Gorące źródła hotelu Yokka

[Mai]

Gorące źródła przy hotelach raczej nie są specjalną nowością, ani też niesamowitością, lecz w tych tutaj jest coś, co w zasadzie przyciąga ludzi. Nie chodzi tutaj o przyjemny nastrój i pozytywną aurę płynącą z tego miejsca. Tym nadzwyczajnym wabikiem też nie jest wielkość gorących źródeł hotelu Yokka, pomimo naprawdę znacznych rozmiarów, mogących pomieścić ze trzydzieści osób. Elementem specjalności tego miejsca jest koedukacyjna łaźnia. Te gorące źródła są dostępne zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet, a to do tego w tym samym czasie, kiedy obydwie płcie widzą się nawzajem. Powoduje to wiele zaczerwień na twarzy i to szczególnie u facetów, ponieważ ilość płci przeciwnej zdumiewająco przytłacza tych pierwszych. I trzeba przyznać, że nie zdarza się tu być taka, na której oka nie można zawiesić... Głównie w porach wieczorowych natomiast można spotkać tutaj wyłącznie panienki. Młode, urodziwe i bardzo rozmowne. Dostęp do gorących źródeł jednak jest mocno płatny.

-----------------------------------

3/15
Pokusa warta ceny Dziadek prowadził Cię wieloma ścieżkami, uliczkami i przez różne miejsca, które wyglądały znajomo, lecz wcześniej w nich na dobrą sprawę nie byłeś. Może gościły tam kiedyś Twoje oczy patrząc na to wszystko z daleka, ale raczej sam osobiście ich nie zwiedzałeś. Co jakiś czas dziadyga do Ciebie zagadywał, lecz kończył to krótkimi "(...)albo nie, nieważne.". Nie miałeś pojęcia o co mogło mu chodzić, lecz nie zrażał Cię fakt, że idziesz w nieznane z pierwszą lepszą napotkaną osobą. Tym bardziej, że droga była długa, przez co trochę Ci się odechciewało. Powiem nawet więcej! Już miałeś się rozmyślić, pożegnać dziadka, odwrócić się i odejść, kiedy to on się nagle zatrzymał i zaczął gdybać.
- Tak, to jednak tu! Chodź za mną chłopcze! - czyli jednak dalej idziecie... ta droga z kolei była krótka. Mogłeś się jedynie domyślać o co tutaj chodzi. Twoim oczom wcześniej ukazał się potężny hotel, z którego tylnej części ulatniała się para. Pewnie para wodna, ale czy z kuchni? Raczej nie... Okrążaliście we dwójkę wysoką, najeżoną dziesięciocentymetrowymi kolcami ścianę z drewna, która ukształtowana była w część koła. Chyba połówkę. Zatrzymaliście się, a potem on obrócił się do Ciebie i wyglądał na człowieka, który jest tak poważny, jak ucieczka przed wybuchającym wulkanem. Splótł dłonie za plecami i przełknął głośno ślinę, aby chwilę później westchnąć potężnie.
- Mam dla Ciebie zadanie, lecz nie należy ono do łatwych. - zaczął lekko tajemniczo - Może to Cię nawet kosztować guza, albo dwóch, a już na pewno ucieczki przed strażą. - ciągnął dalej, a w Twoje zaczęła wrzeć nutka ciekawości i dociekliwości - Twoim zadaniem... jest uwiecznienie na papierze nagiego ciała kobiety zwanej Yukina Tessa, która będzie tutaj za pół godziny, dzięki mojemu niesamowitemu pędzlowi, za pomocą którego każda osoba potrafi malować niczym prawdziwy artysta. Jest wieczór, więc na pewno nikt Cię nie zobaczy. Chyba... Musisz jednak sprawić, że przyjdzie tutaj bez ręcznika! Zawsze przychodzi z ręcznikiem i nigdy go nie zdejmuje. Jeśli jednak nagle ich zabraknie, lub będą brudne... nie omieszka mimo wszystko przyjść bez niego... - kończąc wypowiedź podał Ci dokładny opis poszukiwanej kobiety. Ściana z drewna ma piętnaście metrów. Pamiętaj, że gęsto z niej wychodzą kolce. Sam hotel ma pięć pięter, a Yukina jest na trzecim, gdzie zawsze w pokoju jest otwarte okno i zapalone światło. W dodatku na każdym kroku jest przy niej dwójka strażniczek, przyodzianych w ładne, zwiewne, krótkie sukieneczki. Do dzieła, Ero-senninie!

[Shiroe]

Nie jestem do końca przekonany, czy zgodzenie się na tajemnicze słowa dziadka było rozsądnym posunięciem. Nie żeby tajemniczy jegomość wyglądał na takiego co lubi zaciągać bezbronnych młodzieńców w ciemne zaułki by pokazać im różne, często zadziwiające i bolesne techniki. A potem ów młode, niewinne duszyczki nie mogły usiedzieć z emocji. Choć tak naprawę nikt nie jest niewinny, nie licząc dzieci, ale i one po przekroczeniu pewnego progu dojrzałości psychicznej przestają być traktowane "na specjalnych zasadach". Ale w tej chwili to nieistotne, znacznie ważniejszą sprawą było, dokąd tak właściwie zmierzaliśmy. Opuszczenie areny przyjąłem ze spokojem, w końcu co takiego mogłem zrobić w obliczu takiego tłumu? Chociaż nie mogłem zajrzeć do głowy mlaskającego starca, wątpiłem, by to co mogło mnie zainteresować znajdowało się właśnie tutaj, skoro sam przyjrzałem się już chyba wszystkiemu i wszystkim. I rzeczywiście, powędrowaliśmy znacznie dalej, opuszczając piaski legendarnego miejsca w którym ponownie przelewano krew i szliśmy tak długo, aż doszliśmy. Hue, mądrość wręcz ocieka z mych słów. Dobra, wystarczy tych nie do końca świadomych podtekstów.
Zawitaliśmy do stolicy tej prowincji, miasto należało ponoć do rodu... Em... Am... Ayatsuri. Tak, czymkolwiek by się ów shinobi nie parali, mieli swój dom na środku pustyni. Nie żebym nie lubił podróżować, ale klimat tego miejsca budził we mnie lekką niechęć. Nie ma nic lepszego od miejsca, w którym występują wszystkie pory roku, a wodę można znaleźć nie tylko w studni i sklepie. Życie szybko uświadomiło mnie, w jakim błędzie byłem. Dotarliśmy bowiem WRESZCIE do hotelu. Nie żebym nudził się po drodze, widoki były całkiem ciekawe, a mamrotanie mojego przewodnika takie uspokajające... Tak. Niemniej, budynek, jak się później okazało, hotel, reprezentował się naprawdę wspaniale, jak na miejsce gdzie budulec jest równie sypki co piasek. Choć jednak nie, drewniane ściany najeżone kolcami przeczyły moim podejrzeniom. Swoją droga, czy mieszkańcy pustyni naprawdę poszukują kolejnej okazji do ogrzania się? Nawet jeśli ów woda została naznaczona przez samego boga shinobi, o ile taki istnieje, to wizja relaksu tutaj jakoś mnie nie kusiła. Zacisnąłem powieki, zdając sobie sprawę z własnej głupoty. Przecież noce na pustyni są zimne! Miejsce musi się więc cieszyć sporą popularnością. Albo tylko najbogatsi mogą sobie na taką przyjemność pozwolić.
Nie miałem zamiaru poganiać dziadka, bo jeszcze stwierdzi, że nie nadaję się do zadania, na czymkolwiek by ono nie polegało. Milczałem więc, czekając cierpliwie aż wyjawi mi cel naszej wizyty w tym miejscu. Moja ciekawość stopniowo rosła od pierwszych kroków po stopniach areny i to przez nią towarzyszyłem nieznajomemu. Musiał skrywać nie lada sekret, czyż nie? A gdy w końcu raczył się odezwać i wyjaśnić, po co się tu tak właściwie znalazłem.. Nie spodziewałem się tego. Jednocześnie stwierdziłem, że zlecenie, choć brzmiało nieco nieprawdopodobnie, nie wiązało się z żadnymi moralnymi rozterkami. Jeśli ów dziewczę było piękne, a wnioskując z opisu było, nie pozostało mi nic innego jak podzielenie się jej pięknem ze światem. Pragnienie te narastało we mnie tym bardziej, że Yukina Tessa bardzo strzegła swojej urody. Biedna, nie mogła mieć pojęcia, że dziś na jej drodze stanie pewien młodzieniec z klanu Hyuuga, zwany też zakałą klanu, wiecznym leniem i innymi, mniej życzliwymi określeniami. Kto wyjdzie z tego spotkania obronną ręką a kto rumieńcem przegranej?
Zadania z radością podejmę się, proszę tylko o pędzel i zwój na którym uwiecznię jej urodę. Gdzie mam pana szukać gdy skończę? - Skłoniłem się jeszcze na znak szacunku, a może raczej przez zrozumienie jego słabości. Świat długi i szeroki, a zboczeńcy tacy sami. No, może jedynie występują pewne wahania w poszczególnych zainteresowaniach, ale punktem wspólnym zawsze pozostawało piękno. Kobiece piękno.
Podszedłem do swojej misji jak prawdziwy shinobi z rodu władającego byakuganem. Poczekałem tylko, aż "klient" da mi wymagany ekwipunek i zająłem się realizacją misji. Najpierw zszedłem nieco z pola widzenia, chyba, że w okolicy nie było już żadnego przypadkowego przechodnia, wtedy mogłem stać w tym miejscu. Później nastąpiła aktywacja niezwykłych oczu mojego klanu i skan terenu. Wypatrywanie zagrożeń, ocena sytuacji... Dobra, po prostu znajdowanie kobiet i porównywanie ich do opisu celu, bardzo dokładne porównywanie. A gdy panna Tessa znajdzie się w zasięgu mojego wzroku... Cóż, chwycę za pędzel i postaram się nie narobić plam. Eh, baka.

W poprzednim poście użyłem byaka by sprawdzić dziadka, jak rozumiem nic ciekawego się o nim nie dowiedziałem, ne?

Do namalowania kobiety używam oczywiście byakugana, ranga D pozwala mi widzieć na te 1500 metrów w linii prostej, nie powinno być więc problemu z całą akcją, o ile cel znajduje się w budynku czy okolicach (skoro kąpiel za pół godziny to przygotowania powinna już podjąć, jak to kobiety). Do tego opcja bez widzenia chakry, żeby tenketsu nie przeszkadzały w wiernym odwzorowaniu modelki.

Pobór 5% chakry za aktywne ślepia

[Mai]

5/15
Pokusa warta ceny Starzec wręczył Shiroe to, czego potrzebował, a więc magiczny pędzel, rysownik oraz dobre myśli. Niestety nic więcej nie miał, by go uraczyć. Na dźwięk słów z pytania młodzieńca, ten jedynie uniósł prawą dłoń na wysokość klatki piersiowej, a potem skierował palec ku ziemi i wyraźnie zaznaczył prostym gestem, że nie zamierza się nigdzie ruszać. Co do okolicy - dwójka mężczyzn była na tyłach, więc raczej nikt tu się nie będzie zapuszczał, bo nie mieli by po co. Nikt oprócz dwójki erotomanów żądnych tego, czym matka natura pobłogosławiła tę ziemię, czyli pięknymi ciałami pięknych kobiet. Całe szczęście, że brzydkich w tym hotelu nie da się spotkać... oczywiście uprzedził młodzieńca o tym nasz ero-dziadek.
Przechodząc do sedna sprawy - widziałeś tyle cudów natury, że ledwo potrafiłeś opanować tego tam na dole, a Twoje ciało aż wirowało. Przez chwilę nie wiedziałeś czy śnisz, czy jest na serio Ci dane oglądać tak przepiękne dla męskich oczu widoki. Co prawda raz prawie zwymiotowałeś, bo całkowicie przypadkiem, kiedy lustrowałeś jedną taką czerwonowłosą z niebieskimi motywami, przeszedł Ci przed polem widzenia wygolony mężczyzna. Bleh... Na pewno zostanie Ci w pamięci ten obraz... Tfu. Znalazłeś pięć kobiet, które wyglądały bardzo podobnie do tej, którą opisał Ci dziadek. Tylko teraz o którą chodzi? Jedna paradowała bez ręcznika. Nie spostrzegłeś, aby jakikolwiek leżał bezpańsko naokoło, więc najwyraźniej go po prostu nie miała. Obok niej była druga. Niejakie pół metra po lewej. Była "bardziej elegancka", bo okryła swe ciało od połowy ud aż po pachy ręcznikiem, a jej twarz ukazywała przyjemne uczucie, lekko skrywaną radość oraz poetycki, naprawdę elegancki spokój. Wyglądała, jakby pochodziła z wyższych sfer. Te pozostałe tak często zmieniały miejsce, przechodząc z gorących źródeł do hotelu i z powrotem, że nie sposób było opisać ich miejsca oraz tego, co robią. Niemniej jednak trzeba przyznać, iż każda z nich się nieco różniła, więc wiernymi swoimi kopiami raczej nie były. Ciężki orzech do zgryzienia... a tylko jedna próba...

[Shiroe]

Byakugan. Błogosławieństwo które otrzymywał prawie każdy członek klanu Hyuuga. Źródło potęgi mojego rodu, a jednocześnie jego najściślej strzeżony sekret. Kto by się spodziewał, że dorosły shinobi będzie korzystał z ich mocy by podglądać dziewczęta w gorących źródłach hotelu na środku pustyni? No, ci z klanu którzy mnie znali pewnie się tego spodziewali. I ja się im nie dziwię. Ale na szczęście dla mnie w okolicy nie było żadnego krewnego, jedynie wujek z obstawą siedział na turnieju, jak na lidera przystało. Raczej nie posłał nikogo za mną, ne? To by dopiero było bez sensu, skoro... Dobra, nieważne. Ja mogę nie mieć wartości, moje oczy owszem. Dobrze, że nie da się ich zabierać, bo miałbym na głowie sporo chętnych. Bleh.
Wystarczyło je aktywować i znieść zaskoczenie staruszka. Albo i nie, w tej chwili się zbytnio nie liczył, nawet jeśli miał podziwiać jak wytrzeszczam swoje ślepia i żyły. Taaa, używanie byakugana nie było zbyt estetyczne ale co poradzić, takie już mam kekkei genkai... Które okazało się bardzo, ale to bardzo przydatne w zadaniu którego się podjąłem. Rozpostarły się przede mną zaiste rajskie widoki. Chyba wymogiem wejścia do hotelu był nie tylko majątek, ale też posiadanie odpowiednich wymiarów, tylko to może tłumaczyć cud, jakim były przebywające tam kobiety. Oh nie, przedmiotowe traktowanie kobiet. Ale jakbym już powiedział o cudownych mężczyznach to byłoby jeszcze gorzej. A moja prawda jest taka, że ludzkie ciało jest piękne. O ile spełnia pewne kryteria. Inna sprawa, że obserwacja szczegółów kobiecej aparycji jest dla mnie znacznie przyjemniejsze niż wpatrywanie się w męskie, obijające się... No, mniejsza. Podniecenie na widok tych wszystkich kobiet było skutecznie zbijane widokiem facetów, eh, co oni tam robili zamiast, idąc moim przykładem, podziwiać z bezpiecznej odległości. Może to niedowiarki? Nie uwierzę dopóki nie dotknę i tak dalej, bla bla bla. Takie zabawne.
Lawirując nieskutecznie między kobiecymi kształtami wypatrywałem swojego celu. Szło całkiem nieźle, bo szybko znalazłem pięć. Ot, przewrotność losu, szukasz jednej jedynej, dostajesz pięć. A jak próbujesz osiągnąć ten sam cel w prawdziwym życiu dla perspektywy stałego związku to nie znajdziesz żadnej, huh. No nic, przyjrzałem się każdej, bo mogłem. Żywe piękno, nic tylko przelać je na papier. Inna sprawa, że nadal nie wiedziałem która z nich jest tą, którą mam uwiecznić. Wystarczyło jednak przestać się na nie gapić, policzyć do dziesięciu... Dwudziestu... No, byłem przytomny. Czas skorzystać ze wskazówek udzielonych przez dziadka. Zawsze ma ręcznik. Ma przyjść za pół godziny do gorących źródeł. Tyle czasu raczej nie minęło od naszej rozmowy i rozpoczęcia poszukiwań. Więc nie jest to chyba żadna z dziewcząt na zewnątrz. Oprócz tego wiedziałem jeszcze, że jej pokój znajduje się na trzecim piętrze. Wgapienie tam szarych ślepi w niczym mi prawie nie pomogło... Ale! Była jeszcze wzmianka o strażnikach, ne? Że niby mają mnie zbić za próby zaprowadzenia szczęścia i pokoju na świecie. Wystarczyło więc znaleźć piękność której pilnowały inne kobiety. Liczba mnoga bo tak powiedział. A że strażnicy to kobiety... Chyba oczywiste, że przy facetach nie czuła się tak swobodnie. Chyba. W każdym razie, poszukiwania zostały nieco zawężone, może z piątki zostanie jedna jedyna?

[Mai]

7/15
Pokusa warta ceny Twój umysł trzeźwy. Przynajmniej w kwestii upojenia alkoholowego. W tej chwili musiałeś zmagać się z niesamowitą ilością kształtnych tyłeczków i cycuszków, cudownych, nawet czasami lekko wysportowanych ciałek, a już w szczególności nieco opalonych, zaś u niektórych mlecznych kolorów. Istna uczta dla oczu prawdziwego faceta. Zadanie jednak miałeś jedno, acz nie do końca będzie ono dla Ciebie łatwością. Do malowania byłeś gotowy. Lekko się nachyliłeś, wytężyłeś wzrok, a następnie pędzelek ustawiłeś nad rysownikiem. Pierwsze dwie, które rozmawiały ze sobą całkiem sporo, nie do końca pasowały do opisu dziadziusia. Co prawda mocno zastanawiała Cię ta elegantka, ale stwierdziłeś, iż plany nie mogły się zmienić, skoro miałeś informacje z najlepszego źródła w okolicy. Ta naga miała nieco za duże piersi, zaś dziewczę, które mogło pochodzić z wyższych sfer - zbyt krótkie włosy i odcień nie ten. Zbyt jasny jak na obiekt docelowy. Najbardziej jednak zastanawiała Cię pozostała trójka. W końcu była mowa, że będą we trzy. Ona oraz dwie strażniczki. Nie było nic mowy o tym, iż będą ją przypominać, natomiast wszystkie były w ręcznikach, co podpowiadało Ci, iż z pewnością nie powinieneś malować ani jednej z nich, skoro damska ochrona miała być odziana w zwiewne, lekko prześwitujące sukieneczki. I w końcu to zobaczyłeś! Trzy niewiasty, bo tak ładniej brzmi, weszły do hotelu. Kątem oka udało Ci się spostrzec, że pod ubraniami miały opis bardzo zbliżony do tego, co podpowiadał Ci dziadek. Twarze tych dwóch obok jednak były inne od tej w środku, która najbardziej przypominała panienkę Tessę. W dodatku - bliźniaczki. I to bardzo urodziwe. Każda z całej trójki miała wręcz ciało bogini, acz jedna lepsza była od drugiej. W pierwszych chwilach nie sposób nawet było stwierdzić, która z nich jest - khem - "smaczniejsza". Trzy smakowite kąski udały się do dokładnie tego samego pokoju, o którym uprzedził Cię tajemniczy dziadek i od razu otworzyły okno.
- Pamiętaj! Cztery kartki - cztery profile! Tył, przód i obydwa boki! - dopominał się zniecierpliwiony, posiwiały erotoman, która widział na Twej twarzy malujące się rysy zadowolenia i podniecenia. Przebierały się, lecz żadna ich pozycja, a szczególnie obiektu docelowego, nie była na tyle dobra, aby zostać uwieczniona. Na szczęście i nieszczęście jednak - schodziły na dół. Opis dokładnie taki, jaki przedstawił dziadziuś. Główna dziewczyna w ręczniku od kolan aż po pachy, dwie obok w plażowym stroju, a "wyżej" nieco prześwitujące, jasnoniebieskie sukieneczki sięgające kilka centymetrów poniżej pantsu. Oczywiście wszystkie trzy usiadły zaraz przy zejściu do gorącej wody, mocząc na razie jedynie nogi, lecz pierwszy profil mogłeś już zacząć malować. Była to jej lewa strona.

[Shiroe]

Cierpliwość jest cnotą. Ów cnota pozwoliła mi jedynie wpatrywać się w te wszystkie piękne ciała, każde inne od drugiego nawet jeśli zmieniały się drobne szczegóły pokroju twarzy i większe jak wielkość właśnie. Napawałem się ich pięknem w poszukiwaniu celu, co było olbrzymim osiągnięciem. Gdyby inny zboczeniec otrzymał dar moich oczu, już dawno byłby martwy, a jego truchło leżące w kałuży skrzepłej krwi znaleziono by przypadkiem w krzakach. Ludzi, którzy by go znaleźli zdziwiłby najbardziej fakt, że mężczyzna z białymi oczami nie ma nosa. Ale nie ma co gdybać, byakugana posiadałem ja i choć widok tych wszystkich piękności w jednym miejscu rozgrzewał i pobudzał moją krew do krążenia. Dobra, do płynięcia w jedno, konkretne miejsce, co symbolizowało pewne znaczące wybrzuszenie części spodni... Cóż, jestem tylko człowiekiem. Szczególnie wtedy, gdy poszukiwane dziewczę przewyższało urodą wszystkie inne w tym miejscu, choć jej obstawa była tuż za nią. Dosłownie jak i na metaforycznym podium w konkursie nieświadomego seksapilu. I wszystko byłoby idealnie, gdyby nie osoba która mnie tu przywiodła. Prawie pozbyłem się go ze swojej świadomości, ale nie, musiał się odezwać, erotoman jeden.
- Tak tak mistrzu, daj mi chwilę. I przestań sapać. - Jeszcze tego brakowało, by stary zboczeniec popędzał mistrza do pracy. Shiroe mistrzem nie był, ale magiczny pędzel już tak. A jeśli uzna, że nie lubi dziadka i samo dorysuje to i owo kosztem tego i siamtego dla pięknej modelki? To byłaby niepowetowana strata dla mnie i mojego zleceniodawcy, z tym, że ja przynajmniej sobie popatrzyłem, a on widzi zbliżającą się śmierć. Ale nawet jeśli dziewczę zyskałoby fallusa to i tak obrazy znalazłby nabywcę... Możliwe nawet, że za sporą sumkę. Nieskończoność wszechświata przebija jedynie nieskończoność fetyszy gnieżdżących się w ludzkich głowach.
Zaklinałem w myślach talent Hyuuga do niebywałej kontroli nad swoim ciałem, by okazał się wystarczająco silny w tej godzinie próby. A potem zabrałem się do pracy, trzymając stanowczo pędzel w dłoni. Jeśli rzeczywiście był taki niezwykły to może nie potrzebował atramentu ani żadnego barwnika, ne? Inaczej dostałbym spory zapas od starszego erotomana, chyba. Skupiłem swój wzrok na pannie kryjącej swe wdzięki pod ręcznikiem, tak nieprzydatnym w starciu z potęgą byakugana. Nie zerkałem nawet na to, co rysuję, pozwoliłem dłoni prowadzić się samej, wierząc, że nie popełniłem głupiego błędu. Kartka, po niej jeździł pędzel przelewając to, co widziałem na papier. A widziałem prawdziwe cudo.
Długie nogi, tak długie, że sięgały aż do ziemi. Zadziwiające. Sztuk dwie, złożone blisko. Jednak z drugiej strony kończyły się tyłkiem, za które oddałbym wszystko co mam. Nie, źle to obrazuje jego piękno, bo posiadam mało. Dla niego stałbym się złodziejem... Nawet gdy na nim siedziała było coś... Nie, bo się jeszcze podniecicie, zboczeńcy. Już z tej perspektywy mogłem podziwiać jej jędrne uda i szczupłe łydki. Dlaczego moje zboczenie musi być tak silne? (;-;) Po chwili udało mi się jednak pokonać piękno jej ud i spojrzeć wyżej, starając się dalej funkcjonować. Płaski brzuch z ledwo widocznymi mięśniami, tak lekko, że można ich nawet nie dostrzec. Piersi, a konkretnie jedna pierś objęta ręcznikiem. Arcydzieło matki natury, symbol płodności, dziecięcej radości i strumieni życiodajnej, białej cieczy. Tej mniej gęstej, choć wszystko jest względne... No i wyżej była twarz, ale kto by się tym przejmował? Nie no, tam też było na co popatrzeć. Ucho które chciałoby się lizać i nos... Eee, nawet ja nie wymyślę czegoś z nosem.
Kiedy już skończyłem, uwieczniając jeden profil kobiety, oderwałem pędzel od kartki i dopiero wtedy pozwoliłem sobie zerknąć na moje dzieło. O dziwo, nie dałem plamy. Sami zgadujcie w jakim znaczeniu. Oddałem kartkę erotomanowi, ponownie obserwując poczynania panny Yukiny Tessy. Moc musiała mi sprzyjać, bo dziewczę zmieniło pozycję, zanurzając się głębiej w wodzie. O dziwo, z ręcznikiem, co dla mnie było dziwne. Skoro było ją stać na ochronę to nie łatwiej było wybudować coś podobnego w mniejszej skali we własnym domu? Chyba, że źródła te miały działania lecznice... Mniejsza. Wystarczyło zrobić kilka kroków w bok by ująć cały jej przód.
Blond włosy związane w misterną fryzurę, jedynie pojedyncze pasma opadały luźno na jej twarz, która również mogłaby doprowadzić niejednego do szaleństwa. Duże oczy w zielonym kolorze i drobny, prosty nos między nimi. W tej chwili okna duszy były wpółprzymknięte, pewnie z przyjemności jaką odczuwała korzystając z dobrodziejstw tego miejsca. Niżej usta, idealne do całowania, albo robienie innych rzeczy... Ale, zdaniem wielu, ważniejsze rzeczy kryły się niżej, tuż pod łabędzią szyją i obojczykami. Piersi kształtne, niemal symetryczne, lekko unoszące się na wodzie pomimo pętającego ich ręcznika. Wielkość? Idealne dla moich dłoni, może nawet część by uciekała. Szkoda, że nie dane mi będzie sprawdzić. Gdyby źródła były zimne, jej sutki z pewnością by sterczały, dodając jej jeszcze więcej sami wiecie czego. Sylwetka szczupła, z widoczną talią ale tłuszczem w tych miejscach, w których był potrzebny. Biodra gwarantujące płodność i łatwy poród, a niżej... Niżej zaczynał się raj. Takiego! Moje oczy widziały rzeczy tak piękne, że zostaną tylko ze mną. No i na kartce która powędrowała do starego zboczeńca. A ja potrzebowałem chwili, by przypomnieć sobie o trudnej sztuce oddychania.

[Mai]

9/15
Pokusa warta ceny Kiedy tylko oddałeś pierwszą kartkę starzec momentalnie uaktywnił swoje starcze zdolności nietrzymania krwi w nosie i już pierwsze kropelki zaczęły mu ściekać. Całe szczęście, że to nie jakiś poważny krwotok wewnętrzny, albo atak, bo wtedy byłoby już gorzej... Co prawda dla Ciebie niekoniecznie, bo wystarczyłoby, abyś się stąd ulotnił i go zostawił, lecz nadal leżałoby Ci to na sumieniu. Przynajmniej częściowo. I tak nie znałeś tego starego erotomana, a tylko wiedziałeś, że z chęcią Ci zapłaci za sprostanie jego oczekiwaniom.
Przez chwilę starzec nie chciał wierzyć w to, co widzi, lecz gdy tylko dwudziestolatek dostarczył mu drugą kartkę, na której po raz kolejny perfekcyjnie uwiecznił nagie ciało bogini, ten zaczął biadolić i to w miarę głośno... Staliście pod drewnianą ścianą, więc to tylko była kwestia czasu, żeby Was usłyszeli. A raczej jego. I do tego niestety natężenie jego głosu było na tyle duże, że tego czasu to raczej mieliście nie wiele... a przynajmniej Ty. Musiałeś jakoś opanować siwego jegomościa, ewentualnie strzelić mu w mordę, żeby się ogarnął, a następnie ruszyć w bój, uwieczniając pozostałe dwa profile człowieczej perfekcji. Nie mogłeś sobie jednak przypomnieć czy oprócz tamtych bliźniaczek była w tym hotelu jakakolwiek straż. Co prawda gdyby byli, to pewnie w swoich codziennych ubraniach wyjściowych, a nie zbrojach i z oporządzeniem, natomiast jedyni tacy, co rzucili Ci się w oczy, to normalni "dzielnicowi" szlajający się co jakiś czas w parach przed budynkiem. Najwyraźniej nawet oni musieli mieć oko na tak wykwintny hotel. Kto wie jakie osoby mogą chcieć się tutaj dostać, albo zrobić jeszcze coś innego, hehe...

[Shiroe]

Eh... Głupi erotoman, jakby nie mógł napawać się cudnymi widokami bez wydawania tych wszystkich dźwięków. Jak zwierzę, a nawet gorzej, bo one nie szukają możliwości do podglądania samic. A już na pewno nie zlecają tego innym samcom. Po przekroczeniu pewnego wieku powinien zdać sobie sprawę z tego, że kultywowanie tego, hm, hobby, może się dla niego bardzo źle skończyć. Krwotoku już dostał, serce pewnie też przyśpieszyło... Jak umrze to co wtedy? Zostawię ciało tutaj, by znaleźli go strażnicy? Całkiem dobry plan, choć kłócił się z moim kodeksem, o ile nadal miałem go przestrzegać. W każdym razie, zrobiłem zaledwie połowę zadania, a penis uciekał. Jeszcze piękność uzna, że dość relaksu na dzisiaj... muszę się pośpieszyć. A z drugiej strony, co mi z pośpiechu, jeśli dziadek nadal będzie hałasował, zaraz zlecą się strażnicy i tyle z całej operacji.
Odłożyłem pędzel i kartki na ziemię, przybierając jednocześnie typową dla klanu Hyuuga pozę w trakcie walki. Chyba nie trzeba jej opisywać, ne? Wygląda śmiesznie, ale jest idealnym wstępem dla miękkiej pięści. Co nastąpiło potem łatwo przewidzieć, kilka szybkich uderzeń w zboczeńca. Nie, nie biłem samego siebie. Tego starszego zboczeńca. Wycelowane tak, by nie uszkodzić mu organów, ale zadać trochę bólu i ogłuszyć go na jakiś czas. Po wszystkim nie zostało mi nic innego jak powrót do malowania.
Los nadal mi sprzyjał, bo dziewczę zajęło się rozmową ze swoją ochroną, odwracając się do jednej z sióstr. Idealna okazja do uwiecznienia jej prawego profilu. Wiele nie różnił się od lewego, mógłbym powiedzieć, że tworzył symetryczne odbicie. Czy coś takiego, orłem z tego typu pojęć nie byłem. Te same złote proporcje, krągłości tu i tam... Po co powtarzać raz jeszcze, skoro obraz był już skończony?
Yukina Tessa skończyła konwersację i chyba uznała, że wystarczy jej leżenia po piersi w gorących źródłach. Wyszła z basenu, czy jak inaczej nazwać ten akwen wodny, to w tej chwili nieistotne. Ociekała wodą, tak samo jej ręcznik, ściągany bezlitosną siła grawitacji w dół, więc musiała go podtrzymywać drugą dłonią. Ponownie... Wyprostowana sylwetka, prosty kręgosłup, żadnych blizn ani pieprzyków na plecach. Ideał, niczym nieskalany anioł. I jakby tego było mało, miała jeszcze miejsce na palce... Znaczy dołeczki sami wiecie gdzie. W końcu dane mi było ujrzeć jej cztery litery w całej okazałości. Widok, którego nie da się zapomnieć. Na szczęście nigdy nie puściła mi krew z nosa, więc nie zaplamiłem papieru. Schodząc niżej, uda, wiadomo już jakie. Ale dopiero teraz zauważyłem, że ma między nimi przerwę. Nie żebym był fetyszyst... Dobra, nie ważne.
O ile nie zabiłem dziadka to zadanie mogłem uznać za wykonane, profile narysowane, a teraz dla bezpieczeństwa lepiej się stąd oddalić. W końcu erotoman powinien już dojść do siebie po ataku, więc nie powinno być problemów.

Byak dalej aktywny ~

Nazwa

Shōtei

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

E: 12%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Prosta technika stylu Jūken, polegająca na zadaniu kilku szybkich uderzeń, które w połączeniu z Byakuganem i precyzją mogą zadać dość duży ból przeciwnikowi. Dodatkowo jest wysoce prawdopodobne, że osoba potraktowana takim uderzeniem będzie przez chwilę ogłuszona i nie zdolna do zareagowania w jakikolwiek sposób na następne ataki.

Nie wykonuję techniki do końca by mi tu przypadkiem dziadek nie zszedł przez te wszystkie emocje. Powinno go to na jakiś czas uciszyć.

[Mai]

11/15
Pokusa warta ceny Może i dobrze wyszło Ci uciszenie mężczyzny, który się krztusił, a wszystkie cztery kartki zostały zapełnione arcydziełami sztuki malarskiej, uwieczniające istną perfekcję stąpającą po ziemi, lecz miałeś na głowie inny problem. Ale o tym za chwilę.
Mężczyzna, który w końcu wyjawił swemu "pracownikowi", iż na imię ma Yarimatsu Ukazaka, ukłonił się przed młodym erotomanem tak majestatycznie, że temu się aż łezka zakręciła w oku. Ale to nie wszystko! Przepełniła go duma i piekielnie gorąca, pozytywna energia, która towarzyszy spełnieniu swego zadania, dzięki któremu zostawia się spuściznę światu odnośnie swoich dokonań. Jego ego zostało wystrzelone nie w chmury, lecz w sam kosmos, aby rozpromienić cały glob swą okazałością. Poczuł, jakby całe ciało zostało wypełnione błogosławieństwem starego erotomana, obwieszającego mu swoją sumienność, rzetelność, a już na pewno przypływ większego doświadczenia. Czuł się jak lepsza osoba. Jak istny wirtuoz świata erotomanii. Momentalnie starzec wyciągnął z kieszeni całkiem ciężkawy mieszek, który momentalnie zabrzęczał. Było dla Shiroe oczywiste, iż jest to zapłata. Nie było to jednak wszystko. Zdecydował on się też ofiarować mu frontalny rysunek bogini, którą sam namalował, wcześnie oczywiście odbierając mu pędzel.
Widziałeś radość i ślinę cieknącą mężczyźnie z kącików ust, lecz przez zbytnie skupienie się tutaj, nie do końca zauważyłeś jak dwójka strażników zmierzała w Waszą stronę i - co więcej zauważyła Was - lecz nie byli pewni co się dzieje. Chyba pora zwiewać, zamiast zostać przyłapanym. Tym bardziej, że ochroniarze przyspieszyli kroku. Normalnie aż dziadek swym starczym głosem zaczął panikować i spindalać w przeciwną do nich stronę!

[Shiroe]

Misja zakończona sukcesem, obrazy tak doskonałe, jakby wyszły spod ręki mistrza. Rzeczywiście, magiczny pędzel był groźną bronią w nieodpowiednich rękach. W odpowiednich zresztą też. Gdyby tak ktoś tworzył ciągle wspaniałe pejzaże, portrety, ujmował martwą naturę... Zabierałby pracę dla artystów obdarzonych prawdziwym talentem, wspomaganym ciężką pracą. A może narzędzie było tak naprawdę pułapką dla duszy najlepszego malarza który kiedykolwiek stąpał po ziemi? To dopiero byłoby pokręcone, ale w dzisiejszych czasach wszystko było możliwe.Zostawię jednak temat magicznego pędzla na później, kiedy będę się nudził. Czyli za godzinę, może dwie.
Erotoman wręcz nie posiadał się z radości, podniecenia albo nagłego ataku serca. W każdym razie, nieźle podziałały na niego wdzięki uwiecznione na papierze. Gdyby zobaczył ją w tym stanie na żywo, kto wie, czy w ogóle dożyłby kolejnego dnia? Podziękował w zaiste wytworny sposób, po prostu coś wspaniałego. A tak serio, miło było poczuć się docenionym, szczególnie w zadaniu tak pasującym do mojego charakteru. Sam nie wiem, czy to dobrze, czy źle... Najważniejsze, że zadanie wykonane a ja mogę się uwolnić od nieco niezręcznej obecności staruszka. Niech tylko zapłaci za moją pracę. I rzeczywiście, pojawił się mieszek wypełniony monetami i jeden z profili chodzącego cudu, ten pokazujący najwięcej...
A potem wszystko prysło. Dosłownie. Dziadek zaczął uciekać na widok strażników. Czyli jednak prawo równomiernej wymiany musiało zostać zachowane. Pojawia się dwóch mężczyzn więc inny duet musiał opuścić to miejsce. Proste. Szkoda tylko, Yari coś tam nie zdążył mi zapłacić. Zero wdzięczności. Pytam się, gdzie jest honor i godność człowieka?! No dobra, zboczeńcy mają inne poczucie honoru, humoru i hedonizmu, ale to akurat nieistotne. Doprawdy, powinno się mieć pewne zasady.
Nie miałem zamiaru wdawać się w walkę ze strażnikami. Raz, że było ich dwóch, a dwa, że zamieszanie stałoby się jeszcze większe. Lepiej udać się śladami starego erotomana i również uciekać. Jednak dla pewności, że duet nieświadomych niczego mężczyzn nie będzie mnie gonił, posłałem w ich stronę po jednej gwiazdce ninja. Celowałem w ich uda, by w razie trafienia spowolnić możliwą pogoń albo sprawić, by kompletnie jej poniechali skoro podejrzani oddalają się od hotelu. A jeśli są choć trochę ogarnięci, zdołają uniknąć żelastwa, co zdoła kupić mi i mojemu przewodnikowi na drodze erotomanii trochę czasu. Zresztą, nie są nawet shinobi więc powinienem uciec przed nimi bez problemu, wystarczy biec.
Kiedy już dogonię dziadka zmuszę go do zatrzymania się na chwilę, oddania mi zapłaty i jednego obrazu... A potem? Potem jestem wolny, chyba, że sprawy skomplikują się jeszcze bardziej.

[Mai]

13/15
Pokusa warta ceny Wolałeś właściwie iść na łatwiznę, nie do końca trzeźwo myśląc w zaistniałej sytuacji. Mimo, iż byli to zwykli dzielnicowi, którzy patrolują pewną część ulic, więc na pewno nie znali się na sztuce ninja - a przynajmniej nie tak, jak Ty - jednakże dzięki ich uzbrojeniu, lekkiemu oczywiście, shurikeny wbiły się jedynie w skórzane kawałki zbroi na udach, a Ci biegli, jak gdyby nigdy nic. Nawet nie drgnęli, kiedy wbiły im się metalowe gwiazdki w ochraniacze.
- Straże! Straażee! - wydzierał się jeden z dzielnicowych, a wewnątrz gorących źródeł słychać już było lekkie, początkowe zamieszanie. Najwyraźniej nawoływał większą ilość ludzi. Hehe, posiłki. Co na to staruszek? Nic wielkiego. Nadal spierdzielał gdzie pieprz rośnie, choć dogoniłeś go bez jakiegokolwiek problemu. Jedną ręką ściskał mocno kartki, drugą zaś mieszek, gnieżdżący się wewnątrz jego dłoni. Po długim biegu prosto - skręciliście w prawo. Nie miałeś pojęcia w jakie miejsce on Was prowadzi, lecz po wyrazie jego twarzy w sumie mogłeś się zorientować, iż nawet nie miał pojęcia, że za nim biegniesz.
- Jeszcze trochę!... uh... huh... Jeszcze tylko kawałe!... uh... huh.. Ale chyba mnie dogonią... - brzmiało to, jakby doskonale znał drogę i zbliżał się do najwyraźniej bezpiecznego miejsca. Tylko jeśli go złapią, to nici z wszystkiego... i właśnie w tej chwili zwrócił się do Ciebie, oczywiście wielce zdziwiony, bo nie spodziewał się Twojej osoby na ogonie - NO ZRÓBŻE COŚ, SYNEK! ZAPŁACĘ CI EKSTRA, JAK ICH SPOWOLNISZ LUB ZATRZYMASZ! - prawie szczękę wypluł, lecz nie darł się z agresją, acz błaganiem o pomoc. Z kolei Ty sam mogłeś dostrzec kątem oka kolejnych dwóch strażników gdzieś po swojej prawicy. Niecałe dwadzieścia metrów od Ciebie. Ci wcześniej? Jakoś na oko tyle samo.

[Shiroe]

Eh... Za głupotę się płaci. Całkiem słusznie zresztą, bo jakoś uczyć się trzeba, nawet na własnych błędach. Choć zazwyczaj wolałem wyciągać wnioski z obserwacji cudzych porażek. No nic, sytuacja skomplikowała się jeszcze bardziej, alarm nie sprzyjał ucieczce. Ochraniacze na ich ciałach też nie ułatwiały sprawy, może sam powinienem zainwestować w taką obronę, zamiast ślepo wierzyć potędze Byakugana i własnej szybkości? Heh, ślepo wierzący Hyuuga, zabawne. Biegłem więc dalej za staruszkiem, ufając, że skoro potrafił trafić do hotelu to ma gdzieś w pobliżu wygodne miejsce do spania, jakiś punkt widokowy czy po prostu karton. Schowanie się do pudła nie było w tej chwili takim złym pomysłem, tylko nikt inteligentny by się na to nie nabrał. Gdyby tylko oddał mi kasę... Chwila, czy ja naprawdę jestem taki pazerny? Chyba nie, ne? Przecież mam trochę własnych funduszy, zawsze mogę pożyczyć od rodziny... Piękne kobiety muszą mieć jakieś tajne jutsu od mieszania w głowach mężczyznom. Coś w stylu erekcji przywołanie no jutsu. Będzie trzeba rozwinąć moc oczu, by uniknąć tego typu zdarzeń.Tylko że teraz było już za późno na tłumaczenie się straznikom, było trzeba uciekać i tyle.
W chwilach takie jak te przydałoby się mieć nieco więcej sprzętu, niż kilka sztuk żelastwa. Nadawało się do rzutu, do walki zwarciu zresztą też, jednak Juken był znacznie lepszy. Nie żeby zamierzał walczyć z nimi bezpośrednio. Musiałbym wtedy podbiec do nich, albo pozwolić im się zbliżyć. Nie o to prosił mnie w końcu erotoman, ne? Z drugiej strony, gdyby nie odgłosy wydawane przez niego, nie musielibyśmy teraz uciekać przed strażnikami. Eh... Los mnie nie oszczędzał, wredny gnojek. Chociaż da się to uzasadnić równowagą wszechświata. Najpierw cudne, relaksujące widoki a potem kara za nie. Choć wolałbym chyba odwrotną kolejność, hum. Albo po prostu mieć relaks bez kar, proste.
Brakowało mi granatów dymnych i im podobnych wybuchowych niespodzianek. Pozostało liczyć na potęgę jutsu. Kilka pieczęci i wokół mnie zaroiło się od moich podobizn. Równe grupki wyruszają na oba duety goniących mnie strażników. Mają zasłonić im pole widzenia, zdekoncentrować, a po zniszczeniu pozostanie przez chwilę biały obłok pełniący rolę zasłony dymnej. Słabej, ale jednak. Tymczasem prawdziwy ja ucieka dalej za starym zboczeńcem, co nie powinno być takie trudne.

Nazwa

Bunshin no Jutsu

Pieczęci

Baran → Wąż → Tygrys

Zasięg

Dowolny

Koszt

E: 5% | D: 4% | C: 3% | B: 2% | A: 1% | S: 1% | S+: 1% (za 2 iluzje)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Prosta technika Ninjutsu, która polega na stworzeniu iluzji nas samych. Przy jej pomocy – w zależności od kontroli chakry – jesteśmy w stanie stworzyć od jednej do kilkunastu iluzji, które wyglądają jak my i robią to co zasugerujemy. Oczywiście iluzje nie są materialne, więc każde uderzenie w nie kończy się ich rozwianiem. Warto również zauważyć, że iluzje nie wydają żadnych dźwięków, dodatkowo nie rzuca swym "niematerialnym" ciałem cienia, a także nie potrafią poruszać żadnych przedmiotów.

Klonów robię 10, bo mogę.

[Mai]

15/15
Pokusa warta ceny Presja, chwila myślenia i już człowiek działa tak, jak powinien. Zamiast bawić się zabawkami, które mogły faktycznie spowolnić czy nawet zatrzymać ludzi goniących Waszą dwójkę, postarałeś się raczej o stworzenie sztucznego tłumu. Absolutnie nie potrzebowałeś robić nic innego, ponieważ Twój zmysł ninja podpowiadał Ci, iż coś takiego wystarczy. Nawet jeśli tamta czwórka, lub ile ich tam było, mieli styczność z wojownikami ninja i co więcej WIDZIELI jak robią swoje sztuczki - dla nich jest to czarną magią i przechodzi ich wszelkie wyobrażenie o doczesnym świecie, w którym żyją w głębokim ocenia niewiedzy.
- Brawo, młody! - krzyknął tylko z przodu staruszek, a Ty poczułeś lekką radość w duchu. Widziałeś jak cała czwórka i dodatkowi dwaj strażnicy, którzy przybiegli chwilę później, stali jak wryci i nie wiedzieli co zrobić, bo lekko bali się rzucić na dziesiątkę ninja z poważnymi twarzami i do tego wyższymi od nich samych. Odczuwałeś jednak potężne ubytki na chakrze, przez co zacząłeś nieco dyszeć ze zmęczenia, lecz nadal dorównywałeś krokiem dziadkowi. Po kolejnym skręceniu w uliczkę w końcu się zatrzymał i musiał odsapnąć. Mogłeś w sumie myśleć, że zaraz wypluje płuca, lecz tak się nie stało. Zamiast tego po prostu chrząknął kilka razy, łapiąc oczywiście do płuc potworne ilości powietrza. Wręczył Ci mieszek i dodatkowe pół, a następnie obiecaną kartkę z malunkiem, żegnając się krótkim: "Ja mieszkam tutaj. Dziękuję Ci wielce za Twoje dokonania i życzę powodzenia w życiu, młody erotomanie!" - prawie jakby swój żegnał swojego, hehe.

Misja zakończona \o/

[Shiroe]

Post numer 69! Pszypadek?

Prosta, podstawowa technika dla każdego szanującego się ninja tym razem wystarczyła, by poradzić sobie ze ścigającym mnie i starego zboczeńca ogonem. Może rzeczywiście nie płacono im tak dobrze, skoro woleli nie ryzykować walki z dziesięcioma przeciwnikami jednocześnie? Choć przewaga liczebna była tak naprawdę po ich stronie, huh. Tak się kończy nieuważanie podczas szkolenia, lekcja piąta, jak rozpoznać klona. Bo chyba coś takiego przechodzili, ne? A zresztą, najważniejsze w tej chwili było to, że nie stanowili już zagrożenia.
Co prawda braki w błękitnej energii dawały o sobie znać, podobnie jak zmęczenie samym biegiem ale szczęście był to już koniec trasy. Dezaktywowałem byakugana, wracając do normalnej wizji, żyły przestały pulsować i co najważniejsze, przestałem tracić i tak już skąpe rezerwy chakry. Stary erotoman w końcu podarował mi zapłatę za mój wysiłek, a także jeden z obrazów namalowany magicznym pędzlem. Idealny przedmiot na długie, samotne wieczory. Ale nie uprzedzając zdarzeń warto zatrzymać się na chwilę. Ot, kilka sekund. Wystarczająco długo by schować ciężko zarobione ryo i zwinąć arcydzieło za które każdy zboczeniec dałby zabić. Niezły zarobek jak na zrządzenie losu.
- Dziękuję za wyciągnięcie mnie z tego turnieju... To było znacznie ciekawsze. - Skłoniłem się jeszcze przed erotomanem i odszedłem swoją drogą. Jak najdalej od podejrzanego domu i grupy skonfundowanych strażników. Może jeszcze kiedyś spotkam tego staruszka w znacznie milszych okolicznościach? W końcu każdemu należy się kawałek cycka za bycie dobrym człowiekiem, ale tylko prawdziwym mistrzom drogi podglądania i puszczania krwi z nosa należą się pełnoprawne piersi. Ciekawe, co ja otrzymam od losu... Nie liczą połajanki od Lidera, jeśli dowie się do czego wykorzystałem sekret klanu. O ile się dowie. Wujek i tak ma dużo na głowie, turniej, stado mających na niego ochotę kobiet.... Mógłby mnie z nimi umówić. Albo po prostu podszyłbym się pod niego.

W pośpiechu oddaliłem się od gorących źródeł. Na myśl o tym, że wszystkie te piękności były tam teraz samotne i opuszczone moje serce biło szybciej. Zresztą nie tylko ono. Nie mogłem tam jednak wrócić. Przynajmniej nie teraz. Nie miałem funduszy pozwalających mi na wejście tam, nawet pod przykrywką henge. Zamiast tego wędrowałem ulicami w coraz gorsze rejony. Próba oczyszczenia duszy? Skądże. Zdałem sobie sprawę z mojej słabości. Ot, kilka prostych technik, chwila używania byakugana i już czułem zmęczenie. Tragiczne, niedopuszczalne wręcz. Nie tylko dlatego że jestem jednym z Hyuuga, ale dlatego, że w przyszłości najsłabsze sztuczki nie wystarczą. Dlatego, korzystając z okazji, szkoliłem się równocześnie w lepszej kontroli błękitnej energii, by nie tracić jej przy bunshinah. A przynajmniej tracić jej trochę mniej.

KC na D - 40PH - 3h - 5 linijek

[z/t]

[Ayato]

Upalny wieczór w Sabishi wyraźnie dawał się zielonowłosemu we znaki. Rozgrzane ściany budynków i droga, oddawały zgromadzone przez cały dzień ciepło. Chłopak czuł się jakby gorące powietrze uderzało prosto w niego. Już przy niewielkim upojeniu alkoholowym, był nieco zdezorientowany. Delikatne zawroty głowy i miękkie kolana, sprawiały że od czasu do czasu zataczał się do boku. Szumienie w uszach zniechęcało go do dalszej zabawy.
Sporej wielkości szyld, tuż obok wielkiego hotelu, w którym planował spędzić noc, nieco przyciągnął jego uwagę. Gorące źródła były miejscem, w którym mógł się odprężyć i odrobinę wytrzeźwieć, a przynajmniej ochłonąć na tyle by dalsze ruchy nie sprawiały mu zbyt wielkiej trudności.
Otworzył wielkie drewniane drzwi, a ciepłe lecz znacznie bardziej przyjemne, nieco wilgotne powietrze uderzyło mu prosto w twarz. W nozdrzach poczuł zapach mydła i innych olejków do pielęgnacji ciała. To było właśnie to, czego potrzebowała szorstka i cała okurzona skóra chłopaka w tym momencie. Przetarł lekko nadgarstki, a później ramiona. Opalona skóra zaczęła schodzić z jego barków. Delikatnie skubną jej kilka płatów i wyrzucił na ziemie z niewielkim grymasem na twarzy.
-Witam. – mruknął gdy znalazł się wewnątrz przy ladzie za którą stałą pracownica odpowiadająca za cały dobytek. Na jego twarzy było widać wyraźne rozbawienie spowodowane lekkim upojeniem alkoholowym. Na policzkach miał delikatne rumieńce, oczywiście nie z zawstydzenia. Z kieszeni z lekkim trudem wyciągnął kilka monet i zapłacił za co najmniej godzinna przyjemność w wodzie, po czym wolnym krokiem udał się do szatni.
Wszystkie swoje ubrania oraz rzeczy beztrosko zostawił zamknięte na jednej półce w szafce. Przed wyjściem odpalił sobie jeszcze papierosa, którego wraz z tylko dwoma ręcznikami zabrał do wody. Jeden owinięty wokół pasa, drugi założony za głowę. Przed wejściem gorącego źródła, zamoczył go w zimnej wodzie i ułożył sobie wygodnie na czole.
Tuż przed zbiornikiem rozejrzał się dokładnie. Nie było zbyt wielu ludzi. O tej porze były to właściwie pojedyncze jednostki, które albo korzystały z chwili wytchnienia po pracy, albo tak jak młody Akimichi nie mieli nic lepszego do roboty.
Wraz z papierosem w ustach, zanurzył się aż po samą szyję. Jeden ręcznik podwodą okrywał dolne partie ciała chłopaka. Nie było to zbyt przyjemne uczucie, mimo wszystko nie chciał się go pozbywać. Drugi zaś ochładzał nieco czoło zielonowłosego. Wywołana przez to różnica temperatur była na tyle dziwna, że szybko wyrzucił go gdzieś na bok.