Karczma na pograniczu Daishi i Kyuzo

[Daisuke]

Zamknięcie drzwi nieco zmieniło sytuację. Mężczyzna zorientował się, że przyszło mu gadać z kimś konkretnym dlatego zaraz przeszedł do samych konkretów. Postanowił jednak zacząć od wtarcia sobie czegoś w dziąsła. Daisuke odmówił, wykonując gest ręką. Może i planował dla niego pracować, ale to nie znaczyło, że zaraz mu ufał. Na coś takiego trzeba sobie mocno zasłużyć, a póki co doświadczenia życiowe pokazywały, żeby takich prezentów nie przyjmować. Po tych drobnych uprzejmościach, można było przejść do faktycznej rozmowy o tym co jest do zrobienia. Facet w różowym ubranku chyba mocno odczuł efekty po tym swoim proszku, bo bardzo szybko zaczęło go nosić. Gdyby spotkał go w takim stanie pewnie kazałby mu spadać na drzewo, ale w karczmie mówił z grubsza o tym samym. Mimo tego dziwnego zachowania, postanowił go wysłuchać. Jeśli plotki o skarbie potwierdzą się, ich dwójka może się sporo dorobić. Niestety Daisuke był nieco bardziej sceptyczny do takich informacji. Niedawno pomagał odzyskać skarb z domu dawnego bogacza. Prawie pusty sejf był rozczarowaniem i tutaj może być podobnie. Czy to jednak oznacza, że warto odpuścić taką okazję? Można by sobie pluć w brodę, że taka szansa przeszła mu koło nosa.

-Jakaś grota... Mało to konkretne. Wiesz chociaż gdzie szukać? Karczmarz mówił coś o nawiedzonej jaskini. Jedną w okolicy tutaj wyczyściłem, to była zwykła kryjówka, nic szczególnego- Podrapał się po brodzie, a chłód metalowej rękawicy przyjemnie działał na jego skórę. Jeszcze się nie przyzwyczaił do noszenia dodatkowego pancerza. Nie był on zbyt ciężki, a dopasowany idealnie sprawiał, że właściwie nie odczuwało się jego noszenia.

[Ario]

Daisuke
Misja rangi C
9/30 Gdy nie przybiłeś z nim targu, on po prostu klepnął Cię w nogę wyciągniętą ręką, na znak jakiejś domniemanej zgody.
- Kurwa stary, mało konkretnie - przecież nikt Ci nie powie wprost gdzie leży pół tony złota, bo sami by to opierdolili, myśl kurwa MYŚL. - powiedział Badacz, po czym wziął na palec jeszcze trochę białego proszku i ponownie wtarł sobie w wargi. Następnie jednym płynnym ruchem odwrócił się i otworzył jakaś klapę, przez którą momentalnie wpadło światło. Widać przez nią było nogi dwóch mężczyzn, którzy powozili. - Dobra durnie, zapierdalamy do tego Senju, mamy nowego członka w ekipie. Pan... - przez chwilę się zastanawiał, po czym odwrócił się do Ciebie. - Jak Ty kurwa się nazywasz w ogóle? - zapytał. Nie czekał jednak na odpowiedź i odrazu odwrócił się ponownie do klapki. - Nieważne, zapierdalać mi tam, do zmroku musimy tam dojechać. - dodał i zamknął klapkę, a powóz ruszył.

Badacz rozsiadł się i spojrzał na Ciebie.
- Pierwszy przystanek to siedziba jednego lorda. Jego pradziad maczał palce w tym całym procederze. To był jakiś wygnaniec od Senju, który kiedyś służył pewnej organizacji. Wiesz, porywał dzieci, gwałcił kobiety, facetom ucinał jaja - taki typ. Podobno dowiedział się o tym kulcie i zaczął z nimi współpracować, jednocześnie wynosząc informacje z klanu. Tamci się dowiedzieli i go pogonili, a on sam stał się prawą ręką w tej organizacji. Pech chciał, że szefowi organizacji się zmarło, a typek przejął całą posiadłość. Dawno temu zdechł, ale jego potomstwo zostało. Chuj wie kto tam teraz faktycznie rzadzi - zakładam, że facet ruchał na potęgę, więc jego dzieci nie koniecznie będą czystej krwi. - zaczął badacz swoją historię, po czym na chwilę się zatrzymał. - Dowiedziałem się, że teraz siedzi tam jakiś Kotunyo. Musimy się tam wpierdolić i przycisnąć chama, aż nam powie jedną ważną rzecz. Bo wiesz, Ty myślisz, że to jakiś tam kurwa kulcik był na 10 osób...chłopie, to była kurwa organizacja na skalę światową. I to co odkryłeś to jedno z miejsc ich przebywania. Podobno jebani Ayatsurii przekopali się przez połowę kontynentu tworząc sieci pojebanych połączeń. Tego nie ogarniesz. Musimy się dowiedzieć od tego typka co wie - a najlepiej zabrać go ze sobą. Ty bedziesz skurwysyna katował, a my z byczkami szybko przeczeszemy jego posiadłość szukając papierów. Taki mam plan, pytania?

[Daisuke]

Przestrzeń osobista to coś co bardzo szanuje sobie Daisuke i naruszanie jego strefy komfortu bardzo często odbiera jako bezpośredni atak. Nawet takie delikatne klepnięcie odebrał negatywnie. Powstrzymał się jednak od wystartowania z łapami, bo pewnie w tych rękawicach zadusiłby go w kilka sekund, a czekała go lepsza nagroda. Groźnie jednak spojrzał najpierw na dłoń, która go klepnęła, a następnie bezpośrednio w oczy rozmówcy. Komunikat był jasny. "Nie rób tego więcej". Badacz szybko jednak o wszystkim zapomniał i wrócił do kolejnego wcierania sobie prochów. Polecił także ruszyć powozem. Na brak zainteresowania o jego imię Daisuke uniósł w uśmieszku jeden kącik ust. Pasowało mu, że nie musi dzielić się swoimi personaliami. Sprawa mogła być bardzo gruba, dlatego nie ma co niepotrzebnie zacieśniać więzy. Po zdobyciu skarbu i przerobieniu go na Ryo lepiej aby się rozstali, inaczej prędko się pokłócą o podział i to komu ile powinno przypadać. Tak było praktycznie zawsze, dlatego Daisuke nie przywiązywał się do nikogo.

-Żadnych. Nie brzmi mi na specjalnie ciężkiego przeciwnika. Chętnie sprawdzę sobie na nim kilka sztuczek- Uśmiechnął się złowrogo, uderzając opancerzonymi knykciami o siebie. Zadanie brzmiało na proste, Daisuke zostaje nieco pobawić się z jakimś ważniakiem, a grubasy odwalają czarną robotę i przeszukują posiadłość. Idealnie.

[Ario]

Daisuke
Misja rangi C
11/30 Powóz jechał, a facet opowiadał Ci przez całą drogę o jakichś pierdołach. Nie było to raczej nic, co mogło Cię zainteresować bardziej niż to, ile można zarobić na tej całej akcji. Jechaliście i jechaliście, a po drodze zatrzymaliście się jeszcze w jakiejś przydrożnej karczmie. Badacz zorganizował strawę na dalszą podróż i pojechaliście w kierunku Ci nie znanym.

Zrobiło się dość ciemno, a Wy wjechaliście do miasta. Może bardziej miasteczka, ale jednak budynki, które tam stały wyglądały dużo ładniej, niż w pospolitej wiosce. Podjechaliście do dużej posiadłości. Wielki mur, wielka brama, dwóch strażników przed wejściem. Powóz zatrzymał się trochę na uboczu, a Ty usłyszałeś jak zeskakują z góry mężczyźni, którzy powozili. Badacz wtarł sobie w usta ponownie biały proszek i spojrzał na Ciebie otwierając drzwi.
- To co kurwa, gotowy na rozpierdol, hehe?

Zapraszam tutaj.

[Keion]

Po tym jak udało mi się bez problemowo opuścić posterunek w Totsukawie nie wiedziałem co dalej począć. Czułem że zawiodłem odpuszczając poszukiwania, ale z drugiej strony miałem wrażenie że to co tam się odbywało to tylko zwykły teatrzyk. Złodziej, który nie kradnie i śledczy, którzy wcale nie chcą go złapać, inaczej tego chyba się nie dało opisać. Farsa w której nie chciałem dłużej uczestniczyć i którą postanowiłem sobie opuścić. Nie wiedziałem co dalej, ale nie chciałem też zostawać w tej osadzie sądząc że nie czeka mnie w niej nic ciekawego. Postanowiłem ruszyć przed siebie, wiec spakowałem swoje rzeczy i wykwaterowałem się ruszając jedną z głównych dróg prowadzących na zewnątrz poza obszary wioski.
Zmęczony paro godzinną wędrówką postanowiłem zatrzymać się w przydrożnej karczmie. Cel był prosty zjeść odpocząć i jak się uda to zaciągnąć języka. Wszelkiego rodzaju oberże były do tego najlepsze, a biorąc pod uwagę że był to teren graniczący dwóch prowincji to i ilość wiadomości mogła być spora. Postanowiłem więc bez zawahania zając miejsce tuż przy barze i zacząć od czegoś do picia. -Dobry. Szklane jakiegoś gorącego napoju do picia oraz coś ciepłego na ząb można prosić.-Zapytałem rozsiadając się wygodnie zarazem starając się by nie przeszkadzać w obsłudze innych gości, których w tym momencie raczej wielu nie było. W odpowiedzi szybko dostałem kubek wrzątku z liśćmi świeżej herbaty do zaperzenia. Za posiłkiem niestety musiałem trochę zaczekać, ale dało mi to też możliwość na zamiennie paru słów z właścicielem przybytku. -Jeśli się nie mylę znajdujemy się na granicy dwóch prowincji należących do dwóch rodów. Czy zdarzają się tutaj jakieś zamieszki i zgrzyty między nimi? Dużo podróżuje i nie raz spotkałem się że w takich okolicach ciężko znaleźć pomoc, a ja chętnie ją oferuję.-Powiedziałem w dość nieprecyzyjny sposób że szukam dla siebie zajęcia i czekałem na odpowiedź. W teorii każde miejsce było dobre, a to było na tyle dobre że mogłem przy okazji zjeść i nieco odpocząc.

[Akaruidesu Yoake]

”Na obczyźnie”
Misja rangi B dla Keion
1/45? W karczmie był spory ruch, czemu nie można się dziwić. Położenie na ważnym szlaku handlowym między dwiema dobrze prosperującymi osadami, granica prowincji, które mają ze sobą całkiem niezłe stosunku. No i w porównaniu do niektórych regionów nie było bardzo daleko od Shigashi no Kibu, co namnażało kupców i karawan. Keion musiał chwilę zaczekać na to, aż otrzyma swoje zamówienie, ale wydawało się być warto. Już niedługo przed mężczyzną stanął gliniany kubek, wypełniony gorącą wodą, obok drewniany spodeczek z zawiniętymi listkami herbaty.

- Jak będziesz potrzebował jeszcze wody, to wołaj, ktoś ci doniesie. - Powiedział karczmarz, który po chwili od postawienia napoju przez jednego ze swoich pomocników przyniósł miskę, gdzie znajdowała się ciepła kasza z sosem i mięsem. Gdyby człowiek znał Daishi wystarczająco dobrze, to domyśliłby się, że jest to dziczyzna upolowana przez jednego ze znakomitych myśliwych tych obszarów. - Owszem, znajdujemy się na granicy. Ale jest tu dość spokojnie od paru lat. Jeśli chodzi o porządną pracę, trafiłeś na złą granicę. Hyuuga dalej mają spięcia z Yamanakami, nawet jeśli wojna się tu dawno skończyła. - Powiedział raczej spokojnym głosem. Zatarł przy tym ręce. - Ale u nas też się może coś znaleźć. Zawsze przyjmę ludzi do pomocy w karczmie, albo kupię trochę zaopatrzenie, jeśli umiesz polować. O ile cię to oczywiście interesuje. - Zarzucił spokojnie, oferując prosty zarobek, o ile w ogóle zainteresuje szarowłosego. Posiłek natomiast był niezwykle smaczny, kucharze w tym sporym przybytku na prawdę znali się na rzeczy, a także mieli dobre towary, które nie miały szans na zepsucie odczuć smakowych.

[Keion]

Karczma do której zawitałem okazała się prosperować znacznie lepiej niżeli większość w których do tej pory zawitałem. Ilość klientów w środku nieco przerosła moje oczekiwania i musiałem poczekać trochę dłużej na zamówiony posiłek, ale za to na jego jakość zdecydowanie nie mogłem narzekać. Prosty posiłek jakim była kasza z mięsem w sosie sojowym był naprawdę smaczny i wart oczekiwania. Od właściciela przybytku dowiedziałem się że nie narzekają na niedostatek i nie dochodzi u nich do żadnych zamieszek. Pomyślałem więc że nikt nie będzie potrzebował mojej pomocy, jednakże to sam właściciel karczmy zaoferował mi możliwość zarobku.
-Pomoc w karczmie... nigdy nikomu nie usługiwałem, a na przyrządzaniu jedzenia znam się co najwyżej jako tako. Raczej nie jest to odpowiedni dla mnie sposób na zarabianie pieniędzy.-Pomyślałem niemalże z marszu odrzucając jedną z ofert, ale za to druga wydawała się czymś dla mnie. Choć nigdy nie uważałem się za dobrego łowce, podróżując wiele razy upolowałem dla siebie posiłek, więc nie miałem powodów by wątpić że sobie z tym nie poradzę.
-Chętnie zajmę się polowaniem, powiedz czego Ci potrzeba, a ja zobaczę co da się zrobić.-Odpowiedziałem niemalże pewien że z czymkolwiek miałbym się mierzyć dam sobie radę. Nie spieszyłem się z jedzeniem posiłku, jak i piciem świeżo zaparzonej herbaty powoli dokładnie przeżuwając. Jakby niebyło celem mojego pobytu tutaj było nie tylko poszukiwanie pracy, ale również odpoczynek, a wszystko wskazywało na to że prace właśnie znalazłem.

[Akaruidesu Yoake]

”Na obczyźnie”
Misja rangi B dla Keion
3/45? Karczmarz, chociaż na początku widać było, że miał zamiar i odejść, zostawiając Keionowi czas do namysłu i właściwie niczego nie wymagając od przybysza, to teraz poprawił się, jak gdyby sygnalizując, że na trochę przystaniei wytłumaczy co i jak szarowłosemu mężczyźnie. Rozejrzał się za ladę karczmy, która i tak mu przecież niewiele mogła powiedzieć o mięsie, bo kuchnia była w oddzielnym pomieszczeniu, ale znowu wrócił swoim zainteresowaniem do obcego.

- Tak na polowanie bez żadnego łuku? Chociaż od początku wydawało mi się, że jesteś shinobi, to w sumie by tłumaczyło. - Zaczerpnął powietrza. Widać było, że musiał trochę wytłumaczyć tutaj obcemu. - Drobną zwierzynę zbieram z pułapek. Zające, dzikie ptactwo, czasem nawet jak będę miał szczęście, to sarna złapie się w potrzask, ale to z rzadka. Staram się też nie rozkładać tego za dużo, bo jednak nie można od tak czerpać z lasu. - Oparł się o blat i nachylił trochę w stronę Hayakawy. - Zapłacę Ci jednak za każdą większą zwierzynę. Dziki, jelenie... Ba! Nawet za niedźwiedzia. O ile dostarczysz mi tutaj wszystko świeże. Momencik. - Powiedział to ostatnie słowo i odszedł na trochę, a Keion miał teraz chwilę, żeby się posilić.

Widać było, jak karczmarz zdejmuję ze ściany ramę z mapą Daishi z kawałkiem sąsiednich regionów. Ta prowincja była ogromna, ale cóż się dziwić - teren był trudny do zagospodarowania, więc i nie było po co się rwać do przejmowania go. A biorąc pod uwagę wzgórza i lasy, znający teren obrońcy mieli znaczną przewagę bojową. Nie po to jednak mapa została zdjęta ze ściany.
- Albo można inaczej. Bo jesteś shinobi, prawda? Znajomi myśliwi nie są, a ostatnio słyszałem plotki, że coś na nich poluje. O tu, w tym regionie. - Wskazał lasek trochę na zachód. Bycie zwierzyną nie było przyjemne, co na pewno dało się odczuć w Oniniwie. - To może być ważniejsza robota. Nie wiem na ile to prawda, ale na zachód stąd są Głębokie Odnogi. A tam mieszkają różne... Rzeczy. - Tutaj wskazał na mapę na granicę, gdzie ścieżki i osady się kończyły. Można było też zobaczyć na tej mapie jezioro niedaleko Akatori, oznaczone jako niebezpieczne. Ale niektórzy mogli już wiedzieć, że to jezioro już nie istnieje, a ujawniło coś jeszcze gorszego.

[Keion]

Karczmarza najwidoczniej nieco zdziwił fakt że od tak zgodziłem się na jego propozycję udania się na polowanie. Do najlepszych myśliwych nie należę, ale jako tako sobie radzę, więc odpowiedź była po prostu banalna. Nigdy wcześniej też nie potrzebowałem do tego łuku to i teraz uznałem ze nie będę go potrzebował, a na stwierdzenie że jestem shinobii tylko przytaknąłem. Pozwoliłem karczmarzowi się wygadać na temat łowów co początkowo zbyt ciekawe nie było bo nie widziałem problemu w polowaniu na zające, czy dzikie ptactwo. Jednakże gdy zaczął mówić o większych zwierzętach i lepszej zapłacie oczy mi się niemalże zaiskrzyły, a ja już byłem przekonany na co zamierzam polować.
Po napomknięciu o większych zwierzętach karczmarz zostawił mnie na chwilę wyraźnie udając się w poszukiwaniu czegoś. Korzystając z okazji postanowiłem nieco przyspieszyć z jedzeniem, co by jak najszybciej po posiłku móc zabrać się do pracy. Po chwili karczmarz wrócił z mapą okolicznych terenów co od razu sprawiło że zacząłem spodziewać się łatwej i przyjemnej pracy. Aczkolwiek po powrocie zupełnie zmienił temat na odbiegając od polowań, a raczej mówiący o tym że ostatnio to myśli są celem polowań. -Coś na nich poluje? Mógłbyś rozwinąć temat, było to zwierzę, czy bliżej nie określona istota?-Zapytałem spoglądając na wskazane na mapie miejsce, choć nie wiele mi to mówiło bo nie znałem topografii okolicy. Jednakże gdy padło słowa Głebokie Odnogi w mojej głowie zapaliło się ostrzeżenie. Stamtąd wracałem po poszukiwaniach wiedzy na temat Hana i wiedziałem co się tam kryło, przez co zacząłem spodziewać się z czym jest problem. Tylko jeśli moje podejrzenia były prawdopodobne to czy w śród myśliwych nie pojawiły się już jakieś ofiary, bądź ciężko ranni. Wiedziałem jedno ktoś musi to zbadać i lepiej żeby był to jakiś shinobii bo myśliwy może sobie z tym nie poradzić. -Jeżeli to jest w pobliżu Głębokich Odnóg ta sprawa jest zdecydowanie ważniejsza.-Odparłem stanowczo i z powagą. -Masz kontakt z myśliwymi, którzy byli tam ostatnio? Byli jacyś ranni? Ktoś może widział co na nich poluje?-Zadałem serię pytań i choć nie spodziewałem się konkretnych odpowiedzi od karczmarza liczyłem że uda mu się zaprowadzić mnie do kogoś kto będzie w stanie mi na nie odpowiedzieć. -Jeśli znasz taką osobę chętnie bym zadał jej parę pytań, a ewentualnych rannych mogę spróbować uleczyć.-Dodałem po chwili, powstrzymując się na razie z ostrzeżeniem by nikt nie udawał się w najbliższym czasie do tego lasu. Jednakże już teraz wiedziałem że jeszcze tego dnia te słowa padną z moich ust nawet jeśli to są tylko moje podejrzenia i wcale nie muszą się sprawdzić.

[Akaruidesu Yoake]

”Na obczyźnie”
Misja rangi B dla Keion
5/45?
Karczmarz był wyraźnie pocieszony tym, że ktoś wyraził chęć pomocy. Próbował też odtworzyć sobie w pamięci to, co wiedział i usłyszał od swoich dostawców. Po chwili zaczął mówić, wskazując oczywiście odpowiednie miejsce na mapie, było zresztą zaznaczone małym punkcikiem. Stukał przy tym.
- Tu mają niewielką osadę, gdzie mieszkają z rodzinami. Znaczy, ci, od których kupuję. Tam najpewniej znajdziesz kogoś, kto był świadkiem wydarzeń. - Zaczął mówić, a później założył ręce na klatce piersiowej i odetchnął. Pomocnik przyszedł i podstawił po kuflu piwa dla Keion'a i rozmówcy, a ten od razu z niego się zaciągnął. Usiadł, dołączając do szarowłosego mężczyzny. - To nie są zwierzęta, ale raczej też nie ludzie. Obawiam się, że to może mieć coś wspólnego z... - Nachylił się i przyciszył głos. - Klanem Juugo. Ale to nie oni. Oni wpadają w szał, ale ciągle są jakoś inteligentni. Działają jak shinobi. Tutaj działają jak zwierzęta w ludzkiej skórze. Podobno. Ale nie wiem, ile w tym prawdy. - Szeptał jak jakąś legendę, a następnie dodał już normalnym tonem. - W mniej niż dzień drogi zaszedłbyś tam na miejsce. Ale teraz zjedz, odpocznij, posil się i napij. Parę godzin powinni wyczekać. - Dla chłopaka mogło wydawać się niebezpiecznie blisko stamtąd do Akatori. W sensie, jak na dwie wioski na końcu świata, to był po prostu ten sam koniec świata.

[Kisuke]

Shidia
Misja rangi C
11/30

-Okej, to spotkamy się w Karczmie. Chyba ją widzieliśmy po drodze- Jeden z mężczyzn rzucił taką propozycją, po tym jak Shidia wyartykułowała swoją opinię odnośnie tego gdzie szukać. Drugi chłopak kiwnął głową, ale też zamyślił się nad czymś. Najwidoczniej nadal był pewny swojej wersji o osadzie Sapodama, a podanie mu nieco innej nazwy nie było przekonujące. Jedno było pewne, to nie on był tutejszym mieszkańcem, a po pijaku mógł coś źle zapamiętać albo teraz na kacu pomieszał kilka spraw i stąd wyszła mu taka łamana nazwa, tylko częściowo przypominająca prawdziwą nazwę miasta.

Po chwili dziewczyna dotarła do Karczmy, która w dalszym ciągu znajdywała się dokładnie w tym samym miejscu co zawsze. W tym aspekcie nie zmieniło się nic. W środku było trochę ludzi, większość zajęta swoimi sprawami. Odpoczywali po długiej podróży, posilali się posiłkiem, a niektórzy przyszli po prostu się czegoś napić po ciężkim dniu pracy. Za ladą stał karczmarz, serwując kolejne posiłki. Po sali kręciły się też ze dwie pracownice, które sprzątały po klientach.

[Shidia]

Kunoichi spoglądała na chłopaków, którzy podjęli decyzję aby pójść z nią. O dziwo nic innego nie mogło się złego wydarzyć, wszystko wydawało się być dziwne. Ci nie chcieli zostać w jednym miejscu woleli poszlajać się z nią, szukając w tym swoich kolegów. Oczywiście, Karczma stała tam gdzie zawsze. Nic dziwnego chyba się nie wydarzy.

Kiedy weszli do pomieszczenia, dwie pracownice sprzątały po klientach, zobaczyła karczmarza za ladą. Hm. Ja zagadam do Karczmarza a wy możecie wypytać te pracowniczki, może one będą coś pamiętać. Ja zaraz do was wrócę. Spojrzała na nich jak na biedne dzieci, szukające swój zaginionych kolegów. Kunoichi podeszła do baru dosyć pewnym siebie krokiem. Dzień Dobry. Proszę Pana mam pytanie, czy wczoraj wieczorem nie widział może pan dwóch młodych chłopaków, wzrostowi równemu tych chłopaków za mną ? kciukiem wskazała na chłopaków za nią. Jeśli nie podeszli do tych kelnerek a poszli za nią to stali obok niej. A jeśli by się rozeszli to kciukiem wskazuje na wysokich chłopaków przy jego pracownicach. Jeden z nich ubrany był w brązową koszulkę , ciemne spodnie i czarny płaszcz a drugi miał koszulę z długim rękawem i szare spodnie. Czy kojarzy może pan mniej więcej ewentualnie czy tu byli, czy może pan ich nie widział. Wystarczą jakieś drobne informacje. Swoją drogą słyszałam, że macie tu bardzo dobre ostre ramen, dalej je serwujecie ? Jeśli tak to poproszę. Na koniec swojego długiego monologu uśmiechnęła się szeroko jak tylko mogła. No co ? Dobry szczery uśmiech, to złej gry. Była głodna. Jej ostatni posiłek to było jabłko i nie cała butelka wody. A wypytać się i o zaginionych i jedzenie zawsze jest na propsie.

Młoda Shidia czekała na odpowiedź karczmarza. Potrzebowała chwili aby mężczyzna zorientował się co młoda dama do niego powiedziała. Czas. Czas podobno leczy rany a ciepłe jedzenie jej brzuch. Było słychać lekkie burczenie w trakcie jej monologu do karczmarza.

[Kisuke]

Shidia
Misja rangi C
13/30

Karczma, jak karczma. Wyglądem przypominała inne tego typu przybytki na całym świecie. Było to z jednej strony bardzo nudne, bo można było zawsze odnieść wrażenie, że wchodziło się do tego samego lokalu, z drugiej jednak strony dawało to poczucie miejsca, które się kojarzy. Łatwo było się zorientować kto jest kim, gdzie jest osoba, która wie o tym miejscu wszystko, kto tutaj pracuje, a kto jest zwykłym klientem.

Shidia postanowiła wydać rozkazy chłopakom, lecz gdy się odwróciła zdała sobie sprawę, że tych dwóch zniknęło. Co prawda powiedzieli, że mają się tutaj spotkać, ale najwidoczniej nie doprecyzowali, że chcą to zrobić w tym momencie. Może wpadli na jakiś inny trop? Może postanowili przeszukać jeszcze kilka drzew w lesie i się zgubili? To już ich sprawa. Dziewczyna chciała im pomóc, dlatego skierowała swoje kroki do stojącego za barem mężczyzny.

-Czy ich widziałem? Zrobili tutaj taki raban, że osobiście wywaliłem ich butem z tego miejsca. Ta biała koszulka bardzo szybko nabrała ładnego czerwonego koloru, gdy jeden z nich rozwalił sobie nos podczas lądowania twarzą na ścieżce.- Było widać, że podniosło mu się ciśnienie, gdy tylko wspomniane zostało o dwóch gagatkach. Mało precyzyjny opis, a jednak wystarczał w zupełności.
-Ostre ramen raz. Już podaję... A co, jesteś ich koleżanką?- Klient to klient i trzeba go obsłużyć, ale spojrzał podejrzliwie na zielonowłosą.

[Shidia]

Kiedy Karczmarz rzucił na kuchnie jedno krótkie zdanie a następnie się na nią spojrzał. Ta wiedziała, że już chłopaków za nią nie było. Co za cipnencjusze pomyślała przez chwilę. Zrozumiała, że będzie musiała wziąć się za tych gagadków trochę inaczej. Kiedy mężczyzna powiedział, że chłopak w białej koszuli oberwał w momencie kiedy ten ich wyciepał ta już wiedziała, gdzie opcjonalnie mogli pójść.

Ujmę to tak. Pomagam tym gałganom znaleźć ich kolegów. Ponieważ, chcę im pomóc z dobroci serca. Chodź wie pan jak to jest, jak ktoś jest przejazdem i nagle się gubi. Nie znając kompletnie terenów. Wzięła nieco głębszy wdech. Po czym dodała. Znajomą Musiała się zastanowić nad ewentualnymi opcjami co, gdzie, jak i dalej ma z tymi dziadami zrobić. Dlatego drogą dedukcji wywnioskowałam, że jak szli to musieli tu zahaczyć. Ale obstawiam, że siła z jaką pan to zrobił to było gdzieś po środku. Ale muszę przyznać, że w takim razie lata jakie pan przepracował były dobre i widać, że pan w świetnej formie jest. To się chwali. wiedziała, że dobrze robić. Trochę trzeba pochwalić człowieka. Ja pana rozumiem. Na Pana miejscu, też bym tak zrobiła, gdyby ktoś siał mi raban w Karczmie. Obrona własna jest bardzo ważna. dodała z wielką aprobatą. Wiedziała, że im bardziej będzie drążyć i go faworyzować to może i dobrze się to skończyć jak i źle.

W momencie kiedy dostała ostre ramen zaczęła konsumpcję. Wzięła kilka głębszych wdechów i go zjadła. Nic nie piekło w ustach, czuła jak ciepłe jedzenie spływa jej po przełyku. Kiedy zjadła, złożyła ręce w geście smacznego jedzenia. Ale dobre.. w domu nigdy nie udaje się takiego dobrego zrobić. hm.. czyli po wykopaniu ich z karczmy nie widział, pan gdzie się posiali. Rozumiem. W takim razie dziękuję panu, za wszystkie dostępne informacje a także, dziękuje za bardzo smaczny posiłek. życzę miłego i spokojnego dnia. Skinęła się głową w podziękowaniu, zapłaciła należne za posiłek plus zostawiła napiwek dodatkowego 10 ryo. Za dobre jedzenie i informacje. Warto dać więcej gorsza.

Grzecznie wyszła z Karczmy szukając wzrokiem swoich dwóch debilnych kamratów. A gdzie ich znajdzie, nie wiadomo.

[Kisuke]

Shidia
Misja rangi C
15/30

-Konieczność wywalania na zbity pysk co bardziej problematycznych klientów pozwala zachować dobrą formę.- Powiedział z dumą, a kilka rzuconych mu komplementów najwidoczniej bardzo łechtało jego ego. To też sprawiło, że temat zszedł nieco z rejonów, które go denerwowały na bardziej spokojniejszą dyskusję. Podstawił on takę Shidi jej zamówione danie po czym wrócił do swoich zajęć, krzątając się w okolicy.

-Hej... Poczekaj... Tak po prawdziwe to widziałem. Poszli w stronę farmy tego starego zgreda Watariego.- Gdy dziewczyna miała już odchodzić, coś go tknęło i postanowił pomóc. Najwidoczniej źle się czuł z tym, że tak naskoczył na tak miłą dziewczynę, mimo że niczego nie zrobiła. Zły był początek ich znajomości, dlatego chciał to naprawić pomagając jej jak tylko może.

Dziewczyna wyszła przed budynek poszukać dwóch niezbyt rozgarniętych młodzieńców, ale nie znalazła ich ani tam, ani nigdzie w okolicy.