Więzienie

[Ario]

Tetsuro & Kuroi
Twarde negocjacje
Kolejka 13/17

Tetsuro

Tetsuro nie zamierzał drugi raz dać się zlapać w tą samą pułapkę. Chłop wiedział, że wejście do środka kończyło się zdecydowanie nie tak, jakby chciał tego pacynkarz, stąd dyrygował wszystkim poza celą. Jeden z zakładników był już na dole, teraz przyszła kolej na drugiego. Pacynka złapała kolejnego z nich i zestawiła na dół, gdzie czekał klon i pierwszy z nich.
- Dziękujemy panu. Odwdzięczymy się. Wynagrodzimy to panu! - mówił pełen desperacji jeden z młodszych mężczyzn.

Kuroi

Staruszek nie zamierzał się czaić i generalnie nadchodził koniec imprezy. Z gurdy wylała się masa piachu, na którą raczej nikt nie był gotowy. Trzech chłopa przed Tobą mimo strachu w oczach ruszyli w Twoim kierunku i zamierzali skopać Cię jak psa. Ty jednak byłeś bystrzejszy niż jakichś tam oprychów i przelałeś chakrę we wskazane przez siebie miejsce. To był dobry ruch o tyle, że nie trzeba było czekać, aż pierwsza z pałek wbiła Ci się w głowę. Był trzask i chyba bardziej od Ciebie przerażeni byli dwaj zbóje obok, ponieważ tradycyjnie - atakujący złamał rękę w nienaturalny sposób i padł na ziemię wyjąc z bólu.

Twoja głowa zaczęła się kruszyć i rozpadać na mniejsze części, które okazały się być...piaskiem! Cóż za zbieg okoliczności, jednakże tyle wystarczyło, by zbóje się zdziwili. Ci co wbiegali dobiegli do środka piętra i patrzyli jak przygłupy na piach.

Jednakże Ty przeniosłeś się na klatkę schodową i słyszałeś, że po schodach na górę (czyli z parteru na 1 piętro, tam gdzie teraz stałeś) wbiega więcej zbójów. Ty jednak szedłeś za ciosem i wiedząc, że masz ich w garści, machnąłeś dłonią i Twoj zostawiony piasek złapał dwóch zbójów i sieknął nimi o barierkę. Tak jak się mogłeś domyślić, nie stanowili większego problemu. Jeden cios i z głowy.

Widziałeś jak drugi łysy (ten co był piętro wyżej), zeskoczył po skosie na piętro i stanął na rogu barierki, szukając Cię. Kiedy tylko złapał z Tobą kontakt wzrokowy, wszyscy jak jeden mąż odwrócili się i ruszyli w Twoim kierunku.

Mapka

Tetsuro

W tym czasie, gdy ewakuowałeś trzecią osobę (ostatnią) z celi, na barierce, gdzie wcześniej stał łysy, pojawił się dokładnie drugi taki sam. No, może troche inny, ale z daleka byłeś niemalże przekonany, że to jest albo taka sama osoba, albo podobna. Wraz z nim przy drzwiach celi pojawiło się czterech knypków, którzy spojrzeli jak wyciągasz zakładnika i zrobili takie "HĘ!?", po czym mieli rzucić się w Twoim kierunku.

Na szczęście ewakuacja przebiegła sprawnie i miałeś teraz dwie marionetki na ziemi, wraz z klonem oraz jedną marionetkę w celi.
Strażnicy są w celi poniżej! - krzyknął jeden z ewakuowanych, wskazując palcem na okno zabite kratami pod Tobą.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

Jesień 393

Wyprawa B

---

Zielonowłosy cały czas czuł na w swoich ruchach skutki otrzymanej rany. Był lekkomyślny przez co dostał bardzo silne uderzenie, które prawie wyrzuciło go z butów. Teraz musiał być ostrożniejszy, jeszcze jedna taka akcja i może być koniec po bohaterskim ratunku. Na szczęście, udało się uratować wszystkich trzech zakładników. To jednakże nie był koniec roboty. Jak się okazało, strażnicy są przetrzymywani tuż obok, więc trzeba było ich także uratować. Choć najpierw trzeba było zająć się kolejnymi więźniami, którzy postanowili, świadomie bądź też nie, oddać życia za sprawę. Niestety, Tetsu podejrzewał, że są w tej samej sytuacji co poprzedni, więc negocjacje na pewno nie zmienią sytuacji, trzeba było ich unieszkodliwić. Póki co odbicie zakładników było najważniejsze, dopiero później będzie mógł myśleć nad wejściem do środka i poszukaniem tego złego pacynkarza, który psuje opinię jego rodowi.
Realizację planu Zielonowłosy rozpoczął od wezwania do siebie swojego drugiego klona - tego, który póki co stał przy wejściu i udawał, że pilnuje bramy. Miał on jeszcze zapas chakry, więc teraz idealnie się przyda. Chwilę później Zielonowłosy posłał swoje pacynki do walki z więźniami w celi. Tym razem jednak był świadomy sztuczki swojego przeciwnika, dlatego też skupił się na unikaniu. Jedynie co to markował ciosy, chcąc prowokować przeciwników do atakowania. Spodziewał się, że jego przeciwnik podobnie jak wcześniej będzie chciał wycisnąć z więźniów siły, których ich organizmy nie wytrzymają i sami sobie zrobią krzywdę, próbując zaatakować jego kukiełki, dlatego też on chciał po prostu unikać i atakować jeynie, kiedy nadarzy się do tego dobra okazja.
Gdy tylko ziemny klon dotrze do Tetsu a więźniowie zostaną zaatakowani, Tetsu pociągnie za linki i przywoła do siebie swoje kukiełki. Miały one zawisnąć w powietrzu kawałek od dziury w ścianie. Kiedy te zajmą pozycję, wezwany klon miał wykonać technikę robienia dziur, dokładnie tę samą co jego ziemny bliźniak i wystrzelić ziemne kule w ściany, robiąc wejście do celi w której znajdowali się zakładnicy. Tym razem jednak zielonowłosy nie wchodził od razu, chciał poczekać aż dym opadnie i będzie w stanie dostrzec co dzieje się w środku. Kiedy tylko zauważy strażników, posyła w ich kierunku swoje kukiełki, aby podobnie jak z poprzednimi zakładnikami, można było ich bezpiecznie ewakuować. W razie dostrzeżenia zagrożenia, Zielonowłosy zostawia dwie kukiełki do obrony i walki a tylko jedna zajmuje się ewakuacją. Zdecydowanie po tej misji będzie on musiał poszerzyć swój asortyment, brakuje mu rąk do pracy, a doskonale wie, że jego zmysły są w stanie ogarnąć bez problemu dwa razy tyle kukiełek ile teraz kontroluje.

TL DR :

1. Wezwanie ziemnego klona do siebie
2. Zaatakowanie więźniów w celi z użyciem unikowej taktyki
3. Kiedy już będą oni pokonani, zrobienie przejścia do celi ze strażnikami
4. Rozpoczęcie ewakuacji strażników

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Zawsze kiedy jest ryzyko, to jest zabawa. Stając przed wyborem musisz powiedzieć sobie co jest dla Ciebie najważniejsze. Z jednej strony Kuroi mógł się ich pozbyć na miejscu, ale ryzykując dalsze obijanie sobie mordy nie było zbyt dobrym pomysłem. Z jego gurdy wylał się więc piasek, ale więcej nie mógł zrobić, bowiem jego ciało podmieniło się z zamienionym piaskiem. Przegrał walkę, ale nie przegrał jeszcze bitwy. Był teraz w o wiele lepszej pozycji, na pięterku, z dala od ludzi, chociaż Ci pędem zorientowali się gdzie jest i nie mogli go przecież ot tak zostawić na pastwę losu.
Plan jednak szedł perfekcyjnie bowiem to nie więźniowe Bambiki były celem... a Łysolek, który przebiegł dosłownie po miejscu, gdzie Kuroi zostawił swój piasek. Sądząc po ilości pewnie została go tam niezła kupka, którą przecież można było wykorzystać. Wyciągnął więc rękę przed siebie - gest chyba znany wszystkim którzy mieli z Sabaku jakkolwiek do czynienia. Piasek miał się zgromadzić wokół naszego pięknego Łysolka, otoczyć go jak matka swoimi łapkami i złapać mocno - trochę za mocno jak na swoje dzieciątko. Zaciskająca się pieść kończyła więc efekt pozbywając się przywódcy tego zgromadzenia, to może i reszta stwierdzi, że nie warto i trzeba iść do domu - na to ciągle liczył, lecz duch walki tych więźniów (każdego z osobna) był chyba większy niż Kuroia i Tetsuro razem wziętych. Piasek wykorzystany, pozostawało tylko pytanie co zrobić z resztą naszych ludzi... więźniowie przecież biegli w stronę Kuroia i chyba chcieli się do niego dostać i uścisnąć niczym przyjaciela za to, że pomógł im rozwiązać problem Łysego jegomościa. Nie ufał im jednak na tyle, by stwierdzić - hej, jesteśmy kumplami! W sumie to mało komu ufał. Mając widok na to wszystko co się działo spoglądał czy faktycznie na niego biegną i czy jest potrzeba osłaniania się, bo od tego wszystko przecież zależało.
Jeśli będą wchodzić po schodach, co byłoby mocno nierozsądnym wyjściem, ale jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma, to po prostu skieruje tam wiązkę piasku ze swojej gurdy i trzaśnie ich jeden po drugim. Proste, skuteczne, niezbyt wyrafinowane, czyli jak Kuroi, wszystko się zgadza. Ważne, że przejście będzie zamknięte i nie będą mogli się tu dostać nie przekopując się przez piasek. Gdyby część z nich zaczęła rzucać żelastwem czy innymi kamieniami to pewnie sobie jakąś tarczę z piasku stworzy - reberu miało całkiem sporo możliwości.
Jeśli jednak zaczną wchodzić po ścianach, poręczach, nie wiem... stworzą pomniki małych małpek, które ułożą się w schody na piętro, to upraszcza sobie zadanie i zrzuca ich piaskiem jednego po drugim piętro niżej. Czy to ich poturbuje? Pewno tak. Czy zabije? Nie i raczej mu na tym nie zależało, bo więcej wycierpią się tutaj w zamknięciu, niż po skończeniu swojego żywota. Ciekawe w sumie jak tu karmili? Może warto było siedzieć w ciepełku jeśli było tez dobre jedzonko? Kto to wie. W tym wszystkim dawał Tetsuro czas, bo sądził że to on dostał się do celi i zajmuje się zakładnikami. Piaskowa trumna pewno też zagrodziła nieco wejście, więc będzie też trochę więcej czasu do działania.

1. Piaskowa trumna na Łysolka
2. Reagowanie na resztę zbójów - albo torowanie sobie wejścia na górę albo zrzucanie ich na dół, jak coś rzucają to stworzenie osłony przed sobą... ciężko przewidzieć.

  Ukryty tekst

[Ario]

Tetsuro & Kuroi
Twarde negocjacje
Kolejka 14/17

Tetsuro

Tetsuro wezwał swojego klona, który pośpiesznie ruszył wzdłuż budynku. Pacynki jak i więzniowie ruszyli na siebie i wywiązała się krótka walka - przy zderzeniu jednych i drugich, ludzie po prostu padli martwi na ziemię, a pacynki wydawały się być niewzruszone. Zobaczyłeś też, jak wokół łysola gromadzi się piach, który złapał go w coś rodzaju kokonu. Facet próbował jeszcze uciec, ale piach był zdecydowanie silniejszy i po chwili nastąpił bardzo nieprzyjemny dźwięk łamanych gnatów i wnętrzności, a z piachu wylała się czerwona breja dookoła.

To chyba świadczyło coś więcej, ponieważ od tego momentu nikt więcej nie wbiegał do celi. Miałeś więc czas by przenieść się na dół z całym inwentarzem. Ponowiłeś akcję robienia dziury i tworząc wyrwę Twoim oczom ukazała się 5 związanych strażników, którzy leżeli na ziemi. Jak na Ciebie spojrzeli, jeden próbował coś powiedzieć, ale miał zaklejone usta, więc wyszło mu takie "MMNHMH HGMGMHMMHGNG". Drzwi od celi były zamknięte i nikt nie wchodził do środka.

Kuroi

Postanowiłeś nie bawić się więcej w szinobijską wersję Szpilki i nie przyjmować ciosów na głowę, przenosząc się do swojej wcześniejszej pozycji. Łysol najwyżej nie wiedział gdzie zniknąłeś, stąd wpadł w przygotowaną wcześniej pułapkę. Piaskowa trumna wyrosła momentalnie wokół faceta i zacisnając pięść zrobiłeś widowiskowy krwawy prysznic dookoła.

Wszyscy na chwilę zamarli widząc taką sytuację, po czym jeden, najbliżej Ciebie spojrzał przerażony i nie bardzo wiedział co ma teraz zrobić. Ich ruchy nagle stały się dużo wolniejsze, a część z nich cofać się.
- K---kurwa nie podchodź! - krzyknął przerażony, celując w Ciebie pałką.

Wszyscy czekali na to...co teraz zrobisz.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

Jesień 393

Wyprawa B

---

W celi rozpoczęła się walka. Marionetki Tetsuro zaczęły pojedynkować się z więźniami, którzy niestety przez specyfikę ataków, które wyprowadzali, sami się ranili. Nie trzeba było długo czekać, kiedy to wszyscy zostali pokonani. Wtedy też Tetsu chciał posłać swoje kukiełki w stronę kontrolującego wszystkich łysolka, jednakże wtedy został on przytulony przez bardzo cieplutki piasek wysłany przez Kuroi'a. Ten przytulił go tak mocno, że piasek zabarwił się jego krwią, zamieniając go w miazgę. Tetsu po raz pierwszy zobaczył tak brutalne wykorzystanie technik Sabaku. Aż delikatnie zachwiał się na nogach, kiedy dostrzegł tą wyciekającą z między piasku krew i wnętrzności. Na szczęście zjadł lekkie śniadanie, bo inaczej podeszłoby mu pod samo gardło. Dobrze, że ten potężny klan był częścią Unii, co oznaczało, że częściej będą swoimi sojusznikami niż wrogami w trakcie pojedynków. Zielonowłosemu nie było szkoda przeciwnika, sam się o to prosił w momencie w którym postanowił zrobić całą tę rozwałkę w więzieniu. Ponieważ na tym pietrze pokonani byli wszyscy, co więcej, kontrolujący ich marionetkarz został pokonany, Zielony mógł wrócić do swojego planu. Wezwał klona, który zrobił wejścia do kolejnego piętra, gdzie mieli być przetrzymywani zakładnicy, tym razem strażnicy więzienia.
Kiedy kurz trochę opadł, na tyle aby dało się dostrzec co się dzieje w środku. Kukiełki Zielonowłosego zawisły tuż przy wejściu. Tym razem młody marionetkarz nie chciał wpadać do środka z rozmachem, ostatnio źle się skończyło, dlatego też zdecydował się na rozważniejsze podejście. Poczekał chwilę, aż sytuacja się uspokoi, a następnie planuje on wbiec po ścianie tak, aby móc zajrzeć do środka i się rozejrzeć. Krzyczący coś więźniowie byli znakiem, że coś jest nie tak, wiec trzeba było się rozejrzeć. Szukał wszystkiego, co mogło mu się wydawać pułapką. Dziwnie przyklejonych notek, jakichś tajemniczych pieczęci, wiszącej na ścianie broni. Nie wiedział czego ma się spodziewać, więc spodziewał się wszystkiego. W razie, gdyby wypatrzył coś takiego, planuje on zająć się najpierw rozbrojeniem pułapki. Jeżeli teren będzie czysty, Tetsu wleci jedną ze swoich kukiełek do pomieszczenia. Chciał on najpierw odbezpieczyć usta strażnika, tego, który najbardziej krzyczał. Zapewne korzystając z ostrza wbudowanego w kukiełkę i wysłuchać co takiego miał do powiedzenia. Dopiero wtedy zamierza on wziąć wszystkich strażników korzystając ze wszystkich swoich kukiełek i zacząć ich pojedynczo wynosić. No chyba, że zwrócą mu uwagę na coś ważniejszego, na coś, co będzie wymagało natychmiastowej uwagi naszego młodego herosa.

TL DR :

1. Wejście po ścianie budynku i ozejrzenie się po celi z bliska
2. W razie, gdyby były jakieś pułapki, unieszkodliwienie ich z użyciem marionetek
3. Odblokowanie ust jednego ze strażników.
4. Jeżeli powiedział coś ważnego, przerywamy akcję, żeby uwzględnić nowe informacje
5. Jeśli pierdoły, zielonowłosy zajmuje się uratowaniem strażników i zabraniem ich kukiełkami pojedynczo na podłogę, skąd będą mogli pójść do swoich towarzyszy pilnujących terenu dookoła więzienia.

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Patrzysz sobie na Kuroia, widzisz starego dziada, który wyglądać nie wygląda, wypowiedzieć się też za bardzo nie umie, a do tego jeszcze chodzi w jakichś łachmanach, a nie w pełnej zbroi, przyozdobionej jaskrawymi elementami i ogromnym symbolem wioski, jak prawdziwy ninja, którzy chcą się schować w tłumie. Widzisz sobie tego jegomościa i mówisz "nie no menel, pewnie zaraz o jałmużnę będzie prosić". A ten nawet nie podchodzi, bo w sumie trochę tego grosza zebrał i nie potrzebuje już więcej. Bogaty menel zatem.
Miał jednak zmyślną głowę i pułapka zadziałała wręcz perfekcyjnie. Piasek rozłożony wszędzie, gdzie się da, lider zdjęty w nieco bardziej spektakularny sposób niżeli tego chciał na początku, ale efekt zadziałał. Jak nie ma głowy, to całe cielsko nie wie jak pracować, a reszta więźniów pewnie tylko "wykonywała rozkazy". Gdy zabrakło tego który je wydawał nagle sobie zdajesz sprawę, że reszta jest na twojej głowie i sam podejmujesz teraz ryzyko. Chyba z tego właśnie zdawali sobie sprawę "łotrzykowie" spoglądający za bardzo na Kuroia, a on na nich. Wymieniali się tak spojrzeniami patrząc sobie głęboko w oczy.
-Jakby... no wrócicie do swoich cel to ja wam dam spokój. Jakby mnie tu nie było, na paluszkach wyjdę jak myszka. Ale spokój ma być, dobła? - zagadał do więźniów, bo Ci (prócz tej trójki która mu łeb obiła) w sumie nie zrobili zbyt dużo, to mógł ich puścić wolno. Tak żeby czekali sobie na strażników na swoich miejscach zupełnie tak, jakby się nic nie wydarzyło. No i wszystko gra. Nie to żeby im ufał czy coś takiego, po prostu dawał im szansę. Miał przy sobie piasek, gdyby wpadło im do głowy robienie czegoś głupiego to raz ciach prach, szast prast piaseczkiem i zrobione. Tak stał w miejscu, nie musiał wykonywać żadnych ruchów, lecz w razie czego piasek miał wyjść z jego gurdy i ustawić się w pozycji obronnej bariery lub łapki, by przechwycić któregoś z awanturników. Spokojnie, racjonalnie, bo tego im teraz było potrzeba. Bez pośpiechu.
Zastanawiał się w tym wszystkim - w sumie rychło w czas - jak tam Tetsuro i czy udało mu się dogadać z zakładnikami no i czy w ogóle młodzik sobie poradził, bo nie dawał znaków życia. Jak nie, to selekcja naturalna, a jak tak to huraaa, młody dał radę. Jeżeli więźniowie posłuchali sobie Kuroia, a ten był wolny, to poczekał aż w pomieszczeniu się uspokoi, zbierze swój piasek, który wysypał wszędzie i narobił bigosu, z powrotem do pojemnika i sprawdzi czy nasz piękny pan przywódca gangu nie miał przy sobie jakichś fantów - nie wiem, kluczy od pomieszczeń, może jakieś mistyczne zwoje! Albo sucharki z kminkiem - na to ostatnie w sumie najbardziej liczył, ale pewno już przesiąkły krwią.

  Ukryty tekst

[Ario]

Tetsuro & Kuroi
Twarde negocjacje
Kolejka 15/17

Tetsuro

Tetsuro nie był pierwszy raz na akcji i wiedział doskonale, że wszelkie możliwości bomb są jak najbardziej prawdopodobne. Dlatego skupiłeś się na tym, by zrobić wszystko jak najbezpieczniej. Marionetka ściągnęła z ust strażnika zatyczkę i ten był w stanie już mówić.
- PANIE KOCHANY URATUJ NAS! Wszystko mnie boli od tego leżenia tutaj! Już jest bezpiecznie!? - zapytał się, podczas gdy Ty kontynuowałeś prace ewakuacyjne.

Kuroi

W jednym momencie stałeś się głównodowodzącym pawilonu, a przerażony złodziej rzucił pałkę pod nogi, ogłaszając kapitalcję.
- My nic nie chcieliśmy robić! To bliźniacy nas zmusili! - krzyknął, mając nawet teraz trochę pretensję do Ciebie.
- No! A dziś jeszcze na obiad miały byc Sabishiskie Tofu, moje ulubione! - wturował mu drugi
- D...dobra, to my wrócimy, ale powiesz Pan tamtym, że to oni nas zmusili?. - zapytali kiwając zgodnie głowami.
- My nawet te barykady pomożemy rozebrać, patrz pan. - po tych słowach zaczęli ruszać w kierunku barykady przy drzwiach wejściowych i rozbierać pomału barykadę.

Podszedłeś zobaczyć również w łachmanach, czy ktokolwiek coś zostawił. Pierwszy łysy był zmiażdżony więc nie zostało z niego nic, oprócz krwistej papki na ziemi, zaś drugi (ten co miał podcięte gardło) miał w kieszeni klucz.
- To do tej celi przed Panem, tam są strażnicy. - powiedział.

Tetsuro

Gdy wyciągnąłeś ostatniego ze strażników, za sobą zobaczyłeś ruch. Nagle 5 zamaskowanych Shinobi z oznaczeniem klanu Ayatsuri i Kaguya pojawili się obok Ciebie.
- Kogo Ayatsuri, dowodzę misją ewakuacyjną. Jaki status operacji? - zapytała się Ciebie niska kobieta z długim warkoczem, który opadał na jej plecy. Dziewczyna miała na twarzy maskę, ale wydawała się być dość młoda. Wokół jej pasa widać było kilka małych zwojów.

Dwójka z nowoprzybyłych wzięła po dwóch ludzi pod ramię i zaczeli wynosić ich z Twojego obszaru ewakuacyjnego w kierunku wyjścia z całej placówki.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

Jesień 393

Wyprawa B

---

Sytuacja robiła się coraz spokojniejsza. Walki ustały, dzięki czemu młody marionetkarz mógł skupić się na ewakuowaniu strażników. Kukiełki harowały niczym woły pociągowe, cały czas przenosząc strażników poza potencjalną strefę rażenia. Oczywiście w tym czasie Zielonowłosy monitorował okolicę. To, że był jeden włamywacz nie znaczyło, że nie mogło być ich więcej. Starał się dostrzec jakikolwiek ruch, który mógłby mu zasugerować, że coś złego nadciąga. Na szczęście nic takiego się nie stało. Ostatni ze strażników dotknął swoimi nogami ziemi i mógł udać się do bezpiecznej strefy. Wtedy też Tetsu dostrzegł bardzo szybki ruch. Jednym szarpnięciem przyciągnął do siebie swoje kukiełki, chcąc być gotowym na potencjalne zagrożenie, szybko jednak okazało się, że to wezwane posiłki. Zielonowłosy zluzował się i głośniej westchnął. Kiedy przybyła dziewczyna się przedstawiła ze stopnia, ten wyprostował się delikatnie. Niestety jego ciało dalej było obolałe z powodu odniesionych ran, był nierozważny, przez co skończyło się tak jak się skończyło. Nie przyjął on pełnej postawy raportowej, takiej jakie oczekiwałby od niego lubiący formalności shinobi, to jednakże musiało wystarczyć.
- Ishara Tetsuro, Akoraito klanu Ayatasuri. Udało mi się odbić zakładników, zarówno gości jak i strażników więziennych. Niestety, nie wiem czy to są wszyscy. W środku możecie natrafić na członka klanu Sabaku, jest on po naszej stronie. Taki starszy gość o czarnych, długich włosach. W środku grasował Ayatsuri, który zamiast kukiełek używał ludzi i zmuszał ich do ataków. Niestety ich ciała nie wytrzymywały wytworzonych przy tych ciosach energii. Został on pokonany przez Sabaku, który zmiażdżył go swoim piaskiem. - Przekazał chyba wszystkie kluczowe informacje. To powinno wystarczyć, aby byli w stanie przygotować jakiś plan i ustalić co dalej. Oczywiście on także był gotowy do dalszej akcji, przecież nie skończyli jeszcze, a on mimo swojej rany był w pełni sprawny.
- Jakie rozkazy? - zapytał przybyłego na miejsce Kogo. To nie przelewki, najlepsi z najlepszych, więc nie było się czego obawiać. Przyciągnął on do siebie swoje kukiełki i czekał na polecenie. Jeżeli będzie trzeba, to pójdzie za nimi walczyć i powstrzymywać więźniów. Choć teraz jak na to spojrzysz, to w sumie było tam bardzo spokojnie. Czyżby Kuroiowi udało się zapanować nad całą sytuacją? A może zginął i dlatego było tam tak chicho. Choć wtedy więźniowie na pewno głośno by się cieszyli. Przecież powalił on jednego z głównych złych w tej całej akcji, a to oznaczało, że nie tak łatwo było go pokonać.

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

-Ja wiem, też ni chciałem robić wielu rzeczy. Nawet nie chcecie wiedzieć co takiego zrobiłem dzisiaj rano - a to by była potworna opowieść, o której małe dzieci nie powinny nigdy słyszeć. Shinobi nie raz dopuszczali się okrutnych czynów, tego nie dało się ukryć, w końcu od tego byli, tak ich wytresowano. Jednak... czasami wydaje Ci się że wszystko jest w porządku, idziesz sobie jak zawsze, siadasz sobie wygodnie i myślisz o czym tym razem będziesz sobie kontemplować w ciszy i spokoju. I niby jest wszystko dobrze - nic Cię nie niepokoi aż do czasu, gdy zjawia się on. Wielki, przytłaczający Cię potwór, z którym musisz sobie poradzić sam. Jeden jedyny na polu walki, bez niczyjej pomocy.
-Dobre? - musiał zapytać, bo nie byłby sobą, gdyby nie pociągnął tematu jedzenia, od którego był prawie że uzależniony. No może to gruba przesada, ale kto jak kto, ale Staruszek umiał docenić dobre jedzenie. To była jedna z jego największych przyjemności w życiu, a tych nie było zbyt wiele.
-Jak rozbierzecie to możecie potem udawać niewiniątka, że wy tu prawie jak zakładnicy. Jeśli nikt na was inny nie zakapuje, a razem się chyba dobrze trzymacie. Tylko tym co tam naszych gości zatrzymali to współczuję, bo izolatka to chyba najłagodniejsza kara, która będzie ich czekać - tego to akurat nie wiedział, bo nie był w więzieniu w sumie nigdy więc jak tutaj karali? Ciężko powiedzieć. Przynajmniej nie był to zakątek, w którym badali dzieciaki chcąc im przeszczepić geny, więc potem wyglądały jak dziwadła - niekarmione od tygodni, z wyciętymi nogami i rączkami. Nieprzyjemny widok, a tu takie kochane cielaczki.
-Dziękuję - powiedział do jegomościa, który wskazał Kuroiowi że to klucz do celi ze strażnikami. Dobry chłopak był, tylko dzień dobry na klatce nie mówił. Poszedł więc za radą i otworzył celę, gdzie mieli znajdować się więźniowie. Ci chyba sami stwierdzili, że ogarną ten bajzel i dobrze, bo przynajmniej te obiboki pod więzieniem nie będą tego robić - ciekawe czy ciągle byli obstawieni szpalerem dookoła pilnując chuj wie czego. Trudno stwierdzić. Mając już wszystko za sobą - czyli rozmówki i uwolnienie strażników Kuroi zaczął chodzić sobie po więzieniu, gdy przypomniał sobie o nieszczęśnikach, których to zostawił na dolnym piętrze. Biedaczyska pewnie dalej tam leżeli, więc musiał udać się i tam, żeby zabrać swoje kochane igiełki, a tych panów bardzo ładnie odprawić do ich cel.
-Jakby no co wam powiem. Wróciłem tutaj, a leżeliście przez cały ten czas, więc chyba racja jest po mojej stronie. Weźcie przykład z kolegów i odprowadźcie się do swoich cel, a ja powiem że ładnie się sprawowaliście, co? - nie miał zamiaru tego nikomu przekazywać, nie chciało mu się, ale to dobrze brzmiało chociaż. Po tym wszystkim zaczął szukać swojego towarzysza Tetsuro, który chyba gdzieś mu w tym zamieszaniu zaginął, ale pewnie chopok miał się dobrze.

  Ukryty tekst

[Ario]

Tetsuro & Kuroi
Twarde negocjacje
Kolejka 16/17

Kuroi

Co sobie pogadałeś z osadzonymi, to pogadałeś. Wiedziałeś jedno - nikt nie był za bardzo zainteresowany stawianiem jakiegoś oporu, co więcej, zadziało się coś, czego raczej nie byłeś wcześniej świadomy. Osadzeni wydawali się bardzo dobrze współpracować ze sobą i widać było w jakiś sposób, że...im zależy na tym miejscu. Odkąd zabiłeś łysego, poczułeś, że atmosfera diametralnie sie uspokoiła.
- Dowodco, gdzie te biurka ustawić? - zapytał Cię jeden z ludzi rozbierających barykadę.

Tetsuro

Jeden z ewakuowanych strażników zabrał głos, jak tylko wyjaśniłeś sytuację Kogo, która przybyła przeprowadzić akcję.
- To może ja wyjaśnię, bo chyba jestem najbardziej na bieżąco... - powiedział spokojnym tonem. - Ten łysy człowiek o którym mówisz, to nie jedna osoba, tylko dwie. W sensie...to bliźniacy byli. Oni przygotowywali się do tego buntu dość długo, ale zawsze to olewaliśmy, no bo to co drugi tak gadał... - z pokorą spojrzał na ziemię.

Kobieta przez cały ten czas, gdy Ty oraz strażnik opowiadaliście co się działo, stała niewzruszona. Dopiero na koniec spojrzała w stronę mężczyzny, dość mocno obruszona.
- To wiedziałeś o tym i tego nigdzie nie zgłosiłeś? - powiedziała w bardzo dziwny sposób. Po pierwsze, bardzo stanowczo. Po drugie, czuć było ukrytą złość...a po trzecie, jakby oczekiwała wyjaśnień. To też się stało.
- Pani Kogo, to tak nie działa...Oni non stop coś zapowiadają, jakbyśmy za każdym razem to zgłaszali to...
I w tym momencie, kobieta złapała za maskę i ściągnęła ją, ukazując dość...młodą twarz jak na Kogo.
- Ayatsuri Rin, Kogo powolana do osobistej strazy specjalnej przez Saori-sama, w tym była dyrektorka tego więzienia. - przedstawiła się ponownie, momentalnie sprawiając wrażenie, że człowiek stał się niski przy takiej personie.
- Twoja godność strażniku. - to było bardziej stwierdzenie jak pytanie.
Facet upadł na kolana i zaczął kłaniać się w pośpiechu.
- R...rin-sama! Przepraszam, że nie rozpoznałem! - zaczął skompleć.
- Podnoś się natychmiast...! - syknęła jak wąż w kierunku mężczyzny. - Jak zobaczą Cię w takim stanie osadzeni, to jak mają Cię darzyć szacunkiem? - na te słowa facet sporjzał niemalże z łazmi w oczach w jej kierunku. - Pół roku i bunt. Masz szczęście, że ten młody... - spojrzała w kierunku Tetsuro. - ... Akoraito zrobił co do niego należy i dzięki temu nie naraziliśmy się na poważne konsekwencje. Polityczne konsekwencje. Zdajesz sobie sprawę, co musi przechodzić teraz Saori-sama? Jak promować najlepsze zabezpieczenia w więzieniu, w którym dochodzi do buntu? Zejść mi z oczu. - odwróciła głowę do stojącego obok mężczyzny z jej składu. - Odprowadzić wszystkich do bezpiecznego miejsca i zapewnić wszystko co chcą. - wydała rozkac, po czym spojrzała ponownie na Tetsuro. - A Ty za mną. - dodała i ruszyła w stronę wejścia do pawilonu. Tam gdzie była wcześniej barykada.

Gdy podeszliście od frontu okazało się...że barykada była już rozebrana. Rin-sama mocnym ruchem pchnęła drzwi i otworzyła je na szeroko. Weszliście do pawilonu.

Tetsuro i Kuroi:

Do pawilonu wszedł Tetsuro w asyscie ubranej na czarno młodej dziewczyny, która miała bardzo spokojną twarz. Na jej widok wszyscy więźniowie dookoła rozpierzchli się momentalnie. Ktoś tylko krzyknął "TO RIN-SAMA!" i nagle na korytarzach nie było nikogo. Tak jak wcześniej Kuroi widział, że osadzeni dość sprawnie się poruszali, tak teraz nagle wszyscy zniknęli w swoich celach. Kobieta rozejrzała się dookoła.
- No i gdzie ten bunt. To ma być bunt? - powiedziała, jakby do siebie.

Kuroi stał przed nimi, jako jedyny na korytarzu. Wyglądał, jakby nie zdążył umknąć przed niewidzialną ręką sprawiedliwości. Kobieta spojrzała przelotnie w kierunku Staruszka, ale nic nie powiedziała. Ruszyła twardo przed siebie, minęła Kuroia i podeszła do jednej z celi. Szarpnęła mocno drzwi, otwierając je i zaglądając do środka. Nie wiedzieliście kto był w środku, ale kobieta wydawała się wiedzieć co robi.
- Zaraz tu przyjdę. Masz 2 minuty by przekazać mi akceptowalną opowieść, dlaczego musiałam interweniować i mój kryminał wygląda jakby przeszło przez niego tornado. - wyjasniła tak, że echo rozniosło tę informację po całym pawilonie. Następnie zamknęła drzwi do celi i wróciła do Waszej dwójki.
- Chodźcie.

Skierowała się do dyżurki oddziałowego na tym samym piętrze. Gdy weszła, zapaliła sobie lampę i schyliła się do biurka, otwierając szafkę i wysuwając coś jak karty identyfikacyjne więźniów. To co było dziwne, to fakt, że wiedziała doskonale gdzie co jest. Chwilę szukała i wyciągnęła dwie takie karty, z niemalże identycznymi twarzami. Akuma i Mashima Ayatsuri. Dwóch łysych braci bliźniaków. Przekazała je Tetsuro.
- Zanieś je strażnikowi przed murem. Tam gdzie zrobili sobie ten - pożal się Hachimanie - punkt zbiorczy. Daj mu je i powiedz, żeby się stąd wynieśli, bo robią więcej szumu niż to warte. I niech te głąby zaczną organizować ludzi do naprawy muru. - powiedziała stanowczo. - Ja jak tu już jestem, to zrobię sobie obchód. Dobra robota młody, gdyby któryś z tych ludzi zmarł, byłby potęzny problem. - co najgorsze nie brzmiało to jak pochwała. Po tych słowach wstała i ruszyła w kierunku wejścia na piętro.

[Tetsurō]

Jesień 393

Wyprawa B

---

Zielonowłosy stał z boku. Po złożeniu raportu przybyła Kogo nie potrzebowała od niego więcej wyjaśnień, więc przyciągnął do siebie swoje kukiełki i zapieczętował je w zwojach. Nie zapowiadało się, żeby były potrzebne, więc lepiej mieć je bezpiecznie w swoim zwoju, niż tak leżące na uboczu. Złożył też on jedną pieczęć, uwalniając swoje ziemne klony. Te powinni po chwili rozpaść się i zamienić w stertę kamieni. Wtedy też mógł w spokoju słuchać jak strażnicy składają raport. Sytuacja była dziwna, spodziewali się, że do buntu dojdzie, a mimo to nie byli na niego przygotowani na tyle, aby go stłamsić. Bardzo dziwne... Jednakże dziwniejsze było to, do czego doszło kiedy kobieta zdjęła maskę. Wyglądała młodo, na pewno była młodsza od Tetsu, no ale to nic dziwnego, przecież on od niedawna jest na służbie, więc ci, którzy trenowali od dziecka na pewno zaszli dalej niż on. Dziwne było to jak zmieniło się zachowanie strażnika, kiedy tylko dostrzegł z kim rozmawia. A więc ta kobieta była kimś bardzo ważnym. Zdecydowanie powinien zapamiętać jej imię, w przyszłości może jeszcze nie raz na nią natrafić. Kiedy nakazała Tetsu aby szedł z nią, ten jedynie przytaknął i ruszył tuż za nią w kierunku wnętrza więzienia.
W środku okazało się, że sytuacja jest opanowana. Wszyscy więźniowie bardzo szybko się uwinęli, jedynie staruszek Kuroi stał na środku, zapewne nieświadomy tego, co nadciąga. Tetsu skinął mu głową, uśmiechając się przy tym delikatnie. Staruszek przeżył, co więcej, to on pokonał łysolka z którym walczył, więc należały mu się podziękowania.
- Dobra robota, Kuroi-san! - powiedział do niego, kiedy się mijali. Co prawda nie wiedział co dokładnie Kuroi zrobił, no ale cel został osiągnięty, zakładnicy odbici a porywacze powstrzymani, więc chyba nie można było wymagać więcej.
Kobieta szła przez więzienie jakby była u siebie, wiec zielonowłosy ani przez chwilę nie planował jej przeszkadzać. Była starsza stopniem, do tego więźniowie się jej bali, więc w spokoju mógł jej towarzyszyć, rozglądając się przy okazji. Nigdy nie był w takim więzieniu, wiec ciekawiło go jak jest skonstruowane.
Rin-sama, jeśli mogę zapytać. Czy to ty stworzyłaś cele, które odbierają możliwość korzystania z chakry? Czy... Czy metoda ich tworzenia jest gdzieś opisana? - Zielonowłosy postanowił zaryzykować. Bardzo ciekawiło go jak są one skonstruowane. Zakładał, że jest to pewnego rodzaju pieczęć, jednak pewności nie miał. Był on Ayatsuri, jest to klan, który tylko dzięki ciekawości i chęci rozwoju jest w stanie stanąć naprzeciw innym klanom. Dlatego też naturalnym jest, że musiał zapytać o tę jedną rzecz. Szczególnie, że czuł, że fuinjutsu to coś, co przychodzi mu z łatwością, być może byłby nawet w stanie jakoś ulepszyć ten genialny pomysł? Szybko skarcił się w głowie za wybieganie tak bardzo do przodu, no ale bardzo ciekawiło go czy kobieta będzie chciała w jakikolwiek sposób opowiedzieć mu o tych zabezpieczeniach.
Młody... Tak powiedziała to Tetsu w trakcie rozmowy. Musiało chodzić jej o doświadczenie, w końcu wydawało mu się, że jest młodsza od niego. No ale nie skomentował, nie wypadało, poza tym, nie widział w tym nic złego. Co prawda nie przepadał za takim protekcjonalnym tonem, no ale to ona tutaj była wyższa stopniem, więc mogła robić sobie co chciała. Po otrzymaniu polecenia przytaknął głową, a następnie udał się tam gdzie go skierowano, aby przekazać jej polecenia. Kiedy tylko odnalazł odpowiednich ludzi, przekazał cały rozkaz. Oczywiście nie omieszkał wspomnieć kto go wysłał, gdyż wyglądało, że to imię otwierało w tym więzieniu wiele drzwi. Ciekawe, czy gdyby na samym początku powiedzieli, że Rin-sama przyjechała do więzienia załatwić problem z buntem, to ten momentalnie by się zakończył i wszyscy wróciliby do swoich cel. Jak strasznym zarządcom była, że więźniowie aż tak się jej bali. A może, była po prostu tak skuteczna?

[Kuroi Kuma]

Wszystko się ładnie układało, więźniowie sobie fajnie pracowali, widać że miejsce wracało do ładu. To się Kumie podobało.nkby nic, prosta rzecz a jednak człowiek się cieszy widząc jak chłopaki dobrą robotę dbając o swoje miejsce odsiadki. Zrobiło się luźniej i atmosfera się nieco poprawiła. Jak słodko że zabójstwo poprawiło wszystkim humor.
-Mnie pytacie? Co ja tu też odsiadkę mam? Na miejsce no... - poczuł się dziwnie jako komisarz Bagieta pilnujący więźniów przy sprzątaniu pobojowiska... Czego to ludzie nie wymyślą. Niestety ten porządek nie trwał wiecznie, bo przyszła jakaś lafirynda w towarzystwie dzieciaka i musieli wszystko zepsuć. Staruszek tylko westchnął ciężko patrząc jak więźniowie uciekają zapewne do swoich cel.
Tobie się udało z tego co widzę Młody - rzucił krótko do Młodzika widząc że przybył z posiłkami, chociaż nieco zepsuł ogarnianie więzienia, ale no tak bywa.
Zaprowadziła ich do jakiegoś pomieszczenia, gadała w sumie od rzeczy ale na szczęście jakby Kuroia tutaj nie było i za wszystko odpowiadał Tetsuro... Czyli świetnie! Bo jeszcze ktoś by go do odpowiedzialności pociągnął hyhy. Oby tylko opierdolu nie dostać i wyjść stąd jak najszybciej, dalej w drogę. Krótka to przygoda, ale treściwa była.

[Ario]

Tetsuro & Kuroi
Twarde negocjacje
Kolejka 17/17

Tetsuro pochwalił swojego towarzysza Kuroia w związku z odwaleniem chyba tej najbrudniejszej roboty wewnątrz kryminału, na co tamten również odwdzięczył mu się tym samym. Na pytanie Tetsuro na temat wyjaśnienia zabezpieczeń, Rin-sama odwróciła się w jego kierunku i spojrzała mu w oczy. Można było w nich dostrzec śmiertelną powagę.
- Jakbym Ci powiedziała, to musiałabym Cie zabić. - rzekła, by po chwili uśmiechnąć się niewinnie. - Żartuję oczywiście. - i po tych słowach odeszła, nie wyjaśniając nic więcej. Tak więc Tetsuro miał kolejną zagadkę do rozwikłania, które ze słów kobiety było prawdą.

Wyszliście na zewnątrz. Przy stanowisku ewakuacyjnym stał Wasz ulubiony strażnik, który niewiadomo czemu był zdecydowanie zbyt blady. Możliwe, że przed Wami miał reprymendę od Rin-sama, ale to tylko domysł. Ogólnie był rozgardiasz - część osób ze składu Rin pomagała byłym zakładnikom, a strażnicy zaczynali zbierać klamoty. Przekazaliście to o co was prosiła kobieta i strażnik skinął głową.
- Dzię...dziękuję. Za wszystko. - wymamrotał jedynie.

No i finalnie wszystko się udało. Ludzie żyli, źli nie żyli, w kryminale miał zapanować ponownie porządek, a nasi bohaterowie byli gotowi na kolejne przygody. Teraz pytanie - czy czas odpocząć w karczmie przy dobrym jadle i napitku, czy może ruszycie odrazu dalej? To już zależało do Ciebie.

Wyprawa zakończona powodzeniem

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

Jesień 393

Wyprawa B

---

Zielonowłosy wysłuchał swojej rozmówczyni, niestety nie dowiedział się od niej zbyt wiele. W sumie to nic, poza tym, że nie był pewien czy żartowała czy nie, niby jej ton to sugerował, ale z drugiej strony powiedziała coś innego. Tajemnicza z niej osoba była. No ale nic to, być może w przyszłości będzie miał okazję dowiedzieć się czegoś więcej. Kiedy będzie silniejszy, kiedy zyska wyższą rangę, wtedy na pewno będzie chciała podzielić się tą tajemnicą. W końcu czemu miałaby to robić z jakimś przeciętnym Akoraito... Im Tetsuro bardziej zagłębiał się w ten zawód, tym bardziej rozumiał dlaczego jego matka tak bardzo lubiła pracę dla klanu. Była niebezpieczna, jednakże można było spotkać w ten sposób wiele ciekawych ludzi. Nawet ten tajemniczy staruszek był ciekawy. Specyficzny, ale ciekawy.
- To co Kuroi-san. Po robocie dobrze by było coś zjeść. Możemy też napić się jakiegoś piwa czy wina. Co myślisz? Znam dobry lokal w centrum. Ja stawiam oczywiście, w końcu trochę nam pomogłeś dzisiaj. - uśmiechnął się do swojego towarzysza. Mimo wszystko zawdzięczał mu wiele, ciężko było powiedzieć czy poradziłby sobie sam z tą całą sytuacją. Dlatego też wypadało, aby się jakoś mu zrewanżował. Przez chwilę myślał o zaproszeniu go do siebie, żeby tam coś przygotować, ale dziadzio nie przepadał za gośćmi, więc to mogłoby się źle skończyć. Knajpa w centrum jest bezpieczniejsza, szczególnie, że to nie byle jaka knajpa. No ale to już niespodzianka na później.
Kiedy wyszli, Tetsuro podszedł jeszcze do Kapitana, który złożył mu podziękowania. To było miłe, chyba pierwszy raz ktoś dziękował mu za wykonaną robotę. No ale cóż, takie było jego zadanie jako shinobiego, miał zapewniać im ochronę i bezpieczeństwo i mimo tego, że jeszcze nie był tak silny jak być mógł, to już teraz starał się ile się dało. Nie było perfekcyjnie, ale było dobrze.
- Drobiazg. To ja dziękuję, że zabezpieczyliście teren w trakcie gdy działaliśmy. Dzięki wam mogliśmy skupić się w pełni na naszym zadaniu. - uśmiechnął się do niego i skinął głową. Następnie ruszył w stronę swojego wielbłąda, który teraz był uwiązany gdzieś na uboczu. Co prawda w swoim miejscu treningowym pozostawił sporo rzeczy, no ale mogły tam poczekać, wpadnie tam następnym razem i je zabierze, nie było tam nic na tyle wartościowego, żeby wymagało natychmiastowego zabrania. Teraz, po wykonanej robocie, można było odpocząć i przygotować się na nadchodzący kolejny dzień. No ale zanim to, to można wyskoczyć na piwko czy dwa, oczywiście jak staruszek ma ochotę, bo jak wiadomo, w jego wieku trzeba iść szybko spać bo jak się przegapi godzinę, to nawet ziołowe tabletki nie pomogą...

[Kuroi Kuma]

Wszystko jakoś się ułożyło, tego można było się spodziewać po zmierzającym do końca liczniku który co jakiś czas się pojawiał, ale nigdy jakoś tak fizycznie, tylko w świecie meta czy tam innym literkowym. Kuroi w sumie cieszył się z takiego rozwiązania, gdzie ofiar było mało, w sumie tylko trochę go łeb bolał po kilku strzałach, ale to w sumie o tyle fajnie, że tylko na tym się skończyło. Więźniowie w celach, ta laska wyglądała na zadowoloną, nic tylko świętować albo iść w cholerę. Jedno i drugie wchodziło w grę. Tatsuro chyba skłaniał się za pierwszą propozycja, bo... Cóż, w sumie bezpośrednio to zaproponował. Przez chwilę Staruszek się zamyślił, gładził ją przez chwilę zastanawiając się nad propozycją, chociaż nigdy w sumie nie odmówił takiej propozycji, bo to byłaby plama na honorze.
-W sumie- odpowiedział jakże szczegółowo i z drobiazgami na pytanie młodzika. Ah jak ten Kuroi potrafił coś powiedzieć to nikt tak nie umiał. Pokiwał przy tym oczywiście głową jak jakiś mędrzec z którym to nie miał nic wspólnego, ale zawsze to dobrze wyglądało.
-To brzmi jak całkiem dobry plan, masz coś konkretnego na myśli? - kontynuował, przy okazji przyglądając się co takiego robi nasz Młodzik.
-Na jaką cholerę zmuszasz to biedne zwierzę do towarzystwa i targania całego tego syfu za Ciebie?
-