Shinobi War PBF Naruto

W tym miejscu znajduje się małe miasteczko umieszczone w niewiele większej od niego oazie. Z powodu ciepła panującego na pustyni ich domy są bardzo ciękie i zazwyczaj przypominają bardziej kopułowate szałasy. Oaza jest wyjątkowo wilgotna z powodu wielu źródeł wody wychodzących w na jej powierzchni co może sprawiać wrażenie jagbyśmy byli w sogeńskim lesie. Z powodu licznych podróżników którzy zwrócili się w stronę oazy by odzyskać siły i wodę miasteczko rozwinęło się lekko w stronę turystyczną przez co ceny są mocno zawyżone.

Wypijałem ostatni karton mleka a żar słońca moczył moją koszulkę. I, że niby moji bracia żyją na takim czymś Wolałem klimat sogen i to zdecydowanie. Rozumiem już dlaczego to tam zobaczyłem niebo pierwszy raz. Czy to... To drzewa i to jeszcze jakie wysokie i zielone. Na pewno widzę dobrze? Ruszyłem w stronę oazy i już po parudziestu minutach znalazłem się ku jej podnuyży. Wszedłem do środka a cień dał mi upragnioną ulgę. Widziałem w oddali budynki. Czyżbym dotarł na miejsce
Spędziłem 30 minut rozmawiając z tubylcami. To nie miejsce mojej podróży ale podobno oni tu są. Zacznę trenować zamiast się pytać który to jeden z tych jak ja a może sam podejdzie dać mi parę rad. 23 godziny treningu. Do 13:50

Można było rozpocząć ową przygodę od opowiedzenia o sile rodu, czy szczepu do którego należał Senshizu, lecz po co obwieszczać całemu światu, kim on tak właściwie jest. Można by było opowiedzieć jaki szacunek i strach budził w sercach szarych ludzi, jak i niedoświadczonych Akolitów, ów klan. Mógłbym przytoczyć wam legendy o sławnych członkach tego szczepu, lecz właściwie na co to komu? Czas niczym otaczający nas krajobraz zmienia się nieustannie, a legendy mijają i chcąc nie chcąc, zostają odesłane w niepamięć. Legendy minęły... niezliczona ilość dobrych shinobi już straciła swe życie, wielu uciekło lub zaginęło... Teraźniejsi ninja bardziej przypominali świnie idące na rzeź, niż dumnych wojowników z dawnych dziejów. Może jednak oceniam ich zbyt surowo, być może Senshizu który pojawił się w ów miasteczku, był wyjątkiem.
Jego opowieść zaczynała się tutaj, jednak początek znajdował się zupełnie gdzie indziej, właściwie to w Ryuzaku no Taki.
Do Senshizu przybyła pewna osoba która najprawdopodobniej była posłańcem samego szefa szczepu, a w dłoni dzierżyła zapieczętowany list.
Zastanawiacie się co człowiek w czarnym uniformie przechowywał w białym pergaminie? Gdy pierwsze emocje opadły, pochyłe pismo utworzyło się w następujące zdania.

Zaraz po przekazaniu listu, posłaniec odwrócił się na pięcie bez pożegnania odchodząc w stronę, z której przybył. Więc nie pozostało nic śmiałkowi, jak wstawić się w wyznaczonym miejscu, w wyznaczonym terminie.

Chyba czas się zbierać. Nic więcej nie wymyślę a nawet jeśli by mi się udało to jestem zbyt zmęczony by jeszcze czegoś się uczyć. Wystałem. Otrzepując piach z płaszcza moim oczom jednak ukazał się ktoś kto kierował się ewidentnie w moją stronę. Można było nie tylko stwierdzić to po kierunku w którym się kierował ale również po zgadzającym się z nim wzrokiem który również ewidentnie był skierowany w moją stronę. Mężczyzna wręczył mi list. Cóż to może być? Jakieś gościnne przekazanie regulaminu wioski zabraniającego używania w niej jutsu? Otworzyłem list i wczytałem się w jego treść. Skąd oni wiedzą jak się nazywam? Ktoś mnie śledził od sogen aż po te miejsce? Jak mogłem go nie zauważyć... Jutsu maskujące? Cholera. Czego oni mogą odemnie chcieć? Jestem zwykłym chłopakiem z sogen. Ehh. Spojrzałem na list wiedząc, ze tylko tam dostane odpowiedzi na swoje pytania. Ktoś kto ewidentnie dużo wie wysyła mi swoje zaproszenie. Odmowa była by głupia. Ruszyłem pakując wszystkie swoje zabawki.

Rozkręcająca się powoli podróż miała swoje odzwierciedlenie w zachowaniu chłopca o ciemnozielonych włosach. Będąc pasażerem powozu z belami Inu czuł pewną sympatię do przewożonego transportu. Niczym delegat, który wiezie najlepszy wyrób Senju gdzieś w świat. Po części była to prawda, kiedy to ów towar pochodził wprawdzie z samej stolicy Shinrin. Starał się, a właściwie to usilnie próbował nie rozmawiać do siebie. Przemożna chęć odezwania się stanowiła jego główny atut. Miejscami aż chciał podzielić się przemyśleniami z woźnicą, jednak sytuacja dla reszty grupy była mało komfortowa. W zachowaniu shinobi, jakim się kreował było zbyt dużo różnorodności. Zwykły człowiek nie potrafiłby dzielić tej pasji. Na szczęście widoki rekompensowały wszystko, a na pewno pozwalały zapomnieć.
Cieszył się przeprawą. I o ile wolał wybrać bardziej uczęszczaną drogę, właśnie ze względu na przywilej spotkania jedynie szemranej bandy rozbójników, o tyle Tajemniczy Las skrywał wiele pogłosek i nieprzyjemnych wrażeń. Jego młody umysł instynktownie stawił na szali mniejsze zło. Samemu miał na uwadze jedynie straszne rzeczy, a jak wiadomo człowiek z przerażenia robi nieracjonalne czyny. Wszystko, co niezrozumiałe miało największy z możliwych wpływów. Nie jakaś tam szajka uzbrojonych facetów. Stawką od początku było ryzyko, a w takim rozrachunku nie było wielu zmartwień. Wir walki rozstrzygnie ich losy po swojemu.
Dalsza droga urozmaicona była przez posiłek i wreszcie zmieniający się klimat oraz krajobraz. Wkroczenie na piaskowy grunt od razu przypomniało mu wędrówkę z Reiką i Shigeru na turniej. Osławione i zniesławione zarazem igrzyska pełne były śmierci. Dobre i złe wspomnienia starły się ze sobą, lecz za sprawą pozytywnej więzi nastolatek wolał na razie o tym zapomnieć. Ryzowała się przed nim piękna sceneria, a jemu dopisywało szczęście związane z pierwszą poważną oraz samodzielną misją. Kompania parła przed siebie, a jemu w głowie nie zawadzało nic poważnego, aby nie mógł rozkoszować się przyjemną sytuacją i mieć na uwadze dobro każdego z zespołu. Szczególnie, jak od chwili poznania, zerkał na kompana podróży na drugim wozie - Masaru. Miło być chociaż przez niego zauważanym, pomijając oczywiście głównego prowodyra tej wyprawy, zleceniodawcę Aoi-san. Szczególnie rozpromienił się tym, jak starszy kolega podzielił się swoim deserem. Rozgadany Toshio nie mógł nie zareagować.
- Na sam widok ślinka cieknie. Itadakimasu~! - na zakończenie popił świeżą wodą i podziękował za poczęstunek. Wieczorna atmosfera ostudziła trochę zapały wszystkich. Wiedzieli, że na następny dzień muszą być równie czujni, co dzisiaj. Odpoczynek należało przyjąć, jak napój do ugaszenia pragnienia. Powoli taki zamiar uczynić miał zamiar Toshio, gdy jego uwadze nie umknęło coś podejrzanego. Alarm w jego głowie nakazał zwrócić uwagę na szelest. Dziwny, a zarazem znajomy. Zlokalizowanie cichych odgłosów przypomniało mu o staruszki dowodzącym drużynie najemników. Wiekowy już kapitan spółki ochroniarskiej skrzypiał, jak nie jeden zardzewiały zawias. Mimo to, małą dawkę humoru pozostawił z tyłu. Ciekawość przede wszystkim porzuciła wszelkie myślenie. Poza tym wątpliwe było czy chłopiec martwiłby się o własne wyczerpanie. Trzeba było dać radę, to uruchomi najgłębsze rezerwy w razie zagrożenia. W podróży na wozie wystarczająco będzie mógł odpocząć i jako tako nie zasnąć za bardzo.
Jeszcze tylko zgarnął leżący obok ochraniacz na czoło, który zdjął dla wygody. Zeskoczył płynnie z wozu, wręcz ześlizgując się z krawędzi. Musiał zachowywać pozory, bowiem w końcu miał okazję do wykazania się. Pójście tropem szefa najemników nie było konieczne, lecz czy to nie wspaniała przygoda? Ninja często byli stroną trzecią, cichym obserwatorem i w wielu przypadkach okazywali się kimś sprawiedliwym. W to wierzył Toshio i wedle wpojonych mu rad i lekcji, jego intencją było sprawienie, żeby Aoi nie czuł zawodu związanego z poczynionymi staraniami na rozkręcenie biznesu. Karawana musiała dotrzeć bez konfliktu, a taki szykował się wewnątrz ich grupy. Nie zaszkodzi dowiedzieć się czegoś więcej poza obserwacją najemnej drużyny. Na tę chwilę podążanie za staruszkiem wymusza na Toshio ostrożność. Pozostaje skrywać się w cieniu i być w pełni niewykrywalnym. Jak tego dokonać? Miał pod ręką technikę zamiany. Może na zawołanie stać się kubłem lub podobnym przedmiotem prezentującym uliczny wystrój. Jeśli do tego dojdzie, wtedy warto wypróbować jedynej rzeczy ratującej przed wykryciem.

Chakra: 100% - 3%

W gotowości pozostaje Henge no jutsu. Podstawowe ninjutsu powinno zdać się dobrze, lecz to nadal nic pewnego, kiedy nie zna się zamiarów drugiej strony. Także nie było pewności, czy staruszek coś knuje i gdzie zmierza, albo z kim chce się spotkać. Ryzyko wykrycia było takie samo bez, jak i z zawczasu użytym Henge dla niepoznaki. Rozkojarzenie zawsze lepsze od biernego obserwowania. Chłopiec liczył na jakieś podsłuchiwanie tajnych rozmów i zdemaskowanie złoczyńców.

Nazwa

Henge no Jutsu

Pieczęci

Pies → Świnia → Baran

Zasięg

Na ciało

Koszt

E: 5% | D: 4% | C: 3% | B: 2% | A: 1% | S: 1% | S+: 1%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Pomocna technika przy pomocy której użytkownik może przybrać wygląd innej osoby bądź obiektu. Co za tym idzie jeśli zmieniamy się w personę, to wygląd, a także ubranie zostaje zmienione. Również i głos pozostanie zmutowany do pewnego stopnia przypominający ten osoby w którą to się zamieniliśmy. Jednak jest to tylko zmiana aparycji, tak więc nie przejmujemy zdolności fizycznych czy też innych. Możemy zmienić się w każdą osobę, a także w przedmiot. Jednak nie może on być zbyt mały. Więc nie możemy zmienić się w Kunai czy zwykłego Shurikena. Dodatkowo nasza chakra pozostaje bez zmian. Tak więc, jeśli ktoś wykryje naszą niebieską energię, może bez problemu odkryć oszustwo, również i wszystkie Doujutsu bezproblemowo sobie z tym radzą.

Szybkość 30
Percepcja 41

KONTROLA CHAKRY C
MNOŻNIKI: Percepcja: 41 | 61
STYLE WALKI: Seido (shurikenjutsu)

Zabieranie się za śledztwa było ciekawym wstępem do kolejnych, ekscytujących przygód. Nie mogło jednak obyć się bez obaw i ciężkich wyborów. Pomysłów w głowie naszego bohatera skrywało się wiele. Poszerzanie horyzontów o tej porze jeszcze nigdy mu się nie zdarzyło. Próby, jakie podjął były czysto praktyczne i zero w nich teorii. Jak na kogoś, kto podchodził do nauki z dobrym nawykiem, to brakowało doświadczenia. W pierwszej chwili sporządził plan, na który nie zdołał aż tak bardzo się przygotować. Zero sztuczek w zanadrzu skutecznie mu to uniemożliwiło. Już w szczególności widok obskurnego i nietrzeźwego włóczęgi, który wymiotował dość skutecznie sprawiła, że niesmak zniechęcił chłopca do działania. Nie skorzystałby w takich okolicznościach z podmiany w niego. Cokolwiek byle nie to i ten odór nawiewający po doprowadzeniu się do okropnego stanu. Świat nie oszczędzał shinobi na wojnach, a ludzie są zdolni zrobić sobie taką okropność i zarazem przykrość innym. Jako młody człowiek czuł litość. Przeszedł obok ciała faceta, nie mając pomysłu na jakąkolwiek interakcję czy pomoc. Spieszno mu było, aby nie zgubić z oczu swojego celu.
Akcja wyjaśniła się prawie w pełni podczas zauważenia z kim następnie spotkał się szef najemników. Aoi-san nie szczędził na rozrywce, kiedy niemal od razu zakwaterował się w Oazie. Zrozumiał po części, ale Toshio zdziwił się na ten widok. Mężczyźni konwersowali ze sobą dość poufale, albo tak mu się tylko wydawało. W każdym razie to ich sprawa, gdzie i kiedy zamierzali się spotkać. Nie dostał rozkazu bycia przy Zleceniodawcy i ochrony go, zatem najlepiej byłoby zawrócić i pilnować wozów, jako osoba trzecia. Czternastolatka kusiło wtopienie się w otoczenie i przez chwilę wyczekanie dalszych wydarzeń. Nie pokusił się więc do przejścia przez próg lokalu. Za dużo ryzykował, nawet będąc pod wpływem iluzorycznej zmiany wyglądu. Rozsądek podpowiadał zbyt wiele, a może siła wyższa, niby z kosmosu zawróciła go dla zaoszczędzenia czasu?
- Raczej nic tu po mnie. - czas skupić się na kolejnym dniu ekscytującej wyprawy po szlaku i handlowania towarem. Jak na początek wszystko to wyglądało bardzo łatwo. Jedynym ogromnym mankamentem była ich drużyna, która została wynajęta. W końcu nie byle komu może zależeć na zgarnięcie przewożonych przez Aoi kąsków. Sytuacja została Toshiemu wyjaśniona i jak powiedział, tak zrobił. Pora skorzystać z odpoczynku, niewielkiej jej części, która jeszcze pozostała do rozdysponowania. W zależności, co zastał podczas tej krótkiej obecności, przyszedł równie cicho, jak się wymknął. Na swoje ewentualne usprawiedliwienie mógł śmiało skłamać, że oddalił się za potrzebą. Nie było lepszej wymówki i na tyle wiarygodnej, że każdy z miejsca uzna to za niepozorne. Uznał też, jeśli Masaru mocno chrapie i nie warto go budzić, to przekaże mu zaobserwowaną w nocy scenę rano przed wyruszeniem. Nie rozmyślał o konsekwencjach, bo starszego kolegę traktował niemal, jak partnera. Przede wszystkim godnego zaufania na przyszłość. Nie wiadomo było, czym los zaskoczy.

Chakra: 100%

Szybkość 30
Percepcja 41

KONTROLA CHAKRY C
MNOŻNIKI: Percepcja: 41 | 61
STYLE WALKI: Seido (shurikenjutsu)

Toshio zmiana tematu, daj tutaj posta po moim http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=70&t=28&start=30
Z/t dla toshio