Siedziba władzy

[Osamu]

Białowłosy pędził ile tylko miał sił w swoim osłabionym ciele. Musiał jak najszybciej spotkać się z Liderką swojego klanu. Przekazać wieści na temat Sogen i tego jak cały ten Jou zachował się względem Uchiha. Nariko musiała się dowiedzieć wszystkiego co on sam wiedział i widział. Do tego wszystkiego dochodził fakt tych dziwnych znaków na ramieniu i "drugiego" Osamu w środku tego prawdziwego. Wiele wątków, które mogła wyjaśnić Ona.
Kiedy tylko udało mu się dotrzeć do Siedziby to od razu skierował się w kierunku gabinetu Księżniczki Kaguya, miał nadzieje, że ta będzie miała możliwość go przyjąć bez żadnych kolejek czy potencjalnych problemów. Jeśli ktokolwiek próbował go zatrzymać to w głośny sposób będzie komunikował z czym idzie. -Mam wieści z Sogen dla Nariko-sama! Wierzył w to, że obecnie nie ma nic ważniejszego dla jego Klanu. Wierzył, że może to wpłynąć na sytuacje Kaguya w Unii. Miał nadzieje, że Bitwa pod Sogen coś zmieniła na świecie.

[Ero Sennin]

Osamu, wreszcie dotarł do miejsca, do którego chciał dotrzeć od jakiegoś czasu. Do swojego domu, do Ningyo-shi, gdzie osiedlili się jego bracia i siostry. Nie zamierzał jednak odpoczywać czy lenić się. Być może zasłużony odpoczynek mu się należał, lecz nim to nastanie, czuł, że ma obowiązek natychmiastowo zgłosić swej księżniczce wszystko czego dowiedział się podczas wojny, jak i również o zachowaniu Jou.
Jak łatwo było się domyśleć, dostanie się do samej shirei-kan Kaguya, nie było takie proste. Nie można było ot tak, po prostu, wejść z ulicy i zapukać do jej drzwi. Po drodze należało minąć strażników, którzy gotowi byli zatrzymać każdego, kto wyda się im podejrzany. Na szczęście dla Osamu, on był wśród swoich, toteż strażnicy ledwie obrzucili go swym wzrokiem i nawet nie zająknęli się gdy przechodził obok nich. Dalej było jednak już trudniej. Tu na straży stała recepcja i pracujący w niej człowiek. A była to istota nieulękniona i nieznosząca sprzeciwu. Osamu mógł krzyczeć sobie jak ważne informacje przynosi, lecz przejść obok siedzącej w recepcji osoby, ot tak, nie mógł. Wpierw został zatrzymany, następnie musiał poinformować jaki jest jego cel przybycia. Dopiero wtedy został przepuszczony dalej, lecz nie tak, że sam poszedł. Został odprowadzony przez jednego z pracujących tu urzędników. A gdy znalazł się już przed drzwiami do pomieszczeń Noriko, kazano mu czekać.
Pierwszy wszedł urzędnik, który miał zaanonsować Osamu i sprawę z jaką przyszedł. Dopiero wtedy, gdy księżniczka Kaguya zaaprobowała jego osobę, mógł wejść do środka. Mogło to irytować Osamu, mogło go to nawet denerwować. Lecz rytuał musiał się odbyć. Przynajmniej tak długo, jak długo nie był kimś więcej.
W końcu jednak wpuszczono go do środka. Zastał on Noriko, zasiadającą na swym tronie. Była wyraźnie zmęczona, choć nie umniejszało to ani odrobinę jej pięknu. Jej długie, białe włosy spływały swobodnie na jej ramiona i dalej na jej plecy. Gdy tylko drzwi zamknęły się za Osamu i zostali w pomieszczeniu sami, zwróciła swoje spojrzenie na niego. Dzięki temu, mógł on teraz dostrzec jej niezwykłe oczy. Każde innego koloru, każde bardzo czujne. Gdy tylko ich spojrzenia skrzyżowały się, kobieta rozpromieniła się i przywołała naszego bohatera do siebie, gestem ręki.
- Ty jesteś Osamu, prawda? Doko… który udał się na wojnę z dzikimi? - Uśmiechała się, lecz w jej głosie pobrzmiewało niezrozumienie, zdziwienie i odrobina złości?

[Osamu]

Siedziba Władzy zawsze robiła wrażenie, człowiek momentalnie stawał się malutkim i rozumiał, że czeka go bardzo wiele jeśli chcę kiedykolwiek zasiadać w Niej jako lider swojego klanu. To jednak nie zaprzątało teraz myśli jednego z uczestników Bitwy pod Sogen. Był wymęczony po całej wyprawie i tym ostatnim starciu z dziadkiem. Męczyło go również trzymanie "drugiego" Osamu na smyczy. Trudnym mu było panować nad sobą kiedy wpadł w biurokratyczną machinę. Recepcjonistka doprowadzała go do szału ale wiedział, że niestety musi przez to przejść albo nic z tego spotkania nie będzie. Pozostawało mu czekać na to, aż sama Nariko-sama pozwoli mu się pojawić w sali tronowej.
Cierpliwość została nagrodzona albowiem po dłuższej chwili został wprowadzony i przedstawiony. Musiał jak najszybciej zacząć robić coś konkretnego dla Klanu żeby takie sytuacje nie miały więcej miejsca. Stanął przed jedyną Księżniczką Kaguya jaka teraz chodziła po świecie. Może nie zawsze zgadzał się z tym co robiła Liderka ale miał w sobie ogromne pokłady szacunku do tego jak przeprowadziła ich przez faze koczowniczego klanu. Samo patrzenie na Nariko-sama sprawiało mu dużo przyjemności. Osamu był zachwycony Nariko, to znaczy jej wyglądem. Zapierała mu dech w piersiach ale musiał wziąć się w garść.
Kiedy tylko padło pierwsze pytanie ten niemal stanął na baczność. -Osamu Uesugi, Doko służący Rodowi Kaguya. Zameldował się od razu. -Udało mi się przeżyć zgodnie z zapowiedzią. W tym momencie się rozluźnił i uśmiechnął do Nariko-sama. Natychmiastowo skorygował swoje zachowanie i pochylił głowę. -Przynoszę wieści z Sogen oraz z pałacu Sabaku... Zrobił zauważalną pauzę i nieco westchnął zniechęcony. -Do tego chciałem o coś zapytać, a to dość drażliwy temat ale najpierw rzeczy ważne. Zakończył i znów się wyprostował. Wziął głęboki oddech oczekując na to co odpowie mu Księżniczka Kaguya.

[Ero Sennin]

Osamu żywił, do siedzącej przed nim kobiety, ogromny szacunek. I chyba tylko dlatego zdolny był wytrzymać katusze związane z rytuałem, jaki musiał się odbyć by do niej się dostać. Robiła na nim takie wrażenie, że chłopak wręcz zaczynał szczerzyć się jak mysz do sera, co też nie umknęło uwadze Shirei-kan klanu Kaguya. Kobieta poprawiła się na swoim miejscu i odwzajemniła uśmiech. I wysłuchała tego co miał jej do powiedzenia. Nawet miała coś powiedzieć, gdy dostrzegła, że coś wyraźnie trapiło młodego shinobiego. Jej brwi zbliżyły się do siebie, tworząc zmarszczkę pomiędzy nimi, w uniwersalnym geście zamyślonego zdziwienia. Wreszcie jednak Osamu otworzył swe usta by oznajmić, że oprócz raportu ma jeszcze jedno pytanie na jakiś drażliwy temat. Kobieta milczała przez kilka chwil, a jej palec wskazujący, wystukiwał jednostajny rytm o oparcie jej tronu. Myślała intensywnie teraz nad sceną, jaka odegrała się przed nią.
- Zdaj więc swój raport Osamu Uesugi. Pierwsze wieści dotarły do nas już jakiś czas temu, lecz informacje przyniesione przez kogoś kto widział wszystko z pierwszej ręki, na pewno będą dużo obszerniejsze. Co zaś dotyczy twojej rozterki, zajmiemy się tym później. - Jej ton i postawa zmieniła się, po tajemniczej prośbie Osamu. Stała się ona bardziej formalna i ostrożniejsza. Wszak nie wiadomo czego mógł chcieć ten młodzieniec, który był zaledwie Doko, a przeżył już wojnę.

[Osamu]

Przebywanie obok kogoś o takiej pozycji jak Nariko-sama było dla Osamu niebywalym wyróżnieniem. Jednak nie był tutaj tylko po to żeby się polansować, że zna Shirei-Kan tylko po to żeby wypełniać swój obowiązek względem swojego Klanu. Odwzajemniła jego uśmiech przez co na brązowych policzkach Osamu przebiły się rumieńce. Miał jednak nadzieje, że to umknie Księżniczce. Nie chciał przecież zostać źle odebranym.
Pozwoliła mu zabrać głos, wyjaśniając przy tym jaka ma być kolejność jego raportu. Najpierw Sogen, później Sabaku i na sam koniec zajmą się jego problemem, który dość mocno mu już doskwierał. Nie wiedział co to jest ale cały czas czuł obecność tego "drugiego". Sam nie wiedział jak Liderka na to zareaguje ale nie miał czasu do stracenia. -Razem z Taisho dołączyliśmy do Grupy Szturmowej, która miała na celu przemieszczać się tam gdzie sytuacja była najgorsza i realizować najtrudniejsze zadania podczas bitwy. W tej grupie jak to określił jej przywódca Uchiha Takeru była sama elita klanów. W tym momencie pokręcił głową gdy brał oddech żeby móc kontynuować. -Był z Nami jeszcze Kuroi Kuma oraz chłopak od Nara, Takashi. Wymieniam te dwójkę bo są istotni. Sam początek zostaliśmy wysłani na negocjacje z Dzikimi klanami, które były conajmniej dziwne. Tutaj Osamu opowiedział nieco o klanach zza Muru tak żeby nieco rozjaśnić na czym na ta dziwność polegała. -Negocjacje zakończyły się wielkim fiaskiem i zabiciem negocjatora. Jednym z winowajców o ile nie jedynym był właśnie Kuroi Kuma. Zaatakował on lidera dzikich mimo jasnego rozkazu aby nie atakować. W całym zamieszaniu z Takashiego Nara zaczęła wydobywać się dziwna chakra, która okazała się być chakra Biju. Tutaj na chwilę się zawiesił czy aby nie rozgadał się za bardzo i Liderka nie ma jakichś pytań. Gdy zobaczył, że ta pilnie go słucha to zabrał się do kontyuacji.
-Niestety doszło do bitwy i ta była z góry skazana na porażkę. Uchiha nie byli gotowi, a wsparcie od innych Klanów było niewystarczające. Liczba ludów, które przelały się przez rozstrzaskany Mur była niesamowita. Ciężki przeciwnik, który posiadał Biju, Lisa z dzięwięcioma ogonami. Stoczył on niesamowitą walkę z Biju, który służy Uchiha. Kyoushi bo tak się nazywał ten facet toczył bitwę i mimo wsparcia nic to nie dało. Lis go pokonał, a Dzicy wyparli Nas z tamtego regionu. Był przejęty tym co się wydarzyło. Nie wiedział jaki to będzie miało wpływ na dalsze losy świata, a co ważniejsze jak to wpłynie na Kaguya. -Uchiha osiedli w Sarufutsu. Zakończył swój wywód na temat Sogen i chciał zabrać się za raport o wydarzeniach w pałacu Sabaku.
-Po bitwie oczywiście doszło też do próby rozliczenia Kuroia Kumy przez Uchiha ale całe szczęście Taisho-sama był na miejscu i zapobiegł wykonaniu samosądu. Zabraliśmy więźnia do Sabaku Jou wraz z gośćmi Uchiha Takeru i Uchiha Mijikuma. Byli Oni świadkami farsy zrobionej na pokaz. Lider Sabaku tak naprawdę nie dał żadnej kary Kumie i potraktował w moim odczuciu gości z Uchiha bez szacunku. Tutaj już zakończył swój raport na temat tego co wydarzyło się kiedy maleńka część armii Kaguya była poza murami miasta. Ciekawiło go to co na ten temat myśli Nariko-sama więc po zakończeniu swojej opowieści, pochylił głowę i czekał w delikatnym ukłonie co powie mu Księżniczka Kaguya.

[Ero Sennin]

Osamu wyraźnie krępował się przy siedzącej przed nim kobiecie. Lecz nie przybył tu by szczerzyć się jak szczerbaty do sera. Miał zdać raport, a jego księżniczka siedziała wyczekująco na to, że w końcu rozpocznie.
A gdy, w końcu, zaczął wsłuchiwała się w jego słowa. Początkowo był to dla niej zwykły raport, taki jakich dostaje setki tygodniowo. Szybko jednak padły pierwsze zdania, które wzbudziły ciekawość kobiety.
- Byłeś w grupie szturmowej, która składała się z elity klanów? Ty? Doko? - W pierwszej chwili wyglądała jakby była zdziwiona. Po chwili jednak roześmiała się swoim dźwięcznym głosem. A jej śmiech poniósł się po sali, rezonując od ścian. Nariko-sama wyglądała na mocno rozbawioną, wizją elitarnego oddziału Doko.
- Wybacz, ale to brzmi tak absurdalnie… Proszę, kontynuuj swój raport. - Przez chwilę walczyła ze sobą, by uspokoić się. Była wszak Shirei-kanem. Nie powinna dać się tak łatwo wyprowadzić z równowagi przed swoimi podwładnymi, nawet jeśli był to tylko niewinny śmiech. Dalsze informacje, przyniesione przez Osamu, nie były już jednak tak zabawne jak poprzednio. Niesubordynacja członka Sabaku, który pogrążył negocjacje brzmiała jak poważny cios w reputację pustyni, a zwłaszcza Sabaku. Będzie to poważny cios w ambicje Jou. Myśl ta wywołała kolejny uśmiech na twarzy kobiety, lecz tym razem nie był on spowodowany żartem, a ekscytacją przed tym co mogło wydarzyć się w przyszłości. W opowieści Osamu było jednak jeszcze coś, co wzbudziło w kobiecie większą ciekawość.
- Nara mają jinchurikiego po swojej stronie? - Nariko-sama przygryzła wargę, ważąc w swoich myślach wagę tej informacji. Wiedziała z przecieków o Shiroyasha Kyoushim, ale to, że więcej osób na kontynencie posiadało w sobie bijuu było niezwykłą rewelacją.
Dalsze informacje o tym, że Uchiha byli zdeklasowani nie były dla niej zaskoczeniem. Wiedziała o tym od posłańców, którzy jako pierwsi przynieśli wieści. Wiedziała również o tym, że dzicy mieli bijuu, lecz nie to, że miał on dziewięć ogonów. Zaskoczeniem było dla niej również, to, że Uchiha użyli swojego bijuu. Chociaż, w sumie, nie powinno jej to aż tak dziwić. Wieść o tym, że Kyoushi został pokonany niosła ze sobą również bardzo ważne implikacje.
W opowieściach białowłosego Osamu, było coś jeszcze. Informacja o sądzie nad Kuroiem i zachowaniu Jou. Nariko nie była zdziwiona tym co zadziało się w pałacu i niewiele ją to interesowało. No może jednak nie tak niewiele, ale na pewno nie zamierzała nic z tym robić. Najwyżej kiedyś wykorzysta to, by obśmiać lidera Sabaku.
- Dziękuję ci za wieści. O części z tych rzeczy wiedziałam już wcześniej z raportów. Być może dobrym pomysłem byłoby sprowadzenie tu Taisho, by zdał mi swój pełen raport twarzą w twarz. Być może będę mogła zadać mu również kilka pytań… - Ponownie uśmiechnęła się do Osamu, lecz na jej twarzy malowało się teraz zamyślenie. Błądziła gdzieś myślami wyraźnie, rozważając pewnie wszystko to co usłyszała.
- Wyprostuj się Osamu! Mam do ciebie ważne pytanie. Byłeś tam, poznałeś to zagrożenie spoza naszego świata. Mur jest daleko od nas. Po drodze mają cały kontynent. Jak uważasz, jakie będą ich następne kroki? Czy daliby radę przebić się przez cały kontynent? - Wydawało się jej to niemożliwym, ale to on był tam i to on była świadkiem negocjacji. Czekała więc, by Osamu podzielił się z nią swoimi przemyśleniami. Potem zapewne wezwie Taisho i zapyta go o to samo.

[Osamu]

Opowieść Osamu mogła być jedną z wielu albo też taką, którą Nariko-sama zapamięta na długi czas. Myślał raczej o tym drugim kiedy Liderka wybuchła śmiechem na to, że należał do Grupy Szturmowej składającej się niby z elity klanów. Jemu też się nie kleiło, że jego dopuścili do takiego zacnego grona ale cóż przyjął ten śmiech bez większej obrazy. Jeszcze pokażę Księżniczce jak bardzo się pomyliło w ocenie jego umiejętności. Dalsze nowinki przyjmowała z większym lub mniejszym zszokowaniem.
Nadchodził ten piękny moment, w którym Osamu chyba zakończy swoje raportowanie bo nie miał za wiele więcej do powiedzenia odnośnie Sogen poza tym, że Kuroi to kawał chuja, a sabaku to psy. Shirei-kan postanowiła go zapytać jednak o to czy dzicy mają szansę przebić się przez cały kontynent. To było interesujące pytanie albowiem Białowłosy Kaguya się nad tym nie za bardzo zastanawiał. -Jeśli patrzymy na zwykłą armię to mimo, że ogromna to dalej zwykła armia. Raczej nie daliby rady, chociaż są nieźle dowodzeni, zdeterminowani i jest ich bardzo dużo. Powiedział swoją pierwszą myśl, którą miał o tej zbieraninie dziwnych ludów. -Jednak ten Lis zmienia wszystko. Żaden klan nie jest w stanie wygrać z Nimi w pojedynkę. Nawet posiadanie własnego demona nie daje gwarancji sukcesu tak jak w przypadku Uchiha. Więc tak, mają szansę przebić się przez cały kontynent lub podporządkować sobie inne klany. Dopowiedział to jak widzi szansę kontynentu w walce z Dzikimi. -Ciężko coś powiedzieć o następnych krokach. Z jednej strony ich Lider mówił coś, że uciekają przed wielkim zagrożeniem silniejszym od Hana ale z drugiej stroni to dalej dzicy. Nie znamy ich chociaż oni znają Nasze umiejętności. Zakończył swoją wypowiedź, dodając jeden całkiem ważny szczegół odnośnie tego, że ten dwugłowy dowódca wspomniał o tym, że jest jakieś ogromne zagrożenie.

[Ero Sennin]

Teraz to liderka Kaguya zadawała swoje pytania, a Osamu odpowiadał na jej pytania. Pierwszym, bardzo ważnym, było pytanie o to, czy dzicy zdolni by byli przebić się przez cały kontynent aż do pustyni. Białowłosy Doko, rozbił swoją odpowiedź na dwie części. Pierwszą, budzącą nadzieję o tym, że właściwie ich armia nie różniła się od armii dzikich, no może tylko liczebnością. Ale liczebność nie stanowiła problemu, ponieważ nim dotrą tutaj, musieli przebić się przez wiele, licznych krain. Szybko jednak nadeszła druga wypowiedź Osamu. Studząca nadzieję, niczym kubeł zimnej wody. Dziewięcio ogoniasty lis, zdolny do pokonania każdego innego jinchu o ile te będą walczyć w pojedynkę. Usta księżniczki Kaguya zacisnęły się mocniej, tak że jej wargi niemalże pobielały. I do tego jeszcze ta trzecia wiadomość o tym, że dzicy twierdzili, że uciekają przed czymś gorszym niż Han.
- Jakim cudem, może być coś gorszego niż Han?! - Wyrwało się z ust Nariko, wyrywając ją jednocześnie z zamyślenia. Spojrzała na Osamu lekko skonsternowanym wzrokiem, jakby chciała dostrzec, czy usłyszał jej słowa, których nie chciała wypowiedzieć.
- Czy Shirei-kan Sabaku wie o tym wszystkim? Jaka była jego reakcja? - Skoro wpierw dotarli do niego, to na pewno musiał wiedzieć, czy przejmował się tym tak bardzo jak ona zaczynała, czy może był bardziej opanowany? Chciała to wiedzieć.
- Opowiedz mi również więcej o tym Takashim, czy brał udział w walce, czy nie mógł pomóc bijuu Uchiha?! A także co możesz mi powiedzieć więcej o demonim lisie? Czy wiemy kto jest jego hostem? - Trzeba było zebrać wszelkie informacje przed podjęciem co dalej. Skoro lis był zdolny pokonać inne demony, to być może była możliwość pokonać go, nim ten się przemieni?!
- Przynosisz zaiste niepokojące wieści. Jestem pewna, że poruszymy je na naszym kolejnym spotkaniu, które będzie już całkiem niedługo. - Wzięła się, w końcu w garść. Była przecież Shirei-kanem, nie mogła sobie pozwolić na takie słabości przed swoimi podwładnymi. Nawet jeśli stanowili jakiekolwiek zagrożenie, byli tam. Nim dotrą tutaj, miną lata.
- Mówiłeś również, że masz jeszcze jedną sprawę do mnie. Sądzę, że jest to właściwy moment, byś przedstawił ją teraz. - Nariko oczywiście wciąż miała wiele pytań w temacie nowych lokatorów na kontynencie. Lecz ucięła dalsze dyskusje na ten temat. Musiała wpierw skonsultować się z pozostałymi przywódcami pustyni. Ciekawiło ją też, co zrobi Jou.

[Osamu]

Białowłosy oczekiwał na rozwój sytuacji. Shirei-kan cały czas błądziła myślami jakby analizując to co do tej pory usłyszała jednak informacja o czymś jeszcze większym i gorszym od samego Hana od razu wybiło ją z równowagi. Zadała pytanie, na które Osamu nie miał zamiaru odpowiadać. To się rozumiało samo przez się, że Osamu nie miał pojęcia, a Nariko-sama nie miała zamiaru głośno myśleć w tym momencie. Po prostu stał w bezruchu i czekał na dalsze słowa od swojej Liderki. -Shirei-kan sabaku był zbyt próżny i zbyt zajęty pokazywaniem Uchiha ich miejsca w szeregu, że te informacje go nie obeszły albo wiedział o tym jeszcze wcześniej. Wypalił od razu na pytanie odnośnie lidera sabaku. Sam nie wiedział po chwili czy czasami nie powiedział czegoś za dużo ale w sumie... To właśnie miał na myśli.
Dalej Nariko-sama próbowała wyrwać dla siebie kilka informacji, na których mogłaby polegać w dalszych działaniach czy to dyplomatycznych czy prywatnych. -Złapałem całkiem dobry kontakt z Takashim albowiem walczyliśmy ramię w ramię. Specjalista od technik wody, które miał na wysokim poziomie. Walczył bez strachu i z determinacją, niezły taktyk. Krótki opis tego na ile Osamu poznał tego czarnowłosego Nare. -To był całkowicie inny poziom. Tam biły się dwa ogromnych rozmiarów demony, a Takashiego oblewała zaledwie peleryna chakry. Od razu uspokoił Księżniczkę, która chyba myślała o Takashim jako zawodniku na poziomie Kyoushiego. -Lis był potężny. Silniejszy niż wszystko inne na placu tego boju. Jedynie Kot Uchihów był w stanie z Nim walczyć. Próbowałem go wspierać kamiennymi smokami ale Lis nic sobie z tego nie robił. Byłem trochę dalej od pojawienia się Lisa i nie widziałem kto się w Niego zmienił. Przepraszam. Zakończył już temat Sogen przynajmniej miał taką nadzieje, a te spełniła Nariko-sama ponieważ sama przeniosła się na inny temat.
-Dziękuje za tę okazję. Pokłonił się nieco niżej i po głębszym oddechu zaczął mówić. -Jakiś staruszek grzebał przy moim ciele. Wypalił prosto z mostu. Nikt go nie uczył owijać w bawełnę. Po prostu nie chciał tracić czasu. -Podczas wykonywania zlecenia uśpił mnie jakąś techniką, walczyłem wtedy z kimś innym i nie zdążyłem zareagować. Kiedy się obudziłem to miałem już to. Pokazał swoje ramię, na którym miał te dziwne znaki. -Kiedy się to uaktywnia to zyskuje więcej mocy ale ciężko mi zapanować nad agresją. Za wszelką cenę chce walczyć i mordować. Pochylił nieco głowę bo po prostu wstydził się tego jak bardzo dał się podejść niczym zwykły uczniak, którym zresztą był. -Może Ty, Nariko-sama będziesz mi mogła powiedzieć coś więcej na ten temat. Gdyby nie to, że Taisho-sama jest jeszcze poza Ningyo-shi to pewnie to on musiałby tego słuchać. Teraz już tylko czekał na to, co zrobi z tym fantem Nariko-sama i jak zareaguje.

[Ero Sennin]

Nariko, słysząc o reakcji, a raczej braku reakcji Jou na zagrożenie ze strony dzikich, nie zdziwiła się kompletnie. Od samego początku lider Sabaku twierdził, że nie jest to ich problem. Porozumiewawczo skinęła głową do Osamu, dając mu tym samym znak, że przyjęła do wiadomości co powiedział. Dużo bardziej zainteresowała się tym co opowiadał o Takashim i lisim demonie.
- Udało ci się zaprzyjaźnić z Jinchurikim Nara? Hmm… - Kobieta ponownie zamyśliła się nad tym co usłyszała, rozważając wszelkie możliwości.
- Czy sądzisz, że byłbyś zdolny dowiedzieć się od niego jak wszedł w posiadanie bijuu? I czy wiesz jaka jest jego relacja z wioską? Być może byłby skłonny zmienić miejsce zamieszkania?! - Shirei-kan Kaguya zaczęła snuć swoje plany. Kaguya wiele mogli by zyskać posiadając po swojej stronie bijuu. Nawet jeśli nie byłby on zdolny obronić ich przed dziewięcio ogoniastym, to wciąż zwiększył by ich wpływy w Unii. Będzie musiał zasięgnąć języka w tej sprawie u starszyzny Kaguya.
Szybko jednak przeszli do kolejnego tematu. Osamu przedstawił po krótce swoją ostatnią przygodę i okazał swej księżniczce ślad po ugryzieniu, który otaczał drobny wzór. Wytłumaczył również co działo się z jego ciałem. Kobieta, wyprostowała się w swoim miejscu, jakby chciała lepiej dostrzec znamię na przedramieniu Osamu.
- Pierwszy raz słyszę o czymś takim. - Podniosła się ze swego miejsca, pozwalając swoim włosom, swobodnie opaść wzdłuż jej ciała oraz prezentując swoją szczupłą sylwetkę, którą przesłaniał jedynie długi, biały pas materiału, przewiązany sznurem na wysokości tali.
- Pokaż mi. - Rozkazała, a ton jej głosu zmienił się. Zachowywała się teraz jak najprawdziwszy Shirei-kan, który wydawał rozkazy i nie prosił o nic. Osamu mógł dostrzec również w jej wzroku swego rodzaju błysk zawziętości.

[Osamu]

Nariko-sama nie zdziwiła się kiedy Osamu opowiedział o tym gówniarskim zachowaniu, które pokazał Jou. Uważał przecież, że to nie jego problem. Oczywiście, bo przecież najlepiej toczy się wojnę na własnych terenach. Straszny tępak, przynajmniej takie było zdanie Uesugiego o Nim. Dalej były pytania o Takashiego zupełnie jakby był tylko narzędziem, a nie człowiekiem. Smutne ale niestety taka była polityka. -Przy następnej okazji postaram się dowiedzieć więcej o Takashim i jego Biju. Co do jego chęci zmiany miejsca zamieszkania to ciężko powiedzieć. Nie wiedział, nie mieli czasu rozmawiać na takie tematy podczas powietrznych walk z Dzikusami.
Liderka wysłuchała jego problemu i obejrzała ten dziwny znak na jego ramieniu. Podniosła się z miejsca co nieco zaskoczyło Białowłosego ale nie miał nic przeciwko temu. Nariko-sama była piękną kobietą więc cieszył się, że mógł ją choć trochę obejrzeć. Niestety jednak nie miała pojęcia na temat tego dziwnego znaku. Chciała jednak żeby Kaguya zaprezentował jej te dziwną moc. -Nariko-sama... Sam nie wiem czy to dobry pomysł. Pokręcił głową jakby chcąc się wycofać z tego całego zamieszania jednak cały czas wiedział o tym, że musi się czegoś więcej dowiedzieć.
Chwilę nad tym myślał i w końcu jednak podjął decyzję, której konsekwencje będą ciężkie do przewidzenia. -Nie jestem pewny co to jest... Nie panuje nad samym sobą i mogę zaatakować Ciebie, a tego bym naprawdę nie chciał. Jego głos jakby się uspokoił i spoważniał. -Spróbujmy więc... Mówiąc to zaczął koncentrować chakrę w całym swoim ciele. Powietrze zgęstniało, a pomieszczenie zapewne zaczęło się trząść od nadmiaru chakry. Próbował zmusić to coś żeby znowu się pojawiło. Walczył sam ze sobą żeby pozwolić na uwolnienie tego "gorszego" Osamu. Nie czekał długo bo ten po chwili postanowił się pojawić. -AAAAAA! Hahaha! Wydarł się tak, że pewnie było go słychać w całej Siedzibie Władzy. Jednak mimo, że "gorszy" chciał rzucić się na Nariko-sama to jednak coś go powstrzymało. -Tak to wygląda. Rzucił starając się ustać w miejscu i nie rozerwać przy okazji niczego na strzępy.

[Ero Sennin]

Shirei-kan Kaguya nie była zadowolona z tego co usłyszała od Osamu. Słysząc jego raport, zrobiła sobie wielkie nadzieje, że być może on i Takashi zaprzyjaźnili się. Lecz odpowiedź Osamu szybko sprowadziła ją na ziemię. Szybko jednak odzyskała swój rezon. Plan się nie zmienia, po prostu jego egzekucja się wydłuży. W odpowiedzi, kiwnęła mu tylko głową, chcąc wreszcie zobaczyć jego tajemniczą „formę.
- Od decydowania czy jest to dobry pomysł, czy nie, jestem ja! - Skonfrontowała się z Osamu, który wyraźnie ociągał się w swojej przemianie. Nariko-sama wyraźnie nie rozumiała co mogło wydarzyć się za chwilę, w odróżnieniu od Osamu, który widział z jaką łatwością mordował tamtych najemników, gdy u władzy był tamten. W końcu jednak, Osamu, powziął decyzję i zrobił to. Uwolnił swą chakrę i pozwolił by niezrozumiały wzór rozprzestrzenił się po jego ciele.
Białowłosy niemalże natychmiast poczuł jakby krew w jego żyłach zaczęła się gotować, doprowadzając go tym samym do lekkiego szaleństwa, które chciało pchać go do mordu. Również uwolniona przez niego chakra, spowodowała, że całe pomieszczenie zaczęło się trząść, co wywołało lekki uśmiech na twarzy Shirei-kan. Który szybko zblakł, gdy tylko Osamu, zaczął szaleńczo się śmiać. Kobieta spoważniała momentalnie, przyjmując bardziej przygotowaną pozę. Jakby spodziewając się nadchodzącego ataku, który ostatecznie jednak nie nadszedł. Białowłosy Doko, zdołał zapanować nad sobą, choć robił to z ogromną trudnością. Gdy tylko rezon Nariko powrócił, zbliżyła się do Osamu i rozpoczęła oględziny jego ciała, poruszając się w okrężnym ruchu, tak by mogła dostrzec wszelkie zmiany na jego nieokrytym ciele.
- Więc mówisz, że zrobił ci to jakiś staruszek i że pod wpływem tych znaków dużo trudniej zapanować ci nad sobą?! - Zaczęła zadawać kolejne pytania, stąpając ostrożnie wokół białowłosego. W pewnym momencie, Osamu mógł poczuć jak dłoń jego księżniczki, musnęła jego plecy, prawdopodobnie w miejscu gdzie przebiegał jeden ze znaków.
- Czy potrafisz powiedzieć mi o ile dużo silniejszy się stajesz? - Kolejne pytanie. Kaguya Nariko wydawała się być całkowicie nieświadoma, lub też całkowicie bagatelizować zagrożenie jakie stanowił dla niej Osamu w tym momencie. Lub też uważała, że ma nad nim taką przewagę, że ta nie musi się martwić.

[Osamu]

Nariko-sama trochę marudziła żeby Osamu się pospieszył i nie irytował jej. Białowłosy zdecydował się na pokaz swojej nowej "mocy", która tak samo jak dawała nowe możliwości to tak samo zabierała ważną broń tego chłopaka. Spokój bo o niego tutaj chodzi był absolutnie zniszczony przez tego "drugiego" Osamu. Agresja, agresja i jeszcze raz agresja. Totalna chęć zniszczenia dominowała teraz w tym młodziaku. Próbował nad sobą panować albowiem stał przed najważniejszą z ważnych osób wśród Kaguya.
Liderka nie robiła sobie nic z tego, że Uesugi ledwo nad sobą panował. Krążyła wokół Niego co dodatkowo podburzało krew, która już teraz aż buzowała. Chakra wprawiała całe pomieszczenie w drgania, a jego całkowicie zmienione oczy cały czas podążały za Nariko-sama. Wyczuwał momenty kiedy może ją zaatakować jak i te kiedy była w lepszej pozycji do walki niż on. Cały czas próbował korygować swoje myśli jakby chcąc wyprzeć chęć walki dokładnie tu i teraz. Kiedy poczuł ten delikatny dotyk na swoim ciele to jego chakra aż eksplodowała jednak Doko zapanował nad sobą i dalej stał w miejscu dając kobiecie czas na oględziny.
Białowłosy oddychał coraz ciężej... Żeby odpowiedzieć na pytanie, które zadała mu Nariko-sama, musiał najpierw wziąć głęboki oddech. Wyglądał jakby musiał walczyć o ten oddech z kimś kto go teraz dusi. -Jestem dużo szybszy, twardszy... Moja percepcja oraz siła technik rośnię znacząco. Wyrzucił to z siebie. Toczył w tym momencie niesamowicie ciężką walkę, którą o dziwo wygrywał. Był w stanie nad sobą zapanować... Może jeśli będzie częściej z tego korzystał to będzie mógł podporządkować sobie tą nową moc? Cóż... To pytanie musiało poczekać.

[Ero Sennin]

Shirei-kan Kaguya wydawała się, bawić jak nigdy dotąd. Za każdym razem gdy ciało Osamu napinało się, a jego chakra stawała się bardziej chaotyczna, jej uśmiech robił się coraz większy. Zupełnie jakby oczekiwała, że Osamu rzuci się na nią. Tak się jednak nie wydarzyło i Nariko-sama wyraźnie znudziła się oczekiwaniem.
- Dobrze, możesz cofnąć to coś. - Zezwoliła Osamu na cofnięcie swojej formy, głosem wyraźnie niezadowolonym. Powróciła na swój tron, zajmując swoje miejsce i milcząco przypatrując się jak białowłosy powraca do swej poprzedniej formy.
- Pierwszy raz widzę coś takiego. Powiedziałabym, że przypomina to odrobinę to czego używają te dzikusy z Jugo. Ale nie jesteś przecież jednym z nich, więc nie mam pojęcia co to jest. - Wydała swój osąd, poprawiając się jednocześnie na swoim tronie, zakładając nogę na nogę.
- Wezwę do siebie Iryoninów i mistrzów pieczętowania jak i archiwistów. Być może ktoś z nich będzie zdolny do rozwikłania tej zagadki. Bądź gotów, na pewno wiele osób będzie chciało obejrzeć te twoje dziwne wzory. Nim jednak tak się stanie, ustalmy kilka rzeczy. Nie ograniczam twej wolności, jednakże masz całkowity zakaz używania tej przedziwnej formy w obrębie i w bliskiej odległości od miasta. Jeżeli masz takie trudności z opanowaniem się podczas używania tego, to nie chciałabym byś zniszczył miasto, lub zamordował kogoś kogo nie powinieneś. - Kobieta uniosła dłoń i wyprostowała palec wskazujący. Przez chwilę wpatrywała się w Osamu, oczekując że ten potwierdzi, że zrozumiał jej zakaz. Następnie podniosła drugi, środkowy, palec.
- Po drugie. Jeżeli dowiesz się na własną rękę czegoś o twojej przypadłości, lub też o bijuu. Natychmiast meldujesz to do mnie. Najlepiej osobiście, by zmniejszyć szansę, że informacje te wpadną w niepowołane ręce. - Ponownie zrobiła pauzę oczekując reakcji od Osamu. Wtedy też opuściła swą dłoń, rozluźniając ją i uśmiechnęła się.
- Została jeszcze jedna kwestia. Bazując na raporcie Taisho oraz na twoim raporcie, dochodzę do wniosku, że wykazałeś się podczas walk w Sogen. Nigdy nie słyszałem, by przyjęto Doko elitarnego oddziału. Oznacza to, że coś musiałam przeoczyć, lub też musieli to zrobić Uchiha. Sądząc jednak po tym, że byłeś na samym froncie walk i przeżyłeś, to ja nie dostrzegłam czegoś i czas to naprawić. Uesugi Osamu. Ja Kaguya Nariko, Shirei-kan rodu Kaguya. W całym mym majestacie i władzy mianuję cię Akoraito rodu Kaguya. Niech to wyróżnienie będzie dla ciebie chlubą i dowodem na to, że twój klan nie pozostaje ślepy na twe osiągnięcia. - Nariko zmieniła swój ton głosu niemalże całkowicie, nadając mu dużo poważniejszy i mocniejszy wydźwięk niż dotąd.
- Wszelkie formalności zostaną dokończone w ciągu tygodnia i oficjalny list nominacyjny otrzymasz przez kuriera. Biorąc pod uwagę twoje osiągnięcia, to mogłabym od razu awansować cię na Sentokiego, lub też i Kogo. Lecz za dużo spojrzeń przyciągnął by taki przeskok. A z racji twoich… przypadłości. Wolałabym abyś pozostał tylko obiecującym shinobim. - Powróciła do swego poprzedniego tonu głosu i postawy. Jeśli Osamu miał do kobiety jeszcze jakieś sprawy, był to chyba odpowiedni moment by je poruszyć. Ponieważ spotkanie chyba kierowało się już ku końcu.

[Osamu]

Osamu widział wyraźnie to jak Nariko-sama jest uśmiechnięta i żywo zainteresowana tym czymś co Nim władało. Martwił się, że ta będzie chciała wykorzystać tę dziwną moc ale póki co nic takiego nie zostało powiedziane. Ta dziwna moc przypominała coś na kształt umiejętności Jugo? Sam nie miał pojęcia co o tym myśleć. Uspokoił go fakt, że Liderka podchodziła do tego tematu na poważnie. Wezwie wszystkich, którzy mogą coś na ten temat wiedzieć więc rozwikłanie tej zagadki nie powinno zająć długo. Zakazała mu używać tej mocy blisko siedliska Kaguya co było logicznym krokiem w obecnej sytuacji. Kiwnął głową ze zrozumieniem takiej, a nie innej decyzji.
Miał również bezpośrednio się zameldować gdyby dowiedział się czegokolwiek na temat tej dziwnej pieczęci albo na temat Biju. Bardzo chętnie to zrobi gdy tylko dowie się czegoś o tych dwóch rzeczach. Ostatnia kwestia poruszona przez Liderkę to temat raportów jego jak i Taisho. Obietnica jaką dostał od swojego idola i dowódcy armii Kaguya widocznie została spełniona. Nariko-sama pozwoliła Osamu doświadczyć wielkiego honoru jakim był awans na Akoraito. Chłopak pokłonił się nisko w ramach podziękowania ale też rozumiał, że jego obowiązki właśnie się powiększyły. Przybliżało go to o jego celu jakim było dołączenie do Sakki. Liderka wspomniała również, że mogłaby go awansować zdecydowanie wyżej jednak woli żeby póki co Uesugi nie zwracał na siebie aż takiej uwagi.
Kiedy tylko zakończyła swoją wyjątkową przemowę, która dała Osamu wiele radości w tym ciężkim czasie ten od razu podziękował słownie i opuścił salę tronową. Nie miał teraz czasu na spotkania z rodziną czy odpoczynek nawet jeśli zasłużony. Chciał ruszać do swojej ulubionej oazy i zaczynać swoje treningi. Wyszedł więc z Siedziby Władzy i udał się na szlak, który prowadził do jego miejsca.

ZT