Gdzieś w górach

[Takashi]

Po kilku godzinach drzemki Takashi obudził się z jednego konkretnego powodu - musiał się wysiusiać. Załatwienie potrzeby fizjologicznej i umycie rąk po tym wybudziło chłopaka na tyle, że już po chwili gotów był do następnego treningu, który sobie zaplanował. Nadal był trochę zmęczony poprzednim, ale udało mu się zregenerować tak naprawdę większość utraconej chakry, nie miał mimo wszystko żadnych wątpliwości co do swoich działań, nie zamierzał przepuścić takiej okazji. Następne dni miały być tymi kluczowymi, musiał się więc przygotować chociażby do tego, by godnie reprezentować własny ród, a także do tego, by móc bronić pozostałych, jeśli by zaszła taka potrzeba. Nie czuł się za bardzo na siłach i powoli zaczynało go to wszystko przerastać, jednak coś nie pozwalało mu odpuścić.

  Ukryty tekst

Po treningu znów czuł się wyczerpany, te kilka intensywnych dni treningu odbiło się na nim diametralnie. Jutrzejszy dzień miał być tym bardzo ważnym zarówno w jego życiu, jak i tak naprawdę dla całego świata shinobi. Wiedział, że zyskanie na sile to nie wszystko, tak naprawdę do prawidłowego funkcjonowania potrzeba poza siłą odpowiednich warunków fizycznych, między innymi wypoczęcia oraz najedzenia. W tym celu chłopak udał się do karczmy po drodze do wioski Akatori. Zapłacił za porządną kolację, wykupił pokój na noc z pakietem na śniadanie. Dopiero po posileniu się, załatwieniu i wykąpaniu był gotowy na to, by wyruszyć. Co jakiś czas czuł jakąś niewidzialną siłę ciągnącą go do tyłu, mimo wszystko własne przekonania przeważyły o decyzji i pchnęły go do przodu. Wszystko miało się dopiero wydarzyć.

[z/t -> Karmazynowe Szczyty, Daishi, Wioska Akatori]

[Naoki]

Rozmowa w siedzibie władzy, dobiegła końca. Nie dając w sumie praktycznie nic. Może poza zwykłymi uprzejmościami, a raczej ich brakiem. Gdzie zielonowłosy sobie odesłany do misji, raczej o dość sporym zagrożeniu. Na sam koniec przypominając sobie w sumie, o czymś raczej istotnym, a mianowicie domu. Tutaj już w tą rozmowę nie chciał kłopotać urzędniczki, zatrzymując jedynie strażniczkę, prosząc ją o pomoc bardziej prywatnie nie jeżeli służbowo. - Mógłbym mieć do Ciebie jeszcze małą prośbę? - zapytał się, lekko nie pewnie robiąc się czerwony na twarzy. W sumie nie wiedział jak miałby to ująć. - Zostawiłem kogoś w moim domu, mogłabyś Ją poinformować, że wrócę najprawdopodobniej jutro? Poza tym, zapomniałem zająć się oknem. Dziękuje i przepraszam. - dokończył po chwili, nieco przyciszonym głosem w pewnych momentach, z oczywiście wiadomych przyczyn.
Jednak liczył na to, że dziewczyna zgodzi mu się jakoś pomóc i przynajmniej poinformuje Kyane, o zadaniu jakiego podjął się zielonowłosy, a co do okna. Raczej nie mógł liczyć, że mu je naprawi, albo przynajmniej czymś zakryje.
Temu Bogowie proszę o brak deszczu, by mieć jak najmniej sprzątania po zakończeniu zadania. Niech będzie słonecznie i bezchmurnie.

Idąc już nieco dalej, nie rozwodząc się bardziej nad problemami codziennymi, po dość sporym spacerze, zielonowłosy dotarł do miejsca jakie szukał. Przynajmniej miał takie nadzieje, gdyby trafił na zły trop i musiałby wracać, żeby zlokalizować kolejny dom, miałby już chyba tego dosyć. Tylko czemu w tym zakichanym liście, nie było żadnej mapy, z zaznaczoną trasą do celu.
Jednak na swoje szczęście odnalazł coś co przypominało ludzie ślady, prowadzące chyba dalej w górę, wyjątkowe zrządzenie losu, że akurat teraz ktoś postanowił tutaj wędrować i pozostawić po sobie trop. Tylko czy Naoki był dobrym tropicielem? Las jakoś znał, zginąć w nim nie zginie, ale czy wytropi kogoś? Zwyczajnie idąc po śladach najpewniej tak, ale bez żadnej wiedzy kiedy zbliży się na niebezpieczną odległość. W tym momencie właśnie zatęsknił za swym przyjacielem Jun'ichim mogącym ułatwić mu to całe zadanie o wiele bardziej, dzięki swoim wyjątkowym oczom i widzeniu wszystkiego ze sporej odległości, a przede wszystkim przez przeszkody.
Lecz nim ruszył dalej po śladach, ze swej torby wyjął maskę, zasłaniając swą twarz, a włosy ukrył pod czerwonym szalem. Nie było to potrzebne, ale pozwalało czuć mu się odrobione pewniej. To na pewno mogło być przydatne w śledzeniu potencjalnego zagrożenia i badania okolicy.
Oczywiście w tym wszystkim trzymał się swego pierwotnego planu sprawdzenia okolicy domostwa, ale na pierwszym miejscu postawił odkrycie gdzie prowadzą odciski butów, czy też pojedynczy odcisk. Szukając po drodze podpowiedzi jak połamane gałązki czy kolejne odbicia w błocie.

Staty:

  Ukryty tekst

Przedmioty użyte:

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja rangi A
(o obniżonych wymaganiach jak dla rangi B)
- Boisz się śmierci? -
Naoki
11/45

---

Dowiedziałeś się tyle co nic, czyli idealnie. Nie było za łatwo, ale nie było też za trudno, nie można się było oszukiwać, ale zawód shinobi to ciężki orzech do zgryzienia. Zawsze mógłbyś sprzedawać książki w pobliskiej księgarni lub łupać orzechy niczym prawdziwy zielonowłosy dziad do orzechów. Mógłbyś wtedy z dumą mówić, że taki młody, a taki wariat. Wracając do protagonisty tego wydarzenia, zapytałeś strażniczkę o jeszcze jedną przysługę oprócz informacji. Kobieta kiwnęła twierdząco głową i odpowiedziała: - Możesz na mnie liczyć, akurat mam chwilę, więc się tym zajmę i wezwę szklarza. Powodzenia! - powiedziała, delikatnie się uśmiechając i wychodząc wraz z tobą, rozdzielając się na drodze.
Ruszyłeś, nie czekając dłużej na zbawienie czy też błogosławieństwo Hachimana. Czy innego cholerstwa. Byłeś prawdopodobnie we wskazanym miejscu, próbując jednak dojść do tego gdzie znajduje się ów leśniczówka, która miała zostać wskazana w liście. Nie wiedziałeś do końca co robić, ze względu na to, że nie czułeś się na siłach by bawić się w tropiciela. Nie wierzyłeś w swoje umiejętności, zdając sobie sprawę, że może to być trudniejsze niż się wydaje. Zdecydowałeś się nie tylko zasłonić twarz drewnianą maską, ale i ruszyć po wyborze - ludzkich śladach. Niedaleko później dotarłeś nawet do osoby, którą wytropiłeś, a która nie zauważyła ciebie. Było to jakieś 250 metrów od twojej poprzedniej destynacji, gdzie zauważyłeś ślad, a 30 metrów od samego celu. Człowiek z łukiem, który wyglądał na... Kłusownika. Nic specjalnego, ponieważ widać, że na coś polował. Czyżby ślepy traf?

[Naoki]

Tropienie kogoś po śladach nie wydawało się najmądrzejsze. W końcu jeżeli osoba była chociaż trochę umiejętna będzie w stanie określić, że ktoś ją śledzi. Tylko czy w tym przypadku mogło się tak stać? Oczywiście, że tak. Nawet tego spodziewał się sam chłopak ostrożnie mierząc każdy krok wykonany przez siebie, tak by nie wydać nim żadnego dźwięku.
Teraz przynajmniej nie miał dodatkowych zmartwień, jakim było wybite okno w domu, chociaż tyle udało mu się osiągnąć, tylko czy idzie w dobre miejsce? Na pewno nie będzie miał do samego końca pewności, czy to miejsce gdzie zmierza jest właściwie. Starając sobie jedynie utrwalić w głowie opis z listu, który niestety nie był zbyt jasny. Dom w górach o północy następnego dnia. Czyli w sumie do wszystkiego było jeszcze sporo czasu.
Lecz czym prędzej przejdzie się do działania, tym raczej lepiej bez potrzeby czekania. Oczywiście mógł też polatać do paru innych domów, starając się coś znaleźć o ile to nie był ten. Tylko póki co nie miał nic lepszego do roboty, poza obserwacją jakiegoś mężczyzny z łukiem, w sumie nie w tak dużej odległości od domu.
Rozmowa na pewno była jakimś pomysłem, lepszym czy gorszym, ale zawsze jakimś. Dającym lepszy pogląd na sytuacje, ale jak na razie chłopak skupił się na obserwacji, utrzymując bezpieczną odległość i mieć w razie czego jak się ukryć. Również swą uwagę poświęcał leśniczówce, chcąc określić jej stan. Czy mogła być opuszczona.
By po odpowiedniej ocenie sytuacji, podjąć jakąś decyzje. W końcu mężczyzna w żaden sposób nie musiał być powiązany z porywaczami, a jeżeli znał góry, oraz okolice mógł posiadać dość cenne informacje, odnośnie teru jak i potencjalnych budynków znajdujących się gdzieś w obrębie górskiej puszczy.

[Kyoushi]

Misja rangi A
(o obniżonych wymaganiach jak dla rangi B)
- Boisz się śmierci? -
Naoki
13/45

---

Nie miałeś pojęcia na co trafisz i dlaczego. Nie wiedziałeś też czy jest to ktoś kogo szukasz, w sumie sam nie wiedziałeś kogo szukasz i dlaczego. Najważniejszym wyzwaniem było jednak dostać się do pojedynczego domku, leśniczówki gdzieś w okolicy. Znaleźć to, czego ktoś nie chciał oddać za darmo, a raczej kogoś. To było świadome porwanie z pogróżkami, więc misja warta każdego zatrudnionego shinobi, jednak widocznie na tyle ci ufali, że postawili wszystko na zielonowłosego pacyfistę.
Krok za krokiem aż dotarłeś do miejsca prawie docelowego, w międzyczasie myśląc o wybitym oknie. Sporo czasu, ale czy nadal nie za mało by znaleźć i uratować porwaną czy porwanego? Ciekawostką było, że twój przeciwnik nawet nie wiedział (prawdopodobnie), że nie jesteś jego celem. To był twój atut, z którego niewątpliwie powinieneś skorzystać. Nie było tu żadnej leśniczówki, w końcu takowej szukałeś, bo co innego mogło być w lesie? Obserwowałeś w tym czasie leśniczego, który naprężył w końcu swój łuk i posłał strzałę na swoje lewo trafiając bezpośrednio zwierzę - jakiegoś mniejszego jelenia. Widać było, że to raczej nie twój cel, ale cóż z tego skoro tego też nie wiedziałeś. Trzeba było kombinować dalej. Dzień się powoli kończył, gdy słońce powoli miało się chować za horyzontem. Leśniczy podszedł do martwej zwierzyny, próbując je ogarnąć i zabrać na barki. Ty niewykryty w krzakach wciąż w wymiernej odległości od jedynej osoby poza tobą w okolicy.

[Naoki]

Podejmowanie decyzji nie należało do najłatwiejszych, zwłaszcza dla kogoś takiego jak Naoki, gdzie najbardziej obawiał się tego co mogą spowodować wypowiedziane przez niego słowa. Temu z początku, wolał się nie ujawniać, będąc raczej spokojnie w ukryciu i obserwując to co działo się przed nim. Na szczęście czym dłużej patrzył, tym mniej obawiał się mężczyzny. Nie wiedząc zbytnio czemu, widział w nim zwykłego niegroźnego człowieka starającego się zarobić na życie, sprzedając mięso oraz skóry. W końcu samemu już poznał takie osoby, trudniące się polowaniem i skórowaniem. Tutaj to nie musiało być różnicą, ale czy dobrym pomysłem było skradanie się?
Niezbyt, ale przynajmniej nie przeszkadzał w polowaniu, gdzie mógłby pozbawić mężczyznę potencjalnego zarobku, oczywiście wtedy postanowił być bardziej śmiały. Wychodząc bardziej na otwartą przestrzeń, gdzie wcześniej stał mężczyzna. - Przepraszam. - powiedział, lekkim i spokojnym głosem. Nie chcąc jakoś przestraszyć mężczyzny. Przy okazji informując go o swej obecności tutaj, a przy zachowaniu odległości mógł spokojnie w razie problemu zareagować na potencjalny atak unikiem. - Szukałem jakiegoś schronienia. Jednak jedyne co znalazłem to chyba twoja leśniczówka, zgadza się? - zapytał się nieco niepewnie, wskazując dłonią budynek. Licząc przy okazji na otrzymanie jakiś wskazówek odnośnie tego co szuka. Przy okazji ze swej torby wyjął odznakę rodu. Tak by załagodzić pewne napięcia mogące wynikać z maski jaką obecnie miał na twarzy.
W końcu shinobi raczej nie powinien być odebrany jako zagrożenie.- Piękna zdobycz. Jak byłem mniejszy, tata uczył mnie polować. Strasznie to lubiłem. - dopowiedział po chwili, raczej całkiem przyjemnym i ciepłym głosem. Gdyby nie maska, na jego twarzy byłby widoczny ciepły uśmiech. Wywołany głównie przez miłe wspomnienia.
Teraz mógł jedynie liczyć, na odpowiedź mężczyzny, tak by nawiązać z nim jakaś miłą rozmowę, a przy okazji może dowiedzieć się nieco więcej o okolicy, czy też może większej liczbie budynków w okolicy, jednak to przypadało na późniejszy czas.

[Kyoushi]

Misja rangi A
(o obniżonych wymaganiach jak dla rangi B)
- Boisz się śmierci? -
Naoki
15/45

---

Naoki bał się własnych myśli, a co dopiero podejmowania odpowiedzialnych decyzji, które mogły zmienić bieg wydarzeń. Nie każdy potrafił dźwignąć presję. Z drugiej strony w takim wypadku ostrożności nigdy za wiele. Możliwe, że wcale nie był takim aniołkiem i to on sam mógłby być napastnikiem, nikt tego nie wie. Podjąłeś jednak pewne kroki, by się ujawnić. Wychodząc niemal za niego mogłeś go ostro nastraszyć, przez co szybko się obrócił, zrzucając z barków jelenia:
- Co jest kurde, tu las jest kurde?! - zapytał zaskoczony twoim wyjściem i przeprosinami. Gdy zobaczył twoją posturę to od razu zelżał i uspokoił się próbując ponownie zarzucić jelenia na barki. (Nigdzie wcześniej nie widziałeś żadnej leśniczówki, przeczytaj dokładnie moje posty poprzednie - uznam, że nie wypowiedziałeś pytania). Mężczyzna cię wysłuchał wciąż pracując: - Kurde, pewnie że jest chata niedaleko. Jakieś 200 metrów na północny wschód, ale jest od dawna opuszczona. Nie pamiętam by ktokolwiek kurde się tam zapuszczał kurde. Bezdomny jesteś, że schronienia szukasz kurde? Twarzy też nie masz kurde. - pytał wciąż i wciąż, wyglądał nawet na takiego, który mógłby cię przygarnąć i nauczyć męskiego fachu. - Ooo, więc znasz się na polowaniu kurde, dobry z ciebie chłop, ale nie ufam ludziom w maskach. Zmykaj stąd lepiej, bo noc idzie kurde i zwierzęta wyjdą na łowy. - dodał, wiedząc co mówi, w końcu znał ten las jak własną kieszeń o czym nie wiedziałeś, ale mogłeś się domyślić.

[Naoki]

Decyzja podjęta przez zamaskowanego zielonowłosego młodzieńca, raczej nie była zbyt rozsądna. Jednak w ten sposób miał przynajmniej odrobione pewności, że mężczyzna, z którym rozmawia nie jest zbyt niebezpieczny. Przynajmniej dla niego w tej chwili, a jak było dla zwierząt, ciężko było to określić. Na pewno w dobry sposób posługiwał się łukiem, będąc w stanie powalić zwierzynę jedną strzałą. Jego precyzja była najpewniej zdumiewająca.
- Jeszcze raz wybacz, że Cię przestraszyłem. - powiedział nieco zmieszany, nie wiedząc zbytnio co odpowiedzieć innego na pytanie odnośnie lasu. W końcu, znajdowali się w nim, może nie jakoś głęboko, ale byli w lesie. Bardziej dosłownie czy też mniej, bo w przypadku chłopaka to drugie też było realne.
Lecz z dalszą rozmową, otrzymał garść informacji na pewno utwierdzających go, że znajduję się w mniej więcej dobrym miejscu. Wiedząc, że zbliża się do miejsca poszukiwanego przez niego.
Przynajmniej miał pewność, że był na dobrym tropie, ale i tak musiał przemyśleć swój plan działania na temat jak do tego się zabrać. Nie znając absolutnie terenu. - Rozumiem, bardzo mi pomogłeś. Dziękuje. - powiedział, w sumie szczęśliwym głosem. Przecież teraz miał świadomość, że nie marnuje tu czasu chodząc bez celu i od razu odnalazł to czego szuka, a raczej był blisko odnalezienie poszukiwanego przez niego miejsca.
Teraz jednak nadszedł czas pożegnania i zajęcia się dalszą wędrówką we wskazane miejsce. Wiedząc już nieco więcej i mając pewność, że prawdopodobnie znajduję się w dobrej okolicy. Mógł spokojnie skupić się na obserwacji okolicy, w kontakcie wzrokowym z budynkiem. Badając go dookoła, szukając wszystkiego co może wspomóc, a przy okazji znajdując jakieś lepsze miejsce do podejścia do niego, od jak najmniej widocznej strony. Przy tym uważając by nie wywołać żadnego hałasu.

[Kyoushi]

Misja rangi A
(o obniżonych wymaganiach jak dla rangi B)
- Boisz się śmierci? -
Naoki
17/45

---

Miałeś więcej szczęścia w tej sytuacji jak rozumu. Wyszło na to, że był to prosty leśnik, który handlował nadmiarem zwierzyny, którą polował w tych lasach. Widać było, że solidny fach dawał mu solidną satysfakcję z życia. Zachwycałeś się umiejętnościami strzelca, który mógłby i ciebie ustrzelić chodząc tak nieodpowiedzialnie po lesie w drewnianej masce. Cóż, na szczęście widział chyba więcej w życiu by rozpoznać zwierzynę od jakiegoś szaleńca. Przeprosiłeś, na co nawet nie odpowiedział. Tak musiało po prostu być. Miałeś już niemal pewność, że trafiłeś do dobrego miejsca, jednak teraz najważniejszym było odnalezienie domku czy też leśniczówki, w której miałby ktoś być przetrzymywany, a także sam porywacz, z którym miałeś rozegrać partię na śmierć i życie, wyjaśnić jego i jego chciwość.
Podziękowałeś grzecznie, widząc jak gość z jeleniem na barkach odchodzi w siną dal. Słońce już niemal zaszło, a widoczność zaczęła być bardzo mocno ograniczona (35 metrów). Niestety, żadnego budynku wciąż nie odnalazłeś - miałeś jedynie współrzędne gdzie go szukać, jednak... Czy znasz się na tym jak określać kierunek w lesie? Miałeś jeszcze słońce, które praktycznie znikało za horyzontem... Północny wschód mówił ci coś, chyba że nic. W takim razie albo będziesz błądził na ślepo albo ocenisz w którym kierunku powinieneś pójść. Na twoje nieszczęście leśnik już odszedł, a przecież mógł ci wskazać palcem miejsce zamiast słowem. O tym niestety nie pomyślałeś, więc musiałeś wysilić swoje dwie ostatnie szare komórki by zmusić się do wytropienia miejsca, w którym mogła być przetrzymywana potencjalna ofiara porwania. Powodzenia zielonooki.

[Naoki]

Określanie kierunku w lesie, nie prosząc o żadne dokładniejsze wskazówki, czy pokazanie dłonią gdzie trzeba się udać. Cóż tak też można działać i wydłużać sobie niepotrzebnie robotę. Jednak czy sam mrok był jakaś większą przeszkodą? Wzrok w końcu przyzwyczai się do ciemności i pozwolić działać prawie tak samo jak za dnia, no może z drobniejszymi wyjątkami, bo jednak zasięg widoczności będzie sporo mniejszy, lecz sam słuch będzie działać tak samo dobrze. W końcu w opuszczonym domostwie również może być światło wskazujące wyraźnie drogę do celu. Lecz by dostrzec to światło, przydałoby się określić kierunek wędrówki.
Północy wschód, gdzie on mógł być, no gdzie? Podstawowa wiedza wskazywała by, że słońce zachodzi na zachodzie. Temu wschód powinien być po przeciwnej stronie. Przynajmniej tak na czystą logikę, działania. Tylko teraz gdzie jest północ, a gdzie południe. Tutaj sprawa wyglądała nieco trudniej, słońce w określeniu tego teraz nie pomoże. Patrzenie się w gwiazdy w lesie, także było trudnie. Jednak drzewa posiadały małą przyjemną podpowiedź co do północy, w końcu od jej kierunku rośnie na nich mech, który strasznie lubi dzień, a korony drzew są bardziej bogate od południa, gdzie mają większy dostęp do słońca.
Prosta działalność pozwalająca raczej łatwo określić kierunek, w który trzeba podróżować. Trzymając się przy okazji cały czas wyznaczonego z początkiem obserwacji przygody szlaku, chłopak prędzej czy później powinien natrafić na oznaki budynku.
Bądź też zwyczajnie spędzi sobie noc w lesie, ale na razie nie planował nigdzie udawać się w objęcia morfeusza chcąc znaleźć, to czego szuka.

[Kyoushi]

Misja rangi A
(o obniżonych wymaganiach jak dla rangi B)
- Boisz się śmierci? -
Naoki
19/45

---

Jakbyś wcześniej to ogarnął to miałbyś tę sytuację dawno za sobą, jednak nie miałeś czasu na myślenia, chcąc zachować się kulturalnie. To był tylko i wyłącznie twój błąd, więc teraz musiałeś odpokutować by odnaleźć miejsce, które skrywało nie lada tajemnicę. Nieogarniętą i nieprzejrzystą. Niestety, nie mogłeś się spodziewać lepszych warunków do określania położenia jak zachodzące słońce, które od razu mogło rozwikłać każdy problem - w końcu było na zachodzie. Nie musiałeś nawet zbyt wiele myśleć, przez co rozgryzłeś wszystko w łatwy sposób. Brawo.
Wykorzystałeś wszystkie wskazówki, które były trafne i niecałe 160 metrów dalej, w stronę wskazaną przez jeleniobójcę odnalazłeś jakiś dom. Był całkiem spory, nieco zaniedbany, z zabitymi dechami na oknach i drzwiach. Dach nieco dziurawy, z widocznym połamanym kominem. Wokół mnóstwo krzewów i krzaków. Nic poza tym nie mogłeś zauważyć, szczególnie że było już kurewsko ciemno. Mogłeś z daleka obserwować, ale wyglądało na to, że jest to miejsce, które do tej pory szukałeś. Jedyne co dodatkowe było to to, że gdzieniegdzie czułeś specyficzny smród stęchlizny. Coś tutaj zdechło albo gdzieś się rozkładało. Jednak był to las, tu wszędzie mogło coś zdechnąć. Zapach zanosił się zza domostwa. Widziałeś także główne drzwi, zabite decha w dechę. No nie było opcji przez nie przejść nie rozwalając ich albo ściągając, w sumie z daleka nie było dokładnie widać jak to jest skonstruowane. Krzaki natomiast zasłaniały naokoło wszystko.

[Naoki]

Ostatnie szare komórki działały przynajmniej prawidłowo i były w stanie pomóc zielonowłosemu w bezproblemowym dotarciu na miejsce. Tylko czy on wierzył w swój sukces? Oczywiście, że tak był pewny kierunku jaki obrał, ale obawiał się, że minie się z domostwem o parę metrów zwyczajnie go nie zauważając. Prawdopodobieństwo tego w ciemności było raczej dość spore, a i samemu by się nie zaskoczył, jakby szczęście odrobione go opuściło.
Lecz jednak nie, był przed tym i widział co ma przed sobą. Miejsce jakiego prawdopodobnie poszukiwał znajdywało się przed nim, ale w okolicy nie widział nic co przypominało by człowieka albo ślady działania ludzkich rąk, przynajmniej na pierwszy rzut oka.
Więc co on powinien w tym zrobić? Oczywiście obadać teren, poruszając się powoli i delikatnie, by nie hałasować zbytnio, nadal nie miał pewności czy ktoś nie znajduję się w środku i przypadkiem nie zaatakuje go gdy się ujawni. Szansa na to była zbyt duża,
Temu najpierw ostrożnie przeszedł na tyły, by upewnić się co do zapachu jaki czuje, posiadając już jakąś wiedzę o ludzkim ciele, czy też ogólnie o tym jak ono funkcjonuje. Powinien być w stanie określić co tam zaszło, ale sam smród mówi, że to już nieco tam leżało i gniło. Temu najpierw skupił się na odczuciu temperatury jakie towarzyszyła mu przez dzisiejszy dzień. W końcu ona mogła przyśpieszyć potencjalne wydzielanie zapachu. Też będzie w ten sposób sprawdzić czy gdzieś z tyłu nie ma wejścia do środka, jednak najpierw skupi się na oględzinach zewnętrznych nim postanowi wbijać się do miejsc, którego rozkładu zupełnie nie zna. Dodatkowa wiedza na ten temat się przyda, tak samo jak skupił się na nasłuchiwaniu dźwięku, który mógł dochodzić ze środka budynku. Lecz wątpił by porywacz tutaj czekał cały dzień, do przyszłej nocy aby dostać okup.

[Kyoushi]

Misja rangi A
(o obniżonych wymaganiach jak dla rangi B)
- Boisz się śmierci? -
Naoki
21/45

---

Miałeś jednak jeszcze odrobinę szczęścia co do odnalezienia tego miejsca, by móc w spokoju je poobserwować. Póki co nie widziałeś niczego specjalnego co mogłoby cię zachęcić do podejścia bliżej, jednak niewykluczone, że mogło się coś zmienić i przestawić w twojej głowie po krótkiej, aczkolwiek wnikliwej obserwacji. Posiadałeś całkiem sporo percepcji, więc nawet w tych ciemnościach radziłeś sobie z wyłapywaniem szczegółów. Doszukiwałeś się ludzkich śladów działania przy domu, jednak było za daleko by to jednogłośnie stwierdzić, że to właśnie tutaj się coś działo. Cholera wie czy wcale tak nie było. Musiałbyś jednak podejść bliżej i zaryzykować.
Próbowałeś podejść i nie hałasować, dobry wybór, by nie wzbudzać podejrzeń nawet w miejscu, w którym nie wiedziałeś czy ktoś jest czy też nie. Mogłeś spokojnie podchodzić, póki co nic się nie działo, ot słyszałeś także samotne szczekania psów gdzieś z dala. Nie wiadomo skąd i nie wiadomo dokąd, ale dźwięk dochodził, więc mogłeś się przemieszczać całkiem sprawnie. Ruszyłeś na tyły by zobaczyć... Truchło psa. Całkiem sporej wielkości, który leżał tu jak na twoje oko około tygodnia, może dwóch - w końcu znałeś się co nieco na medycynie, więc określenie takiej rzeczy nie powinno być dla ciebie problemem.
Widziałeś przy jego obroży zerwany łańcuch, który miał ponad dwa metry. Musiał się skądś zerwać, jednak tego jeszcze nie wiedziałeś. Nie słyszałeś niczego podejrzanego, a wokoło było cicho i ciemno. Obserwując psa widziałeś jakby trzy potężne ślady zadrapania. Widać było, że albo to jakaś potężna bestia albo... No właśnie co. W dodatku oczko łańcucha było idealnie przecięte, jakby nożem, jednak jaki nóż przeciąłby z taką łatwością stal? Dodatkowe informacje to krew, która się ciągnęła w kierunku drzwi wejściowych od tyłu domu, znikając gdzieś w krzakach tuż pod werandą...

  Ukryty tekst

[Naoki]

Bezpiecznie działania, na szczęście były opłacalne i pozwalały czuć się chociaż odrobione bezpieczniej. Gdzie dla ułatwienia pomagały mu szczekania psów z oddali. Samemu nie miał nawet okazji nigdy się im przysłuchiwać. Teraz natomiast stawały się jego przyjaciółmi, mimo że nie dawały ciepłego odczucia bezpieczeństwa.
Będąc już na tych, udało mu się odnaleźć truchło psa, leżące tutaj już sporo czasu, prawdopodobnie zabite trzema cięciami, co tutaj było najbardziej ciekawe dla chłopaka? Potencjalna głębokość ran, nie miał pewności czy to one doprowadziły do śmierci stworzenia, czy były jedynie efektem tego, że coś chciało się nim pożywić, a określenie tego mogło wiele dopomóc. Tak jak obserwacja okolicy i znalezienie śladu krwi, prowadzącego w stronę wejścia do domu. Tylko z innej strony.
Pozostało jednak pytanie, czy ono było otwarte, czy tez nie. Sprawdzanie tego samodzielnie raczej nie należało do rozsądnych rzeczy, w przypadku gdyby to była pułapka, życie Naokiego szybko mogłoby się skończyć. Z dodatkowych rzeczy, również rozcięcie łańcucha nie dawało mu spokoju, zrobienie czegoś takiego wymagało najpewniej olbrzymiej siły, ale nie tylko jej, tak samo jak i precyzji. Tylko czy spełnienie tych warunków, nadal pozwoliłoby na takie cięcie? Ciężko stwierdzić, w końcu przy uderzeniu metal powinien chociaż odrobione się wykrzywić. Wskazując miejsce uderzenia. Tylko czy tutaj to było? Na pewno warto jest to sprawdzić, nim nogi młodzieńca poniosą go dalej.
Po upewnieniu się co do przypuszczeń, przyjrzał się bliżej werandzie, jak i drzwiom. Chcąc bez ich dotykania stwierdzić czy można nimi dostać się do środka. W końcu pozostałe potencjalne wejścia były zabite deskami. Mając już co do tego pewność, pozostało jedynie je otworzyć, ale nie samodzielnie. Wycofując się nieco w tył, tak by ukryć się w zaroślach na wprost wejścia. Tam złożył dwie pieczęci, wykorzystując jedną ze swych technik. Tworząc jedną małą kryształową lalkę, przypominają srebrnego zająca. Właśnie ona miała skierować się na werandę do drzwi, by spróbować je otworzyć napierając masą swego ciała. Jeżeli coś było tam nie tak, lepiej by oberwała lalka, nie jeżeli zielonowłosy, czekający obecnie na rozwój wydarzeń z drzwiami.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja rangi A
(o obniżonych wymaganiach jak dla rangi B)
- Boisz się śmierci? -
Naoki
23/45

---

Miałeś wiele przemyśleć na temat tego, że dzięki temu iż pojawiłeś się tutaj dzień wcześniej, mogłeś sprawdzić co tu się dzieje i zrobić o wiele lepsze rozeznanie niż myślałeś. Wyglądało na to, że w końcu nie utrudniałeś sobie sam wszystkiego, a szedłeś na przód w kierunku rozwiązań tej zagadki porwania nie wiadomo kogo. Dotarłeś na tyły leśniczówki, którą postanowiłeś zinfiltrować. To mógł być ten budynek, którego szukałeś, a co raz więcej poszlak prowadziło do tego, że było to rzeczywiście to. Obserwując trupa psa zwróciłeś uwagę na głębokość ran. Było to prawie 5-10 centymetrów, bardzo głębokie rany, które spokojnie doprowadziły go do śmierci na miejscu. Nie wyglądało to na naturalne cięcie.
Tymczasem postanowiłeś wymyślić coś w jaki sposób mógłbyś sprawdzić drzwi wejściowe. Zastanawiałeś się nad potencjalnymi pułapkami, to było całkiem słuszne, ponieważ nie znałeś tego miejsca i wszystko wyglądało dość podejrzanie. Miałeś za zadanie przyjrzeć się bliżej miejscu, gdzie mieściło się główne wejście do przybytku. Ukryłeś się w zaroślach, składając pieczęci wykształciłeś jedną kryształową lalkę, przypominającą (tutaj musisz uzupełnić raz jeszcze - opis techniki mówi jasno OSOBĘ, osobą nie może być zwierze - dla założeń misji wyobrażam sobie, że to małe dziecko). Lalka ruszyła drewnianie przed siebie co było widać. Wejście na werandę i napieranie na drzwi nic nie dawało. Były niewzruszone. Deski przeszkadzały pewnie z wewnątrz jak i te od zewnątrz. Z dystansu niewiele widziałeś, możliwe że była tam jakaś deska, która działała jako blokada, którą wystarczy jedynie podnieść lub też nie. Póki co niewiele się tam działo, lalka nie potrafiła sobie poradzić za napieraniem na drzwi popychając je masą ciała.

  Ukryty tekst