Plac centralny

[Toshirō]

Toshiro ucieszył się, że sprawa została przyklepana i jego zadanie miało się zaraz rozpocząć. Zwrócił się następnie w stronę Masaru, by dopracować z nim szczegóły techniczne. Nie chciał się wyrywać, ani niczego proponować, gdyż tak naprawdę miał zerowe doświadczenie w polowaniu na dziką zwierzynę. Zostawił to wszystko w gestii nowego kompana.
-Nazywam się Toshiro - powiedział, nie wyjawiając swojego nazwiska. Doszedł do wniosku, iż nie jest to najlepszym pomysłem, szczególnie w innej prowincji. - Oczywiście. W takim razie, do zobaczenia na placu.
Chłopak wstał od stołu i lekko skinął głową w stronę bogatego mężczyzny, po czym opuścił lokal i udał się na zakupy. Postanowił zacząć od płaszcza dla siebie. Chodził uliczkami, poszukując jakiegoś sklepu, w którym mógłby znaleźć odpowiednie odzienie. W końcu odnalazł jeden i od razu kupił czarny płaszcz, sięgający do kolan, z wysokim kołnierzem i kapturem, który chroniłby go przed ewentualnym deszczem.
Następnym krokiem było załatwienie jedzenia. To okazało się znacznie prostsze, gdyż na brak żywności nie można było w mieście narzekać. Wybrał produkty, które były przeznaczone do dalekich podróży i spakował je do swojej torby. Dwa razy upewnił się, że ich ilość jest wystarczająca na dwie osoby i nic się po drodze nie zepsuje. Potem udał się w stronę bramę wioski, szukając wzrokiem Masaru, który miał tu gdzieś czekać z transportem. Kiedy w końcu go odnalazł, oznajmił, iż jest gotowy do drogi, a jedzenie ma torbie. Gdyby jednak łowcy wciąż nie było, postanowił, iż zaczeka w spokoju na niego. Przecież mogło mu nie pójść tak szybko, jak chłopakowi.

[Masaru]

Polowanie 17/30

Wykonałeś bez gadania rozkazy Masaru i udałeś się prosto na plac centralny. Mogłeś po raz kolejny dziękować swojej rodzinie że mieszkasz w takim a nie innym miejscu. Co prawda nie chodzi dokładnie o tą prowincję, ale o te tereny, ponieważ wiedziałeś że w niektórych częściach świata w tym tam gdzie teraz się wybierasz jest bardzo zimno. A tutaj to wychodziłeś i uderzała cię fala przyjemnego gorąca. Na targu zakupiłeś bez kłopotu jedzenie i wodę, aczkolwiek miałeś problem z ubraniem. Do wyboru miałeś długi płaszcz z skóry niedźwiedzia i drugi uszyty z jakiegoś materiału koloru szarego. Oba równie ciepłe, praktycznie różniły się tylko wizualnie. Nie odnalazłeś wymarzonego czarnego i w sumie trudno się dziwić. Jaki kupiec na środku pustyni sprzedaje czarne płaszcze na warunki ostrej zimy, jak tutaj śnieg nie pada. Po zakupach udał się do bramy w poszukiwaniu faceta z kosą. Szybko go znalazłeś a on stał koło 2 koni. Jeden śnieżno biały, drugi brązowy z czarną łatą na oku. Oba osiodłane. Dostałeś polecenie abyś sobie wybrał którego chcesz. To już był 2 wybór który musiał podjąć w czasie ostatnich kilku minut i mógł mieć podejrzenia że każdy z nich jakoś się odbije na nim w przyszłości. Po wyborze wierzchowca tamten bez słowa poprowadził do trakt a z niego ruszyli prosto przed siebie. Po pewnym czasie zatrzymali się na noc, dostałeś polecenie zorganizowania wszystkiego ponieważ on studiował mapę. Widać ze robił jakieś obliczenia i notatki wiec faktycznie to chyba coś ważnego.

z/t http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=68&t=27&start=45

[Kosuke]

Droga przez pustynie była bardzo wyczerpująca. Humor dziadka się poprawił, podobnie zresztą jak młodego Kosuke. Dawno nie był na Placu Centralnym. To nie jego klimaty. Ale jednego po staruszku się nie spodziewał. Że to właśnie tu go zaprowadzi podczas tej misji. Ten dziad, który jeszcze nie tak dawno popuścił w gacie musiał wynająć kogoś takiego jak on ? No cóż, może to nie jego, tylko wnuczka. W każdym razie trzeba było jakkolwiek się ogarnąć. W końcu w środku może czekać też ładna wnuczka...
Włosy ? Pełne piasku, ale poprawione. Czarna koszula? Lekko zapięta, wchodząc do nieznanego budynku zawsze to robił. Szkoda tylko, że przez tyle godzin na tej cholernej pustyni utraciła swój oryginalny kolor. Worki prawie już się rozrywały, więc młodzieniec pospieszył do przodu, jednak cały czas czekając na swojego zleceniodawce. Chciał być pewny, że trafi do dobrego domu. A może dziadkowi się pomyliło i za chwilę zapuka do losowych drzwi ? Raz kozie śmierć. Może w końcu on nie dotrwać podróży do kolejnego domu. Staruszek wyglądał tak jak on po tygodniowym maratonie picia alkoholu. Walking Dead, te sprawy. Trzeba więc się szybko z tym ominąć, by nie być w okolicy gdy on wykituje.
- Dobra, pora oddać części twojemu wnuczkowi - powiedział Kosuke i zobaczył jak jego towarzysz rusza z jeszcze większą werwą.

[Hitsukejin Shiga]

Misja 15/15 - Stary, na finiszu!

Po wielu bólach, palącym upale który wypalał cheć życia i istnienia z głowy, niszczył duszę i psuł ciało, wreszcie cel podróży. Kosuke z dziadkiem który już ledwo zipał dotarli na plac centralny w bardzo dobrym rejonie, w bardzo bogatym rejonie. Mieszkanie do którego najwyraźniej prowadził dziadek, cóż, bogactwo. Dom mlekiem, miodem i złotem płynący, więc pojawia się pytanie, dlaczego dziadek wynajął kogos takiego.... takie zero, w sumie, jak Kosuke? Do ochrony? Do pomocy? Dziadek podszedł do drzwi i zapkuła. W jego ruchach można obserwować nagłe ożywienie. Złapał, prawie wyrywając, torby od Kosuke i kiedy drzwi się otworzyły wpadł do środka. Minął młodego jeszcze mężczyznę, przed trzydziestka, który odsunął się przed dziadkiem, a teraz ostrożnie obserwował Kosuke i próbował zrozumieć jego zamiary.
-Co, dziadek znowu znalazł sobie tragarza by mu dźwigać jego szpargały i nie chce zapłacić? To dla niego ostatnio coraz normalniejsze. - Westchnął chłopak. - Psuje sie na starość. Ma więcej siły niż ty i ja, ale jeśli można kogoś upokorzyć, wykorzystać i przy tym wymęczyć, każąc mu robić coś, co dziadek mógłby z łatwością zrobić sam... Ech, to jest do tego pierwszy. Ale co poradzimy, tak, starzy ludzie. Słuchaj, zapłacę ci tyle, co ostatniemu, okej? Chcesz wejść, napić się?
Za progiem, kątem oka przez uchylone drzwi, Kosuke dostrzega seksowną, naprawdę cholernie seksowną i skąpo ubraną kobietkę z Fenkiem na głowie. I na rękach. I zgrają fenków przy nogach. Słyszy tez jej śpiewny, niczym u słowika pijącego w oazie, głosik skarzący się dziadkowi, że jej biedne maleństwa przybiegły do niej przerażone i jeśli dowie się, kto je tak przeraził i wymęczył, że całą drogę biegły i mają otarcia na łapkach, to zgniecie mu jaja.
Dziadek spojrzał na Kosukę i uśmiechnął się paskudnie, zastanawiając się czy nie wyjawić sekretu fenków.
-Ty zdziro...! - Rozległo się z domu kilka działek dalej, a potem przez drzwi została wypchnięta prawie naga kobieta, zasłaniająca się tylko kocem. Drzwi zatrzaśnięte. Wnuczek wciągnął Kosukę siłą do środka.

Koniec misji. Zapłata standardowa. Jesteś zupełnie wolny. Jeśli chcesz, możesz od razu zacząć misję C, próbując się dowiedzieć o co tu chodziło... : )

[Kosuke]

Niech będzie D z tym.
Kosuke nie lubił takich domów jak ten. Oczywiście mogli oni dorobić się na czymś dobrym, mogli handlować od kilku pokoleń i rzeczywiście ciężko pracować, ale jedyny w tym domu jakkolwiek porządny wydawał się dziadek. Co prawda teraz najchętniej młodzieniec skręciłby mu kark a następnie nakarmił fenki, ale w porównaniu z resztą rodziny i tak wydawał się przyzwoity. Seksowna kobieta nieco przypominała mu ulicznicę, ale może to dlatego, że po prostu nie lubi tego typu ludzi. Zresztą cała obsługa domu była tym typem ludzi. Widzą chłopaka zmęczonego, upapranego przez ich chlebodawcę i patrzą tym cholernym wzrokiem. Wzrokiem pełnym uprzedzenia, nienawiści ze względu na pochodzenie. Doświadczył tego aż za dobrze błąkając się przez pewien czas za młodu. Takich ludzie najchętniej by po prosty zaszlachtował jak psy. Chociaż w sumie nie jak psy. Czworonogi to w końcu najlepsi przyjaciele i nigdy nie oceniają ludzi z góry. Ci "ludzie" byli natomiast chodzącymi kawałkami gówna.
Wnuczek także nie wydawał się zbyt miły, choć po nim nie można było tego stwierdzić. Jedyne emocje jakie dało się z niego odczytać to zażenowanie, że znowu musiał zapłacić za wybryki starego pierdziela. Ciekawe jak zareaguje gdy się dowie, że stary ma opsrane gacie. No cóż, to już nie była sprawa młodzieńca. Jedyne co go teraz interesowała to los młodej dziewczyny. Nie wiedział kim była. Mogła być zwykłą prostytutką, której Pan domu chciał się jak najszybciej pozbyć. Mogła być też służką, która nie dała się wykorzystać. Z czystej ciekawości chciał się tego dowiedzieć. Głównie ze względu, że mieszkańcy domu patrzyli na nią takim samym wzrokiem jak na niego. Szybko więc udał się w stronę wyjścia, by następnie ruszyć za dziewczyną.

[Hitsukejin Shiga]

Misja D 1/15
W tym momencie dla potomności warto zanotowac jeden kluczowy fakt. Wpisać go można w rubrykę cechy charakteru, w karcie postaci Kosuke - Ma gigantyczne kompleksy związane ze swoim pochodzeniem, kolorem skóry, zasobnością portfela i statusem społecznym. Ze wszystkim po kolei, albo którymiś mocniej. Nie wiadomo co spowodowało u niego ten wybuch jakiejś bezmyślnej rasistowsko-pokrzywdzonej gadki i jęczenia na to, żeby wszystkich wymordował... Newsflash kid, jesteś prawdopodobnie w mieście osób które jeśliby chciały, to w większości mogłyby cię przekopać do prastarego lasu i spowrotem, nie mówiąc nawet o straży, bo ci to by cie wykopali za mur i spowrotem. Za każdym razem, kiedy myślisz, że mógłbyś i powinieneś mordować kogoś jak psy, przypomnij sobie Jashinistę którego spotkałeś lata temu. Przypomnij sobie z jaką łatwością wybił bandytów, którzy mogliby wtedy, tamtego dnia pozbawić cię życia.
Przypomnij sobie jak jego ostrze przeszywało ich serca i zabierało ich życie, piło je, spijało ich krew razem z ich duszami. Jak on się tym cieszył i z jaką łatwością mu to przychodziło.
Przypomnij sobie co czułeś kiedy nie zabił cię tylko dlatego, że nie uznał cię za godnego umierania dla jego Pana. I pomyśl, czy teraz, po tych latach, byłbyś w stanie udowodnić mu, że to nie jest kwestia tego, czy jesteś godny śmierci dla jego Pana, tylko tego, że pokonałbyś go i to on by musiał prosić o przebaczenie.
Ukierunkuj swoją nienawiść na wrogów, przeciwników, silniejszych - i urośnij większy od nich, a nie na ludzi, którym po prostu się udało.
Odsuwając na bok swój pomysł na zabijanie niczemu nie winnych ludzi, Kosuke skierował swoje spojrzenie na kobietę która potrzebowała pomocy.
Naga. Pobita. Pokrwawiona. Okryta tylko kocem. Ludzie odwracają wzrok. Boją się. Boją się pomóc i boją się w to mieszać. Żadne z nich nie widzi sensu w zareagowaniu na dziejące się zło.
Kobieta zwalcza łzy, po czym próbuje się podnieść i odejść w siną dal. Kiedy wydostałeś się z wizyty przymusowej u rodzin dziadka, usłyszałeś tylko za swoimi plecami głos wnuka - Ona będzie twoim końcem.
Kropelki krwi na kamieniu prowadziły cię dłuższą chwilę, kobiety nie było już widać. Doszedłeś jednak za nimi aż pod drzwi, zamknięte na wiele zamków, z zasuwką przez które możnaby wyjrzeć na zewnątrz przez te drzwi... A drzwi wyróżniały się tylko tym, że obok drzwi znajdował się wypalony czerwony ogarek świecy. Nieciekawe towarzystwo kręciło się w tej uliczce, ludzie dziwni, przerażający, groźni... I patrzący na Ciebie naprawdę nieprzychylnym i zdziwionym wzrokiem.

[Kosuke]

Wchodząc w wąską i nieciekawą uliczkę Kosuke przystanął na chwilę. Wzrok który rzucali mu wszyscy obecni tam ludzie przypomniał mu jedno. On prawdopodobnie tak samo patrzył jeszcze kilka minut temu na ludzi w bogatej posiadłości. I w tym momencie naszło go na przemyślenia. Trwały one 10 sekund, choć w jego głowie niczym godziny.- Kiedy stałem się takim dupkiem ?- było pierwszym pytaniem tej chwili. Oto siła pojedynczego ludzkiego spojrzenia, zmusza do refleksji i pomyślunku. - Czy nienawiść cokolwiek może rozstrzygnąć? - spytał siebie młodzieniec. No dobra, w tym momencie sam się uśmiechnął pod nosem, ponieważ takie przemyślenia miewa dopiero po piątym piwie. Ale jedno było pewne. Koło nienawiści się zamyka. Ktoś zawsze ma gorzej niż ty. Noż cholera, znowu filozofia poziom master Zen. Ale warto było nad tym chwilę pomyśleć.
- Czy mogę traktować kogoś jak gówno? - było kolejnym z serii. Nie, mogą być obojętni. Koniec z traktowaniem ludzi jak najgorsze robactwo. - Każdy kto nie jest moim przyjacielem jest mi obojętne, ale nim go ocenię muszę z nim porozmawiać. - było dość mądrym przemyśleniem. Oczywiście było płytkie i normalne jak woda w klozecie, ale warto czasem usiąść (lub przystanąć niczym Kosuke) i pomyśleć o innych, nie tylko o sobie.
Po rzuceniu jeszcze kilku banałów na temat traktowania wszystkich po równo, Kosuke otrząsnął się z "głębokich" przemyśleń i zaczął rozglądać się po ulicy. Dobra, nie oceniał miejscowych, ale były to wyjątkowo paskudne mordy. Z takim to tylko szorstka, męska znajomość. Na piwo lepiej z nim nie iść. A co w ogóle miał na myśli wnuczek na pożegnanie? Utwierdzało to Kosuke w przekonaniu, że akurat on jest dupkiem. - Pora zrobić dokładnie to, co wtedy zrobił dla mnie ten facet - powiedział cicho, pod nosem. Chodziło oczywiście o sytuację analogiczną do obecnej, choć zupełnie innej. Wtedy ten Jashinista pomógł mu (nawet jeżeli przypadkowo i niechetnie), a teraz on mógł postarać się zmienić życie innej osoby.
Wiedział jedno. Czerwona świeca oznaczała burdel. Kolega kolegi kolegi (który bywa w burdelach) mu o tym powiedział i nie był pewny, czy będąc w takim stanie (nieco brudny, zmęczony) wpuszczą go tam. Dobra, walić to. Raz kozie śmierć. Plus milion do odwagi dodawał przez chwilę ten niespodziewany wewnętrzny monolog. - Nie uratuję wszystkich dziewczyn z burdelu, ale może pomogę chociaż jednej - pomyślał i pewnym ruchem zapukał. Czekał chwilę na odpowiedź, lecz w końcu usłyszał zbliżające się kroki.

[Hitsukejin Shiga]

Misja D 3/15 - Nie schodź poniżej 15 linijek i pisz tak ładnie jak teraz, a miłość Mg i profity będą ci dane.

Okej, no to Kosuke przystanął, prawda. A jak przystanął, to miał świetna okazję popodziwiać jegomości którzy się kręcili, wte i wewte, z uliczki do uliczki, do okolicznych domów przy których to też dało się dostrzec czerwone świeczki w różnym stopniu wypalone. Można powiedzieć, że to była swego rodzaju dzielnica czerwonych świec, heheheh. Pytanie tylko czy Kosuke był dość dorosły lub dość zdeprawowany by rozumieć co to może oznaczać. A wracając do bywalców... Ludzie w różnym stanie upodlenia, w rozhełstanych strojach, z porozminanymi jeszcze spodniami, zapinającymi je pośpiesznie wychodząc z budynków, gdzie odprowadzały ich ponętne, lecz niezbyt piękne jednocześnie kobiety. Ot taka rzeźba z gówna, nie ma za bardzo w czym rzeźbić, ale efekt osiągnięty i tak jest całkiem niezły. W różnym wieku, lecz głównie starsi, niezbyt bogato ubrani, niezbyt majętni co łatwo dostrzec na pierwszy rzut oka... a jednak szczęśliwi, że przez ostatnie kilkanaście minut za ostatnie grosze jakaś kobieta okazała im uwagę, troskę, zrozumienie, miłość... Albo chociaż obślizgłą, fizyczną i całkowicie cielesną namiastkę tych pięknych uczuć dających siłę na walkę z kolejnym dniem i jego trudnościami i okropnościami. Ci ludzie patrzyli na Kosukę ze strachem, niechęcią, odrzuceniem wymalowanym na twarzach, brakiem akceptacji. Zastanawiali się co ktoś tak młody i piękn robi w takim miejscu, ktoś kto mógłby mieć którąkolwiek kobiete z dopłatą. Ktoś, komu to one powinny płacić za uwagę w dzielnicy burdeli? Na pewno przyszedł po pieniądze... Kosuke zaczął budzić strach. Wyższość od niego aż emanowała i epatowała wszystkich dookoła.
I mimo, że te paskudne ryje miały na sumieniu więcej niż Kosuke, to teraz się go bali. Nie daliby mu zapewne rady, musi mieć asy w rękawie.. Bardzo twardy kręgosłup moralny, buehehehe.
Kosuke stał tak, myslał, usta bezwiednie poruszały się do przemyśleń, więc wyglądał trochę jak nawiedzony lunatyk. Jeden z przechodzących mężczyzn rzucił nawet cichutko "jebnięty jakiś" i szybko wmieszał się w tłum by upewnić się, że ten jebnięty jegomość nie postanowi go jebnąć.
Kosuke rozmyślał o Jashiniście który uratował mu życie.
Ciekawe jakie to uczucie byc takim Jashinistą, co, Kosuke? Nieśmiertelny, niezniszczalny dla większości śmiertelników. Nie musi się niczego bać. Twoim pytaniem na siebie jest - czy muszę być niemiłym dupkiem? A on patrzy na tych samych ludzi co ty, dokładnie na te same twarze, będąc na podobnym miejscu co ty i myśli coś zgoła innego - czy chcę ich dzisiaj wszystkich uśmiercić, czy może odpuszczam? Pomyśl, jakby to było mieć taką władzę, być... panem życia i śmierci, jedyną osobą która decyduje kto ma umrzeć, a kto nie. To czy dożyją nastepnego świtu zależałoby tylko od twojej dobrej, wyrozumiałej woli. To musi być wspaniałe uczucie. Nie musiałbyś się martwić dupkami. Mógłbyś ich zabijać, bez problemu... A nie myśleć jak ta pizda czy kogoś nie uraziłeś!
A co jeśli tamten Jashinista dostrzegł w dziecku niewinność i uznał, że jego życie jest warte wiecej niż zbrudzone zbrodnią żywoty bandytów, wymagających oczyszczenia krwią na tronie Lorda Jashina? Co jeśli to był jego chory akt dobra, mimo, że okupiony wielokrotnym morderstwem?
Spróbuj być dobrym bez żadnych ale i zobacz, jak ci z tym będzie, jak będziesz TY się z tym czuł. Pomoc biednej, skrzywdzonej to dobry pierwszy krok.
Gdy Kosuke zapukał do drzwi, czekał dłuższą chwilę, aż usłyszał stukot obcasów. Otworzyła mu kobieta bliska czterdziestki, ale dalej niesamowicie ponętna z pięknym ciałem, ubrana w wyzywający strój będący żartem na temat seksowności koszuli nocnej i piórkowego boa. Jej dłon spoczęła na kołnierzu koszuli i chlopak został wciagnięty do środka, a drzwi za nim zatrzaśnięte.
-Młody, piękny... Co ty tutaj porabiasz? - Spytała, a jej zgrabne palce, pomalowane i ładnie obcięte znalazły się na jego jajach pieszcząc je przez spodnie, bez pytania o zgodę, bez pytania o pozwolenie. Praktycznie na nim się opierała, przysuwając usta do jego ust, wpatrując się prosto w oczy. Kosuke mógł poczuć ciepło bijące od jej łona i jej piersi, tak mocno wciskających się w jego tors. - Dla Ciebie będzie z dużą zniżką. - Dodała szybciutko po sekundzie zawahania. Dopiero teraz dobrze możesz ją obejrzeć. Ma drobne zmarszczki, ale wymalowana twarz, szminka, zrobione ladnie oczka i prawdziwa zasłona włosów aż do łopatek, gęstych, czarnych, kontrastująca z jej niesamowicie śniężna typową dla gejsz karnacją... Bardzo kontrastowe połączenie pełne kolorów połączone z seksownym strojem i pewnością siebie... A także głosem, którego wibracje niemal powodowały wibrację twojego źołędzia. Kobieta niewątpliwie była szychą w tym miejscu i niewatpliwie była nią nie bez powodu.

[Kosuke]

Kosuke był wielkim fanem towarzystwa kobiet. Zazwyczaj jednak poznawał je w bardziej swobodnych miejscach, jak np. bar czy w parku. Ogólnie więc nie potrzebował chodzić na dziwki, choć czasami i je można było spotkać. Jedne mniej, drugie bardziej potrafiły w mig owinąć sobie mężczyznę wokół palca. Czasem spotykał też właśnie takie kobiety. Piękne, doświadczone i potrafiące znaleźć sobie ofiarę w mniej niż 10 sekund. A po kolejnych 10 sekundach "ofiara" szła z nią w ustronne miejsce i zazwyczaj po 5 minutach ta ich znajomość się kończyła. Burdelmamy potrafiły zrobić to, na co zwykłe dziwki pracowały godzinami. Po pierwsze komplementy. Okej, Kosuke lubił je słyszeć od pięknych pań, ale w tych kryło się niebezpieczeństwo. Jeżeli by wraz z nimi poszedł w jej objęcia, to za moment jej ręce niczym wąż dusiciel otuliłyby go i zaprowadziły do łóżka. Zapewne nie z nią, ona ma już za sobą tak dużo, że tylko najbardziej ekskluzywni klienci mogą sobie pozwolić na jej towarzystwo. Bo za seks z nią zapewne można by kupić biedną wioskę.
Kosuke musiał szybko obmyślić plan działania. Po pierwsze cały czas mówił pewnym siebie głosem. To było coś, co nie pozwalało zdradzić jego prawdziwych intencji. Musiał też wybrać konkretne zdania, by nie wydało się, że jest tu w sumie przypadkiem. Okej, to w sumie wyjdzie w praniu. Jeżeli w pełni to zaplanuje, to będzie brzmiał zbyt sztucznie. Musiał też zabrać jej ręce ze swoich jajek. No dobra, sam jej chwyt był całkiem przyjemny, a praca palcami dodatkowo dodawała pikanterii chwili. Głos miała słodki jak miód, ale na szczęście jego poprzednia "znajoma" miała jeszcze lepszy głos (a to co potrafiła zrobić językiem, to była absolutna magia), jednak wracając do tematu. Nie mógł to być gwałtowny ruch, bo wzbudziłby podejrzenie. Delikatnie więc złapał kobietę za dłoń i ta zrozumiała, że musi go puścić. W jej oczach widać było, że robi to niezbyt niechętnie. Jednak było widać też błysk, że właśnie znalazła klienta. Dobra, złapała przynętę. Pora więc na szybki dialog i do roboty.
- Przed chwilą byłem w rezydencji obok. Pełno fenków w środku, z pojebanym dziadkiem. Widziałem jak wybiegła stamtąd dziewczyna, przyszła aż tutaj. Ogólnie to zajebiście mi się spodobała. Jest dostępna? -powiedział Kosuke pewnym głosem i miał wrażenie, że przekonującym. Nie miał przy sobie tak dużo pieniędzy, ale na samo spotkanie powinno starczyć. Teraz czekała go już tylko chwila prawdy. Czy burdelmama zaprowadzi go do środka? Czy może zacznie coś podejrzewać. Cały czas patrzył jej głęboko w oczy. W końcu i ona wykonała ruch. Na szczęście tym razem nie było to złapanie za penisa, tylko kiwnięcie głowom i wskazanie na drzwi. Młodzieniec poczekał aż ta seksowna bestia wejdzie do środka, by on mógł ukryć tuż obok drzwi wcześniej przygotowany miecz. Znalazł idealne miejsce, w kupie śmieci. Szybko więc ogarnął się, poprawił włosy i przekroczył próg dobytku rozkoszy.

[Hitsukejin Shiga]

Misja D 5/15
Gdyby Kosuke głośno mówił, zamiast głośno myśleć, miałby teraz bardzo zróżnicowany elektorat. Połowa mężczyzn by mu biła brawo - że on taki obcykany, że wie, co jak z czym, kto z kim, dlaczego i za ile. Dziesięć skeund tutaj, dziesięć tam i numerek gotowy... -, a druga połowa tymczasą by mu współczuła, że utożsamia numerek z bardzo w sumie krótkim i smutnym przedziałem czasowym jakim było pięć minut. Niby żałosny wynik, nie ma co się oszukiwać, ale przy mistrzyni w swym fachu to czasem i pięć minut wytrzymać bez stawania się jogurtową armatką to byłby cud. Odpowiednie ruchy dłoni, stóp, ust i wszelkich innych śmiesznych części ciała którymi kobieta może zniewolić faceta, jeśli nie co z nimi robić, jeśli wie, jak je dobrze wykorzystać i nawet największy kozak staje się pokonanym chłopcem oddanym swej Pani, która zmienia jego świat w krainę rozkoszy, w pełni bezbronny, w pełni oddany, istniejący między tym co realne, a ciałem swej królowej. Czy takim człowiekiem był właśnie Kosuke? Kimś kto odda się byle komu, pierwszej lepszej i będzie pławił się w przyjemnościach jakie zapewnić może mu jej ciało, zadbane, ogolone, pachnące? Czy naprawdę to jest szczyt ambicji - zamoczyć kija?
Na szczęście chłopak miał już pare wiosek dorosłego życia na swym karku i wiedział jedno. Jeśli da się uwieść tej bezlitosnej Oni w pięknej postaci to ta niechybnie da mu orgazm życia i rachunek do śmierci.
Bo potem już nie ma przebacz ni odwrotu, umysł opętany rozkoszami którymi ta kobieta włada niczym bronią i istnieje tylko jeden kierunek rozwoju akcji - coraz dalej, mocniej, głębiej. Żadnego odwrotu.
Kobieta była wyraźnie zasmucona - ach ta dziwkarska gra aktorska, niektórym to by się jakaś Emmy czy Grammy szczerozłota przyznała, za tą melodyjną grę słów i czynów - odsunęła dłoń od twoich jąder.
Brawo, kobieta o której możesz pomarzyć robiła ci kogiel mogiel z dwóch jajek, a ty jedyne co zrobiłeś, to odsunąłeś jej dłoń od siebie i myślisz, że jesteś jakimś tutaj kuhwa białorycerzem na białym koniu który przyjdzie ratować biedne dziwki ze strasznej i potwornej opresji. To już trzeba było dać sobie wymacać te jaja i pójść do domu, oszczędziłbyś sobie problemów. A tak, kuhwa, zapewniam cię, że będzie tylko dużo nieprzyjemności. Bohaterowie nie żyją długo, legendy już tak. Ale nie przejdziesz do legend ratując skatowaną dziwkę z opresji. Taka rada, nie musisz jej brać do Siebie. Ale mógłbyś, oszczędziłbyś wielu kłopotów wielu ludziom jednocześnie.
Kobieta wysłuchała twojej przemowy, ale widać było, że miała cię za przyjeba. W sumie byłeś przyjebem. Przychodzisz do burdelu i opowiadasz o fenkach i pojebanym dziadku. Kobieta miała minę, jakby zamiast dać ci jakąś kurtyzanę do wylizania krocza najchętniej by ci posmarowała wafelka ryżowego jakimś dżemem, kazała to wylizać i wypier... za drzwi.
-Aha. - Odpowiedziała, tracąc zupełnie zapał do Ciebie. - Masz chociaż pieniądze? - Spytała już zupełnie beznamiętnie, jak gdyby była dyspenserem cipek który pyta o należność bo bez tego to nawet nie da ci powąchać.
- A przed chwilą wróciła Sui Lin. Dziwna była, jakaś podłamana. Pokój tam, o. - Wskazała ci pokój po drugiej stronie pomieszczenia, za zamkniętymi drzwiami. Dosłownie za zamkniętymi. Jeśli pójdziesz usłyszysz tylko okrzyk, że masz nie wchodzić i nikogo nie przyjmuje. Ale pójdziesz tam tylko jeśli burdel-mama zezwoli czując piniądz. Nie chciałbym być w twojej skórze jeśli teraz olejesz tą kobietę, miniesz i pójdziesz do swojej dziwkarskiej wybranki serca. Oj nie chciałbym być... Twój miecz jest w pogotowiu przy drzwiach, ale w pogotowiu jest też dwóch dużych panów. Jeden w korytarzu właśnie przybija deskę do stropu, a drugi przycina kwiat doniczkowy. Widzisz, że robią to tylko po to by nie wyglądać podejrzanie i nie denerwować klientów, a tak naprawdę są gotowi ci wpierdolić. Bez zawahania.

[Kosuke]

Dobra, jeden problem rozwiązany, pojawiło się pięć innych. Naturalnie dwa z nich to przerośnięte goryle, które najpewniej wychowały się gdzieś w dżungli i nie znają ludzkiego słowa. Zapewne kupieni byli z obwoźnego cyrku, nieco przystrzyżeni i skierowani do bicia każdego, kto nie chciał zapłacić. No dobra, ocenianie ludzi z gór lvl hard. No ale co miał sobie pomyśleć Kosuke, gdy zobaczył człowieka, który zapewne wygina podkowy dla sportu. Ich rozmiar był ogromną przeszkodą. Pokonać takiego kloca bez zabijania może być piekielnie ciężko, a co dopiero dwóch. Zniknięcie burdelmamy w pewien sposób ułatwiło sprawę. Mógł swobodniej się poruszać, choć cały czas czuł na sobie dwie pary oczu ochroniarzy. Stał przez moment pod tymi drzwiami i nie do końca wiedział co zrobić. Gdy zapuka to usłyszy parę kurew w swoim kierunku i najpewniej panowie zaprowadzą go do innej dziewczyny. A tam jak nie zarucha, to ona zapewne złoży "donos" i albo skończy z rozwalonym ryjem i bez pieniędzy, albo bez pieniędzy i rozwalonym ryjem. Dwie bardzo obiecujące opcje, które w przypadku niepowodzenia były pewne jak 2+2. Trzeba więc było najpierw wejść do tego pokoju w ten sposób, by dziewczyna nie zaczęła krzyczeć. Była jedna opcja, ale była ona mocno dyskusyjna. Po niej Sui Lin zapewne przez jakiś czas patrzyłaby na niego jak na potwora. Dziś był w stanie się poświęcić, by spróbować jej pomóc.
Kosuke zapytał więc najpierw o pokój, gdzie mógłby się przygotować. Został więc zaprowadzony do pokoju przejściowego, w którym to znajdowała się toaleta i lustro. Prysznic zapewne był zbyt dużą inwestycją. Po co w końcu dziewczyną w środku czysty klient. Nie pieprzą się z facetem, który kontakt z wodą miał po raz ostatni w zeszły tygodniu, o ile nie miesiącu. Trzeba było więc uważać, bo zapewne wiele z nich było zarażonych różnym ścierwem. Podobnie zresztą jak klienci.
Woda w kranie była niezwykle zimna, co akurat po niemal całym dniu na siłowni było wyjątkowo dobre. Kosuke obmył twarz, zwilżył nieco włosy i dokładnie umył ręce. Gdy to zrobił i dokładnie sprawdził, że w okolicy nikogo nie ma, po raz drugi tego dnia przygotował miecz za pomocą swojej umiejętności rodowej. Tym razem oręż bardziej przypominał długi nóż. Idealny do schowania między spodnia i koszulą, z boku. Oznaczało to oczywiście zapięcie koszuli, by nie było go widać nawet przez moment. Nie planował go użyć, ale chciał mieć jakąś broń przy sobie. Pierwsza część planu więc wykonana. Wyglądał teraz nieco lepiej, więc mógł skierować się w stronę drzwi dziewczyny. Po drodze podszedł do pierwszego goryla i powiedział pewnie:
- Wasza szefowa skierowała mnie do Sui Lin. Drzwi są póki co zamknięte, więc zróbcie coś szybko,
albo wychodzę -.
W żadnym razie nie planował ich przestraszyć swoją osobą. Był pewny natomiast jednego. Wspomnienie o burdelmamie musiało zaświecić im żaróweczkę w głowach. Nie byli inteligentni, ale nie byli na pewno głupi. Wiedzieli co oznacza wyjście klienta z lokalu. Nie mógł się dostać do dziewczyny = Ne zapłaci za usługę. A brak pieniędzy mógł bardzo rozgniewać tego pięknego Oni. Goryle natychmiast więc zaczęli szukać zapasowych kluczy do pokoi i już po minucie jeden z nich kierował się wraz z Kosuke w stronę drzwi. Ochroniarz pogmerał chwilę przy drzwiach, włożył kluczyk do zamka i mocno popchnął stare drzwi do przodu. Coś przeskoczyło, coś się przesunęło i teraz można było wejść do środka. Kosuke spodziewał się, że za chwilę coś poleci w jego kierunku, więc wchodził osłaniając wszelkiego rodzaju narażone narządy.

[Hitsukejin Shiga]

Misja D 7/15
Jeden problem rozwiązany tylko częściowo, ale jeśli Kosuke będzie sam decydował co jest dalej i jak dalej toczy się jego los, los ten chybcik uzna, że śmierć jest niechybną przeszkodą którą trzeba Kosuke rzucić pod nogi. I mężczyźni z gór skalistych nie byli kupieni z cyrku, hola hola, tylko z kamieniołomów. Potrzebne były bardzo silne goryle z imponująca fizjonomią i fizjologią które pozwolą bardzo skutecznie przekazać wiadomość - o kurewsko prostej treści: Nie stosujesz się do zasad = spotykasz się z dentystą.
To była wiadomość, którą Kosuke czuł wyraźnie, gdy zignorował burdelmamę i uznał, że może ją wyminąć... Obaj spojrzeli się na niego z zadowoleniem, bo wiedzieli, że sobie poużywają, ponapierdalają, rozerwą trochę, przy okazji wypełniając swoje zadanie do którego zostali w tym pięknym przybytku pełnym pięknych kobiet zatrudnieni, mimo że kontrastują z nim jak gówno na torcie. Tutaj pomykają skąpo ubrane nimfy, a z drugiej strony nagle dwa ludzkie goryle nie umiejące dobrze wyartykułować wypowiedzi bez przeklinania pomiędzy sylabami.
Burdelmama na szczęście uratowała Kosuke, łapiąc go za ręke, zaglądając do sakiewki wbrew jego oporom i przeprowadzając inspekcję tego, że pieniądze jakieś tam ma i w razie konfliktu dalszego będzie można mu spuścić wpierdol i skroić ze wszystkich posiadanych rzeczy, od góry do dołu, coby przy okazji odzyskać... koszta manipulacyjne i odszkodowanie za straty moralne.
Kosuke uratowany od pobicia, grzecznie potuptał do łazienki, gdzie zauwazył brak wody bieżacej umożliwiającej obmycie się. Może gdyby wszedł do pomieszczenia stworzonego do higieny wstępnej, a nie do toalety, to ten prysznic by był. Ochroniarz zaprowadził go jednak do kibelka, bo uznał, że Kosukę ma minę jakby miał się potrzebę solidną wysrać, jakby kloc naciskał na jego mózg.
Umył się w umywalce jak jakiś bezdomny, ogarnął się, stworzył nóż - podliczaj czakrę pod postem jak czegoś używasz i wklejaj mi technikę w spoiler bo nie jestem wyrocznią - i postanowił potuptać do Sui Lin. Ochroniarz zaalarmowany o tym, że POKÓJ JEST ZAMKNIĘTY i wietrząc związek przyczynowo-skutkowy: nie ma ruchanka, nie ma pieniążka. A jak nie ma pieniążka to bardzo, bardzo źle i burdelmama będzie bardzo nie zadowolona z ich usług. Dlatego znalazł klucze i otworzył drzwi do pokoju Sui Lin prawie je wyważając w trakcie całęgo procesu. No cóż, nie był zbyt delikatnym gorylem... A może to wszystko to był pokaz siły dla Kosuke? Wszystko co robił wręcz parowało jego siłą.
Kosukę czujesz, że ten mężczyzna mógłby zrobić ci dużą krzywdę. Twoje kości są wytrzymalsze od kości innych ludzi, z racji na twoje pochodzenie, ale czujesz też, że cios od tego jegomościa mógłby samą konkuzją - obrażeniami od przyłożonych niutonów - uszkodzić twoje narządy wewnętrzne. Widzisz jak pęk kluczy, gdy ze złości zmienia klucz nie znajdując tego dobrego po raz piąty, pada jego ofiarą i jeden z kluczy mimo bycia z litego żelaza zostaje ciutek wygięty.
Pokój otwarty, Kosuke wepchnięty do środka z radą od goryla - Daj czadu!-.
Gdy drzwi były otwarte, Sui Lin mimo bycia zupełnie nagą i okrytą jedynie kocem i z zaschniętą krwią na łonie, a także udach oraz świeżych śladach przemocy na ciele, rzuciła się jak prawdziwa suczka do Kosuke z rozkoszną miną pokrzykując, że przybył rycerz po to by zdobyć jej zamek przy pomocy swojego wielkiego miecza. Gdy tylko drzwi zostały zamknięte...
Nie zauwazyłeś momentu w którym w jej dłoni znalazł się nóż. Broń naciska niebezpiecznie na twoje gardło. Rozkoszna mina Sui Lin zniknęla z jej twarzy, pojawił się chłód i determinacja. Widzisz, że teraz nie ma żartów. Kobieta w każdej chwili może pozbawić cię życia.
-Nigdy więcej nie będe od nikogo należeć. - Jęknęła. Szybka obserwacja pokazała, że jej dłoń się trzęsie, jak ona cała. Masz.... bardzo małe pole do działania i bardzo dużą potrzebę działania, jeśłi chcesz by ta historia miała jakakolwiek namiastkę czegoś co można nazwać happy endem.

[Kosuke]

Część Kosuke miała ochotę w tym momencie nieco zapłakać. Ale jak wiadomo, chłopaki nie płaczą. No dobra, nie ma co udawać. Facet też okazuje emocje, ale w odpowiednich momentach. Płacz w tym na pewno nie był wskazany. Mimo tego, że do jego gardła przystawiony był nóż, on kompletnie się nie bał. Wiedział, że dziewczyna może zrobić mu krzywdę. W żadnym razie nie było to spowodowane chęcią zrobienia mu krzywdy bez powodu. Miało ku temu doskonały powód.
Niektóre dziewczyny stworzone są do bycia dziwkami. Dziwnie to zabrzmi, ale po prostu za bardzo lubią seks i pieniądze. Inne lubią tylko seks, a jeszcze inne po prostu lubią czuć, że są czyjąś własnością. Bardzo to pojebane, ale niektóre właśnie lubią dostawać po twarzy. Pogięta sytuacja, no ale kto co lubi. Druga grupa to natomiast te, które albo zostały do burdelu sprzedane, albo w pewnym momencie po prostu pękły. Gdyby sanepid wpadł do tego przybytku rozkoszy, to grzyb byłby najmniej groźną rzeczą w okolicy. Dziewczyny nie miały jak utrzymywać higieny, zwłaszcza tej intymnej. Co prawda Kosuke podejrzewał, że raz na jakiś miały styczność z prysznicem, ale zapewne było to nawet rzadziej niż raz w tygodniu. Jak więc widać, dziewczyna miały sporo powodów do narzekań i zapewne często pisały zbiorowe pozwy do urzędu pracy i rzecznika praw pracownika. Burdelmama zapewne te pisma wsadzała sobie gdzieś bardzo głęboko (ewentualnie gdy miała gorszy dzień, to wsadzała to komuś gdzieś głęboko) i na tym kończył się temat poprawienia warunków pracy. Część dziewczyn które przychodził z własnej woli po pewnym momencie już jej nie miały. Miały one problemy finansowe, często nawet nie ze swojej winy. Musiały więc jakoś się spłacać. A praca w burdelu dla ładnych, młodych ale i słabo wykształconych dziewczyn była jedyną szansą. Często dość szybko psychicznie nie dawały już rady, więc były faszerowane różnego rodzaju chemią i narkotykami.
W przypadku Sui Lin zapewne jeszcze do tego nie doszło. Chociaż zapewne gdyby Oni ją zobaczyła w tym stanie, to za kilka dni młoda dziewczyna leżałaby na łóżku czekając na kolejnego do klienta i nie byłaby w stanie protestować. Trzeba było więc to rozegrać delikatnie, ale jednocześnie zadbać o swoje zdrowie. Kosuke postawił więc wszystko na jedną kartę. Po nóż nie zdążyłby sięgnąć, więc wykonał jedną ze sztuczek, których nauczył się w dzieciństwie. Gdy ktoś przystawia ci nóż do gardła, podnieś obie ręce, by to na nich skupił się napastnik. Czekach chwile aż oczy powędrują w ich kierunku i w tym samym momencie odchylasz głowę, a rękowa wybijasz nóż. Przy tak drobnej istocie było to niezwykle łatwe, a Kosuke wykorzystał jej brak siły (dopiero co biegła naga po ulicy, najpewniej bita i wykorzystana niewiele wcześniej) by dłonią stanowczo, lecz delikatnie zatkać jej usta. - Jestem tu by ci pomóc! Widziałem, jak tamten gnój wypędził cię z domu. Zaufaj mi, proszę - powiedział Kosuke, cały czas patrząc bardzo głęboko w piękne oczy dziewczyny. Czekał teraz na jej kolejny ruch.

[Hitsukejin Shiga]

Misja D 9/15 - <notlikethis>

Uhmmm, Kosuke... Widzę ekstensywną wiedzę na temat problemu kobiet, prostytutek i wysoką znajomość prawa pracy. Chciałbyś sobie popłakać? To płacz, wiele kobiet które nie wykazują zadnych umiejętności bojowych kończy właśnie w ten sposób albo u boku mężusia pizdusia. Tam to autentycznie mniejsze zło, ale tez nic specjalnego. Bo wyobraź sobie, że jesteś zerem. Nie no, dobra, to codzienność. Wyobraź sobie, że jesteś zerem, ale zamiast rurki z kremem między nogami masz ptysia i dwa pączki pod obojczykami. Nie umiesz walczyć, twoje umiejętności bojowe są naprawdę równe zeru, gdyby ci dać do ręki katanę to byś odruchowo marchewki poszła kroić, a i pewnie amputowała sobie palce. Wyobraź sobie moja droga, że spotykasz mężczyznę który akceptuje cię mimo twojej bezużyteczności. Ma piniądz którego ty od tak zbyt łatwo nie zarobisz, bo nic nie potrafisz prócz gotowania i rozkładania nóg. On nie jest zbyt piękny, jest wręcz obleśny, grubawy, łysiejący, ma małego kutasa, ale chociaż ma piniądz i wydaje się kochać. Zostajesz więc jego żóną, rozkładasz podwoje swego królestwa na jego karła posłańca raz na miesiąc bo i to już momentami zbyt wiele. I wyobraź sobie szybki ciąg przyczynowo skutkowy, starzejesz się i umierasz nie przezywając nic. A taka dziwka? Ma opiekę, więc nie powinno jej się nigdy stać nic złego, bo każdy klient który lubi sobie ręke podnieść powinien być bardzo szybko korygowany. Ale nie zawsze się udaje na czas zareagować i znajdują ją martwą, skatowaną a klient dostaje invoice na jakieś grube hajsy, ale w sumie nic poza tym. Dziwka nie ma wartości, ona służy jako nosicielka dziur które służą tylko do pieszczenia męskiego narządu rozrodczego. Do niczego więcej - niektóre kobiety odnajdują przyjemność w tym uprzedmiotowieniu, ale większośc nie chce się z tym pogodzić i cierpi. Cierpi jak cholera, każdy ruch partnera w jej ciele jest przestępstwem morderstwa na jej duszy i godności. Ale musi to robić, może ma malutkie dziecko które musi utrzymać, moze ma wielkie długi gdzie by poszła siedzieć, a tam musiała pełnić podobne funkcje nieodpłatnie. A może po prostu nie ma wyjścia, jeśli nie chce na pożegnalnej mowie z koleżankami dostać noża w serce od burdelmamy która nie chce tracić dziwki - bo w końcu każda dziwka, nieważne dlaczego uprawia seks, jest czyjąś własnością. Należy do kogoś i nie jest zbyt wiele warta sama w sobie. Nikt nie spyta Sui Lin o jej talenty, a ma je liczne, bo jako córka wywłaszczonego kupca, gdy jeszcze pieniądze były, uczyła się grania na samisenie, a także tańca - napisała też kilka wierszy. Nie, nikt nie powie - masz piękny głos Sui Lin, zaśpiewaj mi coś może! Jedyne z czym Sui Lin spotyka z racji tego, że jest zmuszona płacić długi ojca to okrzyki napalonych samców z fujarami na wierzchu - dupa wyżej, dupa niżej, pokaż swoją dziurkę tatusiowi... Ile można, kurwa?!
Wiele dziewczyn cierpiało fakt. Kosuke dostrzegł to od razu, ale od razu też wytłumaczył sobie sam i zrozumiał doskonale dlaczego cierpią i że kompletnie nie mogą na to nic poradzić, nie mają najmniejszego wyjścia ze swojej tragicznej sytuacji. Są skazane na ból. Są skazane na cierpienie i złe warunki. Są skazane by żyć.
Kosuke wykonał też bardzo mądry manewr. Podniósł ręce, kobieta przesunęła ku nim wzrokiem, a potem odchylił głowę próbując wybić nóż z jej ręki. Jednak kobieta, mimo braku siły, była szybka. Bardzo zdecydowane pchnięcie noża w klatkę piersiową chłopaka... i łoskot. Nóż napotkał kość żebrową i pękł od spotkania z materiałym twardszym i wytrzymalszym od samego siebie. Płytka, cienka ranka sączyła się teraz krwią w koszulę, spokojnie, nieśpiesznie. Kobieta stała przerażóna z nożem w ręku. Zrozumiała jedno. Kaguya. Miała przed sobą Kaguyę. Rzuciła się w kąt pokoju, odrzucając na bok nóz i zasłoniła się rękami, zasłaniając twarz. Zbielałe dłonie, paliczki napręzone od nacisku, wbija sobie w głowę, próbując drzeć skórę z twarzy.
-Nie chcę. Nie chcę nigdy więcej. Nigdy więcej z Tobą. Z nim. Nie. On też ma takie przeklęte kości, nie można mu nic zrobić... Ja już nie chce cierpieć i płakać. Kiedy on jest we mnie marze tylko o smierci. Proszę, zrób coś... Uwolnij mnie stąd.
Kosuke, jeśli myślisz, że chodzi o to, byś uwolnił ją z tego miejsca... Cóż. W sumie o to chodzi. Atak na ciebie odsłonił kościany nóż. Kobieta patrzy na niego zza swych palców z tesknotą. Jej marzeniem jest, aby taki nóż przebił jej serce i uwolnił ją na zawsze, zerwał z tego ptaka jego okowy, by klatka nie otworzyła się, tylko... znikła raz na zawsze.

[Kosuke]

NOSZ DO CHUJA. BĄDŹ DOBRYM CZŁOWIEKIEM TO CI WYJEBIĄ Z NOŻA. No dobra, dwa głębokie oddechy. Gdyby nie to,że dziś miał jej pomóc, to zapewne sam by jej zaraz przyjebał. Przyjdź do jebanego burdelu z sercem na pierdolonym ręku, to cię jeszcze spróbują zabić. Jebać powolne oddychanie. Okej, są w burdelu, ale gdyby był dowolnym innym klientem, to leżałby teraz martwy na środku podłogi (ewentualnie właśnie kończyłby właśnie krwawić i konał w dość dużych męczarniach). Kosuke zaczął więc w tym momencie myśleć nad różnymi scenariuszami. Dwa z nich były najbardziej realne.
Pierwszy. Łatwy. Lekki. Przyjemny. I przede wszystkim szybki. Zostawia jej nóż. Każe jej poczekać godzinę. On w tym momencie zapłaci jakieś grosze bo powie, że dziwka była nie tylko brudna, ale i bardzo zużyta. No i zaatakował go pierdolonym nożem. W tym czasie, gdy ona dostanie pierwsze kary, zarówno cielesne i psychiczne. On wróci w swoje okolice, pójdzie do lekarza by opatrzył to gówno. A ona w tym czasie zostanie sama w swoim pokoju. Wyjmie nóż, który dla niej zostawił. Bez problemu da radę sobie odebrać życie. Nasz mózg zazwyczaj wysyła sygnały, które nie pozwalają sobie zrobić krzywdy. Sui Lin była jednak w takim stanie, że bez problemu dokonałaby nie tylko okaleczenia, ale bez problemu by pozbawiła się życia. Jedno było pewne. On jej w tym nie pomoże bezpośrednio. Jeżeli jest już na tyle słaba, że śmierć jest ostateczną opcją, to niech wybierze ją sama. Kosuke chciał pomóc. Jeżeli ona tego nie przyjmie, to nie będzie o nią walczył. Była w końcu mu zupełnie obca. No i tym jebanym nożem sobie nie pomogła.
Druga opcja. Nieco trudniejsza, ale możliwa do zrealizowania. Co prawda wymagająca dużo więcej działań po obu stronach, ale możliwa. Na początek rozmowa. Czy Sui Lin nie widzi dla siebie innej opcji? Czy rzeczywiście śmierć jest tym, czego pragnie? Kosuke musiał także wiedzieć, jak tu się znalazła. Została sprzedana, czy może jednak miała jakiś dług do spłacenia. A może jedno i drugie. Rodzice często sprzedawali swoje dzieci, bo w ten sposób byli w stanie spłacić swoje długi. Jeżeli z tą dziewczyną wydarzyło się właśnie to, to zapewne śmierć była dla niej uwolnieniem. Nie miała do kogo wrócić. A Kosuke by nie mógł się nią zająć. Mieszka stosunkowo za blisko burdelu. W mig by ją znaleźli.
Przez chwile młodzieniec wybrał opcję pierwszą. Rzucić jej nóż na łóżko. Powiedzieć, żeby poczekała godzinę i zrobiła co chce. Nikt oprócz niej nie widział, że jest z Kaguya. Nie byłoby więc zbyt wielu podejrzeń. Kosuke postanowił jednak najpierw z nią porozmawiać. Zadał więc dokładnie takie pytania, jak wcześniej obmyślił. Spytał skąd ona jest. Jak tu trafiła. Czy jest ktoś, kto może jej pomóc. Dziewczyna dalej patrzyła na niego bardzo niechętnie, ale w końcu zaczęła z nim rozmawiać