Ścieżka w lesie

[Ayame]

Ayame nie zamierzała dać tak łatwo za wygraną, ani szybko się poddawać. Nawet gdy przeciwnik zamierzał uciec na rysunkowym orle, a ona nie miała szans, żeby go sama doścignąć, postanowiła skorzystać ze swojego ekwipunku. Miała do dyspozycji ostatnią notkę wybuchową, która teraz idealnie posłuży do sytuacji. Cisnęła więc kunai z notką prosto w skrzydło orła, by następnie złożyć pieczęć i zdetonować. Ptaszysko momentalnie straciło całe skrzydło i runęło w dół ze swoim jeźdźcem. Kunoichi nie czekała. Od razu rzuciła się do biegu i zanim malarz, zamroczony, wyczerpany i poobijany, zdołał się podnieść, runęła na niego z mocnym ciosem w plecy, wykorzystując do tego dwie, splecione ze sobą dłonie. Oczywiście w razie ataku z jego strony zrobi unik, ale ostatecznie mężczyzna powinien wylądować znowu płasko na glebie, a wtedy przygniecie go kolanem, jednocześnie wykręcając mu rękę do tyłu. Wyciągnęła z torby bandaż i poświęciła metr płótna na to, żeby solidnie związać mężczyźnie ręce za plecami.
- Wstawaj. - Nakazała, ciągnąc go do góry i jednocześnie pomagając się podnieść.
Nie dezaktywowała jeszcze Byakugana i całe szczęście, bo po chwili ktoś znalazł się w zasięgu jej wzroku. Przyjrzała się mu uważnie, ale wyglądało na to, że to jeden z jej klanu. A więc wsparcie dotarło. Trochę po czasie, no ale zawsze coś. Popchnęła więc malarza w kierunku Asagiego i rannego miecznika. W tym czasie Samuraj wypytywał o motywy, nie tracąc jednocześnie czasu i całe szczęście, bo mężczyzna powoli się wykrwawiał i bez pomocy medyka nie przeżyje długo. Słysząc to, co powiedział, zmarszczyła brwi, bo dowiedzieli się w sumie dwóch rzeczy. Pierwsza, to fakt, że miecznik należał do bandy koguta, którą tropił Asagi i dlatego zostali zdemaskowani, kiedy o tym wspomniał przy wozie. Drugą rzeczą był fakt, że zrzucony służący był ostrzeżeniem dla tamtego bogatego kupca. Jeśli nie będzie współpracować, jego rodzina, przebywająca teraz w Shigashi no Kibu, może mieć poważne kłopoty. Tylko kim są ci z Shigashi? Jakaś grupa przestępcza, szantażująca dla pieniędzy?
- Kim są ci z Shigashi? - Zapytała.
W tym czasie pojawiło się wsparcie, a słysząc jego słowa, Ayame się skrzywiła. Nie lubiła takich ważniaków i na pewno nie pozwoli sobie odebrać zasług za pojmanie malarza, którego osobiście zamierzała dostarczyć do stolicy. Gdyby jeszcze tamten był od niej wyższy rangą...
- Hyūga Ayame, Akoraito, a to Kakita Asagi, mój towarzysz samuraj. - Przedstawiła się tamtemu, po czym wskazała brodą najpierw na miecznika, a potem na trzymanego malarza. - Mam nadzieję, że jesteś medykiem, bo ten długo nie pożyje, zaś tego osobiście dostarczę do Kwatery Głównej i złożę raport Shirei-kanowi.
Co nie znaczy, że nie może jej przy tym towarzyszyć, bo może. Dała mu tylko do zrozumienia, że tak po prostu nie zostawi tej sprawy i ma zamiar doprowadzić ją do końca. Może nie będzie zbyt mocno protestował, mając świadomość tego, kim był ojciec Ayame, bo Kazumę znał każdy z klanu. Kiedy jednak zapytał, czy czegoś się dowiedzieli, kunoichi zostawiła na chwilę Asagiemu związanego malarza, a sama skinęła głową na Hyūgę, żeby za nią odszedł kawałek. Przecież nie będzie mówić przy zbirach o tak istotnych rzeczach.
- Trzeba wezwać Pana Kanedę. - Zwróciła się do swojego pobratymca cicho. - Zadarł z niewłaściwymi ludźmi w kupieckim mieście, a Ci teraz chcą go zmusić do współpracy szantażem. To jakaś poważna sprawa. Jego sługa, którego tych dwóch zrzuciło na plac centralny, był tylko ostrzeżeniem. Jego rodzina przebywa w Shigashi i jest w niebezpieczeństwie. Trzeba ją natychmiast sprowadzić do Kyuzo. Dostarczę tych dwóch do stolicy, a na pewno tego jednego, ale Ty musisz jak najszybciej przekazać wieści i zdecydować, co dalej zrobić z tą sprawą. Jestem zmęczona i dłużej by mi zajęło dotarcie do Shiroi-iwy, niż Tobie. Proszę, los niewinnych ludzi zależy teraz od tego.
Miała nadzieję, że ten nieprzyjemny z początku ważniak, okaże się na tyle rozsądny, żeby podjąć dobrą decyzję. Ayame i Asagi poradzą sobie z dostarczeniem jeńców, a przynajmniej jednego, bo drugi bez medyka nie przeżyje, zaś od pośpiechu zależało, co się stanie z rodziną tego ważnego kupca, którego spotkali na placu centralnym. Nie mogli przecież być obojętni na mieszkańców swojej prowincji, nawet jeśli przebywali obecnie w kupieckim mieście. Wysłanie po nich eskorty nie było czymś niezwykłym, tym bardziej że Pan Kaneda zapewne hojnie za to zapłaci, gdy się o wszystkim dowie.

Ranga B - Kolejny poziom rozwoju daje użytkownikowi kolejne wzmocnienie jego Byakugana. Kontrola zasięgu wzroku przychodzi mu z łatwością i nie ma on problemu z przełączaniem się między widokiem na odległość i wokół siebie. Shinobi otrzymuje też nową umiejętność - jest on w stanie wyzwalać chakrę ze swoich tenketsu w taki sposób, by jej gęstość była w stanie zatrzymać nadchodzące uderzenia.

Zasięg

W linii prostej

9 kilometrów

Wokół siebie

90 metrów

Koszt Chakry E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie)

Bonus

+20 percepcji przy aktywowanym Byakuganie

KONTROLA CHAKRY: C
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 26% - 2% podtrzymanie Byakugana = 24%
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA: 50
  WYTRZYMAŁOŚĆ: 50
  SZYBKOŚĆ: 50
  PERCEPCJA: 50/70
  PSYCHIKA: 1
  KONSEKWENCJA: 50

Torba przy pasie:
36m Bandaż
2x Trójkunai
2x Kunai + notka świetlna (doczepione)
1x Kunai + notka wybuchowa (doczepione)
Kabura na prawym udzie:
1x Sekretna maść klanu Hyūga
1x Bojowa pigułka żywnościowa
1x Pigułka ze skrzepniętą krwią

-3m Bandaża
-1x Kunai + notka wybuchowa (doczepione)

[Kakita Asagi]

Samuraj uważnie słuchał słów pokonanego wroga, a jednocześnie zarejestrował, że plan Ayame się powiódł. Cóż, w takim układzie nie będą chyba potrzebować szermierza, z drugiej strony, wcale nie było takie pewne, że jego przeciwnik wyzionie ducha, jeśli ma w sumie tyle woli walki o życie ile to deklaruje, taka rana go nie zabije, chociaż istotnie, bez pomocy nie uda mu się ujść z życiem...
- W chwili obecnej twoje życie należy do mnie. - odpowiedział niebieskooki gniewnie, badawczo spoglądając na symbol na ramieniu mężczyzny. Nie spodziewał się, że tak daleko od Daishi ponownie spotka gang Koguta, a już na pewno nie w Shigashi, ale jak mówią oświeceni - szeroka jest sieć niebios, ale jej oka są krótkie.
- Wysuń rękę. Będzie bolało, ale pomoże. - zadecydował niebieskooki, zdejmując bandaż ze swojej ręki - nie był może ekspertem od pierwszej pomocy, ale wiedział, że dalsza utrata krwi nie przysłuży się jego śledztwie, poza tym, nie on jest tutaj od decydowaniu o życiu i śmierci. Niebieskooki spróbuje jakoś zabandażować kikut mężczyzny, z mocnym naciskiem by zatrzymać krwawienie, a w międzyczasie...

Widząc białookiego, niebieskooki zdecydował się pozwolić mówić Ayame, to w końcu jej ojczyzna i jej klan. Decyzja okazała się słuszna, kunoichi zwięźle, ale dość obszernie streściła mężczyźnie co się stało i z kim ma do czynienia. Niewiele pozostawało do dodania, w zasadzie, decyzje zostały podjęte i należało ruszać, ale pierw...
Tak zrobię. Udam się do Shigashi, nie będą się mnie spodziewać. Znajdę rodzinę pana Kanada i sprowadzę ją do Shiroiwy. zadecydował niebieskooki, czyszcząc o kimono swój miecz, po czym schował go do saya i już miał skierować się w stronę koni, które stale były przy wozie bandytów, ale pierw zbliżył się do Ayame i rzekł poważnym tonem tak, by tylko ona go słyszała.
- Po dotarciu do Shiroiwy, wyślij wiadomość do Seiyama, do kapitana Mitsugi Shumei. Pracuje nad tym gangiem. Przekaż wiadomość, że pojmaliśmy członków grupy Koguta, będzie wiedział co zrobić. Powodzenia - rzekł po czym pozostało już tylko spróbować dogadać się z wierzchowcami i ruszyć w stronę Shigashi, jeśli jednak się nie uda, to pozostaje zawsze droga piechotą...

[Ichirou]

Misja rangi C
Ayame i Asagi
42/45

---

Ayame z malarzem postąpiła bardzo ostrożnie, ale w tym przypadku nie było to aż tak potrzebne. Artysta może nie miał żadnych krytycznych ran, ale i tak był zneutralizowany. Jeden cios wystarczył, by sprowadzić go z powrotem na glebę. Jego ciało było ociężałe i z wielkim trudem wykonywało jakikolwiek ruch. Najwyraźniej nie należał do maratończyków i intensywna walka doprowadziła go na absolutny skraj sił.
- J-jakaś tamtejsza rodzina z dużymi wpływami, nie z-znam ich aż tak dobrze - wystękał jednoręki. Już raczej nie ważył słów. Jego stan z każdą sekundą był gorszy, więc rosła w nim desperacja.
Na dłuższą pogawędkę nie mogli sobie pozwolić, ponieważ wtedy dotarł na miejsce Hyuuga.
- Nie jestem - odparł krótko na pytanie dziewczyny, spoglądając na rannego z małym grymasem na twarzy. Nie rwał się do udzielania mu pierwszej pomocy, szczególnie że za robotę zabrał się już Asagi. Opatrunek przy pomocy bandaży z pewnością ograniczył utratę krwi, ale nie był gwarantem utrzymania się przy życiu. Poszkodowany miał po prostu więcej czasu na interwencję medyka, która i tak była niezbędna.
Nowo przybyły w dużym skupieniu wysłuchiwał wyjaśnień udzielonych przez bohaterów. Jego mimika była dość oszczędna, ale bez wątpienia analizował na bieżąco wszystkie przekazane mu informacje. Na słowa Ayame skinął nieznacznie głową i już miał coś odpowiedzieć, chyba potwierdzającego, ale sugestie samuraja zmieniły jego reakcję.
- Odradzam taki pomysł - odpowiedział bardzo dosadnie, marszcząc czoło i wnikliwie spoglądając na mistrza miecza.
- Sprawa jest bardzo delikatna, więc przysłał mnie tu sam pan Kaneda, żebym dopilnował, by sprawa rozwiązała się we właściwy sposób. Jego bliscy są już od jakiegoś czasu jest w rękach mafijnej rodziny z Shigashi. Ucierpią, jeśli ktokolwiek puści parę z ust na ten temat lub jeśli pan Kaneda nie zrobi tego, o co został poproszony. To nie jest byle grupka przestępców, równie łatwo przenieść góry na pustynię, co zająć się nimi w pojedynkę - skończył, spoglądając chłodno pustymi oczyma to na Ayame, to na Kakita. Dał im parę sekund na przetrawienie tych wiadomości, a w tym czasie spojrzał na krótki moment przez plecy, wybiegając przenikającym wzrokiem gdzieś w dal.
- Kaneda zwlekał z jedną decyzją, więc na przykładzie jego sługi pokazali, do czego są zdolni. Mówię to wam tylko dlatego, żebyście wiedzieli, że rozchodzi się tu o ludzkie życia i że nie ma innego rozwiązania, niż zachować tę wiedzę dla siebie. Wezwana straż zaraz tu przybędzie, nalegam więc na porzucenie sprawy. Swoje już zrobiliście, zostawcie pokonanych mnie. Pan Kaneda się wam odwdzięczy. - Teraz już tylko czekał na decyzję ze strony dwójki bohaterów. Na dokonanie wyboru mieli jeszcze kilka chwil. Jeśli Ayame zasugerowała się wcześniejszym ruchem drugiego Hyuugi i użyła teleskopowej wizji, to mogła dostrzec czwórkę przedstawicieli służb porządkowych biegnących w ich kierunku od strony wioski. Mieli już do pokonania jakiś niecały kilometr.

• Kakit, jeśli dalej pozostajesz przy swoim planie ruszenia do Shigashi, to po prostu o tym napisz w następnym poście. Pozwoliłem sobie teraz to jeszcze wstrzymać, bo informacje Hyuugi mogły rzucić inne światło na sprawę.

[Ayame]

Tajemnicza rodzina z dużymi wpływami w Shigashi? Wyglądało na to, że chodziło o którąś rodzinę mafijną, bo nic innego jej do głowy nie przychodziło. Słyszała o mafii od ojca, ale tylko tyle, że to zorganizowana grupa przestępcza, która przejęła wpływy w Kupieckim Mieście i że lepiej samemu już się tam nie zapuszczać chyba że to naprawdę konieczne. Kiedyś Ayame chętnie wybierała się do Shigashi na zakupy, ale teraz, po ostrzeżeniu ojca, wolała odpuścić, nie chcąc się wplątać w jakieś lewe interesy, o które wcale nie było trudno. No i nie chciała wspierać ich finansowo.
Tak, to rzeczywiście delikatna sprawa i pan Kaneda miał poważne kłopoty. Ayame zdążyła jeszcze spojrzeń na Asagiego z powagą wymalowaną na twarzy, kiedy to zjawił się jej pobratymiec. Szybko streściła mu to, czego się dowiedzieli i już miał odpowiedzieć, co zrobić z tą sprawą, kiedy to Asagi uznał, że idzie do Shigashi i zajmie się tą sprawą. Kunoichi otworzyła usta w niemym niedowierzaniu, zastanawiając się, czy samuraj nie ogarnia powagi sytuacji, jest naiwny czy po prostu głupi. Miała nadzieję, że jednak to pierwsze, bo w pojedynkę nie miał najmniejszych szans, tym bardziej, jeśli rodzina kupca już była w rękach mafii. Nim jednak zdołała coś powiedzieć, wyręczył ją jej pobratymiec, rozwiewając wszelkie wątpliwości. Tak, sprawa była bardzo poważna i jeden fałszywy krok, a ci niewinni ludzie zginą. Co jak co, ale Ayame nie trzeba było drugi raz powtarzać, żeby trzymała buzię na kłódkę i na razie zaniechała tej sprawy, pozwalając kupcowi działać tak, jak tego od niego oczekiwano.
W pewnym momencie Hyūga spojrzał za siebie Byakuganem, więc kunoichi podążyła za jego wzrokiem, dostrzegając jakiś kilometr dalej biegnące straże. A więc oto ich wsparcie i eskorta do Shiroi-iwy. Odetchnęła więc z ulgą i dezaktywowała wreszcie swoje oczy, nie chcąc ich już bardziej nadwyrężać. Czuła zmęczenie, jednak nie na tyle, żeby chwiać się na nogach, więc trzymała się prosto, słuchać dalszych słów swojego pobratymca.
- On ma rację. - Zawróciła się do Asagiego, gdy Hyūga skończył mówić. - W pojedynkę nie masz szans i tylko naraziłbyś tych ludzi na niebezpieczeństwo. Nasza misja skończona. Pozwólmy Panu Kaneda działać według jego planu.
Podeszła do Samuraja i przyjrzała mu się uważnie swoimi białymi oczami, jakby chciała przejrzeć na wylot jego i jego plany, jednak nie miała już odpalonego Byakugana, ale to nie znaczyło, że nie wiedziała co i jak. Doskonale pamiętała ich wcześniejszą rozmowę i zamiar.
- Wracasz z nami, czy Twoja droga wypada w inną stronę? - Zapytała z lekkim smutkiem. - Twoja pomoc podczas tej akcji była naprawdę nieoceniona, Asagi-san i wspomnę o tym mojemu Liderowi. Pamiętam, że zależy Ci na przychylności naszego klanu, a to dobry krok w tą stronę.
Pozostało tylko czekać, co odpowie Samuraj i jaka będzie jego decyzja. Miała nadzieję, że teraz, kiedy wszystko stało się jasne, zaniecha swoich planów ratowania kupieckiej rodziny, bo coś czuła, że musiałby się wtedy zmierzyć z jej pobratymcem, który dla dobra sprawy będzie chciał go zatrzymać, a ona w żaden sposób nie będzie mogła mu wtedy pomóc.

KONTROLA CHAKRY: C
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 22%

ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA: 50
  WYTRZYMAŁOŚĆ: 50
  SZYBKOŚĆ: 50
  PERCEPCJA: 50/70
  PSYCHIKA: 1
  KONSEKWENCJA: 50

Torba przy pasie:
36m Bandaż
2x Trójkunai
2x Kunai + notka świetlna (doczepione)
1x Kunai + notka wybuchowa (doczepione)
Kabura na prawym udzie:
1x Sekretna maść klanu Hyūga
1x Bojowa pigułka żywnościowa
1x Pigułka ze skrzepniętą krwią

-3m Bandaża
-1x Kunai + notka wybuchowa (doczepione)

[Kakita Asagi]

Niebieskooki jak każdy wojownik był człowiekiem czynu, jednakże jak każdy dobry wojownik, był również taktykiem. Sytuacja na "polu walki" zmieniła się bardzo dramatycznie i mowy nie było, by w tej chwili mogli interweniować. To, w co wplątał się pan Kanada było bardziej nie poważne - to była robota dla osób, które umieją działać w ciemności, nie zwracają na siebie uwagi, słowem shinobi. Samuraj, chociaż umiał docenić te skrytobójcze umiejętności, to jednak nie widział siebie w takiej roli. Zdecydowanie bardziej wolał działać otwarcie, mierzyć się przeciwnikiem walce jeden na jeden, kładąc wszystko na jedno idealne cięcie doskonałego ostrza...
- To oczywiste, że w tej sytuacji nie możemy zrobić więcej. - odpowiedział nieco zrezygnowanym tonem, bo w zasadzie, tej całej zawieruchy można było uniknąć, gdyby pan Kanada otwarcie działał z shinobi z Kyuzo (albo dowolnymi innymi), ale cóż, nie jemu było oceniać jego decyzje. Trudno byłoby zrozumieć, z jak wielkim brzemieniem mierzył się kupiec. Nieco drażnił go ton obu Hyuuga, którzy chyba nie do końca wiedzieli, z kim mają do czynienia - Kakita był szermierzem szkoły Taka, dumnym samurajem, ale nie durnym. Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że wojny nie wygrywa jeden wojownik, do walki z armią potrzeba armii i nawet jeśli ostateczna bitwa rozegrałaby się w ciemności między pojedynczymi wojownikami, to doprowadzenie do niej wymagałoby wielkich przygotowań...
Jeśli chodzi o samych bandytów, to prawdopodobnie z całej trójki właśnie samuraj najlepiej zdawał sobie sprawę z tego, jak trudnym i skomplikowanym przeciwnikiem jest "gang koguta" - o ile do tej pory uważał ich jedynie za problem Daishi, o tyle teraz sprawa stawała się dużo bardziej poważna. Shigashi było wielkim miastem, w którym wpływy wielkich klanów shinobi słabły, było to idealne miejsce dla wzrostu takich szumowin. W tej chwili jednak należało podjąć decyzję, nie tylko co zrobić, ale również, z kim i jakimi informacjami się podzielić.
- Dziękuje, za twoje słowa, Ayame-san. Na razie udam się do Shigashi, mam tam przyjaciela, którego muszę odwiedzić. Nie zajmie mi to długo. - rzekł po czym dał Ayame znak, by podeszła do niego, po czym dodał tak, by tylko ona słyszała.
- Wiadomość musi trawić do Daishi. Tamci bandyci, to również wrogowie szkoły Taka. Po powrocie z Shigashi udam się do Kaigan, a następnie wrócę do Kyuuzo, gdzie chciałbym móc rozmawiać z twoim liderem. Chciałbym, byś pomogła mi z nim porozmawiać. Wiem, że proszę o wiele, ale to ważne. Podejrzewam, że sprawa "Kogutów" będzie wymagać działania w porozumieniu zarówno z klanem Hyuuga, jak i Koseki oraz moimi mistrzami z dojo Taka. - rzekł spoglądając na nią poważnie. Kakita studiował zarówno wielkie, jak i małe prawo wojenne - to drugie nadawało się do rozwiązywania pojedynków, jednakże tutaj szykowała się wojna, a on nie miał prawa brać w niej udziału, ani tymbardziej jej wywoływać. Kolejne kroki będzie musiał podjąć po konsultacji z mistrzem szkoły...
- Możliwe jest, że ta misja nie zostanie mi jednak powierzona. W takim razie, prosiłbym cię o pomoc dla emisariusza, którego wyśle szkoła. - dodał zreflektowany samuraj, bowiem istotnie, to zadanie mogło zostać powierzone komuś innemu - on był tylko szeregowym samurajem, możliwe, że taka misja zwyczajnie przerastała jego nikłą rangę.

[Ichirou]

Misja rangi C
Ayame i Asagi
45/45

---

Długowłosy Hyuuga czekał w napięciu, uważnie obserwując duet bohaterów, od których tak naprawdę zależał rozwój sytuacji. Zadanie jeszcze przed kilkoma chwilami wydawało się dosyć jednowymiarowe, jednak wyjaśnienia przybysza rzuciły zupełnie inne światło na problem. Biel i czerń, dotąd wyraźnie oddzielone, teraz uległy zmieszaniu i przeobraziły się w szarość. Nic już nie było tak jasne i oczywiste. Nie było jedynego, słusznego moralnie rozwiązania. Współpraca z groźną grupą przestępczą nie była warta pochwały, ale urzędnik nie robił tego przecież z własnych chęci, lecz w trosce o swoich bliskich. Można było przypuszczać, że interesy mafii mają większy lub mniejszy, ale negatywny wpływ na Shiroi-iwę. Z drugiej jednak strony, ingerowanie w utrzymywaną w tajemnicy sprawę byłoby niczym wbicie kija do mrowiska i wywołałoby lawinę, którą trudno byłoby zatrzymać.
Czarnowłosy odetchnął z ulgą, kiedy Ayame wybrała bezpieczniejszą opcję.
- I bardzo słusznie - odpowiedział krótko i dosadnie. - Przejmę ich w takim razie. Wyjaśnienia strażnikom zostawcie mnie. Załatwię to we właściwy sposób. Co do wynagrodzenia, odwiedźcie pana Kanedę. Przekażcie mu, że sytuacja jest pod moją kontrolą i nie powinien mieć powodów do obaw - wyjaśnił treściwie.
Ayame i Asagi mogli już opuścić miejsce starcia. Jeżeli pozostali tu jeszcze przez kilka chwil, to napotkali również strażników. Wcześniej jednak czarnowłosy akolita zasugerował pojmanym trzymanie gęby na kłódkę w wrażliwej sprawie, dając przy tym nadzieję na nieco przychylniejszą dla nich karę. Gdy pojawili się już przedstawiciele służb porządkowych, zajął się gadaniem. Napomknął o tym, że dołączył pod koniec starcia i właśnie przed momentem zneutralizowali przestępców. Jeżeli duet bohaterów był wciąż na miejscu, to zasugerował im, żeby wrócili już do wioski, bo trochę oberwali podczas starcia.
O ile Ayame i Kakita nie wtrącali się, to Hyuuga robił swoje. Jak można się domyślać, rozgrywał to tak, żeby temat mafii i pana Kanedy pozostał wciąż tajemnicą.
Spontaniczne zadanie dobiegało końca. Na dobrą sprawę, można było się już rozejść, ale pozostawała jeszcze najprzyjemniejsza kwestia - wynagrodzenie. Zapłatę - wedle tego, co powiedział akolita - mieli otrzymać od umoczonego urzędnika. Pan Kaneda mieszkał nieopodal miejsca, na które runęła spadająca gwiazda, rozpoczynająca całe zamieszanie.

• [zt] jeśli idziecie w odwiedziny do urzędnika. Zapraszam wtedy tutaj -> http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 39#p112839
  W przypadku innych planów piszcie w tym temacie.

[Yami]

Jeszcze nie przyzwyczaiłem się do ciężaru kajdan przytoczonych do moich nóg. Ujęcie słowa kajdany miało po prostu wskazać na ciężarki ale tak właśnie się czułem. Od momentu konfrontacji na w wiosce nie wykonywałem żadnych gwałtownych ruchów dlatego nie odczuwałem ich ciężaru aż tak bardzo jednak teraz bieg był tak szybki jak przebieżka, czy jak to można przyrównać.
Nie mniej jednak powoli zbliżałem się do córki strażnika bramy. Ta zwolniła przed wejściem do lasu oddalonego o około pół staji czy jak kto woli jednego kilometra. Musiała mnie dostrzec choć nie odwracała się w moją stronę. Możliwe, że miała oczy z tyłu głowy jak co niektórzy, których znam. Wszystko wyjaśniło się dopiero kiedy zrównałem się i mogłem przyjrzeć jej dokładniej.
Dziewczyna należała raczej z tych kąśliwych typów. Nie można jednak się dziwić. Przez całą drogę goni ją jakiś nieznajoma persona kiedy sama goni za przestępcą. Sam fakt, że musiała zwolnić raczej wskazywał, że w jej oczach będę raczej natrętem niż wsparciem. Westchnąłem i z obojętną miną odpowiedziałem.
- Cichy wielbiciel uznał, że zabłyśnie wyciągając pomocną dłoń... - westchnąłem - w skrócie zostałem wysłany jako cywilne wsparcie. Możesz coś powiedzieć więcej o zbiegu?

[Kan Senju]

~ A co pan będziesz porabiał ~
Misja C
Post 11/30+
Yami Dziewczę było podejrzliwe, ale słusznie zwróciliśmy uwagę w jakiej sytuacji się znalazła. Dla wielu mogłoby to oznaczać bycie między młotem, a kowadłem. Wciąż nie znała intencji Yamiego, który postanowił zacząć od dowcipu? A może jakiegoś taniego tekstu na podryw? Ciężko to jakkolwiek zinterpretować, ale będąc wsparciem mógłby być bardziej konkretny. Zatrzymaliście się gdyż ona była niepewna intencji nieznajomego śpieszącego ku niej, a tutaj zamiast sprawnie uspokoić nastolatkę i ruszyć za zbiegiem przeszliśmy do dzielenia się informacjami. Dodatkowo nie wydawała się przekonana przy takim przedstawieniu sytuacji.
- Wsparcie cywilne? Nie żartuj sobie ze mnie, ród Hyuga takiego nigdy by nie przysłał.
Zaczęła tupać nogą, jakby się niecierpliwiąc.
- Zresztą, wiesz że zbieg może nam uciec poświęcając czas takim głupotom? Sama nie wiem komu chcesz pomóc, mi czy jemu tak marnotrawiąc czas. Jak chcesz się wygłupiać to wróć lepiej do wioski, zajmę się tym sama.
Z takim pożegnaniem ruszyła w las ponownie nabierając pełnej prędkości, a co zrobi nasz kupiec? Skorzysta z okazji uciekając, czy może mimo przeciwności zdecyduje się udzielić jej pomocy?

[Yami]

Westchnąłem. Cyniczne podejście do sprawy z całą pewnością nie odniosło zamierzonych rezultatów. Czy mogłem być tym jakoś zdziwiony. Dziewczyna wyraźnie ścigała przestępcę zaś brak rzeczowości z mojej strony na pewno nie sprawiał, że moja pomoc była dostrzegana jako wsparcie lecz jako przeszkodę. Pozwoliłem sobie w całości pominąć kwestie związane z wsparciem od strony niezrzeszonej. Każdy klan czy też organizacja rządzi się swoją polityką prowadzenia tego typu spraw. Sam fakt, że zostałem posłany przez jej ojca sprawiał, że chyba odezwała się w niej duma, nie zaś polityka.
Zobowiązania trzeba dopełnić. Dodatkowo była to też niejako forma przygotowania w podróży na mur. Niewątpliwie na drodze będzie czekać mnie wiele sytuacji, które będą wymagały zapoznania się z pełnymi możliwościami organizmu przy obciążeniu ciężarków. Nie chciałem jednak aby moja osoba była obciążeniem w możliwie jednym z pierwszych poważniejszych akcji dziewczyny. Jeśli uda jej się samej rozwiązać konflikt będzie z całą pewnością korzyścią dla niej.
Kiedy tylko skierowała się biegiem w stronę lasu spróbowałem podążyć za nią.
- Zobowiązania się Ciebie wesprzeć. Jeśli będzie taka potrzeba dołączę do walki.
I tym oto sposobem razem wkroczyliśmy na teren lasu. Mimo, że dziewczyna wyraźnie potrafiła lepiej zorientować się w otoczeniu i najpewniej poinformowałaby o możliwych trudnościach tak stawiając się w roli oponenta skupiłbym się na zastawieniu pułapki, którą trudno wykryć samym wzrokiem. Skupiłem się na obserwacji podłoża w celu zastawienia potencjalnej pułapki.

[Jun]

Misja Rangi - C - 13/30

---

- Rok 390 - Lato -
- Yami -
- Ścieżka w lesie -
- A co pan będziesz porabiał -

---

"Pościg?" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=gSmJUB7 ... 6&index=19[/youtube] Czy ty zaufałbyś przypadkowemu chłopakowi, który przyłączył się do ciebie bez konkretnego powodu? Bez żadnej informacji? W dodatku nieco mniej sprawnego od ciebie samej... Koniec końców wysłał cię w pościg troskliwy ojciec, chcący zapewnić swojej córce nieco bezpieczeństwa, wsparcie i asekuracje, ale czy do ścigania zwyczajnego zbiega potrzeba było aż takiego zaangażowania? Najwidoczniej tak, skoro poszukiwany łotr uciekł poza mury miejskie wykorzystując do tego zdolności shinobi. Musiał potrafił się przemykać a najpewniej też bronić.

Dziewczyna bez wątpienia była dumną członkinią rodziny Hyuga, ciebie to nie mogło dziwić - widziałeś już takie oczy, które potrafiły wypatrywać zagrożeń z daleka - to była w tej chwili wasza wspólna przewaga, bo nawet jeśli na chwilę straci go z oczu, to najpewniej zaraz ponownie będzie mogła go zobaczyć. Potrafiła żądlić, ale rozumiała, chyba tak dobrze jak ty, że marnowanie czasu nie pomoże żadnemu z was ani w dopadnięciu zbiega, ani ujściu z tej sytuacji bez szwanku. – On na pewno idzie komuś na spotkanie. Nie wierzę, że jest sam... A tak w ogóle to, co potrafisz, skoro już go gonisz. Bieganie nie jest twoją najlepszą stroną, co? — Mruknęła poirytowana. – Z tobą nie mam szansy go dogonić. Może to i lepiej, bo jeśli go nie zgubimy, to dopadniemy współpracowników — Biegła wolniej, na tyle, by dotrzymać ci kroku, wciąż wpatrywała się między drzewa, poszukując wzrokiem czegoś, co znajdowało się w niezbadanym gąszczu drzew.

Biegliście tak przez kilka dobrych chwil, wtedy ona zmarszczyła brwi i zatrzymała się w moment, biorąc kilka głębokich oddechów – Zatrzymał się... Jakieś dwa kilometry przed nami. To dziwne, na coś czeka. Zaraz za nim jest zwalona kłoda i przejście przez rzekę. — Co mogło to oznaczać? To musi już wydedukować, zapewne nieco wprawniejszy shinobi, coś było na rzeczy, ale co? Może coś umykało jej spojrzeniu, bo nie widziała, na co patrzeć?

Pani Shinobi

[Yami]

Było wiele możliwości, które mogły wskazywać prawdziwy cel uciekiniera. Słowa dziewczyny mogły więc być trafne, problemem było samo ustalenie kierunku w jakim podążał. Biorąc pod uwagę tutejszy teren, który dziewczę zapewne ustalenie konkretnego celu nie będzie problemem. Tyle w pierwszym temacie kolejnego etapu trwającej rozmowy. Kolejnym był opis umiejętności. Pytanie zastanawiające. Nie było dziwne. Pozyskanie informacji dotyczących możliwości partnera było normalnym zachowaniem, to co mnie zastanawiało to podświadome przemyślenia, które wchodziły do głowy. Czy chciała poznać zdolności kogoś aby wykorzystać go jako narzędzie czy może aby nie doszło do sytuacji w której wzajemne przeszkadzanie byłoby bardzo możliwe.
- Podstawy technik Futonu i Fuinjutsu. Preferuję walkę raczej w średnim dystansie. Co do gonienia... jak sama trafnie zauważyłaś lepiej grubszego zwierza niźli tylko płotkę. Kradzież tego typy kosztowności ma to do siebie, że wymaga dość sporego wkładu własnego. Przetapianie kosztowności do innej formy aby możliwość identyfikacji skradzionych dóbr nie była możliwa. Jeśli to większa szajka może udać się do siedziby, bądź na spotkanie z kolekcjonerem. To co mnie martwi to jednak wybór celu. Biorąc pod uwagę zdolności waszego rodu tak wybór drogi ucieczki wydaje się być bardzo nierozsądna jak na kogoś kto podjął się dość ryzykownego skoku. Możemy spodziewać się, że będą oczekiwać pościgu.
Dalej biegł tuż za dziewczyną. Biorąc pod uwagę zdolności z całą pewnością ma lepsze rozeznanie w terenie, do tego jest dobrze z nim zaznajomiona, no i zaskakująco szybka. Obserwacja terenu oraz pogoń nie trwała zbyt długo. Przeciwnik znajdował się 2km od nas. Czyżbyśmy przez ten cały czas się do niego nie mogli zbliżyć, czy może w głównej mierze była to kwestia postoju przed lasem? Trochę w to powątpiewam, te kilka zdań nie było w stanie aż tak bardzo odciągnąć celu od nas a i sama pogoń nie mogła musiała się rozpocząć dość szybko biorąc pod uwagę bardzo ciasne patrole i straż za sprawą tej kradzieży.
- Są trzy możliwości, pierwsza to oczekiwanie na inną osobę, druga to spuszczenie części towaru rzeką aby samemu rozpocząć pościg w inną stronę trzecia to bliskie położenie miejsca o którym wspomniałem. Lokalizacja tak blisko wioski byłaby jednak zastanawiająca. Na jego miejscu skorzystałbym z drugiej opcji. Możliwe, że wie, że jest ścigany dlatego rzeką puści fałszywą kontrabandę aby rozbić potencjalne siły, wszak ktoś będzie musiał to sprawdzić. Na ten moment najlepiej zbliżyć się i wszystko obserwować z bliska.

  Ukryty tekst

[Jun]

Misja Rangi - C - 15/30

---

- Rok 390 - Lato -
- Yami -
- Ścieżka w lesie -
- A co pan będziesz porabiał -

---

"Pościg?" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=gSmJUB7 ... 6&index=19[/youtube] Nie miałeś pewności, dlaczego rzeczywiście pytała o twoje zdolności. Rzeczywiście brzmiała dwojako, ale sprawiała też wrażenie kogoś, kto po prostu nie chce ryzykować sukcesem misji, zwłaszcza tak ważnej dla niej jak ta. Naprawdę wiele mogło się kryć za podejrzanym zatrzymaniem się osobnika. Z jednej strony, możliwe, że rzeczywiście możliwe było to, że czekał na współpracowników, albo - zamierza pozbyć się skradzionego sprzętu, by zapewnić mu jak największe szanse przetrwania kontakt z wami - bo jeśli je zatrzyma, to oczywiste, że zostanie koniec końców dorwany... A może jednak nie? Może ma jakiś inny plan. Tego nie wiedzieliście, ani ty, ani ona.

Wyjawiłeś to czym się posługiwałeś dość dobrze. Zauważyłeś delikatnie wzdrygnięcie gdy wspomniałeś o fuinjutsu – F-fuin? — Zapytała zaskoczona. Powiedziałeś to pewnie, co zarazem musiało oznaczać, że czujesz się pewnie w tej dziedzinie, mało kto stawiał ją w pierwszej linijce swoich wypowiedzi, tuż obok dziedziny żywiołowej. To albo oznaczało, że jesteś głupi i nie potrafisz nic, albo, że potrafisz wiele i cenisz swoje zdolności. Z jakiegoś powodu miałeś wrażenie, że jej mimika wcale nie przypisuje ci łatki głupka. W końcu ją niemal doganiałeś i starałeś się współpracować, jakkolwiek trudną partnerką by nie była, prawda?

– Tak, rzeczywiście masz racje... Co ja właści... Nie ważne, w takim razie powinniśmy ich obserwować dalej i dopaść wszystkich od razu. Potrafisz zastawiać pułapki? Słyszałam, że fuinuserzy w tym się specjalizują. Gdybyśmy ich namierzyli, to mogłabym ich sprowokować, wtedy wchodzisz ty... — Wyglądała przez moment na zamyśloną. Również zupełnie stanęła, nie przestając obserwować mężczyzny w oddali. – Nie chciałabym się rozdzielać w pościgu za tymi sygnetami... — Mrugnęła parokrotnie by zaraz znów wytężyć wzrok. Wzdrygnęła się – Poczekaj! — Odezwała się głośniej – Zrzucił skrzynkę do rzeki, za kłodą, płynie z prądem na wschód! Jeszcze czeka... Zaraz... Chyba odchodzi w prawo. Za kilka minut bylibyśmy na miejscu, ale trzeba odzyskać to co zabrali. — No ale właśnie, facet odchodził w drugą stronę, podczas gdy wspomniana przez dziewczynę skrzynka ponoć płynęła sobie rzeczką w siną dal... Pytanie gdzie miał być jej przystanek.

Przestępcy wyraźnie mieli opracowaną jakąś metodę kradzieży. Możliwe, że nawet i tutaj przyszykowali jakąś pułapkę, właśnie na takie okazje jak ta dzisiaj. Tylko czy można mieć pewność, że którykolwiek ruch jest tutaj tym dobrym? Gdzie kończyła się rzeka? To wiedzieli tylko ci którzy mieli mapę okolicy...

  Ukryty tekst

Pani Shinobi

[Yami]

Czy znajomość technik Fuinów była aż tak niszowa i uznawana za mało potrzebną skoro tak bardzo zaskoczyła dziewczynę. Nie była to dziedzina ofensywna ale z całą pewnością powiększała listę możliwych taktyk oraz dodatkowo odciążała plecy nadmiarem rzeczy, które mogły swobodnie spoczywać w zwojach bądź plakietkach.
Kolejne treści wskazywały, że myślała o nich jako elemencie wykorzystywanym do pułapek. Tak część z nich jest wykorzystywana w ten sposób jednak moje podejście do technik pieczętujących ma na celu wsparcie walki właśnie na bliższym dystansie.
- W moim przypadku jest to raczej wsparcie walki w bliższym kontakcie i kilka pomniejszych technik. Głównie mi służy do przenoszenia ekwipunku w czasie podróży.

Pościg nie mógł jednak być prosty i spełniło się moje przypuszczenie dotyczące spuszczeniu kontrabandy rzeką i pozostaliśmy postawieni przed dość trudną decyzją. Istniało kilka możliwości nie mogliśmy jednak zwlekać. Miałem służyć jako wsparcie dla dziewczyny nie zaś podejmować za nią jakichkolwiek decyzji. Mogłem natomiast naświetlić jej kilka możliwości. Wciąż w drodze ku miejscu pozostawienia łupu aby nie tracić czasu przy podejmowaniu decyzji.
- W tym wypadku mamy kilka opcji. Pierwsza czyli rozdzielenie się, w takim wypadku zdam się na twoje zdolności, ja będę dalej podążał za uciekinierem zostawiając Tobie ślady abyś w razie problemów mogła łatwo odnaleźć drogę do mnie. Znalezienie Waszego tropu gdybym udał się w stronę rzeki byłoby dla mnie bardzo problematyczne. Drugą opcją jest zostanie razem i pozostawienie łupu i pościg za mężczyzną uznając, że to zmyłka. Z drugiej strony możemy iść tropem pozostawionej skrzynki mając nadzieję, że tym samym natrafimy na 'odbiorcę' przesyłki. Decyzję pozostawiam Tobie, wszak to Twój moment aby zabłysnąć.

Spojrzałem się w kierunku dziewczyny aby upewnić się czy jest pewna decyzji, którą podejmie. Wszystko zależało głównie od niej.

[Jun]

Misja Rangi - C - 17/30

---

- Rok 390 - Lato -
- Yami -
- Ścieżka w lesie -
- A co pan będziesz porabiał -

---

"Pościg?" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=gSmJUB7 ... 6&index=19[/youtube] Dokładnie o to chodziło. Fuin umożliwiał bardzo wiele, jeśli połączyć go z innymi zdolnościami, zwłaszcza ofensywnymi i większym bezpieczeństwem, jakie zapewniała obecność drugiej osoby, w tym wypadku jej obecność - jakkolwiek by na to nie patrzeć. Na pewno nie miała pojęcia, jak wykorzystujesz swoje zdolności pieczętowania, jeśli jednak kierować się lwią częścią takich użytkowników - raczej mało kto wykorzystywałby je do walki bezpośredniej. Zaskoczyłeś ją, czego nie była w stanie ukryć.

– Jak się rozdzielimy, to nie mamy gwarancji, że uda się nam cokolwiek. Może być ich więcej w każdym miejscu. Nie myślałam o tym przedtem. Jak pójdziemy za tamtym, to możemy stracić kosztowności, to one są tutaj priorytetem. — Wyraźnie podkreśliła swoimi słowami cel ich misji. Dorwanie łotrów to jedno, odzyskanie skradzionych przedmiotów to drugie, nawet bardziej odpowiedzialne i istotne zadanie z tej dwójki. – Skoro oboje walczymy w zwarciu, to lepiej byśmy się nie rozdzielali... — Westchnęła ciężko. – Dobrze. Pójdziemy za skrzyneczką. Tylko coś sprawdzę — Sięgnęła do swojej torby, wyraźnie coś jej nie pasowało w trakcie waszej rozmowy. Możliwe, że miało to związek z tym co właśnie oglądała, miałeś wrażenie, że przez moment widziałeś błysk w jej oczach, jakby dostrzegła coś niezwykle istotnego. Wtedy też dorwała mapę i przechyliła ją w twoją stronę. Ręką szybko wskazała ci rzekę przecinającą las, w którym byliście. – Zobacz — Przejechała ręką dalej, do samego źródła. Znajdowało się w tą stronę, w którą płynęła skrzyneczka, co było zupełnie dziwne tak jakby... Płynęła pod prąd, a nie wraz z prądem rzeki. – Powinna płynąć w drugą stronę, a płynie tam... — Najpierw wskazała w prawo, tam, gdzie płynęła skrzynia, potem w lewo, gdzie płynęła rzeka.

– Chodźmy za skrzynką, nie podoba mi się to. Jak myślisz, w jakiej odległości powinniśmy się trzymać? Coś tutaj nie gra, coś zrobili, tylko co? — Skrzynka płynęła dosyć wolno, dlatego mogliście nadrobić dzielącą was odległość bez większego problemu i forsowania się w pościgu. By dotrzeć do samego górskiego źródła, z którego wypływała rzeka, należałoby iść jeszcze kilka godzin, dlatego, obserwując mapę, szło wybrać miejsce, by przejąć ładunek - należało sobie jedynie zadać pytanie - jak długo skrzynka będzie tamtędy płynąć i gdzie ma zostać odebrana.

  Ukryty tekst

Pani Shinobi

[Yami]

Na tym etapie pościgu każda z decyzji mogła okazać się dobra. Każda podyktowana była prawidłowymi argumentami dlatego w tym momencie decydowało głównie szczęście bądź intuicja. Sam najchętniej udałbym się za paczką albowiem niwelowało to szansę na walkę a co za tym idzie spokojniejsze rozwiązanie sprawy. Uznałem jednak, że to dziewczyna powinna decydować i wybrała zgodnie z moimi założeniami. Poza tym doszły nowe elementy układanki w postaci nietypowego przepływu wód w pobliskich rzekach.
- Strumień jak mniemam płynie zgodnie z tym co wskazuje mapa? Gdyby również nurt rzeki zmieniłby bieg musielibyśmy założyć działanie technik Genjutsu, wątpię aby coś takiego było możliwe wykorzystując chakrę. Możliwe, że sama kłoda jest na żyłkach, które ciągną ją w górę rzeki. Inaczej byłby to zbyt zawiły i trudny sposób do realizacji.
Westchnąłem. Widać mamy tutaj udział jednak większej szajki pytanie tylko jak licznej.
- Najrozsądniej byłoby zbliżyć się na odległość wzroku abyśmy mogli interweniować możliwie szybko. Pięćdziesiąt do Sześćdziesięciu metrów jeśli teren nie jest dość mocno zalesiony w innym przypadku możemy podejść nieznacznie bliżej. Aktualnie Twój wzrok pozwala nam na wiele ale nie powinnaś wykorzystywać go non stop, jeśli dojdzie do walki możesz być zmęczona i łatwiej popełniać błędy. Używać go tylko co jakiś czas, nie ciągle.
Sam rozpostarłem plecy i ponownie westchnąłem. Na pewno dojdzie do starcia pytanie tylko jak z niego ostatecznie wyjdziemy. Mogłem mieć jedynie że podstawowe sztuczki pozwolą mi nie korzystać z bardziej śmiertelnych technik. Nie byłem sędzią ni katem, nie moja to rzecz zabijać. Z tą myślą kontynuowałem bieg za dryfującą zgubą.