Wioska Akatori

[Yukari]

Gdy Yukari otworzyła oczy zobaczyła, że jedno ostrze tkwiło w klatce piersiowej przeciwnika. Tego co stało się później, w ogóle się nie spodziewała. Mężczyzna wyglądał jak opętany, wyrwał kunaia i ruszył w jej kierunku. Wtedy pojawił się ON. Znowu wymierzył cios, a chrzęst łamanych kości spowodował, że jej wnętrzności podeszły do góry. Spojrzała na Akirę, nie wiedząc co powiedzieć. Chaos dalej panował w jej głowie, jednak wykonała polecenie i wróciła po kunaie. Spojrzała na mężczyznę, który leżał pokiereszowany. Musiała zapamiętać ten widok, by więcej taka sytuacja nie wywierała na niej tak wielu skrajnych emocji. Yukari pośpiesznie oczyściła ostrze i schowała wszystko do kabury. Gdy znalazła się blisko Akiry wyciągnęła jego rzeczy.-Dziękuję...-to jedno słowo tyczyło się wszystkiego, co wydarzyło się przed chwilą i miała nadzieję, że on to zrozumie.

Idąc za chłopakami czarnowłosa milczała, a gdy emocje nieco opadły zwróciła się do Akiry-Powiedz mi... Jak bez żadnego zawahania potrafisz zabić tylu ludzi i nie nawet przy tym nie mrugnąć? Czy po pierwszym zabójstwie tracisz swoje człowieczeństwo? -w końcu powiedziała to, co siedziało jej w głowie. Liczyła na szczerą odpowiedź. Chciała wiedzieć, co czeka ją w przyszłości. Czy mocno się zmieni, a może utraci swoją dobrą naturę? - Tsubasa, a Ty? Pamiętasz pierwszą osobę, którą pozbawiłeś życia, czy to... wiele zmienia??- Czy były to odpowiednie pytania? Niekoniecznie, ale mężczyźni mieli w tym większe doświadczenie, a ona wolała się przygotować bo to, co wydarzyło się tutaj było dla niej dużym zaskoczeniem...

[Kaito Ishikawa]

Kampania 6/..

Zima 395 roku Yukari Zlecenie Specjalne D - Lektyka

Już prawie dotarliście na miejsce kiedy zadałaś swoje pytania. Akira spojrzał na ciebie przez chwilę zastanawiając się nad odpowiedzią, po czym chrząknął i odpowiedział
- Odpowiedź musi być integralna z powodem dla którego zostałaś kunoichi. Jeżeli nie będzie, cały czas będą towarzyszyć ci rozterki, które skończą się twoją śmiercią bądź co gorsza śmiercią twojej drużyny, w konsekwencji prowadząc do nie udanej misji, czyli kolejnej tragedii. Zastanów się nad tym, motywację musisz sama w sobie znaleźć, ja ci w tym nie pomogę.
Akira odpowiedział wymijająco, jednak wysilił się na cenną radę, którą z pewnością warto było przepracować samemu. Tsubasa zaś był bardziej wylewny
- Mój tata zginął jako shinobi, bronił wioski. Choć to może "tanie", ja również zamierzam bronić osady jak on... Zresztą czy może być pięniejsza śmierć ? Wyobraź to sobie, stajesz naprzeciwko przeważającemu przeciwnikowi, walka jest ciężka, cholernie ciężka, walczysz do samego końca, swojego końca, bohatersko oddając życie. ACH !!! To jest to ! Lepsze niż śmierć ze starości. A przeciwnicy ? Albo oni albo ty, jak oni to pamiętaj dla kogo to robisz, ja robię to dla naszej osady, aby dalej mogła rozwijać się w spokoju.
Tsubasa zakończył, zostawiając was ze swoim wyznaniem, które skomentował Akira
- Bohaterowie, hmm... Tacy ponoć umierają najszybciej.
Pomarańczowołosego lekko zatkało, chciał już odpowiedzieć, ale weszliście już na teren małej wioski, stojąc przy jednym z budynków, który umiejscowiony był na jej brzegu.

Akira przywitał się z chłopem, który stał przed budynkiem
- Kōseki Akira, przybywamy po lektykę, gotowa do odbioru ?
Chłop ukłonił się wam po pas
- Tak panie, gotowa, zapraszam
Weszliście do środka, na samym środku stała lektyka dla głowy rodu Kōseki. Środek transportu robił wrażenie był bogato zdobiony i dodatkowo ocieplany w środku. Tsubasa aż zagwizdał na jego widok. Po krótkiej konwersacji, Akira rzucił do ciebie:
- Weź to wyczyść i wypoleruj dodatkowo, nie chcę niespodzianek przy Kazuo-sama. A my z Tsubasą pójdziemy na kubek czegoś gorącego.
Mężczyźni zostawili cię z wiadrem wody, ścierami i naturalnymi środkami, które służyły do pielęgnacji drewna. Miałaś zadanie do wykonania.

Kōseki Akira - KLIK
Tsubasa
Chłop

Archiwum Głosów

Kenta

Słowniczek

Senrankai - 戦乱会 - Stowarzyszenie Wojennego Chaosu

[Yukari]

Mimo że odpowiedz była wymijająca to i tak usatysfakcjonowała czarnowłosą. Nigdy nie myślała o tym w ten sposób. Jej życie to jedno, ale narażenie innych przez swoje zawahanie to drugie. Chcąc podążać tą drogą musiała ustalić priorytety.- I tak jak na jeden dzień udzieliłeś mi wielu rad. - spojrzała na Tsubasę, który zaczął opowiadać o swojej motywacji. Dla niej rodzina była ważniejsza niż wioska. Miała tylko matkę, którą kochała nad życie, ale nigdy nie myślała o tym czy byłaby wstanie za nią zginąć.
-Przykro mi z powodu Twojego taty. I wiesz, wolę myśleć o tym, że stajesz na przeciwko swojego rywala i wygrywasz. Chociaż Twoja wizja brzmi jak zakończenie dobrej książki.-uśmiechnęła się, jednak ten uśmiech zbladł po słowach Akiry, czyli dalej posiadał ten swój kąśliwy język.

Wioska była mała i nie było czasu na zwiedzanie, bowiem budynek, do którego zmierzali był jednym z pierwszych. Gdy weszli do środka zobaczyła lektykę. Całe to pomieszczenie nikło w blasku tego piękna. Dopracowana w każdym calu z wieloma zdobieniami, wyglądała jak dzieło sztuki. Nie zdążyła się naprzeć i już dostała kolejne zadanie. To akurat należało do tych bardziej przyjemnych. Yukari ściągnęła płaszcz, by mieć większą swobodę ruchów, po czym przystąpiła do pracy. Na początku chciała zobaczyć wnętrze i nawet zdjęła buty, by nie narobić śladów. Miękkie obicia przetarła suchą ściereczką, by pozbyć się paprochów i ewentualnego kurzu. Gdy zakończyła ten etap wzięła się za drewniane elementy. Wilgotną ściereczką zaczęła oczyszczać zdobienia. Starała się, by materiał nie był zbyt mokry, bowiem ten etap polegał tylko na tym, by pozbyć się pyłków. Praca była żmudna, ale Yukari starała się by wszystko wyglądało idealnie. Tutaj chociaż nie chciała polegnąć. Łatwiejszą część miała za sobą. Teraz wystarczyło nałożyć środek do pielęgnacji i polerować. To planowała robić partiami. Kawałek po kawałku.

[Kaito Ishikawa]

Kampania 7/..

Zima 395 roku Yukari Zlecenie Specjalne D - Lektyka

Praca szła w najlepsze, spokojnie bez pośpiechu z wielką starannością doprowadziłaś lektykę do blasku. Po około godzinie gdy już kończyłaś, wrócili Tsubasa z Akirą, ten drugi podszedł do środka transportu i wnikliwie przejrzał wszystko co było do wyczyszczenia. Mogłaś poczuć jak serce bije ci szybciej zwłaszcza, kiedy powiedział:
- Widać kobiecą ręką... Chociaż... Ooooo, tutaj coś opuściłaś.
Podeszłaś bliżej, żeby zerknąć co to, jednak nic nie dostrzegłaś, tym bardziej usilnie próbowałaś znaleźć miejsce potencjalnego zabrudzenia, jednak w tym momencie Akira poklepał cię ze słowami:
- Żartowałem, jest świetnie. Odpocznij, zaraz wracam do wioski ... - po czym zwrócił się do Tsubasy -... Daj jej ten kubek gorącej herbaty i michę jedzenia. Jeszcze nam padnie w drodze powrotnej i znowu Kazuo-sama, będzie biadolił, że jestem nie dobry... - na sam koniec seinin zwrócił się do chłopa -... przykryjcie czymś to, żeby praca Yukari nie poszła na marne.
Prosty człowiek kiwnął głową i udał się w głąb wioski, po chwili Akira jakby ocknął się i jeszcze zdążył krzyknąć za mieszkańcem osady:
- Ej, ale czymś czystym, najczystszym co macie !
Po czym po cichu dodał pod nosem z dezaprobatą:
- ... żeby mi tylko jakiegoś obsranego prześcieradła nie przynieśli

Twoi towarzysze czekali aż spokojnie skończysz posiłek, nikt cię nie ponaglał, choćby najmniejszym gestem. Oczywiście czekali też, aż lektyka zostanie zabezpieczona, ale tutaj Akira już nie był taki cierpliwy, czekał się najmniejszej pierdoły by blisko po półgodzinie poirytowany, rzucił do mieszkańców osady:
- Jakoś poszło. Jakoś poszło, ech...
W momencie gdy byliście gotowi do powrotu, rzucił tylko:
-Idziemy, ja trzymam lektykę z przodu, Tsubasa z tyłu. Yukari idź na tyły, pewnie będziesz chciała zadać mi jakieś filozoficzne pytania, a po co? A dlaczego ? A nie mogę się rozkojarzać, jak te śmierdziele z Senrankai kręcą się w pobliżu i szukają guza.
W końcu wyruszyliście z powrotem w kierunku osady.

Kōseki Akira - KLIK

Archiwum Głosów

Kenta
Tsubasa
Chłop

Słowniczek

Senrankai - 戦乱会 - Stowarzyszenie Wojennego Chaosu

[Kaito Ishikawa]

Kampania 7/..

Zima 395 roku Yukari Zlecenie Specjalne D - Lektyka

Z/T