Ścieżka w lesie

[Jun]

Misja Rangi - C - 19/30

---

- Rok 390 - Lato -
- Yami -
- Ścieżka w lesie -
- A co pan będziesz porabiał -

---

"Czy to genjutsu?" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=gSmJUB7 ... 6&index=19[/youtube] Wyglądała na nieco zmieszaną - widziałeś to doskonale, zwłaszcza po zadaniu twojego pierwszego pytania. – No właśnie... Skrzynka płynie w przeciwnym kierunku, przeciw prądowi, nie z nim... — Możliwe, że musieliście założyć działanie techniki Genjutsu, ale gdzie byście w nią wpadli? Znałeś się na tym znacznie lepiej niż ona i mogłeś pokierować tą operacją w takich okolicznościach, właśnie na wypadek Genjutsu. Oczywiście opcji było więcej i rozważałeś każdą z nich. Wszystkie były jak najbardziej możliwe. – Ugh, niezależnie co to jest, musimy tam iść. — I tutaj się zgadzaliście. Musieliście działać w określony sposób, by nie dać się zaskoczyć, potencjalnie większej szajce, która mogła na was czatować, by pozbyć się wszelkiego pościgu.

Skrzywiła się wyraźnie gdy udzieliłeś jej rady – Przecież wiem... — Przestała obserwować teren swoim wzrokiem z wyraźnym grymasem na twarzy. Miałeś racje i nie miała zamiaru tego przyznawać. Ruszyliście w stronę dryfującej zguby i koniec końców spełniły się twoje przypuszczenia co do waszych ruchów. Udało wam się dotrzeć w okolice miejsca, gdzie płynęła skrzyneczka, zupełnie w stronę przeciwną do pływu wody, którą obserwowaliście od jakiegoś czasu.

Byliście względnie bezpieczni, podczas drogi dziewczyna tylko co jakiś czas spoglądała by upewnić się, że skrzynka wciąż kieruje się w tę samą stronę i rzeczywiście tak było. – Wciąż ją widze, zaraz powinniśmy ją widzieć, znaczy normalnie widzieć. — I tak zaraz dotarliście do momentu gdy skrzynka pojawiła się wam przed oczami. Płynęła rzeką. Teraz widziałeś dokładnie, że delikatnie nią rwało, ale bardzo nienaturalnie, nie w taki sposób, w jaki robiłaby to zwyczajnie woda. Poruszała się na niej niezwykle sztywno. By jednak dostrzec coś więcej, należało podejść bliżej. Na całe szczęście mieliście dość delikatne podejście. Teren był niemalże na tym samym poziomie. Drzewa z obu stron rzeki kończyły się jakieś dwa, albo trzy metry od pierwszej ziemi zmoczonej wodą. Wychodząc na środek, nie szło się nigdzie ukryć. Skrzynka natomiast dalej płynęła, powoli a woda... – Woda nie jest głęboka, może ma ze trzy metry... — Wtrąciła o głębokości wody, jak gdyby któreś z was zdecydowało się ruszyć w wodny pościg za skrzynką po wodzie.

Pani Shinobi

[Yami]

Po zatwierdzeniu przez głównodowodzącą tej eskapady, ponowiliśmy czy raczej kontynuowaliśmy już rozpoczęty pościg za pozostawioną zgubą. Nie wiem czy była większa potrzeba mówienia ponownie o czynności, którą właśnie wykonywaliśmy. Ponadto skrzywienie odnośnie rady związanej z wykorzystaniem zdolności klanu zostały niemiło przyjęte. Ona "wiedziała", że przecież trzeba oszczędzać siły jednak podczas całego tego pościgu nie zrobiła nawet chwili przerwy aby nie marnować swoich sił. Zazwyczaj takie cechy wyszczególnione są u płci pięknej więc może tutaj leży cały problem. Westchnąłem nie miałem zamiaru dalej o tym roztrząsać, to nie była rzecz na moje nerwy.
Skrzynka wciąż płynęła w górę rzeki. Nie było na linii nikogo kto mógłby być odpowiedzialny za przemieszczanie się przedmiotu. Znając zdolności klanowe dziewczyny zastanawiające było to, że nie zwróciła uwagi na żadne linki ani podstawki. Przecież ten mężczyzna położył skrzynkę i odszedł a ta zaczęła płynąć w górę rzeki. Musiał wykorzystać jakąś technikę lub mechanizm aby było to możliwe. Linki i platforma wydają się naturalną opcją. Na takich zasięgach stają się jednak bardzo niepraktyczne. Poza tym dziewczyna byłaby w stanie dostrzec właśnie jakieś platformy więc ta rzecz odpadała.
- Mówiłaś, że możesz widzieć na co najmniej dwa kilometry. Czy cokolwiek znajduje się wzdłuż rzeki. Mniemam, że gdyby ta skrzynka była ciągnięta na jakiejś podstawce albo linkach te byłyby dobrze widziane, jak to się jednak ma do linek znajdujących się pod wodą? Jest jakieś wodne stworzenie które przemierza również pod prąd dno rzeki? Może to ono ciągnie skrzynkę?
Westchnąłem, jakie jeszcze były opcje? Parę było ale nie należały do przyjemnych jak na ten przykład przeciwnik, który był się w stanie zakamuflować w rzece.
- Jeśli nie znajdziesz nic z powyższych będziemy musieli po prostu po nią iść i się przekonać jakie skrywa tajemnice.

[Jun]

Misja Rangi - C - 21/30

---

- Rok 390 - Lato -
- Yami -
- Ścieżka w lesie -
- A co pan będziesz porabiał -

---

"Czy to genjutsu?" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=gSmJUB7 ... 6&index=19[/youtube] No właśnie. Taka to już z niej była Nanashi... Może tak miała nawet na imię? Mniejsza o jej imię, bo dalej się sobie nie przedstawiliście, dalej nie przeszkadzało to ani jej, ani tobie w dalszym wykonywaniu zadania, w które ty wpadłeś tak naprawdę przypadkiem. Nawet jeżeli ona nie potrafiła odpowiednio wykorzystać swoich oczu - były dla niej w końcu zupełnie naturalne i myślenie o ich możliwościach było zwyczajnie... Trudniejsze, niż wykorzystywane przez kogoś, kto tych zdolności nie posiadał.

Podrzuciłeś jej sporo pomysłów, których sprawdzenie mogło okazać się niezwykle istotną częścią przygotowania do pochwycenia skrzynki, zwłaszcza jeśli złodzieje byli przygotowani na jakiś pościg i powzięli środki ostrożności, co było wciąż możliwe. – Rozejrzę się jeszcze. Spojrzę dokładnie w taflę wody. — Powiedziała i znowu jej oczy się zmieniły. Zaczęła uważnie obserwować skrzyneczkę, poszukując tego, o czym wspominałeś. Widziałeś teraz, że rzeczywiście przecholowała z wykorzystywaniem swojego Dojutsu. Wyraźnie zaczęła sprawiać wrażenie nieco wolniejszej w reakcji niż jeszcze kilka chwil temu, samo ponowne zainicjowanie specjalnego trybu wzroku zajęło jej minimalnie dłużej.

Skrzyneczka płynęła sobie dalej swobodnie, podczas gdy wyraźnie kończyły ci się pomysły i nie widziałeś innych możliwości. – Poczekaj... Coś tam jest. Skupisko chakry, tuż pod skrzynką. Ugh... Nie wiem, skąd się wzięło, wcześniej go nie widziałam — Widziałeś, że zmrużyła oczy, wpatrując się w wodę nieco dokładniej. Wtedy też wskazała dokładnie pod miejsce, w którym znajduje się skrzynka. – Jest dość słabe... Na pewno nie wygląda jak człowiek... To plama.— Powiedziała z grymasem, jakby zawiedziona tym, że nie zobaczyła go wcześniej, albo zwyczajnie zła na siebie, że nie dostrzegła czegoś tak słabego do tej pory. – I tak musimy ją zatrzymać, zniszczenie skrzynki nie wchodzi w grę — Jej oczy powróciły do normalnego trybu co zostało zasygnalizowane znikającymi żyłami. Westchnęła lekko. – Ty pierwszy, chyba że masz jakiś plan na to? Wygląda to jak jakaś plama pod skrzynką — Wreszcie podała jakieś informacje, ale to wciąż było niewiele, a należało zacząć jakoś działać. Nie widziałeś u niej tej pewności, która pozwoliłaby się jej rzucić jako pierwszą, chyba na całe szczęście, bo obecnie nie wydawało się, że którekolwiek z was rzuci się do skrzynki, bez jakiegoś przygotowania... Sama skrzynka wciąż płynęła, bez problemu byliście w stanie utrzymać z nią kontakt wzrokowy. – Potrafisz coś zrobić na odległość? Mówiłeś, że znasz się na technikach wiatru... Tak się składa, że ja też coś z nich potrafię, ale może pokażesz mi coś swojego, co? Póki co to tylko ja marnuję chakrę — I powrócił pewniejszy siebie, nieco bardziej zarozumiały duch.

  Ukryty tekst

Pani Shinobi

[Yami]

Jedyne co mi pozostawało to oczekiwać na efekt dalszej inspekcji otoczenia wykonanej przez dziewczynę. Obserwowałem leniwie płynącą skrzyneczkę od czasu do czasu zerkając dookoła siebie w oczekiwaniu na dostrzeżenie czegoś więcej, coś co pomogłoby rozwiązać tajemnicę tajemniczej skrzynki.
W końcu dziewczyna zakończyła obserwację. Razem z nią została mi przekazana informacja o dziwnej plamie chakry znajdującej się pod skrzynką. Była więc to technika najprawdopodobniej Suitonu pozwalająca na transport. Choć nie pasowało w tym wszystkim braku osoby kontrolującej. Czyżby Fuinjutsu? Westchnąłem.
Osoba, którą miałem wspierać zdawała się być już dość mocno zmęczona. Miałem robić za wsparcie w przypadku problemów. Widocznie okazało się, że problemem było niewłaściwe wykorzystanie przez nią chakry. Gdyby tylko lepiej kontrolowała jej ilości oraz dokładniej obserwowała otoczenie skrzynki informację o tajemniczej "plamie" poznalibyśmy jeszcze przed "oddaniem" skrzynki w ręce strumienia. Dziewczyna nie chciała widocznie dostrzec swojego błędu dlatego właśnie zwróciła się ku mnie abym brał czynniejszy udział. Nie chciałem już tego w żadnym stopniu komentować jedynie westchnąłem.
- Techniki Fuutonu nie pozwalają na magiczne lewitowanie przedmiotów na odległość.
Sięgnąłem ręką do torby. Odpiąłem od specyficznej bombki dymnej 10m stalowej żyłki. Następnie przyłożyłem dłoń do prawego karwasza i przelałem odrobinę chakry. Efektem był niewielki obłok dymu oraz dwa shurikeny i 13m stalowej żyłki. Mogłem ją przeciąć aby miał parę po 10m ale w tym momencie nie stanowiło to większego problemu. Żyłki przyczepiłem do shurikenów i skierowałem się w stronę rzeki. Nim opuściłem "bezpieczną strefę" zwróciłem się do dziewczyny.
- Poza tym lepiej skorzystać z narzędzi, które nie będą męczyły.
Plan był prosty. Podejść na odległość około 9m, cisnąć lekko podkręconymi Shurikenami i sterując je linkami odpowiednio trafić w wodę przed skrzynką. Dzięki temu skrzynka powinna natrafić na opór dwóch stalowych linek zaś same shurikeny zaczepić się o skrzyneczkę bez wyrządzania jej szkody. Potem wystarczyło pociągnąć ją w swoją stronę.
Brak wykorzystania chakry i brak potrzeby zbliżania się do nietypowej chakry. Lepiej tak niż użyć techniki wyższej rangi aby prawdopodobnie osiągnąć całe nic.

  Ukryty tekst

[Jun]

Misja Rangi - C - 23/30

---

- Rok 390 - Lato -
- Yami -
- Ścieżka w lesie -
- A co pan będziesz porabiał -

---

"Czy to pułapka??" Tajemnica tajemniczej skrzyneczki zbliżała się do końca swojej egzystencji, bo nie kto inny jak Yami miał zaraz odkryć, co kryje się pod skrzynką faktycznie, a potem - co znajduje się w środku.

Mimo wszystko - zachowywałeś na tyle trzeźwość umysłu, nie dając się ponieść ani złości, ani żadnej innej, niepotrzebnej ninjy emocji, by opracować genialny plan, który miał raz na zawsze upewnić się co do tego co porusza niesfornym kuferkiem. Jak przystało na cwanego kupca, nie miałeś zamiaru wykorzystywać niepotrzebnie chakry, jak zrobiłby pierwszy lepszy shinobi, przy okazji ryzykując samym towarem, możliwe, że nawet niepotrzebnie, bo koniec końców oczom dziewczyny, a raczej jej słowom, nie można było do końca ufać. Twoja torba zawierała w sobie nie jedną tajemnicą, możliwe, że dużo większą niżeli to, co znajdowało się w skrzyni, którą mieliście odzyskać. Kilka linek i shurikenów - niby zwyczajny ekwipunek Shinobi, dla ciebie jednak było to coś, co pozwalało osiągnąć ci bardzo wiele, głównie rzeczy, na które inni najpewniej by nie wpadli. Dobrze było być pomysłowym, prawda?

Przygotowanie i rzut shurikenami na pewno męczył dużo mniej, a nawet wcale, w porównaniu do korzystania z chakry. Przemyślałeś to dobrze i stworzyłeś swojego rodzaju niewielką barierkę, na której miała zatrzymać się skrzynia... Tak też się stało. Skrzynka została zablokowana. W pierwszej chwili zobaczyłeś, że zatrzymała się na tym co przygotowałeś, szybko jednak oboje dostrzegliście, że coś znacznie silniejszego niż nieistniejący/niepłynący w tę stronę prąd wodny próbuje przeciągnąć skrzyneczkę dalej. Jedno szybkie uderzenie o linkę, drugie i przestało. Wtedy z wody wyłonił się mężczyzna, mniej więcej do ramion wraz z rękami, pozostała jego część... Jakby nie istniała. Miał w ręce Guandao, które skierował w waszą stronę, wciąż był w wodzie, a skrzyneczka była zatrzymana na linkach. – Co wam strzeliło do głowy z tymi linkami, he? To nasza skrzynka i nie powinno was obchodzić co z nią robimy — Odezwał się, uważnie lustrował ciebie, obcego, podczas gdy dziewczynie z rodziny Hyuga poświęcał mało uwagi – A ty? Ktoś ty? Najemnik czy nowicjusz? — Nie wyglądał na przesadnie agresywnego z postury ani z twarzy. Jego ton prezentował się dosyć zadziornie, jednak czy był faktycznie zagrożeniem... Ciężko powiedzieć, koniec końców z Guandao które trzymał w ręce, raczej sobie nie pożartujesz.

  Ukryty tekst

Pani Shinobi
Nieznajomy

[Yami]

Wszystko zdawało się iść po mojej myśli. Shirukeny wraz z linkami zatrzymały płynącą skrzyneczkę. Nie mogłem jednak nacieszyć się chwilą albowiem szybko zrozumiałem czym jest nietypowa chakra znajdująca się pod samą skrzyneczką. Człowiek z wielką bronią. Jeśli jednak nie był widziany wcześniej przez dziewczynę czy oznaczało to, że rozpuścił się w wodzie czy może znał jakąś technikę kamuflującą? To było dość nietypowe dla mnie i ciężko było mi pojąć możliwości nowo przybyłego. Dodatkowo dziewczyna wydawała się wycieńczona więc raczej nie będzie chciała mi w żaden sposób pomóc.
- Patrząc na to, że nie pochwaliłem się niczym wybitnym tylko jakimiś linkami świadczy o tym drugim.
Wierzyłem w to, że właśnie na takim poziomie się znajdowałem. Wszędzie byli silniejsi ode mnie. Jedyne co pozwalało mi wychodzić obronną ręką to wykorzystanie głowy. Dlatego też odpowiedziałem spoglądając właśnie w jego stronę wzruszając lekko ramionami po czym szarpnąłem za linki.
Obserwując sytuację te wciąż były zaczepione shurikenami do skrzyneczki. Mężczyzna również nie zdawał sobie większego trudu aby ją przytrzymać. Liczyła się więc chwila jego zawahania aby plan "przejęcia" miał się udać. Mieliśmy odebrać dobra, nie narzucono na nas wymogu walki.
Po szarpnięciu określiłem gdzie powinna wylądować skrzyneczka i szybkim skokiem skoczyłem w jej stronę aby po przejęciu zaczął biec w stronę wioski.

[Jun]

Misja Rangi - C - 25/30

---

- Rok 390 - Lato -
- Yami -
- Ścieżka w lesie -
- A co pan będziesz porabiał -

---

"Czy to pułapka??" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=BNYxPX5 ... 6&index=67[/youtube] Cieszenie się chwilą w trakcie misji? Tak nie wolno. Zawsze znajdzie się więcej niż jeden, albo dwa powody, by pokrzyżować ci plany i zmyć uśmiech z twojej twarzy, dokładnie tak jak teraz. – Haha! — Zaśmiał się mężczyzna z bronią drzewcową. – W takim razie dobrze. Skoroście nowicjusze to możemy załatwić to pokojowo. Co wy na to? Tysiąc ryo od sygnetu i możecie ją zabierać. Mniej kłopotu dla nas. Wszyscy będą szczęsliwi. No i ujdziecie z życiem, bez szwanku... Ah, czasem jestem za dobry, naprawdę. — Dokańczał mówiąc już bardziej do siebie niż do ciebie. Myślałeś, że miałeś go już w garści. Jeden ruch i skrzyneczka powinna ruszyć... Tutaj jednak zaskoczenie, bo nie ruszyła. Cóż się stało? Wciąż spoczywała na wodzie i lince, dokładnie tam gdzie była. Łotr wyłonił się z wody już cały, wtedy też skrzyneczka została objęta wodnym objęciem, bardziej przypominającym poruszającego się gluta. – Aaaa, nie ładnie tak próbować... — Odezwał się, by zaraz spojrzeć w kierunku skrzynki, dosłownie na ułamek chwili. Ty natomiast rzeczywiście zmieniłeś miejsce, ale chyba o żadnej ucieczce ze skrzynką mowy nie było.

Twoja towarzyszka obserwowała twoje ruchy i nie dostrzegłeś w niej dezaprobaty do swoich działań. Na pewno nie sprawiała wrażenia zgody z ofertą faceta. Przyjęła pozycję bojową, ale wciąż czekała na ciebie, wyglądało na to, że nie rzuci się na niego sama ze swoim stylem łagodnej pięści. Wyglądała jednak na gotową, by to zrobić, jeśli sytuacja przyjmie gorszy obrót. – A potem wrócicie i znów to ukradniecie? — Jej głos rozbrzmiał w okolicy. Miałeś pewność, że wolałaby ich ująć, ale koniec końców było wiele rozwiązań tej sytuacji...

Jesteś w odległości około 5 metrów od skrzynki i nieznajomego, który jest tuż obok, na wodzie.
Hyuga z kolei stoi w odległości około 10 metrów od skrzynki i również 10 od ciebie.

  Ukryty tekst

Pani Shinobi
Nieznajomy

[Yami]

Szarpnąłem za linki. Mimo, że skrzynka zwyczajnie leżała na tafli wody nie drgnęła ani na chwilę. Potem leżąca na wodzie skrzynka wynurzyła się nieco bardziej już będąc w objęciach mężczyzny. Oznaczało to, że mimo nie było widać objęcia tak on wciąż ją trzymał. Jeśli trzymał ją od samego początku tylko i wyłącznie za jej podstawę i udało mu się powstrzymać szarpnięcie wskazywało to na jego znaczną siłę. tłumaczyłoby to też korzystanie z tej wielkiej broni z wykorzystaniem tylko i wyłącznie jednej broni. Jeśli był w stanie zatrzymać gwałtowne wyszarpnięcie przedmiotu z takiego uścisku... nie miałem szans w walce na bliskim dystansie. Z całą pewnością jednak miałem przewagę zasięgu. Mimo, że broń była znacznie większa od którejkolwiek z moich tak użycie tylko jednej ręki znacząco musiało ograniczać jej możliwości.
Jeśli to była jedyna moja przewaga tak musiałem z niej skorzystać. I w tym rozrachunku istniała tylko jedna rzecz, która pozwalała mi uzyskać pożądany efekt. Nie ważna jak oponent jest silny tego tak łatwo nie będzie w stanie przerwać. Kiedy byłem w odległości 2m wystawiłem przed siebie lewą dłoń. Rozwarłem palce zaś na wewnętrznej stronie znajdowała się niewielka pieczęć z której błyskawicznie wydobył się pomarańczowy proszek. Była to rzecz, która powali każdego. Proszek Chili z całą pewnością jest czymś czego nie można lekceważyć. Połowa bombki tyle mi zostało jednak była to ilość dostateczna aby spowić obszar w którym znajdował się mężczyzna. Efekt mógł być tylko jeden.
Pociągnąłem za linki, które wciąż wciąż pozwalały mi na przyciągnięcie skrzyneczki. Nie było bowiem możliwe aby ktoś wciąż mógł trzymać coś kiedy oczy oraz gardło paliła najgorsza substancja znana człowiekowi. Wtedy mogłem odebrać paczkę i zawrócić w stronę dziewczyny aby opuścić to przeklęte miejsce.

  Ukryty tekst

[Jun]

Misja Rangi - C - 27/30

---

- Rok 390 - Lato -
- Yami -
- Ścieżka w lesie -
- A co pan będziesz porabiał -

---

"Czy to pułapka?" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=BNYxPX5 ... 6&index=67[/youtube] Musiałeś coś zrobić, dlatego też bardzo prędko opracowałeś plan. W twojej głowie był idealny, jednak jak każdy, zawsze tak kombinowany, miał swoje wady. Wyraźnie nie uczyłeś się na błędach swoich poprzednich poczynań, lub nie wyciągałeś wniosków. Mężczyzna, który przed tobą stał, być może i miał siłę, ale czy był silniejszy od ciebie? Ciężko stwierdzić bez spróbowania się. Wizualia bywają niekiedy mylące, możliwe, że tak również było w twoim przypadku...

Twoja broń może i była mniejsza, lecz nigdy nie preferowałeś walki w zwarciu, prawda? To średni zasię był twoim konikiem, ale i tak - zdecydowałeś się podejść bliżej. Umyślnie odrzuciłeś ofertę mężczyzny już w chwili gdy padła, zamierzałeś jednak poinformować go o tym swoimi działaniami, nie słowami, tak chciałeś wygrać - podstępem oszukując go i obsypując chmurą pikantnego dymu ze swojej własnej techniki. Owszem - udało ci się zbliżyć na odpowiednią odległość a proszek obsypał mężczyznę, który momentalnie zaczął się krztusić. – Aaaah! Ty gnojku — Odezwał się głośno, tuż po oberwaniu chmurą. Nie tracił on jednak czasu. Szybko zamienił się w wodę i zapadł się gdzieś pod jej taflą, podczas gdy to, co na nim osiadło, znalazło się w wodzie. Sam dym szybko się rozprzestrzenił na niezbyt dużą odległość. Miałeś rację w jednym - nikt kto jest zwykłym zbirem, nie mógłby utrzymać czegoś z taką samą siłą pod wpływem takiej bombki... No właśnie, ten, którego trafiłeś, nie był. Gaz z bombki zaczął osiadać też na wodzie i doprowadził do kichnięcia z miejsca, w którym znajdowała się skrzynia. Dostrzegłeś drugiego z nich, ten w tej chwili zanurzył się mocniej w wodę, by uniknąć dymu, wciąż zachowując postać gluta. Ty ciągnąłeś, ale linki nie dawały rady. Skrzynka wciąż była w glutowatych objęciach drugiego z nich - nie tego pierwszego. W tej chwili ciężko powiedzieć czy trzymał ją rękami, czy znajdowała się w nim.

Gdy ty ruszałeś w ich kierunku, to twoja towarzyszka przyjęła pozycję bojową. Obserwowała ich ruchy dokładnie, bez Byakugana. Próbowała połączyć jak najwięcej kropek, by móc ci pomóc gdy nadejdzie odpowiednia chwila. Wyglądała jednak na bardzo zaskoczoną niecodziennymi zdolnościami złodziei. Widziałeś, że jest gotowa ich zaatakować, jeśli tylko się pojawią i padnie od ciebie znak. – Na twój znak, wręcz czy na odległość? — Jak zapewne wiedziałeś, potrafili oni wykorzystywać swoje zdolności nie tylko walki wręcz, ale też mieli kilka sztuczek na odległość.

W obecnej chwili dostrzegałeś w wodzie dwa nieco nieregularne kształty, które znajdowały się dosyć blisko powierzchni. Zapowiadało się, że długo w wodzie nie zabawią...

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Pani Shinobi
Nieznajomy

[Yami]

Nie należałem do najszczęśliwszych ludzi. Ułożenie gwiazd wyraźnie negatywnie działało na mnie i wszystko czego się dotknę. Losu jednak nie można oszukać ani pokonać nieważne na jak genialne pomysły się wpadnie, jak bardzo się będzie przygotowanym czy jak ciężko przygotowywało się na każdą ewentualność. Może gdyby ostatni punkt u mnie nie kwiczał jak świnia zajadająca się strąkami może inaczej wszystko by się ułożyło, teraz jednak... wszystko było przeciwko mnie.
Mimo, że plan oraz jego egzekucja były stosunkowo proste miały wszystkie walory aby w pełni się powieść. Efekt zaskoczenia oraz dewastujący proszek chili powinny pozwolić odzyskać ładunek jednak tak się nie stało. Co gorsza nie wiedziałem z czym się tak właściwie mierzę. Jeśli mężczyzna używał technik Suitonu aby zamienić się w wodę tak efekt parzącego proszku powinien uniemożliwić mu zmieszanie chakry i ucieczkę. Krzyki oraz dźwięk krztuszenia wyraźnie pokazywał efektywność manewru jednak pomimo tego mężczyźnie udało się zamienić w wodę, bez pieczęci, niemal bez problemu, tak jakby nie musiał w ogóle mieszać chakry. Zupełnie jakby nie był człowiekiem a czymś w rodzaju klona...
Przedstawiona przeze mnie sztuczka ujawniła również drugą jednostkę, która to trzymałą skrzynkę. Przez cały ten czas stanowili jedną postać, posiadali dwa różne głosy oraz byli jedną charką. Czym do cholery te rzeczy są? Wspomnieniami wróciłem do wydarzeń z Daishi oraz głębokich odnóg. Również i tam spotkałem bestie przypominające ludzi lecz nimi nie będące. Czyżbym spotkał się z czymś podobnym tutaj? Tak blisko wioski? Zdolność do zmiany w wodę, nienaturalne przybrane formy oraz silny ścisk, który nie słabnie mino widocznego bólu.
Gdyby nie plan z bombką prawdopodobnie drugi dźgnąłby mnie kataną w momencie zbliżenia do wody. Szlag by to. Mogę się cieszyć, że podjąłem taką decyzję. Słowa dziewczyny wskazywały jednego oponenta, niewiele brakowało abym to właśnie przez nią był martwy a wtedy... wtedy wszyscy pozostali byliby martwi.
Zacisnąłem zęby. Zbliżenie się do wody wiąże się z śmiertelnym niebezpieczeństwem. Sprawa skrzyneczki staje się drugorzędna... choć jeśli te istoty są kupą wodnistej chakry... czy oznaczało, że są mniej wytrzymali od skrzynki, którą właśnie próbowali przechwycić? Wziąłem głęboki oddech. Dziewczyna powinna widzieć i wyciągnąć decyzje z tych kilku wydarzeń. Jeśli przeciwnik jest w stanie zmienić się w wodę aby uciec przed bólem tak walka na bliskim starciu może nie być najlepsza. Była jednak jedna droga aby pozbyć się wody. Sprawić aby ta unosiła się w powietrzu. Wodę można ugotować kosztowności tak łatwo się nie stopią. Mimo, że nie znałem technik żywiołu katon posiadałem jedną technikę, która ma podobne właściwości.
Sięgnąłem ręką do torby i wyciągnąłem z niej notkę wybuchową i podrzuciłem ją lekko do góry i złożyłem pieczęć tygrysa. Cała energia notki powinna opuścić pieczęć w postaci głowy smoka i pomknąć w miejsce nietypowej dwójki jednak sam ogień mógł nie wystarczyć, trzeba było go czymś wzmocnić. Dlatego skoczyłem ku górze aby mieć lepszy widok i wyciągnąłem rękę przed siebie. Popisowa technika rodu Yumichika i prawdopodobnie jedna z najsilniejszych jakie posiadała. Wietrzny pocisk pomknął pomiędzy dwójkę stworzeń schowanych zaraz pod taflą wody. Pocisk ten był znacznie szybszy od głowy smoka dlatego powinien zderzyć się z nim czy raczej razem powinni wzmocnić się wzajemnie. Ogień podniecony wiatrem. To był żar, który powinien wyparować wodę z najbliższego otoczenia łącznie z nimi. Co do skrzynki... najważniejsza była chyba zawartość a ta nie powinna zostać zniszczona pod wpływem ognia.
Nie wiem czy będzie potrzeba aby dziewczyna zaatakowała na odległość...

  Ukryty tekst

[Jun]

Misja Rangi - C - 29/30

---

- Rok 390 - Lato -
- Yami -
- Ścieżka w lesie -
- A co pan będziesz porabiał -

---

"Czy to pułapka?" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=BNYxPX5 ... 6&index=67[/youtube] Proszek zdawał się nie zadziałać tak dobrze jak mogłeś tego oczekiwać jeszcze krótką chwilę temu, nie chciałeś się poddawać tak szybko, dlatego byłeś gotowy na inny ruch, bardziej radykalny. Nie chciałeś rozmawiać, czy to ze strachu, czy może poczucia obowiązku - wiedziałeś już tylko ty. Pewniakiem natomiast nie miałeś zamiaru zezwolić tej dwójce istot na dalszą egzystencję i kto wie - może dalsze morderstwa, bo nie wiadomo, czego dopuścili się przedtem w życiu.

To nie było naturalne. Zamiana w wodę? To nie mogli być ludzie, nawet jeśli byli ludźmi, to na pewno nie należeli do takich, jakich należało lekceważyć i nie zamierzałeś. Chwila wytchnienia? Nie mogłeś im jej udzielić, szybko przystąpiłeś do dalszego kontynuowania swojego natarcia, podczas gdy oni dochodzili do siebie pod taflą wody. Notka - płomień uwolnił się z niej szybko i skierował w stronę wody. Wtedy też towarzysząca ci dziewczyna zbliżała się szybko w twoją stronę.

Skończenie na płomieniu? Na pewno nie, to był dopiero początek, bo nie mogłeś dopuścić, by taki ogień się zmarnował, zwłaszcza że sam, bez pomocy mógł sobie nie poradzić z usmażeniem tej dwójki, choćby ze względu na taflę wody. Miałeś zamiar wesprzeć ogień przy pomocy siły wiatru. Wielka pazurzasta łapa sunęła zaraz za ogniem, który to okazał się zbyt słaby, by pokonać tafle wody i realnie zagrozić znajdującym się w niej oponentom. Na pewno jednak poczuli zmianę temperatury wody, jaką ich uraczyłeś. Łapa - niestety nie poradziła sobie ze wzmocnieniem ognia, lecz sama pomknęła dalej, najprawdopodobniej dziurawiąc będących pod wodą mężczyzn, o ile w ogóle nimi byli. Ta technika na pewno zabiłaby nie jednego, albo okropnie go poturbowała. Łapa dotarła do samej ziemi, wznosząc do góry muł i wszelki piach, jaki znajdował się na dnie jej koryta.

Zbliżająca się dziewczyna przypatrywała się uważnie wodzie, a przynajmniej o tym świadczyłyby jej kolejne słowa – Ta chakra... Ona się łączy. Oni chyba żyją... Ale jak to możliwe? Widziałam przecież, co na nich rzuciłeś! — Mówiła z niedowierzaniem, nie kryjąc również oburzenia istnieniem tak dziwacznych istot, obserwując miejsce, w którym wylądowała twoja wiatrowa łapa. Obserwacja pozwoliła zauważyć również tobie, że pomiędzy wodą i wznieconym mułem, wciąż coś się czaiło, łącząc najprawdopodobniej w jedną całość, czyli w najprawdopodobniej dwie istoty, przypominające ludzi. A co ze skrzynką? Obecnie znajdowała się w wodzie. Mniej więcej pomiędzy dwójką istot, które zdawały się dochodzić do siebie. Nie miałeś jednak pewności, jak długo będzie to trwało, na jak długi okres czasu, udało ci się wyłączyć ich z tego starcia.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Pani Shinobi
Nieznajomy

[Yami]

Jedną z podstawowych rzeczy jakich nauczył mnie dziadek w kwestiach chakry to podstawy teoretyczne związane z żywiołami. Pięć żywiołów oraz powiązania między nimi. Nawiązała się również pogawędka dotycząca wzmacniania technik innym żywiołem. Raiton może mknąć po wodzie tworząc rażący śmiertelnie taran, oraz płomień Katonu nasycony chakrą wiatru nabiera na sile płomienia sprawiając że wszystko na jego drodze zostanie spopielone. Był to powód dla którego nauczyłem się jednej z technik Fuinjutsu opierającej się na notce wybuchowej. Widziałem w tym możliwość zasłonienia moich słabych punktów, które w tym momencie zaczynały się ujawniać. Sęk w tym, że była to widocznie zasłona z papieru albowiem ognisty smok został rozproszony przez technikę wietrznego pocisku. Przecież wiatr powinien podsycić ogień... czy winą była tutaj zbyt silna technika chakry? Może to technika ognistego smoka w rzeczywistości była jedynie gorącą łuną chakry, nie zaś prawdziwym ogniem... Nie ważne co było powodem ważne, że utraciłem swoje zasoby oraz część wyposażenia na marne. Miałem jedynie nadzieję, że te stwory nie będą już stwarzać problemu.
Moje szczęście jednak nie zbyt wielkie albowiem słowa dziewczyny wskazywały że skupiska chakrowej cieczy ponownie próbują zebrać się w jednym miejscu. To nie miało, żadnego sensu. Ścisnąłem mocniej zęby sięgając do torby ciskając w stronę wody dwa kwadratowe Shurikeny bez dziurki pośrodku. Każdy skierowany był w stronę zbierających się glutów, ,dokładniej kilkanaście centymetrów od nich aby zwiększyć możliwy dystans do skrzynki znajdującej się pomiędzy nimi wciąż jednak pozostawiając plamy w czerwonej strefie rażenia. Nie były to bowiem zwykłe shurikeny.
- Jeśli zaczną się ponownie zbierać spróbuj ich ponownie rozproszyć z dystansu.
Sam w tym czasie złożyłem pojedynczą pieczęć detonując notki schowane w shurikenach. W normalnych warunkach detonacja notek pod wodą nie była możliwa jednak notki schowane były pod blaszką, która w znaczący sposób ograniczała ich kontakt z wodą a co za tym idzie zwiększała czas jaki miałem aby zdetonować je właśnie pod nią. Sam rzuciłem się w stronę wody aby pojmać skrzynkę, która miałem nadzieję wciąż była w całości. Im dłużej przebywałem w wodzie tym zwiększało się ryzyko ataku, nie mogłem więc zwlekać jak zwykle.

  Ukryty tekst

[Jun]

Misja Rangi - C - 31/??

---

- Rok 390 - Lato -
- Yami -
- Ścieżka w lesie -
- A co pan będziesz porabiał -

---

"Czy to pułapka?" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=BNYxPX5 ... 6&index=67[/youtube] Zadziwiające było to, jak bardzo bezradny się wydawałeś, przynajmniej sądziłeś, że jesteś, a mimo to udawało ci się zrobić to, czego potrzebowałeś, opóźnić ich najdłużej jak tylko potrafiłeś. W końcu to też było jakieś zwycięstwo, uniemożliwić przeciwnikom kolejne działania i uciec z łupem, taki był plan, czyż nie?

Miałeś narzędzia, by sobie poradzić i robiłeś z nich odpowiedni użytek, szybko wyciągnąłeś shurikeny swojego pomysłu i rzuciłeś tam, gdzie dostrzegałeś zbierające się pod wodą istoty. Najpierw jeden, zaraz za nim drugi. To nie były zwykłe kawałki metalu, bo w środku znajdowała się przygotowana dla twoich oponentów niespodzianka, o której nie mogli mieć pojęcia. Blaszka na pewno nie była całkowicie wodoodporna, ale liczyłeś na to, że wystarczy na tyle, by zdetonować ładunek w środku w odpowiedniej chwili. Dokładnie tak się stało, jeden i drugi wybuch nastąpiły niemal natychmiastowo po rozpoczęciu detonacji. Woda wystrzeliła w górę a wraz z nią najpewniej obie te istoty, rozrzucając się po całej najbliższej okolicy. Sama skrzyneczka zaś mignęła ci pomiędzy wznoszącymi się falami wody i błota, którego zrobiło się po okolicy pełno. Chciałoby się nawet dodać, że oboje zostaliście nieco oblani wodą i błotem. Wyrwa w wodzie, którą utworzyłeś, była szybko uzupełniana przez zwyczajnie płynącą wodę, tą, która nie została zakłócona. Ruszyłeś po skrzyneczkę i udało ci się ją pochwycić, nim zabrała ją jedna z fal.
Nie spędziłeś w niej dużo czasu, ledwie chwilę i nic ci nie przeszkodziło. Gdy wyszedłeś już z wody wraz ze skrzynką i mieliście się oddalać, twoja towarzyszka wystrzeliła z dłoni coś w rodzaju powietrznego podmuchu, który trafił w jedno miejsce na wodzie. Zaraz po tym, ruszyła za tobą.

Mieliście już skrzynię, ale co dalej?

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Pani Shinobi
Nieznajomy

[Yami]

Wybuch. Skok. Przechwycenie. Tak mogłem szybko ocenić kolejne kroki ostatnich chwil. Teraz jednak w swoich dłoniach trzymałem skrzyneczkę, która wciąż się trzymała najpewniej z zawartością. Fakt, że przy tych dwóch wybuchach nie doszło do jej zniszczenia bądź otwarcia mogłem opisać jedynie szczęściem, bądź genialną pracą rzemieślnika, który ją tworzył. Sam nie miałem zamiaru walczyć z tym czymś. Jeśli pomimo wybuchu wciąż żyli oznaczało, że nie byli ludźmi. Nie powinna bowiem istnieć technika, która sprawia, że możesz przekształcić swoje ciało w coś w tak prosty sposób. Dodatkowo sam fakt, że po rozproszeniu wciąż mogli się zebrać w jednym miejscu i odtworzyć siebie pomimo tego, że ich chakra jest rozbita na wiele części a co za tym idzie niemożliwe staje się jej przysyłanie sprawia, że albo nie są ludźmi albo ich siła z całą pewnością przewyższa moją. Powinienem wiedzieć kiedy się wycofać.
- Nie ma sensu bić się z czymś czego nie rozumiemy. Mamy skrzynkę i to jest najważniejsze. Może ktoś wyżej będzie wiedział czym są te stwory.
Westchnąłem. Jedyne co pozostawało to wrócić do wioski póki mieliśmy taką możliwość.

[Jun]

Misja Rangi - C - 33/??

---

- Rok 390 - Lato -
- Yami -
- Ścieżka w lesie -
- A co pan będziesz porabiał -

---

"Skrzynka" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=gSmJUB7 ... 6&index=19[/youtube] W końcu ją dorwałeś. Tyle zachodu za kawałek... Metalu, drewna... A co za różnica! Liczyło się to, co było w środku, to przecież o zawartość tak zawzięcie walczyłeś. Szczęście zawsze było twoją kartą atutową i na pewno nie mogłeś powiedzieć, że go nie miałeś, co jednak - kłóciłoby się z twoim podejściem jeszcze chwilę temu. Trudne sytuacje wcale nie musiały oznaczać, że fortuna się odwracała... Pewne jednak było to, że by mieć szczęście, zawsze trzeba było mu nieco pomóc.

Miałeś wiele rozmyślać, ale czy to rzeczywiście istotne czym byli, bądź wciąż są tamci dwaj? Może nie byli ludźmi, może posiedli zdolności, o których nie słyszałeś, albo byli okropnymi potworami z tych regionów. Tego nie wiedziałeś, ale pewność miałeś co do jednego - na pewno nie będą was zbyt szybko gonić... Chyba.

Oboje mieliście podobne wnioski, dziewczyna nie musiała nawet wypowiadać słowa, by zgodzić się z tym, co powiedziałeś - waszą misją była skrzynka, a nie pozbawienie ich życia. Oddalaliście się szybko z miejsca zdarzenia. Powrót zajął wam trochę czasu, ale Hyuga potrafiła was pokierować z powrotem do osady. Niedługo potem wspólnie zaleźliście się przy bramie do wioski, która to była otwarta a przy zewnętrznej stronie stała dwójka strażników, widząc was na horyzoncie, od razu nieco się poruszyli na tym swoim posterunku. Żaden jednak nie ruszył specjalnie w waszą stronę, zostawali na miejscu. Mogliście już odetchnąć z ulgą, bo tutaj nic wam już nie groziło. – Mogę zabrać tę skrzynkę i zwrócić właścicielowi... A ty jeśli chcesz, to możesz kogoś popytać o nich. Może porozmawiaj z tym cichym wielbicielem, który cię wysłał. Potem wrócę na swój posterunek... — Wyciągnęła ręce po skrzynkę, dość wymownie się w ciebie wpatrując.

Tylko kto mógłby ci rzeczywiście powiedzieć, kim były te stwory? Punktów zaczepienia wiele nie było, ale na pewno należało rozmówić się z ojcem niesfornej Hyugi i nieco omówić dzisiejsze wydarzenia.

Pani Shinobi
Nieznajomy