Mała oaza przy trakcie handlowym

[Shins]

Czas spędzony na rozmowie z dwójką niezapowiedzianych gości zmęczył psychicznie Shinsa. Ten koncert złośliwości zmienił się w pewnym momencie w pokaz pogardy dla wszystkich pozostałych. Szczególnie w wydaniu dziewczyny, która miała bardzo wysokie mniemanie o samej sobie. Aby trochę się rozluźnić Shins postanowił przeprowadzić sobie trening, który z czystej rozgrzewki zamienił się w trening nowych technik przed turniejem. I zabrał chłopakowi wiele czasu, który ten umilał sobie wylegując się nad wodą oazy w przerwach między treningami.

  Ukryty tekst

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
  

  Ukryty tekst

[Shins]

Shins postanowił spędzić nad oazą więcej czasu. Miejsce było całkiem przyjemne - dobrze zaopatrzone, z chatkami dla podróżnych. I nieczęsto odwiedzane. Same plusy. Dobrze to robiło na samopoczucie chłopaka, a ponadto pozwalało mu w spokoju prowadzić treningi, których nie mógłby robić, gdyby kręcili się tutaj przypadkowi ludzie.

  Ukryty tekst

Zmiana tematu: Polowy plac treningowy

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
  

  Ukryty tekst

[Shi]

       Trochę czasu minęło nim dziewczynie udało się dotrzeć do Sabishi. Kunoichi przechodząc przez poszczególne lokacje odczuwała wyraźną różnicę w występującym wszędzie klimacie. Dziewczyna lubiła podróżować, ale nie uważała, że tutaj jest tak gorąco. Shi już dawno zapomniała jak to jest być tutaj. Tak czy inaczej był poranek, a wypoczęta dziewczyna znalazła się w całkiem miłym dla oka miejscu. Była to mała oaza, gdzie znajdowało się trochę roślin, krystalicznie czysta woda i trzy jakieś lepianki. Niczego temu miejscu nie brakowało, będąc tutaj Shi postanowiła chwilę posiedzieć w cieniu by zebrać trochę myśli... Również dziewczyna uzupełniła ubytki w gurdzie, które wystąpiły podczas jej ostatniej przygody nad zapomnianym jeziorem... Po pewnym czasie kunoichi stwierdziła, że spędzi tutaj trochę czasu, więc usiadła pod jedną z największych palm zaraz obok niskich roślin, gdzie było  najwięcej cienia i nikt nie mógł jej na pierwszy rzut oka wypatrzeć w tym miejscu...

[Ario]

Gdy chłopak dotarł do oazy, zrobił duże oczy i rozejrzał się bezpardonowo. Miał iść zrobić zakupy, a zamyślił się jak najlepiej mógłby wykorzystać to, czego dziś dokonał: jak mógłby skonstruować coś zdecydowanie lepszego, tańszego i bardziej...bardzo nie chciał używać słowa "śmiercionośny", także zatrzymał się na lepszym i tańszym. Tak się zamyślił, że przeszedł kupę drogi, ale że słońce pustyni było mu przyjazne i chciał sobie zrobić jeden dzień wolnego od ratowania ludzi w prostych czynnościach w wiosce, to stwierdził, że w sumie spacer mu się przyda. Też nie pamietał, kiedy zapuszczał się poza wioskę. Nie chciał osiąść jak matka, która...ah...mateczka...nie chciał o niej myśleć.

Ario stanął na środku oazy i rozejrzał się.
- Ale...ale się tu zmienia wszystko. - chłopak popatrzył na zebrane daktyle pod drzewem. Przynajmniej ludzie dbają ciągle o to, żeby zostawiać po sobie porządek. I bardzo dobrze - jeżeli każdy by zaniedbywał takie rzeczy, wiele podróży stałoby się trudniejszych.

Młody Kunisaku podszedł więc do źródła wody. Zsunął z ramion część kamizelki, odkrywając dość chude i kościste barki, po czym wział wody do dłoni i zmoczył sobie kark i trochę klatki piersiowej.
- Dawno nie robiłem sobie wolnego. - powiedział cicho zadowolony. Dopiero gdy wstawał, kątem oka coś dostrzegł. Raczej kogoś. Ktoś siedział i go obserwował. Chłopak nie dostrzegł kto to, lecz szybko zaczął się ubierac.
- No...no...no no przepraszam, nie wiedziałem, że ktoś tu jest.

[Shi]

        Wczesna pora, a i pogoda świetnie dopisywała. Wszystko to sprawiało, że humor naszej bohaterki był w całkiem świetnym stanie. Dziewczyna siedziała na piasku oparta o pień palmy. Kunoichi obserwowała okolicę w zastanowieniu nad lepszym jutrem... W pewnym momencie ktoś postanowił zawitać w to miejsce. Kunoichi nie spodziewała się, że ktoś tu przyjdzie. W końcu miesce to nie było tak duże, były przecież większe oazy, które zapewniały swą wielkością o wiele więcej atrakcji. Tak czy inaczej nowym gościem oazy był pewien chłopak, który wyglądał dosyć młodo. Można nawet stwierdzić, że był w podobnym wieku do naszej kunoichi. Shi nie zamierzała przeszkadzać mu w tym co robił, bo ten najwyraźniej jej nie widział. Prawda? Dziewczyna wolała siedzieć spokojnie i obserwować, czasami takie stanowisko było jedym z najlepszych rozwiązań jakie by można obrać w nie jednej i nie dwóch sytuacji. Tak też było dzisiaj. Kunoichi patrzyła jak ten podszedł do zbiornika wodnego, zsunął z ramion część kamizelki, odkrywając dość chude i kościste barki, po czym wział wody do dłoni i zmoczył sobie kark i trochę klatki piersiowej. Być może był to podróżnik zmęczony swą wędrówką, tego dziewczyna nie wiedziała. W każdym bądź razie, w pewnym momencie wstał i... No właśnie, zauważył naszą bohaterkę. Na jej widok zaczął się szybko ubierać, zaś chwilę po tym przemówił do niej...
-Nic się nie stało, to publiczne miejsce, każdy może tutaj być...-odpowiedziała miłym dla ucha tonem głosu. Dziewczyna nikogo tutaj nie znała, a chciała w tych okolicach na jakiś czas zabawić. Być może uda jej się nawiązać z kimś trwałą relację... Tak też kunoichi podniosła się z ziemi, bo nie wyglądało to kulturalnie, a chciała zrobić dobre wrażenie. Prawda?
-Cześć...mam na imię Shi...-przywitała się, chwilę po tym przedstawiając swoje prawdziwe imię. Dziewczyna nie wiedziała jak chłopak zareaguje, w końcu nie znała reakcji tutejszej ludności. Tak więc czekała na ruch chłopaka jednocześnie zastanawiając się co będzie dalej...

[Ario]

Ario był zaskoczony tym, że osobę, którą zauważył, była...dziewczyna. Jego poprzednie doświadczenia z kobietami, opierały się głównie na babciach, które chciały, by chłopak pomógł im w pracach najczęściej ogródkowo-roślinnych (chyba, że mowa o babci, która kazała mu się wspinać po skale, co niemal przypłacił życiem), lub matce, która już dawno zatraciła jakieś człowieczeństwo i skupiła się na swojej wierze do zbawienia w lalko-statuetkę, której oddawała hołd.

Tymczasem, przed nim stała w pełnej osobliwości dziewczyna i to jeszcze w jego wieku. Trochę podświadomie wyparł nawet tą informację, że na świecie żyją dziewczyny w jego lub zbliżonym wieku. Chłopak otworzył usta w literę o, i stał tak przez chwilę, gdy ta się przedstawiła. Kropla potu spłynęła mu po twarzy. Prawdopodobnie stanął przed największym wyzwaniem w swoim życiu ninja. Musiał nawiązać kontakt...z rówieśniczką!
- NO NO NO NO NO NO NO JA...JESTEM ARIO. - chłopak w swoim stylu zaczął się jąkać, po czym ukłonił się dziewczynie, na znak powitania.

Był w takiej pozycji przez chwilę, gdy zdał sobie sprawe, jak się zachowuje i że zaraz dziewczyna weźmie go za jakiegoś cudaka. Trochę tak, jak on uważał matkę.
- B...bardzo miło mi Cię poznać. - dodał, wyprostowywując się.

Ario się delikatnie uśmiechnął, po czym wystrzelił rękę w jej stronę z palcem wskazującym.
- Ale masz gurdę! Ale fajna! - oczy chłopaka się wytrzeszczyły, a on sam jednym susem, znalazł się blisko niej. Jakby zupełnie zapomniał o tym, że się denerwował, bo zobaczył coś, co go zainteresowało. Mogło to przypominać pokazanie łakocia dziecku.
- Guarda! Na piach? Na wodę?...hmm...na piach! Ty jesteś z tego rodu Shinobi! Od piachu! Nosicie piach w gurdach, prawda? - dziewczyna jeszcze nie wiedziała, że Ario bardzo często lubi...
- Strasznie musi być ciężka. Nie lepiej zrobić 4 małe gurdy, na ramiona i nogi, w formie ochraniaczy? Wtedy będziesz mogła używać gurdy jako tarczy...albo jeszcze lepiej! ...zrobić zbroję! - ...ulepszać rzeczy, które wydadzą mu się ciekawe.

[Shi]

        Kunoichi nawiązała kontakt ze swoim rówieśnikiem. Dziewczyna we wszytkim posiadała jakiś konkretny cel. Tak też było teraz... Shi patrzyła na chłopaka miłym dla oka wzrokiem czekając na jego odpowiedź. Ten wyraźnie ją widząc stał z otwartą buzią, najwyraźniej nie miał na co dzień do czynienia z osobami jej pokroju. Tak czy inaczej chłopak przemówił przedstawiając się kunoichi. "...chyba jest zestresowany..."-pomyślała Shi słysząc ton głosu jakim mówił do niej.
-Mi również miło cię poznać.-powiedziała dziewczyna nie chcąc wychodzić z dobrej roli. W pewnym momencie chłopak wystrzelił rękę pokazując ją na gurde dziewczyny. Również zaczął mówić, najwyraźniej był zachwycony tym co zobaczył. Niedługo po tym bardzo szybko skrócił dystans dzielący ich by dalej kontynuować temat do rozmowy...
-Tak, tam jest piach... Nosimy go w gurdach bo nie w każdych warunkach on występuje...-odpowiedziała chłopakowi kiedy ten skończył mówić. Wszytko wskazywało na to, że skończył się stresować.
-Jest ciężka, ale trzeba przywyknąć jakoś do tego...-dodała chwilę po nim.
-Czy ja wiem czy odrazu zbroję... Może i dobry pomysł, ale na pewno nie dało by się transportować ze sobą takich ilości jak w przypadku gurdy...-powiedziała Shi jednoczenie mierząc chłopaka wzrokiem. Dziewczyna była bardzo ciekawa jakie umiejętności on sobą reprezentuję...
-A ty czym się zajmujesz? Opowiedz coś o sobie, chętnie posłucham...-powiedziała miłym tonem głosu, chwilę po tym ruszyła lekko do przodu.
-Może usiądziemy w cieniu, co będziemy tak stać...-dodała proponując mu pewne rozwiązanie. Shi już wystarczająco dużo się nachodziła, nie chciało jej się teraz jeszcze stać... Prawda?

[Ario]

Dziewczyna odpowiadała na pytania, którymi zasypywał ją Ario. Sam chłopak wpadł po drodze, na kilka pomysłów ulepszeń, jednak gdy Shi zadała pytanie klucz, chłopak na chwilę się zatrzymał w swoich pytaniach.
- Czym ja się zajmuję? - powtórzył zdziwiony.
W sumie...nie miał na to dobrej odpowiedzi. Co prawda na codzień zajmował się pomocą w wiosce, pilnowaniem obu gospodarstw, o ile jego lepianką można takowe nazwać, wspierał matkę i...
- To znaczy no...ja się zajmuję generalnie ulepszaniem rzeczy. Buduje różne konstrukcje...o!...na przykład, ostatnio dokończyłem swój dom...o ile to można domem nazwać. Zwykła lepianka, ale doprowadziłem wodę w podziemiach, no i mój warsztat jest pod ziemią, więc jak jest za gorąco to tam można się ukryć...chociaż ja lubię, jak jest gorąco. - odparł i ruszył za dziewczyną, ale jeszcze nie siadał. Spojrzał na niebo po czym podrapał się po głowie.
- Wiesz...teoretycznie to nie moja sprawa...ale skąd się tu wzięłaś? Dawno nie widziałem żadnego użytkownika piasku. Coś się stało? A może to z powodu Unii tu jesteś? - powiedział, po czym usiadł obok niej.
Chłopak wyciągnął rękę w stronę daktyli, po czym z jego palca wystrzeliła niebieska linka chakry, złączając się z pożywnym owocem. Ario pociągnął dłoń do siebie, a złączony nicią daktyl wystrzelił w jego stronę tak, że młody Kunisaku złapał go w locie i następnie zjadł, czekając na odpowiedź Shi.

  Ukryty tekst

[Shi]

        Chłopak przemówił... Jego odpowiedź niestety nie była taka jaką Shi chciała usłyszeć. Dziewczyna nie pytała o to czy na co dzień siedzi w domu czy gdzieś tam, tylko o umiejętności. No ale najwyraźniej źle sformułowała pytanie do chłopaka. Ten zaczął opowiadać jak to buduje sobie w domu, przerabia wszystko i wtedy do głowy dziewczyny wróciła pewna myśl. W końcu ostatnio miała do czynienia z czymś co wybudował tak zwany wynalazca, być może chłopak należał do tego typu ludzi... Prawda? Tak czy inaczej Shi ruszyła, a ten zamiast pójść obok niej to szedł za nią. "...czyżby coś kombinował?..."-pomyślała jednocześnie przemieszczając się do przodu. Kunoichi wybrała miejsce obok palmy, gdzie nie było za dużo roślin, te znajdowały się po jej przeciwnej stronie. Tak też dziewczyna usiadła opierając się o pień drzewa tak żeby znajdować się na przeciwko chłopaka. Shi chciała widzieć jego każdy ruch, w końcu nie znała go i nie wiedziała z kim ma do czynienia. Prawda? Chwilę po tym chłopak zapytał co tutaj robi... Najwyraźniej chciał zmienić temat. Być może tamten mu nie odpowiadał...
-Tak chodzi o unię...-odpwiedziała po chwili uśmiechnęła się do niego. Czy chodziło o to? Znając dziewczynę to trzeba by się zastanowić nad tym sześć albo i dziesięć razy, czy w ogóle mówiła prawdę... Tak czy inaczej chłopak zrobił coś co przykuło jej uwagę. "...jak on to zrobił?..."-pomyślała widząc zaistniałą sytuację, niedługo po tym dodała mówiąc żartobliwym tonem głosu.
-Czyli ty potrafisz kontrolować obiekty tak, aby poruszały się według twojej woli...?-zapytała, ale odpowiedź była dość oczywista po ujrzeniu tego co zrobił. Prawda?

[Ario]

Aria opędzlował daktyla, po czym słysząc pytanie Shi, na chwilę odleciał. Plusem tej całej sytuacji było to, że jakoś przestał się przejmować obecnością dziewczyny i nie stresował się tak, jak wyglądało to na początku. Na początku zastanowiło Ario, czemu dziewczyna znalazła się w tym miejscu. Jest szpiegiem z Unii? Ario miał na ten temat swoją teorię, ale o polityce starał się zbytnio nie rozmawiać.
- Ah...o to chodzi. No...ym...tak, ale nie nazwałbym tego jakąś wielką...zdolnością. Ot sztuczka, której nauczyła mnie matka, abym mógł się bronić, jak przyjdzie potrzeba... - powiedział dużo ciszej. - ...albo bronić to co dla mnie cenne. - dodał trochę pewniej.
Ciekaw był, co dziewczyna przeszła w swoim życiu, ale nie chciał jej bombardować pytaniami na samym początku. Zdecydował, że da jej czas - sobie również, na powolne poznanie, by nikt nie czuł się skrępowany.
- A więc...na długo przyszłaś do naszej osady? To znaczy, oazy...ale pewnie zmierzasz do osady?
Jeżeli tak, to może będzie miał okazję pokazać jej osadę, swoją lepiankę, chociaż wątpił, że zrobi to na kimkolwiek wrażenie, jednak jak tak się zastanowić...chłopak całe życie był sam i nie nawiązał żadnej relacji w swoim życiu. Pogrążony i porzucony przez brata, zajmował się tylko jedną osoba, z którą relacja już była raczej formalnością. Gdyby tylko jego brat tu był, napewno wszystko byłoby łatwiejsze...

[Shi]

        Młodzieniec nie chciał dużo o sobie opowiadać, być może nie miał zaufania do dziewczyny. Prawda? W końcu nic dziwnego, przecież jej nie znał. Tak czy inaczej Shi słuchała co ten mówi. Ario zadawał jej kolejne pytania. Chłopak był ciekaw jej osoby.
-Czy na długo... Głównie przybyłam tutaj ubić jakieś interesy. Ogólnie to sporo podróżuje, nie siedzę w jednym miejscu tak jak większość ludzi...-powiedziała po krótce wyjaśniając swój pobyt tutaj. Kilka chwil później dodała mówiąc spokojnym tonem głosu.
-A ty od zawsze tutaj mieszkasz? Jak to jest żyć cały czas w jednym miejscu...-zapytała Shi. Dziewczyna była trochę ciekawa tego, w końcu jej życie nie ułożyło się idealnie. Nie miała własnego kąta. Prawie całe życie musiała walczyć o swoje przetrwanie... Z drugiej strony to nie było nikomu dziwne zważając na to co dzieje się wszędzie. Wiele dzieci jej podobnych zostało dawno temu osierocone i muszą trudnić się tego typu życiem. Tak czy inaczej Shi siedziała spokojnie czekając na jego odpowiedź...

[Ario]

Ario odchylił się i oparł na rękach. Spojrzał głęboko w stronę nieba, mrużąc przy tym oczy.
- Mieszkam tu od zawsze. Mój brat z ojcem wybrali inną drogę, oni poszli odkrywać świat i handlować, ja zaś zostałem, bo byłem za młody...zostałem i opiekuję się matką...o ile można to tak nazwać.

Młody shinobi gdy usłyszał pytanie, jak to mieszkać całe życie w jednym miejscu, trochę się zmieszał. Równie dobrze mógłby zapytać, jak to jest podróżować, odkrywać nowe rzeczy...lecz czy to jest lepsze, niż miejsce, do którego można wrócić?
- Wiesz...nigdy się nie zastanawiałem, jak to jest. Po prostu żyję, a dni lecą...chociaż pewnego dnia, zamierzam ruszyć w świat i zobaczyć...o, nawet gdzies miałem zapisane, ale nie mam kartki przy sobie. - powiedział, szukając dłonią po kieszeniach. - Napewno chcę zobaczyć deszcz...to musi być fantastyczne, jak woda leci z nieba! No i chciałem zobaczyć morze, albo ocean...no i zimne góry, gdzie podobno, na górze są pokryte lodem. - na jego ustach pojawił się skromny uśmiech. - Ty napewno już wszystko widziałaś...opowiesz mi, jak wygląda morze? Naprawdę jest wszędzie woda? I nie widać horyzontu?

Ario trochę się rozruszał na te temat. Stał się trochę bardziej energiczny, czekając na odpowiedź dziewczyny.
- No i jak już ruszę, to muszę odszukać brata z ojcem...o ile jeszcze żyją...mamy sobie do pogadania. - dodał, trochę poważniej. - A właśnie, jakie interesy masz do ubicia? W sumie ja też muszę iść do sklepu później, to Ci mogę pokazać drogę.

[Shi]

          Chłopak zaczął opowiadać o swoim życiu. Najwyraźniej przestał się już zastanawiać czy może mówić więcej o sobie czy nie... Być może towarzystwo Shi mu odpowiadało. Tak czy inaczej powiedział coś o ojcu i baracie oraz tym, że opiekuje się matką. Możliwe, że ta sytuacja miała nieco większe dno niż mogło by się z początku wydawać. Normalnie to dziewczyna by od razu o to zapytała, chciała nawet, ale wiedziała że ten i tak nie odpowiedział by, albo odpowiedział by wymijająco. Kolejne jego wypowiedzi dotyczyły miejsc, które chciał by odwiedzić. W pewnym momencie zadał Shi kilka pytań, dziewczyna nie miała nic przeciwko, aby mu opowiedzieć co i jak. Chłopak wydawał się być naprawdę sympatyczną osobą. Tylko czy było tak na pewno?
-Tak, dokladnie tak jest. Zupełnie jak byś nalał wody do miski i zaczął nią kołysać w różnych kierunkach. Co chwilę fale morskie uderzają o brzeg. To całkiem świetny widok, zwłaszcza jak jest ciepło. Można wtedy popływać, gorzej jak temperatura jest niska, wtedy odczucia nie są już takie miłe...-opowiadała miłym tonem głosu co i jak... "...nie dokończone sprawy, ciekawe o co im poszło..."-pomyślała Shi zastanawiając się nad tym co chłopak przed chwilą jej powiedział. Kunoichi zainteresowała się jego osobą, w sumie to nic dziwnego, w końcu dawno nie miała do czynienia z nikim w jej wieku o predyspozycjach ninja.
-Wiesz, głównie szukam zarobku...ale w sklepie też mam coś do załatwienia, ale to później za kilka dni.-powiedziała Shi.
-Byłam już tam, wiem gdzie to jest...-dodała chwilę później.
-Ja też chce daktyla, podasz...?-zapytała żartobliwym tonem głosu. Dziewczynie było trochę szkoda, że chłopak sam jadł...

[Ario]

Ario wyobraził sobie, bujanie miską na boki i rozbijanie fal...ależ to musiał być widok. Co więcej, Shi opowiedziała mu o tym, że można się było kąpać i że to również fantastyczne przeżycie. Chłopak nie mógł w to uwierzyć, że takie cuda istnieją na świecie. Dowiedział się o tym głównie z opowieści ojca, jak ten wracał z wypraw, albo gdy usłyszał coś od kupców, przejeżdzających przez lokalne osady.
- Łooo...to musi być...fantastyczne. - odparł jej, trochę rozmarzony. Trochę nieobecny sięgnął i podał jej miskę z daktylami, tak, by mogła sobie sama wybrać, którego chce dziabnąć. - Kupcy dbają, by zawsze w oazach było pożywienie. Działa to w obie strony, bo jak kiedyś się rusza w daleką trasę, to może Cię dopaść nagły głód i wtedy... - zaczął tłumaczyć Shi, o zasadach, które panują na pustyni, jak ona sama była z klanu, który z pustynią jest chyba najbardziej związany. - Nie wiem czemu Ci to opowiadam...przecież Ty masz dużo większe doświadczenie w podróżach niż ja... - zauważył chłopak i ucichł.

Przez chwilę zastanawiał się, co powiedzieć.
- Jesteś może głodna? Bo jak tak, to mogę przygotować coś do zjedzenia, albo pokazać Ci wioskę, to jak wolisz. Może po drodze udałoby nam się znaleźć jakieś zlecenie, ale to musiałbym się trochę przygotować, bo powiem szczerze, że wyszedłem troszkę spontanicznie...

[Shi]

          Shi opowiedziała co nie co chłopakowi o morzu i zasadzie działania fal wodnych. Dla osoby, która nie miała z tym nigdy wcześniej do czynienia było to napewno naprawdę ciekawe doświadczenie... Młodzieniec mógł wyobrazić sobie to wszytko w swoim umyśle. Po pewnym czasie zaczął jej opowiadać zasady działania oaz oraz tego jak podróżni kupce dbają o nie. Tak dziewczyna wiedziała o tym co nie co, w końcu całe życie podróżowała, jeśli tak można by to nazwać...
-Nie przeszkadza mi to, możesz opowiadać...-powiedziała Shi do chłopaka kiedy ten odparł, że ta więcej wie na ten temat...
-No w sumie, można się przejść gdzieś... Pospacerować, chętnie zobaczę co i jak... Trochę mnie już głód łapie, ale ten owoc na razie mi wystarczy.-powiedziała kunoichi zgadzając się na propozycję chłopaka. Shi nie miała nic przeciwko, aby gdzieś pójść, coś obejrzeć. Co będą tak siedzieć... W końcu był ranek, pogoda świetnie dopisywała, można było tego typu ewentualność w całkiem dobry sposób wykorzystać. Prawda? Tak czy inaczej chłopak dał jej do wyboru,który owoc chciała sobie wziąć. Kunoichi wybrała największy i czekając na jego dalszą reakcję zajadała się jego kawałkami...