Akai iwa

[Kaito Ishikawa]

Lato 395
Misja S
Souei
"Polowanie na czerwony lipiec" _____________________________
Posty:
MG: 13
Souei : 12
_____________________________

- Nie wyjdzie, chyba że musi coś załatwić. Ostatnim razem kiedy próbowałem go wywabić skończyło się to utratą mojej ręki. Z jego kryjówki jest dużo wyjść i on sam nie włada Dotonem także nie ma czym się przejmować damy radę. - odparł pewien swego staruszek

Lecieliście już jakiś czas kiedy dostrzegliście przed małą oazą ludzi, którzy walczyli z dużymi robalami. Rozpoznałeś tych ludzi znacznie wcześniej niż Sanro, który potrzebował podlecieć bliżej i znacznie się zniżyć.
- A proszę czyli tak jak mówiłem, do niczego się nie nadają. Banda debili, chodź przyznaje, że są niedaleko kryjówki naszego celu. Może przypadek, a może są lepsi niż mi się zdawało, te obsrańce z pustynnej róży... - w tym momencie duży robal rozgryzł jednego z członków organizacji pustynnej róży, tej która najwidoczniej wzięła zlecenie od Kobayakawy Renjiego -... Hehe co za pizdy, niech zdychają. - powiedział członek rodu Ashina, ani myśląc ratować wojowników, którzy toczyli śmiertelny bój z robactwem.

Miałeś możliwość ich uratować, jeżeli chciałeś tego dokonać to właśnie teraz, byliście na tyle nisko, że spokojnie mogłeś rozważyć skok w piach. Robaków było jedenaście na sześciu członków pustynnej róży, w sile byli sobie równi, jednak przewaga liczebna dawała się we znaki. Potyczka była z tych na przeczekanie i wymęczenie przeciwnika, tą walkę bez pomocy z pewnością przegrają ludzie
- Lecimy dalej, pies im mordę lizał. - pożegnał się Sanro, odwracając wzrok.

Ashina Sanro

Robale

Archiwum Głosów

Kobayakawa Renji
Herszt pustynnej róży

Słowniczek

Igaku Hakase (医博士) – tytuł mistrza medycyny, nadawany praktykom medycyny chińskiej i japońskiej.

[Kaito Ishikawa]

Z/T

[Souei]

Pieniążki, pieniążki i jeszcze raz pieniążki. Dla nich przecież w ogóle udał się na niebezpieczną ekspedycję na pustynię, prawda? Nie zapomniał o położeniu skrytki Ashiny, więc po dotarciu do Czerwonej Skały bez problemu ją odnalazł. Ogromnego robactwa czającego się pod piaskami już nie było. Potwory musiały oddalić się w poszukiwaniu czegoś co rzeczywiście mogły pożreć. Mruknął tylko cicho do siebie, gdy pomyślał o tym, że mała sakiewka z ryo to cała konkluzja niedawnej przygody, która okazała się bardziej dramatyczna, niż początkowo przypuszczał. Do tego ten Niro... Souei nie chciał tego przyznać, ale trochę zirytowało go to, że nie udało mu się zabić tego, kogo miał na celowniku. Do tego facet wydawał się być wyjątkowo pewny siebie, aż za bardzo...
Matsuda rozejrzał się po opuszczonej już teraz kryjówce, gdzie Sanro planował wszystkie swoje ruchy. Wokół było sporo zapisków, map i zwojów, ale wcześniej jedyne z czym okazję Souei miał okazję się zapoznać, to wnioski naniesione na mapę przez staruszka.
- Hmpf... - Mruknął ponownie, bo czuł, że musi dokończyć to, co zaczął. Klony tamtego przerośniętego karalucha to jedynie wierzchołek piramidy problemów, z którą niedługo może będą musieli zmagać się mieszkańcy Kinkotsu. Rozwiązanie tego problemu zanim tak naprawdę się zacznie dałoby Ichirou więcej czasu na ważniejsze rzeczy. A poza tym... Pazur czuł, że został wyzwany na pojedynek. Ktoś z nim zadarł i wyszedł tego bez szwanku, a nawet wygrał pierwszą rundę, mimo że ostatecznie ratował się ucieczką. No nie, takie rzeczy nie mogą się zdarzać. W tym momencie zdecydował, że nie odpuści tak łatwo i przy następnej okazji zabije Niro z całą swoją bezwzględnością. Zaczął szukać, szperać, czytać i odnajdywać tropy, aby dopaść tego, kto bardzo mylił się myśląc, że to koniec.

[Kaito Ishikawa]

Lato 395
Wyprawa S
Souei
"Szklarz" _____________________________
Posty:
MG: 1
Souei : 0
_____________________________

Wróciłeś do kryjówki Sanro jednak co to zastałeś wołało o pomstę do nieba. Jak się okazało całe miejsce było doszczętnie zniszczone, a dokumentacja całkowicie zniszczona, żadnego punktu zaczepienia w tej sprawie. Jednak co się stało z twoimi pieniędzmi ? Długo ich szukałeś, co gorsza nawet białe oko nie było w stanie pomóc ci w tej sprawie, przez głowę mogło ci nawet przemknąć, że zostałeś wykiwany... Jednakże przeszukując wejście do tunelu, którędy wcześniej musiałeś salwować się ucieczką wraz z Sanro, przypadkiem naruszyłeś głaz, który jak się okazało wciśnięty był w kamienną ścianę. Przyjrzałeś się dokładniej i wtem ujrzałeś, że miejscami głaz jakby był z piłowany jakimś narzędziem. Złapałeś za niego chcąc go wyciągnąć, pomimo delikatnego oporu udało ci się, a wtem ujrzałeś duży, tłusty mieszek, a w nim obiecane pieniądze.

W końcu przyszedł ten czas, kiedy należało już opuścić to miejsce, co też uczyniłeś bez tropu, ale z pieniędzmi. Idąc w sobie znanym kierunku po kilku minutach usłyszałeś świst. Strzała przeleciała ci koło ucha, obróciłeś się momentalnie i ujrzałeś dwunastu jeźdźców wielbłądów. Oprócz nieoczekiwanych przeciwników, widziałeś jak w twoim kierunku mknie salwa strzał. Gdzieś z oddali słychać było dosyć dziwny, śpiewny okrzyk wojenny:
- A-ya-laa! Hu-ra-ah-maa!

Jeźdźcy wielbłądów

[Souei]

Sanro okazał się słownym człowiekiem. Mimo tego, że Souei zostawił jego kryjówkę murowaną, a zastał splądrowaną, to na szczęście nie wszystko zostało doszczętnie zniszczone. Udało mu się odzyskać zapłatę za ostatnie zlecenie, ale oprócz tego niewiele zostało z tego i tak skromnego już dobytku. Matsuda powałęsał się jeszcze po znajdujących się w skale komorach, w których urządzone było to nietypowe mieszkanko. Szukał jakichś śladów, lecz szybko dotarło do niego, że nie ma to sensu. Albo ktoś zrobił to specjalnie, albo przez czas ich wyprawy do kryjówki Niro ktoś doszczętnie rozszabrował to miejsce. Souei westchnął przeciągle, zastanawiając się, gdzie w takim razie szukać jakiegoś punktu zaczepienia, aby nabrać rozpędu i doprowadzić rozpoczętą sprawę do końca. Naturalnym wydawał się powrót do punktu wyjścia czyli Kinkotsu, gdzie można by popytać o robaczego świra, albo... była jeszcze opcja powrotu na miejsce, gdzie Pustynna Róża mierzyła się z tamtymi czerwiami, ale szczerze mówiąc, sprawy już wtedy nie wyglądały dla nich zbyt kolorowo. Szanse, że ktoś tam jeszcze żyje były naprawdę nikłe.
Pozostało więc tylko wrócić do wioski i szperać, chociaż tam też nie do końca wiedział jak zacząć. Szedł jednak, ale nie zdążył zajść daleko w spokoju. Przelatujący mu koło głowy pocisk wybudził go z rozmyślań i planowania, a zamiast tego uwolnił kolejną już tego dnia dawkę adrenaliny. Zobaczył nadjeżdżających napastników. Na razie byli jeszcze daleko, ale już w zasięgu łuków, którymi miotali w niego strzały.
- Pieprzone dzikusy. - Mruknął do siebie, słysząc ich zwierzęcy niemal okrzyk. Może to ten język brzmiał jak koza, a może to wina tego faceta, który krzyczał. W sumie może dobrze że mu się nawinęli... Mogli być źródłem wielu rzeczy, choć użytecznych informacji od nich nie oczekiwał.
Był spokojny na zewnątrz, ale w głowie liczył przeciwników, patrzył co robią i rozważał opcje. Trzeba było szybko podejmować decyzje, bo czasu było naprawdę niewiele. Zacisnął pięści w gotowości do walki, lecz w ostatniej chwili wpadł mu do głowy lepszy pomysł. Unikając lecących w niego strzał zawrócił w stronę Czerwonej Skały. Chciał dostać się z powrotem do kryjówki Sanro, aby w wąskich korytarzach znaleźć albo ucieczkę od zagrożenia, albo zneutralizować ich główne źródła przewagi.

[Kaito Ishikawa]

Lato 395
Wyprawa S
Souei
"Szklarz" _____________________________
Posty:
MG: 2
Souei : 1
_____________________________

W czasie kiedy zastanawiałeś się jak zareagować na zbliżające się zagrożenie, strzały zaczęły docierać do miejsca, w którym aktualnie się znajdowałeś. Szybkość pocisków nie stanowiła dla ciebie problemu, aby skutecznie wyliczyć ich trajektorię lotu co w konsekwencji doprowadziło sytuacji w której tanecznym krokiem ominąłeś wszystko co w ciebie zmierzało. Wzrokiem tylko odprowadziłeś strzały, które wbiły się w piaszczyste wydmy.

Podczas wykonywania uników wpadłeś na pomysł, który chciałeś od razu zrealizować. Mianowicie postanowiłeś wrócić do kryjówki Sanro, która znajdowała się jakieś trzysta metrów od ciebie. Nie bojąc się przecięcia drogi przez wojowników na wielbłądach, zacząłeś biec w stronę czerwonej skały.

Widząc, że twoi oponenci podążają w twoim kierunku znacząco przyspieszyłeś. Nie dość, przeciwnicy tak jak mogłeś przewidzieć chcieli przeciąć ci drogę to jeszcze piaszczysty teren nie sprzyjał w poruszaniu się po nim.

Biegłeś ze wszystkich sił unikając zagrożenia do którego sam się przybliżałeś. Prędkość jaką osiągnąłeś była na tyle duża, że za tobą utworzył się tuman piasku. Co przypadkiem okazało się dla ciebie zbawienne, gdyż wojownicy na wielbłądach nie mogli tego uniknąć tylko wjechać w tą piaskową zasłonę dymną, co kosztowało ich widoczność.

Gdy zbliżałeś się do kryjówki Ashiny, udało ci się zasłyszeć okrzyk jednego z wrogich jeźdźców.
- Yela ! Yela ! Atakujemy go, to jest wróg naszego przyjaciela. Brońmy kryjówki Sanro !
Widocznie ktoś się co do ciebie pomylił i wziął za kogoś kim nie jesteś. Jednak czy zamierzałeś to wyjaśnić?




Jeźdźcy wielbłądów