Świątynia w piramidzie

[Daisuke]

Ciosy, jeden za drugim, spadały regularnie. Daisuke, choć zaskoczony na początku, szybko uzyskał wystarczającą przewagę, żeby dominować przez całą resztę walki. Zwierzę było głupie, bazowało wyłącznie na instynktach, co można było łatwo wykorzystać. Kilka celnych trafień i wiele minut później z ich dwójki stało już tylko jedno. Daisuke dmuchnął, poprawiając przy okazji grzywkę, która opadła mu na oczy. Walka zakończona, można było się zbierać. Zanim jednak ruszył, musiał po sobie posprzątać. Strzepnął krew z pazurów na okoliczny piach, po czym schował je do środka rękawic. Kolejny raz zwrócił mu się ten zakup. Zamiast tego wyciągnął kunaia z kabury i postanowił poświęcić chwilkę, aby zdecydować, którą część ciała zabrać ze sobą. Pierwszy plan to oczywiście głowa. Daje najlepszy efekt, ale niestety jest przy tym całkiem duża i niewygodna. Musiałby ją taszczyć ze sobą przez tą pustynię. Szukał więc dalej. Pazury i ogon to kolejne elementy, które oczywiście rzucały się w oczy, bo były używane przez zwierzę do walki. Te jednak nie wyglądały już tak spektakularnie. Ostatecznie zdecydował się na ucięcie ogona, w miarę prosto będzie go sobie przerzucić przez ramię i nieść taki ładunek. A w przyszłości Daisuke będzie musiał zainwestować w pomagiera, ludzkiego bądź zwierzęcego, który będzie zajmował się transportem tych bardziej spektakularnych i większych części. Żeby ogon zabrać, trzeba go było oczywiście uciąć, co z całą pewnością zabrało trochę czasu, ale on niespecjalnie się tym przejmował.

Gdy skończył, po prostu ruszył w dalszą drogę, nie obawiając się ciemności. Nawet z lekką ulgą przyjął zniknięcie palącego słońca, choć z drugiej strony taki skok temperatury dawał się we znaki. Potrzeba było chwili aby się przyzwyczaić, ale takimi pierdołami Włócznik się nie przejmował. Był przecież najlepszy z najlepszych, więc cokolwiek robił, robił to najlepiej. Nawet gdy chodziło o spacer i dotarcie do celu. No właśnie. Dotarcie do celu. Nocą było to trudniejsze, ale i takimi pierdołami się nie przejmował. Po prostu szedł dalej.

[Arii]

PUSTYNNA WALKA NA ŚMIERĆ I ŻYCIE - WYPRAWA C - DAISUKE

21/...

Brunet zdecydował się w końcu na jakie trofeum może sobie pozwolić i co nie będzie mu przeszkadzać zbytnio w podróży. Ogon to też dobry wybór, prawda? Tak o to po kolejnym starciu mógł ruszać dalej. Mimo, że temperatura nagle spadła i stało się zimno, jakby był na Wyspach Samurajów lub Morskich Klifach parł do przodu. Chciał w końcu spotkać się ze swoim przeciwnikiem. Na piachu, w świetle księżyca, mógł zauważyć ślady stup, kopyt i powozów. To dało mu znać, że szedł w dobrym kierunku. Czując coraz większą ekscytację, że będzie mógł ponownie spuścić komuś wpierdol przyspieszył. Zmęczenie, które dawało powoli o sobie znać minęło i zastąpiona zostało adrenaliną. Tak, czuł w powietrzu zapach krwi. Ludzkiej.

Widział, coraz wyraźniej potężną piramidę, ale to nie Ona przykuwała jego uwagę. Mimo, że był to jeden z cudów Wydm, to ogromny filar ziemi wysunięty 15 metrów wzwyż skupił całą jego uwagę. Będąc kilka kilometrów oddalonym od niego widział tylko, jak jakieś dziwne czarne punkty spadają z wysokości i zderzają się z piachem. Kiedy dotarł już do punktu, który był jego celem zobaczył kilkadziesiąt ciał w różnych pozycjach rozbitych o podłoże. Jednak jako wprawiony wojownik, nie przejął się tym. Dotarł tam gdzie miał. Czyli wystarczyło wejść na górę? Portier, gdzie jest winda?

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Głupi ma zawsze szczęści i tym razem najwidoczniej także ta stara maksyma miała się potwierdzić. Bez planu, bez większego pomysłu i co najważniejsze, bez mapy, podróżował w kierunku jednego celu przez bezkresną (jak się wielu wydawało) pustynię. A jednak wszystko ciągnęło go do tego miejsca. Zazwyczaj czuł taką siłę ściągającą go do Daishi. Zawsze tam wracał, nawet jeśli usilnie się starał pójść w przeciwną stronę. Tym razem tym miejscem była piramida z ogłoszenia, które odnalazł. I wszystko mu do niej pomagało dotrzeć. Ślady wszystkich innych podróżników i co ciekawsze, zapach krwi.

-Kurwa mać- Przeklął gdy zobaczył olbrzymi filar i olbrzymią ilość ciał. Wielu mogłoby uznać, że przeraziła go skala śmierci. Tylu trupów nie widuje się codziennie. Ale on miał doświadczenie. Nawet nie tak dawno był przecież w Sogen, gdzie trupów w znacznie gorszym stanie było znacznie więcej. To co było tutaj to w sumie nawet nie specjalnie go obchodziło. Bardziej skoncentrowany był na filarze. Wspięcie się na coś takiego wymaga od zwykłego człowieka olbrzymich umiejętności, sporo siły oraz potężnej kondycji. Wszystko to oczywiście miał i nie zastanawiał się nad tym czy dałby radę. Po prostu zwykle szukał prostszych rozwiązań. I jedna z takich miał. Chodzenie po pionowych powierzchniach nie stanowi problemu dla dobrze wyszkolonych ninja. I choć on sam niespecjalnie lubił to przyjmować do wiadomości, używać chakry też potrafił. W ten sposób dostanie się na szczyt powinno być dziecięcą igraszką. To była bardziej kwestia mentalności, czy użyć chakry i mieć prościej, czy wyzbyć się tego i zaprezentować możliwości własnego ciała. Póki co postanowił się raczej poprzyglądać. Zarówno innym, którzy próbowali się wspiąć, jak i temu co jest na szczycie tego filaru.

[Arii]

PUSTYNNA WALKA NA ŚMIERĆ I ŻYCIE - WYPRAWA C - DAISUKE

23/...

Mężczyzna stojąc otoczony martwymi lub dogorywającymi ludźmi przyglądał się filarowi. Rozkmina czym się tam dostać była warta tego pokazu, ponieważ oglądał, jak niektórzy samymi dłońmi próbują się wspiąć po filarze i spadają, jeszcze inni używali specjalnego sprzętu spinaczkowego i mogło się wydawać, że idzie im całkiem nieźle pojawiał się ogromny sęp przeszkadzający w dalszej podróży - ci też spadali. W dodatku z samego szczytu wylatywali jeszcze inni konkurujący z nim o miano najpotężniejszego. Kiedy tak się zastanawiał, ziemia zaczęła się pod nim trochę osuwać. Ciała były przez coś wciągane. Oczywiście długo nie musiał czekać na zobaczenie ogromnej paszczy z zębami na całej osi. Monstrualna dżdżownica wciągała wszystko spod piachu. Czas robił tik-tak. tik-tak. To chyba znaczyło, żeby wybrać drogę do komunikacji. Innym jakoś się udało - oznaczało, ze albo mieli potężne ciała, dużo cierpliwości a może użyli chakry, z którą ten miał jakiś problem. Decyzje i tak trzeba było podjąć, ale chyba najważniejszym zaproszeniem było coś innego niż obślizgła dżdżownica.
-DAWAĆ KURWIE! ROZPIERDOLĘ WASZE CIAŁA O PIACH! MUAHAHAHAHA!!!!- potężny głos rozniósł się echem z góry. Zaproszenie. Ding-ding! To wystarczyło by go zmotywować! Nie żadna dżdżownica i trupy. Wyzwanie!

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Westchnął, obserwując co się tutaj wyrabia. Ktoś sobie zadał sporo trudu, aby to wszystko przygotować, a na dodatek wykorzystać jakieś tutejsze dziwne zwierzę. Jakiś robal o ogromnych rozmiarach pochłaniał swoimi zębiskami kolejne trupy i dogorywających śmiałków, którzy nie podołali pierwszemu wyzwaniu. Jak widać Daisuke uratował dziś wiele żyć obijając mordy wszystkim w karczmie. Bez dwóch zdań skończyliby oni albo jako pożywienie jaszczura na pustyni albo tej dżdżownicy tutaj. Pod pewnymi względami był więc bohaterem i powinien być za to odpowiednio wynagrodzony. Oczywiście wielu ponownie nie doceni jego wspaniałości, więc pozostaje mu jedynie skupić się na tym po co tutaj przybył.

Odpalenie się zapewne pozwoliłoby mu wbiec po tym pionowym palu bez większych problemów, ale na sam początek nie musiał tego robić. Jednak postawił na zwyczajne użycie chakry, choć oczywiście zrobił to wszystko tak, aby nie wyglądało to na aż tak oczywiste. Wystrzelił z miejsca w kierunku słupa, odbił się kilka metrów przed, po czym zaczął wbiegać do góry. Kroki stawiał szybko, a koncentrując chakrę w stopach, na spokojnie trzymał się tej powierzchni. Co go czeka tam na szczycie? I kim jest ten przedziwny organizator tego całego zamieszania? Czy Daisuke kiedykolwiek o kimś takim słyszał? Przekonamy się.

  Ukryty tekst

[Arii]

PUSTYNNA WALKA NA ŚMIERĆ I ŻYCIE - WYPRAWA C - DAISUKE

25/...

Widząc ogromną dżdżownicę kochany przez nas wszystkich przystojniak wskoczył na ścianę i zaczął po niej biec, zastanawiając się, jaki jest pan organizator tej imprezy. Pozbawił życia już tylu wojowników... Gdyby tylko byli w karczmie! Daisuke by ich wtedy uratował, jak ten prawdziwy bohater w pelerynie! Tak zostali zwykłą karmą dla tutejszej fauny. No nic, tak też musiało być. Pustynia była idealnym przykładem, że żeby przetrwać trzeba było być silniejszym drapieżnikiem. Takim właśnie był brunet. Kiedy wskoczył na scenę zauważył mężczyznę w swoim wzroście, starszego o dziesięć lat, z dłuższą, posiwiała brodą. Rozwalał stopą krtań, jakiegoś biedaka, pijąc przy tym z drewnianej butli czerwone wino.

-Kolejny, poczekaj. Posprzątam.- beknął schylając się do swojej ofiary, złapał ją za włosy i wyrzucił poza słup. Kolejny trafił jako pokarm. -Może ty przynajmniej się ze mną ponapierdalasz, jak trzeba. Wyglądasz prawilnie. Nie tak, jak te obszczymury.- wziął kolejny łyk wina. Kiedy ostatni raz Daisuke miał wino w gębie? Słońce zaczęło wychodzić zza wydm. Poranek. Poprzedniego dnia po dotarciu na ustynię z oazy... Sporo bez alkoholu. A wiadomo, że to nie dobrze wracać do stanu sprzed upojenia... Czyżby wino miało być nagrodą? To chyba nikomu nie powinno przeszkadzać. Chociaż zakrwawiona sceneria nie była najlepsza. Może dodać do niej trochę więcej żywszego koloru?

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Dotarcie na szczyt nie było wyzwaniem. Wprost przeciwnie, to był leciutki spacerek, zdecydowanie prostszy niż na przykład podróżowanie przez pustynię. A z racji, że coś jest proste, to i nagroda musi być dość żałosna. Daisuke nieco się zawiódł tym co zobaczył. Starucha (bo przecież każdy kto jest od niego starszy to już jedną nogą powinien się kłaść do grobu) z siwą brodą. Chyba właśnie pokonał on kolejnego nieszczęśnika, przy okazji chełpiąc się zwycięstwem w trakcie dobijania i tak już pokonanego przeciwnika.

-Nie porównuj mnie do tych chłoptasiów. Nawet wszyscy na raz nie mieli szans- Odparł mu Daisuke, patrząc jak ten drugi popija sobie wino. Najwidoczniej to będzie jedyna nagroda z tego miejsca. Odrobinka, zapewne kiepskiego wina i świadomość, że jest się najsilniejszym wojownikiem w okolicy. I to właściwie mu wystarczało. Niczego więcej nie potrzebował i o nic więcej nie dbał. Wygra ten pojedynek, tym bardziej, że suszyło go strasznie, więc im prędzej się go pozbędzie, tym prędzej dostanie co potrzebuje.

Nie czekał ani chwili więcej, w okrzyku bojowym uwolnił ze swojego ciała energię, otwierając na raz kilka swoich wewnętrznych bram chakry. Skóra zmieniła kolor na czerwony, żyły wyszły mu na wierzch a oczy zrobiły się całkowicie białe. Natychmiast skrócił dystans i wyprowadził cios łokciem w okolice splotu słonecznego. Jeśli cios okaże się celny, zapewne walka będzie już rozstrzygnięta.

  Ukryty tekst

[Arii]

PUSTYNNA WALKA NA ŚMIERĆ I ŻYCIE - WYPRAWA C - DAISUKE

27/...

To była walka! Takiej jeszcze nikt na tych ziemiach nie widział. Cios za ciosem, piękna wymiana. Kochani! Daisuke, prawy sierpowy! Szybki unik w lewo przed potężnym ciosem z dołu! Cóż za wymiana ciosów! Walka trwała i trwała, nie widać było końca. Kto się podda? Kto padnie? W KOŃCU NA ŚMIERĆ I ŻYCIE!

Tak nie napisał nigdy nikt. Ta walka była wielką porażką, której nikt się nie spodziewał. Nikt nie będzie jej opisywać w pieśniach, balladach i swoich poematach. Walka nawet się nie rozpoczęła a przewodniczący i założyciel Turnieju połamany przeleciał przez całą swoją scenę i wzleciał w niebo, spadając w dół, na piach. Tam gdzie jego ofiary.
Daisuke najwyraźniej nie chciał się hamować. Po co czerpać radość z walki, która i tak miała zakończyć się jego zwycięstwem? Po prostu pierdolnął przeciwnikowi tak, że złamał mu wszystkie kości ramienia, klatki piersiowej i karku. Nie oszczędził go.
Ale co teraz? Czy jego nagrodą miała być butla sake leżąca obok, jakieś skrzyni na środku? Czy to wino miało mu wystarczyć? W sumie, tanie nie było.A inflacja zżerała już w tych czasach dobrych ludzi! Kiedy jednak podnosił butlę zauważył, ze cała kamienna scena co parę metrów od niego wybucha. Skurwiel zastawił na niego pułapkę? Ktoś nie potrafił przegrywać...

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Daisuke]

-Kupa gówna- Daisuke splunął, gdy jego przeciwnik po prostu został starty z powierzchni ziemi po pojedynczym uderzeniu. Jeśli potrzebował potwierdzenia, że wciąż jest najsilniejszym człowiekiem na ziemi, to właśnie dostał tego najlepszy przykład. Sam sobie zrobił taki prezent. Potrzebował tego zwycięstwa. Nie tylko dlatego, że chciał się napić wina, ale też z powodów, o których nigdy głośno nie powie, a pewnie nawet przez myśl mu to nie przeszło. Podświadomie czuł jednak, że musi udowodnić swoją męskość po tym, jak w starciu z Minako, nie był w stanie jej pokonać. Byle przypadkowa (jak wtedy sądził) kunoichi dorównywała mu praktycznie bez problemów. Teraz, po pokonaniu takiej ilości zagrożeń, wiedział, że to nie była przypadkowa dama w opałach. I że wcale nie jest na poziomie przeciętnej kobiety. Po prostu znalazł godną siebie rywalkę. Drugi już raz okazało się, że to przedstawicielka płci pięknej. Wcześniej niebieskoskóra i ogromna kobieta-rekin, tym razem sierota z pustyni.

Wszelkie zmiany, które u niego nastąpiły, wróciły do stanu wyjściowego. Ale trzeba było szybko zacząć coś robić, bo wszystko zaczęło wybuchać. Przez chwilę można było mieć flashbacki z Wietnamu Kotei, gdzie Han i jego banda czterech pancernych piesków postanowiła wszystko wysadzać. Ale tego typu niebezpieczne sytuacje zawsze oznaczały jedno. Coś musiało tutaj być, co powinno przykuć jego uwagę. Włócznik momentalnie rzucił się do przodu, aby chwycić butelkę sake i sprawdzić co było w skrzyni. Jeśli na sprawdzanie nie było czasu, to po prostu łapie skrzynię i zabiera ją ze sobą, aby sprawdzić ją na poziomie gruntu w spokojniejszych warunkach, gdzie wszystko nie wysadza się samoistnie w powietrze.

[Arii]

PUSTYNNA WALKA NA ŚMIERĆ I ŻYCIE - WYPRAWA C - DAISUKE

29/...

Nikt nie spodziewałby się takich atrakcji w pojedynku, ale chyba jednak poprzednik tytułu Najsilniejszego, nie chciał, żeby ktoś panoszył się ze zwycięstwem i chciał się go pozbyć. Ale nie wiedział, że skoro został tak potraktowany w walce, nawet nie mając jak się obronić, to i taka pułapka nie podziała.
Brunet zakosił butlę wina i skrzynię, i skoczył niczym sarenka do przodu. Nagle pojawiły się tylko same płomienie i dym. Zupełnie, jakby grał w jakimś filmie akcji! Opadł na wydmach z dala od rozpadającego się filara i znikających w głębinach piasku ciał.
Farsa się skończyła. Był najlepszy, najpotężniejszy. Żaden wojownik, shinobi, kunoichi nie mogli mu tego odebrać. Po prostu tak było. W końcu wygrał w samozwańczym Turnieju, jakiegoś słabiaka.
A teraz mógł zobaczyć swoją nagrodę. Otworzył skrzynię, a tam nie było żadnego pasa mistrza, złota czy innych bogactw. Były za to rozłożone dwa kamienne pasy a obok nich litrowa, szklana butelka kantaiskiego wina. Obok dziwnych pasów leżała karteczka z napisem:

Tylko Ci, którzy są w stanie z czegoś zrezygnować mogą je założyć. Poczują, że coś zostało im odebrane, jednak po ich ściągnięciu zyskają coś, czego żaden normalny człowiek nie mógłby osiągnąć.

Nie wiedział za cholerę co to może znaczyć. Ale jednak coś wygrał. Po wzięciu ich do rąk czuł ich wagę. Nie było to coś zwykłego. Jedyne gdzie by mu pasowały to wokół umięśnionych łydek. Ale co tam jakieś kamienne rzeczy! Wygrał wino! KANTAISKIE! Mógł teraz dwoma butlami wprowadzić siebie w całkiem miły stan i wrócić do ślicznej kelnerki w Oazie Palm, która pragnęła mu się oddać!

  Ukryty tekst

WYPRAWA ZAKOŃCZONA SUKCESEM!

[Daisuke]

Spacer zwycięstwa smakował wspaniale. Wylądował i po prostu szedł przed siebie, ze skrzynią pod jedną pachą i z winem w drugiej dłoni. Nie było chyba lepszego uczucia, jak wygranie kolejnej walki. I to jeszcze w tak spektakularny sposób. Udowodnił sam sobie, że jego przypadek na Turnieju to jedynie nieistotny incydent, który nie miał wpływu na jego możliwości. Wciąż był najpotężniejszym i najsilniejszym wojownikiem, roznosząc tego, który rozniósł wielu innych bez problemu.

Skrzynia zawierała całkiem ciekawe znalezisko. Oczywiście szklana butelka znakomitego kantaiskiego wina byłą bezapelacyjnie najlepszą rzeczą, jaka mogła go spotkać. Czuł jak go suszyło, a tutejsze słońce tylko wzmagało jako alkoholowe pragnienie. Wciął solidnego łyka i westchnął. Dokładnie tego mu było trzeba. Dopiero po kilku takich powtórzeniach zainteresował się tym co jeszcze pozostało w skrzyni. Zawartość była nieco mniej interesująca, ale karteczka zdawała się prowokować do wyzwania. Daisuke takich wyzwań nie odmawiał i postanowił spróbować, sprawdzić się, czy i on będzie w stanie z czegoś zrezygnować by je założyć. Dociążył swoje nogi całkiem solidnie, co mocno go spowolniło. Nie czuł jednak, żeby to było problemem. Nawet z takim utrudnieniem wiele walk będzie dla niego dziecinną zabawą, więc czemu nie spróbować. Po wszystkim ruszył w kierunku Oazy Palm. Miał tam jedną sprawę do załatwienia, a potem, jak to miał w zwyczaju, zwinął się nad ranem, unikając nieprzyjemnych scen, krzyków i pożegnań.

[z/t]