Jaskinia na pustyni

[Tetsurō]

"Słońce! Świeci nad Nami! Part 2"

Misja B - Gaika & Daisuke
Wiosna, Rok 394 kalendarza forumowego

kolejka: 14 / 17+ Poprzednia Lokacja : Sabishi - Brama Północna

Nasi bohaterowie bez problemu poradzili sobie ze swoimi przeciwnikami. Chociaż nie wiem, czy takie płotki powinno się tak nazywać. Gdyby chociaż przez chwilę stawili opór, ci dawali się po prostu bić jak stojące manekiny. Niczym kukiełki o których jakiś marionetkarz zapomniał. Nie ma o czym wspominać, po prostu zostali rozgromieni. Ważnym było jedynie kto wygrał pojedynek, kto pokonał ich więcej. Niestety, nie dało się tego ustalić. Młynek, który wykonał Gaika atakował zarówno jego przeciwników, jak i tych, którzy powinni przypaść Daisuke. Co prawda uderzał on też tych, których już Daisuke powalił, no ale dalej, ciężko było ustalić który cios był kończący. Panował taki chaos, że Daisuke także kilka razy uderzył przeciwników Gaiki, więc niestety musieli zaliczyć te rundę jako remis, albo też walczyć o to kto wygrał. No chyba, że mieli oni swój własny system punktowania, ale wtedy też zostawiam to na głowie naszych mięśniaków.
Po pokonaniu przedniej straży, nasi bohaterowie mogli wejść do skalnego pęknięcia. Pierwsze co poczuli, to chłód i wilgoć w powietrzu, coś bardzo przyjemnego po tych godzinach spędzonych na słońcu. W środku było ciemno, zaledwie kilka pochodni paliło się gdzieś w głębi, przez co potrzebowali oni chwilę, aby przyzwyczaić się do ciemności. Do ich uszu za to docierał dźwięk płynącej wody. Zaczęli wchodził głębiej, przez kilkanaście metrów szli w dół, wgłąb ziemi, po naturalnej rozpadlinie. Musiała zostać wydrążona przez wodę albo z powodu ruchów ziemi. Była ona tylko delikatnie rozświetlona, na szczęście wystarczyło to aby nie poślizgnąć się na wilgotnym kamieniu. Nagle poczuli dosyć intensywny, chemiczny zapach. To było coś bardzo nieprzyjemnego. Ostry zapach, który wręcz próbował dotrzeć do mózgu, bardzo nieciekawe uczucie. Musiałby to być skutki uboczne trwającej tutaj produkcji, gdyż po chwili dostrzegli, że wszędzie tutaj latają kolorowe opary jakichś chemikaliów.
Oczywiście nasi siłacze brnęli dalej, w końcu chcieli dotrzeć do obiecanej bitki. Schodzili coraz bardziej w dół, a dźwięk wody oraz zapach gazów narastał z każdą chwilą. Ich spacer ciągnął się, aż w końcu weszli do dużej pieczary pod ziemią. Sufit tu był na wysokości kilkunastu metrów. Jaskinia była duża, miała około kilkunastu metrów średnicy i była wykonana na planie okręgu. Zdecydowanie było to dzieło ludzkich rąk, Natura nie tworzyła tak idealnych kształtów. To tutaj, na drugim końcu, znajdowało się sporo drewnianych skrzynek oraz sprzęt alchemiczny, przy którym pracowali ludzie w skórzanych maskach wypchanych szmatami. Za nimi znajdowało się niewielkie przejście, zapewne do drugiego pomieszczenia, jednakże dużo mniejszego. Była tutaj jeszcze jedna rzecz, otóż przy jednej z krawędzi płynął dosyć szeroki strumień, który musiał być jakąś podziemną rzeką gruntową. Jednakże zanim nasi bohaterowie mieli okazję dotrzeć do swojego celu, czyli miejsc alchemicznych i ukrytych tam ciekawostek, dostrzegli, że z między całej instalacji, w ich stronę zmierza dwójka osób. Jeden z nich był ogromny i wysoki, a drugi niski i szczupły. Obaj mieli na sobie płaszcze z kapturami, które zakrywały ich twarze oraz reszty ciał także. Nie spieszyli się, szli wolnym krokiem, zapewne byli pewni, że bez problemu pokonają przybyszów i będą mogli wrócić do działania. Zatrzymali się jakieś dziesięć metrów od naszych dwóch herosów.
- Kim Jesteście i czego tutaj chcecie. Odejdźcie lepiej, wtedy będziemy mogli rozejść się w spokoju. - Wykrzyczał większy z nich, spoglądając spod płaszcza na dziwnych mięśniaków. Zapewne liczyli, że obejdzie się bez walki, ale ja już mogę powiedzieć, że tak na pewno nie będzie. Pytanie tylko, który z naszej dwójki postanowi zaatakować jako pierwszy i w jaki sposób to zrobi. No ale to już kwestia do nich samych.

Amatori Regatsu


Jak coś to jest inna jaskinia niż w dawnej misji

Dla Sprawdzających :

Nie Dla Kamyczka To!

Przeciwnik 1

Staty :

• Siła : 80
• Szybkość : 90
• Wytrzymałość : 30
• Percepcja : 80
• Konsekwencja : 1
• Psychika : 1
• KC - C
• Chakra : 104%
• Suika Kawari - B
• Rakanken - B
• Suiton - D

Przeciwnik 2

Staty :

• Siła : 60
• Szybkość : 80
• Wytrzymałość : 95
• Percepcja : 75
• Konsekwencja : 1
• Psychika : 1
• KC - C
• Chakra : 109%
• Baika Kōtai - B

[Rokudo Gaika]

Pierwsza przeszkoda była tylko symboliczna. Przypominało to trochę spacer pustynią, gdzie sypki piach zapada się pod każdym krokiem i przez to marsz jest spowolniony. Dla Gaika tym właśnie byli papierowe człowieczki, które ich otaczały. Drobną niedogodnością jak kamyk w bucie czy spacer po bagnie. Jakiś tam opór sprawiali, ale nic znaczącego. Dla niechcianego dzidzica kupieckiego rodu znaczyło to nie mniej, nie więcej, że sam sobie będzie zakładał ograniczenia, aby wyciągnąć z tego starcia jak najwięcej frajdy. Zdecydował się na to, by nikogo nie uderzyć i nie kopać, bo przecież te śmieszne stworzenia, którym się wydawało, że mogą stać na tym samym ringu, co dwójka mięśniaków, mogłyby nie przeżyć tego starcia. Dlatego też złapał typka i nim obracał przeciwników, tak aby im dać, jak najwięcej szans na zaskoczenie go czymś ciekawym. Kto tam wie, może niespodzianka będzie warta jego czasu?

Jak już kurz opadł i na placu zabaw wszystkie klocki zostały chaotycznie rozrzucone, to ruszyli równym krokiem w głąb jaskini. Dzielnie znosił żar płynący z nieba, ale chłód jaskini po ich długiej wędrówce był czymś przyjemnym, co nawet on mógł docenić. Jak w nozdrza uderzył go zapach chemikaliów, od których wywraca się żołądek na lewą stronę, to miał już pewność, że na pewno są we właściwym miejscu. Ten sam zapach przecież panował w tym śmiesznym magazynie, gdzie tak dał się zrobić na frajera tamtemu raitonowcowi. Lekcje jednak wyciągnął i tym razem miało być zupełnie inaczej, a oni nie mogli mieć najmniejszych szans.

Idąc chłodnymi korytarzami w kierunku epicentrum panującego tu smrodu, Rokudo aż się zaciągał kolorową parą. Wiedział, że mu zaszkodzi i właśnie o to chodziło. To był teraz jego metalowy pręt, którym uderzał we własne ciało, by nadać mu na nie odporności. Guzik go obchodziły efekty uboczne. Może dzięki temu, że da im taryfę ulgową, to starcie potrwa nieco dłużej? W końcu, po co łapać króliczka, skoro tak przyjemnie się go goni.

W końcu komitet powitalny zdecydował się zorganizować im powitanie godne królów, którymi byli w tym miejscu. Śmierci i zniszczenia, ale nie uprzedzajmy faktów. Był przekonany, że szatyn wyrwie się pierwszy do przodu, aby sprzedać kanapkę z piąchy jednemu z typków, ale to on miał być tym, który gra tutaj pierwsze skrzypce. W końcu zaklepał sobie silniejszego typa, jeszcze w wozie. Wystawił rękę przed Nakasadę. Wiedział, że typek jest wolniejszy od niego i perfidnie to wykorzystał, chociaż przypuszczał, że ten mógłby mu odgryźć tę rękę za taki gest. W końcu był najbardziej niebezpiecznym typem w środku tego pierdolnika. No, może poza samym przyszłym bohaterem pieśni ludowych, ale ta rywalizacja się jeszcze nie skończyła. Sparring jednak oddał walkowerem, więc szala zwycięstw była po stronie Włócznika. – Zamknąć mordy, to my zadajemy pytania. – Odpowiedział uprzejmie, na poziomie mniej więcej tego, co mu jego kolega po fachu zademonstrował w karczmie, przy pierwszym spotkaniu. Czy żółtooki był pilnym uczniem? – Który z was jest silniejszy? – Zlustrował wzrokiem dwóch typa. Flipa i Flapa, którzy najwyraźniej urwali się z innego uniwersum. Matka natura musiała dawać im aż takich cudaków, aby ci mogli mieć, chociaż cień rozrywki. Gdy srebrnowłosy pięściarz usłyszał, który się tutaj uważał za najmocniejszego napierdalacza, to tego sobie wybrał na cel. W przeciwnym wypadku wziął większego i grubszego, bo z takim balonikiem najpewniej będzie miał najwięcej zabawy. – Z lewej. – Powiedział głośno do swojego celu. Niech ma szansę, by przygotować się na to, co nadciąga. A był to on. Syn Bestii, który sam był całkiem niezłym, małym potworkiem. Błyskawicznie zadany cios ręką w bok klatki piersiowej, był czymś, czego jego kompan nie widział wcześniej w jego wykonaniu. Może tam biegał po pustyni, goniąc za wozami, ale jak trzeba było się spiąć, to miał on całkiem niezłe przyspieszenie w boju.

Użyte techniki:

Nazwa

Mabataki (Blink)

Dziedzina

Goken

Ranga

A

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe Na czas używania techniki otrzymujemy +40 do szybkości

Opis Technika inspirowana zdolnościami szermierczymi. Użytkownik szkoły Gokenu na pewnym poziomie władzy nad własnym ciałem jest w stanie w błyskawiczny sposób zmienić pozycję w walce, by wykonać prosty cios ręką albo nogą. Za każdym jednak razem musi być to doskok do przeciwnika. Nazwa techniki wywodzi się od tego, że można jej zupełnie nie zauważyć, jeśli się mrugnie, nie w porę.

Link do tematu postaci

KLIK!

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Daisuke uznawał się za wygranego, bo oczywiście jako swoje punkty liczył każdego którego trafił, nawet jeśli był to ten, który już prawie został przez Gaikę pokonany, zaś srebrnowłosemu nie doliczał punktów za trafienie kołowrotkiem tych, których Daisuke przecież już pokonał. Proste, prawda? I taki właśnie był Nakasada. Miał swoją wizję świata i uważał się za najlepszego, w każdym aspekcie. Być może okłamywał przy tym sam siebie. Ale było mu z tym dobrze, a to przecież najważniejsze. Przednia straż wybita. Punktacje każdy miał swoją. Można było iść dalej. Wejście do środka było bardzo przyjemne. Chłód i wilgoć był wprost przeciwieństwem tego, do czego można było przyzwyczaić się na powierzchni. Nawet dziwny zapach, który docierał do jego nozdrzy zdawał się być przyjemną odskocznią od całkowitego wysuszenia śluzówek w nosi podczas podróży. Ostrzejszy aromat wskazywał, że raczej nie jest to nic bezpiecznego i lepiej byłoby unikać tego typu obłoczków, ale Włócznik nie byłby sobą, gdyby przejmował się takimi pierdołami. Okolica zrobiła się po prostu bardziej kolorowa. Zgodziłby się z kolegą, gdyby ten przyrównał obecne warunki do drobnych przeszkód, które bardziej niż groźne, są raczej irytujące.

Spacer ciągnął się i ciągnął. Na początku można było odnieść wrażenie, że to jedynie wąski korytarz, który zaprowadzi ich szybko do miejsca docelowego, tymczasem sieć korytarzy, zejść i innych wydrążeń chyba nie miała końca. Szli więc w ciszy, pośród smrodu i syfu w akompaniamencie płynącej wody. No i wreszcie dotarli. Ogromna jaskinia, która w takim miejscu świata zdawała się całkowicie nie pasować. A jednak stali tutaj i widzieli to na własne oczy. Ktoś to musiał starannie przygotować. Aż mogłoby się zrobić przykro, że przyszło tutaj dwóch takich, którzy to wszystko po prostu zniszczną.

-Czyń honory- Gdy Gajka wystawił dłoń, Daisuke bardzo teatralnie ukłonił się, wskazał dłonią, aby to srebrnowłosy przystąpił do formalności jako pierwszy. I te zostały w istocie szybko załatwione. Jedno proste pytanie i Gaika, bez różnicy czy dostał odpowiedź czy też nie (w razie potrzeby sam sobie ją wydedukował) po prostu zabrał się do roboty. Walka znowu się zaczynała i tylko szkoda, że kolejny raz musieli tyle się włóczyć, żeby znaleźć przeciwników. Ostatnio Daisuke miał więcej szczęścia, bo przeciwnicy sami mu wpadali w ręce, tym razem musiał się pofatygować. I zaczął się przez to zastanawiać, czy przyjmowanie takich zleceń ma w ogóle sens i czy zarobione pieniądze są warte tych nudnych wędrówek. On lubił się napierdalać, a nie chodzić. Był wojownikiem, a nie spacerowiczem. No ale wreszcie mógł walczyć i czym prędzej zabrał się za robotę. Jednego przeciwnika zaklepał srebrnowłosy, więc Daisuke wybrał drugiego i czym prędzej wyskoczył w jego kierunku, aby już na starcie sprzedać mu solidnego kopniaka z wyskoku.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Słońce! Świeci nad Nami! Part 2"

Misja B - Gaika & Daisuke
Wiosna, Rok 394 kalendarza forumowego

kolejka: 15 / 17+

Dwójka zakapturzonych wojowników. Duży oraz mały, stali i blokowali przejście do laboratorium, które było celem Gaiki oraz jego znudzonego towarzysza. Wiadomo było, że nadciąga walka. Wiedzieli to zarówno ochroniarze, jak i dwójka mięśniaków, która przyszła w odwiedziny. Strażnicy postanowili pokazać się w pełnej krasie. Zrzucili z siebie swoje płaszcze, odsłaniając siebie oraz posiadaną przy sobie broń. Pierwszy był ogromny, mający dwa metry grubasek. Ubrany był w długie, białe spodnie przy których miał dużą torbę biodrową. Jego tors był goły, gładko ogolony i naoliwiony a na jego ramieniu oraz klatce piersiowej wytatuowany był ogromny tygrys. Jego głowa była łysa, jedyne włosy jakie posiadał to rzęsy, brwi oraz otaczająca usta bródka. Obok niego szła kobieta. Miała jasnoniebieskie włosy spięte w warkocz oraz jasną cerę. Ubrana była w lekki płaszcz shinobi a przy jej pasie wisiały dwie tonfy. Na zaproszenie Gaiki nie trzeba było długo czekać. Grubasek sięgnął do swojej torby jedną ręką, a drugą z nich wzniósł do góry. Miało to oznaczać, ze to on będzie przeciwnikiem Srebrnowłosego. Wtedy też kobieta przeniosła spojrzenie na Daisukę, sugerując, że przyjdzie im się zmierzyć.
Jako pierwszy do walki wystrzelił Gaika. Jego przeciwnik nie pozostawał mu dłużny. Kiedy tylko ten ruszył, włożył on do swoich ust Coś co wyciągnął ze swojej torby, a później rozgryzł, chwilę później ponawiając proces gryzienia. Wtedy też przy nim pojawił się Gaika, dzięki temu, że powiedział skąd będzie atakować, przeciwnik bez problemu był w stanie uniknąć ciosu. Co więcej, odskoczył on krok na bok, w locie formując dwie pieczęci. Gaika mógł się spodziewać, że będzie to jakiegoś rodzaju atak dystansowy, w końcu w taki sposób właśnie walczą takie cwaniaki. Jednakże wtedy stało się coś dziwnego. Jego przeciwnik nagle urósł, i to nie tak, że stanął on na palcach, stał się nagle kilka, jeśli nie kilkanaście metrów wyższy i ogólnie większy. Wtedy też złożył on dwie pięści ze sobą i uderzył nimi niczym młotem, wprost w Gaikę. Ten mógł próbować unikać, jednakże nawet jeśli, to tak potężne uderzenie i tak go dosięgnęło. Jak nie bezpośrednie uderzenie, to ziemne odłamki wbijające się w jego ciało.
Oczywiście to nie tak, że pozostała dwójka stała i się przyglądała. Kiedy tylko Daisuke ruszył do boju, dziewczyna przyjęła postawę obronną, wyczekując na jego atak. Kiedy ten ją kopnął, dziewczyna stałą niewzruszenie, nagle noga naszego bohatera zaczęła zatapiać się w jej ciele, które zaczęło zamieniać się w wodę. Wtedy też dziewczyna wyprowadziła silne uderzenie wprost w jego klatkę piersiową, które odrzuciło Daisukę na kilka metrów do tyłu. Co ciekawe, od momentu tego ciosu, ręka dziewczyny, którą wyprowadziła cios, byłą kilka razy bardziej umięśniona niż chwilę temu. Teraz wyglądała bardziej jak ramię Gaiki, niż tej drobnej dziewczyny, którą była przed chwilą. Dziewczyna oczywiście nie planowała pozostawać dłużna. Wybiła się ze swoich nóg, lekko do góry i starając się wyprowadzić kopnięcie z góry prosto w Daisuke.

Amatori Regatsu

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dla Sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Oj Gaika nie docenił przeciwnika. Jak prawie zawsze zresztą. W końcu, gdy świat jest wypełniony śmiesznymi podróbkami człowieka, to jak spotkasz kogoś o umiejętnościach stanowczo wykraczających poza ramy tego, co papierowe ludki reprezentują, to zawsze jest jakieś zdziwienie. Nie był to jednak w żadnym razie powód do mazania się. Ba! Na twarzy żółtookiego pojawił się uśmiech pełen entuzjazmu. – No nieźle. – Odpowiedział, ocierając krwawą stróżkę lecącą z kącików jego ust. Typek przebił się przez jego obronę, a to było nie lada osiągnięcie. Był spory, ale przecież trochę mu jeszcze brakowało do wielkiego, pustynnego skorpiona, który go tak ostatnio urządził. Jego oczy wypełniły się płomieniem żądzy krwi. Po długiej przerwie, pełnej niezaspokojonego głodu walki, odkrycie godnego przeciwnika było jak balsam dla jego duszy. Pulsująca energia krążyła w jego żyłach, a każde uderzenie serca wzmagało podniecenie.

Złapanie się drugi raz w technikę stanowczo odpadało. Przynajmniej przy aktualnym stanie rzeczy. Najpierw musiał nieco wymęczyć typka, a tutaj trzeba było postawić na szybkość, ponad siłę. Wypadało też wzmocnić organizm tak, by ten był odporny na kolejne razy. Miał małą rozgrzewkę podczas biegów za karawaną, ale tutaj miał zamiar rozbujać się na dobre. Niechciany dziedzic rodu Rokudo sam wiedział, że nie specjalnie skupiał swoje treningi na rozwiązaniach siłowych. Gdy siła w łapie była za duża, to starcie z przyjemnych kilku minut spadały do właściwie kilku sekund. Fatalna sprawa dla kogoś tak uzależnionego od walki, jak srebrnowłosy pięściarz. Jego przeciwnik może i był wielki i silny, ale jeśli rozegra to odpowiednio, to ten więcej nie zaliczy celnych uderzeń w przyszłego bohatera pieśni ludowych. Głód walki skupił się na każdym włóknie jego istnienia. Poczuł, jak adrenalinowy ogień płonie w jego wnętrzu, dając mu niezwykłą siłę i determinację. Jego zmysły były wyostrzone do granic możliwości, a każdy detal, od ruchów przeciwnika po dźwięki otoczenia, był dla niego wyraźny i donośny. A potem nadszedł spokój. Jak już ten otworzył kolejną bramę, zdecydował się na ponowienie swojej techniki. Tym jednak razem nie obwieścił skąd i gdzie, bo atak miał nadejść od tyłu. Wpierw jednak zwód, jakby atakował go frontalnie, ale byłoby to skrajnie głupie, wobec kogoś, kto był w stanie zarysować jego stalową obronę. To miała być tylko szybka zmyłka, zakończona właściwym ciosem. Czy przeciwnik zdoła zareagować w porę na jego taktykę? Tego nie wiedział, ale właśnie ta nutka niepewności powodowała, że każde starcie było tak ekscytujące.

Użyte techniki:

Nazwa

Mabataki (Blink)

Dziedzina

Goken

Ranga

A

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe Na czas używania techniki otrzymujemy +40 do szybkości

Opis Technika inspirowana zdolnościami szermierczymi. Użytkownik szkoły Gokenu na pewnym poziomie władzy nad własnym ciałem jest w stanie w błyskawiczny sposób zmienić pozycję w walce, by wykonać prosty cios ręką albo nogą. Za każdym jednak razem musi być to doskok do przeciwnika. Nazwa techniki wywodzi się od tego, że można jej zupełnie nie zauważyć, jeśli się mrugnie, nie w porę.

Link do tematu postaci

KLIK!

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Bicie kobiet nie przystało dżentelmenom. Ale czy Daisuke należał do tego grona? No cóż, raczej nikt by go o to nie podejrzewał. Co prawda z kobietami to wolał innego rodzaju zbliżenia, w wielu przypadkach nawet bardzo fizyczne. Różnego rodzaju podduszenia czy klapsy były na porządku dziennym. Oczywiście na ich własną prośbę. Nawet jeśli nie wypowiedzianą na głos. W bezpośrednim starciu z drugą płcią miał pewne doświadczenie i nauczył się już, że nie należy ich lekceważyć. A przynajmniej nie bardziej niż innych, niczego nie wartych cwaniaków.

Szybki doskok i kopnięcie. Trafi! Nie miała szans na unik, nawet biorąc pod uwagę spowalniające go ciężarki. Ale, gdy już zdążył się ucieszyć, okazało się, że przedwczesna to była ekscytacja. Jego noga przeszła przez nią. Tak po prostu. Ciało zmieniające swój stan musiało być dla niego zaskoczeniem. To akurat sztuczka, która mogła całkowicie go stłamsić. Jak można bić się z chodzącą kałużą? Przecież to głupota!

Ale Daisuke potraktował to jako swojego rodzaju test. Łucznicy strzelają do tarcz, a wojownicy walczący wręcz zazwyczaj korzystali z manekinów. Tutaj miał wodnego manekina. Ciężko by go było zniszczyć, ale on postanowił spróbować. W jego ust wydobył się krzyk. Podekscytowania oraz uwolnienia energii. Jego ciało momentalnie się zmieniło. Skóra zmieniła kolor, a oczy zrobiły się całkowicie białe. Uskoczył w bok, po czym zaczął wyprowadzać serię swoich ciosów. Szybkie uderzenia pięściami. Jedno z drugim, szybka praca nóg, która miała go trzymać w ciągłym ruchu, aby ponownie nie wystawił się na tego typu uderzenie co wcześniej.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Słońce! Świeci nad Nami! Part 2"

Misja B - Gaika & Daisuke
Wiosna, Rok 394 kalendarza forumowego

kolejka: 16 / 17+

Dwójka naszych bohaterów była zajęta walką, jednakże kątem oka mogli dostrzec, że pozostali pracownicy tego miejsca rozpoczynają pakowanie. Zapewne przestraszyli się przybycia mięśniaków i planowali przeniesienie się gdzieś indziej. Przecież nie przyszli tutaj od tak, ktoś musiał im dać cynk. Dlatego też zaczęli pakować drewniane skrzynie i chować aparaturę oraz te co rzadsze składniki. Niestety, nasi bohaterowie nie mieli jak zareagować, bo byli zajęci swoimi pojedynkami.
Daisuke walczył z trudną przeciwniczką. Jej ciało zamieniało się w wodę, całkowicie ignorując jego ciosy, co więcej, mogła ona w tym samym czasie wyprowadzać swoje ataki. Co prawda jej umiejętność musiała mieć jakieś ograniczenia, no ale póki co nie znał on ich. To oczywiście mu nie przeszkadzało, aby zasypywać ją gradem ciosów. Któryś z nich na pewno trafi, dlatego też po odpaleniu swojej bramy, przeszedł do realizacji planu. Doskoczył do niej i wyprowadził jedno uderzenie, potem drugie, trzecie i pewnie planowałby ich jeszcze więcej, jednakże dziewczyna przejęła inicjatywę, wykonując bardzo silne uderzenie w jego brzuch, które nie dość, że zabolało, to jeszcze posłało go kilka metrów do góry. Wtedy też dziewczyna wybiła się w jego kierunku wyskakując za nim w górę, zapewne szykując kolejny cios. Oczywiście każdy cios Daisuke zakończył się pluśnięciem, gdyż odpowiedni element jej organizmu zamieniał się w wodę chwilę przez zetknięciem się z uderzeniem.
W tym czasie srebrnowłosy walczył z olbrzymem, który także nieźle go pokiereszował. Mimo swojej wielkości, był on całkiem zręczny, wiec musiał być interesującym przeciwnikiem dla naszego przybysza z Shigashi. Tak więc trzeba było rozpocząć walkę na poważnie. Drugi mięśniak uruchomił swoją bramę, przepuszczając sporo energii przez swoje ciało, po czym ruszył do ataku. Wykonał on szybką zmyłkę, po czym uderzył swojego przeciwnika od tyłu. Cios ten był skuteczny, olbrzym zrobił ze dwa kroki przed siebie, odwracając się przy tym w stronę Gaiki. Na pewno go to bolało, jednakże chwilę po ataku wydarzyło się coś zaskakującego, znowu. Ręka olbrzyma rozciągnęła się, a jego wielka pięść pochwyciła Gaikę bardzo mocno w taki sposób, że najmniejszy z palców krępował jego nogi, a największy trzymał go pod szyją, lekko go podduszając. Oczywiście pozostałe palce były pomiędzy. Olbrzym ściskał Gaikę jak najmocniej tylko mógł. Co prawda to póki co nie powodowało bólu, no ale nasz bohater był unieruchomiony. Dawno też nie stawiał oporu aż tak dużej, brutalnej sile. Musiał zrobić coś sprytnego, jeśli chciał się oswobodzić, no chyba, że chce zamienić się w ludzki dżem..

Amatori Regatsu

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dla Sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Niechciany dziedzic rodu Rokudo był w swoim żywiole. Co prawda nieco się wzmocnił, ale jego przeciwnik dalej stanowił jakieś wyzwanie. Różnił się od niego tym, że tam, gdzie typek miał w sile, tam on miał w niesamowitej wytrzymałości muskułów. Była to niemal walka niepowstrzymanej siły z nieporuszalnym obiektem. Niemal, bo wciąż doznał rany od pierwszego ciosu. Nie było to jednak nic poważnego, dlatego też kontynuował on starcie w swój sposób. Serią szybkich i precyzyjnych ciosów, które miały obić typka, ale tylko tak mocno, by ten dalej chciał kontynuować walkę. Niestety jego przeciwnik zupełnie nie podzielał tego sentymentu i zdecydował się na próbę pochwycenia wściekłego pięściarza w solidny uścisk swoich stanowczo za dużych rączek. Och, jaki to był błąd!

Ludzki dżem z Gaiki nie smakowałby nikomu z tutaj zebranych. Chłopak był stanowczo zbyt żylasty i zbity w sobie. Jak leżał na ziemi, to jej było twardo i tak dalej. Srebrnowłosy nie próbował się wyrywać z objęć olbrzyma, bo byłby to czas zmarnowany. Zamiast tego wiedział, jak korzystać ze swojego największego atutu, jakim była niezwykle wytrzymała budowa ciała, której tak bardzo doglądał. Swoje ciało znał doskonale. Ściśnięty w łapach zdecydował się na jeden ze swoich nietypowych manewrów, o których jeszcze będą śpiewali w pieśniach ludowych. – Szkoda… - Mruknął, choć olbrzymek mógł go słyszeć. – No to kończymy! – Zawołał i w tym momencie wywołał eksplozje w łapach wielkoluda. Chwila triumfu postawnego mężczyzny, jaką było pochwycenie w uścisk żółtookiego wariata, zamieniła się w przyczynę jego klęski.

Ukryty ruch:

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Plusk. Plusk. Plusk. Zamiast dźwięku łamanych kości słyszał tylko chlust uderzanej wody. Bardzo irytująca umiejętność. Należałoby się wycofać, przeanalizować kilka poprzednich chwil walki, wynieść z tego porządną lekcję, wdrożyć do własnego planu i wykonać go z zabójcza skutecznością. Tak przecież działa każdy ninja, który ma chociaż odrobinę oleju w głowie. Prawda? Pewnie tak. Ale Daisuke nie był ninja. A przynajmniej za takiego się nie uważał. Chakra byłą dla niego konceptem wrogim. Podobnie jak taktyka czy strategia. Wierzył tylko w siebie i brutalną siłę. Jeśli tego drugiego było za mało, miał wciąż coś co mogło to zmienić.

Kolejny okrzyk. Jego ciało było rozgrzane do czerwoności. Można by wręcz poparzyć się od samego dotyku. Nieznacznie, ale dawało się wyczuć, że atmosfera zrobiła się gorętsza. Żyły powychodziły mu niemalże na całym ciele. Szczególnie na skroniach oraz rękach. Zrobił to oczywiście będąc już w locie, po tym jak dał się trafić. Okrzyk miał oczywiście walory gry psychologicznej, co miało na celu przestraszyć przeciwniczkę. Dodatkowe efekty wizualne i zmiany na jego ciele mogły spotęgować ten efekt, ale ostatecznie ciało musiało przemówić brutalną siłą. Bo to była jedyna gra, która naprawdę miała znaczenie. I właśnie w tej grze postanowił pokazać, że nie jest tylko chłopcem do bicia. Starał się wyprzedzić każdy atak swojej przeciwniczki, uderzając ją w nadgarstki bądź piszczele. Wymuszałby tym samym skroplenie tej części ciała, a przez to uniemożliwił wykonanie ataku. Seria ciosów nie zatrzymywała się i kontynuował ją dalej, próbując obrócić się w powietrzu, żeby przy lądowaniu, natychmiast móc odbić się w kierunku swojej oponentki i nadal nie dać jej ani chwili oddechu.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Słońce! Świeci nad Nami! Part 2"

Misja B - Gaika & Daisuke
Wiosna, Rok 394 kalendarza forumowego

kolejka: 17 / 17+

Zdawało się, że walka jest już przegrana dla Gaiki. Został on pochwycony i czuł, jak z każdą chwilą nacisk ogromnych rąk na jego mięśnie rósł. Nawet jeśli teraz stawiał opór, to pewnie z biegiem czasu by udało mu się go zgnieść jak robaka. Co więcej, nie miał on siły, żeby wyrwać się z jego objęć. Te łapy były jak wielkie imadło. Na szczęście, miał on inny, dużo sprytniejszy plan. Aktywował on notkę, którą miał przyklejoną do pleców, wywołując w ten sposób silny wybuch. Ogień delikatnie przypiekł jego ciało, co w połączeniu z szuflami grubasa spowodowało, że poczuł on ból. Niestety dla wielkiego, on był w gorszej sytuacji. Eksplozja nie dość, że odrzuciła od siebie jego ręce, to jeszcze zerwała z nich skórę, powodując chlapnięcie sporej ilości krwi po okolicy. Zaklął on pod nosem i delikatnie cofnął się, a wtedy też Gaika mógł w spokoju zacząć opadać na ziemię i zacząć się szykować do kolejnego ataku. Jego śmiały ruch zaskoczył przeciwnika, co pozwoliło mu przejąć inicjatywę. Teraz Srebrnowłosy mógł nadać tempo tej walce i pokazać, co to znaczy zadzierać z przystojniakami z Shigashi.
W tym czasie Daisuke sobie szybował w powietrzu. Przeciwniczka doskoczyła do niego, szykując się do wyprowadzenia ciosu. Nasz pijany heros próbował w jakikolwiek sposób uniemożliwić jej zaatakowanie, zasypując ją gradem ciosów i powodując ciągle skraplanie się, niestety, nie był w stanie robić tak cały czas. Mimo tego, że kobieta przyjęła wiele batów, to ostatecznie znalazła okienko, w którym mogła wyprowadzić kolejny silny cios w korpus mięśniaka, posyłając go kilka metrów do tyłu. Tam też uderzył w ścianę tego pomieszczenia, a po chwili zaczął się po niej zsuwać. Kobieta wylądowała kilka metrów przed nim i zaczęła szykować się do kolejnego ciosu, biegnąć w jego kierunku. Nie było po niej widać ani jednej rany, ale powoli było widać po niej zmęczenie. Ciągle skraplanie musiało bardzo mocno wysilać jej organizm. No ale tak to już było z potężnymi umiejętnościami, zawsze to było coś za coś. Teraz niestety nie było czasu na zmęczenie, trzeba było działać, dlatego też pędziła ile sił w nogach aby pokonać swojego przeciwnika, aby nie dać mu czasu na wyprowadzenie kontry.
W trakcie gdy toczyła się walka, tragarze zaczęli pakować pierwsze skrzynie na drewniane wózki, na których zaczęli wywozić rzeczy w stronę wyjścia, starając się obejść toczącą się walkę. Widzieli, że póki co ich towarzyszom szło całkiem nieźle, no ale musieli być gotowi jakby w razie czego sytuacja miała spartolić się troszkę. Dlatego też ewakuowali się, zabierając ze sobą najważniejsze rzeczy. Lepiej przerwać produkcję i być wolnym, niż trafić do więzienia, albo co gorsza, zostać zabitym jak leżące na powierzchni ludziki z papieru.

Amatori Regatsu

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dla Sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Wcześniej on pluskał, teraz był pluskany. Zjechał po ścianie, w którą został wbity solidnym uderzeniem. Najwyraźniej jego taktyka szybkich uderzeń się nie sprawdzała. NO CÓŻ ZA ZASKOCZENIE, DRODZY WIDZOWIE! Nikt się nie spodziewał, że próba uderzenia kogoś, kto zamienia swoje ciało w wodę ma efekt raczej mierny. Może to był właśnie ten moment, kiedy coś zaskoczy w jego głowie? Wybuch, który dotarł do jego uszu był chyba tym właśnie zapalnikiem. Daisuke przecież miał już kiedyś taką sytuację, że nie był w stanie trafić przeciwnika. Co prawda warunki były trochę inne, bo nie chodziło o rozwadnianie się, lecz o całkowite zniknięcie. Walka we mgle nie była dobrą stroną Włócznika i znalazł on wtedy rozwiązanie. Bardzo proste i postanowił tym razem też z niego skorzystać.

Szybkie sięgnięcie do kabury, wyciągnięcie z niej kunaia i rzut prosto przed siebie w rozpędzoną przeciwniczkę. Odległość nie miała dla niego znaczenia, najwyżej sam nieco oberwie. Sądząc po tym co dostrzegł gdy leciał, to Gaika nie bardzo miał jak wysadzić przeciwnika, ani on jego. Któryś z nich był tak twardym skurwysynem, że postanowił sam się wysadzić, byle narobić problemów drugiego. I jak Daisuke zapewne zgadywał, tym szalonym wariatem był srebrnowłosy. Wysadzenie notki nastąpiło gdy kunai wbił się w ciało, które zapewne się skropliło. Piękna eksplozja była jednak tylko początkiem, bo zaraz potem mężczyzna przystąpił do kontynuowania ataku. Zadanie obrażeń to jedna z metod na wygranie. Inną było po prostu zamęczenie przeciwnika, a wyglądało na to, że kobieta z którą walczył powoli docierała do swoich limitów.

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Ból, cierpienie i wpierdol. Oto składniki, które wybrano do stworzenia idealnych warunków walki dla przyszłego bohatera pieśni ludowych, lecz Profesor Gaika przypadkowo, przez pomyłkę dodał do mieszanki jeszcze jeden składnik: notki wybuchowe!

Oj, mocno walnęło. Nawet on to poczuł, co przecież nie powinno mieć miejsca. W końcu był niczym stalowy posąg pośród tłumu ludzi z papieru. Nie straszne było mu ani gorąc pustyni, ani też ognisty temperament jego przeciwnika. Wypuścił go co prawda z uścisku, ale nadal nie chciał rzucić ręcznika na ziemię. Srebrnowłosy szajbus obdarzył go tylko swoim złowieszczym uśmiechem. Chciał się dalej bić? No to trzeba będzie dawać tyle, ile fabryka dała. Bez ograniczeń. No może lekkie skaleczenia spowodowane jego niezwykle nieodpowiedzialnym stylem walki. To jednak było wliczone w zabawę, wiec nie był to najmniejszy problem dla siłacza.

Od dobrego prania się po pyskach jednak ważniejsze było zadanie. Miał tutaj, szerzyć rozpierdol i zniszczenie, a na razie jedynie uszkodził manicure olbrzyma przy ostatniej akcji. Śmieszne ludziki z miękkiego materiału pomyślały, że to dobry moment, aby poskładać całe laboratorium i wywieźć je na wózkach, za plecami walczących. No, był to raczej żałosny przykład myśli taktycznej, ale jakaś tam była.

Niechciany dziedzic rodu Rokudo jednak miał inne plany dla delikatnej aparatury. Szybkim ruchem zerwał z łydek dwa obciążniki, których nie zdejmował całe starcie. Teraz ważne było odpowiednio szybkie zareagowanie. Te słabiszczaki nawet nie wiedziały, co ich uderzy, gdy żółtooki pierdzielnie prosto w jeden z wózków, ten najbliżej niego. Tak przynajmniej miało to wyglądać. Plan był jednak zgoła inny. Mając poczucie lekkości, jaki dawał zdarty ciężar, to w ostatniej chwili chciał obrócić się w kierunku swojego przeciwnika i pocałować go kolanem w mordę, tak jak niejeden bóg przykazał. Tym razem nie bawił się jednak w delikatne pacnięcia, tylko dawał z siebie wszystko.

Użyta technika:

Nazwa

Tobihizageri (Jumping Knee Kick)

Dziedzina

Taijutsu Uniwersalne

Ranga

A

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Podczas wykonywania techniki: +40 Siły.

Opis Jedno z najsilniejszych możliwych uderzeń kolanem. Można je jeszcze wzmocnić, przez wprowadzenie kopnięcia razem z przytrzymaniem swojego przeciwnika. W idealnym scenariuszu atak przeprowadzany jest na głowę i może dosłownie złamać żuchwę oponenta, jak i zaburzyć jego poczucie równowagi. Bywa używane często w połączeniu z innymi ciosami, jednak zazwyczaj jest tym uderzeniem kończącym serię ciosów. Należy pamiętać, że bez odpowiedniej siły samo Jutsu może co najwyżej oszołomić, albo unieszkodliwić przeciwnika.

Link do tematu postaci

KLIK!

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Słońce! Świeci nad Nami! Part 2"

Misja B - Gaika & Daisuke
Wiosna, Rok 394 kalendarza forumowego

kolejka: 18 / 17+

W jaskini rozpętał się wielki chaos. Większość tutejszych pracowników próbowała ratować co się tylko dało, w trakcie gdy ich ochroniarze stawiali opór. Niestety, nie byli najlepiej zorganizowani, dodatkowo Gaika próbował im przeszkadzać, niszcząc jeden z wozów. Tak więc ich ewakuacja nie przebiegała najlepiej. Walka także nie szła najlepiej, obie strony wymieniały ciosy, jednakże siła obrońców powoli spadła. Nie umknęło to uwadze niektórych przestępców, którzy postanowili ratować swoje życia i porzucili towar, biorąc co droższe i lżejsze elementy i uciekając w stronę wyjścia. Tak jak poprzednicy, nie było sensu marnować swojego życia za te psie pieniądze, które tutaj zarabiali. Lepiej było wyjechać gdzieś, gdzie nie zostaną znalezieni i tam ułożyć sobie życie na nowo. Uciekinierów było coraz więcej, choć byli także tacy, którzy jednak starali się spełnić swoje zadanie.
W tym czasie walki dalej trwały. Daisuke zasypywał swoją przeciwniczkę gradem ciosów, który ta przyjmowała na siebie cały czas zamieniając się w wodę. Próbowała ona oddawać, jednakże czuła jak słabnie. Zerknęła w stronę swojego towarzysza, ten także nie radził sobie najlepiej. Mimo przewagi wzrostu, notka go zaskoczyła, przez co stracił on swój najważniejszy sposób walki. Jeszcze przez chwilę próbował mierzyć się ze srebrnowłosym, jednakże z każdą chwilą czuł, że jest to mocno jednostronny pojedynek. Zostali oni przyciśnięci do muru, mogli zagryźć zęby i zaryzykować życie, albo też spróbować dać nogi za pas. Zdecydowali się na tę drugą opcję. Olbrzym w jednej chwili zaczął się zmniejszać, po czym stanął on gdzieś w rogu, podnosząc ręce do góry. Kobieta za to zamieniła się w dużą, wodną kałużę, która przemieściła się na bok, tam też uformowała się z powrotem, także z rękoma w górze. Najwidoczniej wizja wybuchowej notki była dla niej wystarczająco brutalna.
- Dobra, kurwa, nie warto umierać w tej kuwecie... - powiedział grubasek, patrząc na Gaikę. Oczywiście był to jego sposób przyznania się do porażki. Był on cały spocony i obolały a z jego dłoni ciekła krew, zdecydowanie była to pora na zakończenie, oczywiście jeśli srebrnowłosy miał ochotę okazać łaskę. Jeśli nie to wiadomo, kilka ciosów i kolesia nie ma. Z kobietą było podobnie, uśmiechnęła się delikatnie do swojego przeciwnika, rzucając przy okazji swoją torbę biodrową na ziemię. Miała nadzieję, że Daisuke będzie łaskawy i nie zamierza skrzywdzić kobiety bardziej niż to zrobił.
Widząc, że ochroniarze się poddali, pozostali pakujący także ruszyli w długą, starając się ratować swoje życia. Okazało się, że dwóch mieśniaków wystarczy na magazyn i niewielką fabrykę. Tylko czy oni pamiętają co tak na prawdę mieli zrobić w tym miejscu? Czy może od tej walki już im to wypadło z głowy...

Amatori Regatsu

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dla Sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

No i pozamiatane. Dziwny smutek ogarnął srebrnowłosego, gdy jego przeciwnik zdecydował się bezceremonialnie poddać, unosząc ręce do góry. To samo zrobiła przeciwniczka Daisuke, której dopiero teraz się przyjrzał. Wyglądało na to, że była ona posiadaczką tej dziwnej umiejętności, co ostatni zabójca wysłany na niego przez przeciwników Shimayo. Kupy się nie trzymali. Wzrokiem doszukał się swojego kompana, który teraz był cały czerwony. Zwykły laik by mógł to przypisać wściekłości Nakasady, ale żółtooki wiedział nieco więcej i lepiej. Uniósł lekko brwi i uśmiechnął się w ten nieprzyjemny sposób. Podniósł rękę, gdy ten chciał się zbliżyć do przeciwników, którzy właśnie zdecydowali się odklepać, że się poddają. Dla Gaika był to jasny sygnał, by się zatrzymać, ale widział doskonale, jak walczył Włócznik przeciwko zwykłym ludziom z papieru. Bełt strzały wypuszczony z jego łuku rozpierdzielał wszystko na swojej drodze i nie brał jeńców. Dla przyszłego bohatera pieśni ludowych to było straszne marnotrawstwo. W końcu może kiedyś uda się im osiągnąć sensowny poziom i być może spróbować się z nim w boju. Choćby i miała być to ciemna uliczka, gdzie ktoś spróbuje mu sprzedać kosę pod żebra.

Próbował go zatem zatrzymać, jeśli ten dalej się rzucał, ale też specjalnie nie wkładał w to dużej siły. W końcu jak tamten chce ją rozwalić, to jego prawo. Tutaj bardziej chodziło o zwrócenie uwagi.

- Jak myślisz? – Odezwał się na wpół rozbawionym tonem do swojego kompana. Jego przeciwnik był dla niego jakąś formą rozrywki, czego od dawna nie miał. Myśl o dobijaniu go nie kręciła go wcale. – Ty duży możesz spierdalać. Umówimy się kiedyś na drugą rundę, jak już trochę potrenujesz. – Machnął na niego ręką, dając znać, że może odejść. Teraz jednak piłka pozostała po stronie szatyna, a on zamierzał uszanować każdą decyzję, jaką podejmie. Takie było prawo zwycięzców.

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Zmiana planów nie była potrzeba, oryginalny plan Daisuke z walką na wyniszczenie w zupełności wystarczył. On i Gaika byli po prostu zbyt twardzi, żeby dwóch przypadkowych ninja było w stanie z nimi stanąć w szranki. Oczywiście walka nie zakończyła się natychmiast, bo obaj mięśniacy wynajęci do zniszczenia tego miejsca troszkę bawili się ze swoimi rywalami. Nakasada już raz pozwolił sobie użyć wszystkiego co miał za jednym atakiem. Zakończyło się to zwycięstwem spektakularnym, choć także bardzo nudnym. To w samej wymianie ciosów było najwięcej emocji. Im walka byłą bliższa remisu i stanowiła jakieś wyzwanie tym lepiej. Jeśli więc Daisuke ma się ograniczać tylko dla tego ryzyka, że może przegrać, to chyba wolał w tę stronę. Kunai z notką wystarczył, aby przestraszyć przeciwniczkę, jej towarzysz także poddał swoją walkę. To wyzwanie nie było aż takim wyzwaniem, pomimo dziwnej umiejętności skraplania własnego ciała. Nie była to jednak defensywa absolutna, bo jak wszystko, miała swoje minusy. I tutaj minusem była sama użytkowniczka. Gdyby była silniejsza i lepiej wytrenowana, może miałaby jakieś szanse z przeczekaniem szału Włócznika. A tak to teraz była zdana na jego łaskę.

-Ehhh... Kolejna banda mięczaków. Spierdalajcie póki się nie rozmyślę- Do aktywowania swojego najpotężniejszego ciosu potrzebował jeszcze jednej rzeczy. Ale używanie tego, gdy przeciwnik był już bezbronny i nie miał zamiaru dalej walczyć mijało się z celem. Czuł odrazę do tej dwójki. Nie mieli ochoty dalej walczyć, chcieli tylko uratować własne dupy. Droga wolna. Daisuke splunął im pod nogi i ręką wskazał kierunek w którym mają się czym prędzej udać. Prawo zwycięzców. Gdyby prawdziwe prawo zwycięzców decydowało, z tej jaskini wyszliby tylko najsilniejsi. A tak pewnego rodzaju słabość Włócznika i niechęć do dokończenia dzieła pozwoliły tym słabiakom przeżyć przynajmniej jeden dzień dłużej.

  Ukryty tekst