"Zakazany Owoc"

[Jiro]

Młodzieniec zauważył, iż jego przemowa nie wiele poskutkowała, zapewne przez to, iż obecni tutaj Sabaku, stracili o wiele więcej, niż Uchiha w ostatniej wojnie, Jiro jednak o tym nie mógł wiedzieć, więc był nieco zawiedziony ich postawą, chociaż zawiedziony to złe słowo, po prostu myślał, iż chociaż odrobinę doda im woli walki swoją wypowiedzią. Niestety mylił się, a przynajmniej na to wyglądało. Młody Sabaku wyrwał się, kwestionując słowa Uchihy, albo raczej uświadamiając go, o różnicy w skutkach wojen na pustyni i wietrznych równinach. Jednak to, że wstał i przytknął swój palec, do piersi czarnowłosego, nie spodobało się mu. "Bijuu? Demon, TEGO Mędrca?! Myślałem że to tylko legendy, nie mogę sobie tego wyobrazić. Ale jeżeli mówi prawdę, to mieli tam niezłą sieczkę." pomyślał młodzieniec, zaczynając rozumieć to, dlaczego mają wszyscy tu zebrani, mają tak pesymistyczne i obojętne podejście do życia, mimo iż ich nie znał.
Podsunął się jeszcze bardziej do Sabaku, który wstał, tak, że jego palec powinien się zgiąć, lub bardziej wbić się w pierś młodzieńca, to drugie jednak było mniej możliwe, jako że co, jak, co, ale posiadał on coś takiego jak mięśnie i potrafił je napiąć.
- Może i nie znam was, oraz nie wiem co przeszliście, ale wy też nie wiecie co ja przeszedłem. - mniej więcej w tym momencie wtrącił się starzec. Który nie miał zamiaru już więcej słuchać tego, kto co widział, w sumie racja, miał w końcu trochę lat na karku i dwójka młodzieńców, nawet razem nie przeżyła tyle co on, a tym bardziej nie mieli aż tyle doświadczenia i wiedzy życiowej.
- Nie patrzę na świat przez ideały, ani nie koloryzuję sobie go. Jeżeli o wcześniejsze chodzi, była to raczej mowa motywacyjna, która się zwyczajnie nie udała, możliwe iż przemówiłbym w taki sposób do innego grona odbiorców. Jedyne czym się kieruję w życiu, to tym, by dążyć do tego, co postawię sobie na cel, aktualnie moim celem jest uczestniczenie w bitwie. Więc jak sam powiedziałeś, przestańmy paplać o doświadczeniach i pobudkach, umyłeś sobie ręce od tej sprawy, niech i tak będzie, kiedy wyruszamy?

z/t?
//Przepraszam że tak długo nie odpisałem, szkoła, rodzina i brak weny ;d

Skąd: Sabishi
Dokąd: Atsui
Czas podróży: 30 min
Czas przybycia: 16:15
Środek transportu: Sandały

[Masaru]

Misja rangi C 19/30 Zabójstwo

Kyoushi spacerował po mieście w poszukiwaniu jakiegoś bogatego kupca aż naglę podziwiając miejscową budowlę dotarł nie świadomie pod lokal który zwał się ,,zakazany owoc". Ładna nazwa, lokal sam też nie wyglądał najgorzej. Patrząc po ludziach którzy wchodzili i wychodzili można było wywnioskować że wszyscy są tutaj wysoko postawieni. Bogaci kupcy chyba stanowili większość. Nie namyślając się dużo wszedł do środka. Panował tutaj pół mrok, wnętrze skromne ale eleganckie. Panowała tu miłą atmosfera, widać było schody na 2 piętro. Personel to w 100% gejszy, które obsługiwały przybyłych. Roznosił się wokoło zapach palonych kadzideł. Sprawa wyglądała tak, mógł podejść do lady gdzie stała za nią kobieta. Mógł pójść usiąść do jakieś loży, jak mógł zauważyć do ludzi którzy bez słowa wchodzili i siadali w nich od razu podchodziły gejsze. Mógł też pójść do jakiejś loży z gośćmi, były one zasłonięte kotarami więc nie do końca wiedział kto tam siedzi. Czwartą opcją było pójście na górę, przy schodach stałą kolejna wytwornie ubrana gejsza. Piątą mogło być zapytanie wchodzących i wychodzących ludzi, chyba najbardziej oczywista i najprostsza, aczkolwiek dająca najmniej szans na pozyskanie informacji. Bo co by nie mówić personel który bawi rozmową gości na pewno wie co nie co o wydarzeniu niedaleko wioski. W końcu bogaci kupcy również tutaj się zatrzymują.

[Kyoushi]

• Młodzieniec w końcu wkroczył na mniej znane mu terytoria. Nie spodziewał się tylu ludzi w takim.. Pustkowiu. Sięgnąwszy wzrokiem, ogarnął jakąś restaurację. Zakazany Owoc? Pomyślał, a dłużej się nie zastanawiając wszedł do środka. Wyglądała jak.. Jakby była cała jego celem. Wszędzie w obsłudze były gejsze. Ehhh.. To chyba nie jest najlepsze miejsce na polowanie. Jednak miał przed sobą wachlarz możliwości, który otwierał przed nim kolejne zagadki. Zdecydował się pierw wypytać bogatych kupców, którzy przechodzili o cokolwiek. Jego nieustannym zaczepieniem było.. Przepraszam.. Czy wie pan coś na temat orszaku, który przyjechał tutaj.. 10-11 wozów? Obstawa? Gejsza, która była nazbyt pilnowana? - To były podstawowe pytania, które mierzył do każdego, który zechciał mu udzielić informacji, bądź cokolwiek. Następnie, jeśli nie szło mu z tym najlepiej decyduje się zasiąść na loży, jakiejś pustej i poczekać na gejszę - wtedy też wyjmie sakiewkę z pieniędzmi i wprost zapyta, czy wie coś o orszaku, który przybył tutaj dość niedawno.
  - Pieniądze nie śmierdzą, a ja nie chcę niczego prócz informacji na temat tamtego zjazdu.. Gdzie ich znajdę.. Gdzie mam się udać? Powiedz mi cokolwiek.. - to była opcja, jeżeli żaden kupiec nie dał mu czegoś co mogłoby mu pomóc w poszukiwaniach..

[Masaru]

Misja rangi C 21/30 Zabójstwo

Samuraj postanowił stanąć przy drzwiach i zapytać się kogoś czy coś wie o tym orszaku. Zadawał pytania troszkę pozbawione sensu. Już pierwszy z gości podał mu odpowiedź. Nie było tam jednak nic czego by nie wiedział, został poinformowany że zrobiono za miastem istne miasteczko handlowe, że tam są wszyscy kupcy i wszystkie okoliczne karawany kupieckie itd. Drugi zapytany machnął na niego ręką, tak samo jak trzeci. Czwarty jednak gdy zobaczył pieniądze to chętnie udzielił informacji, poza tym co powiedział pierwszy dodał że Gyo to przywódca tamtej karawany, a gejsza to nie jest zwykła gejsza. Wnioskował to z tego jak się odnosiła do innych, i tego że strażnicy wykonywali jej polecenia, a podczas rozmowy o interesach mężczyzna non stop zerkał na Temari. Ten człowiek wiedział to ponieważ robił z nimi interesy wczoraj. Samuraj mógł wnioskować z tego co mu powiedziano że Gyo to po prostu człowiek który udaje przywódcę właśnie na wypadek takiego delikwenta jak Kyoushi który będzie chciał zamordować przywódcę karawany. A córka kupca naprawdę w przebraniu gejszy rządziła. Nie miał czasu na długie rozważania ponieważ od razu jak tamten który udzielił mu ostatni informacji wyszedł podeszło do niego 2 ochroniarzy z katanami przy pasie. Pocieszające było że tamten nie wziął ani grosza, pewnie się zlitował i jak zobaczył jak desperacko samuraj prosi o jakieś informację to mu powiedział z dobrego serca. Kątem oka dostrzegł że wszyscy w okolicznych lożach patrzą na niego. Musiał sam przed sobą przyznać że o ile wypytywanie na targu sprzedawcy było jak najbardziej normalne to stanięcie w takim dobrym lokalu przy drzwiach i zaczepianie wszystkich z desperacją oferując pieniądze za informację mogło zwrócić uwagę wszystkich. Mógł mieć pewność że wieść że jakiś nowy człowiek wypytywał o gejsze w karawanie która przybyła do miasta szybko się rozjedzie. Gdyby podszedł do jakiejś gejszy pewnie by dostał to czego chciał bez rozgłosu jak teraz. Tym czasem 2 ochroniarzy poprosiła kulturalnie o opuszczenie lokalu - Wypierdalaj za drzwi i nie zaczepiaj gości bo możesz stracić głowę. warknął jeden z nich. Zanim jednak zdołał odpowiedzieć, podeszła do nich pewna dziewczyna w zielono niebieskim płaszczu. Okolo 30 lat, ubrana skromnie aczkolwiek widać że ubrania te było troszkę wartę. Dała strażnikom bez słowa kilka monet i rzekła- On już nie będzie przeszkadzał, dowiedzenia. Jak tylko opuścili lokal to powiedziała- Jesteś głupi że zaczepiasz w takim lokalu ludzi i wypytujesz o jakąś gejsze, to podejrzane i nic dziwnego że zwróciłeś uwagę wszystkich. Ale to nie ważne bądź za godzinę przy najbliższej oazie, to na północ od miasta. I odeszła znikając w tłumie przechodzacych nic coś powiedział. Po prostu stała mówiła do niego i naglę krokiem w tył wkroczyłąaw grupę przechodniów i tyle ją widział. Wszystko zależy od niego czy pójdzie na miejsce tego spotkania czy niekoniecznie, czy woli udać się na ten jarmark.

Jarmark- Napisz posta jeszcze tutaj i daj z/t i cię przekieruje i stworzę lokację nową.
Idziesz na spotkanie za godzinę z/t - http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... 8&start=45

[Kyoushi]

• Czyżby znów się pomylił? Nie wybrał optymalnej drogi zdobywania informacji? Znów zmylony tą łatwością komunikacji, którą zawsze osiągał mimo niechęci i nienawiści do ludzi obcych. Wszystkie informacje, które przedstawiali zamożni już miał - znał je i doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Jakiś Gyo, gejsza - nie gejsza. Kurwa! Przeklną w głowie głośno, nie zdając sobie sprawy, że tylko błądzi i nic mu to nie daje. No cóż, wyglądało to na nielichy burdelik, który sobie ubzdurali i chcieli się ubezpieczyć. Jednak z góry wiadome było kto jest celem i głową wszystkich handlarzy - Temari, tę głowę musi zdobyć i kusiła go co raz bardziej i bardziej. Aż katana go swędziała, gdy dowiadywał się co rusz tego samego. Później już mniej, gdy podeszli do niego ochroniarze. Mógłby zrobić tu sajgon, ale straciłby wtedy to czego potrzebował - elementu zaskoczenia!
  Chciał już coś od parsknąć, odpowiedzieć czy cokolwiek, ale jakaś starsza kobieta podbiła i zaczęła rozmowę, a raczej monolog w kierunku białowłosego szermierza. Kobieta pomogła mu wyjść i wyszła razem z nim, pouczając go i wiedząc o co pytał młodzian.
  - Dz..Dzięki, ale ale.. No dobra... - rzekłszy, tylko przemyślał sprawę i był jej winny przysługę. Wiedział, że powinien się tam udać i jej wysłuchać. Może i ona ma w tym wszystkim deal. Jeśli tak, to idzie, jednak musi się do tego przygotować. Na pewno nie idzie tam na pełnym zaufaniu, a spodziewa się tego, że może to być jakaś pułapka - jeżeli tak, wykorzysta swój potencjał do walki w umysłach, jednak to dopiero wtedy, gdy będzie to potrzebne (czyli MG uzna, że mogę/muszę).

z/t?

[Masaru]

z/t http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... 8&start=45 misja Kyoushi

[Rindou Arashi]

Ostatnie dni obrodziły w sukcesy w rodzinie Rindou, młody Arashi rozwijał się coraz bardziej no i przede wszystkim stworzył pierwszą, poważną, bojową kukiełkę, dlatego też cała rodzina złożona z rodziców i syna postanowiła przyjść i świętować ten czas w najlepszej restauracji w mieście. Początkowe plany aby zjeść w rodzinnej restauracji szybko zostały porzucone, w końcu wypadałoby raz na jakiś czas udać się do innego miejsca. Poszerzać kulinarne horyzonty, czy też sprawdzić co takiego słychać u konkurencji.
Kiedy przekroczyli próg lokalu dostrzegli mnóstwo ludzi, jednak znalazło się też miejsce dla nich. Już po chwili przyjęto ich zamówienie, złożone z obiadu, deseru oraz napojów. Oczywiście Arashi nie byłby sobą, gdyby nie zamówił Zielonego Dango, swojego przysmaku, którym zawsze się zajadał. Do tego wziął jeszcze ciemny, wołowy ramen z wieloma dodatkami oraz smażonego pustynnego grzechotnika. Znał obie potrawy i lubił ich smak, a nie chciał zepsuć sobie humoru czymś nowym, co mogłoby mu nie zasmakować. Kiedy czekali na zamówienie, toczyła się zwyczajna, rodzinna dyskusja w trakcie której rozmawiali o wszystkim i o niczym, komentując ostatnie wydarzenia, lokal i wszystko inne co przyszło im do głowy.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 1/...

---

- Rok 384 - Lato - Rindou Arashi
- Ningyō-shi -
- Sabishi -
- Poruszający się piasek -

---

Sabishi, bezkresna pustynia, tak o niej mówią. Wydmy i piach... I nic więcej, czy to jednak prawda? Czy na tych pustych bezdrożach jest coś więcej niż tylko piach i śmierć? Życie zna różne metody by się utrzymać. Ludzie nie cierpią gorących temperatur, oraz niekończących się wzgórz z usypanego piachu. Ayatsuri, Sabaku, oraz inni mieszkańcy tych terenów przystosowali się do życia na tych niekorzystnych terenach.

Kto jak nie pustynne rody byłby w stanie przeżyć w tych trudnych warunkach w których nikt inny nie zdecydował się mieszkać, czy to była ucieczka, a może zwinny ruch w kierunku który zapewni im ład, porządek, oraz spokój? Wiedzą to tylko oni. Ningyō-shi pustynna osada która mieni się niczym klejnot pośród bezkresnej piaskowej beznadziei.

Zakazany owoc jest miejscem do którego nie jeden gdyby wszedł to padł by z wrażenia, miejsce to jest wyjątkowe nie tylko z tego powodu, że przedstawia sobą ponadprzeciętną jakość, ale tym, że są w stanie zapewnić taki lokal w takim miejscu. To niebywałe, lecz właśnie to miejsce jest jednym z lokali najwyższej półki na terenach od pierwszej wydmy, do ostatniej gdzie drobne okruchy piasku łączą się z kamienną ziemią która przeradza się w trawę.

Świętowanie z rodziną to było coś na co zasłużyłeś, w końcu twoja najnowsza kukiełka, sztuka, trzeba by rzec, jest czymś co warto uczcić, przecież twoje dzieło będzie w domyśle długo ci służyć, Usagi, bo tak nazwałeś swojego nowego przyjaciela był jak najbardziej wart poświęconego mu czasu, aż chciałoby się rzec, że stał się członkiem rodziny za twoją sprawą. Mniejsza jednak o twoją rodzinę która była dumna z twoich postępów. Spostrzegłeś, że jeden z tutejszych karawaniarzy macha w twoją stronę, zdarzało ci się już z nim rozmawiać nie raz o próbach zarobku. W końcu gdzie najlepiej zdobywa się doświadczenie jak nie w pracy? - Oi, Arashi, podejdź tutaj! Musimy pogadać. - usłyszałeś donośny głos wspomnianego wcześniej karawaniarza, odsunął on też krzesło naprzeciw siebie byś na nim usiadł.

- Arashi, jesteś z Ayatsurich, prawda? - rzekł z zaciekawieniem, mimo, że znał odpowiedź na to pytanie, siedzący naprzeciw zielonowłosego mężczyzna. Był to starszy człowiek, znałeś go, był tutejszym kupcem, posiadał nieznaczny majątek i stać go było na usługi shinobich, nie był on zgryźliwy, aczkolwiek zazdrościł ci twoich umiejętności które ty wciąż rozwijałeś

- Wiem, że od dawna chciałeś zarobić, a mnie akurat zwolniło się miejsce w jednej z karawan, co ty na to? - Położył ręce na stole wykazując ogromną pewność siebie, jakby był pewien, że zgodzisz się od tak, gdyby to była okazja której nie mogłeś się oprzeć. - Wodę dwa razy! - Podniósł się i przyniósł od strony lady dwa pojemniki z wodą, widać, że bardzo był zainteresowany usłyszeniem twojej odpowiedzi, miał do tego też gest, postawił ci wodę!

Sam przybytek w tej chwili gościł wielu podróżników, a nawet kilku mężczyzn z dwiema kropkami na czole, wiedziałeś, że to członkowie szczepu Kaguya, co jednak tutaj robią, w tak bogatym przybytku? Siedzieli daleko od ciebie zajęci swoimi sprawami, a ty nie miałeś większego powodu by się im bardziej przyglądać. Ilość ludzi w lokalu mogła przyprawić niewprawionych o ból głowy, jazgot wielu rozmów które łączyły się w jedno utrudniało zasłyszenie tego co mówią ludzie z innych stolików, a wiecznie kręcący się właściciel i jego pracownicy, roznoszący zarówno potrawy jak i napoje sprawiali, że utrzymanie ciągłego kontaktu wzrokowego z oddalonymi stolikami również nie należało do prostych.

  Ukryty tekst

[Rindou Arashi]

Obiad przebiegał w najlepsze, najpierw pojawiło się danie główne a chwilę później deser. Arashi zajadał się słodyczami, rozmawiając z rodzicami o kolejnych planach. Od dawna zamierzał wyruszyć w podróż, zwiedzić trochę świata, jednak doskonale wiedział, że potrzebuje do tego jeszcze trochę doświadczenia i o wiele więcej gotówki. Musi zrobić zapasy, przygotować więcej kukiełek do podróży, w końcu nie wiadomo co może spotkać go na trakcie. Chciał on wspomnieć o tym w czasie świętowania, jednak ciągle pojawiały się inne tematy do rozmów, w których zagłębiał się i zapominał o swoich planach. W pomieszczeniu było wielu ludzi z całej wioski i nie tylko. Zielonowłosy był osobą, która lubiła wiedzieć, lubił czasami siadać w zatłoczonych miejscach i nasłuchiwać co ciekawego ma lud do powiedzenia. Tym razem jego uwagę zwróciła grupka ludzi z kropkami na czołach. Słyszał o tej rodzinie, posługujący się swoimi własnymi kości, wolni mieszkańcy Sabishi - Kaguya. Zastanawiała go ich obecność w tym miejscu, w końcu jest to drogi lokal a ich nie widuje się tutaj jakoś szczególnie często, postawił delikatnie się przysłuchać, licząc, że coś wyciągnie.
W pewnej chwili wszystkie rozmowy ucichły, zmysły marionetkarza automatycznie skierowały go w stronę drzwi, skąd padło jego imię. Dostrzegł tam handlarza u którego nie raz chciał zdobyć pracę. Nie był to najbogatszy z tutejszych kupców, jednak tacy poszukują ludzi o większych doświadczeniach a i niebezpieczeństwa są większe. Zielonowłosy liczył po prostu na zdobycie doświadczenia i zwiedzenie chociaż części świata. Wymienił porozumiewawcze spojrzenie ze swoim ojcem, po czym odszedł od stołu wcześniej zarzucając drewniany pakunek na swoje plecy, który dotychczas opierał się o drewnianą ławę na której siedzieli.
- Co ja na to?? Wchodzę w to!! - z uśmiechem odpowiedział handlarzowi. Akurat tak się zdarzyło, że wszystkie rzeczy miał ze sobą, więc był gotowy do drogi. Po raz ostatni rzucił okiem po sali, zatrzymując wzrok na swoim ojcu, który powinien zrozumieć co się właśnie wydarzyło. Jego syn dorasta coraz szybciej i nie jest już w stanie tego zatrzymać choćby bardzo chciał.
- Dokąd jedziemy?? - zapytał z ciekawości, poprawiając swoje włosy i spoglądając na wkradające się do pomieszczenia słońce. pogoda była idealna na podróż. Tak więc na co czekali?? Jeszcze raz postukał rękami po swoich kieszeniach, sprawdzając czy na pewno ma wszystko przy sobie, a kiedy utwierdził się w swoim przekonaniu, skierował wzrok na pracodawcę, teraz wszystko zależało od niego.

Percepcja : 76

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 3/...

---

- Rok 384 - Lato - Rindou Arashi
- Ningyō-shi -
- Sabishi -
- Poruszający się piasek -

---

Zakazany Owoc... Interesująca nazwa przybytku, ponoć taki smakuje najlepiej, czy właśnie tym były dla ciebie podróże które teraz stały przed tobą otworem? Właśnie smakujesz tego co przez długo czas było dla ciebie nieosiągalne. Nie jest to jednak jedyny zakazany owoc którego właśnie smakujesz. Ponoć wszyscy powinni pilnować swoich spraw, ty jednak chciałeś wiedzieć więcej i nie widziałeś w tym żadnego problemu. Nadstawiłeś ucha, a twoje umiejętności koncentracji pozwoliły ci zasłyszeć nawet to o czym rozmawiali Kaguyę przy dalszym stoliku. Nim jednak usłyszałeś co oni mówili podsłuchałeś, chcąc lub nie chcąc inne okoliczne stoliki.

- Oi, słyszałaś o tych ruchomych piaskach? Ponoć zmieniają swoje miejsce... Od jakiegoś czasu nie warto wybierać się na pustynie... - Mówił jeden z patronów lokalu zasiadający przy stoliku za tobą, popijał on sake wpatrując się w swoją rozmówczynię która mu odpowiedziała - Ano, odwołałam swoją ostatnią karawanę z tego powodu, szkoda tracić ludzi i towar...

Drugim stolikiem któremu się przez przypadek przysłuchałeś był stolik od którego przyszedłeś, w końcu... Kto nie lubi słuchać o sobie dobrych rzeczy. Usłyszałeś tylko, jak rodzina mówi, że jest dumna z tego jak szybko znalazłeś sobie jakąś pracę. Szybko jednak zmienili temat na jakiś, mniej przyjemny dla twojego ucha, dotyczący waszej własnej restauracji.

Trzecim stolikiem jaki podsłuchałeś był stolik naznaczonych mężczyzn, mówili dosyć cicho, ale udało ci się zrozumieć to o czym mówili, wydawali się pewni siebie, nic wprawiającego w osłupienie jak na nich, byli w końcu dumni z siebie, dziwnym jednak była ich obecność w tak drogim lokalu na który nawet ty pozwolić sobie zazwyczaj nie mogłeś. - Wykorzystamy to, za dwa dni spotkamy się z nimi na wielkiej wydmie, niedaleko samotnej skały. Wiesz gdzie, ruszaj przekazać im tę wiadomość - Jeden z mężczyzn wstał i udał się do drzwi wyjściowych, spojrzał się na ciebie przed wyjściem, widocznie twoje zielone włosy przyciągały uwagę, bądź po prostu przyciągnąłeś z jakiegoś powodu jego uwagę.
- To świetnie Rindou, bardzo dobrze, że jesteś do tego pozytywnie nastawiony. Staw się przy bramie, pomożesz pakować towary skoro chcesz pomóc na już. - Złapał za szklanicę wody i łapczywie wyżłopał ją do zera. Szybko złapał cię za dłoń ściskając ją z uśmiechem na ustach, potem przysiadł jeszcze na chwilę, mówiąc już z nieco mniejszym entuzjazmem - Wszystkich szczegółów udzielę ci na miejscu, gdy tam dotrę, mam tutaj do zrobienia jeszcze coś. Może skończ obiad z rodziną i wtedy przyjdź pomóc przy bramie. - Kiwnął głową sam do siebie, zerkając na dwójkę mężczyzn w kapturach którzy weszli do lokalu, uśmiechnął się w ich stronę machając dłonią by się do niego przysiedli.

Zostałeś więc pozostawiony samemu sobie. Może to i dobrze, w końcu głupio byłoby wystawić rodzinę do wiatru, szczególnie w tak drogim lokalu, miło ze strony kupca, Nakai''a, bo tak nazywał się kupiec, że pozwolił ci zająć się innymi sprawami nim udasz się na spotkanie. Interesujące jest to co udało ci się zasłyszeć w samym lokalu, pytanie czy bardziej interesujące od dwójki tajemniczych mężczyzn z którymi spotyka się twój nowy pracodawca. Czy warto jednak zaprzątać sobie tym głowę teraz? Masz jeszcze trochę czasu, a i szczegóły pewnie zostaną ci przekazane na miejscu, może to być dobre pole popisowe dla Usagiego.

---

- Brama Wioski -

z/t

[Rindou Arashi]

Rozmowa ludzi z klanu Kaguya okazała się bardzo intrygująca, jednak w żaden sposób nie mógł jej wykorzystać. W końcu nie wiedział nic poza tym jednym wyjętym z całej rozmowy zdaniem. W razie czego postanowił sobie zapamiętać tą myśl, być może będzie niedługo w okolicy i dowie się czegoś więcej, a jeśli nie to trudno, przecież jest on tylko drobnym żuczkiem w tym całym świecie. Dodatkowo bardziej zainteresowała go dwójka zakapturzonych towarzyszy kupca, nie wyglądali zbyt przyjaźnie a na pewno nie było byli to zwyczajni pracownicy. Arashi postanowił namierzyć mniej więcej gdzie usiedli, po czym wrócić do swojego stolika, być może uda mu się trochę podsłuchać i dowiedzieć kim są ci dziwni ludzie.
Kiedy tylko znalazł się przy stole, uśmiechnął się do swoich rodziców i usiadł na swoim miejscu, odkładając wcześniej kukiełkę tak gdzie leżała poprzednio. - Dokończę obiad zanim Wyruszymy. - spojrzał na swój na wpół zjedzony talerz i uśmiechnął się do rodziców. Wiedział, że są dumni z tego co osiągnął i jak się rozwija, jednak dalej było to dla niego za mało. Chciał niczym swój rodzic stanąć kiedyś na czele gałęzi, dbać o nich... a do tego potrzebował doświadczenia i wiedzy. Zanurzył pałeczki w zupie i wyłowił kawałek wołowiny, po czym nagryzł go, odkładając z powrotem do wywaru. Starał się nasłuchiwać i czym rozmawiają zamaskowani ludzie. Nie mógł powiedzieć, że nie ufa swojemu pracodawcy, w końcu to nie ich pierwsze spotkanie, jednak ta sytuacja go zainteresowała. Chodziła mu po głowie jeszcze kwestia ruchomych piasków. Nie słyszał o czymś takim a trochę już żyje na pustyni, jednak miał pewne podejrzenia kto może za tym stać. W końcu jest rodzina słynąca z kontroli tego właśnie materiału. Słyszał o nich nie raz, w końcu to sąsiedzi klanu Ayatsuri z którego pochodzi.
Arashi siedział przy stoliku i jadł, bądź też pił herbatę. Nie śpieszył się z tym. Rozmawiał z rodzicami i czekał aż kupiec z pozostałymi zaczną się zbierać, wtedy także i on wyruszy w kierunku bramy, gdzie miał pomóc przy załadunku. Ciekawiło go co takiego będą wieźli o dokąd no i najważniejsze, kto poza nim będzie w załodze..

z/t

[Takuna Kaba]

Bagienne ziele [ D ]
11 / x
Ayatsuri Juranu Nie każdy niestety musi znać się na tym jak działa handel i jak najwięcej zyskać na sprzedaży własnego wyrobu. Co tu dużo mówić, mężczyzna ten, z racji na brak doświadczenia w legalnym zawodzie, nie był w stanie rozpisać porządnego biznesplanu. Mimo wszystko to nie interesowało Juranu w tym momencie tak bardzo, bo przecież liczy się przede wszystkim to, aby wykonać powierzone mu zadanie jak najlepiej można. Zabrać sobie więcej do wypłaty, o ile się kogoś wyjątkowo dobrze naciągnie, sprzedać kilka opakowań jednocześnie, aby się mniej zmęczyć i szybciej się rozliczyć bądź też po prostu wykorzystać inne chwyty marketingowe, na których członkowie rodu Ayatsuri znać się muszą.

Tak naprawdę chłopak nie miał wyznaczonego celu swojej podróży, za wyjątkiem tego, że uda się w swoje tereny, czyli w kierunku rodu Ayatsuri. Czy był to dobry wybór? Z jednej strony, o ile natrafi się na tak samo znającą się osobę na sprzedaży, wciśnięcie jakiegoś rulona z podejrzanymi ziołami może być niezbyt łatwym zadaniem, lecz z drugiej strony kto będzie miał tyle pieniędzy, aby pozwolić sobie na takie luksusy, jak właśnie oni? Przechodząc jedną z głównych ulic osady, shinobiego skinieniem ręki.

– Chodź, chodź, nie będziesz żałował! – Wykrzyknął do Ayatsuriego uśmiechając się od ucha do ucha. Widać było, że nie tylko Ty próbujesz coś sprzedać mieszkańcom. Nie będąc do końca przekonanym, czy Juranu raczy w końcu podejść i zainteresować się wspaniałym lokalem, złapał mocniej swój kapelusz i podbiegł ile sił w nogach, łapiąc chłopaka za prawe ramię. Trzeba przyznać, że nie było to do końca miłe, bo co bardziej agresywny osobnik mógłby to po prostu odebrać jako atak na swoją osobę, ale najwyraźniej mężczyzna się tym zbytnio nie przejmował. – Poczekaj, poczekaj wędrowcze! Nie chcesz spędzić czasu w miłej atmosferze przy blasku świec, egzotycznych zapach, zjawiskowych widokach i przepięknych kobietach? – Ostatnie słowa szczególnie zaakcentował, bo to w końcu z pięknych gejszy słynął ten przybytek.

[Ayatsuri Juranu]

Podróż do rodzinnej wioski była w pewnym sensie ulgą. Choć tak bardzo chce stąd uciec, to jednak wśród nieskończonej piaskownicy tutaj zna każdy kąt. Prawie każdy, bo nie kojarzy zbytnio lokali. W zasadzie mało się widuje z ludźmi. Chodzi, obserwuje, ale rozmawiać albo spotykać się, to nie jego bajka. Widział budynki w formie całokształtu, pejzażu, w zasadzie mogły stać same, bez ludzi, bo były pięknym statycznym widokiem. W momencie gdy dochodzili ludzie, tętniły życiem, ciężko było to uchwycić na jeden raz. Dlatego też spotkanie naganiacza nie należało dla młodego chłopaka do najprzyjemniejszych. Niby szukał jakiegoś lokalu do opchnięcia swojego towaru, ale tego typu manewry zawsze przyprawiały go o przynajmniej drobną irytację i zazwyczaj ich lekceważył i ignorował. Ten jednak wyjątkowo nachalny człowiek zaczął go wręcz zaciągać do środka.
- Nie, dzięki... - zaczął cicho, ale wyklarował mu się pewien pomysł - Chociaż wiesz co? - zaczął stawiać taki opór, że wręcz się zatrzymał na siłę - Ostatnio na rynku pojawił się nowy specyfik, zioła skręcone w wygodnej formie... Ponoć nieźle odprężają... - zaczął zagadywać, jakby to się robiło coś popularnego i ton głosu był w formie dość pytającej. Wprowadzenie jednemu człowiekowi z wewnątrz myśli, jakby to był jego pomysł na sprowadzenie tego, a później razem z nim przedstawienie osobie decyzyjnej. A paczuszki już czekają... Chciał jednak zdążyć zindoktrynować napastnika zanim wejdą do środka, a poddając się mu powoli dawał mu poczucie większej kontroli nad sytuacją niż faktycznie miał mieć.

[Takuna Kaba]

Bagienne ziele [ D ]
13 / x
Ayatsuri Juranu Mężczyzna był zmieszany całą tą sytuacją. Nie spodziewał się, że chłopak zacznie mu składać jakieś propozycje. Przez dłuższą chwilę zastanawiał się nad tym czy faktycznie warto shinobiego zaciągać do wnętrza budynku, lecz chyba nie ma nic do stracenia. Skoro, przynajmniej w mniemaniu tego ochroniarza, Juranu jest handlarzem, to pieniądze mieć musi, aby pozwolić sobie na spędzenie kilku godzin nawet z jedną z najdroższych gejszy. Położywszy swoją dłoń na lewym ramieniu shinobiego, obejmując go, delikatnie zaczął prowadzić chłopaka w kierunku wejścia do budynku. Jego ruchy już nie były tak energiczne i pewne jak wcześniej, co wskazywać mogło na to, że nie traktował swojego rózmowcy jako durnego, niezbyt rozgarniętego klienta, a wybitnego handlarza, któremu nie mozna się w żaden sposób narazić. Będać już bliżej drzwi, przesunął się z nim bardziej na prawo, aby ukryć się za jedną z otwartych drewnianych okiennic, będącej w obecnej sytuacji ochroną przed wścibskimi podsłuchiwaczami.

– No, co tam ciekawego masz? – Wyszeptał do chłopaka, tak jakby miała to być ogromna tajemnica, której wyjawienie mogłoby spowodować spore problemy zarówno chłopakowi, jak i samemu mężczyźnie. Najwyraźniej to nie był pierwszy raz, kiedy ktoś opowiada mu o jakimś znanym specyfiku nie będącym na głównych stoiskach targowisk. – Oby to tylko nie był kolejny chłam jak ostatni raz, kiedy ktoś nam chciał sprzedać kadzidła ze zwykłego drewna. Waliło spalenizną na kilometry i nikt nie chciał do nas przyjść! – Kolejne słowa, chociaż wypowiedziane z podobną głośnością, zawierały o wiele więcej negatywnych emocji i gniewu. Co się dziwić, nikt nie lubi wydawania pieniędzy w błoto.

[Ayatsuri Juranu]

Jak widać bycie namolnym handlarzem dało mu więcej szacunku niż bycie zwykłym obywatelem osady, a co nawet dokładniej - shinobi, choć co prawda nie obnosił się z tym, bo nie nosił ze sobą wielkiego arsenału. W zasadzie prawie w ogóle nie miał broni przy sobie, więc nie był nikim szczególnym. Ba, wyglądał bardziej jak dziewczynka, która próbuje sprzedać coś dla finansowania grupowej wycieczki. Przynajmniej z daleka. No ale z bliska bliżej mu było już do cwaniaczka, który chce coś opchnąć. Niestety nie wyglądał wiarygodnie, bo nigdy w życiu też nie zależało mu specjalnie na wiarygodności - kto znał jego umiejętności, ten go doceniał, więc ufność przypadkowego przechodnia była mu zbędna. W momencie gdy ktoś chciał coś załatwić - zgłaszał się do chłopaka z konkretną sprawą, a on odpowiadał konkretnym rozwiązaniem. Ta sytuacja była jednak inna, trochę niemożliwa do pełnej kontroli. Ostrożne zachowanie ewentualnego nabywcy pod kątem produktu dodatkowo komplikowała sprawę, gdyż sam Juranu był nastawiony raczej negatywnie do swojego towaru. Nie spróbował, ale zapach, który miał okazję poczuć był dość ostry i rażący. Ale można to wykorzystać jako zabieg marketingowy. Żeby lepiej przekonać swojego klienta, czy może ofiarę, jak powinno się określić w tej sytuacji, wyciągnął bez patrzenia jedno z pudełeczek, które otrzymał. Otworzył je, pokazując i wyjął zwitek w celu zaprezentowania towaru pod kątem wyglądu.
- Oto jest produkt. Mieszanka ziołowa, po podpaleniu człowiek zaciąga się... To pewnie już zdążyłeś się domyślić... - połechtał lekko ego - Sam zapach nie rozprzestrzenia się daleko poza drobny dym, chociaż jest delikatnie ostry. Ale to w zasadzie dla was plus. Ktoś zapali, zaciągnie się, odpręży, a jeszcze przy tym złapie go pragnienie... Więc nie skończy się na tym jednym zakupie... Ale to też pewnie wiesz doskonale. - poruszał w palcach rulonikiem. - Kadzidła z drewna brzmią na prawdę okropnie, wiem, że się nadzialiście, ale tym razem macie do czynienia z czymś bardziej indywidualnym i delikatniejszym. Coś, czym można faktycznie uatrakcyjnić ofertę, a nie tylko nasmrodzić. Poza tym, produkt jest z importu, więc byście mieli kolejną rzecz, która by odstawiła konkurencję bardziej niż to dotąd zawdzięczacie swoim utalentowanym gejszom... - tak, strategia na wyjątkowość i niedostępność. Że też musi się ubiegać do takich sztuczek - Cena to niby 150 ryo za paczuszkę, ale gdybyście wzięli, powiedzmy, dziesięć sztuk, tak wiecie, na zapas i sprzedaż, a nie jednoosobowe spróbowanie, to zawsze można dojść do czegoś lepszego...