Główna ulica

[Yukari]

Yukari w pewnym momencie zaczęła zastanawiać się czy dobrze zrobiła idąc za chłopcem, miała co do niego złe przeczucia. Gniew który mu towarzyszył, powodował dreszcze na ciele dziewczynki. Nie lubiła takich sytuacji, a jednak w każdej możliwej chwili czepiała się i dyskutowała.... W pewnym momencie nieznajomy po prostu stanął i spojrzał na jakiś budynek. Po szybkich oględzinach było można stwierdzić, że była to jakaś pijalnia, czy coś jeszcze gorszego. Ludzie w środku nie są w pełni świadomi, przez co mogliby zostać skrzywdzeniu, lub co gorsza to on może zostać skrzywdzony przez ludzi znajdujących się w środku... Kto tutaj ma większą przewagę?
O mamusiu.... I zrobiło się gorąco. Yukari jeszcze nigdy nie była w takiej sytuacji, ba! Ona nie umiała skrzywdzić nawet muchy latającej po pokoju, a po ostatnim razie, gdy rozwaliła chłopcu nos miała wyrzuty sumienia! Czemu ona? I czemu zawsze musiała konkurować z płcią przeciwną? Ruszyła za chłopcem próbując go dogonić-Stój!-krzyknęła chcąc w ten sposób spowolnić chłopca, a gdy ten wykazał się w stosunku co do niej agresją, chciała wykorzystać prostą technikę Doton: Doryūsō...

[Kamiyo Ori]

Straszniejsze od śmierci
Misja Rangi D dla Yukari
5/15

[/center]

Twoje wołanie na nic się nie zdało, chłopiec zupełnie zignorował twoją osobę i nie wykazał się agresją. A może po prostu założył, że to nie do niego krzyczysz? Wyglądał dość zaabsorbowany swoją obsesją do czegokolwiek ona by nie była. Biegł co sił w nogach i chyba to też spowodowało, że koncentrował się na czymś zgoła innym niż przekrzykiwanie się.

Nie zatrzymywał się aż do bramy osady. Strażnicy popatrzyli na niego lustrującym spojrzeniem i to spowodowało, że schował on kunaia w swoich spodniach, jak ich mijał. Skinął im grzecznie głową starając się pohamować wszystkie złe emocje na swojej twarzy z bardzo miernym skutkiem. Mężczyźni tylko westchnęli i pokręcili głowami przepuszczając go na zewnątrz osady.

Udało ci się go dopaść tuż po minięciu bramy, kiedy stanął i zaczał się rozglądać. I chyba w końcu usłyszał twoje wołanie.
- Czego chcesz? – Powiedział bardziej zdziwionym tonem, niż przypuszczałaś. Z jego twarzy znikła mina potencjalnego mordercy. Zostały mu tylko oczy. Wyglądały jak martwe. Prawie jak u ryby.

[Yukari]

Yukari była wściekła. Po raz kolejny tego dnia została zwyczajnie zignorowała, ale jak na małego uparciucha przystało nie odpuściła, biegła dalej za chłopcem w nadziei, że ten w końcu zwróci na nią uwagę. Przy bramie nieznajomy zachowal sie całkiem inaczej niżeli do tej pory. Uprzejmie przywital się ze strażnikami po czym ruszyl dalej. Czarnowlosej nie pozostalo nic innego jak tylko zrobić to samo. Uśmiechnęła się do mężczyzn i przemknęła szybko w nadziei że nie straci z oczu nieznajomego.
Gdy chłopiec odezwał się do niej była zaskoczona. Nie wiedziała co ma powiedzieć, ani jak zareagować. Dopiero po chwili ogarnęła się na tyle by cokolwiek powiedzieć. Co Ty kombinujesz?- zapytała spokojnie dostrzegając, że kunai z którym do tej pory bardzo się obnosił zniknął.

[Kamiyo Ori]

Straszniejsze od śmierci
Misja Rangi D dla Yukari
7/15

[/center]

Chłopak zdziwił się mocno twoim pytaniem kiedy jego brwi uniosły się bardzo wysoko na czole.
- Ja… Idę potrenować! – Wyciągnął zza pasa kunaia – Będę trenował rzucanie do celu. – Ton jego głosu nieco się obniżył jak wymawiał słowo „cel”. Zaciskał również mocniej rękę na sztylecie.
Przechylił nieco głowę spoglądając na twoją kaburę na broń i torbę.
- A ty jesteś kunoichi? Może chciałabyś potrenować ze mną? – Podrapał się po głowie przeczesując swoje sztywne włosy. Pomimo słów chłopaka było dla ciebie widać, że coś kręci albo czegoś nie mówi. Przede wszystkim te jego oczy wskazywały, że jest gotowy na bardzo wiele… Zwłaszcza pamiętając jego zachowanie w wiosce.
Popatrzył na ciebie pytającym spojrzeniem po czym bez względu na twoją odpowiedź wrócił do rozglądania się. W końcu ruszył się z miejsca i wybrał jakąś drobną polankę nieopodal miejskich murów.

[Yukari]

No przecież, innej odpowiedzi nie mogła się spodziewać, kto bowiem przyzna się do złych intencji? O ile on takowe miał. -Tak? A do jakiego celu będziesz rzucał?-zapytała, a na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech. Oczywiście do drzewa, prawda? Innej odpowiedzi czarnowłosa nie uznawała.
-Ja?-spojrzała za wzrokiem chłopaka. Ach tak, kabura.- Noszę to by zaimponować innym i by chłopcy się do mnie nie zbliżali!-zaśmiała się, po czym skinęła głową. Pójdzie z nim. Oczywiście, że pójdzie. Była przecież ciekawa, jaki cel obiorą i co będą robić. Chłopiec nie wyglądał przecież na niewinnego. Gdy mówił o rzucaniu do celu ściskał kunaia jakby miał kogoś nim zabić, aż knykcie mu zbielały, a on tutaj sprzedaje bajki o treningu... A może ma ochotę rozładować napięcie po jakieś sytuacji? No tego trzeba było się dowiedzieć!-Jestem Yukari, a Ty? -wyciągnęła w jego kierunku dłoń, chcąc się przywitać.-No i prowadź. Poćwiczę z Tobą..-dodała po chwili, uśmiechając się szerzej.

[Kamiyo Ori]

Straszniejsze od śmierci
Misja Rangi D dla Yukari
9/15

[/center]

- Je jestem Kouta – odpowiedział ściskając twoją dłoń. Przyjrzał ci się nieco uważniej, ale nie przestawał ci się wydawać nieobecny. Zaczął rozglądać się po polance, gdy jego wzrok zatrzymał się na dość grubym pniu drzewa z dziuplą. Kunaiem w dłoni wskazał na nie.
- Może spróbujemy rzucać do tej dziupli? – Stanął nagle w lekkim rozkroku podnosząc ramiona, następnie zamachnął się sztyletem i wypuścił go z ręki. Ostrze kunaia przebijało się przez powietrze wykonując lekki wirowy obrót. Wbiło się… W ściółkę leśną nieopodal chłopaka.
- Kurczę, co ja robię źle! – Zawołał uderzając dłonią w kolano. Następnie podszedł dosłownie pięć kroków i podniósł go z ziemi. Popatrzył w twoją stronę w oczekiwaniu, że zademonstrujesz swoje możliwości.

[Yukari]

-Kouta. Bardzo ładne imię...- powiedziała rozglądając się, gdy zobaczyła o czym mówił chłopak, nawet nie zdążyła zareagować, przez co tylko się zdenerwowała-Czy Ty jesteś normalny? Przecież w tej dziupli mogą być zwierzęta!-oburzona rozejrzała się po okolicy i podeszła do innego, bezpieczniejszego drzewa. Przy nim wyciągnęła kunaia i zdrapała nim korę, tak, by ukazał się pień drzewa.
-Tutaj będziesz rzucać. Nie będziemy atakować bezbronnych zwierząt.-wskazał na pień drzewa, po czym się odsunęła na pewną odległość. -Chodź bliżej pokażę Ci jak to robić. Musisz stać dokładnie na przeciw celu, jedna nogę delikatnie wysuń do przodu i ugnij nieco kolana. Nadgarstek powinien być sztywny, to ułatwia sprawę-Czarnowłosa mówiąc dokładnie taką pozycję zaczęła przyjmować. Skierowała ostrze kunaia do celu i rzuciła.-Tak to na początek powinno wyglądać. W ten sposób uczył mnie tata, później jak już opanujesz rzut do celu to próbujesz inaczej rzucać, ale bez tego nie da rady.-powiedziała wzruszając ramionami po czym poszła po swoje ostrze. Ona już się tak nie gimnastykowała przed rzutem, wychodziło to bardziej naturalnie.-To nie jest takie trudne, ale trzeba ćwiczyć. Ja też jeszcze potrafię spudłować. -odsunęła się i wskazała ręką drzewo byś teraz to Ty spróbował.

[Kamiyo Ori]

Straszniejsze od śmierci
Misja Rangi D dla Yukari
11/15

[/center]

Chłopak pochylił głowę jak go zrugałaś o dziuplę. Może to jeszcze nie stracony przypadek? Przy pomocy twoich instrukcji i czujnemu oku udało Ci się doprowadzić jego formę do nowego szczytu. Mniej więcej metr dalej niż poprzednio poleciało metalowe ostrze. No tak. To był przypadek beznadziejny.
Gdy wspomniałaś o swoim ojcu natomiast zauważyłaś, że w kącikach jego oczu pojawiły się perełki łez, które wytarł szybko ręką. Na chwilkę też zniknęło z niego to puste spojrzenie istoty z martwym sercem.
- Fajnie to mieć tatę… - Mruknął i wrócił do dalszych ćwiczeń z bronią shinobi, którą chyba pierwszy raz w życiu trzymał w ręku.
Kolejne rzuty zbliżały go coraz bliżej drzewa, ale coraz mniej leciały prosto. Raz nawet wypuścił jak się zamachnął i kunai poleciał w przeciwnym kierunku.
- Ojej...

[Yukari]

Yukari stała wpatrując się w swojego towarzysza. Z każdą chwilą Kouta radził sobie coraz lepiej. Widać, że nigdy przedtem nie posługiwał się bronią, ale jej osobiście sprawiało to radość. Widząc reakcję na tatę uśmiechnęła sie smutno. Ja już też nie mam taty, -powiedziała jakby to była oczywista rzecz, każdy tutaj kogoś traci, każdy kto podąża droga shinobi musi liczyć się że śmiercią.
Nie czas jednak na smęty, bowiem kunai nawet nie poleciał w odpowiednią stronę. Czarnowłosa stanęła obok chłopca i przybrała odpowiednią pozycję.Rzuty zaczynają się od przeniesienia ciężaru ciała na druga nogę. Staraj się trzymac reke w jednej linii. W tłumaczeniu Yukari miała duży problem, bowiem jak powiedzieć co ona robi jak już nad tym nie myśli Stań w pozycji...-Gdy chłopiec wykonał jej polecenie, złapała go za rękę w łokciu a drugą, za nadgarstek i wykonała nią taki ruch jaki powinnien wykonać

[Kamiyo Ori]

Straszniejsze od śmierci
Misja Rangi D dla Yukari
13/15

[/center]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=FoY2pbNhK4I[/youtube]


Postępy były poczynione. Broń chłopaka zaczęła lecieć coraz bardziej prosto, choć mógłby popracować jeszcze nad zamachem. Nie wiadomo, czy to wysiłek fizyczny, czy też przyjacielska rozmowa pomogły mu wrócić z czarnego miejsca, w którym wcześniej się znajdował. Widać to było zarówno po oczach jak i fakcie, że w pewnym momencie się nawet uśmiechnął.

- Uhhh… To jest trudniejsze niż się spodziewałem. – Otarł pot z czoła i zaczynał kolejną z kolei wycieczek po niego. Jego ubranka też nabrały nieco mokrych plam od potu i zmęczenia.
Sięgając po kunai wbity w drzewo, zatrzymał się przy nim.
- Wiesz Yukari-chan, ja chce być silny by bronić mamę. – Jego ton nabrał powagi. – Tata przed śmiercią mnie prosił, bym zawsze był jej wsparciem i nie pozwolił by coś jej się stało. – Odwrócił się do ciebie i dostrzegłaś, że łzy mu płyną stróżkami.

- I ktoś właśnie krzywdzi moją mamusię, a ja jestem bezsilny. – Wybuchł szlochającym płaczem wycierając się rękawem.

[Yukari]

Postępy były widoczne z każdą następną chwilą, chłopiec coraz sprawniej rzucał kunaiem, któremu jeszcze trochę brakowało by sięgnąć celu. Do tego pogoda widać, też dawała się we znaki, słońce i ciągłe chodzenie tam i z powrotem spowodowały widoczne oznaki zmęczenia...-Nic nie przychodzi łatwo, a Tobie już mało brakuje, wystarczy, że opanujesz zamach, bo tutaj tkwi problem.
Kolejne słowa, spowodowały, że do oczu Yukari napłynęły łzy. Nie chciała się rozkleić dlatego zaczęła natarczywie zamykać powieki by uczucie to minęło. Utożsamiała się z nim i to bardzo. Jej sytuacja wyglądała bardzo podobnie, niestety ona nie musiała bronić matki już teraz. Miała czas by się szkolić i uczuć... Instynktownie podeszła do swojego towarzysza i położyła mu dłoń na ramieniu.Co się dzieje Twojej mamie, Kouta? Czy ja... Ja mogę Ci jakoś pomóc?-zapytała wpatrując się w zapłakaną twarz chłopca. Bała się odpowiedzi, bowiem w jej głowie pojawiały się okropne scenariusze, tego, co mogło się dziać w jego rodzinie.

[Kamiyo Ori]

Straszniejsze od śmierci
Misja Rangi D dla Yukari
15/?

[/center]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=FoY2pbNhK4I[/youtube]


- Ja słyszałem jak na nią krzyczał, jak ją krzywdził. – Pokręcił głową ocierając łzy rękawem. Gdy otarł się wystarczająco kontynuował swą historię.
- Mamusia miała ślady na ciele i jak ją spytałem co się stało, to zawsze mi mówiła, że to nic… Żebym się nie martwił…
Wyraz nędzy i rozpaczy jakim było płaczące dziecko imieniem Kouta pociągnęło nosem starając się w jakiś składny sposób pozbierać myśli.
- Mamusia kazała mi powiedziała, że ten zły człowiek to mój nowy tata. Ale ja już mam tatę! – Uderzył bokiem pięści w powietrze próbując dać wyraz swojej wściekłości.
- Ale jestem słaby… Tak słaby, że nawet nie mogę dobrze trafić w drzewo. Powiedz mi, jak ktoś taki jak ja może obronić moją mamę? – Popatrzył ci w prosto w oczy swoimi zaczerwienionymi oczami.
Widziałaś desperacje. Widziałaś wściekłość i widziałaś również to, że on faktycznie był gotów zrobić coś głupiego. Bardzo.

[Yukari]

Yukari zamurowało, nie do końca wiedziała co ma powiedzieć, co zrobić. Ona nigdy nie spotkała się z takim zachowaniem ,jej tata zawsze był dobry, a mama nie chce związać się z innym mężczyzną, a przynajmniej tak jej mówiła ostatnio.
-A rozmawiałeś z mamą? Mówiłeś jej co czujesz i że nie chcesz drugiego taty? I to jeszcze takiego który ją krzywdzi ? Może jakbyś powiedział jej co czujesz podeszłaby inaczej do tego tematu? -to jedyne co w tym momencie przychodziło jej do głowy. Przecież tak powinno się rozwiązywać problemy? -Chyba że można by było gdzieś to zgłosić, bo ja jestem za mała by Ci pomóc, ale wtedy Twoja mama musiałaby powiedzieć prawdę - czarnowłosa zastanawiała się co jeszcze można zrobić. Jak pozbyć się niechcianego ojczyma . -Musisz ćwiczyć by być silnym, a w między czasie jak rozmowa nie pomoże można mu uprzykszać życie. Tak by nie wiedział, że to Ty.- pomysły się wyczerpały, a dziewczynka westchnęła zmieszana ....

[Kamiyo Ori]

Straszniejsze od śmierci
Misja Rangi D dla Yukari
17/?

[/center]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=0TsE01qdy5A[/youtube]


- No to JA mu powiem by trzymał się z dala! – Uniósł kunai wskazując w niebo. – Będę dla niej silny i nie pozwolę aby ją skrzywdził… - Pociągnął nosem- Już więcej…

Odwrócił się w kierunku bramy osady i schował ostry sztylet w spodniach. Popatrzył na ciebie pytająco.
- To chcesz mi pomóc uprzykrzyć mu życie? – W jego tonie nie było już radości jaką wykazywał po udanym treningu. Do oczu wrócił smutek i ta determinacja, którą wcześniej wykazywał.

Bez względu na twoją odpowiedź udał się w kierunku bramy. Celem była Izakaya Yato, gdzie gotował się na konfrontacje z mężczyzną, który krzywdził jego rodzin, który uczynił jego życie straszniejszym od śmierci…

[Yukari]

Teraz ? Nie uważasz, że jest trochę za wcześnie? Nie chcesz najpierw porozmawiać z mamą?- zdziwienie w jej głosie było ogromne. Miał przecież najpierw porozmawiać z mamą, a ten, od razu przechodzi do działania! Jakby to miało jakoś pomóc. Przecież ten mężczyzna może skrzywdzić także jego... A to wszystko za sprawą niewyparzonego języka Yukari..
-Ale to miało być w tajemnicy! Tak by nie wiedział, że to Ty ! Jak zaczniesz z nim rozmawiać to się wystawisz. -Przecież to było oczywiste! Chcąc nie chcąc czarnowłosa była zmuszona podążyć za swoim kolegą. Nie chciała by ten wpakował się w jakieś tarapaty i to jeszcze przez nią... W jej głowie wrzało. Wyzywała samą siebie, za głupotę, której się dopuściła, ale niestety, teraz nie mogła opuścić Kuota.