Leśna Polana

[Naoki]

Znajdująca się głęboko w lesie polana, zapomniana już dawno przez wszystkich ludzi. Przez co szlak wiodący do niej został już dawno zatarty. Jednak dalej istnieją osoby, które są w stanie odnaleźć drogę do niej, czy to celowo czy też przypadkiem. Jednak nagroda za jej odnalezienie jest wyjątkowa i potrafi cieszyć oko swym wyglądem. Dodatkowym czarem jej okolicy jest jedno niewielkie jezioro, które potrafi zapewnić orzeźwienie w gorące dni. Czyste wody jeziora pozwalają na wygodne kąpiele, a otaczająca roślinności dodaje temu miejscu romantycznego nastroju. Dlatego czasami można spotkać tutaj zakochane pary, które jeszcze pamiętają o jej istnieniu i znają drogę do tego miejsca. Jednakże to także świetne miejsce do treningów, ze względu na spokój.

[Naoki]

  Ukryty tekst

[Naoki]

  Ukryty tekst

z/t

[Kakita Asagi]

Od pamiętnej walki na ulicy i rozstaniu z Ishio minął tydzień, a niebieskooki samuraj coraz lepiej radził sobie w osadzie Seiyama - zatrzymawszy się w tawernie Tsubame, czekał na wieści od kapitana straży. Oczywiście, nie mógł siedzieć cały czas w jednym miejscu, nie było to ani rozsądne, ani tym bardziej produktywne - stale pamiętał, że jego wrogowie mogą chcieć zemścić się na samurajach, tak więc celem poznania swojego tymczasowego "domu" wychodził na długie spacery i w czasie jednego z nich znalazł polankę, bliźniaczo podobną do tej, która służyła mu za prywatną salę treningową w Kaigan...

Kierując się do "leśnego dojo" niebieskooki analizował starcie, w jakim brał udział. Jego przeciwnicy byli zwinni i doświadczeni, a przy tym władali technikami, które pierwszy raz w życiu widział. Chociaż Kakita nie znał zupełnie zasady działania tajemniczej aury, jaką otoczył swoją dłoń starszy z napastników, to jednak logiczny umysły kojarzący fakty wystarczył, by zrozumiał iż musiał on w jakiś sposób zwiększać jego siłę - ogrom zniszczeć pod postacią krateru jak i rozbitego w pył komina były aż nadto obrazowe...
Niebieskooki wiedział, dlaczego zwyciężył w tym starciu - miał zwyczajnie nieco więcej szczęścia niż jego oponent. Obaj starali się najlepiej jak mogli, nie robili niczego na pół gwizdka, a Asagi okazał się tym, do którego duchy miały większy sentyment. Zdawał sobie sprawę, że następnym razem może się to już nie zdarzyć i zwyczajnie musi podnieść swoje umiejętności. Nawet chwila myślenia o tym, że mógłby już odpuścić sobie obraną ścieżkę rozwoju mogła go kosztować życie. Miał nadzieję, że ten pojedynek był lekcją i dla Ishio - miast zajmować samodzielnym zgłębianiem ninjutsu powinien skupić się na drodze, w której miał nauczycieli. Tak, to była nauka dla Ishio, zaufać swoim mentorom, a jaka nauka płynęła dla niebieskookiego?

  Ukryty tekst

<ZT>

[Asaka]

  Ukryty tekst

[Asaka]

  Ukryty tekst

[z/t]

[Yūto Kōseki]

  Ukryty tekst

[Yūto Kōseki]

  Ukryty tekst

[Yūto Kōseki]

Minęły dwa dni od jego treningu, który pochłonął sporą część Chakry chłopaka przez co ten musiał odpoczywać przez resztę dnia. Drugiego dnia zaś postanowił zrobić sobie przerwę i zwyczajnie spotkać się ze znajomymi oraz pomóc mamie w domu. Jednakże dzisiaj zamierzał wrócić do ciężkiej pracy by pokazać wszystkim, że będzie świetnym shinobi, godnym klanu Kōseki. Chciał w przyszłości zostać Shirei-kanem ale nie dla sławy czy chwały, chciał dbać o pokój w rodzinnej prowincji i jej mieszkańców. Chciał być ich strażnikiem, tym, który będzie bronić ich przed każdym niebezpieczeństwem. Pragnął świata bez wojen i wiedział, że marzenie to z pewnością będzie niezwykle trudne do zrealizowania, może nawet niemożliwe ale on nie zamierzał go porzucać.
Bez trudu znalazł polanę, na której ćwiczył dwa dni temu. Wrócił tu z nowymi pokładami energii. Z tego co zauważył to po błocie nie było ani śladu, więc nie będzie mógł poćwiczyć tamtej techniki. No cóż, znajdzie sobie coś innego do roboty. O ile los nie przygotował dla niego niespodzianki..

[Yukari]

Misja D
1/15

---

Brak wojen, pokój na świecie, zero chorób i szczęście. Były to tylko marzenia, świat nie jest tylko czarno biały. Nie ma dobrych i złych. Kiedy zniszczysz tych złych to nie powinieneś też zniszczyć i siebie? W końcu gdy zabijasz sam stajesz się zły. Nie ma na świecie tylko dobra i zła. Jest jeszcze wiele rzeczy pomiędzy, przez to świat jest rozmaity. Zawsze znajdzie się czarny charakter z cechą lidera, który będzie knuł i nawet kiedy nikt nie będzie chciał wojny to ta i tak wybuchnie.
Marzenia z kolei to inna sprawa, było to wspaniałe, że chłopiec na polanie chciał tego, co niedostępne, jednakże każdy powód jest doby, by tylko dążyć do celu i by ten cel uzyskać.
Świat to nie tylko chłopiec. Gdzieś w oddali rozgrywały się inne historie. Mężczyzna w podeszłym wieku kręcił się gdzieś niedaleko Ciebie, za granicami polany, między drzewami. Szedł wyraźnie roztargniony. Rozglądał się jakby czegoś szukał. Na jego twarzy widać było niepokój. Czyżby się śpieszył ? Czyżby się zgubił? Nie wiadomo, bowiem byliście z dala od siebie, co zatem Was połączyło?
Był to dźwięk, dla Ciebie ledwie słyszalny. Trzask gałęzi, huk i cichy jęk...

[Yūto Kōseki]

Yūto nie przejmował się faktem, że jego marzenia będą niemal niemożliwe do spełnienia. Był optymistą, zresztą wiedział, że to właśnie marzenia nadają cel ludzkiemu istnieniu i motywują do rozwoju. Czym bowiem jest człowiek bez marzeń, bez celów?
Choć nigdy nie uda mu się stworzyć świata idealnego to może próbować sprawić by stał się on jak najlepszy. A zmiany zaczyna się zazwyczaj od własnego podwórka, w tym wypadku od prowincji w której się żyje.
Musiał jednak na chwilę zapomnieć o swoich planach bo dostrzegł nieznajomego mężczyznę, który chyba czegoś szukał. Chłopak już szedł w, jego strony by zapytać co się stało i udzielić pomocy, jeśli jakaś będzie niezbędna. Jego uwagę przykuł dźwięk gałęzi i cichy język. Rozejrzał się uważnie, szukając jego źródła, lub chociaż próbując ustalić z jakiego kierunku dobiegał

[Yukari]

Misja D
3/15

---

Dostrzegłeś kogoś w pobliskim lasku, chociaż osoba ta bardzo mocno zlewała się z otoczeniem. Zaciekawiony ruszyłeś w tamtym kierunku, rozglądając się po drodze, przez co umknął Ci szczegół, kiedy sucha, duża gałąź spadła z korony drzewa i walnęła w owego mężczyznę! Tak, ten dźwięk który słyszałeś dochodził od osoby widzianej jeszcze przed sekundą. Nieznajomy jęknął, gdyż siła uderzenia była tak duża, że upadł i już nie miał siły wstać. Siedział oparty o drzewo i klnął pod nosem, wściekły na zaistniałą sytuację...
Mężczyzna nawet nie spostrzegł Twojej osoby, gdyż zajęty był nogą, którą oglądał z każdej strony. Niestety na pierwszy rzut oka można było stwierdzić, że jest ona skręcona. Opuchlizna bardzo szybko zaczęła ukazywać się na stopie, a Ty miałeś czas by przyjrzeć się Daisuke. Osoba znajdująca się przed Tobą miała około 50-60 lat, siwe włosy związane były w kitę. Ubranie zaś było zadbane. Koszulka i spodnie koloru khaki zlewały się z otaczającą go przyrodą.
Dopiero po chwili Daisuke zorientował się, że jest obserwowany, wlepił w Ciebie swoje niebieskie jak lód oczy, i uśmiechnął się szeroko jakby zobaczył właśnie niezły kąsek.-Co tutaj robisz, Chłopcze?-zapytał skupiając całą swoją uwagę na Tobie.-Weźże mi pomóż! Muszę wstać. Nie stój tak bezczynnie, tylko rusz się. -jak to starsze osoby miały w zwyczaju, nie patyczkowały się, od razu mówiły czego oczekują.

[Yūto Kōseki]

Usłyszawszy dźwięk uderzenia spojrzał na mężczyznę, który jak się okazało, oberwał gałęzią. Nim chłopak podbiegł do nieznajomego spojrzał na drzewo. Gałęzie od tak sobie chyba nie spadały na ludzi, a przynajmniej robiły to tak rzadko, że Yūto o tym nie słyszał. Z tej konsternacji wyrwał go głos ofiary grawitacji. Powiódł wzrokiem po nieznajomym, podchodząc do niego powoli. Cóż, normalnie by pewnie go nie zauważył przez ten strój, który zlewał się z zielonym otoczeniem.
-Ćwiczę
Odpowiedział od razu, w końcu to tutaj miał robić ale coś mu przeszkodziło. Gdy znalazł się przy staruszku spróbował mu pomóc w podniesieniu się, oczywiście powoli. Skręcenie nogi nie było przyjemnym uczuciem i wypadało go zabrać nieznajomego do jego domu, a najlepiej do medyka.
-Co się stało?
Zapytał, patrząc cały czas na Daisuke. Gość się dziwnie uśmiechał i nie podobało się to chłopakowi, jednakże Yūto kierowany wrodzoną ufnością do innych nie wahał się w udzieleniu mu pomocy. Ufność nie była może dobrą cechą dla shinobi, w końcu ich świat opierał się między innymi na intrygach i podstępach ale Yūto był jaki był. Dobry i ufny, gotowy nieść pomoc potrzebującym, nawet jeśli miał później przez to problemy.

[Yukari]

Misja D
5/15

---

Mężczyzna dźwignął się z pomocą chłopca na równe nogi. Kostka uniemożliwiała mu dalszą podróż, co stało się dla niego problematyczne. Czas w tym momencie był dla Daisuke cenny. Jednakże po chwili w jego oczach pojawiły się iskierki nadziei. Czy może jednak nie były to takie iskierki ? - Sucha gałąź spadła na mnie. Tak to jest jak gówniarze wdrapują się na drzewa i uszkadzają je. -powiedział spokojnie, patrząc na chłopca. Z jego pomocą daleko nie zajdzie, ale muszą spróbować.- Pomożesz mi?- zapytał i zanim ten odpowiedział kontynuował dalej- Musisz załatwić mi coś, o co będę mógł się podpierać, bym mógł dalej podróżować. Poszukaj czegoś chłopcze. No i powiedz mi idę w dobrym kierunku do Doliny Brzasku? Muszę się tam jak najszybciej dostać, a Ty skoro już tu jesteś to pomożesz mi tam dotrzeć . - dodał, opierając się o drzewo, by odciążyć Ciebie i żebyś miał czas na znalezienie czegokolwiek co pomogłoby mu chodzić.
-Mam też nadzieję, że umiesz się wspinać, bo ja nie dam rady znaleźć tego, co jest mi niezbędne.-czy miałeś jakikolwiek wybór? Raczej nie, bowiem starszy mężczyzna podjął decyzję za Ciebie. No cóż nic Ci nie zostało jak tylko mu pomóc.

zt.

---

Następny post będzie w dolinie brzasku dla ułatwienia.

[Shidia]

Znalezienie tego miejsca do którego wybrała się Shidia było przypadkowe. Kiedy ujrzała teren zaniemówiła, wręcz zdębiała z takiego widoku. Było ślicznie, każdy kolor pieścił oko nim burza zwieńczona piękną kolorową tęczą. Każdy kolor podsycał jedynie oko. Widziała jak jakaś para się gania, a po chwili ten ją łapie w pasie. Zaśmiała się. Czuła, że gdyby mogła to by z Kuroko tu przyszła. Jednak jego już nie było. Był dla niej nie dostępny. Zniknął, nie ma po nim śladu. Ale pamięć po chłopie została. Podeszła bliżej jeziorka, które były bliżej niej samej. Nie którzy zaczęli wychodzić z tego miejsca. Mogła oddać się jednej rzeczy. Ściągnęła jedynie swoje buty, skupiła chakrę na stopach w taki sposób aby nie wpaść do wody. Weszła na taflę wody. Zamknęła oczy, delikatnie obracała się to w prawą to w lewą stronę. Stopami tworząc małe krople wody, Shi wykorzystując swoją energię unosiła delikatnie wodę w postaci małych kropli, które z sekundy na sekundę delikatnie przymierały kształt już skrystalizowanych kropel, które unosiły się wraz z jej obracaniem. Uniosła rękę ku górze, zatracając się w kontrolowaniu swojej chakry. Z gracją na tafli wody wykonała przewrót bez rąk, krople wody unosiły się wraz z nią. Czuła jak jej chakra staje się jeszcze bardziej stabilna i silna. Czuła jak przez jej ciało przechodzą przyjemne dreszcze. Wyglądała jakby tańczyła na tafli wody.