Oaza Palm

[Arii]

Oaza na środku pustyni Atsui, która kieruje się do pustynnej Świątyni w Piramidzie. Jak na oazę jest bardzo rozbudowana, nie jest to tylko źródełko w samym centrum placu, ale również zamieszkała część pustyni, w której wyłapać można różnych, pomniejszych rzezimieszków z książki Bingo, Łowców Głów, ale także zwykłych handlarzy i kupczyków. Ludzie zamieszkujący budynki nie wyróżniają się niczym jeżeli chodzi o mieszkańców tej części kraju. Noszą i zachowują się dokładnie tak samo.
Najważniejszym punktem jest mała karczma w centrum, z której wychodząc widać cały główny plac. To tam przesiadują wszyscy, którzy chcą zdobyć skarby pustyni. Idealne miejsce na odpoczynek pod palmami z drineczkiem w glinianym kubeczku, ale nie tylko… Szukasz informacji o skarbach? To świetnie trafiłeś!

[Daisuke]

Miejsce to miało być absolutną nudą, a w ostatniej chwili zaskoczyło go kolejną niespodzianką. Jednak pustynię zapamięta zdecydowanie lepiej niż pobudkę na kacu na środku niczego. Teraz miał konkretny cel, pokazać że był najsilniejszym wojownikiem jaki chodził po tym świecie. A skoro był taki wszechpotężny to przecież kilku okolicznych wymoczków z tych terenów na spokojnie położy jednym palcem. A kandydatów bardzo szybko zaczął spotykać. Nie wiedział czy o przypadek, że ci ludzie zmierzają w podobnym kierunku czy też może będą potencjalnymi rywalami. Jeśli to pierwsze, to nie było całkowicie sensu się nimi przejmować. Jeśli to drugie, to tak samo, bo żaden z nich nie wyrastał jakkolwiek ponad przeciętność. To czego się tutaj nauczył, to to, że tutejsi mieszkańcy bardzo cenili sobie warunki do których przywykli i w ramach tej całkiem dogodnej sytuacji egzystowali. Bez żadnych perspektyw. Bez żadnych ambicji. Totalne pospólstwo, które trzeba było zgnieść jak robaki.

-Wina!- Gdy tylko znalazł małą karczmę, natychmiast wszedł do jej środka i głośnym poleceniem rozkazał nalać sobie napitku, uderzając przy tym pięścią w blat. Musiał się koniecznie napić, ale korzystał z okazji, że z tego miejsca mógł swobodnie obserwować zarówno karczmę, jak i okoliczny główny plac. Do tego drugiego miejsca zapewne wiele osób zacznie przybywać po dotarciu do tej oazy, ale potem koniecznie będą chcieli się napić a ich celem będzie właśnie ta karczma. To tutaj należało szukać wzrokiem potencjalnych silniejszych wojowników. Ktoś z bronią? Może ktoś wyróżniający się ponadprzeciętną sylwetką? Niczego specjalnego się nie spodziewał, ale skoro przyjdzie mu już zniszczyć tych słabiaków, to warto wiedzieć jak najwięcej, zanim zacznie się sama walka.

[Arii]

PUSTYNNA WALKA NA ŚMIERĆ I ŻYCIE - WYPRAWA C - DAISUKE

5/...

Oaza, wydawać by się mogło, przeżywała swoją drugą młodość. Prawdopodobnie nigdy nie było tutaj tyle ludzi naraz. Wszędzie kręcili się mięśniacy, gimnastycy, zamaskowani Pustynni Ludzie, ludzie opancerzeni, z bronią wszelkiej maści. Wszyscy zbierali siły, zdobywali prowiant i wodę na żmudną podróż po rozgrzanym piasku. Ale niektórzy znajdowali się już w karczmie. Same zakazane mordy. Kiedy przeszedł przez wejście, kątem oka każdy go oblukał. Niektórzy pomyśleli sobie, że to nikt wyjątkowy. Kolejny szczupły mięśniak. Bo przecież znajdowali się od niego dwa razy więksi. Uzbrojeni w miecze, młoty, wachlarze… A On przyszedł walczyć na pięści? PF! Słabiak.
-Hai, hai! WINO RAZ, MISAKI-CHAN!- właściciel karczmy przyjął zamówienie. Z wielkim uśmiechem przerzucał kufle z piwem, szklanki, kielichy, gliniane kubki. To jedno wydarzenie przyniesie mu fortunę na resztę roku i następny! Ludzie brali wszystko! Alkohol, prowiant na drogę, jedzenie na miejscu, desery, jeżeli ktoś chciał jakichś informacji to za drobną opłatą i je mógł tutaj kupić!
Wino Daisuke podała zgrabna dziewczyna o oliwkowej skórze i czarnych włosach z fioletowym połyskiem. Jej fiołkowe oczy skupiły się na chwilę na mężczyźnie. Zarumieniła się kładąc mu kielich z winem przed nim. Marne 250 mililitrów! Przecież to nie starczy nawet na początek! -Ymmm… Pan również wybiera się na pojedynek, jak reszta?- szepnęła do niego, żeby reszta nie usłyszała. Nie chciała skupiać na sobie niczyjej uwagi, szczególnie na kolejnym uczestniku tej farsy.

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Doborowe towarzystwo. Gdy tylko wszedł do karczmy i dostrzegł te wszystkie złowrogie spojrzenia przyjął to jak komplement. Na twarzy zawitał mu ironiczny i arogancki uśmieszek. Nic nie zwiastowało tego, żeby pojawiło się coś co mu tą minę zdejmie z twarzy. Wprost przeciwnie. Widok większych od niego i uzbrojonych po zęby tylko go dodatkowo nakręcał. Co prawda ich bronie mogły robić wrażenie, ale raczej tylko na ludziach niezaznajomionych z prawdziwym kunsztem dotyczącym broni. Daisuke był w tym ekspertem, co udowadniały noszone przez niego bronie. Zawsze w idealnym stanie, idealnie przygotowane, aby z elementu wystroju stać się śmiertelnym narzędziem w rękach kogoś tak sprawnego jak on sam.

Wkrótce jego zamówienie dotarło do niego, a przyniosła mu to niezwykle urodziwa dama. W takim środowisku wręcz pękającego od nadmiaru testosteronu (bo na ogłoszenie odpowiedział chyba każdy w prowincji, kto umiał jakkolwiek trzymać broń), widok takiej niewiasty dodatkowo prowokował. Na chwilę tylko przeniósł swój wzrok z podziwiania jej walorów na walory swojego napitku, którego otrzymał całkiem skromną porcję. Jednym haustem wypił to co otrzymał.

-Oczywiście, że tak. I z tego co widzę, nie ma tutaj żadnego godnego mnie konkurenta- Odpowiedział, nie siląc się nawet na ściszanie głosu, a raczej lekko go podnosząc, aby upewnić się, że pomimo panującego chaosu i hałasu, jego komunikat wybrzmi wystarczająco pewnie w oczach rywali. Jeśli któregoś z miejsca sprowokuje, tym lepiej. Jeśli sprowokuje bijatykę w całej karczmie to będzie wprost bajecznie, połowa wytłucze drugą połowę, oszczędzając mu czasu. Ostatecznie jego planem i tak było zaimponowanie dziewczynie, więc uśmiechnął się do niej zawadiacko, przy okazji podając jej swój opróżniony wcześniej kielich z winem.

[Arii]

PUSTYNNA WALKA NA ŚMIERĆ I ŻYCIE - WYPRAWA C - DAISUKE

7/...

Prowokacja? Co to?
Tego nigdy nie powiedział Daisuke. Zrobił wszystko, żeby każdy pobliski mężczyzna czy też kobieta, którzy wybierali się w tą samą podróż co on usłyszeli, jakie ma stanowisko i jak ich wszystkich ocenia. Dziewczyna wzięła kubek i szybko poszła po dolewkę. Ale jej pośpiech był chyba spowodowany tym, że bała się, że przypadkiem dostanie nożem w żebra. Złowrogie spojrzenia się nie skończyły na wejściu. Każdy spoglądał na niego spod byka, wielu już trzymało za rękojeści swoich ostrzy. Dziewczyna znowu uśmiechnęła się do Daisuke, całkowicie onieśmielona jego… Byciem. Ale łechtało mu to ego! Kolejna dupeczka na liście. A wiadomo, że przed takim zadaniem lepiej zrzucić zbędny balast. Przyniosła mu dwa kubki wina. Chyba zrozumiała, że po tamtym już mu się zrobiło sucho. -Drugi na koszt karczmy.- karczmarz machał niezadowolony głową, ale chyba w końcu sobie odpuścił i zaczął nadrabiać to wino kilkoma innymi zamówieniami. -Życzę Ci powodzenia. Na pewno dasz radę.- uśmiechnęła się do niego i nachyliła się do przodu. Widział teraz cały jej dekolt.-Jak skończysz to wróć.
Flirt wyszedł. Cwaniakowanie jednak popłacało. Dziewczyna odwróciła się i wróciła do pracy lecąc z dalszymi kubkami i talerzami. W końcu ktoś trzasnął w stół. -Za kogo się uważasz gnoju? Znieważasz Nas wszystkich i jeszcze wyrywasz NASZĄ kobietę! oburzenie niezbyt wysokiego, lecz dobrze nabitego łysego potwierdzili inni kiwnięciami głów. „Nasza” chyba oznaczała, że należała do Samotnych Wydm a ten bezczelnie ją podrywał na ich oczach, jako obcokrajowiec… Czas zacząć tańce? A może zachowa się dojrzale?

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Karczma nie zbiedniała, a on przynajmniej sobie poużywa. To znaczy... Popije. Tak naprawdę to rozmiar tych kielichów był lekką obrazą, więc właściwie karczmarz powinien się cieszyć, że pracująca tutaj dziewczyna udobruchała łatwo irytującego się Daisuke. Teraz nie dość, że on zdobył jej sympatię, to w zamian on czuł się w obowiązku za pilnowanie jej bezpieczeństwa. To nie wynikało jedynie z jego dobrej woli i czystego serca, ale z perfidnie zaplanowanego działania, którego założeniem było osiągnięcie jednego konkretnego celu. Polubił tutejsze kobiety i bardzo chętnie sprawdzi czy poprzednia przygoda była wyjątkiem, czy też regułą w tych stronach.

-To nie jest wasza własność- Jego zawadiacki uśmiech przywdziany do rozmowy z kobietą ustąpił, gdy do głosu doszedł tutejszy pieklący się cwaniaczek. Teraz Daisuke uśmiechnął się ironicznie, pokazując kilka swoich ząbków. Oczywiście zdanie to wciąż było częścią jego planu podlizania się kelnerce, dlatego też podarował sobie dalszą część o tym, że teraz to JEGO własność. Wybrał ją sobie, więc należała do niego, a jeśli ktoś chciał rościć sobie do niej prawa, musiał go najpierw pokonać.

-A was znieważać nie musiałem. Robisz to bardzo dobrze sam z siebie- Popijając sobie już nieco spokojniejszym tempie swoje wino odpowiedział mężczyźnie. Nawet uniósł lekko swój napitek, aby zasugerować, że właśnie w takiej intencji wznosi toast. Kolejny raz prowokował i zdawał sobie nie robić z tego problemów. Pod przykrywką spokojnego i wyluzowanego młodzieniaszka, uważnie obserwował i nasłuchiwał otoczenie. W każdej chwili tu się mogło zrobić gorąco, a on tylko czekał na ten moment. Na ile uda mu się wkurwić kolesia? Czy będzie on miał w ogóle jaja, aby kontynuować dyskusję, czy po takiej kontrze i obrażeniu go, całkowicie się w sobie zamknie, zostając tutejszym pośmiewiskiem? Chyba nie miał już nic do stracenia, więc konfrontacja była bardziej niż pewna. Gdy zaganiasz dzikie zwierzę do wąskiej uliczki, spodziewaj się pojedynku. A wszyscy tutaj byli jak dzikie zwierzęta. Problem w tym, że bliżej im było do robaków, aniżeli do czegoś bardziej majestatycznego i silnego.

[Arii]

PUSTYNNA WALKA NA ŚMIERĆ I ŻYCIE - WYPRAWA C - DAISUKE

9/...

Tutaj nie było już miejsca na żarty. Wszyscy spięli się i krzywo spojrzeli się na Daisuke, który nic nie robił sobie z ich osób. Miał to krótko mówiąc w dupie. Znieważył wszystkich w karczmie, traktując ich jak zwykłe robaki… Kukiełki, które tak dobrze jeszcze pamiętał z walki z szalonym Renkuro… Tylko te tutaj nie były tak wytrzymałe i twarde. To widział już na pierwszy rzut oka. Jego perfidny plan zdobycia kelnerki, działał. Robiła się coraz bardziej zarumieniona na jego słowa. Odważny i tak o nią dbał!

Karczmarz przyjrzał się Daisuke i reszcie. -Panowie i Panie! Oszczędzajcie swoje siły na pojedynek w Piramidzie! Nie chcę widzieć tutaj żadnej bójki!- możliwe, że powiedział to z prawdziwej troski o klientów, ale mężczyzna wiedział, że robi to tylko z myślą o jak największym zarobku w ten cudowny dzień przysłany mu przez samą Amaterasu! Jednak już było za późno i skrzywił się na samą myśl.

Trzech mężczyzn o głowę wyższych od Daisuke ruszyło na niego z gołymi pięściami. Całkowicie od tyłu, żeby ich nie widział. Ale czy… to mogło podziałać? Następnie dwóch z przodu ruszyło z wyciągniętymi katanami, bardzo, ale to bardzo naostrzonymi. Pięć osób naraz? Czy oni sobie żartowali? Jeżeli chcieli coś mu zrobić… powinni ruszyć wszyscy naraz.
-To będzie rzeź a nie bójka!- krzyknął wcześniejszy „pan oburzony”, który już wyciągał swoje dwa kastety.

Mięśniak dokonał tego co chciał. Sprowokował wszystkich dookoła dla swojej zabawy. Szczwany lis!

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Dwie pieczenie na jednym ogniu. Co prawda karczmarz obawiał się, że ten idealny plan zarobku zostanie zniszczony, ale Daisuke kompletnie się tym nie przejmował, jakby go lepiej ugościł i dał porządniejszą porcję wina, a nie tylko jeden mały darmowy kielich to pewnie sytuacja wyglądałaby inaczej. Pozostałym, rzekomo "tutejszym" też chyba nie zależało na tym miejscu, bo dla udowodnienia własnej męskości byli w stanie zaryzykować stanem tego lokalu. Dobyta broń, dźwięki kroków oraz okrzyki sugerowały, że walka się zaczęła.

-W dupie byłeś. Gówno widziałeś- Daisuke odpowiedział na insynuacje, że ta bójka zakończy się szybkim poszlachtowaniem. Miecze, choć całkiem dobrze zachowane, trzymane były przez całkowitych amatorów, którymi nie było sensu się specjalnie przejmować. Momentalnie podniósł się na równe nogi, przewracając swoje krzesło, aby złapać za blat swojego stołu i pchnąć go w kierunku dwóch szermierzy. Ich zostawi sobie na dokładkę, bo szybko się odwrócił, żeby doskoczyć do tych trzech, co planowało go zaatakować od pleców. Na łuk było stanowczo za mało miejsca. A szkoda. Chętnie przetestowałby nowy nabytek. Na włócznię podobnie. W tak ograniczonej przestrzeni długa broń była tylko przeszkodą. Jak nie długa, to może krótka? Dwa nunchaku, perfekcyjnie wyczyszczone, wciśnięte za pasek musiały przynajmniej częściowo odbijać tutejsze światło, nawet jeśli do środka karczmy wpadało go stosunkowo mało. Na tą broń, o dziwo, też się nie zdecydował. Zamiast tego postawił na swoje pięści.

Pierwszy krok to rzut prawie opróżnionym kielichem w kierunku przeciwników. Mogli razem niespecjalnie współpracować, więc jakiekolwiek wybicie ich z rytmu szybko spowoduje kłopoty w koordynacji. Potem szybki doskok i wyprowadzenie kopnięcia, potem zejście w bok, aby uniknąć ewentualnego ataku i wyprowadzić cios pięścią od dołu w brzuch drugiego rywala. Poprawił mu na dokładkę ciosem kolanem, bo zapewne od uderzenia się zegnie, przez co prosto będzie trafić go w głowę. Rękami już trzymał gardę, by zablokować ewentualne ataki dwóch pozostałych rywali albo zbić je nieco w bok, aby otworzyć sobie miejsce na kolejny atak. Lewym sierpowym spróbował znokautować trzeciego z rywali. Nie mógł się z nimi specjalnie patyczkować, dlatego stawiał na proste i skuteczne ciosy, licząc na szybką wygraną, aby poten całą uwagę skupić na szermierzach.

  Ukryty tekst

[Arii]

PUSTYNNA WALKA NA ŚMIERĆ I ŻYCIE - WYPRAWA C - DAISUKE

11/...

Oj działo się, działo na tej pustyni. Kto by się spodziewał, że ta może być tak skora do zabawy z umięśnionym specjalistą od napierdalanek. Ten się ani na moment nie zamierzał zatrzymywać i dokończył swój plan. Skoro zdobył już serce pustynnej piękności i sprowokował cały lokal do siebie to mógł to drugie dokończyć i przywitać ich w swój specyficzny sposób.
Stół przeleciał w stronę dwójki z katanami z taką silą, że się na nich połamał i wywrócił ich do tyłu. Trójka mięśniaków myślała, że zaskoczy Naszego bohatera, ale nie, nie… On już o wszystkim wiedział i ruszył w ich stronę. Żaden mu się nie ukryje.
Następna trójka wleciała w walkę z brunetem, ale nie spodziewali się lecącego kielicha to się rozpierzchli w różne strony. Kielich trafił w twarz środkowego, któremu zostało przyjąć combo ciosów od przeciwnika i wyłożyć się w pozycji embrionalnej na ziemi.
Następnie musiał uniknąć kopnięć i pięści z dwóch stron, kiedy wyłożył następnego przeciwnika ciosem z pięści, łamiąc mu szczękę. Ten dźwięk każdy mógł usłyszeć. Dlatego do pozostawionego jednego przeciwnika, który powoli rezygnował ze swojej części dołączyła cała reszta.
Karczmarz schował się za ladą przeklinając wszystkich wojowników w swoim przybytku. Cały zarobiony pieniądz będzie musiał wydać na naprawy.

Daisuke widział jak otaczają go i atakują ludzie z różnych stron. Młotami, nunchaku, katanami i pięściami. Zero współpracy, ale jeden cel… On… W dodatku wzrok dziewczyny, która zaczęła go podziwiać i patrzeć na jego dokonania. Czy już samo to nie było wspaniałą okazją na pokazanie po co ma tę mięśnie?
Dwudziestu przeciwników dookoła, różne bronie i ciosy, jednak On wszystko widział. Widział swoją wygraną.

  Ukryty tekst

wstaw mi swoje hidy, jbc :#

[Daisuke]

-Co jest chujki? TYLKO NA TYLE WAS STAĆ?- Wydarł się do okolicznych mięśniaków. Żeby dodatkowo podkreślić swoją pewność siebie i ograniczyć rywali, trzeba było wykorzystać ich największy atut przeciwko nim. W grupie byli silni, ale też grupa była tak silna, jak długo potrafili utrzymać się razem. Wystraszenie jednego może wystraszyć kolejnych, a gdy zaczną się powoli wykruszać, nawet najbardziej agresywni szybko staną się potulni jak baranki. Oczywiście pierwszym kandydatem był jeden z trójki, z którą dopiero co skończył się bić. Dwóch leżało całkowicie pokonanych, ale trzeci wciąż się wahał co zrobić dalej. Daisuke zamarkował nagły ruch w jego stronę, chcąc go przerazić. Jeśli ten zrobi krok w tył, to już go miał. Wystarczyło się wyszczerzyć złowrogo w jego stronę, aby nasrał w portki i uciekał z tej karczmy na piechoto szybciej niż konno.

-Stańcie w kolejce, żeby nikt dwa razy w mordę nie dostał. Skoro nie chcecie nawet dożyć turnieju, to rozwiążmy tą sprawę szybko- Wygiął szyję najpierw w jedną, potem w drugą stronę, rozciągając się a przy okazji słychać było bardzo charakterystyczny dźwięk strzelania chrząstkami. Nogi delikatnie ugiął w kolanach, zniżając swój środek ciężkości, jednocześnie podnosząc ręce do gardy. Był gotowy i czekał na ich pierwszy ruch. Jeśli pójdzie mu dobrze, to większość powali zanim narobią mu jakichkolwiek problemów. A przecież wciąż ma bardzo ciekawego asa w rękawie. Był jednak ponad to i nie potrzebował pokazywać wszystkiego przed byle wieśniakami.

  Ukryty tekst

[Arii]

PUSTYNNA WALKA NA ŚMIERĆ I ŻYCIE - WYPRAWA C - DAISUKE

13/...

-JA CI KURWA DAM!- krzyknął jeden z napadających, który rzucił trzema kunaiami w niego. Powierzchnia bitki nie była zbyt duża, ale dało się manewrować. Daisuke zrobił tylko krok w prawo i kunaie trafiły w dwóch, zamaskowanych facetów.
Drugi rzucił się na niego z młotem, ale od razu dostał strzał w twarz i młot wyleciał mu z rąk. Bohater naszej opowieści nie zamierzał się zatrzymywać i spojrzał się wrogo na jednego z pierwszych atakujących. Ten zatrząsł się i chciał już się cofnąć, ale ktoś go pchnął do przodu. -Rusz i rozpierdol mu głowę!- ten jakby dostał nowej dawki energii zaczął wrzeszczeć i skoczył do przodu z pięściami. Mimo swojej masywnej budowy w oczach miał strach, wiedział, co go zaraz spotka.
A było to kolejne uderzenie cwaniaczka-wędrowca.

Nikt nie zamierzał się zatrzymywać i każdy po kolei rzucał się na niego. Jednak po około piętnastu minutach, nie było już żadnego stojącego przeciwnika. Wszyscy leżeli złożeni w pół na piaskowym podłożu karczmy. Nim się obejrzał, nie było już żadnego odważnego. Dziewczyna stała, prawie że podekscytowana, ale i zaskoczona. Pisknęła i podbiegła do niego. -Na pewno wrócisz!- pocałowała go prosto w usta. Cel zdobyty, panienka była już jego.
Karczmarz wychylił głowę zza lady, przerażony tym co się tutaj wydarzyło. Wysunął na blat butelkę, pełną, wina. -Zabierz to i ruszaj stąd. Obyś nigdy tutaj nie wrócił.- tak o to piękny dzień dla właściciela przybytku zamienił się w koszmar. Chyba, że ktoś będzie chciał zapić ból… Ale trzeba było tutaj posprzątać.
-Wróć. Będę czekać.- kelnerka uśmiechnęła się do niego i podała mu butlę winiacza. Widać, nie najtańszego.

  Ukryty tekst

[Daisuke]

-Ehh...- Westchnął tylko, gdy ostatniemu przeciwnikowi sprzedał cios łokciem pod żebra. Przeciwnicy skończyli mu się szybciej niż zakładał i zanim na dobre się rozkręcił, musiał już skończyć. Dokładnie jak z tutejszymi kielichami z winem. Miał rację co do tutejszych ludzi, wydawali się twardzi w warunkach do których się przyzwyczaili, ale wystarczył ktoś kto nie przejmował się tutejszym żarem z nieba, żeby całkowicie ich zgnoić.

-Karczmarzu! Jakby któryś jeszcze kiedyś sprawiał problemy to proszę mu przypomnieć, że zawsze jestem w okolicy- Wypowiedział się w stronę karczmarza, choć tak naprawdę odpowiedź ta miała zaimponować damie, która była tuż przy nim. Chwycił przekazaną mu butlę i pociągnął solidnego łyka. Na odchodne puścił jeszcze oczko do tej, której zawrócił w głowie. Zostawił ją sobie na deser i ewentualne późniejsze spotkanie. Póki co miał ciekawsze rzeczy do roboty. Postanowił jeszcze chwilę pokręcić się po okolicy tutejszej karczmy. Potem czekała go jednak wyprawa pod piramidę, więc jeśli przypadkiem zasłyszał jakieś opowieści o tym jak tam dotrzeć, to świetnie. Zanim jednak wyruszył, wolał najpierw opróżnić wino, które zdobył, a potem uzupełnić swoje zapasy przed podróżą.

[Arii]

PUSTYNNA WALKA NA ŚMIERĆ I ŻYCIE - WYPRAWA C - DAISUKE

15/...

Serce dziewki z pustyni zdobyte, wino otrzymane, rozgrzewka zrobiona. Mógł opuścić ten przybytek, który nie okazał się tym, co chciał. Każdy z przeciwników był zwykłą płotką. I Oni chcieli wyruszyć na Turniej? Co to kurwa miało być?!
A co jeżeli główny przeciwnik będzie dokładnie taki sam i nie będzie żadnym wyzwaniem dla Nakasady? Czy warto było się tam wybierać? Wychodząc z karczmy kilku przechodniów patrzyło się w jego stronę. Nie sądzili, że ktoś wyjdzie z tego budynku bez żadnej rany a tutaj proszę… Ktoś jednak wyszedł. Wszyscy wrócili do swoich przerwanych czynności.

Oaza była jedną z piękniejszych i najbardziej rozbudowanych do jakiej można było trafić w tej części Samotnych Wydm. Ogromne oczko wodne, które nigdy nie wyschło i nie zniknęło. Z tego, co mógł usłyszeć od osób, które przesiadywały z jakimiś turystami i włóczęgami, istniała legenda, że sam Watatsumi, bóg mórz i oceanów, wylał kroplę w to miejsce, dlatego woda z tej oazy nigdy nie zniknie. Ale kto by w to wierzył, jakieś bajania zwykłych ludzi, którym się nudziło a musieli jakoś zarobić na swoje życie na tym zadupiu.
Kupując jakiegoś taniego sikacza, który tutejsi nazywali winem, usłyszał w końcu coś na temat osoby wyzywającej go w liściku na pojedynek – bo przecież nikt inny nie podoła i nie dotrze do Świątyni, oprócz niego.
W końcu się odważył… oszalał… wyzwał cały kraj! Za kogo on się ma?! Źle skończy, mówię Ci… Nawet jeżeli był zdolnym żołnierzem to w końcu oszalał zabijając własną żonę i dzieci… sprawdzał wtedy ich siłę! Prawdziwy brutal!

Niezbyt zachęcający opis, ale musiał mu wystarczyć. Jakoś nakreśliło mu to postać samego Taro. Ale co z miejscem, w które powinien się udać? Otrzymał za parę miedziaków mapę, która miała go skierować w tamto miejsce, ale… na samej pustyni otwierając ją, zobaczył, że nic tam nie było… KUPOWANIE OD MAŁYCH BACHORÓW NA TARGU TAK SIĘ KOŃCZY!
Zostało mu tylko poruszanie się po pustyni, po śladach, które zostawili inni podróżnicy… A pustynia była pełna takich śladów stup i kopyt. Masa kolejnych przeciwności losu… Utrapienie.

Po godzinnej podróży po pustyni zatrzymał się na jednej z ogromnych wydm. Usłyszał, jakby coś poruszało się pod jego stopami. Piach zaczął się powoli obsuwać. Ruchome piaski? Nie. Zauważył, jak coś wyłania się z piachu. Coś wyskoczyło w jego stronę z ogromną szybkością. Pod słońce przypominało jaszczura, ale żeby był wielkości konia?! Kto to widział! Pustynia była pełna ciekawych stworzeń, ale żeby monstrualne jaszczury?!
Stwór wychylił swoje pazury, zamierzał wbić się w jego skórę i go rozszarpać.

  Ukryty tekst

Z/T

[Shinsu]

Grupowa misja B

Poprzedni post: viewtopic.php?p=207077#p207077

Podróż do wypatrzonej wioski zajął chwilę, jednak na szczęście nie obfitował w żadne niespodziewane sytuacje. Żadnych potworów wyskakujących z piasku, żadnych zbójców ukrytych za widmami. A i osada okazała się nie palić. Fata morgana zrobiła chłopaka w bambuko, postanowił jednak udawać, że nic takiego nie miało miejsca. Od początku przecież doskonale to wiedział.

Dla strażników przy osadzie Shinsu, Hayami i chłopczyk poruszający się na glinianych tworach byli widoczni już z daleka. Szczególnie Shinsu. Można się spodziewać, że gdy jesteś strażnikiem strzegącym bramy czy wejścia gdzieś i widzisz nadchodzącego człowieka, czy też grupę ludzi, to możesz się spytać jak im leci, po co przyszli (żeby ewentualnie zainkasować jakieś myto), ewentualnie sprawdzić, czy ktoś nie próbuje wprowadzić czegoś niedozwolonego. Wyciagnięcie mieczy jednak nie wydaje się być standardową procedurą.

Shinsu opadł do ziemi, a jego ptak unosił się jedynie dwa metry nad ziemią. Z tej odległości mógł spokojnie się komunikować, a równocześnie być poza zasięgiem ostrza zwykłego strażnika - "Jestem Shinsu Douhito. Jak widać po moich tworach. Od kiedy to prawo zezwala wyciągać miecz na obywatela Unii bez powodu? Prowadzimy śledztwo w okolicy, a noc się zbliża i musimy gdzieś przenocować. Chciałbym się widzieć z Waszym przełożonym w sprawie naszego dochodzenia, może będzie umiał nam pomóc. Gdzie mogę go znaleźć? Byłbym też wdzięczny gdybyś mi wskazał drogę do miejsca, w którym moglibyśmy przenocować." - odpowiedział Shinsu strażnikowi. Miał nadzieję załatwić sprawę pokojowo, choć reakcja tego człowieka go zirytowała.

Gdy będzie składał raport nie omieszka opisać szczegółowo jak wygląda przyjmowanie ludzi po nocy na pustyni. Nieufność wobec obcych była rozsądna i głęboko zakorzeniona u ludzi pustyni, ale wyciąganie miecza na zbliżających się wędrowców było co najmniej niewłaściwe. A poza tym Shinsu był Unijczykiem. A teraz wszyscy mieszkańcy Unii mieli być rodakami. Czy coś w ten deseń. To niech się zachowują!

C2: Shī Wan Dekkai

Nazwa

C2: Shī Wan Dekkai

Ranga

A

Pieczęci

Połowa Barana (detonacja)

Zasięg

Zależny od opanowania dziedziny klanowej (detonacja)

Koszt

D: 45% | C: 35% | B: 25% | A: 15% | S: 10% | S+: 5% (za 1 duży)

Siła Wybuchu

Duży

180

Statystyki

Siła

20

Szybkość

140

Wytrzymałość

20

Dodatkowe

240g za dużego

Opis Autorskie rozwinięcie techniki C2: Shī Wan. Twory stworzone przy pomocy tej techniki są jeszcze silniejsze od oryginalnych, ale mogą być jedynie dużych rozmiarów.

Od dziedziny klanowej rozwiniętej na rangę S oraz Kontroli Chakry rozwiniętej na dziedzinę S można stworzyć kolibry z 6 skrzydłami.

Koszt Kolibra

C: 50% | B: 40% | A: 30% | S: 20% | S+: 10% (za 1 kolibra)

Siła Wybuchu

Koliber

200

Statystyki

Siła

20

Szybkość

240

Wytrzymałość

20

Dodatkowe

115g za kolibra

Link do tematu

http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?p=113787#p113787

C1: Yusō:

Nazwa

C1: Yusō

Ranga

C

Pieczęci

Połowa Barana (detonacja)

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (1/2 na turę)

Siła Wybuchu

Siła Wybuchu

30

Statystyki

Siła

20

Szybkość

80

Wytrzymałość

20

Statystyki A

Siła

20

Szybkość

140

Wytrzymałość

20

Dodatkowe

200g gliny za twór

Opis Użytkownik przy pomocy tej techniki tworzy dużą figurę o mobilności zgodnej z kategoriami figur z techniki C1: Shi Wan. Jest ona przystosowana do przewozu nie więcej niż trzech osób. Twór sam w sobie jest niegroźny. Umożliwia przyspieszenie podróży oraz zapewnienia użytkownikowi bezpieczny dystans między nim, a przeciwnikiem. Twór może być wyposażony w kończyny przystosowane do pochwycenia nieświadomej ofiary, jeśli zwierzę, jakie przedstawia, takowe posiada (na przykład duży ptak posiada szpony). Tak jak inne twory Douhito może zostać zdetonowany przez twórcę, jednak siła eksplozji jest znacznie mniejsza, niż tworów w technice C1: Shi Wan.

Uwaga Od rangi A możliwe jest stworzenie figury, której prędkość tworu wynosi 140. Twór można wykorzystać do darmowych podróży między prowincjami w zastępstwie za konia, podróż morska jest jednak niemożliwa.

  Ukryty tekst

[Hayami Akodo]

Plan Shinsa był rozsądny i logiczny, pozostało się więc go trzymać. Hayami zachował spokój, postanowił się także niczemu nie dziwić - nawet strusiom, które mu zaoferowano (choć jak świat światem, żaden Akodo nigdy jeszcze nie dosiadał strusiów) - i po prostu się dostosować. Wobec tego dosiadł ptaka, wziął dzieciaka ze sobą i starał się utrzymać równowagę na grzbiecie glinianego tworu. Jeździł już w życiu konno i miał świadomość, jak należy zachowywać się w siodle, ale na Bishamontena, nikt go nie uczył, co należy robić ze strusiami! Do tego takimi, które (zapewne) w każdej chwili mogły wybuchnąć, sądząc po opowieści Shinsa o jego zdolnościach... Uznał jednak, że najbezpieczniej będzie nie okazywać uczuć i po prostu się przemieszczać razem z resztą ferajny w kierunku osady.
Gdy dotarli na miejsce, okazało się, że wszystko teoretycznie jest w porządku. No, może nie do końca: wbrew apokaliptycznym zapowiedziom Douhito wioska nie stała w ogniu, ludzie zdawali się wieść swoje spokojne życie, lecz strażnicy... No właśnie. Strażnicy. Z jednej strony ich zachowanie było bardzo rozsądne, zważywszy na teoretyczną obecność potwora w wiosce, ale z drugiej... Dlaczego dobyli mieczy? Czy obcy byli aż tak źle tutaj widziani, czy jak?
To utrudni sprawę.

- Jestem samurajem, który pomaga rozwiązać tę sprawę. Znaleźliśmy tego dzieciaka na pustyni, jego matka i siostra nie żyją. Zostały przez coś - lub kogoś - zamordowane. - uznał, że lepiej będzie, jeżeli dorzuci swoje wyjaśnienia. Starał się mówić spokojnym, opanowanym tonem, bez okazywania zbyt wielu emocji czy zasypywania strażników detalami. Nie podobało mu się, że wydobyli miecze i ogólnie byli tak nastawieni do przybyszy, ale postanowił tego nie wyrażać na głos. W końcu był tu obcy, to on miał się dostosować do miejscowych praw. A Shinsu go ostrzegał, że tubylcy nie będą zbyt ciepło nastawieni do tych, których nie znają... Na ten moment nie okazywał żadnych negatywnych czy wrogich emocji, postaw, zachowań - jak zwał, tak zwał. Po prostu stał spokojnie blisko Shinsa, gotowy osłonić dzieciaka, gdyby doszło do walki albo nastąpiły inne zawirowania - i obserwował. Nie sięgał po broń, nie wybuchał, jak być może na jego miejscu by zrobił ktoś inny. Po tym, jak wypowiedział poprzednie słowa, milczał; pozwolił, by go oceniono. By podjęto decyzję. Być może strażnicy wpuszczą ich obu, może tylko Shinsa i dziecko, może zrobią coś jeszcze innego...
Sytuacja była napięta, to nie ulegało wątpliwości. A czujny, spokojny i - możliwie jak najbardziej - neutralny samuraj po prostu obserwował. Czekał, co teraz nastąpi. Miał nadzieję, że nie dojdzie do walki ani niczym nie sprowokował strażników, bo jeżeli dojdzie do walki, za cholerę nie wytłumaczy tego, dlaczego podniósł miecz (bądź włócznię) na miejscowych.
To nie może być tak skomplikowane. Przecież nic nie może się już spieprzyć.
Cóż, miał nadzieję, że jego wewnętrzny głos ma rację i wszystko się skończy w miarę sprawnie.