Uliczka na obrzeżach miasta

[Tetsurō]

Zielonowłosy starał się jak najlepiej ogarnąć cały ten chaos, tak żeby móc rozeznać się w sytuacji. Na szczęście dla niego i dla całej sytuacji, mieszkańcy pustyni to twarde skurczybyki, które nie boją się pobrudzić. Nim się spostrzegł, mieszkańcy już gnali ratować swoje zapasy żywności. Miał nadzieję, że to ograniczy straty, przynajmniej do momentu aż przybędzie ktoś, kto profesjonalnie zakończy walkę z ogniem. Jednakże, póki co, mogło to zejść na dalszy plan.
Wzrok chłopaka dosyć szybko wypatrzył strażników. Niestety, byli oni lekko zdezorientowani, więc postanowił po raz kolejny wziąć sprawę w swoje ręce. Podszedł do nich, wylegitymował dosyć szybko, a następnie przekazał co się stało, starając się zrobić to jak najzwięźlej.
- Testsuro Ishara, Doko rodu Ayatsuri, ten mężczyzna jest podejrzany o zamach bombowy w naszym spichlerzu. Prosiłbym o odeskortowanie go do celi, przeszukajcie go i zabezpieczcie wszystkie dowody. Co więcej, zabierzcie proszę tę kobietę do szpitala i zaopiekujcie się jej dzieckiem. - przy wspomnieniu o każdej osobie, wskazywał ją ręką, tak żeby strażnicy konkretnie wiedzieli o kogo chodzi. Nie był pewien, czy ten patrol będzie tak samo bystry jak strażnicy spichlerza, więc wolał się on ubezpieczyć na najgorsze.
- Wezwijcie też proszę pomoc do pożaru. - skłonił się strażnikowi, a następnie ruszył dalej, nie było czasu na zbędne pogawędki. Liczył, że jasno przekazał, co od nich oczekuje.
Tetsuro już miał kierować się w stronę pożaru, kiedy to dostrzegł coś ciekawego w zgliszczach wozu. Nie był pewien co to jest, więc wolał zachować pewne środki ostrożności. Kiedy tylko strażnicy odebrali od jego klonów uciekiniera, posłał on oba klony aby przyjrzały się pakunkowi. Mogła to być kolejna bomba, więc wolał przyjrzeć się temu z odległości.
- Proszę się odsunąć, okolica jest niebezpieczna, w wozie może być więcej ładunków wybuchowych!! - donośnie przekazał wszystkim, licząc, że zrobią mu trochę miejsca, żeby w spokoju przyjrzeć się pakunkowi. Kiedy tak się stanie, klony mają go otworzyć i zajrzeć do środka. Jeśli w ten sposób uda się ustalić, że pakunek jest bezpieczny, Tetsuro odbierze go od swoich podobizn i zacznie mu się przyglądać, samemu posyłając oba klony do gaszenia ognia. Wiedział, że na pewno są bardziej odporne na temperaturę niż zwyczajni ludzie, więc nie bał się posłać ich w najbardziej ryzykowną akcję. To były tylko istoty z chakry, a chodziło przecież o ludzkie życia i wyżywienie całej osady. Nie było miejsca na zawahanie. Trzeba byo rozwiązać tę zagadkę jak najszybciej. Na sam koniec, młodzieniec przyciągnął do siebie swoją kukiełkę. Nie wiedział, czy będzie jeszcze potrzeba, ale póki co nie chował jej, wolał mieć jakieś zabezpieczenie, jakby śledztwo pokomplikowało się jeszcze bardziej.

[Ario]

Kampania: Bomba na rejonie
Misja: Saperskie podchody

Tetsuro
Misja rangi C
Kolejka 9/14

Chociaż wydawało się, ze młody Doko jest nieopierzony w swoich czynnościach, ten miał pojęcie, co się w takich sytuacjach robi. Po pierwsze, zabezpieczył przestępce i wydał go w ręce władz, by tamci odeskortowali nieprzytomnego biedaka do aresztu. Tym samym chłopak wydał polecenia, by zajęli się rannymi, a także skoordynowali prace ratunkowe. Ludzie pustyni wiedzieli jednak co jest 5 i polecenia chłopaka jedynie umotywowały ich we własnych działaniach, że wszystko jest dobrze.

Najważniejsza wydawała się paczka, którą Tetsuro zlokalizował przy wozie. Niczym najlepszy saper najpierw wykorzystał swoje klony do zbadania sytuacji, by następnie dopiero samemu zbliżyć się na bliską odległość.

Paczka wydawała się...miękka, więc raczej nie było tam żadnego zagrożenia. Chyba, że ktoś był na tyle sprytny, by spakować kilogram notek i owinąć je papierem, ale jak wtedy odpalić ładunek? Cokolwiek to było, było uszkodzone, ponieważ z boku wysypywał się jakiś...biały proszek. Dziwne, aczkolwiek raczej nie groźne, stąd Tetsuro postanowił wziąć ładunek, a klony wysłać do pomocy.

Nie mniej, cała akcja ratunkowa wydawała się przybierać na sile. Ogień malał, ludzie używali wody, by zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się, a samych rannych wynieśli już poza ulicę.

Problemem była paczka. Co to mogłobyć? I po co?

[Tetsurō]

Jak dobrze, że nasz bohater żyje w świadomym swoich obowiązków społeczeństwie. Nie trzeba było dwa razy powtarzać ani strażnikom, ani mieszkańcom, że walka z pożarem to aktualnie ich najwyższy priorytet. Wiadra poszły w ruch i wszyscy, którzy mogli ratowali ich zapasy. Co się dziwić, pustynia to trudne warunki, każdy pożar mógł oznaczać stratę całej osady, w końcu nie mieli oni za dużo źródeł wody, a powietrze także było suche jak pieprz. W każdym razie, dobrze, że ogień ustępował potędze mieszkańców, dzięki czemu nasz bohater miał czas dokładnie ustalić czym jest ta przedziwna paczka. Zielonowłosy najpierw wysłał swoje klony, kiedy te ustaliły, że nie ma tam raczej niż groźnego, sam wziął pakunek w ręce i zaczął go oglądać. Nagle wysypał się z niego biały, przedziwny proszek. Młody marionetkarz od razu obrócił pakunek w swoich rękach tak, żeby nic z niego się nie sypało i podał go jednemu z klonów, po czym przykląkł i zaczął oglądać to, co wysypało się na ziemię. Niestety nie posiadał on żadnych umiejętności, które pozwalały by na ustalenie co to jest. Czy to jakiś dziwny środek wybuchowy, czy może narkotyki? Mogło to być wszystko. Nie chcąc dotykać tego, Zielonowłosy sięgnął do kieszeni i wyciągnął z niej kunai, którym chciał wymieszać proszek z ziemią na tyle, żeby nikt przypadkiem go nie dotknął. Chciał go po prostu trochę przysypać. Najchętniej zapieczętowałby to wszystko w zwoju, niestety dla niego, nie miał on żadnego wolnego przy sobie. Kiedy już załatwił sprawę tego jednego pakunku, trzeba było ogarnąć jeszcze jedną rzecz, otóż w reszta powozu mogło być więcej tej dziwnej substancji. Nasz heros chciał go przejrzeć, tak żeby określić, czy nie ma tam jeszcze jakichś ciekawych rzeczy, które mogą być dowodami w sprawie. Może jakieś dokumenty, listy, inne symboliczne przedmioty, które mogły wskazywać na powiązania z jakąś grupą. Szukał czegokolwiek, co było nietypowe i mogło być kolejnym dowodem w całej sprawie.
Po oględzinach proszku, Chłopak wraz ze swoimi klonami i pakunkiem udał się rzucić okiem jak idzie walka z ogniem. Nie bardzo wiedział jak więcej może pomóc, więc jeżeli był już tam ktoś, kto koordynował tym wszystkim, to nie chciał się bardziej wtrącać. Miał on teraz trochę inne sprawy do załatwienia. Chciał on odnaleźć obu strażników, którzy pilnowali spichlerza. W końcu to przez nich doszło do tej sytuacji, zagrozili wielu osobom, więc musieli zostać doprowadzeni przed swoich przełożonych. Kiedy tylko Tetsuro wypatrzył ich w tłumie, chciał do obu podejść.
- Panowie, proszę ze mną. - powiedział do nich licząc, że nie będą stawiać oporu. W końcu i tak ręka sprawiedliwości ich dosięgnie, więc lepiej jakby oddali się bez sprawiania dodatkowych problemów. Dalej to już plan był prosty. Chciał ze wszystkimi zebranymi dowodami wrócić do budynku władz osady, gdzie trzeba było złożyć raport. Na pewno tam pracują też specjaliści, którzy będą w stanie zbadać i określić czym jest ta przedziwna substancja. Więc, jeżeli na tym miejscu nie pozostało mu nic więcej do zrobienia, to wraz z klonami i strażnikami chciał się udać do najważniejszego budynku w osadzie. No chyba, że jednak sytuacja z ogniem nie była taka dobra i jego pomoc była potrzebna tutaj, wtedy też urzędnicy będą musieli poczekać.

[Ario]

Kampania: Bomba na rejonie
Misja: Saperskie podchody

Tetsuro
Misja rangi C
Kolejka 10/14

Cała sytuacja zdawała się być szybka, ale opanowana. Pożar przygasał, pozostało tylko kilka wiader wody, by ugasić tlący się jeszcze ogień, a sam zielonowłosy Doko postanowił od razu zając się paczką. Przy dokładnych oględzinach, okazało się, że nie ma wewnątrz żadnych ukrytych rzeczy. Ani notek, ani wskazówek do kogo to należy. Sam proszek miał dość sypką i suchą konsystencję, był biały, lekko zabarwiony na brązowo-szary i nie wydzielał zapachu. Na ten moment nie miałeś pojęcia do czego to służy i co to tak naprawdę jest. Chyba, że zawsze pozostała Ci opcja postawienia na jedną kartę i skosztowania go. Następnie przysypał go ziemią i tak zostawił, ruszając do akcji. Oględziny nie przyniosły niczego istotnego. Wszystko, co odkryłeś do tej pory, wydawało się być jedynymi poszlakami.

Jeden z nowoprzybyłych strażników wyszedł właśnie z środka spichlerza i uniósł wysoko rękę krzycząc.
- Sprawdziłem wszystko! Czysto!
Wszystkim najwidoczniej mocno ulżyło, stąd ludzie pomału zaczęli się rozchodzić, widząc, że sytuacja jest opanowana.

Najgorzej miało dwóch strażników. Ten jeden, który dostał drzwiami i się nie ruszał, leżał właśnie na ziemi i przykryty był kawałkiem szmaty w taki sposób, że tylko nogi mu wystawały. Przekaz był jednoznaczny. Zaś drugi, siedział przy nim skulony i trzymał głowę w rękach, najwidoczniej mocno załamany. Gdy powiedziałeś, że mają iść za Tobą, ten podniósł łeb i zapłakany przemówił.
- T..to był mój przyjaciel! A teraz nie żyje... - wydusił. - Płuco mu się przebiło i...i umarł. - chociaż wyjasnienia były takie sobie, wiedziałeś jedno - z nim sobie nie pogadasz.

Za to ten co przeżył, nie stawiał się w żaden sposób. Ruszyliście w stronę Siedziby Władz.

Z/T viewtopic.php?p=194308#p194308

[Hikaito Kaguya]

ZT: viewtopic.php?f=69&t=5451&p=230590#p230590


Chłopak był zadowolony z zebranych informacji na temat zapłaty za misję. Tak Tak z grzeczności zapytałem w ten sposób - Odpowiedział lekko zakłopotany. (chodziło o imiona)

Ochocze ruszył za mężczyzną odpinając jedną ze skrzyń z pleców wielbłąda i chwytając oburącz. Trucizn? - zapytał. Od razu w głowie przypomniały mu się rozety które widział w sklepie z bronią. Od razu go zainteresowały, a że miały w sobie ampułki na truciznę, nie miał wtedy na nie zastosowania. Teraz pojawił się w jego głowie pomysł aby dogadać się z Haroshim i może będzie możliwość stałego zapasu trucizn w zamian za... może ochronę? Rozejrzał się po pokoju... było tego mnóstwo - tak naprawdę dzięki temu mógłby napełniać ampułki różnego rodzaju truciznami. Podszedł bliżej aby przeczytać do czego służą - z ciekawości - prawie jedną dotknął, taką nieopisaną, mając nadzieję że z tyłu odkryje coś więcej na jej temat ale w tej samej sekundzie się powstrzymał - "Przecież to może być trucizna" - pomyślał

Ustawiłem skrzynie w wyznaczonym miejscu, tak jak mi polecono. Ciężar nie był lekki, ale taka praca to nie pierwszyzna dla Hikaito który odstawił właśnie ostatnią skrzynkę. Gotowe. Co dalej? - rzucił Hikaito ale jakoś nie mógł się powstrzymać Haroshi czyli jesteś alchemikiem specjalizującym się w truciznach? Chętnie pobrałbym od Ciebie nauki Powiedział spokojnym lecz poważnym tonem.

[Zakata]

Kiedy będą trutki?
Misja D - Hikaito Kaguya

---

Posty
Zakata 4
Hikaito Kaguya 3

---

Wykonałeś swoje pierwsze zadanie, zainteresowało cię to miejsce w końcu to była wytwórnia trucizn. - Niestety nie mogę sprzedawać trucizn ani rozdawać nikomu, jestem zakontraktowany do samej siedziby i tylko tam mogę dostarczać trucizny. - Zasugerował ci byś nawet nie kombinował z pozyskaniem trucizn od niego. Stanął przed tobą. - Hikaito teraz będzie trochę teorii, to są wysoko jakościowe trucizny, to na razie nie mogę cię dopuścić do procesu produkcyjnego ale pokaże ci co i jak, jakbyś sam kiedyś chciał się za to zabrać, albo za mnie pracować. O dziwo trucizny to nie jest aż taka popularna dziedzina. - Zaczął chodzić po warsztacie.

Stanął przy pierwszym stoisku. - Hikaito, proszę przynieś mi tutaj skrzynię, pierwszą z lewej co stoi na regale. - Rozpoczął mężczyzna. Czyszcząc stół na którym będzie pracował. - Tylko zanim przejdziemy dalej. znasz się może na technikach czysto medycznych albo jesteś z rodu Ayatsuri? To dosyć istotnę, zanim zacznę ci opowiadać. - Była to pierwsza informacja jaką koniecznie potrzebował, by móc cię dalej wdrażać w świat trucizn.

W międzyczasie po warsztacie zaczął krzątać się kot, był on łysy. Nawet może nie tyle łysy co miał wypalone włosy. - O i jest mój główny pomocnik! - Wesoło krzyknął mężczyzna.

---

Haroshi Niguri
Shizaku
Random

---

[Hikaito Kaguya]

Hikaito podczas rozmowy z ciekawością kręcił się po budynku, przyglądając się półkom, fiolkom i nieznanym substancjom stojącym w szklanych pojemnikach. W powietrzu unosił się ostry, chemiczny zapach — nieprzyjemny, ale w dziwny sposób intrygujący. Czuł się tu trochę jak w laboratorium medyka, tylko że znacznie bardziej... niebezpiecznym.

Chwycił wskazaną przez Haroshiego skrzynię i uniósł ją, prostując plecy. Drewno zaskrzypiało pod ciężarem zawartości. Zaparł się dobrze, by nie stracić równowagi, i ostrożnie przeniósł ładunek we wskazane miejsce.
– Nie... niestety ani jedno, ani drugie – odpowiedział po chwili na pytanie o techniki medyczne czy ród Ayatsuri. Podrapał się po głowie z lekkim grymasem i poprawił pas, próbując ukryć lekkie zakłopotanie. Miał nadzieję, że brak tej wiedzy nie przekreśli jego szans na naukę.

Po chwili do pomieszczenia wkroczyła bestia. Chłopiec odruchowo ruszył ręką w stronę kunai ale szybko zauważył że zamiast potwora, po podłodze przechadzał się łysy, nieco osmalony kot. Skóra zwierzęcia miała gdzieniegdzie ślady przypaleń, jakby życie wśród oparów i eksperymentów zostawiło na nim swoje piętno. – Pomocnik? – powtórzył z lekkim rozbawieniem. – A no tak... w sumie widać. – Zaśmiał się pod nosem, po czym dodał tonem nieco lżejszym: – A jak się nazywa ten honorowy pomocnik? – Zapytał, ponownie poprawiając pas i spoglądając na zwierzę, które wydawało się bardziej dumne niż przestraszone.