo jasne światło, a następnie trzask, uderzającego w budynek podmuchu, płomienia, który był tak głośny, że Kenji - znajdujący się piętro niżej, od razu poderwał się na nogi. Atak był przeprowadzony na sporej wielkości, wysoki, drewniany u góry, zaś kamienny od spodu budynek.

Ogniem zajęły się deski, będące około półtorej metra od ziemii. Poniżej znajdowały się skały, zaś sam budynek przypominał spichlerz - miejsce do przechowywania różnego rodzaju zbórz. Słomiany dach, wysokie na około pięć metrów deski, oraz półtorej metra skalnej podstawy. Jeżeli rzeczywiście był to spichlerz, to atak został przeprowadzony na najbardziej wrażliwy punkt wewnątrz gospodarstwa. Satoshi mógł zauważyć, niedaleko od spichlerza zakapturzoną, ubraną w ciemne ciuchy postać, zmierzającą wprost w kierunku dobrze znanemu warsztatowi - miejscu, w którym całkiem sporo czasu Satoshi wcześniej spędził. Przemieszczał się w miarę szybko. Zaś samo podpalenie było ewidentnie sprawą chakry. Ilość ognia, była całkiem spora, jak na tak krótki moment. Teraz Satoshi stał przed trudną decyzją, wyborem, który trzeba było podjąć. Podpalacz, czy zbiory Kenjiego. Z tej odległości, mógł zauwazyc, że ogień rozpstrzestrzeniać się będzie całkiem szybko, zaś worki czy kubły z piachem mogą nie pomóc. Użycie wody również było ciężkie, zwłaszcza w takim terenie - zwłaszcza, gdy była tak drogim towarem. Prócz tego Satoshi za pomocą swojego oka, mógł zauważyc, że wokoło spichlerza poprowadzone są spiralne schody - od zewnątrz, prowadzące do kolejnych 'drzwiczków', co wskazywałoby na to, że wewnątrz budynku znajdują się piętra, lub bardzo wysoka sterta składowanego ziarna.

Słownik

Postacie
1) Kenji
2) Haku
3) Yuuji
Mapa:http://sketchtoy.com/70138913
Legenda:

Skala: 1 Kratka = 1 Metr
Czarne kreski - ściany budynków
1. Budynek Gościnny
2. Warsztat
3. Budynek Mieszkalny
4. Spichlerz
Zielone Kropki - Kaktusy i Palmy
Czarne ścieżki - Ścieżki wyłozone kamieniem oraz twardą, zaschniętą gliną.
Pomarańczowy obszar - Obszar objęty pożarem (Jest to zajęta ogniem ściana, ogień prawdopodobnie nie wdarł się jeszcze do wnętrza budynku.)
Niebieska kropka - zakapturzony jegomość, powoli oddalający się w kierunku strzałki.
Ciemno pomarańczowa kropka - Satoshi, siedzący na piętrze, ze swoim trzecim okiem gdzieś nad dachem budynku.
Błękitne kreski - Okna.

Obszar dookoła jest po prostu luźno leżącym piachem, po za wyznaczonymi ścieżkami. Jesteśmy na pustyni.

Inne: Od tego postu prosiłbym o całą mechaniczną KP w poście, bym nie miał dostęp do wszystkich statystyk podczas ewentualnej konfrontacji.

Dla Sprawdzającego:

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Satoshi]

Wiele osób w tym momencie zawahałoby się, co robić. Z jednej strony straty dla gospodarza, smród palącego się ziarna, z drugiej strony podpalacz, który pozostawiony sam sobie zniknie w mrokach pustynnej nocy, by wkrótce powtórzyć swój proceder. Satoshi dylematu natomiast nie miał. Tak jak powiedział podczas rozmowy przy wczorajszym obiedzie, zamierzał poświęcić swoją uwagę na złapanie przestępcy. Może i nawet byłoby mu żal trawionych przez ogień efektów pracy Kenjego i reszty mężczyzn, gdyby nie to, że skupił się na tym, by była to ostatnia stodoła, ostatni magazyn. Ściągnął swoje piaskowe oko na dół, w międzyczasie otwierając okno i starając się krzyknąć na tyle cicho, by usłyszał go Kenji, lecz nie podpalacz -Wasz magazyn!- . Zamierzał wyskoczyć przez okno i udać się pędem najkrótszą możliwą drogą w kierunku zauważonego mężczyzny. Oko i tak było od niego szybsze, powinno bez trudu go dogonić i wlecieć na powrót do gurdy. Jeśli jednak okaże się, że utrudnia to poruszanie się, chłopak po prostu przerwie działanie techniki, chwilowo poświęcając odrobinę swoich zasobów piasku. Uzupełni go później. Przez chwilę zastanawiał się, czy może nie wykorzystać warsztatu, ukrywając się jak najdłużej w jego cieniu i nie zaskoczyć piromana, jednak w ten sposób straciłby go z oczu. Ciemne ubrania, ciemna noc, wystarczyłoby, by ten się spłoszył i postanowił uciec, a Sabaku w życiu by go już nie odnalazł. Trzeba było próbować go dogonić konwencjonalnymi metodami. Biegł więc co sił w płucach przez plac, wybierając, póki jeszcze może kamienną ścieżkę, będąc całkowicie świadomym tego, że bandyta może go usłyszeć. Mówi się trudno, inne wyjścia były bardziej ryzykowne w odczuciu niebieskooiego. Istniała szansa, że huk ognia zagłuszy jego stopy, a kontrast blasku wydzielanego przez ogień w stosunku do ciemności reszty placu da Satoshiemu cenne sekundy na dogonienie oponenta. Całe szczęście, że mężczyzna był tym samym ogniem oświetlany, przynajmniej na razie.
-*zamierza podpalić też warsztat?*- pomyślał chłopak, czując narastający w nim gniew.

Satoshi był gotowy na starcie. Bacznie obserwował całą sytuację, skupiając się przede wszystkim na podpalaczu. Płonąca stodoła nie miała dla niego teraz najmniejszego znaczenia. Po to był Unijny fundusz chroniący rolników przed takimi akcjami, żeby z niego korzystać. No, i shinobi uważał na to, by nie wpaść w kaktusy. Kolce bolą i spowalniają. Jeśli mężczyzna go dostrzeże i zaatakuje, Satoshi będzie reagował. Jeśli będzie okazja, to odskoczy, w przeciwnym wypadku wspomoże się utworzeniem piaskowego muru. Nie przestanie gonić ofiary.

  Ukryty tekst

[Shabondama Haruki]

22/30

Satoshi - C

Wraz z roznoszacym się hukiem, uderzających kuli ognia w spichlerz, z piętra niżej można było usłyszeć gwałtowne kroki - ciężko stawiane kroki, trójki ludzi biegnących w kierunku warsztatu. Satoshi zaś, momentalnie otworzył okno, wyskakując w kierunku magazynu, biegnąc pomiędzy kaktusami i palmami, miał wystarczająco dużo miejsca, by to zrobić. Nie zwlekając zbyt długo podjął decyzję - będzie ścigał podpalacza, zaś Kenji i reszta, miała zająć się gaszeniem pożaru. Oko zaś, szybko poszybowało za Sabaku, wlatując w jego gurdę - uzupełniając zasoby piachu. Satoshi biegł szybko, a jego przyszły przeciwnik, zauważył, że ktoś ewidentnie go ściga. Pomimo trzasków palonego drzewa, kamienna posadzka skutecznie wzmacniała wydawane przez biegnącego chłopaka z gurdą na plecach dźwięki. Po za tym - słyszał trójkę mężczyzn wrzeszczącą do siebie, dlatego też zwrócił swoją facjatę właśnie w tę stronę. Sabaku mógł słyszeć, jak Kenji krzyczy do pozostałej dwójki, chcąc ich poganiać, im prędzej dobiegną do spichlerza tym lepiej, facet jednak, zaczął składać pieczęci, a jego twarz, zwrócona była zarówno w Satoshiego jak i w magazyn, do którego lada moment wejdzie pozostała trójka.

Teraz Satoshi stał przed kolejnym, trudnym dylematem, zdecydować się na obronę? Czy pełną ofensywę? Musiał zdecydować też, czy bronić kolejnego budynku, czy bronić samego siebie. Podpalacz był już po drugiej pieczęci i lada moment miał kończyć swoją sekwencję, więc Satoshi miał jedynie chwilę na reakcję.

Słownik

Postacie
1) Kenji
2) Haku
3) Yuuji
Mapa:http://sketchtoy.com/70140179
Legenda:
Satoshi <-> Podpalacz = około 22 metry

Skala: 1 Kratka = 1 Metr
Czarne kreski - ściany budynków
1. Budynek Gościnny
2. Warsztat
3. Budynek Mieszkalny
4. Spichlerz
Zielone Kropki - Kaktusy i Palmy
Czarne ścieżki - Ścieżki wyłozone kamieniem oraz twardą, zaschniętą gliną.
Pomarańczowy obszar - Obszar objęty pożarem (Jest to zajęta ogniem ściana, ogień prawdopodobnie nie wdarł się jeszcze do wnętrza budynku.)
Niebieska kropka - zakapturzony jegomość, powoli oddalający się w kierunku strzałki.
Ciemno pomarańczowa kropka - Satoshi, siedzący na piętrze, ze swoim trzecim okiem gdzieś nad dachem budynku.
Błękitne kreski - Okna.
Różowe kropki:
1. Haku 2.Yuuji 3.Kenji

Obszar dookoła jest po prostu luźno leżącym piachem, po za wyznaczonymi ścieżkami. Jesteśmy na pustyni.

Inne: Od tego postu prosiłbym o całą mechaniczną KP w poście, bym nie miał dostęp do wszystkich statystyk podczas ewentualnej konfrontacji.

Dla Sprawdzającego:

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst