Wioska Sanibare

[Ario]

Ario pracował podając leki i nie patrzył przy tym na czas. Miał dobrą okazję poćwiczyć na ludziach robienie zastrzyków, więc to robił bez zbędnych komentarzy. Poza tym i tak nie bardzo miałby o czym z nimi rozmawiać...no bo co, o zębatkach? Tak więc Sentoki poświęcił się w pełni tej pracy, by jak najlepiej i najszybciej to ogarnąć.

Potem Satori przekazała mu kolejne dyspozycje. Jednak Ario trochę tęsknił za Itamim, który nie wpływał tak bezpośrednio na jego pracę i dawał mu zdecydowanie większą swobodę. Kobieta jednak miała swoje plusy, o których Ario nie zapomniał. Wręcz przeciwnie - przypomniała mu jak to przyjemnie i lekko, gdy ktoś mu konkretnie wskazuje kolejne etapy do zrobienia. Łatwo wtedy popaść w jakieś lenistwo, ale jak raz na jakiś czas coś takiego się wydarzy, to raczej nic złego.
- W porządku, Satori-san. - odparł krótko, po czym udał sie we wskazane miejsce.

Pustynia zapewne dalej była nieprzyjemna dla obcych, jednak Ario potrafił to docenić. Lubił ciepło i nie przeszkadzały mu promienie słoneczne, które de facto towarzyszyły mu cały czas w jego życiu, nie licząc jednej akcji tylko w wiosce Kumo. Fakt faktem, ruszył w kierunku spichlerza i zamierzał zbadać sytuację. Jeżeli jest jakieś wydawanie jedzenia, to Ario interweniuje ze słowami.
- Przynoszę wieści od starszyzny. Macie nie wydawać ziarnia i nie składować nowych partii obok starych. Głodnych odeślijcie do magazynu z mięsem i rozdzielajcie tak, by wystarczyło dla wszystkich. - Ario nie bardzo wnikał, jaką reakcję wywołają jego słowa. Zapewne dobrą, bo każdy normalny lubił mięso.

[Souei]

Wyprawa B
45/57 Jak powiedziała, tak zrobił. Może i Itami miał zaufanie do swojego podopiecznego, ale w tym przypadku sytuacja była zgoła inna. Satori nie znała Kunisaku tak dobrze jak jego przełożony, a nade wszystko to ona była odpowiedzialna za powodzenie akcji ratunkowej prowadzonej w wiosce. Sanibare leżała na terenach należących do Sabaku, a Ario był tutaj w charakterze wsparcia, a nie dowodzącego. Dlatego Mikuno mimo tego, że może nie budziła takiego respektu jak dorodny i waleczny samiec, poczuwała się do przejmowania inicjatywy i chętnie kierowała kolejnymi krokami duetu.
Tym sposobem Ario kolejny raz znalazł się na pustej ulicy pustynnej wioski, w drodze do spichlerza, który należało jak najszybciej poinformować o całej sytuacji i zamknąć do momentu podjęcia radykalnych kroków. Marionetkarzowi nie było jednak dane dotrzeć do budynku bez przeszkód, ponieważ w drodze jego uwagę zwróciły dziwne dźwięki dochodzące z jednej z bocznych uliczek.
- Lek wynaleźli... huh... kto by pomyślał. BEZCZELNOŚĆ! - Złowrogi głos przesycony był jadem, gniewem i frustracją.
- Jeszcze zobaczymy kto kogo. Nie martwcie się moje maleństwa, tak łatwo się nie poddamy. - Ktoś odgrażał się pięścią i przeklinał wszystkich tych, którzy działali w celu pomocy lokalnej społeczności. I wtedy się zobaczyli. Ario patrzył na handlarza spod szpitala, a on czując na sobie wzrok innego człowieka, również się odwrócił.
- I co? Myślisz że to załatwia sprawę? - W powstrzymywanej furii wycedził przez zęby.
- Jeśli was pozabijam, nie będzie komu leczyć tych ludzi, a wtedy wydoję z nich ostatni grosz. - Zaśmiał się złowieszczo, był totalnie innym człowiekiem niż wtedy, gdy poznali go z Satori kilka godzin wcześniej.
Nie czekając już dłużej i korzystając z tego, że póki co nikogo nie ma w pobliżu, mężczyzna dał upust wszystkim swoim negatywnym emocjom i z jego rękawa wynurzyła się ciemna, brzęcząca chmura. W jednej chwili pomknęła ona w kierunku Ario, atakując niemal błyskawicznie, bezpośrednio i z całą mocą.

http://sketchtoy.com/69879056
2 kratki = 1 metr
Brązowe grube linie: kontury budynków
Czarne cienkie linie: umowne granice ulicy
Żółta kropka: Ario
Niebieska chmurka: robaki robiące ZZZZ
Zielona kropka: Handlarz

  Ukryty tekst

[Ario]

Ario zmierzał do spichlerza, przy czym niechcący natrafił na dziwną rozmowę. To ten sam handlarz, który wcześniej próbował sprzedawać medaliony. Okazało się, że to prawdopodobnie on jest zamieszany w to, jak pochorowali mieszkańcy osady. Sentoki nawet nie spodziewał się, że tak to wszystko szybko się rozstrzygnie. Wcześniej jeszcze dawał mu rady na temat jego stoiska, by teraz usłyszeć, że specjalnie chciał potruć ludzi.

Tutaj podejście Ario się zmieniło. Chłopak tak jak wcześniej nie interesował się tym, co robił facet w swoim życiu, teraz sprawił, że ich drogi miały się skrzyżować. Ario nienawidził jak ludzie krzywdzili bezcelowo cywili, szczególnie dla własnych korzyści. Żyłka na jego skroni pojawiła się bardzo szybko, a on momentalnie sięgnął po jeden ze zwojów, wyciągając rękę przed siebie i rozwijając go, ukazując zawartość przeciwnikowi, jednak jeszcze nie przywołując marionetki.
- Skrzywdziłeś cywili dla własnych korzyści. W imieniu klanu Ayatsuri, zamierzam Cię zabić za popełnioną zbrodnię względem ludności tej wioski. - wykrzyczał niemalże do faceta, przywołując pierwszy ze swoich tworów.

Ze zwoju miała ukazać się pierwsza z marionetek chłopaka. Wielki kamienny wąż [Marionetka A], który wielkością mógł zachwycić niejednego oglądającego. Kunisaku momentalnie podpiął sie nicią chakry pod twór, po czym odpieczętowywując wszystkie działka senbonowe, zamierzał uruchomić dozowniki trucizny i zacząć potężny ostrzał ze wszystkich stron swojego rywala.

Kunisaku potrzebował zwiększyć dystans ze względu na atak, który nadciągał, tak więc w tym samym ręku użył nici chakry, by złapać się dachu jednego z dalszych budynków, co by się przyciągnąć [Technika A] i zyskać jednocześnie dobry widok na pole bitwy z dachu, jak i większy zasięg.

Podczas lotu chłopak potrzebował sięgnąć po duży zwój, z którego zamierzał przywołać 4 najmniejsze ze swoich marionetek [Marionetka B, C, D i E], które momentalnie podłączył chakrą. Pierwsza z nich [Marionetka B] miała wlecieć w chmurę robali, wysuwając wszystkie z czterech ukrytych ostrzy i postarać się jak najbardziej przerzedzić atak wroga. Aby to lepiej uskutecznić, Ario nadał lalce dodatkowo pęd obrotowy, by ta kręciła się wokół własnej osi przed zderzeniem z chmurą. Kolejną marionetką [Marionetka C] Ario zamierzał zaatakować bezpośrednio przeciwnika, posyłając ją do wroga - tutaj Ario zamierzał wysunąć również wszystkie cztery ostrza i atakować kolejno: górnymi ostrzami klatkę piersiową wroga, zaś dolnymi celował już konkretnie na poziomie kolan. Następna z najlżejszych marionetek kuglarza [Marionetka D] miała wlecieć za pierwszą z lekkich Marionetek i niejako asekurować ją, gdyby chmara robali dała radę się przebić - wtedy ta Marionetka miała ponowić atak pierwszej i postarać się zatrzymać chmarę. Ostatnią z lekkich marionetek [Marionetka E] Ario trzymał póki co blisko siebie, używając jej do ewentualnego zasłonienia się lub jak się może okazać - dalszego atakowania.

Mapka z kierunkiem przyciągnięcia
Fiolet - Marionetka A
Czerwone - Marionetki B, C, D i E

  Ukryty tekst

[Souei]

Wyprawa B
47/57 Potyczka rozpoczęła się od naprawdę wysokiego C, bo choć niegodziwy handlarz był bardzo zdesperowany aby zwyciężyć, Ario nie zamierzał tanio skóry sprzedać (że handlarzowi, hehe). Chmara robaków nie zrobiła na marionetkarzu wrażenia. Być może był on już zaznajomiony z tą zdolnością, a może ostatnia noc już tak oswoiła go z wszelakimi owadami, że nie czuł przed nimi żadnego respektu. Dość powiedzieć, że Kunisaku zachował w tym wypadku zimną krew i przytomnie wycofał się na pobliski dach, z którego zaczął dowodzić swoją armią zabawek. W tym momencie chmara robaków zdążyła już rozwinąć swoje malutkie skrzydełka i zalać swoją masą sporą część pola bitwy. Ayatsuri postanowił spróbować powstrzymać ekspansję Aburame zanim całkowicie zdominuje on przestrzeń między nimi. Rozpoczął się więc zmasowany atak. Po pierwsze zatrute senbony, które wleciały w zwartą ciemną masę i trudno było spodziewać się, że przyniosło to jakikolwiek rezultat. Kunisaku miał bowiem niemały problem z dostrzeżeniem swojego przeciwnika za ścianą robactwa, która wyrosła przed nim. Podobnie było z marionetkami. Te wlatywały jedna po drugiej pomiędzy Kikaichu i próbowały kręcić się, aby rozgonić czarną, bzyczącą chmurę, lecz zarówno pierwsza, później druga, a na koniec trzecia utonęły w robakach, które momentalnie je obsiadły i nie wyglądało na to, aby ostrza cięły wystarczająco szybko i precyzyjnie, aby zrobiło to różnicę na korzyść marionetkarza. Dość jednak powiedzieć, że póki co chmura przestała rozrastać się w kierunku Ario. Zajęcie jakie zapewnił robakom w postaci swoich lalek wystarczyło, aby na chwilę ekspansja ustała. W obecnej chwili, z czarnej chmury wystawały jedynie żyłki trzech marionetek, które Kunisaku posłał w ciemność na pewną śmierć.

http://sketchtoy.com/69879383
2 kratki = 1 metr
Brązowe grube linie: kontury budynków
Czarne cienkie linie: umowne granice ulicy
Żółta kropka: Ario
Niebieska chmurka: robaki robiące ZZZZ
Zielona kropka: Handlarz

  Ukryty tekst

[Ario]

Póki Ario zatrzymał przeciwnika i zmusił go do pełnej defensywy, zamierzał wykorzystać to na swoją korzyść. Nieustępliwy atak ostrzeliwujący przeciwnika z dużej, kamiennej lalki [Marionetka A] miał cały czas atakować w tamtym kierunku - Sentoki zamierzał utrzymywać ten stan rzeczy, licząc, że zaraz nie będzie czego zbierać z rywala.

Skomplikowanym procederem było zniknięcie marionetek w chmurze. Ario liczył, że trochę je rozgoni, jednak tutaj zdecydowanie brakowało siły ataku. Miał o tyle szczęście, że walczył już z Kisuke jako towarzyszem, więc znał możłiwości swojego przeciwnika. Może nie miał tyle doświadczenia, żeby znać wszystkie jego słabe strony, ale Ario miał swój styl walki, który potrafił wymordować każdego przeciwnika (a szczególnie prowadzącego, jak trzeba to wszystko liczyć). W takim razie, skoro 3 lalki to było mało, Ario zamierzał wyciągnąć i przywołać prawdziwego demona - marionetkę rybę [Marionetka F]. Tutaj nie było czasu na dyskusje. Chłopak znalazł to czego szukał, więc zamierzał rzucić się wszystkim co miał na chłopa, by jak najszybciej go wyeliminować. Odrazu podczas przywołania rybolalki, podłączył do niej nić chakry, po czym zamierzał zrobić tzw. shinobijski dwutakt. Nim rzucił lalkę na chmarę robali, pierwsze co ściągnął do siebie trzy wcześniej rzucone w tamtym kierunku lalki, starając się rozdzielić je na 3 różne strony [Marionetka B,C,D] - żeby zrobić jakąś wyrwę w robalach i sprawdzić, czy przeciwnik jeszcze tam się znajduje. W tym samym momencie miała zaatakować rybomarionetka [Marionetka F], w której Ario odpieczętował wszystkie 6 ostrzy - i tą lalką zamierzał wbić w środek chmary (czy czego tam zostało z niej zostanie).

Mapka
Fiolet - Marionetka A
Czerwone - Marionetki B, C, D i E
Zielone - Marionetka F

  Ukryty tekst

[Souei]

Wyprawa B
49/57 Być może ocena zależy od perspektywy, ale chyba dla żadnego z nich nie była to łatwa walka. Pole bitwy właśnie testowało ich podzielność uwagi, spostrzegawczość i umiejętność adaptowania się do nowych sytuacji. Na razie jeszcze nikt nie odniósł żadnych ran, ale to mogło zmienić się w każdej chwili.
Ario odpieczętował swoją lalkę-rozdymkę i tuż przed wysłaniem jej do boju postanowił rozproszyć swoje lekkie lalki, aby w ten przerzedzić zbitą chmarę robaków. Przy pomocy linek chakry nakazał odwrót, lecz... marionetek nie udało się wyrwać z robaczego uścisku. Kunisaku czuł spory opór ze strony przeciwnika, który ani myślał wyswobodzić lalki po tym, gdy już raz udało mu się je dopaść. Sytuacja na polu bitwy zmieniła się jednak znacząco tuż po tej nieudanej do końca próbie. Chmura robaków zabrzęczała głośno i z jednej rozproszonej zgrai podzieliła się na kilka mniejszych rojów. Przede wszystkim cały czas przytrzymywane było trio lalek, które wcześniej zostały pochopnie wprowadzone prosto w chmarę przeciwnika. Nie były one bez szans, jednak postępy w wyszarpywaniu ich z powrotem ku wolności były niewielkie i na pewno potrwa to jeszcze kilka chwil. Być może pomoże w tym nowo odpieczętowana marionetka, która ruszyła im na pomoc i korzystając z wielu wbudowanych ostrzy zaczęła rozganiać owady i tym samym ułatwiać ucieczkę schwytanym lalkom. Z lewej strony cały czas trwał ostrzał senbonami, ale tak jak wcześniej nie przynosił on żadnych rezultatów, tak czczy wysiłek trwał nadal. Zmieniła się za to forma obrony Handlarza, który zbił rozproszone robaki w jeszcze bardziej zwartą tarczę mającą chronić go przed ostrzałem i wycofał ją w swoim kierunku. W tym momencie Ario mógł spostrzec, że chmura insektów, która nie była zajęta unieruchamianiem jego lalek, zebrała się po drugiej stronie ulicy i bardzo szybko zaczęła szarżować z flanki, prosto na odsłoniętego z tej strony marionetkarza. Wśród nich był również jego przeciwnik we własnej osobie. Biegł nieco z tyły, cały czas broniąc swoją prawą stronę robaczą tarczą, w razie gdyby ostrzał senbonami nie ustał. Reszta nieużywanych robaków krążąca przed nim miała jeden, oczywisty zamiar. Szybkość ataku dorównywała prędkością najszybszym lalkom Ario.

http://sketchtoy.com/69881582
2 kratki = 1 metr
Brązowe grube linie: kontury budynków
Czarne cienkie linie: umowne granice ulicy
Żółta kropka: Ario
Niebieska chmurka: robaki robiące ZZZZ
Zielona kropka: Handlarz

  Ukryty tekst

[Ario]

Przeciwnik wykonał kolejny ruch, jednak przedłużająca się walka była wręcz na korzyść pacynkarza. Mimo, że Aburame mógł tego nie widzieć, młody lalkarz pomału rozstawiał swoje marionetki na planszy niczym pionki w jakiejś strategicznej grze. Co prawda udało mu się przechwycić trzy najlżejsze lalki, ale to było na korzyść chłopaka. Momentalnie zerwał połączenie z trzema lalkami w pochwyconej pułapce [Marionetki B, C i D], zaś kulą nadal starał się przerzedzać szeregi wroga w postaci małych latających gnojków, tnąc i wirując w każdą możliwą stronę swoimi ostrzami.

Ario postanowił przejść do ostatecznego ataku, gdy dopatrzył wroga. Przywołał kolejne z dwóch swoich tworów, jednak tym razem były to marionetki z serii Rybaków. Syn Rybaka [Marionetka G] był trochę większy niż najlżejsza lalka, zaś Córka Rybaka [Marionetka H] była zdecydowanie większa niż oba wcześniej omawiane twory. Ario przywołał je do siebie i podpiął nici chakry, jednocześnie złączając marionetki dłońmi, by uruchomić mechanizm stalowych żyłek.

Teraz miał nadejść finalny moment. Sam Ario użył ponownie użył nici chakry, by złapac się budynku zza swojej lalki - kamiennego węża, by zmienić swoją pozycję na mapie [Technika A], jednocześnie nadal trzymając najlżejszą lalkę obok siebie [Marionetka E] - gdyby zaś jednak zaszła potrzeba bezpośredniego obronienia się przed atakiem, Sentoki nie zawacha się posłać na robaki owej lalki, by zablokować atak i postarać się ciąć robaki celem przerzedzenia ich. Wąż [Marionetka A] miał zajść przeciwnika od strony ściany (czyli tam gdzie stał wcześniej) - nadal w pełni ostrzeliwywując wroga, by zmusić go do wsparcia tej konkretnej strony swoimi robakami. Sentoki zakładał, że to sprawi, iż jego przeciwnik nie dostrzeże tego co zakładał: duetem Rybaków [Marionetka G&H] chłopak chciał rozciągnąć stalową żyłkę na 5 metrów i ściąć swojego przeciwnika dwoma lalkami w pół.

Mapka
Fiolet - Marionetka A
Czerwone - Marionetki B, C, D i E
Zielone - Marionetka F
Czarne - Marionetka G
Szare - Marionetka H

  Ukryty tekst

[Souei]

Wyprawa B
51/57 Mimo że na ulicy znajdowały się tylko dwie osoby, jeszcze nigdy nie była ona tak żywa. Dwóch mężczyzn zapełniło pole walki w mgnieniu oka, a dodatkowo utrzymując nad nim pełną kontrolę wciąż ścierali się na nim jak równy z równym. W tej chwili to złowrogi handlarz był w natarciu. Jego robaki przemieszczały się po polu bitwy szybko jak małe błyskawice, na co Ario musiał reagować bez zawahania, korzystając z pełni swoich możliwości. Na widok lecącej w jego stronę chmary odpieczętował kolejne dwie marionetki, jednocześnie porzucając te, które zostały chwilowo wyłączone z walki. Samemu zaś przeskoczył kilkanaście metrów w bok, zabierając ze sobą lalkę, którą miał przy sobie od samego początku starcia. Widząc to podejście marionetkarza, jego przeciwnik dostosował swój plan. Skoro nie musiał już powstrzymywać lalek znajdujących się na środku, zwiększyły się jego środki do wykorzystania. Tym bardziej, że owady znajdowały się bliżej docelowej lokalizacji Ario. Posłał on więc tą cześć robaków na swojego wroga, natomiast te, które miał przy sobie, cofnął bliżej siebie i rozkazał im wytworzyć ochronną kopułę. Za tą zaporą czekał na uderzenia i ataki marionetek, podczas gdy w tym samym momencie robaki miały dopaść Ario. Dwie ofensywy zostały wykonane w tym samym momencie. Metalowe żyłki rozpostarte miedzy Rybakami oparły się na wirującej, robaczej kopule, próbując przeciąć ją i dostać się do mięciutkiego wroga. Robaki jednak z poświeceniem życia chroniły swojego żywiciela. Senbony wystrzeliwane przez wężową marionetkę również nie miały szans aby sforsować tą defensywę. Ostatnie sztuki opuściły magazynek i ostrzał ustał.
Po drugiej stronie ulicy robaki zaszarżowały na Ario, w ogóle nie przejmując się blokującą im drogę marionetką, po prostu ominęły ją tak jak woda opływa kamień i nareszcie dopadły marionetkarza. Obsiadły go szczelnie i natychmiast zaczęły pożerać jego niebieską energię. Oprócz oczywistego ubytku w chakrze, samo uczucie nie było ani trochę przyjemne. Owady brzęczały, wchodziły do oczu, uszu, nosa i ust, próbowały całkowicie zdominować swoją ofiarę, która mimo wszystkich tych niedogodności mogła jeszcze w ograniczonym stopniu oglądać pole walki. Kunisaku pomiędzy malutkimi czarnymi skrzydełkami mógł zobaczyć, że czarna kopuła chroniąca jego wroga ma coraz więcej widocznych luk.

http://sketchtoy.com/69884786
2 kratki = 1 metr
Robaki zżerają Ario 20% chakry na turę włącznie z tą.
Brązowe grube linie: kontury budynków
Czarne cienkie linie: umowne granice ulicy
Żółta kropka: Ario
Niebieska chmurka: robaki robiące ZZZZ
Zielona kropka: Handlarz

  Ukryty tekst

[Ario]

Niestety plan, który Ario zakładał, nie udał się w całości. Został oblężony niczym forteca dziwnymi skrzydlatymi owadami, więc odrazu zaczął się czuć niekomfortowo. Wiedział jednak z doświadczenia, że w takich sytuacjach, trzeba postawić wszystko na jedną kartę i przejść do pełnej ofensywy.

Szokiem było, że żaden z senbonów nie doszedł celu. Ario jednak nie zamierzał posyłać kamiennego węża do taranowania wroga, tylko zaatakować ze wszystkich stron tym co miał. Na start wydłużył jeszcze o 3 metry stalową żyłkę, by móc otoczyć wroga i zacisnąć marionetkami [Marionetki G&H] pętlę z nici, by ściąć przeciwnika w kopule jak zboże.

Następnie Ario widząc, że jego wcześniejsze lalki zostały uwolnione, podłączył się kolejno pod lalkę rybę [Marionetka F], oraz trzy lekkie lalki, które były przy niej [Marionetki B, C i D], zrywając jednocześnie połączenie z wężem. Teraz miał nastąpić finałowy akt - marionetka Kula [Marionetka F] miała całą siłą i wszystkimi ostrzami ciąć od góry kopułę przeciwnika, by móc go po pierwsze rozproszyć, ale również znaleźć miejsce, by wsadzić ostrze i dopaść wroga, rozpłatając do od góry. Zaś wszystkie trzy lekkie marionetki, miały rozstawić się z 3 stron i atakować jednocześnie kopułę, starając się jak najbardziej rozszczelnić i umożliwić dwóm marionetkom z stalową niciom przejść i dokończyć dzieła.

Na sam koniec Ario starał się jakoś rozgonić robaki, zmieniając pozycje poprzez podejście bliżej, ale przede wszystkim zależało mu na skuteczności tego ataku.

Mapka
Fiolet - Marionetka A
Czerwone - Marionetki B, C, D i E
Zielone - Marionetka F
Czarne - Marionetka G
Szare - Marionetka H

  Ukryty tekst

[Souei]

Wyprawa B
53/57 Sytuacja zaczęła robić się trudna dla obu stron. Przeciwnicy postawili wszystko na jedną kartę, skupiając się głównie na ofensywie, jednak zwycięzcą mógł okazać się tylko jeden. Ario skierował wszystkie swoje lalki do zmasowanego ataku, widząc pojawiające się luki w defensywie oponenta. Ich zdolności w wielu aspektach były do siebie podobne, ale fundamentalną różnicą między nimi było to, że rozproszenie lalek po polu bitwy działało na ich korzyść, natomiast walce przy pomocy chmary robaków nie służyło to zbyt dobrze. Handlarz mógł próbować zasłaniać się tym, co pozostało z jego defensywnej kopuły, lecz nie mógł bronić się skutecznie ze wszystkich stron, z których nadciągały marionetki. Nawet jeśli robaki z sukcesem powstrzymywały część marionetek, to zarówno ostrza kuli jak i rozciągnięte między Rybakami żyłki były zbyt dużym wyzwaniem dla owadów, które ostatecznie ustąpiły pod naporem ataków Ario. Paskudne rany pojawiły się na ciele nieszczęśnika, który chciał tylko zarobić parę groszy na zatruciu całej wioski. Przed upadkiem na ziemię wydał z siebie jedynie jeden tłumiony krzyk, a robaki odstąpiły zarówno od marionetek, jak i od samego Ario. Powróciły do swojego pana, kręcąc się wokół niego w chaosie, jakby nie wiedziały co się właśnie stało i co mają teraz począć. Przytomność umysłu musiał jednak zachować Kunisaku, który stracił w międzyczasie kolejną porcję chakry (10%), ale ostatecznie wyszedł z pojedynku zwycięsko. Było jednak jeszcze przed nim wiele sprzątania, meldunków i wyjaśnień, aby ogarnąć cały ten bałagan.

// Marionetki wyszły z walki bez szwanku. Wąż ma puste magazynki, ale senbony da się odzyskać z pola walki. Trucizna na senbonach do konsultacji z technicznymi.

[Ario]

Ario rozgonił resztki robaków, ciągle atakując wiotkie ciało przeciwnika. Chciał zrobić z niego papkę, tak jak zapowiedział w mowie przedwstępnej. Gdy zorientował się już, że nic więcej z niego nie będzie, aż przysiadł na chwilę na budynku by złapac oddech. No...dawno go nikt tak nie przycisnął. Pomiając już fakt, że ostrzał spełz na niczym, tak samo jak wielokrotne natarcia, które dopiero po dłuższej chwili zaczęły przynosić rezultaty. Nie mniej, Ario chwilę posiedział, po czym wziął się do roboty, by ogarnąć bałagan. Na start pochował te mniej istotne marionetki, czyli rybę i dwóch rybaków. Cztery najmniejsze lalki sobie zostawił, by pomogły mu ogarniać pole bitwy, jakie się zadziało podczas ostatnich chwil. Musiał pozbierać wszystkie senbony, następnie umieścić je z powrotem w magazynkach przy kamiennym wężu, a dopiero potem zapieczętować marionetkę z powrotem do zwoju. Na polu bitwy powinna więc zostać jedynie martwa plama po złym zbóju.

Ario zostawił sobie na wszelki wypadek jeszcze te cztery marionetki, by z ich pomocą odegnać w razie czego jakichś nowych napastników, o ile Ci by się pojawili. W każdym razie Sentoki udał się do magazynu, gdzie zamierzał zając się przekazaniem informacji do osoby, która tam zarządzała przydzielaniem racji.
- Przynoszę wieści od starszyzny. Macie nie wydawać ziarnia i nie składować nowych partii obok starych. Głodnych odeślijcie do magazynu z mięsem i rozdzielajcie tak, by wystarczyło dla wszystkich. - Ario ponownie - nie bardzo wnikał, jaką reakcję wywołają jego słowa. Zapewne dobrą, bo każdy normalny lubił mięso, stąd zakłożył, że cała operacja uda się bez większych ekscesów. W razie czego miał 4 wyjęte marionetki, które zapewne jeszcze mogły skutecznie pełnić rolę odstraszacza od głupich pomysłów.

Po tym wszystkim miał nadejśc czas powrotu do Satori. Gdy tylko Ario dotrze do niej, musiał zdać raport z tego co się zadziało. W tym przypadku było to kilka rzeczy.
- Ten handlarz, który Ci się nie spodobał był jakimś dziwnym zbirem. Podsłuchałem przypadkiem jego rozmowy, jak szedłem do spichlerza, po czym ten jak mnie zauważył to zaatakował. Zamierzał truć wioskę i sprzedawać swoje talizmany. Skuteczne i jak dziecinne proste...w sensie prosty miał plan. - zaczął Ario, rozstawiając lalki gdzieś po bokach szpitala, by nie przeszkadzały. - Zająłem się nim, nie powinien więcej przeszkadzać. Potem zaś w spichlerzu przekazałem, co miałem przekazać...no i jestem. Powiedz jak sytuacja tutaj?

  Ukryty tekst

[Souei]

Wyprawa B
55/57 Udało mu się ogarnąć wszystko, z wyjątkiem zakrwawionego i pokiereszowanego trupa swojego przeciwnika. Z drugiej jednak strony, bardziej przydałby się tutaj ktoś z wiadrem i mopem, a Kunisaku nie miał jeszcze w swoim arsenale lalki-pokojówki. Ayatsuri po zapieczętowaniu wszystkich swoich zabawek do zwojów poczuł całkiem spory ubytek chakry. Ciężej mu się oddychało, jednak nie widniały przed nim żadne nowe zagrożenia, więc mógł nieco odpuścić i przespacerować się do spichlerza spokojnym krokiem.
Na miejscu zastał tego samego staruszka co poprzednio. Gdy zawiadomił go o sytuacji, mężczyzna bardzo wziął do siebie nowe przykazania i obowiązki. Od zawsze sensem jego pracy było wpuszczanie wszystkich, którzy chcieli pobrać zboże na własny użytek. Teraz, na stare lata nareszcie mógł spełnić się jako prawdziwy Strażnik Wrót, co pobudziło go dość mocno jak na osiemdziesięciolatka. Tego dnia już nie zaśnie.
- Rozumiem. Dopilnuję aby nawet mysz się nie przekradła. - Odpowiedział marionetkarzowi, po czym upewnił się, że drzwi do budynku są zamknięte na klucz.
Po tym Ario postanowił, że odpuści sobie już magazyn z mięsem, do którego również wysłała go Satori. Być może był tak zmęczony po walce, że uznał, że nie da rady dojść jeszcze nawet odrobinę dalej. Dotarł więc z powrotem do szpitala, w którym Mikuno uwijała się nie tylko ze podawaniem surowicy, lecz także z pacjentami, których stan nie zdążył jeszcze poprawić się po podaniu leku. Zaczepiona, wysłuchała raportu Ario, po którym na jej twarzy można było wyczytać niemałe zdziwienie i złość.
- Co za okrucieństwo! Mam nadzieję, że porządnie dałeś mu do wiwatu! - Machnęła w powietrzu zaciśniętą pięścią. Gdyby zły handlarz był tu teraz z nimi, na pewno miałby poważne kłopoty. Gdy jednak Ario uspokoił ją, że wiosce i ludziom nic już nie grozi, wówczas trochę wrócił jej rozum.
- Dobrze, bardzo dziękuję ci za pomoc. U mnie sytuacja jest już chyba opanowana, ale wciąż jest wiele do zrobienia. Dopilnuję żeby usunięto stare ziarno i zastąpiono nowym, zdrowym. Jeśli chcesz, możesz wracać do Sabishi, zażegnaliśmy kryzys. Nie zapomnę o tobie w raporcie do naszej Shirei-kan. - Uśmiechnęła się z wdzięcznością i już miała się pożegnać, gdy nagle w oczy rzuciły jej się deski, które Ario kazał sobie zebrać na wielką stertę. Miał z nich robić łóżka i w ogóle, jednak przez brak czasu nie wywiązał się z tej obietnicy.
- Mam nadzieję, że będzie można wykorzystać je lepiej. - Od tej chwili liczba chorych miała się raczej zmniejszać niż zwiększać, więc rzeczywiście lepiej będzie znaleźć tym materiałom jakieś lepsze zastosowanie.
Kolejny post tutaj: http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 79#p173579

[Rei Uta]

Rei ruszył za całym orszakiem, jak zwykle, zajmując miejsce na szarym końcu. Jego towarzysz Ise był bardzo szczodry, dzieląc się z nim tym, co pozostało w jego sakwach. Chłopak obiecał sobie, że po wszystkich odwdzięczy się przyjacielowi w odpowiedni sposób. Z miłością w oczach wszamał to, co dostał z prędkością światła, po czym zajął się obserwacją okolicy. Wojownik z pustyni nie przejmował się warunkami panującymi na pustyni, zwłaszcza że wychowywał się tutaj od urodzenia. O wiele mniej szczęścia mieli mężczyźni zebrani do kopania domniemanego skarbu, zwłaszcza że już po krótkim spacerze cześć z nich wyglądała, jak gdyby zaraz mieli upaść na ziemię. Młodzieniec uśmiechnął się sam do siebie, by po krótkiej chwili zwrócić się ponownie do Isea.

– Zakryj głowę jakąś szmatą, jeśli mamy kopać na pustyni, to przyda się, żebyś nie skończył jak te głąby
Chłopak wolał, żeby nikt jeszcze nie wiązał go z pustynią, jednak z oczywistych powodów martwił się o swojego kompana. Tak jak przewidywał wyjście z równin tym kierunkiem, spowodowało, że po jakimś czas mógł zauważyć wioskę Sanibare, która w jego mniemaniu była bardziej punktem orientacyjny niż klasyczną osadą. Ludzie mieszkający tutaj, częściej musieli wykopywać swoje domostwa spod zwałów piasku, niż reperować je po najazdach pospolitych bandytów. Wiedział jednak doskonale, że dzięki temu byli bardziej zaprawieni niż niejeden spośród tych, którzy wyśmiewali go jeszcze nie tak dawno temu.

– Znam te okolice, jeśli coś pójdzie nie tak trzymaj się mnie
Przemówił spokojnie do niedocenionego przywódcy jego nowej paczki, zwracając uwagę na drogę, którą wybrała tajemnicza zwojo-loszka. Wcale nie zdziwił się, gdy obeszli wspomnianą osadę szerokim łukiem, z pewnością ich przywódca nie potrzebował tutaj najazdu ciekawskich mieszkańców. W pewnej chwili jeden z mężczyzn postanowił jednak zemdleć, a jako że chłopak szedł na samym końcu pochodu, po prostu założył ręce za plecy, przechodząc nad sztywniakiem. Najwidoczniej, jeśli ich podróż potrwa chwilę dłużej, do wydobywania skarbu nie pozostanie zbyt wielu chętnych. Maji miał już nawet coś powiedzieć, gdy nagle zauważył postać majaczącą na jednej z wydm, w blasku słońca niemal nie do zidentyfikowania. Szczelnie okręcony materiałem, wydawał się całkowicie ignorować panującą temperaturę. Maji zacisnął pięści, zdając sobie sprawę, że to może być właśnie ten, który postanowił zadrzeć z jego krewniakami… Jego awanturnicza część życia kazała mu w tej samej chwili wbiec tam i wbić go w ziemię, jednak ta druga strona gasiła powstałe ognisko zapalne, by jeszcze nie wychodził ze swej roli. Wbijając łopatę w ziemię, spojrzał na wydmę ostatni raz, by dowiedzieć się o co tu właściwie chodzi…

- Można wiedzieć co my mamy tutaj wykopać...
Odezwał się nagle do zwojo-loszki, mając nadzieję że jego przyszłość wreszcie się jakoś wyjaśni. Jeśli inni posiadali jakieś informacje to powinni byli się z nim podzielić tą wiedzą, chyba że była to kompletna banda kretynów która dostając łopatę i rozkaz po prostu zaczyna kopać.

[Kisuke]

Rei
Wyprawa rangi B
21/34

Ise skorzystał z porady Reia, próbując materiałem zakryć jakoś głowę. Nie miał przy sobie zbyt dużo ubrań więc wyglądało to jak wyglądało, ale przynajmniej częściowo spełniało swoją rolę. Kiwnięciem głową podziękował swojemu towarzyszowi, a Satou i Nasu, choć z początku wyśmiali te próby osłonięcia się, to jednak wkrótce też dołączyli do grona osób z nakryciem.

-Grobowiec- Kobieta, przed odejściem na wydmę, udzieliła ostatniej odpowiedzi młodemu shinobiemu z klanu Maji. Do tego momentu nikt dokładnie nie wspominał co miało być tym skarbem, teraz dostali solidną wskazówkę. Dawniej możni i bogaci lubili udowadniać swój status, urządzając bogate ceremonie pogrzebowe, w jeszcze bogatszych grobowcach. Niewiele po tej tradycji zostało, właściwie jedynie legendy i opowiadania. Wyglądało na to, że kobieta, zgodnie z poleceniem swojego szefa, przyprowadziła ich w miejsce, gdzie miał znajdować się taki właśnie grobowiec. Teraz ona wraz z mężczyzną na wydmie dyskutowali nad czymś. Rei mógł dostrzec jak głowa mężczyzny i jego wzrok przenosi się z płaskiego terenu pustyni, gdzie znajdować się miał grobowiec, na samego różowowłosego. Najwidoczniej jego pojawienie się zostało zgłoszone i nie zostało to zignorowane. Wprost przeciwnie, choć nie widział twarzy mężczyzny, to czuł, że przebija go wzrokiem na wskroś. Trwało to tylko kilka sekund, a potem wrócił on do obserwowania piaszczystej okolicy.

-Dobra! Zaczynamy! Łopaty w dłoń i jedziecie. Rozstawcie się tutaj wokół i kopcie!- Kobieta ze szczytu wydmy wydarła się do roboli, którzy powoli wracali do żywych. Nie żeby byli jakoś w pełni sprawni, ale przy tak dużej ilości napakowanych testosteronem mężczyzn, każdy chciał udowodnić, że ma największe jaja i najwięcej siły. Kobieta wskazała palcem na obszar, który obserwowany był przez mężczyznę na wydmie, robole zabrali swoje łopaty i zgodnie z poleceniem zaczęli kopać. Każda z grupek nieco oddalona od pozostałych. Ise także zabrał się za kopanie, gestem dłoni zapraszając do siebie pozostałą trójkę ze swojej ekipy.

[Rei Uta]

Rei przez chwilę nie wiedział właściwie, co powiedzieć, ale dodał sobie dwa do dwóch. Nawet ktoś z jego ilorazem inteligencji, będzie w stanie wywnioskować, że kartka ze znakiem klanu, która go tu przywiodła, prowadziła w istocie do grobowca. Chłopak zagryzł mocno wargi, nie chcąc w tym momencie wyrzucić z siebie co właśnie próbują uczynić. Wiedział też, jednak że jeśli teraz zaatakuje, zostanie zaatakowany praktycznie z każdej możliwej strony. Wielu mężczyzn wynajętych do kopania, było po prostu zwykłymi oprychami w codziennym życiu. Mogli w gruncie rzeczy być zaskoczeni jego pełnymi umiejętnościami podczas odpalenia, ale to pozostawało wciąż tylko gdybaniem. Dodatkowo czuł też na sobie spojrzenie człowieka z wydmy, mimo że nie był w stanie stwierdzić, czy tak było w istocie. Temperatura potrafiła tutaj zrobić dużo złego, a nawet on nie będzie w stanie walczyć z nimi wszystkimi jednocześnie. Rei spojrzał na swoich towarzyszy, łapiąc za łopatę, nie odpowiadając już na to, co powiedziała zwojo-loszka. Miał w tym momencie ochotę roznieść to wszystko, jednak postąpił zupełnie inaczej… Nie zrobił zupełnie nic, spuszczają spojrzenie ruszył powoli za swoją kompanią. Posiadał zbyt mało informacji, czy to naprawdę był grobowiec kogoś z jego krewnych. Rei ponownie spojrzał na mężczyznę piastującego rolę obserwatora. Nie mając zupełnie pojęcia co robić…

- Ise, wiesz, że ta kartka, którą znalazłem wcześniej, miała namalowany znak jednego z klanu znajdującego się gdzieś na tej pustyni. Myślisz, że to może mieć coś wspólnego z tym grobowcem? .
Chłopak wypalił nagle w stronę swojego jedynego towarzysza drogi, który rozumiał tak jak i on, że czasem warto było ruszyć głową. Różowowłosy miał tak tylko w chwilach walki… Chciał jednocześnie stwierdzić, czy tamten zrozumie to, o czym myślał w tej chwili.

– Moi rodzice byli kupcami i kiedyś mi o nich opowiadali.
Rei nabrał powietrza, chcąc nieco zyskać na dramaturgii.
– Podobno posiadają władze nad strasznymi siłami, ciekawe czy powinniśmy kopać to, co sami zakopali.
Maji liczył, że Ise rozwieje jego wątpliwości, czy chociaż da jakieś wskazówki. Może postanowi jednak połączyć obie kropki, by zauważyć, że właściwie to cel ich wyprawy jest stosunkowo groźny. Potrzebował jedynie chwili czasu, by w obecnej sytuacji przywołać żelazny piach. Nie było jednak powodu, by w tym momencie atakować… Zostając w swojej roli nieletniego kopacza, zabrał się z innymi do pracy. Ise, nawet jeśli nieumyślnie, to chociaż w jakiś czarodziejski sposób mógłby pomóc mu w rozwianiu narastającej frustracji. Był tutaj zupełnie sam… I sam musiał poradzić sobie z własną moralnością.