Szpital

[Minari]

Minari westchnęła tylko ciężko, słysząc jak Pan Hattori zaczął się wydzierać na jednego z shinobi, który wniósł do Szpitala błoto. W takich sytuacjach jak ta, Białowłosa była skłonna okazać wyrozumiałość, zwłaszcza że wszystko działo się naprawdę szybko, bo ludzkie życie wisiało na włosku. Zarządca jednak nie byłby sobą, gdy wyciągnięty z gabinetu nie opierdzielił kogoś, kto mu się akurat nawinął. Minari cieszyła się w duchu, że tym razem to nie była ona, ale szczerze współczuła shinobiemu, który będzie musiał myć teraz podłogę.

Czas mijał, a Minari gołym okiem zaczęła widzieć postępy w swoim leczeniu. Zielona chakra zaczynała działać od najgłębszych uszkodzeń i z początku nie było widać rezultatu poza spokojniejszym oddechem rannego. Teraz można było dostrzec, że te wierzchnie warstwy mięśni i tkanek zaczęły się regenerować. Niestety, sama skóra była w wielu miejscach zwęglona, więc zanim przejdzie się do ostatecznego zasklepienia ran, będzie trzeba usunąć martwą tkankę i wtedy dopiero zaleczyć wszystko do końca. Tym jednak już nie ona będzie się zajmować, bo oto zjawił się sam Kudo w towarzystwie Demisu. Pan Hattori momentalnie się do niego dosadził i tym razem naprawdę miał o co, ale Minari było smutno, że Demisu oberwała przy tym rykoszetem.

- Przyniosę wody z mydłem. - Powiedziała do Kudo, gdy ten zmienił ją przy poparzonym pacjencie. - Po wszystkim będzie trzeba ich obmyć.

Po tych słowach posłusznie zakończyła swoje leczenie i wyprostowała się. Już chciała ruszyć za Panem Hattori, gdy poczuła jak lekko zakręciło jej się w głowie. Szybko chwyciła za słupek szpitalnego łóżka i odczekała, aż zawroty ustaną. Miała jeszcze trochę zapasu chakry, ale taki ubytek w tak dużym tempie mimo wszystko zrobił swoje. Szybko jednak odzyskała równowagę i ruszyła za swoim przełożonym, który docenił jej pracę i nakazał odpoczynek. Wychodząc z sali na korytarz, trafili na jeszcze jednego shinobiego, w dodatku w towarzystwie samego Hyūga Raikuro, asystenta Lidera Klanu. Wyglądało na to, że sprawa z tamtą dwójką rannych była naprawdę poważna i chciano ich jak najszybciej przepytać. Szkoda tylko, że obaj byli nieprzytomni. Chyba, że w międzyczasie uda się ich wybudzić. Sama Białowłosa skłoniła się tylko Raikuro, okazując mu tym samym szacunek, ale nie zabierała głosu, bo nie było takiej potrzeby. Zamiast tego oddaliła się zgodnie z życzeniem Pana Hattori.

Udała się po dwie średnie misy, do których nalała trochę podgrzewanej na piecu wody i wymieszała z zimną, żeby stworzyć przyjemnie ciepłą mieszankę. Na koniec dodała do tego mydła i trochę kojących, pachnących ziół. Wrzuciła do każdej z mis po jednej myjce, po czym wzięła to wszystko i zaniosła do sali z rannymi, by położyć to na szafce. Dzięki temu Kudo i Demisu będą mieli już wszystko gotowe i po skończonej pracy pozostanie im tylko oporządzić pacjentów i zmienić pościel. Nie odzywała się, nie chcąc przeszkadzać pozostałym, zwłaszcza przełożonemu.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kaito Ishikawa]

Kampania 7/..

Lato 395 roku Minari Zlecenie Specjalne D - Dostrzeżenie Kameli

Postanowiłaś, że w ramach odpoczynku pomożesz zespołowi medyków, aby ułatwić im pracę, choć przedewszystkim mogło ci chodzić o dobro pacjentów. Kolejny raz tego dnia udowodniłaś wszystkim, że w misji uzdrowiciel, którą wypełniałaś oddajesz się bez reszty. Gdy odeszłaś na bok za tobą wyszedł Hyūga Raikuro, który dogonił cię i zatrzymał:
- Poczekaj, tak do ciebie mówię. Minari ? Pozwól ze mną.

Nie znoszącym tonem sprzeciwu Raikuro nawet nie czekał na twoją odpowiedź tylko od razu poszedł do pierwszej lepszej wolnej sali. Kiedy znaleźliście się już sam na sam w pomieszczeniu ponownie przemówił:
- Słyszałem, że zachowałaś zimną krew i z powodzeniem wyratowałaś naszych ludzi z objęć śmierci. Wiedz, że osada jest ci bardzo wdzięczna, ci shinobi mieli zanieść kolejne poselstwo do naszych sąsiadów, niestety1 Senrankai ponownie zaatakował. W każdym razie wiedz, że o twoim akcie dowie się sam Reiko-dono. Przy okazji jak już pewnie słyszałaś, organizowany będzie z inicjatywy Reiko-dono zlot klanów. Będę kompletował drużyny wiedz, że od tej pory bacznie ci się przyglądam i masz szanse, aby dołączyć do jednego z zespołów. Jak rozumiem obiekcji żadnych.

Ostatnie powinno być pytaniem, a zostało najzwyczajniej w świecie stwierdzone, widocznie twoja pracowitość w ten sposób została doceniona przez asystenta shirei-kana rodu.

Hyūga Raikuro - KLIK

1Senrankai - 戦乱会 - Stowarzyszenie Wojennego Chaosu

Słowniczek

Kusushi no deshi (薬師の弟子) – uczeń/pomocnik uzdrowiciela
Kusushi (薬師) – uzdrowiciel

Archiwum Głosów

Demisu
Hattori Masanobu - KLIK
Shinobi
Kudo Nemunari

[Minari]

Gdy przyniosła wodę do obmycia pacjentów, Minari postanowiła opuścić salę, żeby nie przeszkadzać obecnym tam i rzeczywiście skorzystać z odpoczynku. Może jednak będzie miała chwilę, żeby posiedzieć na dziedzińcu i wystawić twarz na ciepłe promienie letniego słońca? Chyba jednak jeszcze nie teraz, bowiem za nią wyszedł szybko Hyūga Raikuro i zatrzymał ją w korytarzu.

- Tak, Panie. - Odpowiedziała i ukłoniła się grzecznie. - Hyūga Minari.

Posłusznie ruszyła za asystentem Shirei-kana, który najwyraźniej szukał odpowiedniego miejsca, żeby porozmawiać. Gdy znalazł wolną salę, Białowłosa posłusznie weszła za nim i zamknęła za sobą drzwi. Splotła ze sobą dłonie i z nieco opuszczoną głową czekała na to, co miało zaraz nastąpić. Czyżby zrobiła coś nie tak? Szybko jednak się okazało, że wręcz przeciwnie, bo właśnie otrzymała naprawdę sporą pochwałę, która sprawiła, że Minari uniosła nieco głowę, a jej bladobłękitne oczy spojrzały na stojącego przed nią shinobi.

- Dziękuję, za Twoje dobre słowa, Raikuro-sama. - Podziękowała i ukłoniła się. - Cieszę się, że udało się ich ocalić.

A więc tych dwóch miało zanieść poselstwo do sąsiedniej prowincji, ale zostali zaatakowani przez Senrankai. Ktokolwiek to był, bo pierwszy raz słyszała tą nazwę, ale wychodziło na to, że to kolejny raz, kiedy wieści nie dotarły tam, gdzie trzeba. Chyba właśnie odkryła powód, dlaczego spotkanie Liderów się opóźnia. Nie wszyscy dostali zaproszenia i z całą pewnością było tu coś na rzeczy. Niemniej, chyba jednak nie chodziło o zaślubiny samego Reiko.

- Wybacz Panie, ale nigdy nie słyszałam o Senrankai. - Odezwała się i znowu opuściła głowę, wyraźnie zakłopotana faktem, że jest niedoinformowana. - Wygląda jednak na to, że to celowe działanie, aby pokrzyżować plany spotkania.

A co do samego spotkania Liderów, to fakt, że mogłaby zostać wytypowana do jednego z zespołów, który wziąłby udział w przygotowaniach, było naprawdę dużym wyróżnieniem. Niepokojąco zabrzmiał tylko fakt, że Raikuro będzie teraz ją obserwować, a to z kolei wywoływało niepotrzebną presję. Minari postanowiła jednak dalej robić swoje tak jak do tej pory, bo w końcu nie robiła nic złego i mieć nadzieję, że to w zupełności wystarczy. Nie zależało jej jakoś szczególnie na tym i jeśli jednak nie zostanie wybrana, to świat się przecież nie zawali. Była medykiem, do tego z powołania, więc niczego więcej nie pragnęła niż dalej móc pracować w Szpitalu i ratować ludzkie życie.

- Tak Panie. O tym wydarzeniu słyszałam. - Powiedziała. - Jeśli będzie potrzebny medyk, to jestem pewna, że Pan Hattori pomoże i poleci najlepszych i najbardziej doświadczonych.

Jeśli zostanie wytypowana, to będzie jej bardzo miło, zwłaszcza że sama nie czuła się pewnie z sobie znanych powodów. Owszem, w kwestii leczenia stała na dość wysokim poziomie, ale pozostałe kwestie, w tym bojowe, były daleko w tyle. Nigdy też nie pracowała w terenie jako wsparcie dla drużyny.