Plac centralny

[Ichirou]

Zaduma, odcięcie się od zewnętrznego świata i skupienie jedynie na kontemplacji nad własnym uczuciami. Rzecz niemalże niespotykana w jego przypadku, ale obok wydarzeń w Sachū no Senjō nawet osoba z tak lekkim podejściem do życia jak on nie potrafiła przejść obojętnie. Zastanawiał się, jak ponownie ułożyć rozbitą na drobne kawałeczki układankę. Rozmyślał, jak przełknąć gorycz i żal po stracie najbliższych, jak wypełnić rozszerzającą się pustkę, jak okiełznać swój gniew i nabrać zimnej krwi. Zaczynał sobie uświadamiać, jak odległa jest realizacja rzeczy, na której w obecnym momencie jedynie mu zależało - zemsty. Jego przepełnione złością, wcześniejsze słowa o natychmiastowym odwecie były jedynie efektem wzburzenia, niepopartego jakąkolwiek kalkulacją. Jou miał wiele racji. Należało dokonać wielu przygotowań i umocnień, by myśleć o zwycięstwie w otwartej konfrontacji. Sabaku byli na ten moment osłabionym, opłakującym poległych szczepem, chroniącym się za murami innego rodu. Ichirou musiał zdobyć siłę, nie tylko w indywidualnym aspekcie swoich umiejętności, bo samotna, pojedyncza jednostka nie wygra wojny. Chodziło o poszerzenie potęgi w bardziej rozległym sensie. Tylko jak tego dokonać? Asahi rozmyślał nad tym długo, ale wciąż nie wpadł na konkretne rozwiązanie.
Sytuacja się zmieniła, a sytuacja zmieniła jego. Normalnie to on pierwszy, już z daleka, wypatrzyły piękną dziewczynę i zdążyłby się jej dobrze przyjrzeć. Teraz jednak, pogrążony w zadumie, nie zwracał za wiele uwagi na to, co działo się wokół. Dopiero dotyk zgrabnej dłoni na jego plecach wyrwał go z zadumy. Obrócił się od razu i bez zastanowienia odpowiedział na usłyszane słowa.
- Stało się i to zbyt wiele. Możesz pomóc mi zdetronizować wrogi ród, słodziaku. - Mimo pieszczotliwego zakończenia, jego ton głosu był dosyć chłodny, a raczej pozbawionych większych emocji. Podobnie z wyrazem twarzy, który sprawiał wrażenie obojętnego. Dawało to więc efekt zupełnej powagi wypowiedzianych słów, które w istocie takie były. Dopiero po udzielonej odpowiedzi zaczął swoimi bursztynowymi oczami rejestrować, z kim miał do czynienia. Jak się okazało, była to młodziutka, zgrabna dziewczyna, o bardzo przyjemnej dla oka aparycji. Po prostu śliczna, że chciałoby się rwać. Tylko, że - uwaga, bo to jest warte historycznej notki - Ichirou ze względu na obecny nastrój nie miał wielkiej chęci do romansowania.

[Hikari]

~ Przygotowania wojenne ~
Misja rangi C 3/30
Ichirou Zemsta widziana w minie, chęć zdetronizowania wrogiego rodu. Zaduma, w której był przed chwilą zanim zagadała do niego to zazwyczaj jest najgorszy pomysł na podryw prawda? Które dziewczyny lubią smutnych chłopaków lub mężczyzn w zależności od wieku i zachowywania się? Prawdopodobnie żadna. Jak to śpiewał pewien sławny raper, gdzieś w innym świecie, w innej rzeczywistości "Ah...codziennie patrzę na ludzi
Wszyscy mają hobby , trochę sobie pomarudzić
Niech mi z oczu zejdą
Dziś chcę poczuć optymistyczny flavour
Fruzie obok pesymisty obojętne przyjdą"
No więc bądźmy optymistami! Nawet jak nie są optymistyczne to wiadomości. Zresztą, skończmy o tym i przejdźmy do tego co się dzieje. Więc o dziwo dziewczyna patrząc na tą poważną twarz i słysząc te słowa nie wystraszyła się, ani nic. Wręcz przeciwnie, lekko się zaśmiała i pomyślała o wszystkim. Widocznie coś miała, co mogłoby Tobie pomóc. Po chwili mając rękę teraz już na twojej klacie jako iż byłeś do niej odwrócony powiedziała Tobie:
- A jak miałabym Tobie w tym pomóc? Hm mogę najwyżej wskazać Tobie pewne miejsce, którego nie lubię, ale w zamian musiałbyś potem spędzić trochę ze mną czasu. Może to będzie odpowiednie miejsce do zdobycia mocy, która może się przydać do tego. Mój brat ma pewną siłę, która mogłaby Tobie dużo pomóc. Są nimi informacje, a o którym rodzie chcesz zdobyć informacje? Zaprowadzę Ciebie do niego, ale nie za darmo. Wpierw... Musisz mnie rozbawić, może lekko przytulić przystojniaku, a potem... Zobaczymy...
Tak czy siak wyglądało to dosyć sprawiedliwie, a dziewczyna na Ciebie leci, więc jakby to powiedzieć... Ekhem nie spierdol tego.

Tak dla wizualizacji jej wyglądu:

[Ichirou]

Obdarowywał nieznajomą uważnym spojrzeniem bursztynowych oczu, oczekując jej reakcji. Ta jednak była dość ciekawa, bo brązowowłosy spodziewał się raczej tego, że wcześniej wypowiedzianą kwestią po prostu ją spławi i odzyska spokój. Sympatyczna dziewczyna przyjęła dość pozytywnie słowa dwudziestolatka. Co dziwniejsze, wyraziła chęć pomocy w poważnym i trudnym problemie akolity. Szczęście się do niego uśmiechnęło i podsunęło pomoc w postaci tej oto ślicznotki? A może to była podpucha lub po prostu próba wspólnego spędzenia czasu? Ichirou nie był do końca przekonany, czy stojący przed nim słodziak jakkolwiek przyczyni się do sprawy Sabaku, jednakże nie miał nic do stracenia. Dalsze obojętne wpatrywanie się nad krajobrazem i zatruwanie się różnorakimi myślami nie przynosiło niczego dobrego. Nawet jeśli nic nie ugra, to spędzi czas z miłą dziewczyną, prawda? A to akurat mogło pomóc w zagojeniu ran. I tak plus i tak plus.
Po chwili milczenia i analizowania sytuacji, uformował na swojej twarzy lekki, nieco zadziorny uśmieszek. Żeby zdobyć informacje, musiał wpierw w jakiś sposób na nie zasłużyć. Zdecydował się na coś niekonwencjonalnego, mając nadzieję, że wzbudzi to w nowo poznanej pozytywne emocje.
- Masz może ochotę na małą niespodziankę, słodziaku? - zapytał milszym, cieplejszym tonem niż poprzednio, podnosząc się w tym momencie z miejsca. - Tylko musisz zamknąć oczy na chwilę! - oznajmił, okrążając ją, żeby znaleźć się za jej plecami i zaraz po tym zasłonić dłońmi jej oczy. - Kilka korków do przodu, proszę... - dodał, po czym poprowadził ją parę metrów dalej, tak by stać razem z nią na piaszczystym podłożu. I wtedy, wciąż przysłaniając oczy dziewczynie, uniósł część piachu pod ich stopami, starając się to zrobić jak najpłynniej, bez żadnego zrywu. Powstała w ten sposób wysepka wzniosła się na kilka metrów od ziemi. Wtedy odkrył oczy nowo poznanej, a jego dłonie powędrowały na dół, by od razu objąć słodką istotkę w pasie i wtulić do swojej piersi. To tak na wszelki wypadek, żeby poczuła się bezpiecznie mimo wysokości nad podłożem.
- I co ty na to? Może masz ochotę na małą przejażdżkę? - zapytał chwile później, licząc, że jego pomysł wypalił. Powinien wypalić, o ile ta nie miała lęku wysokości...

[Hikari]

~ Przygotowania wojenne ~
Misja rangi C 5/30
Ichirou Jakby nie patrzeć Ichirou przyjął dobrze informacje, które może przynieść, a także tą część jego pocieszenia jakim miałaby być dziewczyna. O ile nie skorzysta podwójnie to przynajmniej jego rana niedawna zostanie na chwilę zatrzymana. Nawet udało mu się pogodzić z faktem, że dla Sabaku nic nie uda mu się zdobyć przydatnego. Był bardzo można powiedzieć nieprzekonany do tego, ale no... Czy ona miała powód aby kłamać? Patrząc na nią mogłaby wyrwać każdego, a zechciała tego Sabaku, może nie poderwać, ale na pewno pocieszyć. Czy wyciągnie się z tego coś więcej? Cóż to dopiero początek, a do tej pory to dziewczyna robiła więcej niż chłopak w ich relacjach. Na szczęście tak nie pozostało do końca, bo wtedy raczej każda dziewczyna by się zniechęciła, a gdy zapytałeś ją o niespodziankę to lekko kiwnęła głową tak. Wreszcie milszy ton, może nawet coś wyrwie dnia dzisiejszego. Tak jak poprosiłeś zamknęła oczy i podążała za twoimi wskazówkami. Podnosiłeś delikatnie piach, tak iż niczego nie poczuła, a przynajmniej nie poczułeś tego. Gdy objąłeś ją w pasie i wtuliłeś w swoją pierś uśmiechnęła się ewidentnie się jej to podobało, a głową oparła o pierś i wtedy otworzyła tęż oczy.
- Oczywiście, że jestem, mógłbyś polecieć w tamtym kierunku?
Wskazała Tobie dłonią na miasto. Wyglądało jakby nie była zaskoczona zupełnie, a jej kolejne słowa, gdy tylko obrałeś kierunek potwierdziły to, że ona jednak może coś się przydać, poza przyjemnym towarzystwem.
- Widzę, że jesteś z Sabaku. Przykro mi z tego co przeżyłeś, oraz twój ród. Rozumiem, twoim wrogiem są Kaguya, którzy właśnie zdobywają nowego lidera, słodka z niej dziewczyna będzie. Więc dalej zainteresowany jesteś tymi informacjami, co mogę posiadać? Nazywać się ona będzie Nariko Kaguya, jeżeli jesteś zainteresowany.
No cóż lecąc wskazała Tobie, miejsce, abyś wylądował na dachu jednego z budynków.

Tak dla wizualizacji jej wyglądu:

[Ichirou]

Nową znajomość odbierał bardziej pod kątem oderwania się o krwawej, burej rzeczywistości, niźli pozyskania faktycznie jakichś istotnych informacji. Miał liczyć, że zupełnie przypadkowo poznana osoba podzieli się z nim ważnymi danymi, dotyczącymi spraw jego szczepu? Wolał nie liczyć na cuda. Oczywiście, że zamierzał wkrótce wypytać uroczą dziewczynę, ale pozyskanie wartościowych wieści byłoby raczej pozytywnym zaskoczeniem, czymś na plus. Towarzystwo ślicznej istotki i tak było już czymś dużym, bo pomogło młodzieńcowi zająć się czymś innym i przede wszystkim wrócić w pewnym stopniu do dawnego siebie.
Wzniesienie się nad ziemią za sprawą piaskowej wysepki wywołało reakcję, jaką oczekiwał. W końcu mało kto mógł zaoferować tego rodzaju przelot. Wtulenie jej do siebie również się jej spodobało i nie wiązało się z jakimkolwiek skrępowaniem. Wręcz przeciwnie, oboje dobrze się czuli w obecnej sytuacji, a dziewczyna lgnęła do niego chyba nawet bardziej niż on do niej. Nie była to żadna niesamowita nowość, bo przecież (w swoim mniemaniu) Asahi był najlepszym towarem na Samotnych Wydmach. Była to świetna okazja, by połechtać trochę jego narcystyczną cząstkę.
- Jak sobie życzysz, moja droga damo - odpowiedział, kierując niespiesznie piaskową platformę we wskazane miejsce. Zaraz po tym usłyszał słowa, które znacząco rozbudziły jego ciekawość. Ten słodziak wiedział sporo. Wiedział znacznie więcej na akolita. Brązowowłosy z początku dokonał mylnej oceny, uznając nieznajomą za ot, zwykłą, sympatyczną dziewczynę. Zwykła osóbka raczej nie posiadałaby takich informacji. Skąd była tak dobrze zorientowana w kwestiach politycznych? To też było ciekawe, jednak najważniejsze były przede wszystkim fakty, które mogły poszerzyć wiedzę młodzieńca.
- Oczywiście, że jestem zainteresowany - odrzekł, nachylając się do niej, by z bliziutkiej odległości zajrzej w jej kasztanowe oczy. Uśmiechnął się lekko. Moment później wylądowali na dachu wybranego przez dziewczynę budynku. Asahi, jak na prawdziwego dżentelmena przystało, podał dłoń damie, by pomóc jej zejść z piaskowej wysepki. Potem usiadł na dachu, licząc, że ta zrobi to samo, rzecz jasna tuż obok niego.
- Nie roztopisz się w tym słońcu, słodziaku? Jak ci w ogóle na imię? - zapytał przyjaznym tonem, nie tylko, żeby zagaić temat, ale też z czystej ciekawości. Oczywiste, że musiał zyskać jej przychylność, bo dowiedzieć się więcej, ale to nie znaczyło, że jego zachowanie było fałszywe i naciągane. Nawet gdyby ta nie posiadała wartościowej wiedzy, brązowowłosy lowelas i tak by się do niej przymilał, jak to miał w swym zwyczaju.
- Co możesz mi powiedzieć o tej Nariko? - Wrócił do sedna sprawy. Przyjemności przyjemnościami, ale na informacjach również mu zależało.

[Hikari]

~ Przygotowania wojenne ~
Misja rangi C 7/30
Ichirou Wzbudziła ciekawość młodzieńca, który praktycznie wpadł w jej szpony, nie aby to było coś złego. W takie ręce jak jej to każdy chciał by wpaść. Zachowałeś się jak prawdziwy gentleman i pomogłeś jej zejść, za co dostałeś od niej niespodziewanego buziaka w policzek. Usiadłeś, a ona się zaśmiała. Dlaczego? Zaraz zostanie to Tobie wytłumaczone. Po krótkim locie siedziałeś na budynku tuż przy placu centralnym.
- Skoro jesteś zainteresowany, to nie posiedzimy sobie, mówiłam. Przysługa za informacje od mojego brata, który wie więcej niż ja. Osobiście nie jestem tym aż tak zainteresowana, więc chodź za mną przystojniaku. Czekoladą nie jestem do roztopienia się głuptasku.
Nie bez powodu wybrała ten budynek. Przetarła z piachu kawałek odcinka dachu, a tam pojawiła się drewniany otwierany otwór, który po otworzeniu pokazywał ciemność, z światełkiem delikatnym na dole, a do zejście służyła metalowa drabina wbita w budynek.
- Jeżeli chcesz możesz zejść pierwszy, tylko nie zaglądaj mi pod spódniczkę dobrze?
Wtedy zależnie od twojego wyboru, albo Ty schodziłeś pierwszy i patrzyłeś na zabronione widoki, albo też grzecznie schodziłeś, a ona oglądała twój tyłek. Gdy tylko zeszliście na dół, nie aż tak nisko, może z dwa lub trzy piętra pominęlibyście w budynku doszliście do ciemnego korytarza, a owym światłem była pozostawiona pochodnia, która się świeciła. Położyła tobie palec na ustach robiąc charakterystyczne "ciii" abyś po prostu nie mówił obecnie. Widocznie tutaj należało zachować ciszę. Co do świecącej latarni, to obok niej były 3 niezapalone, a dziewczyna wzięła jedną z nich i zapaliła ją. Poszedłeś za nią trochę do przodu, potem w dół, dwa skręty w lewo, aż doszliście do pokoju. Zapukała tam 3 razy i weszła mówiąc od razu.
- Witaj braciszku przyprowadziłam kogoś, kto chciałby od Ciebie trochę informacji. Jest z Sabaku, więc może wykonać małą prośbę z twojej strony, a zapewne jakąś masz prawda?
Chłopak był mniej więcej twojego wzrostu, a włosy jak i oczy posiadał niebieskie. Zupełnie niepodobni aby byli rodzeństwem, prawie to niemożliwe. Dobrze zbudowany siedział przy tonach dosłownie papierów. Czyżby to wszystko były informacje na temat różnych rodów, szczepów i ich aktualnej sytuacji? Możliwe...

Tak dla wizualizacji jej wyglądu:

[Ichirou]

Myślał, że najbliższe chwile spędzi w iście sielankowy sposób, ot, siedząc na dachu ze słodziakiem i próbując wyciągnąć z niej jak najwięcej. Dziewczyna miała jednak inne plany i wybrała ten budynek w konkretnym celu. Otworzyła przejście w dachu, które prowadziło... dokąd? Ichirou nie miał pojęcia, nie rozumiał, o co w tym wszystkim chodzi. Westchnął cicho i zdecydował się pójść w nieznane. Brązowooka miała raczej dobre intencje, poza tym wiedziała sporo.
- Ależ oczywiście, przecież jestem dżentelmenem - oznajmił możliwie jak najbardziej przekonująco, choć oczywiście mijał się z prawdą. Zszedł drabinką jako pierwszy, by rzecz jasna móc zerkać dyskretnie na sympatyczne widoki. Po chwili schodzenia (szkoda, że drabina nie była dłuższa) znaleźli się na dole. Ślicznotka go uciszyła, na co pozbawiony większych oporów Sabaku przygryzł lekko jej palec. Zgodnie z zaleceniem nic nie mówił i dał się zaprowadzić krętym korytarzem.
Znaleźli się w dziwnym pomieszczeniu, w którym przebywał zupełnie do niej niepodobny brat. Co to było, kryjówka wywiadu, centrum dowodzenia, pokój szaleńca? Asahi obserwował to wszystko bardzo uważnie, zastanawiając się z czym i z kim ma do czynienia.
- No cześć, podobno możemy sobie pomóc - odrzekł do niebieskowłosego, czekając na jego odpowiedź. Teraz inicjatywa leżała po jego stronie. Do czego mógł przydać się mu Ichirou i co miał do zaoferowania w zamian?

[Hikari]

~ Przygotowania wojenne ~
Misja rangi C 9/30
Ichirou Dziewaczyna się chwilę przysłuchiwała temu co tutaj się działo i chwilę można powiedzieć, że odeszła na bok, abyście dogadali sobie dokładniejsze detale. Oczywiście, że podglądałeś ją pod spódniczką, a w owym stroju idealnie było widać jej dolne krągłości wiedziała, ale nie przeszkadzało jej to nawet. Tobie też nie, ale to temat odległy, który możemy już pominąć prawda? Wróćmy do teraźniejszości i co się teraz dzieje. Chłopak przyjrzał się Tobie i uśmiechnął się do siebie, a może do Ciebie? Widać, że też akurat ktoś był mu potrzebny.
- Mówiłem Tobie, abyś nie nazywała mnie swoim bratem. Nie jesteśmy rodzeństwem, ani nawet kuzynostwem i wprowadzasz ludzi w błąd. A co do Ciebie... Najpierw może się przedstawmy. Asashi.
Podszedł też do Ciebie i wyciągnął rękę tak jak to mieli w zwyczaju wielokrotnie ludzie. Teraz z bliższa zauważyłeś, że jedno jego oko wydaje się puste, jakby na nie nie widział, ślepe było i to się zgadzało, a mimo to posiadał wielką wiedzę. Dziewczyna oczywiście popsioczyła w międzyczasie na to, że niby nie jest jego bratem.
- Opiekujesz się jak brat, więc przyjmij odpowiedzialność wreszcie phi!
Zachowała się jak obrażona dziewczyna na niego, ale oczywiście jak było widać nie robiła tego na poważnie. Mężczyzna po wymianie z Tobą ręką machnął na nią i Tobie odpowiedział:
- Nie przejmuj się nią. Chcesz informacji z Sabaku... Mogą być 3 typy informacji jakie Ciebie mogą teraz interesować. Informacje o wrogu, o demonie w wiosce lub o tym jak zdobyć moc, aby zemścić się na Kaguya. No więc jaki typ informacji chciałbyś otrzymać? Zanim mi odpowiesz powiem Tobie cenę tego. Prosta wymiana, prosta przysługa. Musiałbyś pójść i przekazać wiadomość ode mnie mojemu zwiadowcy, który może mieć kłopoty. Jeżeli takowe będzie posiadał pomóc mu, a ona - wskazał ewidentnie na dziewczynę - pójdzie z Tobą wygląda, że Ciebie lubi. A to jest nowość, do tej pory wszystko co się rusza ignorowała.

Tak dla wizualizacji jej wyglądu:

[Ichirou]

To zrozumiałe, że w obecnym momencie pojawiało się wiele pytań. Ichirou jednak wiedział, że nim na jakiekolwiek otrzyma odpowiedź, będzie musiał wykonać odpowiednią przysługę, o której już wcześniej słyszał od ślicznotki. Kim dokładnie był niebieskowłosy i czym się zajmował? To zapewne pozostanie zagadką przynajmniej na jeszcze jakiś czas. Akolita nie chciał robić za nadmiernie ciekawskiego. Ba, mógł nawet schować swoją wścibskość w kieszeń, byle tylko ugrać coś w znacznie ważniejszej spawie, dotyczącej konfliktu rodów.
- Ichirou - odpowiedział krótko i z powagą, ściskając dłoń osobnika i spoglądając mu w oczy. Na zbędne kurtuazje po prostu nie było czasu. Jeśli chodzi o krótką wymianę zdań między 'przyszywanym' rodzeństwem, skwitował ją drobnym uśmieszkiem na twarzy. Tego typu przekomarzania miały mimo wszystko swój urok.
Pora jednak przejść na ziemię, bo Asashi podjął istotny temat, który dał akolicie chwilę do myślenia. Z pewnością zaskakujące było to, jak wiele informacji posiadał ten mężczyzna. Centrum wywiadu, które wcześniej przemknęło Ichiemu przez głowę w kpiącym tonie, chyba faktycznie tutaj istniało. Co ciekawsze, Sabaku dostał wybór wynagrodzenia na przysługę. Oczywiście wszystkie trzy opcje dotyczyły pewnych wiadomości, ale na różne tematy. Jeżeli chodzi o kwestię Ichibiego, to na ten moment najmniej ona interesowała dwudziestolatka. Zgodnie ze słowami lidera, demon był zbyt niebezpieczny i póki co lepiej było pozostawić go za barierą. To jasne, że zorientowanego na odwet młodzieńca będą najbardziej ciekawiły sprawy dotyczące znienawidzonego klanu Kaguya. Od samej wiedzy były jednak lepsze środki na dokonanie zemsty. Moc do zemsty na Kaguya? Fak, nie sposób się spodziewać, co niebieskowłosy miał na myśli przez to, ale właśnie ten wybór wydawał się być najbardziej namacalny, możliwy do wykorzystania w trwającym obecnie konflikcie.
- Sposób na zdobycie mocy. Mam nadzieję, że nagroda za wykonanie zadania mnie nie zawiedzie - odrzekł zdecydowanym tonem. Naiwny wybór? Trudno powiedzieć. - Jaka to wiadomość? Jakiś liścik dla niego? - zapytał, czekając na jakiekolwiek przekaz, czy to słowny, czy pisemny. W międzyczasie puścił oczko uroczej dziewczynie, stojącej gdzieś z boku. Miała zupełnie odmienne podejście do pozostałych ludzi? A to ciekawe, choć nie tak bardzo zaskakujące, bo przecież Ichi był niczym magnes.

[Hikari]

~ Przygotowania wojenne ~
Misja rangi C 11/30
Ichirou Decyzja zapadła, a informacje miały być zawarte o mocy. Sojusz... Nie transakcja została przez każdą z stron zaakceptowana. Moc potrzebna do obalenia rodu... To coś o czym mówił lider swoją droga prawda? Co do oczka puszczonego dziewczynie, to ona się uśmiechnęła na jego widok. Co do tego człowieka... Rozwinął zwój na biurku i masie innych papierów i bardzo szybko wymachiwał piórem pisząc kolejne wyrazy. Czyli nie miał gotowej do tej pory wiadomości, albo niedawno takie informacje dostał, albo sytuacja ciągle się rozwija. Szybko wypełnił całkiem sporą część zwoju literami, natychmiastowo go zwinął i podbił pieczęcią czerwoną, że otwierając go trzeba ją złamać, a także dodał znak na tej czerwonej pieczęci. Był to kruk w okrągłym obramowaniu. Wrócił do Ciebie i wręczył go Tobie mówiąc:
- Więc tak przekazać musisz ten list, który właśnie napisałem. Co do tego jak go znajdziesz... Najlepiej dam Tobie mapę, bo pewnie nie znasz Daishi prawda?
Wyjął szybko mapę z biurka, ale w tym momencie wróćmy do dziewczyny. Siedziała na jakimś stole z boku i machała wesoło nogami, czekając aż zostaniecie sam na sam w drodze. Była cierpliwa, a przy bracie dosyć powściągliwa. W sumie nie bracie, ale jednak tak. No sam wiesz o co chodzi. On wyjął mapę, zaznaczył na niej okrąg i też ją zwinął, a potem Tobie wręczył.
- Co do informacji... Mogę powiedzieć, gdzie można znaleźć najemniczą armię, czy Kaguya mają jakichś wrogów z którymi mógłbyś się sprzymierzyć, albo gdzie można samotnie bezpiecznie zaatakować, aby mocno ich osłabić. Np. powiedzmy, że ich wioska jedna główna zaopatrzeniowa, która nie jest zabezpieczona. W takim wypadku prowiant też jest bardzo istotną sprawą prawda? Im mniejszą moc posiada przeciwnik, tym większą posiada wasz ród moc. Może znajdę informacje gdzie podróżują członkowie Sabaku, którzy nie mają o niczym pojęcia... Trochę też zależy od tego z jakimi wieściami do mnie wrócisz, a wtedy zdecyduję ile informacji Tobie podać. Przecież to nie musi być jednorazowa transakcja prawda? A teraz ruszaj, bo nie ma czasu do stracenia.
Wtedy też dziewczyna wzięła Ciebie za rękę, w drugiej trzymała pochodnię i przeszła ponownie cały ciąg poprzednich skrętów, schodów i tym podobnych. Wydawało się, że tego nigdy nie zapamiętasz. Gdy doszli do schodów zgasiła swoją pochodnię i odłożyła ją na swoje miejsce, puściła Ciebie i wskazała, abyś poszedł pierwszy. Tym razem Ty, chociaż gdybyś wcześniej ją puścił pierwszą do schodzenia tym razem miałbyś chyba lepsze widoki i dodatkowo cały czas by były one dostępne prawda? A tak to musisz tym razem Ty iść przodem. Gdy wyszliście na dach zamknęła przejście za sobą i rzekła:
- Ojej jak my teraz zejdziemy!
Teatralnie przytulając się do Ciebie iż na swoim brzuchu/klatce mogłeś poczuć jej ewidentne walory z przodu, które posiadała. Była niższa o ponad lekko pół głowy od Ciebie.

Tak dla wizualizacji jej wyglądu:

[Ichirou]

Splótł ręce na wysokości klatki piersiowej w oczekiwaniu, aż niebieskowłosy spisze stosowną wiadomość. W wolnej chwili znalazł kilka dobrych okazji do puszczenia drobnych uśmiechów w stronę sympatycznej dziewczyny, co wiązało się z jej pozytywnymi reakcjami. Interesujące, co zawierała notka do zwiadowcy, jednak Ichirou raczej nie miał szans na zaspokojenie ciekawości, gdyż list został zapieczętowany. Niech będzie i tak. Na słowa o mapie przytaknął i skinął głową, a później odebrał od mężczyzny wszystkie rzeczy. Pod względem przygotowań do wyprawy do celu, to było już chyba wszystko.
Dalsza wypowiedź osobnika była... zaskakująca. Asahi nie był pewien, na ile wymieniane rzeczy były przechwałkami, ale nawet jeśli ten mówił prawdę choćby w połowie, to i tak dysponował ogromem informacji. Po raz kolejny w głowie rodziło się pytanie, z kim, do cholery, miał do czynienia. Zwykły śmiertelnik, nawet ten bardziej wścibski i lubujący się w gromadzeniu różnych wieści, nie mógł wiedzieć aż tak wiele. Pieprzona skarbnica sekretów, ot, tak można było nazwać jegomościa.
- Ano, wcale nie musi i wręcz nie powinna - odniósł się do słów na temat jednorazowej współpracy. Jeżeli wszystko to, co usłyszał do tej pory Ichirou, miało okazać się prawdą, to idiotyzmem byłoby rezygnować z tak cennego źródła. Nie, z tej oazy należało zaczerpnąć jak najwięcej, aż do pozostawienia suchej pustyni.
Jego lisia natura odezwała się w tym momencie. Choć często pozorował, to wcale nie był szlachetnym rycerzem. Wręcz przeciwnie. Może i nie był zepsutym do szpiku kości, ale potrafił naginać kwestie moralne jedynie dla własnej korzyści. Brudne zagrywki, fałszywość i kłamstwo nie były mu obce. Tak jak nieraz się to zdarzało, w jego głowie pojawił się pomysł drogi na skróty. Miał przed sobą osobę posiadającą ogrom wiedzy, która mogła przydać się w sprawie szczepu. Z rozsianych wokół niego papierów również z pewnością można było wyciągnąć trochę cennych informacji. Dlaczego więc nie zagarnąć tego wszystkiego już teraz? Pojmać niebieskowłosego i zmusić go do współpracy lub przekazać sojusznikom? Miał ku temu naprawdę dobrą okazję i nawet jeśliby chciał, mógłby wykorzystać postronną, niewinną osóbkę, na której temu zależało. W ogólnym rozrachunku takie rozwiązanie miało jednak zbyt wiele wad i było obarczone zbyt dużym ryzykiem. Po pierwsze, oznaczałoby to całkowite spalenie mostów za nimi. Po drugie, nie było co do pewności, jak wyglądałaby wtedy chęć tego osobnika do podzielenia się informacjami. Po trzecie, naprawdę polubił tę słodką dziewczynę i szkoda było zaprzepaszczać miłą znajomość. Na obecny moment znacznie więcej można było więc ugrać, będąc po stronie Asashiego. Posiadał przychylność jego przyszywanej siostry, miał wykonać dla niego zadanie. Przy takiej kooperacji obie strony otrzymywały pożądane profity. Niech tak pozostanie. Warto będzie nawiązać ściślejsza więź, a może i nawet spróbować połączyć swoje cele?
Z przyjemnością dał się poprowadzić dziewczynie przez dziwny, kręty korytarz, by potem wejść drabiną na dach. Niestety, tym razem obeszły go sekretne widoki, ale wszystko zaraz zostało nadrobione solidnym przytulałem.
- Oj, nie wiem, nie wiem. Musisz się mnie mocno trzymać - oznajmił z uśmiechem, obejmując dziewczynę w pasie. Moment później sprezentował jej podobnego typu przelot jak wcześniej. Pod ich nogami zebrał się piasek i nabrał kształt wysepki, która oderwała się od dachu i pozwoliła im bezpiecznie opaść na ziemię.
- To co, moja droga, ruszamy do tego gościa? - zapytał, dopiero teraz zwalniając objęcia. Jeżeli było to konieczne, rzucił okiem na otrzymaną mapę. Potem zaś, wraz ze słodką towarzyszką, ruszył w odpowiednim kierunku.

[zt]

[Hikari]

~ Przygotowania wojenne ~
Misja rangi C 35/30
Ichirou Wszystko co w karczmie zrobiliście to w karczmie zostaje, do tego nie wracam. Podróż minęła nadzwyczajnie spokojnie, a także w ciszy z strony towarzyszki, która robiła pewne rzeczy po raz pierwszy. Nic dziwnego, zapewne wiele jej myśli przelatywało przez głowę, może trochę żalu do tego do czego się dopuściła, a może i nie. Nieodgadnione były myśli jej przez całą podróż, ale wreszcie udało wam się dotrzeć do Sabishi jak i do osady. Tam nie wlatywaliście na budynek. była późna noc i nikt nic nie widział, a ona postanowiła wejść tam inną ścieżką. Kolejna możliwość dotarcia tam, ciekawe ile posiadali jeszcze takich przejść. W pobliżu budynku był głaz do jakichś najprawdopodobniej kanałów, który dziewczyna podniosła i szybko tam wskoczyła schodząc po schodach. W jakiejś ich połowie postawiła krok w bok i zniknęła. Podziemne korytarze po osadzie. Robiło się po raz kolejny interesująco, co oni jeszcze posiadali, co oni jeszcze wiedzieli i wykorzystywali. Oczywiście chłopak dotrzymywał jej tempa i zamknął za sobą właz jak dziewczyna mu nakazała. Po paru skrętach w całkowitej ciemności, naprowadzany tylko przez dziewczynę nie będąc w stanie zapamiętać samodzielnie drogi dostaliście się do kolejnej drabiny, tym razem w górę. Była dużo dłuższa niż ta w dół do ścieków prowadząca i podróż w takiej ciemności drastycznie się dłużyła, ale gdy wszedłeś na górę zobaczyłeś, że jesteś tuż przy pokoju twojego "informatora" można powiedzieć prawda? Weszliście do środka razem, na co on kiwnął głową od razu was widział. W celu przywitania oczywiście. Widać było po nim zmęczenie mocne, mógł bardzo długo nie spać.
- Jak wam poszło?
Skwitował was krótko i szybko. Może nie był w nastroju był padnięty można powiedzieć, a mimo to dobrze się trzymał. Widocznie wszelakie ostatnie wydarzenia i na niego wpłynęły. Co się dziwić po takich wydarzeniach i informator musiał mieć masę roboty, a wszystko może zmieniać się z sekundy na sekundę...

Tak dla wizualizacji jej wyglądu:

[Ichirou]

Po przyjemnościach nadszedł znów czas na obowiązki. Ichirou dał się poprowadzić swojej słodkiej towarzyszce, gdyż tym razem szli zupełnie inną ścieżką. To ciekawe, że ten cały Asashi miał dostęp nie wielu kryjówek, ukrytych przejść, skrótów i co najważniejsze - do cennych informacji, które nie były powszechnie znane. Kimkolwiek był, lepiej było go mieć po swojej stronie.
W trakcie pokonywania kolejnych ciemnych korytarzy, do głowy chłopaka wpadła pewna kwestia. Pytanie, jakie zrodziło mu się w głowie było dość zabawne, biorąc pod uwagę zażyłości, jakie między nimi powstały.
- Kochanie, jak ty w ogóle masz na imię? - Cóż, dobrze było wiedzieć, z kim miał przyjemność.
Niedługo później znaleźli się znowu w kryjówce informatora. Biedaczek wyglądał padniętego. Ichirou zadrwił w duchu i z trudem powstrzymał się od złośliwego uśmiechu, zastanawiając się, jak jegomość zareagowałby na informację, że właśnie przespał się z jego przybraną siostrą. Ale nie musiał tego wiedzieć, prawda?
- Całkiem dobrze. Odnaleźliśmy twojego człowieka i uratowaliśmy go. Ścigała go jakichś dwóch gości, nie wnikam z jakich powodów. Tak czy inaczej, zająłem się nimi i przekazałem twojemu człowiekowi wiadomość. Otrzymałem informację, że Bestia nadchodzi, cokolwiek to znaczy. Zatem z mojej strony wszystko zostało zrobione zgodnie z umową. Czekam na informacje, które mi zapewniałeś - skończył spokojnym tonem, splatając ręce na wysokości klatki piersiowej. Oby tylko informacje były warte zachodu. Co do tego brązowowłosy miał jednak małe wątpliwości, przekonując się już parę razy na temat możliwości Asashiego.

[Hikari]

~ Przygotowania wojenne ~
Misja rangi C 37/30
Ichirou

Koniec misji W trakcie przemierzania drogi ona zorientowała się, że nie powiedziała Tobie swojego imienia. Jak mogło do tego dojść? Ano była Tobą zauroczona bardzo, tak iż rozłożyła swe nogi przed podaniem imienia. No nic przedstawiła się Tobie jako niewiasta o imieniu "Hikari", a jej całego zaczerwienienia nie mogłeś nawet zobaczyć. Najchętniej spaliłaby się z wstydu, ale tak czasem bywa w życiu i czasu już nie cofnie, ani nie naprawi tego. Tak czy siak przejdźmy do rzeczy konkretniejszych, które chyba bardziej interesowały Ichirou niż jej imię, a przynajmniej tak myśli narrator. O jego nagrodę i co zrobi jej przybrany braciszek kiedy się dowie, że Ichirou spał z nią zanim poznał jej imię. O ile się dowie, a raczej dziewczyna też nie będzie chciała o tym mówić. No to na słowach o bestii rozbudził się momentalnie, jakby to było czymś czego wyczekiwał, ale nie zapomniał o twojej nagrodzie. Dobrze pamiętał o swoim słowie danym Tobie i chciał je wypełnić.
- Hm ta informacja jest dla mnie bardzo cenna stąd też powiem Tobie jedną rzecz. Ogólnie są dwa rody, które gdyby trochę popchnąć można skierować przeciwko osobnikom z Kaguya. Tym razem wyjawię Tobie jednego z nich, a jak dobrze poobserwujesz drugiego sprzymierzeńca możesz zobaczyć na prawie każdym kroku jeżeli wiesz o czym mówię. Więc w sumie obu Tobie wygadałem, ale to nie jest takie istotne. Obecnie muszę zająć się tą bestią. Tak czy siak miałem na myśli tym razem ród Akimichi, którzy mają z nimi teoretycznie neutralny kontakt, nie utrzymują najmniejszego między sobą kontaktu, a bardzo łatwo byłoby ich podpuścić o wojnę przeciwko nim. Byłby to silny sojusznik nieprawdaż? Jak to zrobić to sobie zostawię, bo obecnie możemy mieć większy problem niż wasza wojna. Mogę Ciebie jeszcze zanudzić małą historią? Wedle legendy dawnej jest bestia, która istnieje w tym świecie od długiego czasu, ale do tej pory była nieaktywna. Aż do ostatnich wydarzeń w twojej osadzie. Wtedy też zaczynali ludzie znikać z wszelakich osad i małych terenów zamieszkanych przez niewielką ludność. Dało się znaleźć pogłoski, że czyniła to bestia, ale muszę więcej się na ten temat dowiedzieć, bo obecnie mam jeszcze niepewne informacje. Niektórzy ludzie wrócili, nie byli już sobą, a słowa bestii głosili. Stąd też mam te informacje. Zabijali swoje rodziny, a jak mała miejscowość to wszystkich jej mieszkańców. Robią jakieś pranie mózgu tym ludziom i jak tak dalej będzie, to mogą zdobyć moc większą niż niektóre osady. To wszystko za krótko się dzieje, nie tylko sytuacja drastyczna między rodami, to jeszcze te porwania, których nikt nie zauważa obecnie, bo są zajęci czymś innym. Eh nie ważne, nie będę Tobie więcej opowiadał, myślę, że znasz już drogę prawda? Wpadnij tutaj jakbyś chciał czegoś więcej się dowiedzieć, a teraz ja muszę się przespać z tym wszystkim. Hikari zostań tutaj i przyjmuj wszystkie za mnie wiadomości tak jak zawsze.
Wtedy też wyszedł z Tobą z pokoju, gdybyś nie pamiętał drogi na dach wskazał Tobie i sam udał się w nieznanym Tobie kierunku
Wynagrodzenie tylko PH, zamiast Ryo informacje.

[Ichirou]

Nastąpiła wymiana informacji, a brązowowłosy słuchał z uwagą. Według Asashiego, sposobem na na rozprawienie się z wrogim klanem Kaguya było znalezienie silnych sojuszników. Tutaj wskazał konkretne dwa rody, Ayatsuri oraz Akimichi. Ci pierwszy byli już przychylni władcom piasku i na swój sposób pomagali im, choć z drugiej strony nie mieli otwartego konfliktu z kościanym klanem. Może faktycznie dałoby się jednak przekonać ich do wojennej współpracy. Co do tych drugich, problem był chyba większy. W jaki sposób ich podpuścić? Kwestie związane z jedzeniem jedynie przychodziły na ten moment dwudziestolatkowi. Mimo wszystko wskazówki te mogły okazać się wartościowe i Ichirou nie zamierzał ich zachować wyłącznie dla siebie. Informator sprezentował lowelasowi również pewną legendę, która jednak dla chłopaka była dość niejasna. Może i nie były to bajki, ale Sabaku był obecnie skupiony na sprawach bezpośrednio dotyczących jego szczep.
- Z pewnością jeszcze tu wpadnę. Mam nadzieję, że nie była to jednorazowa współpraca. Powinniśmy w jakiś sposób skojarzyć nasze cele. Rozkład sił na Samotnych Wydmach się zmieni. Kaguya zostaną wybici, pozostaną co najwyżej pojedyncze niedobitki, kryjące się w norach jak karaluchy. Czas Sabaku wkrótce nadejdzie. Ty będziesz potrzebował silnego sojusznika, my natomiast informacji. A zatem do następnego - skończył pewny siebie. Cóż, chyba trochę go poniosło, ale co poradzić. Wciąż tkwił w nim pewien gniew wobec wrogiego klanu, który domagał się krwawej zapłaty. Na pożegnanie skinął głową do informatora, a do jego przybranej siostrzyczki puścił oczko, dyskretnie się uśmiechając. Chętnie sprezentowałby jej gorący pocałunek, ale przy Asashim raczej nie wypadało odsłaniać zażyłości, jakie powstały między nim a Hikari. Odszedł spokojnym krokiem, zastanawiając się, co zrobić z otrzymanymi wieściami.
*** Był wielkim egoistą, ale z pewnymi rzeczami po prostu wydawało się dzielić. Zdobył dość interesujące informacji, które mogły się przydać całemu szczepowi, dlatego też zdecydował się pozostawić wiadomość samemu Jou. Ten najlepiej będzie wiedział, jak spożytkować dane wieści. Spisał więc zgrabnym pismem krótki liścik, który przekazał odpowiednim ludziom z rodu.

• Do Sabaku JouZapoznałem się z tajemniczym jegomościem o imieniu Asashi. Ma dostęp do wielu informacji i wydaje mi się, że posiada znaczną ilość placówek wywiadowczych nie tylko w Samotnych Wydmach, ale być może nawet na całym kontynencie. Nie wiem, w jakim celu gromadzi te informacje lub jakimi intencjami się kieruje, jednak może stanowić za bardzo pożyteczne źródło danych. Rozważałem mniej lub bardziej szlachetne opcje i uważam, że nawiązanie z nim współpracy byłoby najlepszym rozwiązaniem, szczególnie że mam bardzo... bliskie stosunki kontakty z jego przybraną siostrą.
  Przechodząc do rzeczy, mój informator (ugrupowanie o nazwie Kruki, coś ci to mówi?) sugerował wykorzystanie rodu Akimichi. Choć co prawdą mają obecnie neutralne stosunki z Kaguya, to ponoć łatwo byłoby ich podpuścić do wojny. Wspomniał również o Ayatsuri, więc warto jeszcze bardziej wzmocnić sojusz z nimi. Przekazuję ci te informacje i pozostawiam je do twoich dalszych decyzji. Ja wciąż będę działał, szukając sposobów na przechylenie szali zwycięstwa na naszą stronę.
  Aha, jeszcze jedno. Gość wspominał też coś o jakiejś legendzie, o uśpionej bestii, o zaginionych ludziach, którzy potem wracali i mordowali swoich. Niby ma nadejść coś poważnego, ale ja tam bym się teraz nie przejmował. Mamy ważniejsze sprawy na głowie i kościanych do wybicia.
  ~ Ichirou
  

[zt]