Szlak transportowy

[Ario]

Ario w akompaniamencie marionetki żółwia i swojej matki w środku, która trzymała przy sobie małą marionetkę i patrzyła przed siebie nieobecna podążali szosą w kierunku miejsca docelowego.

  Ukryty tekst

Dokąd: Ryuzaku
Przez: Sabishi -> Atsui -> Sakai -> Shinrin -> Midori -> Ryuzaku
Środek transportu: Piechota

Z/T viewtopic.php?p=207237#p207237

[Osamu]

Podróż przebiegała dość spokojnie, wręcz nudno gdyby nie to, że Panienka w dość bezpośredni sposób prezentowała swoje zainteresowanie jego osobą. Bardzo chciał jej odpowiedzieć czy jest doświadczony czy nie ale szybciej pojawiło się konkretniejsze pytanie. -Mój rodzic również zwleka ze znalezieniem mi odpowiedniej żony. Troche to rozumiem ponieważ po pustynnym pogromie z całej mojej rodziny zostałem tylko ja i matka. Odpowiedział dość spokojnie bez przesadnego przejęcia w głose. Cóż takie już było życie wszystkich Kaguya. Matka Saname widocznie próbowała nieco ograniczać córkę ale bezskutecznie. Osamu uważnie słuchał tego co mają do powiedzenia kobiety. Może faktycznie było tak, że ten cały Arisaka nieco pofolgował sobie w wypełnianiu obowiązku względem swojego Pana. Wrócił ednak do przyjemniejszej części jaką była rozmowa z Saname. -Byłbym więcej niż szczęśliwy, gdyby... Pojawienie się człowieka pana Amatsu przerwało to co chciał powiedzieć Białowłosy, a chciał otwarcie powiedzieć o swoim zainteresowaniu Panience.
-Na pewno niczego nie zauważyłeś? Zapytał z delikatnym rozdrażnieniem w głosie. No kurwa mać... Tak jakby nie mógł się rozejrzeć i ułatwić nieco pracy. Niemal od razu rzucił do swoich dwóch klonów żeby zaczęły zmierzać w kierunku farmy. -Najlepiej byłoby gdybym został tutaj i chronił przede wszystkim tych, o których była mowa w liście. Mówię tu o Panience Saname i Czcigodnej Pani Amatsu. Zsiadł z wielbłąda by nieco się rozprostować. -Arisaka znasz teren, weź Nane i sprawdźcie co tam się wydarzyło. Moje klony zapewnią Wam wsparcie, są wytrzymałe i mogą wykonać przynajmniej dwie bardzo skomplikowane techniki. To nie była prośba i nie zamierzał zmieniać swojej decyzji. Mogło im się to podobać lub nie ale to on tutaj decydował teraz. Dwa klony już zmierzały w kierunku farmy, kolejny już do Nich dołączał w małej odległości. Osamu zamierzał wziąć odpowiedzialność za całą wycieczkę.

  Ukryty tekst

Nazwa

Doton: Iwa Bunshin no Jutsu

Ranga

C

Pieczęci

Baran

Zasięg

Tworzenie

Obok użytkownika

Zasięg

50 metrów od użytkownika

Koszt E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za klona) + to, co przekażemy (minimum 1%)

Statystyki

Siła

Równa twórcy

Szybkość

1/2 twórcy

Wytrzymałość

100

Opis Technika polegająca na uformowaniu z kamieni wizualnie idealnej kopii użytkownika. Klon powstaje z gruntu na którym stoi wykonawca techniki, jednakże budulcem do stworzenia klona nie może być ani błoto, ani piasek czy też kamienne elementy budowli. Klon potrafi wykonywać wszelkie techniki Doton i Tai/Buki (bez wykorzystywania chakry) znane oryginałowi. Stworzona kopia nie posiada ekwipunku swojego twórcy, za wyjątkiem tej widocznej na wierzchu co utrudnia odróżnienie oryginału od kopii. Tak skopiowany ekwipunek jest równie groźny co oryginalny. Właściwości artefaktów nie zostają skopiowane, tak samo jak np. właściwości notek wybuchowych lub bombek dymnych. Iwa Bunshin ze względu na swój budulec jest wytrzymały - zwyczajne wbicie lub cięcie kunaiem nie wyrządzi mu wiele szkód. Do pełnej eliminacji konieczne jest wykonanie solidnego ataku, kruszącego ziemię i skały. Klon nie posiada wolnej woli oraz zdolności mówienia. Ze względu na brak świadomości jest więc niepodatny na genjutsu. Jego działania są w pełni uzależnione od stwórcy, który musi wydawać mu mentalne polecenia. W przypadku braku poleceń wywołanych np. krytycznymi ranami użytkownika bądź wykluczenia z walki, klony rozpadają się.

  Ukryty tekst

[Hayami Akodo]

Misja rangi D dla Uesugi Osamu
"Porwanie odbędzie się..."
19/15+
Arisaka i Nana wymieniają spojrzenia. Rzeczywiście ruszają w drogę, podczas gdy rodzinka zostaje z tobą. Ojciec niespokojnie trzyma się blisko żony i córki, córka kłóci się cicho z matką, niezadowolona z jej podejścia. Tamta dwójka idzie szybko, pośpiesznie, wiedzą, że nie mogą stracić czasu...
Ale nie udaje im się dotrzeć na miejsce. Bo kiedy twoje klony śpieszą za nimi, na drodze Nany staje grupka bandytów. To zwykłe, biednie ubrane, obdarte niedorostki, ale zdecydowanie nie mają dobrych zamiarów. Wskazują na to cienkie, proste noże, w które są uzbrojeni.

- Oddajcie nam wszystko, co macie, a zachowacie życie! - krzyczy jeden z nich przeciągłym, załamującym się z przejęcia falsetem, unosząc nóż w groźnym ruchu.
Pani Amatsu blednie gwałtownie, jakby odruchowo przyciąga do siebie córkę z miną pod tytułem "a nie mówiłam?". Sama panna Saname ani myśli jednak pozwolić się chronić rodzicielce. Chce być niezależna, chce zaimponować młodemu mężczyźnie, który jej towarzyszy, pokazać, że nie jest typową damą w opałach.

- Wy w ogóle macie pojęcie, kogo zaatakowaliście? Jestem z rodziny Kaguya! - krzyczy gniewnie. -- Zejdźcie nam z oczu, albo ci shinobi pokażą wam, gdzie jest wasze miejsce!

Nana wzdycha głęboko. Cudownie, trafiła się jej niepokorna klientka z przerośniętym ego, upierdliwy kuzynek, który może zgarnąć jej laury i do tego zagadka, której na ten moment nie rozwiążą... Bez słowa wdaje się w walkę z pierwszym z sześciu przeciwników, Arisaka bierze na siebie drugiego. Cóż, twoje klony też nie stoją w miejscu, również wiążą się w walkę z kolejnymi z nich... Ale im już nie idzie tak dobrze, ponieważ rozpadają się podczas walki. Czy to przypadek, czy po prostu szczęśliwe ciosy dzieciaków, trudno powiedzieć - dość, że puf, zniknęły, jesteś zdany na siebie (tamten klon, którego wcześniej zostawiłeś w domu chłopca, zdążył się już najpewniej rozpaść).
Jakże ulotne są te iluzje stworzone chakrą! Być może tak jest i z innymi iluzjami, które tworzą sobie Kaguya: kości mają prowadzić ich do chwały, wskazywać im drogę, prowadzić do krwi i do zwycięstw. Pustynia ma dać im to, czego oczekują: potęgę, sławę i dumę - tak, tę dumę, którą teraz przejawia córka kupca... Ona sama zresztą też dała się zwieść, myśli, że bez większych szkoleń poradzi sobie sama, bo przecież musi coś udowodnić. Musi się pokazać, przekonać, że jest warta ochrony.
W zasadzie mogłoby to być nawet nieco smutne, prawda? Jeżeli bowiem próbujemy komuś udowodnić, że nie potrzebujemy ochrony, że damy sobie radę, że wszystko w porządku, że tak naprawdę jesteśmy silni...
... to zza tej zasłony słychać krzyk, który wyraża słabość.
Ojciec dziewczyny co prędzej próbuje ochronić i żonę, i córkę, i rzeczy - ale cóż może zrobić; matka nie skrywa przerażenia. A ty? Co z tym wszystkim zrobisz?

To się jeszcze okaże.

____________________________________________________________________________________________________
przepraszam za taką jakość posta, ja go pisałam na braku mózgu i pojęcia o czymkolwiek, a do tego śpiąca; jeżeli cokolwiek będzie niejasne, ścigaj mnie na dc.

[Osamu]

Osamu był bardzo spokojny, nie widział problemu tam gdzie go nie było. Nie miał ochraniać farmy, a rodzine pana Amatsu. Z tego zadania był rozliczany i wokół tego zadania krążyło jego zainteresowanie. Nie zamierzał być bezpośrednio zaangażowany w rekonesans, na który wysłał swoje klony i "pomagierów". Rozglądał się i był czujny ale przy tym wszystkim nie okazywał większego przejęcia tym co się tutaj dzieje. Przyglądał się co jakiś czas panience Saname bo ta wyjątkowo wpadła mu w oko.
Białowłosy zdecydowanie chciałby poznać lepiej tę dziewczynę i miał nadzieje, że Amatsu zgodzi się na to. Chciał nawet wrócić do rozmowy z Nią ale wtedy BEZCZELNIE i PO CHAMSKU został wytrącony przez jakiegoś balasa, który zaczął wykrzykiwać różne dziwne rzeczy na temat tego, że mają oddać wszystko co mają bo inaczej stracą życie. Ten tekst o straceniu życia lekko rozbawił Osamu co spowodowało, że uśmiech który pojawił się od razu na jego twarzy został przerwany delikatnym zaśmianiem się. Nie wierzył, że takie łachudry chcą próbować napaści na szanowanych ludzi z rodu Kaguya.
(WERSJA A) Piękna Saname wyrwała się nieco przed szereg krzycząc do tamtych żeby się poddali... Cóż no nie miało to większego sensu bo Nana wraz z Arisaka zaczęli walkę niemal od razu. Banda amatorów...
-Wystarczy! Podniósł głos tak żeby wszyscy mogli go usłyszeć, a wokół Niego świat zadrżał. Spojrzał w kierunku złodziejaszków i jeśli Ci przestali walczyć to wziął się za pytania. -Przysłała Was Erika czy jesteście wędrowną grupą pospolitych błaznów? Pojawił się jak najszybciej mógł obok Panienki Saname żeby ta była bezpieczna.
(WERSJA B) Jeśli jego wcześniejszy zabieg nie przyniósł rezultatu i całe towarzystwo się nie ogarnęło to po prostu postanowi zetrzeć ich w pył. -Jeden musi przeżyć! Zawołał radośnie i zaczął składać pierwsze pieczęcie. Szczur, wąż i tygrys, a kiedy ziemia znów zadrżała od kumulacji energii Osamu to obok Niego zaczął pojawiać się kamienny wąż. Uesugi nie zamierzał czekać i od razu posłał swój twór przeciwko tym obwiesią. Nie baczył na to żeby nie robić im krzywdy. Skoro są tańczyć to proszę bardzo. Ich życia nie były warte funta kłaków skoro chcieli napaść na bezbronnych członków jego klanu.
Jeśli uda mu się przekonać od odpuszczenia wrogich działań lub spacyfikuje przeciwników to będzie chciał dowiedzieć się kim są i dlaczego zaatakowali. Jeśli okaże się, że to najzwyklejsi bandyci to nakaże kamiennemu tworowi dokończenie dzieła i dobije wszystkich tych, którzy przetrwali. Nie chciał zostawiać niewiadomych, a ciągniecie ich do miasta na sąd oznaczało strate czasu. Chciał ruszać jak najszybciej w poczuciu wykonanego obowiązku.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Nazwa

Doton: Doryūha

Ranga

B

Pieczęci

Szczur → Wąż → Tygrys

Zasięg

30 metrów

Koszt

E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (1/2 co turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Po złożeniu pieczęci użytkownik wytwarza kamienny twór przypominający węża. Twór ten porusza się według woli twórcy i może służyć również do przemieszczania się. Ponadto, użytkownik może stworzyć dodatkowe kamienne odnogi, które mogą zgnieść przeciwnika. Technika nie należy do najszybszych (100), ale wystarczy by pokonać słabszych przeciwników, lub zagnać ich w ślepy zaułek.

  Ukryty tekst

[Hayami Akodo]

Misja rangi D dla Uesugi Osamu
"Porwanie odbędzie się..."
21/15+
Wystarczy? Nie tym dzieciakom. Nie zamierzają odpuścić, nie zamierzają nigdzie iść, nie chcą się tak łatwo poddawać. Nie za to im, do cholery, zapłacono. Dlatego kontynuują walkę, powstaje zamieszanie, panna Saname co prędzej zbliża się do ciebie. Nim jednak zdąża coś zrobić, niepotrzebnie się narazić, problem zostaje rozwiązany dzięki twojemu dużemu, silnemu wężowi. Owo potężne zwierzę - no cóż - potrafi wywrzeć wrażenie, prawda? Na pewno dzięki niemu młoda córka kupca jest tobą zainteresowana. Ba, zainteresowana... Tu pasowałoby raczej słowo zafascynowana. Porwałeś ją, uwiodłeś, sprawiłeś, że jest już całkowicie sprzedana - sto tysięcy! Dwieście! Trzysta! Kto da więcej?
Być może taki sam targ przeprowadziła Erika? Być może przesypała delikatną, nieco chłodną dłonią zimne monety i wręczyła je naiwnym dzieciakom? Albo byli to zwykli bandyci? Na takich wyglądają.
Tak czy inaczej, zgodnie z twoim życzeniem, jednemu udało się przetrwać. Nana zrobiła z nim, co trzeba - przynajmniej nikogo już nie zaatakuje (żyje, póki co, ale ze związanymi rękami raczej trudno się stawiać, prawda?). Dzieciak jest śmiertelnie przerażony, zlęknionym wzrokiem patrzy na ciebie i bez wątpienia żałuje za swoją głupotę. Tak przynajmniej to wygląda.

- Nie zabijaj mnie!

- Kto cię wynajął? - głos panny Saname jest lodowaty, na tyle, że jej właśni rodzice się wzdrygnęli. Nie spodziewali się chyba, że ich słodka córeczka zagra... w taki sposób. Dzieciak bierze szybki, płytki wdech, wie, że musi się streszczać. Może go oszczędzisz. A może nie. Chyba, że dziewczyna cię przekona. Chociaż - dlaczego by miała? On jest nikim. I umrze jako nikt. Zapomniany, porzucony, jak zwierzątko gdzieś na szlaku transportowym. Kolejny śmieć, kolejna nieistotna historia... Do czego może doprowadzić ludzi złoto, prawda?

- Przecie wiecie, że ona! - wydziera się. - Dała nam żarcie w zamian za to, że mieliśmy się tu na was rzucić! Suka miała na nas czekać gdzieś tam na górze Kankaku, mówiła też coś o Sogen, ale cholera ją wie... Puśćcie mnie wolno! Chcę żyć! Proszę!

- Twoi kumple też chcieli. I mogliby, gdybyś się na nas nie rzucił. Teraz za to zapłacisz. - ucina panna Saname. Przygląda się beznamiętnie chłopakowi, uśmiechnęła się do ciebie. Czyżbyś uaktywnił w niej Kaguyę - okrutną, lecz spokojną, gotową powstać z krwi i kości zamordowanego dzieciaka?
Najwidoczniej tak. Oczywiste jest, że rodzina kupca - w obawie o interesy ojca - nie zgłosi tego do stosownych władz. Nie będzie sądu, choć o nim pomyślałeś w odruchu sprawiedliwości; nikt nie będzie się przejmować kolejnym zaniedbanym szczylem, który zszedł parszywą śmiercią, bo zadarł z rodem Kaguya. Gdyby pan Amatsu zgłosił to wyżej, poinformował władze... Z jednej strony być może by się zainteresowały - to poważna sprawa - a z drugiej... Nie, wiadomości o możliwym porywaniu córek i szajbniętych wariatkach im grożących muszą źle wpłynąć na interesy. Lepiej więc nie nadawać im rozgłosu.
Niezależnie od tego, czy chłopak przeżyje i puścisz go wolno, czy nie (i tak nie powie ci nic więcej, a "coś o Sogen" i tak skończy się na mglistych "cosiach"), rodzina ma nowy plan. Jeżeli Erika znajduje się na górze Kankaku - niezależnie od tego, czy to prawda, czy nie, jest zawsze bowiem możliwość, że chłopak kłamał (został celowo wprowadzony w błąd?) i pozostała w mieście... Nieważne, co się stanie, pan Amatsu zmienia swoje plany. Postanawia udać się z żoną, córką, całym tym majdanem i wiernym Arisaką do Tsurai, a sprawę farmy, Sogen, góry Kankaku i pana Nobuo powierzyć Nanie i tobie. Wprawdzie to miejsce ma tak dużo wad, jak i zalet, ale nikt raczej nie powiąże ich z tym miejscem. Interesy przede wszystkim czy coś...

- Ja wezmę na siebie górę Kankaku i sprawę tej farmy. Znam te tereny, bywało się tu i tam. Ty możesz zająć się Sogen. Skoro nie masz raczej żadnej roboty, to równie dobrze możesz to wziąć na siebie... Albo zrobimy na odwrót. - w głosie Nany nie ma teraz ani krzty wcześniejszej złośliwości. Czyżby doceniła w końcu tego gorszego od niej - och, jak gorszego! - kuzyna?
Być może.
Cóż, teraz znowu musisz się zastanowić. Wprawdzie zapłacono ci za ochronę dziewczyny, a nie za śledztwo, ale... W zasadzie wykonałeś swoją robotę. Póki co, nikt jej nie porwał, zabiłeś tych, co mieli ją napastować - słowem, wyszedłeś na bohatera pustyni i możesz (na razie?) odhaczyć swoją powinność. Teoretycznie możesz jeszcze zaproponować rozwiązanie, żeby np. rodzina udała się do Sogen właśnie (bo najciemniej pod latarnią) czy coś w ten deseń (no bo przecież nie możesz tak łatwo stracić Saname z oczu, nie?). Ale to już i tak zależy od tego, co postanowisz.
Wy, Kaguya, słynęliście zawsze z... Nietypowych decyzji, podejmowanych w oparciu o prawdę, którą głosiły krew i kości pomordowanych wrogów.
Krew i kości wrogów - takich, jak to, co zostało z dzieciaków, które zmiażdżyłeś.
Tylko krew jest prawdą, Osamu. I tylko kość nie zdradza.
Być może.
____________________________________________________________________________________________________
spróbowałam się tu wspiąć na wyżyny ogarnięcia i chociaż tutaj to zrobić, po poście z twoją reakcją na to kończę misję - jeśli chcesz, pogadaj jeszcze z Saname czy kim tam chcesz. Niezależnie od tego, co zrobisz z chłopakiem, nie ma nic wartościowego przy sobie.
Misję do rozliczenia zdam w wolnej chwili, bo to w zasadzie już końcówka. żeby tylko admini nie krzyczeli potem przy czytaniu aaaaaaaa

[Osamu]

Osamu bacznie przyglądał się temu jak kamienny twór niszczył, wysysał i wygniatał życia z szajki pajaców, która zdecydowała się atakować SZANOWNY I NAJBARDZIEJ DUMNY klan na całym cholernym świecie. Walka nie trwała długo bo dzieciaki nawet nie stawiły poważnego oporu... Pewnie gdyby należeli do Kaguya byliby większym wyzwaniem ale niestety nie należeli i byli po prostu nikim, tak dla piasku jak i dla członków szanownej karawany. Poczuł też bliską obecność panienki Saname, która chyba chciała wziąć udział w walce i pokazać się mu z dobrej strony ale... Ale nie musiała i za to Osamu dostawał zapłatę.
-Dziękuje. Powiedział bardzo spokojnie i skinął głową na "bandyte". Nie widział tego, że córka Pana Amatsu zerka na Niego wymownie, jakby wymagając rozlewu krwi. Kiedy się odwrócił kamienny wąż wbił się w Niego całą siłą. Gdyby przerwali walkę kiedy o to prosił to przeżyliby bez większego problemu i bez względu na decyzje innych w tej grupie ale... Ale podnieśli swoje brudne łapska na ich szlachecką krew i to jeszcze za jedzenie? Uesugi gardził najemnikami, gardził bandytami i w gruncie rzeczy szanował jedynie pustynnych braci.
-Panie Amatsu. Postaram się dowiedzieć jak najwięcej, a przy dobrych wiatrach rozbić Erike w pył. Rzucił okiem na Nane, której chyba wyszło z głowy patrzenie z góry na kogoś kto bez kropli potu rozbił grupę bandytów. -Zajmę się tym. Jeśli będziesz czegoś potrzebować w tej sprawy szukaj Pani Uesugi w wiosce Urugi, powołaj się na mnie, a ona na pewno Ci pomoże.
Skończył swoją wypowiedź po czym zbliżył się do Saname, która tak bardzo wpadła mu w oko, że zapomniał o jej morderczych skłonnościach. Musnął jej dłoni po czym rzucił jej króciutki niemal niezauważalny uśmiech. -Dziękuje Ci... Mam nadzieje, że się szybko spotkamy. Teraz miał chwile żeby odetchnąć i zastanowić się nad dalszymi krokami. Był pewien, że zahaczy o Ningyo-shi czyli obecną dzieloną stolicę, która obrazuje upadek dumnego niegdyś klanu władców kości, a zarazem jest też obrazem nowego początku z możliwością do zakończenia waśni między najwspanialszymi rodami jakie nosi świat."

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Nazwa

Doton: Doryūha

Ranga

B

Pieczęci

Szczur → Wąż → Tygrys

Zasięg

30 metrów

Koszt

E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (1/2 co turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Po złożeniu pieczęci użytkownik wytwarza kamienny twór przypominający węża. Twór ten porusza się według woli twórcy i może służyć również do przemieszczania się. Ponadto, użytkownik może stworzyć dodatkowe kamienne odnogi, które mogą zgnieść przeciwnika. Technika nie należy do najszybszych (100), ale wystarczy by pokonać słabszych przeciwników, lub zagnać ich w ślepy zaułek.

  Ukryty tekst

[Hayami Akodo]

Misja rangi D dla Uesugi Osamu
"Porwanie odbędzie się..."
23/15+ (KONIEC MISJI!)

- Zaczekaj!

Czy dziewczyna chciała ci powiedzieć coś więcej? Co kryje się w jej - teraz dziwnie ciepłych, rozjaśnionych, gdy na ciebie patrzy - oczach? Co tak naprawdę czuje? Trudno powiedzieć. Na pewno jednak nie chodzi tylko o pieniądze - w końcu musisz otrzymać wynagrodzenie, prawda? Wypada zapłacić ci za trupy, za śmierć przypadkowych pionków na planszy do gry w go, które Erika rzuciła przeciwko tobie. Za wysiłek, za tworzenie klonów...

Jej rodzice są już gotowi, aby odjechać. Czekają, aż ich córka dopełni obowiązku wypłacenia należności za transakcję; dla nich to po prostu płatność. Oni płacą i wymagają, ty spełniasz ich wymagania, robisz, co trzeba i znikasz z ich życia, jak wielu innych, którzy wcześniej pracowali. Ale Saname nie ma takiego podejścia. Ona widzi w tobie coś więcej niż narzędzie... Chyba.

- Twoja nagroda. I... Chcę jeszcze raz podziękować. Nie tylko za świetną robotę.

Na jej twarzy pojawia się uśmiech. Jest szczerze wdzięczna - ale też gra w swoją grę, tak jak i Erika. Dotyka delikatnie twojej dłoni. Tylko przez krótki moment, ale... Zawsze to coś. Saname stara się uśmiechać jak najbardziej uroczo, pozostawić na tobie niezatarte wrażenie, sprawić, że nie odhaczysz tego zlecenia tak po prostu. Później szybko przekazuje pieniądze zawarte w mieszku.

- Będę czekać, aż się ponownie spotkamy. Dziękuję, Osamu-san.

Znowu to zrobiła, znowu musnęła twoją rękę, uśmiechnęła się. Czy to ostatni moment, kiedy widzisz ją żywą? A może będzie ci dane ją jeszcze spotkać? To już pozostanie tajemnicą bogów, zakopaną przez nich pod piaskiem pustyni. Co stanie się z pozostałymi bohaterami tej historii? Jak potoczy się TWOJA historia?
Trudno powiedzieć. Zwłaszcza, że w tym momencie teoretycznie jej część się zakończyła. Dostałeś pieniądze, ta sprawa jest załatwiona. Co dalej?
____________________________________________________________________________________________________
misja zakończona, rozliczenie załatwię sama - nie oddawaj misji, numerki i wszystko inne też ogarnę. dzięki za misję, chociaż czuję, że nie umiem ich już pisać ._.

[Osamu]

Osamu był więcej niż zadowolony z tego, że udało mu się złapać odrobinę kontaktu fizycznego z Saname. Kontakt ten pozwolił mu uważać, że młoda Kaguya jest Nim żywo zainteresowana i chętna na coś więcej niż wynajmowanie go do mokrej roboty. Nie obchodziło go to czy Pan Amatsu coś będzie miał na ten temat do powiedzenia czy jednak nie. Tutaj wszystko jest proste, silny decyduje co lub kogo wybiera. W tej konkretnej sytuacji silnym był Osamu, a nie kupiec nawet tak wyjątkowy jak Amatsu.
Pstryknął w palce, a jego kamienny twór rozleciał się na kawałki. Sam Uesugi wiedział gdzie się wybierze, chciał trochę odpocząć. Zjeść, napić się i oczyścić swoje ciało z trudów pustynnej walki. Wybór padł na knajpe "Pustynne Dango", nie była jakaś górnolotna i to obecność Białowłosego była największą z ozdób tego miejsca. Całe szczęście nie zdążyli odejść za daleko od osady więc oddał wielbłąda, którego otrzymał na czas zlecenia i ruszył spokojnym krokiem do Ningyo-Shi.


Dokąd: Ningyo-Shi
Przez: -
Środek transportu: Piechota

zt

[Kuroi Kuma]

Jedno zlecenie zrobione, w sumie to kolejne, ciężko było już zliczyć ile ich było, ale z drugiej strony kto by się tym w ogóle przejmował. Na pewno nie Kuroi, lecz jednak miał jakieś tam obowiązki i dlatego też musiał zgłosić się raz na jakiś czas do lidera. A to był chyba idealny czas, by nie tylko przyjść i pogadać o pogodzie, ale też zażądać nieco wyższej pozycji w szczeblach Sabaku. Trochę mu się to należało za tak długi staż, ale Jou miał jednak swój system wartości i ciężko było przewidzieć co zrobi. Kuroi musiał się tam jednak dostać, dlatego też gdy wyszedł z jednej siedziby władzy, szukał jakiejś karawany, z którą to mógłby się zabrać, by nie iść samemu. Tak będize miał nieco ochrony, a przy okazji sam zaproponuje swoje usługi, by karawaniarze mogli spokojnie dotrwać sobie to celu. Idealny układ, gdzie obie strony korzystają. Nie musiał długo szukać, by znaleźć sobie grupkę ludzi, która wybierała się do Atsui. Prowincja była blisko, szlak często uczęszczany, w końcu było to w granicach Unii, więc przyszedł, ładne się przywitał, powiedział co i jak i zaraz mógł wejść na jeden z wozów, konkretniej na drugi, z boku obok jakichś beczek i patrzeć jak horyzont przesuwa się leniwie. Czekała go długa podróż, bo prowadzący nie chciał nadwerężyć wielbłądów, a towar jednak swoje ważył i musieli dojść na czas. Kuroiowi się jednak nie spieszyło, miał czas i mógł sobie w spokoju przemyśleć jak rozegrać sprawę z Jou, ale koniec końców pewnie i tak poleci na żywioł, bo to bardziej mu po prostu pasowało. Takim oto sposobem Staruszek zabijał czas pisząc sobie w notatniku co takiego ostatnio go spotkało, a także zastanawiając się co tam słychać u jego Niedźwiadków, które to musiał w najbliższym czasie odwiedzić, bo dawno tego nie robił. Wyprawa do ich krainy to jednak dosyć poważna rzecz, więc będzie musiał mieć na to mnóstwo czasu i dlatego liczył, że lider nic mu nie przydzieli do zrobienia na już, tylko będzie mógł sobie na spokojnie załatwić swoje sprawy, a dopiero później wykonać zadanie. To jak ugryźć ciastko i mieć ciastko, ale na to rzadko kiedy można było liczyć z liderem. No to w drogę!

Dokąd: Atsui
Przez: -
Środek transportu: nóżki

[Tetsurō]

Wiosna 394

Fabułka
Poprzednia Lokacja : Sabishi - Siedziba Władzy

---

Zielonowłosy wraz z siostrą dotarli przed bramę, gdzie na placu zbierały się wojska połączonych sił Kaguya oraz Ayatsuri. Panowało tutaj lekkie zamieszanie. Na drewniane wozy było ładowane zaopatrzenie, żołnierze dosiadali wierzchowców, bądź też zajmowali miejsca na wozach transportowych, którymi będzie im dużo wygodniej pokonać ten spory dystans do Kotei. Mimo ogromu akcji, wydawało się, że wszystko jest poukładane i dobrze zaplanowane. Niczym w Ayatsurskim Czasomierzu. Na szczycie wyprawy stał Wuja Kaguya Taisho Kaguya, który teraz wydawał polecenia i upewniał się, że wszystko jest w porządku i przebiega z godnie z planem wymarszu. Młody marionetkarz udał się w raz z siostrą w jego stronę, meldując swoją obecność, a następnie zajęli miejsce gdzieś na uboczu, aby nie przeszkadzać w przygotowaniach. Z resztą podobnie zrobiło kilkunastu innych shinobi, którzy wraz z delegacją zmierzają do Sogen. Każdy z nich miał jakiegoś wierzchowca, Podobnie Tetsuro i Yurika mieli swoje wierne wielbłądy. Przynajmniej na etapie wyprawy przez pustynię będą wiernie służyć. Później będzie trzeba zostawić je pod opieką w jakiejś karczmie i przerzucić się na konie, bądź też zająć miejsce na wozie. W końcu Wielbłąd poza granicami Unii nie będzie aż tak sprawny i przydatny. A gdyby tak... Mieć marionetkę, na której można by jeździć jak na wierzchowcu? To jest myśl, Tetsuro będzie musiał to przemyśleć i zaplanować tak, aby móc swojego wierzchowca schować do zwoju i nie przejmować się tym, że trzeba go trzymać w karczmie, czy też zostawiać. Marionetki się nie męczyły, a dzięki temu będzie mógł sprawniej podróżować po świecie.
Tak więc młody bohater wraz z siostrą przystanęli sobie gdzieś z boku całego zamieszania i przyglądali się, jak grupka prawie stu żołnierzy, oraz wielu pomocników, tragarzy i urzędników zajmują się przygotowaniem całej wyprawy. Już dzisiaj rozpoczyna się ich pierwsza wielka przygoda, miejmy nadzieję, że nie będzie ona ostatnia...

Tetsuro
Yurika

Yurika

[Osamu]

Osamu Uesugi był bardzo podbudowany tym, że został przyjęty w poczet wojsk wysyłanych do obrony Sogen... Ahh Sogen, do obrony świata. Póki co tylko słyszano pogłoski o tym co się tam wydarzyło. Sam nie wiedział za wiele poza tym, że sama Nariko postanowiła go poinformować, że będzie tam ciężko. Musiał jednak dać radę. Dla swojej rodziny, dla samego siebie i dla czegoś więcej. Czymś więcej w życiu Białowłosego był Ród Kaguya, który musiał przetrwać, który musiał rosnąć w siłę. Chłopak dałby się pokroić żywcem gdyby tylko dostał obietnice tego, że jego pobratymcy znów będą rządzić piaskami Pustyni.
Najpierw jednak musiał dotrzeć w umówione miejsce bez żadnego spóźnienia. Udało mu się ponieważ dwa oddziały właśnie przygotowywały się do wymarszu. Z jednej strony Kaguya, a z drugiej strony zdradzieccy Ayatsuri, na których trzeba było uwazać. Unia niby ich zjednoczyła i sam Osamu chciał wierzyć w to, że jest szansa na zjednoczenie się potężnych Rodów Pustyni ale nie znaczyło to, że trzeba zapomnieć o tym co wydarzyło się wcześniej. Widział jak Taisho wydaje polecenia wszystkim tym, którzy pomagali organizować zapasy na podróż, pakowali uzbrojenie oraz przygotowywali wierzchowce. Nie chciał mu przeszkadzać więc po prostu podszedł do przydzielonego mu wielbłąda od razu łapiąc za lejce tak żeby później nie szukać wierzchowca na ostatnią chwilę.
Szukał dla siebie miejsca, w którym będzie mógł spokojnie zamienić z kimś chociaż kilka zdań. Chciał się dowiedzieć czegoś więcej na temat tej wyprawy i tego co wydarzyło się w Sogen. Wszyscy byli bardzo zajęci ale rozglądając się zauważył już enty raz bardzo charakterystyczne zielone włosy. Cóż w zasadzie razem z jakąś dziewczyną stali na uboczu w dość spokojnym miejscu. Sam chłopak nie był widocznie starszy od Osamu. Białowłosy chwile zastanawiał się nad tym czy podejść i rozpocząć rozmowę... Nie chciał popełnić jakiegoś błędu, który zaogniałby sytuacje.
W końcu Młodzieniec jednak się zdecydował i postanowił porozmawiać. Do Sogen i tak czeka ich daleka droga więc rozmowa mogła zabić czas choćby mieli gadać o starych samolotach. Poprawił więc lejce swojemu wierzchowcowi i razem z pięknym wielbłądem podszedł bliżej dwójki, która do tej pory chyba unikała bycia w centrum zainteresowania. -Witajcie. Mam nadzieje, że nie przeszkadzam. Rzucił spokojnie ale z uśmiechem na ustach. -Nazywam się Osamu Uesugi, jestem shinobi Rodu Kaguya. Będziemy razem podróżować i zapewne walczyć. Wiecie coś więcej o tym zamieszaniu w Sogen? Białowłosy obawiał się odrzucenia ale ciekawość była silniejsza od Niego. Może w końcu pozna kogoś spoza swojego klanu i zacznie zbierać bezcenne doświadczenie? Kto to wie. W końcu i tak zmierzają po śmierć.

[Tetsurō]

Wiosna 394

Fabułka

---

Tetsuro wraz z siostrą siedzieli i przyglądali się jak wielkie zwoje były pakowane na wozy. Zapewne to w nich były zapieczętowane zapasy, oraz broń. Mają bronić miasta, więc zapewne Unia poza ludźmi, wyśle też trochę sprzętu ayatsuri, jakieś machiny miotające czy inne pułapki, które mogą przechylić szalę zwycięstwa na ich stronę. Każda pomoc się przyda, a jak wiadomo takie wielkie ładunki najlepiej przewozi się w ogromnych zwojach. Do wyruszenia było jeszcze trochę czasu, wojska dopiero się formowały i nie wyglądało to na to, aby mieli wyruszyć w ciągu kilku następnych minut. Dlatego też młody marionetkarz z siostrą udali się do cienia, gdzie w spokoju mogli wyczekiwać sygnału. Yurika siedziała zdenerwowana, jedynie spoglądała na ludzi i siedziała w ciszy, co było niespotykane dla niej. No ale co się dziwić, Tetsu chociaż był poza pustynią na karawanach z wujem albo z rodzicami. Ona nie miała takiej okazji, była zbyt młoda.

W każdym razie, odpoczynek dwójki Zielonowłosych został przerwany przez podchodzącego do nich chłopaka o białych włosach. Tetsuro spojrzał na niego i zrobił krok do przodu, wyciągając w jego stronę rękę.

- Ishara Tetsuro, a to moja młodsza siostra - Yurika. Jesteśmy tutaj z ramienia klanu Ayatsuri. Miło Cię poznać, Osamu-san. - uśmiechnął się do niego, a kiedy już doszło do przywitania, zrobił ze dwa kroki w bok, tak aby we trójkę mogli stanąć w trójkącie w taki sposób, aby każdy mógł schować się w cieniu. Yurika także powitała chłopaka skinieniem głowy, po czym wróciła do obserwowania pakowania.

- Wiem tylko tyle, że Ludzie zza Muru sforsowali Mur, robiąc w nim sporą wyrwę i przeszli przez niego ogromnymi siłami. Kierują się bezpośrednio na Kotei. Mają być ich tysiące... - Tetsuro spojrzał na tych prawie stu ludzi, którzy zbierali się na placu. W porównaniu do legionu maszerującego na stolicę uchiha, oni byli niczym ziarenko piasku na pustyni. Pytanie tylko, czy inne klany zrobią to samo? I czy ich siły będą wystarczające do tego, aby powstrzymać nachodzące zagrożenie?

- Od Saori-sama wiem, że inne klany Unii wysyłają podobne siły co my. Tak więc powinno być około 300 ludzi z pustyni. - liczby mówiły same za siebie. Wysyłali tylko ułamek swoich sił. Zielonowłosy czuł, że tak potężny kraj jak Unia powinien zrobić więcej, no ale, to nie on podejmował decyzję. Miejmy tylko nadzieję, że nie odbije się to czkawką pustynnemu rodowi.

- Reprezentujesz klan Kaguya, czy więc będziesz walczyć na pierwszej Linii? My raczej będziemy trzymać się w z tyłu i wspierać kukiełkami. Choć Yurika z racji na brak doświadczenia, pewnie zajmie się wsparciem przy ewakuacji, czy znoszeniem zasobów i rannych. - dziewczyna skinęła głową potwierdzająco. Zapewne chętnie pogadałaby dalej, ale wizja tego co nadciąga trochę ją przytłaczała, dlatego też to Tetsu musiał grać pierwsze skrzypce podczas rozmowy.

Tetsuro
Yurika

Yurika

[Osamu]

Osamu był uważny w doborze słów ponieważ wiedział doskonale jak kruche są te "dobre" relacje między pustynnymi klanami. Niby ogólna wspólnota ale wystarczył jeden lub dwóch bardziej radykalnych shinobich i stare konflikty stawały się aktualne, a obecne sojusze zamieniały się w potężne konflikty. Trafił jednak na wyjątkowo miłych reprezentantów Ayatsurich (w zasadzie jedynych, których znał). Chłopak, który musiał być bardziej doświadczony zachowywał względny spokój o ile taki dało się zachować w obecnej sytuacji. Jednak po Yurice widać było, że jest zdenerwowana całym tym zamieszaniem.
Kiedy zobaczył, że w jego kierunku została wyciągnięta dłoń od razu odwzajemnił uścisk, który z jego strony był stanowczy ale jednak bez zbędnej siły. Po prostu, wyrażał szacunek wobec swojego rozmówcy.
-Mi również bardzo miło mi Was poznać. Odrzekł Ayatsuriemu z uśmiechem na ustach, a kiedy ten zrobił trochę miejsca w cieniu, Uesugi szybko skorzystał i przystanął razem z dwójką marionetkarzy. Zostawił swojego wielbłąda blisko tak żeby ten mógł włożyć głowę do cienia.
Z przyjemnej rozmowy jednak dość szybko zeszli na tematy poważne i zaprzątające głowę wszystkich tu zebranych. Czyli jednak nie obędzie się bez ciężkiej walki, która przyniesie tylko śmierć i zniszczenie. Tysiące dzikich zaczęło swój marsz. Ciekawe było tylko to na czym się zatrzymają bo jeśli inne klany tak jak Unia postanowią wysłać zaledwie ułamek swych sił to pewnikiem było, że Kotei padnie pod naporem wszelakiego plugastwa. -Tysiące... Osamu przeczesał swoje białe włosy. -Oby inne klany zaangażowały się bardziej niż Unia bo może być krucho... Chociaż Nasze niecałe trzy setki na pewno przedstawiają wyższą wartość bojową niż cała armia dzikich. Wierzył w to całym sercem, że nikt nie jest w stanie pokonać Unii poza konfliktami wewnętrznymi.
Tetsuro zapytał też go czy jako Kaguya będzie walczył w pierwszej linii. Sam Uesugi chciałby tego bardzo. Chciał przelewać krew i dzielić się swoimi cierpieniami z innymi wyjątkowymi wojownikami. Chciał stać w samym centrum frontu i walczyć bez względu na swoje życie. Zdecydowanie był wychowany jak na Kaguye przystało... Jednak nie posiadał tych umiejętności. -Niestety nie będę mógł walczyć w pierwszej linii... Jego głos wyraźnie posmutniał. -Mam inny zestaw umiejętności niż moi krewniacy. Moim zadaniem będzie utrzymanie Waszych pozycji za wszelką cenę i dopilnować żeby żaden z dzikich nawet do Was nie dotarł. Odpowiedział zgodnie z prawdą. Miał pilnować pozycji Ayatsurich przynajmniej tak wywnioskował z tego co mu przekazał Taisho.
Zdenerwowanie Yuriki było aż nadto widoczne. Szkoda mu było tej młodziutkiej istoty wysyłanej w sam środek największej z możliwych zawieruch. Okropnym było to, że tak młodzi ludzie muszą ryzykować swoim życiem kiedy doświadczeni żołnierze kiszą się w miastach i wioskach bo Shirei-kanowie nie chcą osłabiać się w przypadku wojny domowej Rodów Unii. Było to conajmniej żenujące. -Przepraszam, że się wtrącam ale Yurika nie obawiaj się. Kaguya mają bronić wszystkich Ayatsurich nawet za cenę własnego życia także postawiłbym na to, że możecie pozostać spokojni. Chciał wesprzeć dziewczynę, której w ogóle się nie dziwił. Sam wiedział z jakim poważnym zagrożeniem się będą musieli zmierzyć i miał w głowie to, że sama Nariko go uprzedziła, że będzie ciężko. Wiedział tylko jedno. On, Tetsuro i Yurika na pewno się jeszcze spotkają. Po tej lub tamtej stronie.

[Tetsurō]

Wiosna 394

Fabułka

---

Rozmowa zeszła na trudne tematy. No ale niestety, tak musiało być. Sytuacja nie była prosta. Wydawało się, że walka z dzikimi zza muru jest nieunikniona, a, że nadciągają ich tysiące, to pewnie wielu z zebranych na placu nie wróci. Wielka strata dla Unii, Osamu miał rację, Klany Pustyni mogłby wysłać więcej. Nawet w obliczu ostatnich dziwnych wydarzeń i nadciągającej suszy, mogli wysłać dwa a nawet trzy razy tyle ludzi bez uszczerbku na sytuacji wewnętrznej. No ale taką decyzję podjął Kotei - ich przywódca. Musieli uwierzyć, że wie co robi i zaufać jego instynktom.
Wieść o tym, że Osamu nie będzie walczyć w pierwszej linii, oraz jego smutna mina, dosyć jasno powiedziały Tetsuro jaka jest sytuacja. Chłopak musiał nie odziedziczyć swojej zdolności klanowej. Zapewne miał w przeszłości przez to wiele problemów, jak to często bywa wewnątrz klanów. Zielonowłosemu jednak to nie przeszkadzało, zrobił ze dwa kroki i położył rękę na ramieniu towarzysza. Nawet jeśli nie będzie dane im walczyć obok siebie, to ruszają w tym samym celu, walczyć o tę samą idee.
- Nie ma się czym przejmować, na tyłach też przydadzą się ludzie. Myślę, że twoje umiejętności będą nieocenionym wsparciem. - uśmiechnął się w jego stronę, chcąc podnieść go na duchu. Podobnie jak Osamu później próbował robić to samo w kierunku zielonowłosej dziewczyny.
- Osamu-san, bardzo dziękuję za te słowa. Mam nadzieję jednak, że twoi pobratymcy nie będą musieli umierać za nas. Dam z siebie wszystko. - stres trochę z niej zszedł, a ona sama uśmiechnęła się, starając się przy okazji uspokoić.
- Postarajmy się mimo wszystko wyciągnąć coś dobrego, z tego nadciągającego zła. Liczę na owocną współpracę, Osamu-san, no i mam nadzieję, że spotkamy się po powrocie w "Pustynnym Dango" świętując sukces naszej wyprawy. - wyciągnął w jego kierunku dłoń. To miała być przysięga. Umowa, która zapewni, że nikt z tej trójki nie zginie i bezpiecznie wrócą do swoich domów. Pustynia nie była gotowa na takie straty, nie mogła stracić dobrych shinobich, dlatego też musieli zrobić wszystko, aby wrócić w pełni swojej sprawności.
Zamieszanie na placu ustało, a raczej zamieniło się w inne. Wszystkie pakunki były przygotowane, a ludzie już znajdowali się na wozach. Dlatego też pozostali wsiadali na swoje wierzchowce i dołączali się do kolumny. Tak więc przyszła też pora na Zielonowłosych. Trzeba było wstać, odwiązać wielbłądy i ruszać w drogę w nieznane.
- Osamu-san, powodzenia! Pokażmy im na co stać pustynię! - wiedział, że jeszcze przez wiele dni podróży będą mieli czas na rozmowy i spotkania, ale miał być to symbol, dobre słowo, a raczej przepowiednia sukcesu. Po pożegnaniu, Tetsuro wraz z Yuriką ruszyli na swoje miejsce w kolumnie, tuż obok pozostałych Ayatsuri, którzy mieli reprezentować ich klan na arenie międzynarodowej. Oby to co zabierali ze sobą było wystarczające do zwycięstwa. Zielonowłosy nie mógł sobie wyobrazić jak będzie wyglądać świat, kiedy to Uchiha stracą swoją stolicę. Wtedy pozmienia się wiele.. Zbyt wiele...

Tetsuro
Yurika

Yurika

Z/T

[Osamu]

Miła rozmowa była ciekawą odmianą od tego do czego przywykł Osamu. Ciągłe rozkazy lub upokorzenia dość szybko zostały wyparte kiedy Tetsuro nie potraktował go z wyższością lub obrzydzeniem. Chłopak poczuł z Nim pewną nić porozumienia mimo niełatwej sytuacji i trudnych tematów. Ayatsuri próbował pocieszyć chłopaka bo chyba udało mu się odczytać jego rozczarowanie brakiem umiejętności szlachetnej krwi Kaguya.
-Dziękuje za te słowa. Odwzajemnił uśmiech w kierunku zielonowłosego. Yurika również okazała się być bardzo przyjazną osobą ponieważ wbrew temu co mówią o kościanym rodzie, ona miała nadzieje, że żaden z pobratymców Osamu nie zginie. -Miło to słyszeć Yurika. Liczę, że pokażesz się z jak najlepszej strony jednak nie ryzykuj bez potrzeby. Uesugi uważał, że życie Unijczyków było cenniejsze niż wszystkich innych ludzi ale nie chciał się tym tak otwarcie dzielić.
-Mam nadzieje, że cała Unia wyciągnie wnioski po tej sytuacji i dojdziemy do momentu, w którym każdy klan będzie wobec siebie przyjazny i gotowy bronić sąsiada. Odpowiedział Tetsuro na słowa o tym żeby wyciągnąć coś dobrego. W wizji świata Osamu nie będzie nic piękniejszego niż Kaguya doceniający Sabaku czy Ayatsurich. Byłoby to niesamowitym krokiem we wzajemnych relacjach. -Koniecznie! Wrócimy stamtąd wszyscy razem jako zwycięzcy. Odrzekł i obiecał zarazem, że to nie jest ich ostatnie spotkanie.
Chwilę później zapanowało poruszenie, a charakterystyczny głoś Taisho-sama od razu zebrał w gotowość wszystkich. Kaguya uformowali dwie grupy jedną na samym przodzie wojsk, a drugą grupę na samym ich końcu. Standardowa strategia podróży większej ilości ludzi, którą Kaguya wypracowali podczas lat spędzonych w ciągłej tułaczce. Osamu z ekscytacji wyrzucił z siebie małe ilości chakry, które jednak rozrzuciły trochę piachu spod jego nóg. -Trzymajcie się i pamiętajcie, że jesteśmy umówieni! Rzucił na odchodne ponieważ musiał ruszyć na sam koniec oddziałów żeby być gotowym do obrony każdej duszy pod dowództwem Taisho. Bardzo liczył, że wszyscy shinobi Unii wyjdą cało z tego cholernego zamieszania i bardzo też liczył na to, że jego spotkanie z Tetsuro dojdzie do skutku.


zt