Oaza w pobliżu wioski

[Irie]

Misja dla Muraia
27/30+

---

Skoncentrowałeś się na swojej sytuacji, zacząłeś analizować wszelkie wyjścia z tej sytuacji. Kolejnym pomysłem było wyjście z iluzji za pomocą bólu. Skupiłeś się więc na swojej stopie, gdzie była umieszczona notka wybuchowa. Twoja noga wystrzeliła za pomocą techniki, zrobiłeś tak by nie narobić więcej niepotrzebnych szkód. Następnie aktywowałeś notkę wybuchową, kończyna została rozsadzona przez jej działanie. Był jednak jeden problem. Niemalże tego nie odczułeś. Twoja największa broń była w tym momencie największym przekleństwem. Nadal byłeś unieruchomiony choć twoje nici w 1/4 mogły się poruszać bez większych problemów. Piórka nadal beztrosko sobie fruwały, nadal byłeś w patowej sytuacji i nic się nie działo. Co to miało znaczyć....?
Niestety twój mózg funkcjonował dobrze jako jeden z nielicznych narządów. Piórka zaczynały więc mieć na ciebie wpływ. Poczułeś senność z którą walczyłeś, lecz przychodziła ona bardzo szybko. W ciągu jakiś dwóch sekund.
Zasnąłeś. Nastała ciemność.
Przeciwnik zaś obserwował to wszystko siedząc na drzewie, zza którego wyszedł w odległości jakiś 13 metrów. Nic więcej nie robił. Nie miał zamiaru się zbliżać nie ufając dziwnym niciom, choć zdumiał go fakt, że niemalże nie poczułeś rozwalonej nogi. Postanowił więc użyć najprostszej metody eliminacji - mianowicie notki. Miał on je w kaburze, wyciągnął jakieś 8 sztuk, doczepił do kunaiów. Na razie nic z nimi nie robił. Obawiał się podejścia lecz musiał się zbliżyć ze względu na jego kiepską celność, jak również nie chciał wywoływać bólu, który jego zdaniem mógłby cię uwolnić. Zeskoczył, ty zaś spałeś w najlepsze. Wróg ostrożnie podszedł na bardzo bliską odległość, przyczepił owe 8 notek do różnych części ciała typu głowa, ramiona, tułów, po czym je aktywował, równocześnie odbiegł ślamazarnie chcąc ukryć się za drzewem. Minęło jakieś 5 sekund, wszystkie notki wybuchły z oszałamiającą siłą, nici zostały rozerwane zaś jeśli chodzi o pozostałe narządy....były bez szans. Czyli ogólnie mówiąc - został on doszczętnie rozwalony, zostało jedynie kilka wiązek nici i strzępy które wylądowały na piasku w dalszej odległości.

Śmierć postaci

Dopisek odnośnie bólu:

Ranga A-S - ostatnie ograniczenie naszych receptorów bólu. Kiedy to wcześniej mieliśmy możliwość poruszania się z ciężką raną, jednak z trudem. Tak teraz nie mamy z tym problemu. Otwarte złamanie, wbity w udo kunai czy nawet odcięcie całej ręki jest dla Kakuzu odczuwany jak gdyby właśnie został draśnięty. Obrażenia są po prostu w pełni stłumione i nie jesteśmy w stanie odczuwać już prawdziwego bólu płynącego z danej rany. Najgłębsze doznanie jakie możemy wyczuć jest na skale jak wcześniej wspomniane, czyli porównywalne do rozcięcia sobie palca.

Daje to więc mniej niż użycie Kai.
Dodatkowo KP przeciwnika jest do wglądu. Jakby co to pisać.

[Papyrus]

Let's rewind!
Misja dla Muraia
23/30+

---

"Gorąca temperatura nie uprzyjemniała podróży w dodatku marudzący towarzysz potrafił wyprowadzić z równowagi. Jednakże posiadałeś daleką granicę cierpliwości, mało co potrafiło cię wyprowadzić z równowagi. Chłopak usłyszawszy twoje słowa zadygotał. Nadal szedł lecz jaki był sens jego obecności? Niemalże żaden, pchała go do przodu jedynie chęć zemsty, nic więcej. Zaczął iść wolniej, dzięki temu szedł po prostu 3 metry za tobą po ukosie. Miałeś się jednak na baczności..."
Zakapturzony mężczyzna wyszedł zza drzewa i od razu zaczął coś kombinować co nie umknęło wprawnemu oku Muraia. Zachował wszelką ostrożność i natychmiast odskoczył w bok, by po krótkiej analizie postanowić dla pewności schwytać nićmi mężczyznę. Czy był wrogiem, czy nie - unieruchomienie nie zaszkodzi. W momencie, w którym nici już chwytały przeciwnika ten nagle znikł, rozpłynął się w powietrzu. Coś było nie tak jak być powinno. Niby go nie było, a nici coś trzymały. Kakuzu był zaskoczony tym faktem i akcja oplatania została przerwana. Jeszcze bardziej mógł być zaskoczony świadomością, że nie może się poruszyć - jest uziemiony. Jego ciało oplotła jakaś dziwaczna roślina, która przypominała nieco jakąś odmianę fasoli. Lub coś w tym rodzaju. Z całą pewnością nawet siła fizyczna nie pozwalała wyrwać się z uścisku dziwacznych pędów, które utworzyły kokon. Jakby tego było mało - po chwili z nieba zaczęły spadać drobne, białe piórka, które wydawały się niegroźne. Ich pojawienie się niczego nie zmieniło. A co z towarzyszem podróży? Zwiał. Znikł gdzieś i cholera jedna go wiedziała gdzie. Od samego początku nie wykazywał się znaczną odwagą, więc nie trudno było mu się dziwić.



Wytłumaczenie dla graczy: Cofka akcji z powodu niesłusznego werdyktu. Różnica szybkości i percepcji Muraia, a jego przeciwnika to jak mierzenie geparda i ślimaka w wyścigu na sto metrów.

Dla Irie i Muraia:

  Ukryty tekst

[Murai]

Wydarzenia które miały miejsce w ciągu kilku sekund były dokładnie analizowane przez Muraia. Maksymalna ostrożność i analiza otoczenia miały mu pozwolić na zareagowanie na każde możliwe zagrożenie jakie pojawi się na polu walki. Nietypowy sposób myślenia, refleks wykraczający poza normy i możliwości poruszania się po polu bitwy dawały nieograniczone możliwości. Pustynia była dość monotonna, ale i w niej można było dobrze się skryć. Tajemniczy osobnik wyszedł zza drzewa. Szanse na to że był to przeciwnik były na tyle wysokie, że można było zaryzykować pochwyceniem go. Jeśli jest miejscowym, to odstawi się go na miejsce. Dodatkowo podejrzane ruchy płaszcza wskazywać mogły na potencjalną agresję. W związku z tym poczynania Muraia były niczym obrona własna przed agresją ze strony przeciwnika. Nici błyskawicznie popędziły w kierunku wroga, ostatecznie łapiąc go w pasie. Ten jednak zniknął, a Murai został spętany dziwnymi roślinami. To i fakt, że wyrosły zbyt szybko by Murai mógł na nie zareagować, skłoniły go do przypuszczeń że jest to Genjutsu. Dodatkowo pióra spadające z nieba, które już wcześniej widział w Sabishi. Czy to mógł być ten osobnik z jakim starł się w przełęczy? Był dość kłopotliwy, głownie za sprawą silnego Katona, możliwością kopiowania jego technik i Genjutsu. Jednak było to zdecydowanie za mało żeby snuć takie przypuszczenia. Mimo tego że mężczyzna znikł, nadal przestrzeń w tamtym miejscu stawiała opór. Faktycznie, tak działa Genjutsu. To wszystko dzieje się w jego głowie, jest to manipulacja tym co widzi i czuje. Mimo że go nie widzi to nadal tam jest. Tej dziwnej fasoli tak samo nie ma, wytworzenie jej na środku pustyni musiałoby być chyba domeną Senju. Nici Muraia zaczęły się wspinać po miejscu gdzie był mężczyzna, szczególną uwagę poświęcając dłoniom i nogom. Im szybciej oplecie go całego, tym mniejsza szansa na jakąkolwiek ucieczkę. Następnie nici dosłownie wbiją się w jego ciało (Shinto Numei no Jutsu - B) i będą siać zniszczenie w jego organizmie. Zmiażdżą organy wewnętrzne, z sercem na pierwszym miejscu. Zabicie przeciwnika powinno spowodować anulowanie iluzji. Mógłby spróbować użycia Kai, jednak mając przeciwnika właściwie w garści znacznie szybszym będzie pozbawienie go życia. Szczególnie biorąc pod uwagę prędkość nici.

Nazwa

Jiongu: Reberu Ei

Przedostatni poziom Jiongu. Wprowadza on szereg różnych zmian. Udoskonala zdolności nici, co jest oczywiste, lecz warto o tym wspomnieć. Idąc dalej, pozostają już tylko dwa narządy wewnętrzne: serce i mózg. Dochodzi również bardzo ważna dla Kakuzu rzecz. Zostaje wprowadzona możliwość aplikacji nowych serc. Aktualnie ich limit to trzy, lecz z czasem da się to zmieniać. Schemat zdobywania serc opisany jest poniżej.

Wytrzymałość

0,9 x wytrzymałość shinobi

Zasięg

25 metrów

Szybkość

0,8 x szybkość shinobi

Koszt Chakry KC E - 25%, KC D - 20%, KC C - 15%, KC B - 10%, KC A - 8%, KC S - 5%, KC S+ - 2% (na turę)

Nazwa

Shinto Numei no Jutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

35 metrów

Koszt

E: 35% | D: 30% | C: 20% | B: 15% | A: 10% | S: 5% | S+: 4% (5% za utrzymanie)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Bardzo niebezpieczna dla przeciwników technika, która powoduje spenetrowanie ich ciała przez nici użytkownika. W momencie gdy te dostaną się do ciała oponenta w sposób gwałtowny, a także bolesny mogą zgnieść jego kości, zniszczyć narządy wewnętrzne, a także pozbawić go życia. Przy pomocy tej techniki jesteśmy także w stanie wyrwać przeciwnikowi jego własne serce.

Staty:

TRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 10 (1 poziom)
WYTRZYMAŁOŚĆ 65 (2 poziom)/NICI: D: 19,5|C: 32,5|B: 45,5|A: 58,5
SZYBKOŚĆ 170 |180 (5 poziom)/NICI: D: 72|C: 90|B: 108|A: 144
PERCEPCJA 124 |134 (4 poziom)
PSYCHIKA 1 (1 poziom)
KONSEKWENCJA 55 (2 poziom)
KONTROLA CHAKRY B

[Irie]

Misja dla Muraia
25/30+

---

Sytuacja trwała zaledwie w mgnieniu oka. Przeciwnik wyszedł na spotkanie potwora, trzymał dłonie blisko siebie, kiedy tylko dostrzegł sylwetkę aktywował technikę. Niestety jego spostrzegawczość była mniejsza i wolniejsza, zanim zdążył to wykonać ty zrobiłeś odskok jak również zaatakowałeś nićmi. W tym momencie przeciwnik zniknął. Twoje nici jednak napotkały na swojej drodze coś w rodzaju niewidzialnego ciała i otoczyły go choć nie w zupełności, oplotły brzuch i pas przeciwnika. W tym samym momencie zostałeś opleciony w kokon, który był o dziwo mocno solidny i nie mogłeś przez niego zrobić zbyt wiele. Kokon zacisnął się na większości twojego ciała, jak również roślina oplotła twoje wystające nici uniemożliwiając mu swobodę ruchu.
Nastał milisekundowy impas.
Twoje nici nie mogły się wydłużyć przez przytrzymanie tą dziwną rośliną. Mogły jednak lawirować nie zmieniając swojej długości. Końce zaczęły się piąć po jego niewidzialnym celu kierując się do kończyn na których w głównej mierze się skupiłeś. Wróg naturalnie chciał się bronić jednakże był wolny jak mucha w smole. Oplotłeś wszystkie kończyny, bo na nich głównie się skupiłeś, po dwóch okrążeniach lecz brakuje ci długości by opleść jego całe ciało. Następnie została aktywowana technika za pomocą której przebiłeś jego kończyny. Nici wbiły się do środka, kości właściwie zostały niemal w tej samej chwili zmiażdżone. Gość został właściwie bez kończyn. Jednakże jeszcze go nie zabiłeś gdyż dalej byłeś w genjutsu.

[Murai]

Genjutsu było zaskakująco silne. Zdecydowanie nie spodziewał się tego po takim kuriozalnym celu jakim było pozbycie się Kaguya. Zakładał że ci będą korzystali ze swoich klanowych umiejętności, a nie rzadko praktykowanej sztuki iluzji. Prawdopodobieństwo było małe, jednak Murai był zaznajomiony z walką przeciwko tego typu przeciwnikiem. Głównie przez potyczkę z tym Uchihą, ale też wbijano mu do głowy zasady działania tego typu technik podczas edukacji. Dziwna roślina obwinęła się wokoło niego praktycznie całkowicie, o dziwo uniemożliwiając dalsze wydłużanie nici. Było to mocno problematyczne, ale trochę zaskakujące. Na dodatek nie iluzja nie zniknęła podczas wbicia się nici w jego ciało. Oznaczać to musiało że jeszcze żyje. Musiał spudłować. W obecnej sytuacji nie było mowy o złożeniu pieczęci do Kai, w związku z tym Kakuzu mógł jedynie przeć dalej i raz jeszcze użyć tego samego sposobu, tym razem trafiając w korpus. Krwawienie wywołane poprzednią techniką i rozległe obrażenia powinny przynajmniej pozbawić go przytomności. Nici powinny wbić się w ciało oponenta, tym razem prawidłowo. Nici nadal go przytrzymywały, więc znalezienie korpusu powinno być proste. Tak samo jak spowodowanie obrażeń na tyle poważnych by zakończyć jego życie.

Nazwa

Shinto Numei no Jutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

35 metrów

Koszt

E: 35% | D: 30% | C: 20% | B: 15% | A: 10% | S: 5% | S+: 4% (5% za utrzymanie)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Bardzo niebezpieczna dla przeciwników technika, która powoduje spenetrowanie ich ciała przez nici użytkownika. W momencie gdy te dostaną się do ciała oponenta w sposób gwałtowny, a także bolesny mogą zgnieść jego kości, zniszczyć narządy wewnętrzne, a także pozbawić go życia. Przy pomocy tej techniki jesteśmy także w stanie wyrwać przeciwnikowi jego własne serce.

Staty:

TRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 10 (1 poziom)
WYTRZYMAŁOŚĆ 65 (2 poziom)/NICI: D: 19,5|C: 32,5|B: 45,5|A: 58,5
SZYBKOŚĆ 170 |180 (5 poziom)/NICI: D: 72|C: 90|B: 108|A: 144
PERCEPCJA 124 |134 (4 poziom)
PSYCHIKA 1 (1 poziom)
KONSEKWENCJA 55 (2 poziom)
KONTROLA CHAKRY B

[Irie]

Misja dla Muraia
27/30+

---

W tym momencie nie musiałeś się skupiać na jego kończynach, szansa na samodzielną ucieczkę była wprost zerowa. Skierowałeś więc resztki swoich nici na korpus przeciwnika, poniekąd nie było to trudne, w końcu wiedziałeś gdzie są jego zmiażdżone kończyny. Nici niemal odruchowo weszły do środka ciała dostając się do wszystkich narządów jak również przebijając jedno płuco na starcie. Zrobiłeś się senny lecz nagle...wszystko zniknęło. Zostałeś uwolniony zaś przed tobą wisiało ciało poprzebijane w jakiś 6 miejscach, krwawiące i właściwie całkiem nieźle zmasakrowany. Równocześnie dostrzegłeś w oddali pustyni ruch. Było to miejsce za oazą, jakieś 2 kilometry dalej. Grupka 3ech ludzi zaczęła wiać gdzie pieprz rósł. Czyżby to byli prawowici Kaguya? Być może wynajmowali kogoś w rodzaju zabójcy władającego potężną sztuką iluzji? Teraz nie było już żadnej obrony więc prawdopodobnie wszyscy się wycofali. Czy opłacało się ich w ogóle gonić?

[Murai]

Przez chwilę Murai miał w myślach, że może faktycznie lepiej by było spróbować wydostać się z Genjutsu. Jednak wybrał próbę zabicia przeciwnika z kilku powodów. Łatwo dał się złapać w nici, co świadczyło o jego bardzo powolnej reakcji i niemożliwości wykonania uniku w porę. Mając przeciwnika w zasięgu nici mógł przystąpić do ataku i nastąpiłoby to szybciej niż gdyby próbował wydostać się z Genjutsu. Wymagałoby to od niego wystrzelenia dłoni w dół i złożenia pieczęci, a nawet wtedy nie było gwarancji że będzie mógł się wydostać. Przeciwnik był na wyciągnięcie nici i bezbronny, ryzyko opłaciło się w ostatnim momencie. Już zaczął czuć gwałtownie rosnącą senność, kiedy nagle zniknęła, podobnie zresztą jak oplatająca go roślinność. Przeciwnik z poważnymi obrażeniami, praktycznie bez rąk. Idealnie pasowało to do umiejętności Muraia, którego nici mimo że niepozorne, potrafiły stworzyć przeogromny chaos w ciele przeciwnika, miażdżąc organy wewnętrzne i krusząc kości. Ciało padło, a Murai natychmiast odskoczył do tyłu i zaczął rozglądać się po polu bitwy. Możliwe że wokoło kręciło się ich jeszcze więcej, wymagałoby to natychmiastowej reakcji ze strony Muraia. Jednak było spokojnie, nikogo nie było. Nawet tego złodzieja, który towarzyszył Kakuzu. Uciekł daleko widząc zagrożenie. I on chciał pomścić swoich krewniaków? Nieprzygotowany i z takim nastawieniem? Mógł go w sumie puścić pierwszego, jako mięso armatnie. Wtedy jego przydatność byłaby większa niż w aktualnej sytuacji. Zobaczył też szybko oddalających się ludzi nieznanej przynależności. Być może towarzysze martwego mężczyzny, którzy widząc jak ten szybko padł postanowili się ulotnić. I prawdopodobnie nigdy nie wrócić. Gonitwa miała sens, jednak zadanie zostało wykonane. Teoretycznie, ponieważ nie było żadnego potwierdzenia przynależności martwego do klanu Kaguya. Jednak zaatakowanie Muraia bez żadnego powodu mogło być argumentem przemawiającym za tym, iż należał on bądź był wynajęty przez przeciwnika. W związku z tym mógł w spokoju powrócić do biblioteki, gdzie miał czekać starzec. Konfrontacja ta ujawniła przy okazji pewien aspekt umiejętności Muraia, nad którym będzie musiał koniecznie popracować. Zamyślony i ostrożny jednocześnie powrócił do osady, a następnie do biblioteki.

z/t

[Ichirou]

Ostatni czas był dla Ichirou bardzo bogaty pod kątem toczenia walk i zbierania doświadczenia bojowego. Prócz rozwoju umiejętności, który był naturalnym następstwem takich działań, pojawiały się również nowe pomysły, które jednak musiały poczekać na spokojniejsze czasy i wolną chwile. Wojna dobiegła końca, Sabaku powoli ogarniali istniejący w prowincji burdel i umacniali swoją pozycję. Swego rodzaju samonapędzająca się spirala śmierci została przerwana, a przynajmniej wyhamowana, a więc i życie złotookiego wytraciło na zawrotnym tempie. Wreszcie znalazł się czas na choćby chwilę wytchnienia, jak i na pracę nad swoimi zdolnościami. Tym drugim właśnie zamierzał zająć się tego dnia. W tym celu wyszedł poza obręb wioski i odnalazł zaciszne miejsce, pozbawione niechcianych widzów.

  Ukryty tekst

[Ichirou]

Nie zorientował się, kiedy krótka przerwa przerodziła się w drzemkę. Dopiero od niedawna sen przychodził mu z taką łatwością jak powinien. Wcześniej, kiedy konflikt między dwoma wrogimi klanami był zaostrzony, Asahi wysypiał się mało lub słabo. Nerwy, stres i natłok pracy robiły swoje. Teraz mógł nieco odetchnąć, ale też bez przesady. Wciąż było wiele do zrobienia. Atsui wciąż nie było w należytym porządku, a życie brązowowłosego dalej nie było poukładane. Niby wypełnił swoją zemstę, przyczynił się do wielkiej wygranej, ale i tak czuł pewien niedosyt, do którego należało jeszcze dołączyć brak jasnego planu na siebie.
Nie doszedł do żadnych konstruktywnych wniosków. Znowu. Westchnął, po czym wstał i zabrał się do pracy. Trening przychodził mu znacznie łatwiej niż zaduma i ciężkie przemyślenia.

  Ukryty tekst

[Yujiro]

Słońce w zenicie
Ranga C
Post 1/30+ Spokojny dzień pozbawiony wrażeń, poświęcony treningowi młodego Sabaku, który mógł odpocząć od natłoku ludzi. Zaciszne miejsce nadawało się do tego celu idealnie, ale ta sielanka nie mogła przecież trwać wiecznie. Wojna oficjalnie się zakończyła, lecz jej pozostałości nadal dawały się we znaki wszystkim Sabaku. Przeniesienie się na nowe tereny, mimo tak podobnych warunków, było dla wielu niezwykle ciężkie i stanowiło wyzwanie nie do zrealizowania. Lecz próbowali, próbowali ile tylko mogli, by znowu zaznać pokoju w tak ciężkich czasach. Wszędzie można było napotkać problemy. Jeżeli Ichirou spojrzałby w górę mógłby przysiąc, że słońce znajdowało się dokładnie nad nim zwiastując okolice godziny dwunastej. Jego cień był obecnie najmniejszy, a temperatura nieznośnie się podnosiła. Plusem jednak była obecność Oazy, która niwelowała ewentualne skutki przegrzania. Mimo iż niedawno wybiła jesień, to jednak końcówka gorącego jeszcze lata dawała o sobie znać i czasem ciepło wygrywało z podróżnikami. Sabaku jednak mógł obecnie się nie przejmować - o ile nie wyjdzie wgłąb pustyni, wtedy jakieś nakrycie głowy byłoby zbawienne.
I tak też nasz bohater mógł zobaczyć, jak w lekkich ubraniach i w kapeluszach z okrągłymi rondami szło kilkoro ludzi (łącznie czterech) z plecakami wypchanymi po brzegi. Jeden z nich wyróżniał się turbanem owiniętym dookoła głowy. Zatrzymali się w niedaleko, zaczerpnęli trochę wody - najpierw by się nawodnić, a później na zapas do dalszej podróży. Mógł także usłyszeć szczątki rozmów:
-Musimy się stąd wynosić...
-Oby tylko szybko, bo nie zniosę więcej tego gorąca.
-To akurat nasz najmniejszy problem w tej chwili!
-Daleko jeszcze do celu?
-Jakiś dzień drogi spokojnie.
-Nie mogę uwierzyć, że na tym świecie żyją jeszcze potwory

[Ichirou]

Cisza i spokój, które w ostatnim czasie były dla niego dość obcymi rzeczami, teraz spowodowały, że brązowowłosy wpadł w nieco ślamazarny, sielankowy stan. Oczywiście, że wciąż było wiele spraw do rozwiązania, ale dokładnie w tym momencie młodzieniec nie musiał robić nic. Miał po prostu czas dla siebie, który mimo wszystko wykorzystywał dość produktywnie. Teraz jednak nadeszła bardziej błoga chwila, kiedy po prostu zdecydował się odprężyć. Krótka przerwa się wydłużyła, a to za sprawą drzemki, na którą sobie pozwolił. Kuro, czarny kot, czyli jego kompan również pozwolił sobie na tego typu leniuchowanie. No, w sumie to on cały czas to robił od przyjścia tutaj z powiernikiem paktu.
Sen Asahiego nie był jednak szczególnie głęboki, dlatego też w pewnym momencie do jego uszu dotarły dźwięki, które przerwały uspokajającą ciszę. To był głosy grupki ludzi, w które spróbował się wsłuchać zaraz po rozbudzeniu się. Zdołał zarejestrować kawałek rozmowy. Chyba dokądś zmierzali.
- Potwory będą istnieć tak długo, jak będą istnieć ludzie - odezwał się w pewnym momencie stwierdzeniem, które chyba miało w sobie drugie dno. Nie miał jednak pewności, czy jego słowa miały jakiekolwiek odniesienie do rozmowy nieznajomych, bowiem nie znał jej kontekstu. Ot, tak po prostu, wtrącił swoje trzy grosze, choć nikt go o to nie prosił. Wciąż siedział na piasku, oparty o palmę i prezentował pełen luz. Nie widział powodu, by doszukiwać się zagrożenia w tej sytuacji. Nie był paranoikiem (jak co poniektórzy shinobi). Zresztą, był przecież na pustyni - jego królestwie, w którym czuł się nadzwyczaj pewnie.

[Yujiro]

Słońce w zenicie
Ranga C
Post 3/30+ Podróżnicy spojrzeli po sobie, a następnie w stronę rozchodzącego się dźwięku. Szukali jego źródła, by zaraz zobaczyć młodzieńca, który wypoczywał nieopodal ze swoim kocim towarzyszem. Do tego jeszcze czekał pod palmą jakby na kokosy, które miałyby wyrosnąć w niedalekiej przyszłości, spaść przed niego. Pozostało wtedy tylko wsadzić w nie słomkę... po obdarciu z dużej ilości skóry, ale to przecież nie ważne, bo oficjalnie kokosy rosły na palmach otoczone od razu skorupką. W każdym razie dwójka podróżników od razu machnęła na niego ręką twierdząc, że ma nie po kolei w głowie. Od gorąca przecież nie jednemu odbijało, a to pewnie jeden z nich. Plus kot. Trzeci w turbanie popatrzył na niego jeszcze przez chwilę zaintrygowany sytuacją, ale psychologia tłumu robiła swoje i poszedł za pozostałymi. Pozostał jeszcze ostatni podróżnik, którym był dosyć młody chłopak - na oko miał może szesnaście lat - którego burza blond włosów schowana była pod kapeluszem. Podszedł on do Ichiego, na odległość zaledwie kilku kroków.
-Przepraszam, o jakich potworach mówisz? Też ich spotkałeś? - zapytał zaciekawiony, lecz ostrożny. Czasami u takowych ludzi można było wyczuć nutkę podniecenia gdy mówiło się o ciekawych historiach, lecz tutaj było inaczej. Chłopak ostrożnie stąpał po "lodzie" (chociaż w nogi to go raczej nie ziębiło). Wolał najpierw wybadać sytuację niż rzucać się w nią na huraa jak to robiło wielu shinobich. A czy takowym był? Nic o tym nie świadczyło, podobnie jak o reszcie podróżników. Każdy miał przy sobie jakieś krótkie ostrze, co nie było zbyt dziwne w okresie wojennym. Nie kwapili się jednak zbytnio się nim posługiwać, a bardziej stosowali jako straszak.

[Ichirou]

Wbrew pozorom słońce wcale mu nie przygrzało, a podróżni po prostu błędnie odebrali jego słowa. W mniemaniu brązowowłosego popełniali sporą pomyłkę, bo przecież zupełnie zignorowali bohatera wojennego i potraktowali go jak jakiegoś odludka. Cóż, najwyraźniej nie był jeszcze tak znany, jak mu się wydawało. Pozostało więc jeszcze sporo do zrobienia na tej płaszczyźnie, no ale to nie był temat na ten moment.
Westchnął cicho, a następnie zlustrował młodzieńca dość wnikliwym spojrzeniem bursztynowych oczu. Nie ponosił się jednak z wygodnej pozycji, bo i po co? Wygodnie mu się siedziało.
- Głównie spotykam się z potworami, którymi są przedstawiciele kościanego klanu. Właściwie to ich ścigam - wyjaśnił krótko i zwięźle, ale chyba zrozumiale. Chyba każdy żyjący na pustyniach zrozumiałby, że Ichirou odnosi się tutaj do Kaguya.
- A wy o jakich potworach mówiliście? - zapytał, domyślając się, że prawdopodobnie mieli zupełnie różne rzeczy na myśli. Tylko o co chodziło tym wędrowcom? Ta kwestia nieco rozbudziła ciekawość Sabaku, stąd też zadane pytanie.

[Yujiro]

Słońce w zenicie
Ranga C
Post 5/30+ Wzrok Ichiego padł na młodzieńca, ten zaś zbytnio się tym nie przejął. Handlarze, nawet młodzi, byli przyzwyczajeni do rozmów z ludźmi i nie bali się ich spojrzeń. Nawet wtedy, gdy widzieli pogardę musieli zachować klasę w swoim zawodzie. Gdy zaś wspomniał o kościanym klanie widać było małe drgnięcie na jego twarzy, punkt zapalny, wspominki o czymś znajomym, o czymś co znał albo chociażby kojarzył. Sabaku mógł poznać to od razu, mimo że chłopak natychmiastowo to ukrył mimowolnie czy też nie.
-O wszelkich. Zamiast zająć się zwykłą pracą, ludzie chodzą i mordują się nawzajem. Jakby nie mieli własnych problemów, dlatego szukali ich gdzieś dalej. No i o tym całym ścierwie, które można spotkać na pustyni. Mówią że skorpion to normalny zwierz, a to potwór ni mniej ni więcej! Jedno ugryzienie i bach, całe życie przed oczami i można się kłaść do wyra. - podjął dalej watek prawiąc o trudach przeprawiania się przez pustynię. O tym nie trzeba było mówić Sabaku, gdyż dla niego to był chleb powszedni. Był jak dziecko pustyni, nic nie było mu tutaj obce. Do szczęścia może brakowało tancerek brzucha przy tej oazie, ale jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma.
- Mniej ich ostatnio. W sumie się nie dziwie. Ale mijaliśmy jakiś czas ich osadę. Zrobili sobie niedaleko postój...
-Młody! Idziemy, ruszaj się! - przerwał mu gość w turbanie i spojrzał jak potrafi spojrzeć tylko mistrz na swego ucznia. A ten już wiedział, że nie ma szans sprzeciwić się jego woli. Od razu skinął głową przepraszająco i ruszył w stronę handlarzy, którzy udali się w dalszą podróż pozostawiając chłopaka sam na sam z kotem. Ten pośrednio został z niczym jeżeli nie liczyć jednego śladu. Na piasku zostały jeszcze ślady skąd przyszli kupcy. Mógł więc pójść tym tropem, albo dalej relaksować się przy oazie skąpany w promieniach słońca.

[Ichirou]

Na twarzy brązowowłosego pojawił się na krótki moment niemrawy uśmiech. Była to reakcja na słowa nastolatka, który miał dość niewinne, ale jednocześnie naiwne podejście do świata. Osobiście nigdy zamartwiał się za nadto nad pytaniami, dlaczego świat jest taki zły i przepełnia go chciwość oraz śmierć. Przyjmował rzeczywistość taką, jaka była i wcale nie zamierzał jej kolorować. Wręcz przeciwnie, świetnie odnajdywał się w zepsutym świecie, samemu prezentując postawę daleką od szlachetności. Próba kierowania się jakimiś bzdurnymi wzorcami była bezsensowna, bo inni natychmiast by to wykorzystali.
Nie wdawał się jednak w niepotrzebne dyskusje. Po prostu mu się nie chciało i nie widział powodu, by uczyć życia jakiegoś napotkanego chłopaczka. Pomilczał więc chwilę, a nastolatek podjął nieco inny, nie do końca zrozumiały wątek. Nie skończył go, ponieważ został zawołany przez swoich ludzi. Pobiegł za resztą, pozostawiając tym samym Sabaku z małą zagadką.
- Kto sobie zrobił postój? - zapytał leniwie Kuro, który chyba przebudził się chwilę temu i przysłuchiwał się całej rozmowie.
- Potwory? Skorpiony? Kaguya? A skąd mam wiedzieć... - mruknął Ichi, wzruszając ramionami. Zastanawiał się nad tym chwilę, ale nie był pewny odpowiedzi. Westchnął, po czym zebrał pod sobą piasek, który w następnym momencie oderwał się od podłoża. Asahi po prostu wytworzył pod sobą dobrze mu znaną, latającą platformę. Po co biegać, skoro znacznie lżej mu było posłużyć się klanowymi umiejętnościami?
- Można się dopytać. I tak nie mam nic lepszego o roboty - stwierdził Sentoki, na co jego kompan skinął łebkiem, a potem wskoczył na piaskową chmurkę. Asahi następnie popędził na swoim tworze, siedząc na krawędzi platformy. Sabaku Fuyū w jego wykonaniu było na tyle szybkie, ze powinien bez problemów dogonić wędrowców.
- ICH osadę, to znaczy kogo? - zapytał, o ile tylko skrócił dystans. Odniósł się rzecz jasna do niedokończonej rozmowy.

Nazwa

Sabaku Fuyū

Pieczęci

Brak

Zasięg

Dowolny

Koszt

E: 12% | D: 10% | C: 6% | B: 3% | A: 2% | S: 2% | S+: 2% (1% za utrzymanie)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Dosyć pomocą technika przy pomocy której może ominąć kłopotliwe bądź niebezpieczne przeszkody na swojej drodze. Użytkownik techniki tworzy piaskową wysepkę na którą następnie wchodzi. Dzięki zmieszaniu swojego piasku z chakrą, użytkownik może podróżować przy pomocy wysepki, z wysoka omijając wszelkie niedogodności. Szybkość chmurki to połowa szybkości opanowanego poziomu reberu.