Brama Północna

[Rokudo Gaika]

Na widok lecącej strzały z notką wybuchową wielu ludziom zmiękłyby kolana. Do tej grupy na szczęście jednak nie zaliczał się pięściarz. On wiedział doskonale, że jest niezniszczalny i takie tam pociski, to go mogłyby co najwyżej posmyrać po czuprynie. Problemem był jednak ich środek transportu, który najpewniej nie mógł mieć takiej odporności na trudności, jakie los rzucał przed bohaterów tej opowieści. Srebrnowłosy ze swoją reakcją odczekiwał na działanie jeźdźca. Spodziewał się, że ten będzie próbował zejść z trajektorii wystrzelonej strzały, tylko nie był pewien w którą stronę. Jak włócznik zdecydował się na jeden kierunek, to ten odpinając jedną ze swoich tonf od paska, wybił do przodu, idąc na czołówkę nadciągającej zagładzie. Niechciany dziedzic rodu Rokudo wiedział jednak lepiej i takie rzeczy nie miały prawa zrobić na nim wrażenia. Cel miał całkiem prosty, otóż chciał zbić tę strzałę w locie w kierunku przeciwnym, do uniku szatyna. Najlepiej, by zdążył przed wybuchem tak, aby zwierzę nie potknęło się i upadło w biegu. Jednego już stracili, za co pluł sobie w brodę, ale ten drugi? Garbaty koń będzie potrzebował solidnej terapii po tym, co przeżyje podczas tej podróży. Dla pewności, że zdąży przed wybuchem, zastosował pewną sztuczkę, której nie pokazywał podczas wspólnego sparringu. Doładowanie energii spowodowało, że jego ciało poruszało się szybciej i było silniejsze. Podobno też zwiększało wytrzymałość, ale u niego chyba już licznik się przekręcił, bo nie czuł specjalnie zbyt wielkich zmian w tej kwestii. Teraz był wielkim, wściekłym pędzącym czołgiem, który o niczym innym nie marzył, jak spuścić wpierdol tym, przez których stracili jednego wielbłąda. Nie trzeba chyba mówić, jak bardzo mieli przejebane?

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Słońce! Świeci nad Nami! Part 2"

Misja B - Gaika & Daisuke
Wiosna, Rok 394 kalendarza forumowego

kolejka: 9 / 17+

Dwa powozy z czerwonymi płachtami pędziły cały czas pustynnym traktem, starając się uciec przed podążającymi na nimi mięśniakami. Niestety, nie było to takie proste zadanie, jak się okazało, nie dość, że bili silni, to jeszcze zawzięci. Kiedy tylko strzał wyleciała z tumanów kurzu, Daisuke chwycił mocniej za lejce i wykonał unik swoim wierzchowcem. Kiedy tylko był bezpieczny, sięgnął po jedną ze swoich zabawek i zaczął szykować się do wyprowadzenia kontrataku.
W tym czasie srebrnowłosa bestia ruszyła do ataku. Kiedy tylko jego wewnętrzny strumień popłynął, po czuł przyjemną ulgę, teraz już słońce nie przeszkadzało aż tak bardzo. Po jednym kopnięciu był wstanie przekierować strzałę przeciwnika, która wpadła gdzieś w wydmę, wybuchając sekundę później, to jednakże wystarczyło aby bezpiecznie się oddalić. Po obronie przyszła pora na atak i to frontalny. Gaika ruszył przed siebie, był gotowy siać chaos i zniszczenie, w ten sposób mszcząc się za śmierć bezimiennego wierzchowca. Nim jednak udało mu się dobiec, minął go bardzo szybki obiekt, była to kolejna strzała, tym razem jednak wystrzelona zza jego pleców. Pocisk wbił się w korpus łucznika na wozie, przeszywając go na wylot i lecąc dalej, orząc drewnianą burtę i ostatecznie przeszywając jednego z wierzchowców, który był zaprzęgnięty do ciągnięcia wozu. To spowodowało, że wóz nie był w stanie utrzymać stabilności, zaczął lekko skręcać a po chwili przechylać się, aby ostatecznie przekoziołkować po pustyni, rozrzucając zarówno resztki drewna jak i popękany skrzynki. W okolicy leżało tego mnóstwo a pomiędzy tym wszystkim ciało łucznika, oraz jego towarzysz, który teraz jęczał z bólu. Zapewne przy upadku uderzył o coś twardego i się połamał. Oczywiście nie zabrakło też martwego wielbłąda, oraz jego towarzysza, który leżał na boku, próbując się podnieść. Niestety, dalej był przyczepiony do wozu, co utrudniało mu cały proceder.
Nasi bohaterowie po raz kolejny musieli podjąć decyzję. Czy powinni zostać i zająć się miejscem katarstrofy, pozbierać dowody, przepytać żywych bandytów, czy może jednak dalej jechać za drugim wozem, który korzystając z zamieszania, oraz z tego, że ścigające ich mięśniaki musiały wykonać uniki i trochę zwolnić, zaczął się oddalać. Co prawda nie była to strata nie do nadrobienia, no ale mogło to oznaczać, że leżący na piasku przestępca będzie niedługo martwy. Zapewne nie zależało im na nim zbytnio, no ale jednak mógł coś wiedzieć. No chyba, że to ci na przodzie dowodzili całą wyprawą, ale tego dowiemy się dopiero kiedy zostaną zatrzymani.

Amatori Regatsu

Dla Sprawdzających :

Nie Dla Kamyczka To!

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Gonitwa zaczynała nabierać rumieńców. Łucznik, który wspomagał się notkami wybuchowymi, nie był zbyt wielkim wyzwaniem dla drużyny mięśniaków. Posłana strzała wylądowała w piaskowej wydmie, zanim nastąpiła detonacja. Mężczyzna próbował wycyrklować sobie tempo srebrnowłosego w oparciu o jego aktualną szybkość. Nie wiedział głupi, że ten mocno się ograniczał podczas biegu i dopiero teraz zaczynał wyciskać ze swojego ciała nieco więcej energii, niż normalnie. Ta różnica jednak wystarczyła, by ochronić zwierzaczka i w drugorzędnym stopniu również Włócznika przed naciągającym niebezpieczeństwem. Notki wybuchowe dalej były takim, nieprawdaż? Zwłaszcza dla tego pierwszego.

W następnej chwili zza jego pleców wystrzelił pocisk, którego tempo zaskoczyło chłopaka. Drzewiec poleciał z taką prędkością i siłą, że zdołał zdewastować wszystko na swojej drodze, docierając aż do jednego nieszczęsnych zwierząt, które były przyczepione do wozu. Kraksa, która nastąpiła na piaskowym podłożu, spowodowała, że załoga jednego z powozów właściwie rozsypała się jak domek z kart. – Zostań z nimi, ja gonie drugich! – Zawołał, kierując się za pozostałą częścią karawany. Drugi wóz był już jego, a ci z pierwszego mieli się teraz zmierzyć z wściekłym pięściarzem, który miał ich nauczyć dobrych manier. W pierwszej kolejności jednak trzeba było ich dogonić.

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Prosty unik i szybka kontra. Jak strzała została wypuszczona z palców, a cięciwa, napięta do granic możliwości zaczęła uwalniać swoją skumulowaną energię, zaczęło się prawdziwe przedstawienie. Daisuke sam był chyba zadziwiony efektami tego trafienia. Opuścił łuk, trzymając go w dłoni na wysokości swojego pasa i patrzył. Delektował się widokiem zniszczenia, które zasiał. Przebiło przeciwnika, część wozu i jeszcze wierzchowca. Lepiej chyba sobie tego nie mógł wyobrazić. To było zbyt proste. Potem nastąpiła kaskada wydarzeń i tak nadwyrężona struktura zaprzęgu nie mogła dalej utrzymać tego szaleńczego pędu. Wszystko zaczęło się walić, jak szpital w Kotei po przelocie bijudamy.

-Dogonie cię- Rzucił krótko swojemu towarzyszowi, gdy ten właśnie oznajmiał mu, że biegnie dalej. Daisuke już swój cel sprzątnął, to Gaika musi się teraz wykazać łapiąc drugi z powozów lub będzie musiał gonić ich do miejsca docelowego. O ile ci będą teraz tak wspaniałomyślnie głupi, żeby doprowadzić srebrnowłosego prosto do tego feralnego laboratorium. Nakasada zeskoczył ze swojego wierzchowca.

-Gdzie jest pracownia?- Nie było czasu na długie przesłuchiwania. Włócznik postanowił czym prędzej złapać żywego człowieka za fraki, sprzedać mu niezbyt silny cios w brzuch, który powinien dawać do myślenia i skłaniać do współpracy, po czym uniósł swoją ofiarę do góry. Mógł uratować swoje życie, jeśli tylko powie to co Daisuke chciał usłyszeć. Lub szybko dołączy do swojego towarzysza w zaświatach. Prosty i szybki wybór, prawda?

[Tetsurō]

"Słońce! Świeci nad Nami! Part 2"

Misja B - Gaika & Daisuke
Wiosna, Rok 394 kalendarza forumowego

kolejka: 10 / 17+

Nasi bohaterowie postanowili się rozdzielić. Daisuke pozostał przy efektach swojej strzały, podziwiając jaki wspaniały chaos udało mu się zasiać. Nie musiał długo przeszukiwać pobojowiska, aby znaleźć leżącego w drewnianych wiórach mężczyznę z czerwoną chustą na głowie. Miał on w swoje ciało powbijane trochę drewnianych odłamków, a jego twarz była całą czerwona i pokryta krwią. Z taką prędkością piasek zamienił się w papier ścierny, pozbywając się z jego twarzy kilku warstw skóry. Musiało to niesamowicie boleć, no ale nie był to problem Daisuke, on miał pewne informacje do zdobycia i to dla niego się liczyło. Rozpoczął on negocjacje lekkim uderzeniem w brzuch, było tak lekkie, że jego rozmówca aż zgiął się w pół i wypluł trochę krwi na piasek. Potrzebował on chwili, aby złapać oddech i przyjąć argumenty, które przekazywał mu Daisuke. Na szczęście przekaz był prosty, bardzo trudno było się w nim pogubić, więc już po chwili był on w stanie odpowiedzieć, spoglądając na czarnowłosego.
- A chuj... I tak za mało mi płacą. Musicie jechać tym traktem aż po lewej stronie dostrzeżecie wysoką, spiczastą wydmę. Za nią znajduje się jaskinia, która jest wejściem do pracowni. - odpowiedział mężczyzna, starając się w między czasie usiąść na piasku i wyrównać swój oddech. Kiedy już był spokojny, rozejrzał się po okolicy, chcąc ocenić zniszczenia. Nie było dobrze, ale jeden wierzchowiec przeżył, więc jeżeli będzie miał szczęście i zostanie puszczony wolno, to będzie miał jak wrócić do domu. Oczywiście, jeśli tylko Daisuke mu na to pozwoli.
W tym czasie Gaika pędził za drugim uciekającym wozem. Nie było problemu aby ich dogonić, w końcu ich konie nie byłī tak szybkie jak odpalony srebrnowłosy. Był tylko inny problem, otóż zdesperowani kurierzy postanowili zacząć rzucać w Gaikę ładunkiem, tak aby trochę go spowolnić, a siebie przyspieszyć. Niestety, nawet ten sprytny ruch nie wystarczył. Po kilku chwilach nasz heros mógł wybić się i wskoczyć na wóz, bądź też po prostu podbiec do nich od przodu. Jego przeciwnicy mieli w dłoniach zaledwie krótkie miecze, więc nie byli żadnym zagrożeniem. Mógł on z nimi zrobić dokładnie wszystko, co tylko przyszło do jego szalonej głowy. Kolejni ludzie, którzy niczym papier dali się pognieść jednym ruchem. Zero wyzwania. Tak więc, to już w inwencji naszego srebrnowłosego było, w jaki sposób będzie chciał zatrzymać drugi transport. Ostateczny wynik i tak będzie taki jak sobie założy, nie są w stanie mu w żaden sposób przeszkodzić w realizacji jego planu. To było aż smutne jak zwykli ludzie nie mieli szans w porównaniu z tymi wybrańcami losu, którzy potrafili korzystać z chakry i innych dobrodziejstw, które ze sobą niosła.

Amatori Regatsu

Dla Sprawdzających :

Nie Dla Kamyczka To!

  Ukryty tekst

[Daisuke]

-Jak na nas doniesiesz, to cię znajdę i nogi ci z dupy powyrywam. Każdemu cwaniakowi, który po mnie przyjdzie, także- Wylewność pacjenta była zgodna z oczekiwaniami. Pertraktacje był krótkie, ale gdy w rękach miało się tak silne argumenty, to nikt z argumentem siły nie chciał debatować. Sprawa była prosta, mógł uratować życie i z tego właśnie skorzystał. Bardzo rozsądne podejście, choć w wielu takich przypadkach Daisuke potem miewał problemy z tymi, którzy przyszli przysłani przez tych których puścił. Nigdy nie robiło mu to na tyle problemu, żeby kogoś musiał dobijać na miejscu. Pchnął więc tylko swoją już-nie-ofiarę, przekazał mu stosowne groźby, pomachał paluszkiem i ruszył dalej.

-Gdzieś spierdolił?- Zadał, chyba wyłącznie sam do siebie, pytanie o cel pobytu Gaiki. Srebrnowłosy był zapewne mocno zajęty zajmowaniem się drugim wozem, więc dobrze byłoby go zawczasu dogonić. Nakasada wskoczył na swojego wierzchowca, oglądając się czy puszczony przez niego człowiek przypadkiem czegoś nie zamierza wbić mu w plecy, po czym ruszył galopem w poszukiwaniu towarzysza. Oczywiście, jeśli uprzednio trafi na opisaną mu szpiczastą wydmę, to zdecyduje się podążać za udzielonymi mu wskazówkami, ignorując to co, kiedy i gdzie robi drugi z tego duetu.

[Rokudo Gaika]

Bieg z przeszkodami był niezłym treningiem. Może kiedyś będzie miał okazje go powtórzyć. Teraz jednak nie było czasu na przyjemności, bo najważniejsze było zadanie. Trzeba było spełnić swoją powinność, by móc z podniesioną głową wrócić do Shigashi i odebrać należne mu nagrody. Przede wszystkim sparring. Jak już wskoczył na wóz, to pozwolił, by spokojne uczucie go opuściło. Używał tego trybu tylko po to, aby łatwiej ich dogonić. Spełnił już swoją powinność w tej kwestii, to dłuższe traktowanie się wspomaganiem było nieuczciwe w stosunku do biednych, papierowych ludzi, którzy mieli to nieszczęście stanąć na drodze pomiędzy niechcianym dziedzicem rodu Rokudo a zadaniem, jakie mu zlecono. Nie ma przebacz, ale też nie chciał za bardzo ich poobijać.

Gdy pierwszy wyskoczył na niego z nożem, to ten użył nieco większej siły, aby wybić mu broń z ręki. Ot stuknął ją swoją metalową sztabą, po czym schował ją za pasek przed rozbrojonym przeciwnikiem. Wyraz twarzy też miał znudzony. – Poddajcie się, nie macie szans. – Odpowiedział monotonnym tonem. Bicie ich po mordzie stanowczo było poniżej jego godności, ale jeśli się stawiali dalej, to uderzył lekko otwartą dłonią w ich głowy, tak by wybić im głupie pomysły. Jakby planowali uciekać, to przytrzymałby ich za ubranie i przycisnął do podłogi wozu. – A teraz ładniutko zawracamy do waszych poszkodowanych kolegów. Szybko. – Po przekonaniu do współpracy rozsiadł się wygodnie na wozie. Teraz był w cieniu, a oni byli pod kontrolą. Uciec na piechotę mu nie mogli, a ostre narzędzia w ich ręku nie wywoływały żadnej emocji na twarzy chłopaka. Tylko znudzenie. – Nie ociągać się! – Klasnął w dłonie, by robili to, co do nich należy jak najszybciej. Jeśli zaś potrzebowali lepszej motywacji, to połamał palce u rąk temu, który nie powoził. Mocniejszy uścisk chyba wystarczył.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Słońce! Świeci nad Nami! Part 2"

Misja B - Gaika & Daisuke
Wiosna, Rok 394 kalendarza forumowego

kolejka: 11 / 17+

Kiedy tylko Daisuke dowiedział się co chciał, to puścił biednego bandytę wolno. Ten przez chwilę na niego spoglądał, tak jakby nie wierzył w to co widzi, po czym nisko się skłonił i szybko odbiegł w stronę jednego z wielbłądów. Pomógł mu wstać na równe nogi, po czym odpiął go od wozu i wskoczył na jego grzbiet, starając się odjechać z tego paskudnego miejsca jak szybko tylko potrafił. W końcu nie wiadomo kiedy siłacz zmieni swoje zdanie i jednak będzie chciał go pozbawić życia. Trzeba było skorzystać z okazji i wiać, póki łaskawy. Dlatego też po chwili Daisuke był sam i mógł ruszyć dalej w stronę kurzącej się chmury, gdzie Gaika zajmował się drugim wozem.
Srebrnowłosy szybko wskoczył na wóz, nie było dla niego problemem dogonienie uciekinierów, nawet jak rzucali w niego przeróżnymi przedmiotami, chcąc się w ten sposób go pozbyć. Kiedy tylko znalazł się na pokładzie, jeden z nich sięgnął po nóż, jednak bardzo szybko stracił go z rąk. Wtedy też dokonał szybkiego rachunku i wyszło, że płacą mu za mało, żeby ryzykować życie. Szczególnie, że ten koleś przed chwilą dogonił na nogach ich pędzący wóz, co znaczyło, że nie jest byle leszczem. Wystarczyło kilka słów Gaiki a dwójka bandytów grzecznie posłuchała jego słów. Kiedy tylko rozsiadł się wygodnie w cieniu, najpierw wóz zwolnił a następnie zaczął nawracać. Teraz słońce ogrzewało jego plecy a we włosach czuł przyjemne powietrze powodowane przez pędzący powóz. To było życie, gdyby tylko zawsze miał takich ludzi, którzy robiliby coś za niego.
Po chwili nasi bohaterowie się spotkali. Było to kilkadziesiąt metrów od miejsca ostatniego karambolu, gdzie Daisuke przesłuchiwał jednego z ich towarzyszy. Słońce powoli znikało za horyzontem, jego ostatnie ostre promienie świeciły czerwonością na twarzach naszych herosów. Dzień powoli się kończył, na szczęście byli już blisko celu, tylko jaki dokładnie mieli plan? Dwójka pojmanych przez Gaikę woźniców siedziała w ciszy. Woleli nie zwracać na siebie uwagi, licząc, że może będzie im dane odejść w spokoju i wrócić do domu. W końcu człowiek, który do nich strzelał już został ukarany, więc nie musieli dalej zaogniać tego konfliktu. Panowie pewnie chętnie podzielą się tym co wiedzą, a następnie jeszcze chętnie odjadą w stronę osady, wracając do swoich domów i rodzin. Tylko czy nasza dwójka im na to pozwoli? A może jednak ich obecność będzie potrzebna w planie, który być może powstawał w głowach tych dwóch stalowych mięśniaków. W końcu mogli być całkiem ciekawymi jego elementami, co prawda trochę ryzykownymi, nie wiadomo czy i kiedy zdecydowali by się na zdradę, ale na pewno dodali by trochę pikanterii do tego prostego planu szturmu.

Amatori Regatsu

Dla Sprawdzających :

Nie Dla Kamyczka To!

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Pozbawienie broni i niezbyt entuzjastyczna groźba z ust młodzieńca wystarczyły, aby tamci zachowali się tak, jak należy. Znaczyło to ni mniej, ni więcej niż wykonywanie rozkazów swojego tymczasowego przełożonego. Niespecjalnie też oponowali przeciwko jego światłemu kierownictwu. Zadanie, które przed nimi postawił, też nie było specjalnie trudne. Niechciany dziedzic rodu Rokudo byłby pewnie dobrym szefem, który zamiast narzucać swoim podopiecznym kolejne, trudne do osiągnięcia targety, wybrał proste zadanie, które miało być świetnym ćwiczeniem, budującym zdolność współpracy w nowopowstałym tworze, którym władał. Chłopaki zawrócili grzecznie wóz i wrócili tam, gdzie jedna strzała z łuku Daisuke zrobiła im z dupy dosłowną jesień średniowiecza. A może jednak niedosłowną?

Dotarłszy na miejsce katastrofy, Gaika wstał na równe nogi z podłogi wozu i rozprostował się, niczym kot po dobrej drzemce, wyciągając ręce we wszystkie strony. – Czekajcie tutaj. Wiecie, że mogę was dogonić. – Uśmiechnął się drapieżnie pod nosem, wyskakując z wozu, aby przywitać się z Włócznikiem. – Mamy nowy transport na miejsce. Wolisz jazdę na wierzchowcu, czy też wygodny wóz? – Wskazał kciukiem pojazd, którym tutaj przybył. Jeśli tamci wiedzieli, co jest dla nich dobre, to nie próbowali raczej uciekać. Tym razem przyszły bohater pieśni ludowych mógłby nie być, aż tak łaskawy i połamać im te śmieszne nóżki. W końcu do powożenia potrzebne były tylko ręce, by trzymać za lejce.

[Daisuke]

Długo nie musiał gonić towarzysza, bo ten równie szybko poradził sobie ze swoim wozem. Przy okazji zostawiając go w całości, w stanie, który umożliwiał dalszą jazdę. I to z dwoma żywymi pasażerami. Cóż, z jednej strony to wygodne, bo można było podróżować w bardziej komfortowych warunkach niż na grzbiecie garbatego konia, z drugiej strony tych dwóch typków to mu średnio pasowało trzymać w swoim towarzystwie. Najchętniej kazałby im spieprzać, podobnie jak temu, którego puścił chwilę wcześniej.

-Chętnie się przejadę w wygodniejszych warunkach. Drugi wóz jest cały roztrzaskany, więc raczej nie pojedzie. Panowie oczywiście nie będą sprawiać problemów?- Skoro plan był taki, że przejadą się wozem, to Nakasada chętnie z tej możliwości skorzystał. Nie wtrącał się także w fakt, że ci dwaj dalej tutaj siedzieli. Przypomniał im tylko, że ich żywot w każdej chwili może się skończyć. Poprawiając przy tym łuk na swoich plecach. Trafił w pędzący wóz, przebijając się strzałą przez jeden cel i jeszcze rozwalając powóz. Ucieczka na tak otwartym terenie była raczej kiepskim pomysłem, więc ich jedyną szansą było wykonywanie poleceń i branie udziału w planie Gaiki.

[Tetsurō]

"Słońce! Świeci nad Nami! Part 2"

Misja B - Gaika & Daisuke
Wiosna, Rok 394 kalendarza forumowego

kolejka: 12 / 17+

Tak jak Daisuke nie podobała się obecność dwóch oprychów, tak i oni nie przepadali za jego osobą, no ale niestety, byli na siebie skazani. Siedzieli oni na wozie, w trakcie gdy dwóch osiłków rozmawiała o dalszej części planu. Zdecydowanie nie planowali uciekać, wiedzieli, że nie mają szans a bardzo lubili swoje życia. Dlatego też w ciszy oczekiwali na dalsze polecenia. Nasza dwójka nie była ekspertami jeśli chodziło o planowanie, zdecydowanie woleli działać i po prostu zobaczyć jak to będzie, dlatego też załadowali się na powóz, przywiązując do niego swojego ostatniego wielbłąda i mogli ruszyć w dalszą drogę. Kiedy to dwóch papierowych ludzi powoziło, to oni mogli skupić się na rozmowach, albo też na wypoczywaniu w cieniu. Gdyby tylko mieli zimne piwko, to już w ogóle byłby to idealny moment na ten upał. Niestety, nie było w okolicy żadnego Yuki, który mógłby schłodzić im piwerko...
Wóz poruszał się zgodnie z trasą, którą podał jeden z uciekinierów. Wszystko się zgadzało, więc Daisuke nie miał czym się niepokoić. Po przejechaniu obok wszystkich wskazanych punktów, w końcu dostrzegli na horyzoncie wydmę, w której znajdowało się pęknięcie. Była to skała odsłonięta spod piasku, która wystawała ponad poziom żółtego morza. W niej znajdowała się szczelina, która zapewne prowadziła do jaskini, no a to w niej miała znajdował się tajemnicza pracownia. Do dotarcia do celu mieli jeszcze kilkadziesiąt metrów, powoli zbliżając się przez morze lekkiego, grząskiego piasku. Nagle nasi bohaterowie dostrzegli ruch przy szczelinie, było to kilka ludzkich sylwetek, które zaczęły podnosić się i wychodzić z jaskini, zapewne szykując się do rozładunku towarów, które nasi bohaterowie wieźli ze sobą. Nie było widać tam żadnego większego zamieszania, raczej standardowe procedury. Gorzej niestety było z woźnicami, dopiero teraz zaczęło dochodzić do nich, że nie mają części towarów, oraz to, że wieźli dwóch pasażerów na gapę. No ale mleko się rozlało, musieli liczyć, że nie stracą życia dzisiejszego wieczora, a niestety dla nich, największą szansę na to mają, jeśli pozostaną z z dwójką mięśniaków i będą pracować dla nich... W każdym razie, jeżeli nasza dwójka chciała skorzystać z jakiegokolwiek fortelu, to była to ostatnia okazja, jeszcze raczej nie byli widoczni, więc mogli się gdzieś schować. No chyba, że preferowali brutalne rozwiązanie, wtedy też mogli po prostu czekać aż ich kierowcy dowiozą ich na miejsce, gdzie będą mogli rozpocząć sianie chaosu. Zapewne wszyscy spodziewają się, jakie rozwiązanie zostanie przez nich wybrane, no ale może zaskoczą nas pozytywnie...

Amatori Regatsu

Dla Sprawdzających :

Nie Dla Kamyczka To!

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Miłość od pierwszego wejrzenia to to raczej nie była. Na tym wozie nikt specjalnie nie przepadał za sobą. Każda z par tylko czekała na moment aby pozbyć się tej drugiej. Jak widać taki czworokąt nie miał szansy się sprawdzić na dłuższą metę. Daisuke to i tak zaskakiwał sam siebie, że tak spokojnie szła mu współpraca z kimś innym. Jego tymczasowy Duet miał ze sobą sporo wspólnego, ale to co mieli najbardziej wspólne - trudny charakter, mogło szybko doprowadzić do nieciekawego końca.

-Wpadamy i sprzątamy, czy masz ochotę próbować zgrywać aktora?- Brak planu to najlepszy plan. Po co zastanawiać się nad jakimś fortelem, który umożliwi im spokojne dostanie się do wnętrza jaskini, skoro mogliby po prostu tam wbiec i po drodze przetrącić kilka dodatkowych kości. Same korzyści! Zanim jednak dojadą, to mogą coś ustalić. Nakasada rozsiadł się nieco wygodniej, prezentując swój całkowity brak profesjonalnego podejścia do tak ważnych tematów. Pójdzie na żywioł. Postawi na chaos. I jak zwykle w tego typu akcjach, wyjdzie zwycięsko, bo przecież nikt nie jest godzien, aby stanowić dla niego wyzwanie. Puścił też do Gaiki porozumiewawcze spojrzenie, niejako prowokując mały konkurs. Każdy podejdzie do tej misji po swojemu i wygra ten, który pozbędzie się większej ilości przeciwników? Czy srebrnowłosy zrozumie aluzję w tym spojrzeniu i czy będzie chętny podjąć rękawicę? Trzeba się było jakoś rozerwać na tym całkowitym zadupiu, gdzie brak jakichś poważniejszych rozrywek.

[Rokudo Gaika]

Srebrnowłosy nie wymagał miłości od swoich podwładnych. Nie mieli gęstego futerka, piórek czy łusek. Należeli też do gatunku, do którego pięściarz nie pałał specjalnie wielkim entuzjazmem. Jeszcze cywile, którzy próbowali swoich sił w lidze dużych chłopców, marnując ich czas niepotrzebną ganianiną. –Myślałem, że nie muszę nic mówić. Pamiętaj tylko o zadaniu. – Wzruszył ramionami na słowa Włócznika. Wyczuł oczywiście intencje, aby zamienić to wydarzenie na konkurencje bicia ludzi z papieru. Z papieru! Gdzie tu było jakieś wyzwanie? To jakby poszli do lasu deptać mrówki. Wysiłek był mniej więcej porównywalny, niewielu było w stanie stanowić opór na drodze niepowstrzymanej siły, jaką byli obaj mocarze. To już ten sparring, jaki odbywali przed miastem pacynkarzy, był bardziej emocjonującym zajęciem. – Pamiętaj, że zaklepuje sobie najsilniejszego. – Uśmiechnął się dziko do Daisuke, dając mu do zrozumienia, że to on dopadnie pierwszego, który wyskoczy na niego z intencją powstrzymania go przed dokonaniem całkowitego zniszczenia. Przybyli tu jednak rozpierdolić wszystko w drobny mak, to może się znajdzie jakiś ciekawszy typek, który niedługo pożałuje, że stanął na drodze dwóch siłaczy. Czasem się jednak trafiał taki typek, który mógł go nieźle zaskoczyć. Ten Raitonowiec w magazynie pod miastem był właśnie kimś takim, ale do tego czasu opracował doskonałą kontrę na jego przyziemne techniki. – Prowadźcie wóz jak najbliżej. – Odezwał się do swoich pomagierów. Żółtooki zaciskał i rozluźniał pięść, szykując się na wejście na pełnej kurwie w budynek tych pustynnych bandziorów. Najważniejsze, że będzie zabawa.

[Tetsurō]

"Słońce! Świeci nad Nami! Part 2"

Misja B - Gaika & Daisuke
Wiosna, Rok 394 kalendarza forumowego

kolejka: 13 / 17+

Nasz dwójka postanowiła, że nie będą bawić się w jakieś ukrywanie i tajne plany. Wejście na pełnej, tego właśnie potrzebowali. Dlatego też nakazli swoim pomagierom, aby podjechali wozem tak blisko jak tylko się dało. Tak też ci postanowili, choć widać po nich było, że presja ich powoli zjada. W końcu koledzy zaraz ich zobaczą, a wtedy to tylko śmierć którejś ze stron uchroni ich przed wyrokiem ulicy. Nic nie boli jak zdrada przyjaciela i sprzedaż na psach. Wszyscy to wiedzieli, dlatego też sytuacja robiła się coraz bardziej napięta. Na szczęście obecność dwóch mięśniaków trochę studziło entuzjazm rabusiów.
Kiedy tylko nasi bohaterowie zaczęli się zbliżać, zaczęli dostrzegać więcej szczegółów. Mogli zauważyć, że przed wejściem są ustawione dwie piaskowe barykady, które wcześniej zlewały się z otaczającym wszystko piaskiem. Przed wejściem stało kilkunastu ludzi, którzy wyszli z jaskini, zapewne szykując się na rozładunek. Nagle jeden z nich obrócił się na pięcie i pobiegł w stronę środka jaskini. Wtedy też jego towarzysze sięgnęli po bronie, głównie miecze, topory i włócznie. Oczywiście, byli to tylko ludzie z papieru, łącznie 15 wojowników. Najpewniej nie mili oni żadnych szans z naszymi bohaterami, to jednakże nie przeszkadzało im spróbować. Być może wierzyli w swoją siłę. Wydawało im się, że może przewaga liczebna coś tutaj pomoże, niestety, nie wiedzieli, że to tylko naiwność...
Wóz zatrzymał się przed barykadami z piaskowca. Grupa wojowników stała przed wejściem niczym kręgle oczekujące na nadciągającą kulę. Każdy z nich zaciskał dłonie na broni, jednakże kiedy tylko zobaczyli sylwetki przeciwników, wiedzieli, że nie mają szans. Pot ciekł im po twarzach i stali jak zamurowani, żaden z nich nie był gotowy do wykonania ataku jako pierwszym. Chyba nie spodziewali się, że ich niewielką wytwórnią zainteresują się takie kozaki. W końcu jednak któryś z nich pękł. Zacisnął dłonie mocniej i wykonał szarże na jednego z herosów, Wtedy też pozostali pognali za nim, także wrzeszcząc i próbując zaatakować naszych herosów kupą. Oczywiście nie najpotężniejszym artefaktem, czyli patykiem z wiadomo czym, a grupą, no ale liczyli, że to też może zadziałać. Niestety, jak się wszyscy mogli spodziewać, wynik mógł być tylko jeden. Totalna dominacja ze strony tych z dużymi cycami. Bramy do tajemnej fabryki stały im otworem. Jednakże w trakcie walki stało się coś niespodziewanego, otóż, kiedy tylko skończyli, dostrzegli, że ich transport zniknął. Pozostała po nim jedynie osiadająca chmura pyłu. Tak więc, czeka ich powrót na swoich własnych nóżkach, no chyba, że znajdą jakiś środek transportu w okolicy, albo też jeden drugiego weźmie na barana.

Amatori Regatsu

Dla Sprawdzających :

Nie Dla Kamyczka To!

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Nie mieli zbytniego wyboru. Musieli zdradzić swoich dawnych ziomków. Alternatywą był szybki oklep. Do śmierci. Zapewne jeden porządniejszy cios któregoś z mięśniaków by wystarczył, żeby ci obaj najemniczy wysrali swoje własne jelita. Byli w potrzasku i nie mieli zbytnio wyjścia. I na całe szczęście zachowywali się wystarczająco grzecznie, żeby nie trzeba było im nic przypominać.

-Spodziewałem się lepszej obstawy- Ponarzekał sobie, nieco się przeciągając po wygranej potyczce przed wejściem do pracowni. Nie trwało to zbyt długo. Nawet szarża całą grupą nie wystarczyła. Bo po pierwszych ciosach ich marny szyk całkowicie się posypał i można było częstować każdego z osobna pocałunkiem pięści. Daisuke obejrzał się jeszcze, aby zobaczyć jak ich transport, który w tym momencie wiał już gdzieś przez środek pustyni. Należało się tego spodziewać, a póki nie będą mieli zamiaru na Daisuke donosić, to miał ich całkowicie w dupie. Prosta sprawa. Póki nie wchodzisz w drogę Włócznikowi, to najprawdopodobniej nawet nie zasłużysz sobie na jego gniew. Tylko tyle i aż tyle. Wielu zapominało o tej prostej zasadzie i sądzili, że są wystarczająco męscy i silni, aby stawić mu czoła. Większość z takich cwaniaków już nie żyje. Niektórzy pewnie do tej pory zbierają zęby. Jedynie ci, który, Daisuke darował mogli w miarę swobodnie jeszcze chodzić po tej ziemi. Jednym z takich szczęśliwców był Gaika. I jak widać czasem taki wybór jest właściwy, bo dzięki temu Nakasada mógł sobie dobrze dorobić

Aby jednak zarobić, trzeba było skończyć zadanie. Obstawa przy wejściu została rozbita, co nie oznaczało, że będzie to już koniec zabawy. Na szybko policzył ile miał swoich trupów i porównał z osiągnięciami kolegi. Pojedynek nadal trwał i dobrze było wiedzieć o ile wygrywał. No bo przecież musiał wygrać. Był przecież najlepszy! Gdy już liczenie zostało zakończone, można było zainteresować się drogą do środka. Kilka kolejnych punktów na jego tablicy zwycięstwa wyglądałoby bardzo dobrze, więc nie marnował więcej czasu tylko wpakował się do pracowni, szukając kolejnego celu.