Zagajnik

[Nana]

• Misja D
  Atari
  post 7

Na słowo 'kotek' babci oczy posmutniały. Widocznie był to bardzo ważny kotek. Atari powinien czuć się doceniony, że babcia ziemniak obdarzyła go tak wielkim zaufaniem. Chłopak sprytnie podszedł do sprawy, uzyskanie zaufania kota było bardzo trudne. Smakołyk czy ulubione zabawki diametralnie podnosiły jego szanse. Babcia potaknęła głową szukając odpowiednich rzeczy w swojej torbie. Okazało się, że miała przy sobie trzy kłębki wełny w różnych kolorach, jakąś kolorową zabawkę na patyku i małego pluszowego jeża. Wręczyła Atariemu jeża szukając dalej. Po chwili znalazła jeszcze kilka małych smakołyków.
- Ptysia lubi jeść - powiedziała przekonana. Widocznie znała swojego pupila na wylot i jak większość staruszek lubiła go zbytnio dokarmiać. Babcia skierowała się na pobliską ławkę, na której w końcu odpoczęła. Usiadła z westchnieniem, widocznie od długiego stania bolały ją nogi. - Powodzenia! - Krzyknęła za Atarim.

[Atari]

/ proszę o niebicie mnie naleśnikiem O.o miałem masę na głowie, wliczając awarię lapka/

Chłopak z lekkim przerażeniem przyglądał się poczynaniom babci. Musiał przyznać że nie spodziewał się że ma taki arsenał zabawek. No chyba że ziemniaczana staruszka robiła w wolnych chwilach na drutach. Nie sądził jednak aby tak było. Czemu? ano, nie widział nigdzie tych wielkich strasznych igieł. Senbony to przy ty zabawki. Wyobraził sobie w mig babcie atakującą za pomocą tych długich, cienkich i strasznych igieł, z niedokończonym szalikiem z tyłu i śmiejącą się szaleńczo " chodź przymierzyć szaliczek młodzieńcze błahahaha". Wizja była tak wyraźna że az się odsunął kiedy staruszka podawała mu jeża. Wolał nie ryzykować. Szybko jednak doskoczył z powrotem i odebrał zabawkę. Jego szansę na ujście z życiem wzrosły, tym bardziej że do maskotki dołączyły smakołyki. Miał tylko nadzieję że nie połaszą się na nie inne zwierzaki. Chłopak je lubił, ale wizja kociej bitwy mu się nie uśmiechała. Zabrał więc wszystko to co mu było dane i ruszył w wyznaczonym kierunku. Ehhh nic nigdy nie jest łatwe i przyjemne. wyszeptał do siebie nowo poznany zwrot. Przeczytał go w pewnej ciekawej książce i chyba będzie musiał poszukać następnej części. Po kilku krokach postanowił korzystać z tego co było jego największą zaleta podczas takich misji. Uaktywnił Byakugana. Na początku aby widzieć wszystko dookoła, jeśli nic to nie da to zacznie przeczesywać okolice za pomocą trybu "teleskopowego"...cóż za durna nazwa

  Ukryty tekst

[Nana]

• Misja D
  Atari
  post 9

Chłopak trochę bał się jeża, może i słusznie? W końcu nic nie wiedział o babci, a ta mogła okazać się seryjnym mordercą i znawcą wszelakich trucizn. Igła bez problemu przecięłaby dłoń Atariego i ... Na szczęście babcia okazała się zwyczajną staruszką, a jeż zabawką. No i dostał też dodatkowo smakołyki na pewno bardzo pomocne, skoro Ptysia była typowym łakomczuchem.
Rzeczywiście Atari nadawał się doskonale do zadania. Jego wrodzone zdolności na pewno pomagały w poszukiwaniach. Kilka chwil później już skanował teren. Wykrycie małego zwierzątka chowającego się w gałęziach nie zajęło mu dużo czasu. Znów mógł podziękować swoim wyjątkowym zdolnością. Siedziało dosyć wysoko, ukryte przed światem. Drzewo, na którym było znajdowało się na północ w drugiej części zagajnika. Ale czy na pewno zidentyfikował odpowiedniego zwierzaka? Chyba będzie musiał sam się o tym przekonać.

[Kazuma]

Misja Rangi D - 3/15
Shinju Hyūga Miejsce do którego ruszyłya Shinju znajdowało się nieopodal zagajnika, a było nim osiedle mieszkalne pełne różnych zaułków w których zwierzak mógłby się teoretycznie skryć. Gdyby nie pora roku to słychać byłoby śpiew ptaków w akompaniamencie do promieni słońca przebijających się pomiędzy liśćmi tego cudownego miejsca. Osiedle rzecz jasna było już nieco inne - składało się z domków jedno/dwurodzinnych. Były one stosunkowo niewielkie choć i zdarzały się nieco większe "okazy". Cel wędrówki zaliczyć można by do tej pierwszej kategorii.
Szczęście dopisywało gdyż przed domkiem akurat było jakieś dziecko lepiące bałwanka. Nie wyglądało jednak na szczególnie radosne choć co się dziwić jeśli kot był jej ukochanym zwierzątkiem i jego brak z pewnością pozostawił smutek w sercu. Dziecku towarzyszył mężczyzna, zapewne ojciec. Nie zajmował się on zabawą, a odśnieżaniem od drzwi do ścieżki pomiędzy domostwami.

[Shinju Hyūga]

Odnalezienie adresu nie zajęło jej zbyt dużo czasu. Mieszkała już w tej wiosce kilkanaście lat. Doskonale znała praktycznie każdą z ulic i większość budynków. Nawet czasami zdarza jej się zapuścić wścibskie oko wewnątrz obcych domów. Szpiegowanie innych było pewnego rodzaju hobby dla młodej kunoichi.
Natknęła się na mieszkańców tego konkretnego domu, którego poszukiwała. Zakładała że ta mała była autorką tego rysunku, który został dołączony do ogłoszenia. Pewnie rodzice nie przejęliby się zniknięciem zwierzęcia ale to zawsze dzieci cierpią przy tym najbardziej. Zapewne tak też było w tym przypadku.
- Dzień dobry. Nazywam się Hyuga Shinju i przyszłam w sprawie ogłoszenia. - powiedziała i wyciągnęła z kieszeni złożoną kartkę, którą wcześniej zabrała z tablicy w centrum osady. Zawsze powtarzano jej że rozpoczynając rozmowę z obcymi należy się przedstawić. Odrobina kultury nigdy nie zaszkodzi.

[Kazuma]

Misja Rangi D - 5/15
Shinju Hyūga Na przybyłą osobę w pierwszej kolejności zwrócił mężczyzna z łopatą w dłoni. Nic dziwnego w końcu miał bliżej do drogi którą przyszła niż dziecko, a i tamto zajęte było bałwankiem. Na oko postać ta była jeszcze stosunkowo młoda - wczesna trzydziestka. Dziecko 4-5 lat. Ciężko byłoby dać mu więcej lat.
Na odpowiedź w stosunku do uprzejmości zgodnych z etykietą nie trzeba było czekać - Dzień dobry. Miło mi. - po czym z lekkim ukłonem przedstawił się jako - Tadamasa Senmatsu - po czym kontynuował - Bardzo się cieszę, że ktoś zainteresował się ogłoszeniem. Kot zniknął dwa dni temu i szukaliśmy go dosłownie wszędzie wokół domu, a także po terenie zagajnika. Lokalne służby porządkowe nigdzie też go nie widziały, a gdyby się mu coś stało to pewnie by sporządzili jakiś raport ze sprzątania miejsca wypadku. - podrapał się chwilę po głowie i lekko tak jakby podskoczył gdyż przypomniał sobie o kluczowej kwestii - A no i bym zapomniał o najważniejszym. Właściwie to nie jest kot, a kotka i wabi się "Hime". Generalnie nie ufa za bardzo obcym więc może być ją ciężko złapać, ale może zareaguje jakby mówić do niej po imieniu. - jak do tej pory do konwersacji nie dołączyła się dziewczynka znajdująca się obok. Tylko się przyglądała, być może była nieśmiała, a może ojciec uczył ją że niegrzecznie jest komuś przerywać.

[Shinju Hyūga]

Dziewczyna słuchała i przytakiwała głową na znak zrozumienia. Dwa dni to dość długi okres jak na zniknięcie zwierzęcia. Szczególnie w przypadku udomowionego pupila. Żadne zwierze nie zamieni ciepłego i wygodnego domku na mróz i śnieg. Chyba że... Ta Mała dawała kotkowi w kość i męczyła zwierzaka. Dzieci czasami są do tego zdolne.
- Czy macie może jakiś inny portret zwierzęcia poza tym? - tu wskazała dziecięcy rysunek który był podpięty do ogłoszenia. Może i był uroczy ale nie wydawało się jakby oddawał rzeczywisty wygląd futrzaka. Dzieci czasami lubią zmieniać kolory według własnego uznania i dodawać to i owo.
- Ewentualnie będzie mi Pan musiał dokładnie opisać wygląd zwierzęcia. - dodała po chwili i postanowiła poczekać na reakcję ze strony mężczyzny. W głowie już zaczynała układać plan działa i poszukiwań. Nie wykluczała też sytuacji, w której ktoś z okolicznych sąsiadów po prostu przygarnął kota. Będzie musiała zajrzeć w każdy kąt. Dosłownie.

[Kazuma]

Misja Rangi D - 7/15
Shinju Hyūga Na prośbę o lepsze opisanie kotka ożywiła się lekko dziewczynka ciągnąć tatę za rękaw - Mama rysowała! - mężczyzna wybuchł śmiechem - Faktycznie żona zajmuje się hobbystycznie rysunkiem. Skoro córka mówi że takowy mamy to można poszukać. - wbił łopatę w kupkę śniegu obok i wszedł do domu zdejmując uprzednio obuwie na progu żeby nie nanieść śniegu do środka.
Nieobecność ta nie trwała zbyt długo, bo koło 3 minut po czym mężczyzna wrócił z ładnie oprawionym obrazkiem, który musiał zostać zdjęty ze ściany. Jednak zatrzymał się na progu i jasno pokazał gestem by do niego podejść - Przepraszam, że tak poganiam, ale śnieg pada to nie chciałbym zamoczyć malowidła. Sama rozumiesz.

Trzeba było przyznać, że kocica przynajmniej na obrazie prezentowała się wyjątkowo dostojnie. W ogóle nie byłoby dziwne jeśli ktoś by ją przygarnął, gdyż wyróżniała się na tle pospolitych kotów swoim urokiem. Jednocześnie ułatwiało to poszukiwania gdyż nie da się jej pomylić ze zwykłym, pospolitym dachowcem - Ciężko mi powiedzieć, gdzie należałoby rozpocząć poszukiwania. Powiadają, że najlepiej szukać w bliskim otoczeniu domu.

[Shinju Hyūga]

"Don't worry... I am Hyuga after all..." Bez zawahania podeszła do mężczyzny kiedy ten wyszedł z obrazkiem. Nie powiedziała ani słowa ale w duchu trochę przeklinała. Poszukiwania białego kota zimą? Białego?! Zimą?!
- Dziękuję. Pozwoli Pan że już rozpocznę poszukiwania. - powiedziała po czym ukłoniła się delikatnie i odwróciła na pięcie. Wróciła na dróżkę znajdującą się pomiędzy domostwami i odrazu odpaliła swoje szlachetne doujutsu. Na krańcach jej oczu pojawiły się charakterystyczne żyły a jej wizja uległa całkowitej zmianie. Zaczęła skanować otaczający ją obszar w poszukiwaniu zwierząt. Raczej wątpiła w to że kot będzie na zewnątrz toteż zaczęła sprawdzać przydomowe szopki i piwnice. Następnie przeskakiwała wzrokiem do pobliskich domostw. Chciała sprawdzić każdy pokój by nie przeoczyć żadnego pomniejszego zwierzęcia. Jeżeli w takim domu nie znajdzie żadnego śladu to przeskoczy na kolejny, potem na następny. Gorzej jeśli nie znajdzie nic na osiedlu i będzie musiała przeczesać osadę. Czy to jest warte tych 250 Ryo? Zaczęła wątpić w własne umiejętności.

[Kazuma]

Misja Rangi D - 9/15
Shinju Hyūga Pożegnanie zostało skwitowane w krótki sposób - Powodzenia życzę! - w połączeniu z serdecznym uśmiechem, ciężko powiedzieć czy wymuszonym, czy szczerym. Liczyło się to że potencjalne pieniądze mogły wpaść do kieszeni posiadaczki niezwykłego Kekkei Genkai z którego słynęli władcy tych ziem.
Kot w istocie był biały i mogło to utrudnić poszukiwania, jednakże nie musiało tak być. Jeśli teoria Shinju okazałaby się prawdziwa to wręcz biały kolor sierści może okazać się zaletą, a nie wadą. Zresztą na obrazie widoczna była chociażby różowa kokardka, która powinna wybijać się na tle wszechobecnej bieli z racji na porę roku.
Poszukiwania zostały rozpoczęte w sposób bardzo inteligentny. Istniała opcja, że kot gdzieś został zamknięty albo ktoś go po prostu wziął do siebie. Wyjaśniałoby to czemu nie wrócił do domu, a nawet jeśli coś się wydarzy to futrzaki zazwyczaj znajdują drogę do domu - tutaj jednak było inaczej. Przeczesywanie początkowo nie dawało żadnych efektów. Domostwo za domostwem i nic. Po dobrych 15 minutach skanowania po kolei wszelkich budynków w okolicy pojawiła się wreszcie iskierka nadziei. Mowa tutaj o czymś co przypominało szopę z narzędziami na skraju sekcji mieszkalnej. Znajdował się tam kot, który by pasował do opisu, a sama szopa wyglądała na zamkniętą. Obok znajdował się dom w którym dało się zauważyć dwójkę ludzi siedzących przy stole więc była nadzieja, że Shinju kogoś tam zastanie. Jeśli faktycznie była to poszukiwana zguba to zapuściła się w całkiem dalekie rejony bo budynek o którym mowa znajdował się aż 2 kilometry od domu w którym dziewczyna rozmawiała z mężczyzną będącym autorem zlecenia.

[uhide=Shinju Hyūga, Kazuma]Taka drobna uwaga. Jak używasz byakugana to kopiuj do hide'a to czego używasz, tak samo jakbyś używała innych technik. Oprócz tego w hide powinnaś odejmować chakrę. No i rzecz jasna powinienem do tego hide mieć wgląd [/uhide]

[Shinju Hyūga]

- Mam Cię... - burknęła po czym zamknęła oczy a jej doujutsu zostało dezaktywowane. Bez namysłu ruszyła w kierunku zlokalizowanego zwierzęcia. Nie miała natomiast planu co zrobić jak już znajdzie futrzaka. Nie miała żadnej klatki ani nawet pudełka. A co jak drapie? Koty to czasami zdradzieckie bestie! Tym jednak będzie się martwić później.
Podeszła do domostwa przy szopce. Wolała nie pakować się na chama po kota bo jeszcze wezmą ją za włamywacza albo złodzieja, który chce im skroić narzędzia czy coś. Podeszła zatem do drzwi i zapukała kilka razy dosyć mocno. Liczyła że skoro w domu były dzieci to musi też być ktoś dorosły. W innym wypadku sama powinna zawiadomić władze, że ktoś pozostawił dzieci bez opieki. W sumie mogła to sprawdzić Byakuganem ale niespecjalnie chciało jej się marnować na to chakrę. Najważniejsze że udało jej się odszukać zgubę i teraz musi ją jakoś odzyskać. Na wszelki wypadek gdyby nikt nie usłyszał pukania to zastukała ponownie w drzwi.

  Ukryty tekst

[Kazuma]

Misja Rangi D - 11/15
Shinju Hyūga Rozpoczynając od opisu miejsca w którym się znalazła to był to nieco większy dom niż ten od ogłoszenia. Dało się zauważyć, że rodzina tutaj mieszkająca z pewnością zalicza się do bardziej majętnych w okolicy. Na podwórzu znajdywała się całkiem duża ilość drewnianych figur i rzeźb co prawda pokrytych śniegiem, ale nie było go na tyle by je zakrywał. Bo trzeba było przyznać, że nie było to byle co, a bardzo dokładnie wykonana sztuka której autorem musiała być wprawiona ręka. Jeśli ktoś by chciał coś takiego zakupić prawdopodobnie musiał tych pieniędzy trochę posiadać co wyjaśniałoby czemu domostwo wygląda na dobytek osób majętnych.
Pukanie spowodowało lekkie poruszenie w środku i po chwili drzwi się otworzyły ukazując twarz kobiety około czterdziestki - Słucham? - rzuciła krótko oczekując odpowiedzi co też dziewczyna robi pod jej drzwiami w końcu widziały się pierwszy raz. Kątem oka dało się zauważyć mężczyznę, który siedział przy stole w głębi budynku. Na stole tym pełno było wszelkiej maści naczyń z różnymi potrawami. Najwyraźniej małżeństwo jadło właśnie obiad i niezapowiedziana wizyta Shinju im w tym przeszkodziła.

[Shinju Hyūga]

Dziewczyna jeszcze na szybko zdążyła poprawił włosy aby nie wyglądać jak kompletny Obszarpaniec. Kiedy tylko drzwi się otworzyły dziewczyna delikatnie się ukłoniła.
- Dzień dobry. Nazywam się Shinju Hyuga. Eee... Może to zabrzmi dziwnie ale chciałabym móc zajrzeć do waszej szopy. - powiedziała jakby niepewnie bo w zasadzie niespecjalnie wiedziała jak poskładać słowa aby nie wyszło na to że jest podglądaczką. Ludzie mieli na punkcie swojej prywatności bzika. Niektórzy na serio uważali klan dziewczyny za dziwaków i zboków. Na szczęście dziewczyna potrafiła sobie radzić z tego typu krytyką. Poza tym nawet po jej charakterystycznych oczach wszyscy mogli się domyśleć do jakiej rodziny przynależy.
- Otóż w okolicy zaginął kot. Podejrzewam że może się znajdować w waszej szopie. - dodała po chwili wyjaśniając całą sytuację. No ciężko się tłumaczyć ale przecież jej nie powie że przeskanowała im cały dom i znalazła kota w szopie.

[Kazuma]

Misja Rangi D - 13/15
Shinju Hyūga Prośbę skierowaną w kierunku pani domu można jak najbardziej traktować w kategoriach tych nietypowych. Bo kto normalny puka do domu porządnych ludzi i to jeszcze o tak niefortunnej porze dodatkowo podczas posiłku? Ano jak widać i takie rzeczy się zdarzają. Szczęśliwie dla Shinju małżeństwo które tutaj mieszkało miało bardzo dobre relacje z władzami - ciężko im się dziwić skoro zbijali całkiem niezły kapitał na swojej działalności przedsiębiorczej - i nie byli przez to uprzedzeni w stosunku do klanu Hyūga.
Początkowa reakcja kobiety stojącej w progi własnego domostwa nie wyglądała na taką napawającą zbytnim optymizmem. Jej minę można by przyrównać do czegoś w stylu - "nie pomyliło cię się coś czasem" - jednakże po wyjaśnieniu że chodzi o zaginionego kota wyraz twarzy przybrał normalny "wydźwięk" - Ależ oczywiście. Tylko założę jakieś cieplejsze odzienie - jak powiedziała tak też zrobiła zamykając uprzednio drzwi. Nie trzeba było jednak na nią zbyt długo czekać, może coś koło dwóch minut.
Szopa do której się udali zamykana była na kłódkę z pozoru prostą do otwarcia. Jednakże okazało się, że kobieta ma w ręku pęk kluczy i musiała szukać przez pewien czas tego właściwego. Gdy w końcu się to udało to w istocie zgodnie z tym co dało się zobaczyć z pomocą Byakugana w środku znajdował się kot, który był bardzo wystraszony. Wyglądało na to że musiał tutaj przesiedzieć dwa dni bez wody i jedzenia - O faktycznie jest jakiś kot. To ten którego pani szuka?

[Shinju Hyūga]

Na twarzy młodej kunoichi pojawił się delikatny uśmiech kiedy kobieta się zgodziła. Kiwnęła także głową kiedy zasygnalizowała że musi ubrać coś cieplejszego. Nie trwało to długo i po chwili kierowały się w stronę szopy. Shinju jeszcze na sekundę odpaliła Byakugana aby upewnić się że zwierzę nadal jest w środku. Kto wie... Może gdzieś w bocznej ściance była dziura, którą kotek wchodził i wychodził kiedy zechce?
Kiedy drzwi do szopy się otworzyły Shinju nie wbiegał tam odrazu. Pozwoliła aby zwierzę oswoiło się z faktem iż ktoś wkracza do pomieszczenia. Kunoichi stawiała swoje kroki bardzo powoli. Będąc w pewnej odległości od kotka przykucnęła. Wiedziała że do obcych zwierząt nie można podchodzić "od góry" np z wyciągniętą ręką.
- Hime... Kici kici - wyszeptała jednak na tyle głośno aby kotka usłyszała. Miała tylko nadzieję że ta będzie przyjaźnie nastawiona. Wolała uniknąć bycia podrapaną. Wypłata musiałaby być podwójna. Była jednak dobrych myśli. W końcu był to kot udomowiony. Kiedy tylko okazałoby się że zwierzę jej ufa, zabierze je do domu. Po prostu schowa za kamizelkę aby nie marzło i odniesie.