Posiadłość Reiko

[Kaito Ishikawa]

POSIADŁOŚĆ REIKO

Za teren osady, pośród gęstych, zielonych pagórków niedaleko doliny, uchodzącej za jedną z najspokojniejszych okolic w całym Kyuzo, stała rozległa, dwupiętrowa rezydencja, która swym wyglądem przypominały wszystie inne należące do najstarszych gałęzi rodu Hyūga. Główny budynek mieszkalny stworzony był z jasnego drewna oraz z szarych wygiętych dachówek. Całość dodawała budynkowi powagi przy okazji kolorystycznie świetnie współgrając się z otoczeniem. We wnętrzu posiadłości była główna ścieżka, stworzona z ubitej ziemi, prowadziła ona do budynków, do miasta i do ogrodu. Ogród swoją drogą był ulubionym miejscem Reiko, gdyż to właśnie tam utrzymywał mały staw z karpiami Koi. Niestety sam lider bywał w swoim domostwie, bardzo, bardzo rzadko, z reguły w rodzinnej posiadłości sypiał tylko wtedy, kiedy sytuacja go do tego zmusiła.

[Kaito Ishikawa]

Post Fabularny - Kampania

Zima 395 roku Karmazynowe Szczyty Minari

Hattori słysząc twój śmiech, uniósł brew pytająco, było po nim widać, że śmiech w tym momencie nie był rzeczą na jaką liczył. Nie skomentował twoich wyjaśnień, przechodząc do dalszych kwestii, jednakowoż widziałaś jak po twoich ostatnich słowach lekko drgnęła mu warga, jakby powstrzymywał się od uśmiechu.

Oouściłaś szpital, udając się w stronę domu, najwidoczniej było to jedyne miejsce, które zamierzałaś odwiedzić przed udaniem się do posiadłości lidera klanu. W samym domu jak się mogłaś spodziewać rodzina chciała dowiedzieć się jak najwięcej o twoich następnych krokach. Czy widzieli w tobie jeszcze małe, nieporadne dziecko ? W każdym razie argument, że nie możesz mówić o swojej misji był strzałem w dziesiątkę. Martwili się o ciebie, ale wiedzieli, że nie mogą nic więcej wskórać w tej sprawie.

Spakowana wyszłaś na zewnątrz, mogłaś odetchnąć, jeden z trudniejszych momentów miałaś za sobą, teraz należało udać się w stronę posiadłości Reiko-dono. Lider zazwyczaj urzędował w siedzibie władzy i tam też spał, rzadko kiedy można było zobaczyć czy usłyszeć, że głowa rodu ma zamiar przenocować w jednym z najstarszych i najdostojniejszych posiadłości.

Sama droga nie należała do najdłuższych, ale pogorszenie warunków o silny wiatr ze śniegiem, spadek temperatury i oblodzone drogi skutecznie wydłużyły w czasie twoją podróż. Byłaś nawet świadkiem, jak przez kiepskie warunki atmosferyczne mieszkańcy osady Shiro-Iwa upadali na ziemię w dość niecodzienny, akrobatyczny sposób.
- Psiakrew ! Gdzie są służby porządkowe ! Oblodzone drogi w osadzie ! Oj ! Zgłoszę to Reiko-sama i komuś się za to oberwie ! - złorzeczył starszy pan, który był jedną z ofiar oblodzonej nawierzchni

Po trudnościach wypływających z dzisiejszy pogody nareszcie udało ci się stanąć przed posiadłością lidera twojego klanu. Na razie z zewnątrz mogłaś podziwiać majestat powstałej architektury, gdyż wejście do środka nie zdołałaś. A przynajmniej nie od razu, gdyż drogę zatarasował ci oddział shinobi strzegących tego miejsca.
- Teren zamknięty. Co cię tu z prowadza ? Dokumenty, odznaka, masz coś ze sobą ? - odparł gburowatym tonem, jeden z mężczyzn
Chwilę to trwało, ale w końcu po upewnieniu się, że ty to ty wpuścili cię do środka.
- Hyūga Minari, pasujesz do rysopisu, Hattori-san zapowiedział cię, wyglądasz na w porządku... Hmm... Możesz wejść, ale pamiętaj, że mamy cię na oku. - niezbyt przyjemnie zakończył ów mężczyzna

Musiałaś dostać się do środka budynku, ale żeby tego dokonać musiałaś pokonać ostatni odcinek, wewnętrznej drogi. Na szczęście nie musiałaś aż tak bardzo uważać na każdy postawiony swój krok jak wcześniej, gdyż tutaj lód został skuty. Gdy dotarłaś do drzwi frontowych, dostrzegłaś, że przed nimi w cieniu jednej z kolumny skryty był mały, starszy mężczyzna.
- Uzdrowicielka Minari jak mniemam, oczekiwaliśmy pani. Zapraszam do środka, pokaże pani pokój... - starszy pan zabrał od ciebie bagaże, mogłaś bez dodatkowego ciężaru wejść do środka, a po minięciu części budynku w której musiałaś zdjąć buty, mogłaś oddać się podmuchowi ciepła w kolejnych pomieszczeniach. Najwidoczniej miejsce to było bardzo dobrze ogrzewane. Gorzej było z oświetleniem, w każdym z pokoi było tylko małych świec, przez co budynek był pogrążony w półmroku. Jednak i choć tyle światła pozwoliło ci dostrzec, że mężczyzna, który cię prowadził miał niezliczoną ilość zmarszczek na twarzy. -... Tędy, na piętro i o tutaj, tutaj jest pani sypialnia ...- powiedział twój przewodnik rozsuwając jedne z drzwi w bardzo długim korytarzu o dużej ilości podobnych drzwi. -... Jestem sługą Reiko-dono, nazywam się Watanabe Kenichi i będę również służył pani podczas jej pobytu w posiadłości mego pana. Mój pokój jest na końcu tego korytarza. Czy potrzebuję pani chwilki czasu dla siebie na rozpakowanie czy od razu chcę się pani udać do Reiko-dono ? - zapytał cię sługa Watanabe

Słowniczek

Su - 酢 - Ocet
Netsubyō - 熱病 - Choroba gorąca

Występujące postacie

Staruszek z ulicy
Strażnik posiadłości
Watanabe Kenichi

Hattori Masanobu - KLIK

Hyūga Raikuro - KLIK
Hyūga Reiko - KLIK

Takayama Yumi - KLIK
Hyūga Ryuunosuke - KLIK
Kizaki Gensai - KLIK
Daimaru Fuu - KLIK

[Minari]

Kiedy Minari opuściła rodzinny dom i ruszyła w drogę, na dworze nadal hulała śnieżyca, która skutecznie spowalniała jej kroki. Żeby nie wywrócić się na lodzie, skorzystała z podstawowej techniki ninjutsu i skumulowała chakrę w stopach, żeby wzmocnić tym samym przyczepność do podłoża. Niestety, nie wszyscy mieli tak dobrze. Zwykli cywile, którzy musieli wyjść z domu za swoimi sprawami, wywracali się na oblodzonej drodze i pomstowali do nieba. Tak Białowłosa trafiła na starszego mężczyznę, który przewrócił się na drodze i zaczął odgrażać się skargami do samego Lidera o nieodśnieżone drogi. Podeszła do niego ze zmartwionym spojrzeniem.

- Nic się Panu nie stało? - Zapytała dla pewności, czy niczego nie złamał. - Pomogę Panu.

Jeśli przyjmie jej pomoc, to Minari pomoże mu znowu stanąć na nogi, a jeśli jego gniew skieruje się też na nią i nie będzie chciał pomocy, to tylko westchnie z przygnębieniem i ruszy dalej w swoją stronę. Do posiadłości Shirei-kana miała jeszcze kawałek, a śnieżyca wcale nie pomagała i nie przyspieszyła jej tej podróży. Mimo to, ostatecznie stanęła przed właściwą bramą. Nigdy tu nie była, ale każdy członek Klanu wiedział, gdzie Reiko ma rodzinną posiadłość. Tak jak się spodziewała, przy bramie przywitali ją straże i nie było to miłe powitanie. Mimo to Białowłosa zachowała spokój i ukłoniła się grzecznie.

- Hyūga Minari. - Przedstawiła się i zdjęła z szyi łańcuszek z odznaką, którą następnie podała zadającemu pytania strażnikowi, żeby mógł ją sobie obejrzeć. - Pan Hattori mnie przysłał.

Weryfikację przeszła ostatecznie pomyślnie, chociaż ostrzeżono ją, że będą mieli ją na oku. Oby nie tak dosłownie, bo byłaby wdzięczna za odrobinę prywatności chociaż w kąpieli. Tak czy inaczej, ponownie zawiesiła odznakę na szyi, ukłoniła się i przeszła przez bramę. Pokonując ostatni odcinek wyłożonej kamieniem drogi, Minari ostatecznie stanęła przed piękną posiadłością. Niepewnie zrobiła krok na pierwszy stopień, potem kolejny i jeszcze jeden. Wspinając się do frontowych drzwi, dostrzegła w cieniu kolumny starszego mężczyznę, który najwyraźniej na nią czekał. Słysząc jego słowa, ukłoniła się grzecznie.

- Tak, to ja. - Potwierdziła i ruszyła za starszym mężczyzną, który wziął od niej tobołek.

Wchodząc do środka, Minari zostawiła swoje obuwie w wyznaczonym do tego miejscu, jak nakazywała tradycja i dalej ruszyła już w skarpetkach. W tym momencie rozglądała się uważnie, ale nie dlatego, że była ciekawa wszystkiego, tylko zwyczajnie chciała zapamiętać drogę, żeby potem nie błądzić. Z resztą dom był oświetlony tylko niewielką ilością świec, więc panował tutaj półmrok. Mężczyzna zaprowadził ją na piętro i rozsunął przed nią drzwi pokoju, w którym została zakwaterowana. Białowłosa od razu zakodowała sobie, które to drzwi, żeby potem się nie pomylić, zwłaszcza że był to dość długi korytarz i było tutaj więcej takich drzwi. Wtedy też starszy mężczyzna przedstawił się jako sługa Shirei-kana i zapewnił, że będzie też do jej dyspozycji podczas pobytu tutaj.

- Miło mi Pana poznać, Panie Watanabe. - Odpowiedziała uprzejmie i ukłoniła się z szacunkiem. - Rozpakowanie rzeczy może poczekać. Zdrowie Shirei-kana jest teraz najważniejsze. Potrzebowałabym tylko obmyć dłonie i dowiedzieć się, gdzie znajdę medykamenty, które zostawił dla mnie Pan Hattori.

Tym samym przejęła swój tobołek od Staruszka i położyła go w kącie pokoju, żeby zaczekał, gdy będzie miała czas go rozpakować. Przyjęła też do wiadomości, gdzie w razie potrzeby może szukać starszego mężczyzny. Na szybko poprawiła tylko zwichrowaną przez zamieć grzywkę. Resztę włosów trzymała splecioną w warkocz, więc na szczęście nie wyglądała jak potargany wypłosz. Z resztą, jakie to miało znaczenie. Fakt, miała stanąć przed Liderem swojego Klanu, pierwszy raz w życiu i lepiej było się jako tako prezentować, jednak w tym momencie to nie było najważniejsze. Wysłano ją tutaj w konkretnym celu i liczył się teraz czas. Nie wygląd, a jej umiejętności medyczne miały teraz największe znaczenie.

[Kaito Ishikawa]

Post Fabularny - Kampania

Zima 395 roku Karmazynowe Szczyty Minari

Staruszek spojrzał tylko na ciebie spode łba i dał sobie radę sam. Najwidoczniej przyjęcie pomocy od kobiety za bardzo uderzało w jego dumę.
-----------------------------------

Watanabe z uśmiechem przyjął twoje słowa, najwidoczniej staruszkowi przypadła do gustu twoja odpowiedź. Musiał podzielać twoje poglądy ponieważ zaraz po tobie dodał:
- Zgadza się, Reiko-sama jest najważniejszy.
Gdy poruszyłaś kwestię potrzebnych medykamentów pozostawionych dla ciebie przez pana Hattoriego, służący Kenichi w swoim starczym tempie wskazał drzwi po lewo od twojej sypialni.
- Medykamenty oraz wszystkie rzeczy, które pan Hattori uznał za niezbędne i pomocne, nakazałem złożyć obok pani sypialni, aby miała je pani pod ręką. Jeżeli pani preferuje, aby było blisko Reiko-sama to zaraz je przeniosę. A co do wody to zaraz przyniosę ją pani do pokoju, w tym momencie takowe naczynie znajduje się w pomieszczeniu u Reiko-dono.
Mogłaś wybrać w którym miejscu chcesz mieć swój mały leczniczy inwentarz, rozsądniej mogło wydawać się mieć je tuż przy pokoju chorego lidera, ale to wszystko zależało od twoich indywidualnych preferencji.

Gdy weszłaś do pmieszczenia obok, stwierdziłaś, że pokój był o ponad połowę mniejszy od twojego. Dodatkowo duże toboły od Hattoriego sprawiały, że pomieszczenie wydawało się jeszcze mniejsze. Co do samych rzeczy, trudno było cokolwiek znaleźć ponieważ nic jeszcze nie było rozpakowane. Musiałaś decydować czy najpierw chcesz iść do głowy swojego rodu czy też w pierwszej kolejności poświęcić chwilki czasu na rozpakowanie najróżniejszych przyborów wspomagających proces uzdrawiania.
-----------------------------------

Gdy byłaś już gotowa spotkać się z liderem, usłyszałaś jak przyjaznym głosem zwraca się do ciebie służący Watanabe
- Zapraszam za mną.
Udaliście się na drugi koniec korytarza przeciwny od tego co spał pan Kenichi, co ponownie mogło dać ci do przemyślenia czy aby na pewno trzeba przenieść medykamenty z pokoju, z którego przed chwilą wyszłaś do tego co jest oddalone o jakieś sześć drzwi.

Dochodząc do drzwi, służacy tego domu na chwilę cię zatrzymał
- Zaraz pani wejdzie do pokoju Reiko-dono. Gdyby coś się złego działo proszę mnie wołać. Przypominam również o etykiecie, to że Reiko-sama jest chory nie zmienia faktu, że wciąż jest liderem klanu Hyūga. Proszę o tym nie zapominać, pozwoli to na uniknięcie niepotrzebnych przykrości.
Staruszek upewnił się, że zrozumiałaś to co do ciebie powiedział, a gdy tylko zobaczy zrozumienie powagi w twoich oczach, zaraz schodzi ci z drogi. A wtedy pół metra przed znajdowały się rozsuwane, tradycyjne drzwi, mogłaś się uśmiechnąć gdyż przypominały ci te, które znajdowały się u ciebie w domu.

Zanim jednak zbliżyłaś się do pomieszczenia gdzie przebywał schorowany shirei-kan, usłyszałaś ciężkie, szurające kroki, które z każdą chwilą przybliżały się do was. Sługa zamilkł wpatrując się w drzwi jakby zaraz miały się rozsunąć, jednak głos szurania tylko przy nich się zatrzymał. Po chwili usłyszałaś głęboki, potężny, spokojny i nasycony autorytetem męski głos:
- Kenichi uniknąć niepotrzebnych przykrości to możesz ty i reszta ludzi jak przestaniecie mi straszyć uzdrowiciela - barwa głosu była pogodna, wskazywała, że lider rodu Hyūga, udawanie się złości jakby chciał rozładować niepotrzebne napięcie.

Słowniczek

Su - 酢 - Ocet
Netsubyō - 熱病 - Choroba gorąca

Występujące postacie

Hyūga Reiko - KLIK
Watanabe Kenichi


Staruszek z ulicy
Strażnik posiadłości
Hattori Masanobu - KLIK
Hyūga Raikuro - KLIK
Takayama Yumi - KLIK
Hyūga Ryuunosuke - KLIK
Kizaki Gensai - KLIK
Daimaru Fuu - KLIK

[Minari]

Okazało się, że wszystkie rzeczy, które sprowadził dla niej Hattori, były złożone w sąsiednim pomieszczeniu. To prawda, że dobrze było mieć je pod ręką, ale to nie jej będą tak naprawdę potrzebne, tylko samemu Liderowi. Najwyraźniej Pan Watanabe myślał podobnie, bo nawet zaproponował, że może przenieść to wszystko bliżej pokoju Reiko, jeśli takie będzie jej życzenie. Minari nie miała pojęcia, jak blisko była pokoju Shirei-kana, ale każda dodatkowa odległość mogła opóźnić szybkie działanie, jeśli będzie konieczne.

- Jeśli to nie kłopot, to będę wdzięczna za przeniesienie, tych rzeczy bliżej Naszego Pana. - Odpowiedziała Staruszkowi z powagą. - Gdyby potrzeba było natychmiastowej interwencji i podania odpowiednich środków, to każda zwłoka mogłaby działać na niekorzyść zdrowia Reiko-sama. Lepiej, żeby medykamenty były jak najbliżej chorego.

Tak więc na razie zostawiła je nierozpakowane, żeby łatwiej było je przenieść. I tak najpierw musi zbadać Reiko i wtedy podjąć odpowiednie kroki, co będzie jej potrzebne, więc Staruszek będzie mógł sobie to ogarnąć w tym czasie. Tym samym kwestia jej zaplecza medycznego została ustalona i mogła ruszyć za Panem Watanabe do pokoju Lidera. Okazało się, że znajdował się on na drugim końcu korytarza, ale to nadal była odległość sześciu pomieszczeń po drodze, więc tym bardziej Minari utwierdziła się w przekonaniu, że podjęła dobrą decyzję z przeniesieniu medykamentów. Gdyby coś nagłego się wydarzyło, musiałaby biec przez korytarz i wrócić, a to były cenne chwile, których nie musiała tracić.

Gdy stanęli przed drzwiami pokoju Lidera, Minari otrzymała bardzo jasne instrukcje, na temat postępowania, gdyby coś się działo i przypomnienie o etykiecie. Doskonale zdawała sobie sprawę, przed kim zaraz przyjdzie jej stanąć, ale skoro udało jej się przetrwać Raikuro i Ryuunosuke, to i tutaj nie powinna mieć problemów. Matka bardzo dobrze nauczyła ją grzecznie się wyrażać, więc raczej sobie poradzi. No ale tego Staruszek nie wiedział.

- Dziękuję, za troskę, Panie Watanabe. - Odpowiedziała i ukłoniła się. - Naprawdę doceniam.

I wtedy usłyszeli ciężkie kroki w pokoju, zmierzające w kierunku drzwi, a następnie słowa, które mimowolnie wywołały delikatny uśmiech na twarzy Minari. Wyglądało na to, że pomimo choroby, Reiko nadal dopisywał humor. Niepokoiło ją tylko, że chodził i nadwyrężał się, zamiast odpoczywać i oszczędzać siły na walkę z chorobą. Wzięła więc głęboki oddech i zrobiła jeszcze jeden krok do przodu. To był kolejny pacjent, którym musiała się zaopiekować. Będzie profesjonalna i nie zawiedzie.

- Panie, czy mogę wejść? - Zapytała, a gdy dostanie na to zgodę, wejdzie do pomieszczenia, zamykając za sobą drzwi i wykona w kierunku Lidera pełen szacunku ukłon. - Reiko-sama, jestem Hyūga Minari. Polecono mi zadbać o Pański powrót do zdrowia.

Prostując się, stanęła twarzą w twarz z Shirei-kanem. Pierwszy raz, miała okazję z nim porozmawiać i osobiście się przekonać, jakim jest człowiekiem. Czy będzie z nią współpracować i stosować się do zaleceń, aby szybko wrócić do zdrowia? Tego chyba najbardziej się obawiała. Nie mogła mu niczego nakazać, a jedynie poprosić i uświadomić, jakie to może mieć korzyści. Tutaj trzeba było działać delikatnie i taktownie.

[Kaito Ishikawa]

Post Fabularny - Kampania

Zima 395 roku Karmazynowe Szczyty Minari

Na słowa lidera rodu Hyūga, Kenichi tylko spuścił głowę. Wykorzystałaś okazję i zapytałaś czy możesz wejść do pomieszczenia, gdzie znajdował się Reiko.
- Poczekaj chwilę, odsunę się trochę... - usłyszałaś zza drzwi kolejne ciężkie kroki, tym razem oddalały się od drzwi - ...możesz wejść.
Kenichi zerwał się, szybkim krokiem podchodząc do drzwi i je rozsunął przed tobą. W pokoju przed tobą panował jeszcze większy mrok, pomieszczenie miało małe świece, dostrzegłaś dwie w oddalonych rogach pomieszczenia.

Weszłaś do środka, mogłaś na spokojnie przyjrzeć się całemu pomieszczeniu. Kolejne dwie małe świece znajdowały się za twoimi plecami. Otaczały was fusuma1 w wzorze mgły rozpływającej się nad górami, gdzieniegdzie mogłaś dostrzec również zbocza porośnięte sosnami. Mogłaś dostrzec, że do jego stworzenia głównie został wykorzystany blady tusz szarości i lekki brąz, malowidła jakby chciały nadać dodatkowego efektu ciszy i melancholi. Podłoga wyłożona była wysokiej jakości, beżowym tatami2, już na pierwszy rzut oka można było dostrzec bardzo staranne ułożenie. Pod stopą wyczułaś, że tatami, które wyłożone było u Reiko, były bardzo grube, o wiele grubsze niż w zwykłych domostwach, a nawet grubsze niż te, które miałaś we własnym domu. Shikibuton3 znajdował się przy jednym i jedynym oknie, dla którego fusuma były odsunięte w tym miejscu. Mata na której leżał shirei-kan była w kolorze bladej szarości tak samo zresztą jak makura4, która musiała zastępować takamakure5. Co lekko kontrastowało z czerwonym kakebutonem6, który mogłaś poznać bez problemu po grubości materiału. Komnata lorda choć oszczędna nie była całkowicie surowa, dzięki temu mogłaś dostrzec kilka dodatkowych elementów. Przy shikibutonie znajdował się czarny niski stolik, ze złotymi zdobieniami, na którym znajdował się zestaw do herbaty. Odgradzając mały kawałek pomieszczenia stał parawan byōbuza którym mogłaś dostrzec tokonome z napisem 静心7. W rogu za tobą, po twojej lewej znajdował się bambusowy kosz z letnią wodą do przemywania twarzy i rąk. Na sam koniec, otrzymując pełny obraz pomieszczenie do twoich nozdrzy dotarł delikatny aromat kadzidła z sandałowca, który znajdował się obok zestawu do herbaty, na niskim stoliczku.

Twój pan stał przed tobą, mierzył on sobie lekko ponad dwa metry. Miał delikatne, męskie rysy twarzy oraz długie do pasa, kruczoczarne włosy. Twarz miał wściekle zaczerwienioną od gorączki, co dostrzegłaś bez trudu nawet w tym mrocznym pomieszczeniu. Pot błyszczał na jego czole odbijając się od słabego światła płynących ze świec. Oczy śnieżnobiałe, zaszklone były od wysokiej temperatury, która zżerała Reiko od środka. Lider klanu Hyūga ubrany był natomiast w hitoe8, w bardzo delikatnym, pastelowym odcieniu błękitu. Patrząc na niego dostrzegłaś, że stanie w miejscu przychodzi mu z dużą trudnością.

Przekroczyłaś próg, wstępując z światła w ciemność z ciepłą aurą swych białych włosów. Wysokiemu mężczyźnie przed tobą nie umknął ten fakt, lekko uśmiechnął się w twoją stronę
- "Światło osiada w mroku jak pył, a jednak zdolne jest odmieniać wszystko.". Witam cię w swoim domu, jestem Hyūga Reiko... - rzekł lider klanu, spokojnym, jedwabistym głosem, z nutką zamyślenia rozłożył dłonie na znak przywitania... - a teraz pozwól, że udam się do łóżka... Trochę zakręciło mi się w głowie - Reiko odwrócił się i zamierzał wykonać krok do przodu, ale najwidoczniej straciłem poczucie równowagi, bowiem zachwiał się i postąpił krok w bok. Na szczęście nie upadł, a kolejne kroki prowadziły już go pośrednio do łóżka, gdzie padł jak kawka i z zauważalną trudnością przykrył się czerwonym kakebutonem, którego kolor miał odpędzić złe duchy.

Kenichi zasunął fusume zaraz po twoim wejściu do środka, od tej pory zostałaś sam na sam z liderem klanu do którego przynależałaś.

Słowniczek

1Fusuma - 襖 - ruchomy, rozsuwany panel służący do aranżowania przestrzeni wewnętrznej tradycyjnego domu japońskiego, spełnia również funkcję rozsuwanych drzwi
2Tatami - 畳 - tradycyjna mata japońska, używana do pokrywania podłogi
3Shikibuton - 敷布団 - tradycyjny materac do spania
4Makura - 枕 - miękka poduszka z ziaren
5Takamakura - 高枕 - podpórka pod szyję
6Kakebuton - 掛け布団 - watowany koc z jedwabiu lub bawełny, stosowana w chłodne dni.
7Seishin - 静心 - ciche serce
8Hitoe - 一重 - cienkie, jednowarstwowe kimono


Su - 酢 - Ocet
Netsubyō - 熱病 - Choroba gorąca

Występujące postacie

Hyūga Reiko - KLIK
Watanabe Kenichi


Staruszek z ulicy
Strażnik posiadłości
Hattori Masanobu - KLIK
Hyūga Raikuro - KLIK
Takayama Yumi - KLIK
Hyūga Ryuunosuke - KLIK
Kizaki Gensai - KLIK
Daimaru Fuu - KLIK

[Minari]

Wchodząc do pomieszczenia, Minari nie miała okazji podziwiać wystroju pokoju, bowiem jej wzrok po ukłonie padł prosto na Lidera Klanu i momentalnie włączył się jej tryb medyka. Gdy tylko dostrzegła poczerwieniałą twarz Reiko skroploną potem i szkliste oczy, patrzące na nią półprzytomnie już wiedziała, że jest źle. Do tego słaniał się na nogach i omal nie przewrócił się, wracając do łóżka. Był słaby i miał zawroty głowy. Białowłosa w tym momencie zaczęła działać. Dostrzegła kosz z wodą do obmycia rąk, ale gdy zanurzyła w niej dłonie, okazało się, że woda była letnia. Dopadła więc do drzwi i rozsunęła je, żeby złapać jeszcze Staruszka, zanim ten odejdzie za daleko.

- Panie Watanabe, potrzebuję miski z zimną wodą i dwa kawałki czystego płótna na okłady. - Zakomunikowała głośno, gdyby Staruszek zdołał się już oddalić. - Jak najszybciej.

Zasunęła drzwi i szybko umyła ręce w pozostawionej letniej wodzie, by następnie ruszyć w stronę leżącego na łóżku Shirei-kana. Uklękła na skraju posłania i położyła swoją dłoń na czole Reiko w celu zbadania temperatury. Była to raczej formalność, bo widać było wyraźnie, że trawi go gorączka, ale musiała się przekonać, jak bardzo jest źle.

- Reiko-sama, czy oprócz gorączki i osłabienia, występują jeszcze jakieś objawy? - Zapytała, odpalając swojego Byakugana i spoglądając na chorego pod innym kątem. - Bóle, katar, kaszel?

Uważnie skanowała Byakuganem Lidera, szukając zaburzeń, jednocześnie rozchyliła lekko jego kimono i delikatnie położyła dłoń na środku jego klatki piersiowej. Błysnęła zielona chakra, za pomocą której Minari najpierw badała stan pacjenta. Najgorsze było to, że sama chakra bez problemu poradziłaby sobie z namacalnymi uszkodzeniami, jak wszelkiego rodzaju zranienia, jednak choroba była czymś zupełnie innym. Tego nie dało się tak po prostu naprawić, ale można było wzmocnić organizm, żeby miał więcej siły, żeby walczyć z zarażeniem, no i oczywiście reagować na objawy, ale do tego potrzebowała zimnej wody.

Gdy już uda jej się zbadać Shirei-kana zarówno Byakuganem, jak i leczniczą chakrą, będzie miała większy podgląd na sytuację, a przynajmniej taką miała nadzieję. Korzystając z czasu, zanim Staruszek upora się z wodą, Minari uruchomi swój najsilniejszy proces leczenia i przez dłoń na piersi Lidera, zacznie przelewać uzdrawiającą chakrę, tym samym działając regeneracyjnie i wzmacniająco na jego organizm. Powinno to chociaż trochę go wzmocnić, ale nie podziała zbyt długo, dopóki nie obniży gorączki. Będzie też potrzebowała kilka ziół, ale to za chwilę. Niech tylko wróci Pan Watanabe, którego będzie musiała poprosić o chwilowe wsparcie, gdy ona będzie szukać potrzebnych rzeczy w tym, co zostawił jej Pan Hattori.

  Ukryty tekst