Opuszczona karczma "Uśmiech Shirei-kana"

[Uchiha Masako]

Stary budynek karczmy "Uśmiech Shirei-kana" - niegdyś popularnej, teraz jednak całkowicie pozostawionej zapomnieniu. Miejscowi omijają to miejsce szerokim łukiem, nazywając je raczej "Uśmiechem Demona". Składają się na nią trzy budynki - pierwszy z salą jadalną i kuchniami, drugi z pokojami i trzeci ze stajnią. Na dziedzińcu pośrodku jest studnia, teraz w dużej mierze zarośnięta.

[Naoki]

Rozmowa z urzędnikiem na sam koniec przybrała ciekawe barwy, a raczej młodzieniec mógł wiedzieć komu zawdzięcza tą pracę. Kto by się spodziewał, że rosły kogo będzie zadowolony z działań zielonowłosego i poleci go do innych prac. Może samo pierwsze wrażenie, które zrobił wtedy nie było aż tak złe, mimo że był spięty jak diabli. W tej chwile, też szło to po nim zauważyć, biorąc pod uwagę, że może zawieść aż dwie osoby, a dodatkowo jeszcze samego siebie. Jednak nie mógł powiedzieć nic więcej, poza tym że zajmie się wszystko i podziękować za zaufanie względem kogoś jego pokroju. Bez żadnego doświadczenia, czy też wyróżniających się umiejętności.
Po samym opuszczeniu siedziby władzy spotkał swą raczej nową znajomą, która mu pomachała, on samemu również nie wiedząc co powinien zrobić, również nieco jej pomachał przy okazji krzycząc by odwiedziła go w karczmie. Sam nie wiedział czy to jest dobry pomysł, ale siedzenie tam samemu raczej nie jest zbytnio optymistyczne. Tak samo nie wiedział czy ściąganie strażniczki tam jest dobre, w końcu samemu mógł nieco utrudnić sobie pracę. Chociaż po chwili zastanowienia, ona mogła mu pomóc nieco to odnowić, korzystając z niej nieco jak posłańca. Może w ten sposób dostałby materiały do odnowienia budynku.
Samemu po dotarciu na miejsce, nawet nie wiedział co za bardzo zrobić, miejsce wyglądało lekko upiornie nawet za dnia, gdzie dookoła miał jeszcze ludzi, a i tak dostawał lekkich dreszczy na plecach. Przyjrzał się na wstępie uważnie wszystkiemu, po czym powoli i ostrożnie podszedł do budynku, tak by jakimś cudem postarać się otworzyć drzwi i nieco przewietrzyć zaglądając do środka bez wchodzenia tam. Po czym udał się na obejście pozostałych dwóch budynków, z którymi chciał zrobić to samo. W końcu będzie musiał tam jakoś posprzątać, a jeżeli będzie miał szczęście, jakiś wścibski mieszkaniec się im zainteresuje i znowu opowie straszną historię o tym miejscu, zmniejszając odwagę zielonowłosego, praktycznie do zera. Tylko co on biedny mógł w tym wszystkim zrobić, poza rozejrzeniem się tutaj i wywietrzaniu tego, nim wejdzie do któregoś z budynków. Przy okazji będzie mógł się upewnić, czy będzie mu potrzebne jakieś dodatkowe źródło światła, ułatwiające poruszanie się w ciemności.

[Uchiha Masako]

Nowy początek Misja Rangi C [13/30] Naoki

Przygotowałeś wstępny plan, wmontowując w niego naprędce poznaną wcześniej strażniczkę - oczywiście pod warunkiem, że przystanie na to lub otrzyma stosowne polecenie od przełożonych, by ci pomóc przy zadaniu. Postarałeś się skupić na zwiadzie, aby nieco odpędzić niepokój związany z historią miejsca. Zwróciłeś w istocie uwagę kilku przechodniów, jednak żaden - przynajmniej na razie - nie podszedł do ciebie. Drzwi - jak było wspomniane - zabito deskami, więc pierwsze próby dostania się tą drogą spełzły na niczym. Kilka okien za to stało otworem, dzięki czemu mogłeś zajrzeć do środka - gdzie panowała niczym niezmącona, martwa cisza i cuchnęło lekko stęchlizną. Widziałeś salę jadalną, dość sporą, która za czasów świetności mogła zapewne pomieści kilkudziesięciu przynajmniej gości. W głębi dostrzegłeś drzwi prowadzące do jakichś dalszych pomieszczeń, wyłamane - zapewne prowadzące do kuchni.

Następnie skierowałeś się dalej, obchodząc główny budynek i przechodząc szerokim, przeznaczonym dla wozów i koni przejściem na dziedziniec, teraz prawie cały zarośnięty wysoką trawą, z której wyłaniała się... no właśnie, studnia.

Prosta, kamienna. Kiedyś musiała mieć także drewnianą nadbudowę, ta jednak leżała przewrócona obok. Przez ułamek sekundy miałeś wrażenie, jakby coś... lub ktoś... miał z niej wyjść, ale po paru oddechach wrażenie ustało. Obróciłeś głowę w prawo, przyglądając się stajni. Ta była w zaskakująco dobrym stanie - prawie nic chyba nie trzeba by przy niej robić, poza może ogólnym oczyszczeniem i wyplewieniem chwastów, które ją pozarastały. Potem spojrzałeś jeszcze raz w druga stronę, przyglądając się budynkowi na tyłach, wyglądającemu na coś, gdzie znajdowały się pokoje - był dwupiętrowy, z galerią prowadzącą do każdego z pokojów na górze. Większość była pootwierana i ziała pustką, choć... czy w jednym z nich nie pojawił się na moment jakiś cień? A może to tylko refleks światła?

  Ukryty tekst

[Naoki]

Wiedza, którą zdobył młodzieniec na swój sposób była przydatna, miał świadomość czego powinien unikać. Jednak z drugiej strony bardziej się bał, będąc tutaj nawet praktycznie w środku dnia. Zaczęcie samego zwiedzania na zajrzenia do głównego budynku sporo ułatwiało i nawet nie było aż takie straszne. Jak mogło się wydawać, w końcu nie doświadczył żadnych dziwnych zjawisk, mogących go jakoś wystraszyć, ale i tak samemu czuł ciągłe napięcie, jakby znajdował się w tym momencie na polu walki, gdzie zagrożone było jego życie. Nic tutaj nie ma, nic nie może mnie skrzywdzić, prawda? pomyślał sobie, rozglądając się po wnętrzu, zastanawiając się jak rozbroić drzwi by wejść do środka jak człowiek.

Lecz przed przejściem do tego, postanowił nadal pozwiedzać resztę przybytku, gdzie kolejnym elementem na jaki natrafił była studnia. Element, którego raczej nie chciał zobaczyć, zwłaszcza w takich napiętych okolicznościach, pierwsze wrażenie tej cześć funkcjonalnej było straszne, na tyle że zielonowłosy odwrócił się lekko na pięcie i zrobił dwa kroki w tył nabierając dystansu, będąc przy tym napięty jak diabli. Emmm, hej? Jest tam ktoś.... mam pokojowe zamiary.... powiedział, sam do siebie w głowie, licząc na to że duchy może potrafią czytać w myślach i nie gustują w kimś tak mizernej postury. Jednak dla samej pewności, studnie wolał obejść szerokim łukiem, będąc jak najdalej od niej i non stop ją obserwując. Może z perspektywy trzeciej osoby wyglądało to nieco dziwacznie, ale młodzieniec faktycznie tego się obawiał, na tyle że chciał ją mieć non stop na oku, póki nie był bliżej następnego budynku, którym teraz była stajnia. Przynajmniej tak wyglądała na pierwszy rzut oka. Tak jakby no nieco zaniedbana, ale wymagająca raczej najmniej roboty by wyglądać i być zdatna do użytku. Czym normalniejszy obiekt, tym chyba mniej straszny. Gdzie sama studnia obecnie zgarniała najgorsze noty straszności, aż do samego końca zwiedzania, gdzie pozostał chyba dom gościnny z wieloma pokojami. Zwiedzanie go, dodawało potężnych dreszczy i zimnych potów na ciele chłopaka. Gdzie każdy jego krok był ostrożny i delikatny, na tyle by mógł przysłuchiwać się innym otaczającym go dźwiękom i na nie reagować. Wszystko szło dobrze, dopóki nie zauważył cienia, zwykłe migające światło, który wystarczyło by struchlał w miejscu, odwrócił się plecami i pośpiesznym krokiem opuścił to miejsce. Nawet nie oglądając się za siebie. Czemu ja się na to zgodziłem? Ja tutaj umrę. Ludzie są już mniej straszni. pomyślał, na samym wyjściu. Przeliczając chyba swoje ostatnie godziny życia, zastanawiając się przy tym nad planami działania. Spalenie tego wszystkiego, było ciekawym i wyjątkowo kuszącym pomysłem. W końcu wtedy jak coś to nawiedza, zniknie razem z dymem, ale odbudowa mogła by być o wiele droższa. Tylko czy samo zdrowie psychiczne nie było tutaj cenniejsze? Trzeba się nad tym porządnie zastanowić.

Co po tym wszystkim zrobił, zielonowłosy? No cóż, zobaczył już prawie wszystko, nie zajrzał tylko do jednego miejsca, które napędziło mu w sumie najwięcej strachu. Właśnie tym postanowił się zając w pierwszej kolejności. Ostrożnie podejść do studni i spojrzeć w jej otchłań, licząc że niczego tam nie ma... a tym bardziej nikogo, żywego czy martwego. Zawał w tym wieku był mało prawdopodobny, ale szanse na niego nadal istniały. Jeszcze przy tym, jak serce chłopaka bije niczym młot.
W końcu najlepszym rozwiązaniem, w takiej sytuacji było zmierzanie się z lękiem. Twarzą w twarz, prosto w oczy, ale oby tego nie było.

Oczywiście po tym wszystkim chłopak wrócił do głównego budynku, by jakoś odpieczętować drzwi, liczył że sama siła mięśni wystarczy by stanęły przed nim otworem. Gorzej jak były zamknięte od środka i będzie musiał tam wejść oknem by je otworzyć. Pozostanie mu jedynie zachować jak największą ostrożność i otworzyć wszystko co się da by pozbyć się niemiłego zapachu. Jeżeli przybędzie tutaj światła, trochę wystroju... powinno być bardziej uroczo niż straszno. pomyślał, rozglądając się wszędzie gdzie mógł. Przy okazji zastanawiając się gdzie powinien spędzić swoją noc. Dwa miejsca dla niego kategorycznie odpadały i były nimi okolice studni i dom gościnny. Tam chciał się nadal znaleźć w ostatniej kolejności, a spanie w głównym budynku, było kuszące. W końcu tutaj zabito jedynie karczmarza... właśnie teraz po plecach chłopaka przeszły dreszcze. Tylko musiał być w miejscu gdzie mógłby coś znaleźć, a raczej co mogłoby jego odnaleźć.
W głębi duszy, mógł jedynie się modlić o brak piwnicy, w końcu to tam dzieją się najstraszniejsze i najbardziej mroczne rzeczy. Tak to jednak było potencjalnie najbardziej niebezpieczne miejsce i ostatnie, w którym chciałby znaleźć się zielonowłosy.

Mając już za sobą chyba całe zwiedzenie budynków i okolic, chciał przejść do jakiś działań, w końcu nie mógł sobie usiąść i czekać na noc. Właśnie z tego powodu zaczął sprzątać, poczynając od głównego wejścia i skupiając się na głównej sali. Chcąc wymieść z tego przybytku wszystkie kurze, pajęczyny, czy inne niezbyt przyjemne rzeczy. Jednak samemu nie miał pewności czy uda znaleźć mu się tutaj jakąś miotłę czy coś mogącego mu się przydać przy tym zadaniu. Jakąś opcją był najpewniej powrót do domu i zabranie ze sobą najbardziej potrzebnego sprzętu, przydatnego do ogarnięcia wszystkiego. Czy to z zewnątrz czy w środku.

[Uchiha Masako]

Nowy początek Misja Rangi C [15/30] Naoki

Atmosfera pomimo ciepłego popołudnia zagęszczała się. Nie pomagał w tym wszystkim fakt, że główny budynek karczmy dość dobrze osłaniał wewnętrzny dziedziniec od dźwięków i widoku z ulicy, przez co mogłeś się tutaj poczuć naprawdę osamotniony, jakbyś znalazł się w zupełnie alternatywnej rzeczywistości. Nie wiedziałeś, czy to za sprawą opowieści urzędnika, czy faktycznie w miejscu tym było coś... złego, do tego nie złego w ludzki, zrozumiały sposób. Coś obcego, wymykającego się ludzkim standardom zła, coś co było... głodne. Mało to było opowieści o duchach osób, które zatraciły do cna swe człowieczeństwo, stając się bytami zupełnie oderwanymi od swojego dawnego ja i żerujących tylko na niewinnych osobach?

Zbliżyłeś się ostrożnie do cembrowiny, słysząc niemal wyłącznie szelest trawy uginającej się pod twoimi stopami. Kiedy byłeś już przy prostej, wykonanej z otoczaków i wzmocnionej niewyrafinowaną zaprawą konstrukcji, zajrzałeś do niej ostrożnie. W środku ujrzałeś taflę czarnej, nieprzeniknionej wody, stojącej na samym dnie - o dziwo, nie zarośniętej żadnym zielskiem. To jednak, co zwróciło twoją uwagę, to coś innego - widoczne bardzo wyraźnie, odrysowane w otoczakach jakieś półtora metra poniżej krawędzi studni białe kreski, tu i ówdzie jakby przybrudzone drobniejszymi, ciemnymi smugami. Zupełnie, jakby coś - a raczej ktoś - rozpaczliwie drapał paznokciami o nie, próbując się ich chwycić tuż przed śmiercią. Jakkolwiek niepokojące, nie stanowiło to jednak realnego zagrożenia. Tym, co za to przyprawiło cię niemal o zawał, było szurnięcie w trawie gdzieś za tobą. Sprawiło ono, że niemal podskoczyłeś i automatycznie cisnąłeś kunaiem, w ostatnim momencie orientując się, że był to... najzwyklejszy w świecie kot, którego grzbiet zauważyłeś w wysokiej trawie. Gonił wyraźnie za czymś i chyba wreszcie to złapał, zmykając do stajni. Na oko jakiegoś pająka, i to dużego - mignęły ci długie odnóża wystające chyba gdzieś z pyska, ale przyjrzeć się dobrze nie miałeś okazji - kot bowiem zniknął w jednym z boksów.

- Pucuś! Gdzieś ty pognał! - usłyszałeś tuż po tym, i ujrzałeś stojącego na drodze prowadzącej ku ulicy młodego, na oko 12-letniego chłopaczka, długiej szacie z kapturem, otulonego nieco szalikiem pomimo dość ciepłej temperatury. Rozglądał się niepewnie dookoła, wyraźnie szukając swojego pupila. Widząc cię, podskoczył przestraszony, nie spodziewając się chyba nikogo tutaj dostrzec. - Yyyy... prze-przepraszam. Nie widział pan może tutaj mojego kota? -

  Ukryty tekst

[Naoki]

Czas w jakim znajdował się tutaj zielonowłosy, na pewno był dla niego przychylny. Przecież do samej nocy było jeszcze daleko, ale i tak wytrzymanie tutaj bez żadnego panikowania było dla niego wyjątkowego trudne. Jednak samemu dał radę jakoś pozwiedzać przynajmniej część dziwacznego kompleksu, gdzie non stop miał dreszcze na swych plecach. Tylko czy działo się tutaj coś wyjątkowego? Może nie, ale chłopak póki co nie posiadał psychiki wyniszczonej przez makabryczne, czy też brutalne wspomnienia, których większości shinobi raczej nie brakowało. Sam zielonowłosy jeszcze takowych nie posiadał, tak jak jeszcze nikogo nie zabił.

Tutaj jednak dla niego największym zagrożeniem była wyobraźnia, działają intensywnie od samego początku, ale czym bardziej sobie uświadamiał, że jest sam tym było gorzej. Próba zajrzenia do studni nie należała do najłatwiejszych, ba sam chłopak chciał od niej uciec parę razy rezygnując z konfrontacji. Lecz jak mu się udało odkrył rzeczy, których się nie spodziewał, znowu czując wielki lęk, ale zarazem głód wiedzy. Gdzie w głowie powoli pojawiały się nowe pytanie, na które obecnie nie uzyska odpowiedzi. Zapewne to ślady po śmierci tamtej dziewczyny. Tylko czemu próbowała walczyć, jeżeli to była próba samobójcza? zapytał się sam siebie, starając się znaleźć jeszcze jakieś ślady w okolicach studni. W końcu straż mogła porzucić śledztwo zaraz po znalezieniu ciała przyjmując tym samym najłatwiejsze rozwiązanie. Samobójstwo wynikające ze strachu przed odpowiedzialnością, a jeżeli była tutaj osoba trzecia, która zabiła karczmarza i upozorowała samobójstwo kelnerki? A teraz samodzielnie troszczy się o to, by nikt nie odkrył prawdy dotyczącej tego miejsca.

Samo zamyślenie jednak nie sprzyjało kolejnym wydarzeniom, lekki hałas na pozór nic dziwnego, ale wystarczające by poderwać zielonowłosego z miejsca, na tyle żeby prawie wpadł do studni, cudem ratując się przed nurkowaniem w niej. Tak samo wystarczające by wywołać w nim odruch obronny. Co z człowiekiem potrafi zrobić nadmiar stresu, na tyle duży by wywołać taki atak lęku w zwyczajnej sytuacji. Kot... co on tutaj robi... prawie serce wyskoczyło mi z piersi. pomyślał, rozglądając się po okolicy, by wyłapać dokładniej futrzaka, starającego się najwyraźniej na coś polować i to z sukcesem by następnie uciec do stajni. Tutaj jednak nie skończyła się przygoda z nowymi osobami w tym rejonie, bowiem pojawił się tutaj także dzieciak, na którego zielonowłosy zareagował już spokojniej, będąc poprzednio bardziej stowarzyszony, teraz mógł zachować chociaż odrobione zimnej krwi i nie posyłać w stronę chłopaka żadnej broni, czy też techniki.

- Tak widziałem go, nieźle mnie wystraszył. - odparł spokojnie, starając się przy tym uśmiechać. Tak by nie wystraszyć niepotrzebnie bardziej chłopaka. - Polował, chyba na pająka i razem z nim wbiegł do stajni. - dodał po chwili, wyjaśniając mu co tak właściwie się stało i gdzie może być jego mały kudłaty przyjaciel w danym momencie. - Jeżeli chcesz, mogę Ci pomóc go znaleźć. To miejsce jest dość straszne do zwiedzania go samotnie. - dopowiedział, po krótkiej chwili. Kończąc tym samym całkowicie swoją wypowiedź. Tak by chłopak mógł mu coś odpowiedzieć, oczywiście propozycja pomocy w znalezieniu kota była szczera i jeżeli chłopak takowej chciał, Naoki poszedł razem z nim do stajni żeby znaleźć kota. Przy okazji ciesząc się z tymczasowego towarzystwa, chyba kogoś żywego. Samemu przypominając sobie, że nie przedstawił się w żaden sposób, a myszkowanie tutaj raczej nie należało do popularnych zajęć. - W sumie, zapomniałem się przedstawić. Jestem Naoki, nowy właściciel tej karczmy. Chce ją niedługo na nowo otworzyć. - powiedział, uśmiechając się lekko. Przy okazji czując lekkie ukłucie w klatce piersiowej w wyniku małego kłamstwa jakie sprezentował malcowi.

Teraz jednak pozostało mu się jedynie skupić na poprawnym przeszukaniu stajni i odnalezieniu wyjątkowo dzielnego kota, który teoretycznie powinien być gdzieś w środku. Może tym samym uda mu się znaleźć coś ciekawego i przydatnego w jego małym śledztwie.

[Uchiha Masako]

Nowy początek Misja Rangi C [17/30] Naoki

- Przepraszam za niego, potrafi dać czasami czadu jak jest głodny, a już od dłuższego czasu nic nie upolował. - zaśmiał się chłopak, chociaż głos miał nieco stłumiony przez szalik zachodzący mu na pól twarzy. Poprawił go teraz nieco, rozglądając się dookoła. Po tym, jak poinstruowałeś go, gdzie zwiał jego pupil, zogniskował wzrok i kiwnął głową, przyjmując do wiadomości twoje słowa. Ruszył w stronę stajni, a ty razem z nim.

- Dziękuję, chętnie przyjmę pomoc. "Uśmiech demona" to nieprzyjemne miejsce. A pan co tutaj w sumie robi? W tej studni podobno ktoś zginął, dziewczyna. Popełniła samobójstwo, do tego jej brat potem też zaginął, tak słyszałem. - dodał, mówiąc z przekonaniem, choć jednocześnie wydawał się nieco podenerwowany, strzelając oczami w cienie stajni. Kota nigdzie nie było widać. Kiedy usłyszał, że jesteś nowym właścicielem, rozszerzył oczy.

- Ooo... naprawdę? Nie boi się pan? To znaczy... nie boisz się? Jestem Hou. - sam się przedstawił, kłaniając lekko, kiedy przeszukiwaliście wszystkie zakamarki, jednak zwierzaka wcięło kompletnie. Deski przy jednej ze ścian miały kilka dziur u podstawy, więc w sumie mógł już zwiać na dalsze polowanie. Nie widząc go nigdzie, chłopak machnął ręką. - Ech... no dobrze, może potem jeszcze tutaj przyjdę, wystawię mu jakieś jedzenie to wróci. -

  Ukryty tekst

[Naoki]

Rozmowa z dzieckiem, mimo dziwnych okoliczności w pewnym stopniu okazała się przydatna. W końcu dostarczył zielonowłosemu kolejnych ciekawych informacji. Tak samo jak poznał jedną z osób mogącą dostarczyć mu więcej wiedzy na temat tej karczmy. Potocznie nazywanej przez miejscowych "Uśmiechem Demona" nazwa nawet chwytliwa, budząca grozę, ale zarazem zainteresowanie. Ciekawe połączenie, mogące przy lepszych światłach przyciągnąć zaciekawionych ludzi.
- Nie musisz się przejmować. Samemu zawsze chciałem mieć jakieś zwierzaka, ale nie wyszło. - odparł, spokojnie z uśmiechem. Bo w końcu co innego mógł powiedzieć młodzieńcowi. Przecież nie wygarnie mu nienawiści do zwierząt, jak żadnego nawet nie chciał skrzywdzić.
Idąc już z chłopakiem nieco dalej, udało się uzyskać informacje o zaginionym chłopaku. Będącym raczej bratem kelnerki, która popełniła samobójstwo. - W sumie, nie wiem za dużo o tym miejscu. W siedzibie władzy powiedziano mi jedynie
o dwóch śmierciach w tym miejscu. Bez żadnych dodatkowych szczegółów. - odparł spokojnie, chcąc jakoś nawiązać dalszą rozmowę. Liczył na to, że uda mu się czegoś dowiedzieć, wykraczającego poza wiedzę urzędnika. Sam chłopak raczej niewiele mu powie, ale może wskaże kogoś kto był świadkiem tego wszystkiego. - Wiesz może od kogo mógłbym się dowiedzieć więcej o historii tego miejsca? Odnawiając tą karczmę, nie chciałbym zbrukać pamięci osób. - dodał po chwili, robiąc się przy tym nieco poważniejszy. W końcu wszedł tutaj na tory nieco poważniejsze, gdzie nie można być aż takim lekkoduchem.

W trakcie tego wszystkiego, również udało im się dotrzeć pod stajnie. Gdzie padło w sumie jedno z trudniejszych pytań, jakie mogło. - Trochę się boję. Jednak chcąc się rozwijać, muszę patrzeć przed siebie. Tak samo nie mogę oddać się strachowi. W końcu pokonywanie własnych lęków czyni nas silniejszymi. Nawet jeżeli dla kogoś to nic znaczącego, oraz niewielkiego. To dla mnie jest to spory krok. - odparł spokojnie, z uśmiechem na twarzy. Wiedząc, że może powiedzieć coś mądrego. Mogącego pomóc w przyszłości Hou, albo postawi go w miejscu wariata, który za bardzo nie wie co powiedzieć. Chcąc zrobić dobrą minę, do zupełnie złej gry. - Możesz tu przyjść bez problemu. Ja raczej teraz będę przy głównym budynku. Chcąc go nieco wywietrzyć i posprzątać. - powiedział, tym samym raczej żegnając się z młodzieńcem, którego odprowadził aż do drogi. Tak by samemu nie musieć wracać obok studni.

Co było dalej? Ciężko stwierdzić, w sumie wszystko zależało od tego co powiedział mu Hou, odnośnie osoby mogącej mu pomóc w zdobyciu informacji na temat karczmy. Jeżeli wiedział kto może mu pomóc i gdzie go znaleźć. Oczywiście udał się na poszukiwanie takowej osoby, by zdobyć dodatkową wiedzę na temat tego miejsca. Jeżeli jednak nic takiego się nie zadziało, wrócił do swego pierwotnego planu sprzątania głównego budynku.

[Uchiha Masako]

Nowy początek Misja Rangi C [19/30] Naoki

- Och, to jesteś nowym właścicielem? Myślałem, że już wszyscy kupcy uciekli. - roześmiał się nieco nerwowo chłopak, kierując się dość szybko do wyjścia ze stajni i potem dalej, ku ulicy. Chyba nie miał wielkiej ochoty przebywać na terenie starego ryokanu dłużej, niż to konieczne. Niezależnie od tego, co ty mówiłeś o mierzeniu się ze swoim strachem, on miał chyba inne podejście. - No ja mieszkam tutaj. W okolicy znaczy się, nie że dokładnie tutaj. Brr. - wzdrygnął się wyraźnie na samą myśl. - Ja to jakoś wolałbym się nie mierzyć jakoś bardzo ze strachami, inni mieszkańcy też raczej tego nie robią. Każdy ci powie, że nad tym miejscem ciąży jakaś klątwa, nikt się tutaj nie utrzymał długo. Ostatni właściciel ponoć oszalał i zaszył się w klasztorze w górach, aby demony go nie dopadły. - dodał z przekonaniem, po czym już na odchodnym rzucił do Ciebie. - Uważaj tylko, żeby i ciebie nie dorwały. - skłonił się uprzejmie, po czym wrócił na bezpieczną ulicę.

Ty zostałeś z tak naprawdę tymi samymi informacjami co wcześniej, zatem wróciłeś do pierwotnego planu sprzątania budynku. Drzwi bez narzędzia ewidentnie same nie puszczą, więc wszedłeś do środka oknem. Po krótkich poszukiwaniach znalazłeś skrytkę na miotły, których mogłeś użyć w dalszym celu. Podciągnąłeś rękawy i zabrałeś się do pracy, skupiając w pierwszej kolejności na sali głównej, najbliższej ulicy i tego bardziej realnego, bezpieczniejszego świata. Hou póki co nie wracał, a zaczęło się ściemniać. Musiałeś zdecydować, gdzie przygotować sobie posłanie. W najlepszym stanie była póki co sala biesiadna, z której wygoniłeś już kilkadziesiąt pająków i kilka szczurów. Kuchnię pobieżnie odgruzowałeś, wynosząc stamtąd kilka zniszczonych sprzętów, ale więcej pracy czekało cię jutro.

  Ukryty tekst

[Naoki]

Rozmowa z młodym Hou niewiele wniosła do wiedzy zielonowłosego. Poza faktem, że prawdopodobnie ostatnia osoba przebywająca tutaj oszalała. Niezbyt dobrze to wróżyło temu miejscu i potencjalnemu spędzaniu tutaj nocy.
Lecz sam Naoki, dzięki tym słowom był w pewnym stopniu bardziej zdeterminowany do rozwiązania tego wszystkiego. Przecież powiedział przed chwilą, bardzo inspirujące słowa i grzechem by było gdyby samemu w to nie uwierzył. Teraz to już raczej nie miał większego wyjścia jak brnąć przed siebie zaparcie i modlić się o szczęście dla samego siebie.
- Rozumiem. Jednak nie musisz się o mnie martwić. - odparł z uśmiechem patrząc na chłopca, który dość szybko przemierzył drogę od stajni do ulicy. Przynajmniej sam strach dodawał szybkości, szkoda że nie odwagi.
- Odmienię to miejsce i zdejmę z niego złą klątwę. Obiecuje. Będziesz mógł tutaj niedługo zjeść najlepsze jedzenie w całej okolicy. - dodał po chwili, dalej się uśmiechając. W końcu co innego miał zrobić, przecież nie mógł powiedzieć że jest tutaj tylko po to by pozbyć się duchów, a jakość posiłków nowego właściciela po oczyszczeniu reputacji lokalu, powinna być znacząca.

Gdy pozostał już sam nie wiedząc co mógłby począć, ze swym istnieniem. Powrócił do pierwotnego planu działania, a mianowicie sprzątania. Gdzie najpierw skupił się na drzwiach i sposobie ich otwarcia. Licząc na to, że gdzieś we wnętrzu uda znaleźć się narzędzie zdatne do pomocy w otwarciu Sezama. Oczywiście, jeżeli takiego tutaj nie było. Wykorzystał swą chakrę, by stworzyć odpowiedni przedmiot zdolny ułatwienie mu tej katorgi. Przecież wiedział jak wyglądają podstawowe narzędzia, mogące raczej poradzić sobie z tym problem.

Co do dalszego sprzątania obyło się bez zbędnych, a raczej dodatkowych atrakcji w postaci nawiedzania. Gdzie młodzieniec przekonywał się, że to co czuł wcześniej było jedynie efektem wyobraźni, pobudzonej przez negatywne informacje jakie posiadał na temat tego miejsca. Może za wyjątkiem paru szczurów, które potrafiły dostarczyć prawdziwych wrażeń w niespodziewanym momencie. W tej chwili przydałby się tutaj ten koci myśliwy by pozbyć się szkodników, ale niestety nie było go widać tak samo jak Hou, niestety nie wracał już tutaj by odnaleźć kota. Możliwe było, że zwierze samo powróciło do siebie, przez co nie musiał tego robić, bądź zwyczajnie za bardzo się bał.

Jednak niestety w tej chwili, powoli zbliżał się zmrok co zwiastowało kolejne niezbyt miłe zabawy wyobraźni. W końcu noc była porą duchów i innych mrocznych kreatur wychodzących spod łóżka. Temu tą porę chłopak poświęcił na zastanawianie się gdzie powinien spędzić noc, oraz na poszukiwaniu źródła światła mogącego przydać się w nocy. Oczywiście również nie chciał z niego za bardzo korzystać, by jego wzrok był w stanie przyzwyczaić się do ciemności, gdzie mógłby o wiele łatwiej się poruszać. Gdyby przypadkiem coś go pozbawiło oświetlenia.
Miejsce, które wybrał do spania, również nie było przypadkowe. Wiedząc jak duży jest to kompleks i biorąc pod uwagę wszelakie możliwości pojawiania się zjaw. Wybrał próg, oddzielający główną sale od kuchni. Tym samym pozostawiając sobie wiele dróg ucieczki, czy też przez okna w kuchni, czy w sali jadalnej. Oczywiście szykowanie posłania również nie wchodziło w grę, zielonowłosy chciał spędzić noc siedząc. Opierając się o framugę i starając się bardziej medytować i wyciszyć na tyle, by mieć zdolność odróżnienia wszelakich dziwnych dźwięków i określić ich źródło pochodzenia.

Więc właśnie tak zakończył się etap planowania, wyjątkowo optymistyczny jak na warunki w jakich znalazł się Naoki. Oczywiście, w swoim wnętrzu był jak roztrzęsiony jak galareta i przydałoby mu się parę głębszych na uspokojenie.

  Ukryty tekst

[Uchiha Masako]

Nowy początek Misja Rangi C [21/30] Naoki

W trakcie sprzątania stworzyłeś kryształowy pręt, dzięki któremu dechy blokujące główne drzwi do karczmy ustąpiły. W zależności od punktu widzenia, mógł to być pozytywny, jak i negatywny efekt. Z jednej strony - dawały ci dodatkową możliwość ucieczki, gdyby coś poszło nie tak, z drugiej jednak... dawały dodatkową opcję wejścia Czegoś do środka. Czy jednak duchy potrzebowałyby drzwi? A demony? Pewnie nie, chociaż - kilka pieczęci ochronnych namalowanych od wewnętrznej strony na oderwanych deskach było nieco niepokojących. Hou nie pojawił się później, a przynajmniej nie wszedł do środka - może po prostu szybko zostawiając jedzenie dla pupila i zmykając? Tak czy inaczej, w końcu położyłeś się - czy też przysiadłeś - do odpoczynku, będąc nieco zmęczonym po dniu pełnym wrażeń i porządków. Uprzednio znalazłeś działającą lampę olejną, którą zapaliłeś wieczorem.

Czas mijał, a pusty budynek wydawał się spać razem z tobą. Jedyne dźwięki, jakie do ciebie dochodziły to szum wiatru na zewnątrz - dość silnego - oraz okazjonalne dreptanie łapek szczurów, bądź powolne, leniwe skrzypnięcie desek kiedy budynek naturalnie osiadał. Po części udawało ci się odpocząć, z drugiej jednak strony - byłeś dalej spięty. Wreszcie, kiedy noc była już głęboka, usłyszałeś silniejsze, odbiegające od innych skrzypnięcie gdzieś ze strony korytarza prowadzącego ku budynkowi gościnnemu. Na oko zbliżała się godzina Wołu, a więc czas gdy granice między światem żywych, a światem zmarłych były najcieńsze. Po pierwszym skrzypnięciu usłyszałeś coś jak bardzo lekkie, delikatne kroki, zbliżające się w twoim kierunku.

Kiedy otwarłeś oczy, lampa olejna już się wypaliła, jednak światło księżyca wpadające przez dwa okna pozbawione okiennic oświetlało blado część pomieszczenia... z wyjątkiem przejścia do korytarza, które tonęło w cieniu. Na jego granicy ujrzałeś zarys kocich uszu i pająkowatych odnóży? Czyżby pupil Hou wrócił, znowu ze zdobyczą?

  Ukryty tekst

[Naoki]

Czym dalej pójdzie się w las, tym trudniej następnie zawrócić. Najpewniej tak było w wielu przypadkach, gdzieś ktoś w połowie drogi, bądź nieco dalej. Zwyczajnie nie chciał zawrócić, nawet jeżeli obawiał się o własne istnienie. Tutaj chyba było już podobnie, wiedza jaką posiadł zielonowłosy i cel, który musiał osiągnąć średnio ze sobą działały. Lecz razem z nimi pojawiała się lekka ekscytacja, rosnąca z czasem. Potęgowana raczej przez niewielkie doświadczenie podróżnika, który może odkryć coś czego nikt jeszcze nie widział. Czy też zobaczyć cud na własne oczy, albo demona. Z dwojga na pewno lepszy byłby cud, ale jak nie ma wyboru nada się nawet demon.

Chwile w, których usuwał deski z drzwi zauważył interesująca rzecz, a mianowicie znaki. Mające na celu raczej zatrzymać coś w środku, a nie uniemożliwić wejście. Jeszcze biorąc pod uwagę, że były w środku. Czy w tym przypadku Naoki uwolnił coś potężnego i niebezpiecznego? Szansa na to istniała, ale jeżeli miał oczyścić to miejsce ze zła, będzie musiał zawalczyć z nim gdy jest najsilniejsze.

Pozytywne myśli mające z początku dodawać otuchy i nasłuchiwanie wszelkich ruchów, by określić czy coś dodatkowego się porusza w tym miejscu. Działanie najpewniej przydatne, w końcu musiał zachować ostrożność do granic możliwości analizując wszystko. Począwszy od hałasu desek, które skrzypiały pod nim jak i szczurami. Najpewniej z różną intensywnością zależną od masy ciała. Czy wiedza, w jaki sposób hałasują deski będzie przydatna? Duchy raczej nie chodzą, demony cóż ciężko określić, ale najpewniej również nie posiadają takowej potrzeby. Jednak w tej chwili wiedza Naokiego o zjawiskach paranormalnych była zbyt mała.

W końcu gdy nadeszła odpowiednia pora, gdzie księżyc raczej sprzyjał Naokiemu, pozwalając mu coś widzieć, mimo że w ograniczonej odległości. Usłyszał kroki, pierwsze co u niego się pojawiło objawiło się dreszczami i gęsią skórą. Pierwotny odruch, ucieczki, albo podjęcia walki stawiał na to pierwsze. Tylko czy shinobi może wycofać się w takiej chwili? Skoro po zapachu można określić stopień rozkładu, oraz po owadach. To czy po dźwięku można określić potencjalną masę zbliżającej się jednostki? Najpewniej tak, przecież jeżeli to jest coś małego dźwięk nie będzie aż tak silny, a jeżeli większego, będzie dysponowało dźwiękiem podobnym do tego co wywoływał Naoki.

Właśnie w ten sposób postanowił zadziałać na początku, nie ufając swojemu wzrokowi aż tak bardzo. Przecież wszystko może być mylące, a najstraszniejszy może wydać się zwykły cień. Lecz po spojrzeniu zobaczył znajomą sylwetkę przypominającą kota z pająkiem. Czyżby kot Hou miał kolejną zdobycz? Jednak tutaj znowu w grę weszły zamknięte oczy i nasłuchiwanie, z nadal bezpiecznej odległości. Czy na pewno słyszał zbliżającego się kota.

Tylko co samemu on miał zrobić? Poza zwykłą próbą analizy, by zdobyć więcej wiedzy. Oczywiście również zmienił swą pozycję na taką, która pozwoli mu w razie czego szybko poderwać się z ziemi wykonując unik. Nie wiedział czego może się spodziewać, ale póki co, on miał raczej przewagę pozycyjną pozwalającą mu obserwować stworzenie, tak by lepiej mu się przyjrzeć. Tak jak wcześniej, nadal największą rolę odgrywał tutaj dźwięk, a wzrok był jedynie dodatkowym źródłem wiedzy.

  Ukryty tekst

[Uchiha Masako]

Nowy początek Misja Rangi C [23/30] Naoki

18+ (całość opisu trochę creepy, więc proszę uważać)

  Ukryty tekst

[Naoki]

Sytuacja, w jakiej znalazł się Naoki raczej nie należała do najbardziej przyjemnych. Z początku to co uważał za normalne okazało się zupełnie inne. Odmienne, okropne i straszne na swój niezrozumiały sposób. Lecz zarazem z tym wszystkim pojawiał się również żal i olbrzymi smutek.
Więc jak można określić to co czuł w tym momencie Naoki? Na pewno nie była to nienawiści. Lecz poczucie niepewności i niezrozumienia dla tej chwili wykraczającej poza zdrowy umysł. Oczywiście pojawiły się u niego również typowe dla takich scen odruchy, jak chęć ocieknięcia z tamtego miejsca, czy też odruch wymioty na widok pyska kota. Tylko przed swymi oczami nadal widział futrzaka, którego spotkał wcześniej, tego co go wystraszył, a razem z nim był chłopiec. Wyglądający teraz zupełnie inaczej.
Czy historia o tym, że coś nawiedza to miejsce była prawdziwa? Przekonanie się o tym leżało w geście zielonowłosego, który powoli wracał na proste nogi, składając powoli pieczęć. Nie wiedział, czy to co widzi jest prawdą, czy też wymyślnym działaniem, jakiejś techniki mającej go przepędzić z tego miejsca. Nawet nie mając tej pewności chciał zaryzykować nie nawiązując otwartego konfliktu, z kimś kto potencjalnie może mu nieco wyjaśnić na temat tego wszystkiego.
- Widzę, że odnalazłeś swego kota. Wygląda na pewno o wiele straszniej niż wcześniej. Czekałem na Ciebie, liczyłem na ponowne spotkanie, ale nie w takim wydaniu. - powiedział, przesuwając się powoli w stronę głównej sali. Tak by osunąć się od progu. Gdzie możliwość ruchowa jaką posiadał była skrupulatnie ograniczona.
- Możesz mi powiedzieć, kim jesteś tak na prawdę? Nie chce z Tobą walczyć, tak samo nie potrafię uciec. Razem ze strachem, czuję jeszcze większy smutek. - dodał po chwili, samemu nie wiedząc co powinien zrobić.
W końcu nigdy nie był gotowy na ujrzenie takiej sceny, a tym bardziej z wiedzą jaka została mu przekazana, nie potrafił pojąć wszystkiego.
Lecz po krótkich przemyśleniach, do jego głowy napłynęło lekkie natchnienie, dające mu możliwość odpowiedzi na to wszystko. - To ty byłeś jej bratem, który zaginął. Tak? - zapytał się. Starając się utrzymać jakąś bezpieczną odległość. Przy okazji będąc gotowym na wykonywanie uników, samemu za bardzo nie wiedząc jak. Ciężko było mu określić jakich ataków mógłby spodziewać się po potencjalnych demonach. Lecz najpewniej najbardziej musiał uważać na kota i dziwne pajęcze odnóża. Może teraz nie wyglądały jakby on był w stanie je kontrować, ale w przypadku ataku może okazać się zupełnie inaczej.
Tylko czy samo dobre serce Naokiego miało tutaj większe znaczenie? Przecież nie mierzył się z człowiekiem, a samemu kratował go jak dziecko, które chciał ochronić przed złem.

  Ukryty tekst

[Uchiha Masako]

Nowy początek Misja Rangi C [23/30] Naoki

To, co pojawiło się przed tobą przeczyło oczywiście logice, choć jednocześnie wydawało się niezwykle realne. Z drugiej strony... byłeś shinobim. I wiedziałeś, że sztuka iluzji jest narzędziem, której techniki potrafią niezwykle przekonująco mamić zmysły, niekiedy do stopnia, w którym trudno jest je odróżnić od rzeczywistości. Dlatego zastosowałeś - profilaktycznie - podstawową technikę resetującą twój układ chakry. Upiorny kot nagle zniknął, zniknęły także rany na twarzy Hou, który wyglądał znowu jak normalny, może nieco wychudzony chłopak. Chłopak, który teraz był mocno zaskoczony i nieco spanikowany - ale nie otoczeniem, a... tobą.

-Jesteś sh... shinobi?- wykrztusił, strzelając oczyma dookoła i na ciebie, słuchając tego co masz do powiedzenia. Widać było, że się waha, ale ostatecznie potrząsnął głową i wbił w ciebie wściekłe spojrzenie.

- Co cię to obchodzi! Wynoś się! To mój dom! - krzyknął, po czym cisnął czymś cienkim w ciebie, co błysnęło w świetle księżyca. Uniknąłeś senbonów bez problemu, jednak zaraz po zadzwoniły, wydając delikatny dźwięk, który gdy tylko usłyszałeś, zakręcił ci w głowie, niemal posyłając na kolana. Do tego w cieniu przed sobą ujrzałeś nie jednego, a kilku Hou, dobywających kunaiów i ruszających na ciebie.

Dzieliło was w tym momencie jakieś 10 metrów, przestrzeń w głównej sali była zasadniczo pusta, gdyż wszystkie meble albo wyrzuciłeś, albo odstawiłeś pod ścianami w trakcie sprzątania.

  Ukryty tekst