Wioska Furu

[Shi]

Yuto Koseki
Misja rangi D
3/15
<Wiosna><389> rok
"Drzewo, drzewo i jeszcze raz drzewo!"

     Tak, to prawda... Godzina była bardzo wczesna, wielu ludzi jeszcze dobrze spało będąc uwięzionymi w swych snach. Tak czy inaczej dzisiejszego dnia chłopak był wyjątkiem. Młodzieniec widząc machającego do niego staruszka postanowił do niego podejść. Ot tak po prostu ruszył na wprost siebie by móc zapytać się o co chodzi... Kiedy mężczyzna zauważył, że ten idzie w jego kierunku, od razu przestał machać ręką. Najwyraźniej dokładnie o niego chodziło i ten uznał, że to nie stosowne by dalej machać skoro chłopak już do niego szedł. Kulturalny Yuto przywitał się z nieznjomym zaś ten uśmiechnął się chwilę po tym mówiąc.
-Dzień dobry młodzieńcze...
-powiedział miłym tonem głosu. Najwyraźniej był równie zadowolony co jego rozmówca.
-Wyglądasz mi na silnego mężczyznę. Potrzebuje kogoś takiego jak ty...-dodał kolejne słowa wypowiadając je równie miłym tonem głosu co wcześniej.
-Mam drzewo do wycinki, potrzebuję kogoś do pomocy...-przedstawił po krótce o co mu chodzi...
-Oczywiście dostaniesz wynagrodzenie za swoją pracę...-powiedział zachęcającym tonem głosu. Najwyraźniej rzeczywiście kogoś potrzebował do pracy. W końcu przy wycince drzew jest sporo roboty... Może to była by całkiem dobra odskocznia przed jakąś podróżą. Prawda?
     

[Yūto Kōseki]

Może i kulturalne to nie było ale cóż, ludzie bywali różni. Yuto też czasami zdarzało się zapomnieć o manierach, gdy był podekscytowany. Ten pan ewidentnie nie był, może miał swój powód by ciągle machać ręką. Sam nieznajomy wydawał się być miły. Jak się później okazało, miał dla niego zadanie. Z tym byciem silnym to by polenizował ale dodatkowa, prosta misja się przyda. W końcu pieniądze zawsze były potrzebne
-Chętnie pomogę
Odpowiedział mężczyźnie, zastanawiając się od razu, czy mógłby jakoś wykorzystać do tego swój kryształ. Bo walenie toporkiem czy tam siekierką byłoby dosyć długie i pewnie żmudne. W końcu jednak wyrwał się z zamyślenia i ponownie spojrzał na swojego rozmówcę
-Jedno drzewo?
Zapytał dla pewności, przechylając głowę w bok. Ciekawe czemu postanowił je wyciąć...

[Shi]

Yuto Koseki
Misja rangi D
5/15
<Wiosna><389> rok
"Drzewo, drzewo i jeszcze raz drzewo!"

       Młodzieniec jednak postanowił się zgodzić. Chłopak po bardzo krótkiej chwili doszedł do wniosku, że pieniądze zawsze mu są potrzebne. Tak również bylo w tej sytuacji. Tym bardziej, że praca jaką mu nie znajomy oferował nie należała do bardzo wymagających. Więc tym bardziej Yuto powinien skorzystać. Tak więc chłopak zgodził się nie długo po tym pytając ile drzew ma być wyciętych.
-Wiesz no zależy ile wejdzie do wozu drewna. Trzeba na miejscu ściąć drzewo i odrazu pociąć, żeby później ułożyć wszytko w wozie. Transport później sam zawiozę w miejsce docelowe, ale najpierw trzeba wykonać te robotę...-powiedział mężczyzna tłumacząc Yuto co i jak. Tak też pewnie było, no ale przecież mężczyzna powinien wiedzieć ile drzewa wchodzi do wozu. W końcu zajmował się tym napewno nie od dzisiaj. Więc chłopak mógł nawet przypuszczać, że drzew do wycięcia może być znacznie więcej. Prawda? Tak czy inaczej pieniądz zawsze się przyda, a skoro Yuto się już zgodził to nie było odwrotu...
-Chodźmy, tam nie daleko mam wóz z końmi. Tylko kawałek trzeba przejechać, ale będzie przynajmniej szybciej...-dodał kilka słów więcej. Możliwe, że brodacz miał rację. W końcu czemu miał by jej nie mieć. Prawda? Tak czy inaczej kiedy tylko Yuto ruszy, dwójka uda się do wozu by jechać na miejsce pracy...

[Yūto Kōseki]

Skoro ciągle mówił o drzewie, to z dużą dozą prawdopodobieństwa chodziło tylko o pojedyncze drzewo. Nie powinno to być trudne, ani jakoś gryźć się z naturą chłopaka, który bardzo lubił przyrodę. Jedno drzewo nie było niczym strasznym, po powrocie do domu zasadzi gdzieś dwa i wyjdzie na plus. No może po kilku latach, ale wyjdzie!
-Już idę
Odpowiedział, ruszając we wskazanym kierunku do wozu. Cóż, Koseki na pewno drwalem nie był i nie wiedział ile drewna wejdzie do wozu. Może ten mężczyzna też nie był i robił to raczej rzadko? Albo była to jakaś wyjątkowa okazja? No cóż, nie było sensu się nad tym rozwodzić. Musiał zająć się tą pracą, a później się stąd zbierać do wioski klanu Hyuga, z której przybył tutaj. Tam ogarnie zakupy i będzie mógł wracać do rodzinnej prowincji. O ile oczywiście wszystko pójdzie zgodnie z jego planem, bo te ostatnimi czasy lubiły się psuć.

[Shi]

Yuto Koseki
Misja rangi D
7/15
<Wiosna><389> rok
"Drzewo, drzewo i jeszcze raz drzewo!"

        Drwal czy nie drwal... Kto wie... Tak czy inaczej było zadanie, które trzeba było wykonać. Chłopak może i nie był doświadczony w tego typu robotach, ale z pewnością każdy poradził by sobie z takim zadaniem. Tutaj wystarczyły tylko dobre chęci. Nie mniej jednak młodzieniec postanowił ruszyć z nieznajomym by zacząć robotę... Mężczyzna przeszedł z nim dosłownie kilka metrów i zza pobliskiego całkiem sporych rozmiarów krzaka wyłonił się duży wóz długi na cztery metry i dwa zaprzągnięte z przodu do niego czarne duże konie. Wszytko wskazywało na to, że chyba trochę więcej drzew będzie trzeba załadować. Prawda? Pewnie dlatego mężczyzna odpowiedział tak ogólnikowo na to pytanie. Zapewne każdy kto na starcie wiedział ile będzie przy tym roboty nie chciał się tego zadania podjąć. W końcu wycinka i załadunek drzew nie należały do prostych czynności. Była to typowo fizyczna praca. Tak czy inaczej nasz młody bohater napewno miał cięższe sytuację, w których musiał poświęcić o wiele więcej swojego wysiłku. Więc tego typu akcja napewno będzie normą dla niego. W sumie lepsze to niż sparaliżowana ręka. Prawda?
-Za chwilę będziemy na miejscu...-dodał kiedy już jechali na wozie. Tak też się stało... Czas bardzo szybko minął i nim chłopak się obejrzał to był już na miejscu. Konie musiały mieć sporo pary skoro tak szybko dotarły we wskazany cel. Tak czy inaczej będąc już w punkcie docelowym chłopak mógł ujrzeć kilka obalonych drzew i sporo nie naruszonych.
-Te drzewa przewróciła ostatnia burza... Trzeba je pociąć. Każde na trzy części i załadować... Z tego co sprawdzałem braknie dwóch może trzech drzew. To wytne w tym czasie tamte co tam stoją...-wytłumaczył po krótce mówiąc powolnym zrozumiałym tonem głosu. Drzewa nie miały dużej średnicy w pniu, więc jeżeli chłopak pociął by je tak jak mężczyzna mówił, to nie miał by większego problemu z zakładunikiem na wóz...
-Na wozie masz siekiere, jak skończę z tamtymi to cię zawołam i pomożesz mi je załadować...-powiedział jasno, po chwili wziął drugą siekiere i poszedł wykonywać swoją część zadania...

[Yūto Kōseki]

Po kilku chwilach Koseki zajął miejsce na wozie. Podczas tej dosyć szybkiej podróży mógł podziwiać miejscową przyrodę, przy okazji obserwował też konie, które z pewnością pierwszymi lepszymi nie były. Na miejscu jak widać nastąpiła mała zmiana planów bo z jednego drzewa zrobiło się kilka. A może celowo o ilości nie wspomniał, żeby go nie zniechęcić do pracy?
-Trochę tego jest...
Stwierdził, patrząc na poprzewracane drzewa. Te mógł z czystym sumieniem ściąć, gorzej było z tymi zdrowymi. No ale cóż, musiał pogodzić się z tym faktem i nie zwracać uwagi na poczynania swojego misjodawcy. Wziął toporek i zszedł z wozu, ruszając do najbliższego drzewa, które miał ściąć. No cóż, praca fizyczna, jak większość misji D. Nie było co narzekać. Szybko zabrał się do pracy, w końcu im szybciej zacznie, tym szybciej skończy. Na jego twarzy próżno było jednak szukać tego uśmiechu, który towarzyszył Kosekiemu niemal na codzień.

[Shi]

Yuto Koseki
Misja rangi D
9/15
<Wiosna><389> rok
"Drzewo, drzewo i jeszcze raz drzewo!"

       
Dwójka dużych czarnych koni prezentowała się wręcz fantastycznie. Ich wizerunek nie odbierał od tych, które uczestniczą w boju. Zupełnie tak jak by zostały z jakiejś walki wyjęte... Stały posłusznie obok wozu i dyszały głośno potwierdzając swoją obecność tutaj. Tak czy inaczej mężczyzna zabrał jedną siekiere i ruszył ścinać drzewa by robota szła sprawniej. Wszytko wskazywało na to, że musiał mieć pilne zamówienie. Prawda? W końcu gdyby nie było na już to by tak nie gonił... Chłopak również nie zamierzał odstawać od swojego zleceniodawcy. Pomimo, że drzewa było o wiele więcej niż zakładał na samym początku, wziął narzędzie i ruszył wprost tam gdzie udać się miał... Będąc na miejscu młodzieniec zaczął pracować. Jego wyraz twarzy nie był zbytnio zadowolony, w końcu nic dziwnego... Roboty było całkiem sporo, z pewnością po jej skończeniu będzie miał jakieś zakwasy czy coś w tym stylu. W każdym bądź razie było wszytkiego za dużo jak na jednego chłopaka. Tutaj powinno być kilku rosłych chłopów, a nie jeden młodzik... Zapewne mężczyzna chciał zaoszczędzić by móc więcej zarobić. W końcu kilku osobą trzeba by więcej zapłacić niż jednej, a to już by było mało ekonomiczne podejście do sprawy. Prawda? Tak czy inaczej czas mijał dosyć szybko, a nasz młody bohater ciężko pracował....

[Yūto Kōseki]

Ciekawe skąd ten mężczyzna miał takie konie. W końcu tanie to one na pewno nie były. Zwykły drwal musiałby trochę zbierać na konie bojowe. No ale nie było sensu się nad tym zastanawiać. Koseki po prostu zrobi co ma zrobić, odbierze nagroda i się stąd zabierze w kolejną podróż. Tylko, że skończenie tej pracy może nie być takie szybkie i łatwe. W końcu roboty było dużo, a ich tylko dwóch. Ewidentnie ktoś tutaj próbował zaoszczędzić. No ale pieniądze zawsze się przydadzą, dlatego nie porzucił tego zadania, tylko w milczeniu pracował przy pierwszym drzewie, by na koniec móc załadować jego kawałki na wóz... A później zająć się następnymi drzewami.
Teoretycznie mógłby zainwestować w parę klonów ale później musiałby jeszcze im dorabiać toporki albo coś innego do cięcia.. a byłby to spory wydatek Chakry. Dlatego Koseki nie był tego taki pewien. No cóż, czas pokaże, może nie będą potrzebne?

[Shi]

Yuto Koseki
Misja rangi D
11/15
<Wiosna><389> rok
"Drzewo, drzewo i jeszcze raz drzewo!"

          
   Pogoda była całkiem świetna. Po mimo upływającego czasu ona w ogóle się nie zmieniała. W każdym bądź razie przynajmniej robota szła do przodu. Pomimo tak sporej ilości drzewa do załadowania, chłopakowi szło całkiem nie źle. Przynajmniej takie były plusy całej tej sytuacji. Prawda? Pierwsze drzewo nie stanowiło większego kłopotu. Młodzieniec wziął siekiere i zaczął uderzać o pień drzewa. Raz z jednej raz z drugiej. Po dłuższej chwili udało się odciąć pierwszy kawałek, nie długo po tym następny. Kiedy to zrobił, dokładnie według swojego zamysłu chłopak przeniósł kawałki pnia na wóz. Dzięki takiemu zabiegowi cała ta czynność przebiegała nieco szybciej, aniżeli gdyby miał je nosić w całości o ile w ogóle było by to dla niego możliwe. W końcu jakimś wielkim siłaczem nie był... Kolejne drzewo tak samo poszło sprawnie i szybko... Dopiero przy trzecim zaczął odczuwać pierwsze zmęczenie, a to nawet jeszcze nie była połowa. W pewnym momencie chłopak usłyszał odgłos upadającego drzewa na ziemię. Najwyraźniej drwal ściął pierwsze drzewo... Tak czy inaczej czas mijał, a robota szła do przdu. Prawda?

[Yūto Kōseki]

Praca była dosyć monotonna, Yuto ciągle robił to samo. A przy tym była ciężka i o ile z pierwszymi dwoma drzewami poszło nawet dobrze to przy trzecim już zaczęło mu dokuczać zmęczenie. Przerwał swoją pracę i zrobił chwilę przerwy na złapanie oddechu i danie dłoniom odpocząć. Po kilku minutach złożył pieczęcie Konia i barana by wykonać przed sobą szmaragdowe lustro.
-Shōton: Suishō Bunshin no Jutsu!
Tutaj jednak przydadzą się posiłki. Dwaklony powinny wystarczyć, przynajmniej na razie. Dał im wystarczająco chakry by mogli wykonać za chwilę po jednej technice Shotonu. Do tego czasu jednak, ustawił swoje sobowtóry przy kolejnych drzewach. Jeśli będą robili trzy jednocześnie to pójdzie trzy razy szybciej! Nim jednak zaczęli Yuto jeszcze chwilkę odpoczął. Podziwiał przy okazji spadające drzewo, które drwal obalił swoją siekierką. Czyli on także nie próżnował. Chociaż szło mu trochę wolniej niż Kosekiemu.

  Ukryty tekst

[Shi]

Yuto Koseki
Misja rangi D
13/15
<Wiosna><389> rok
"Drzewo, drzewo i jeszcze raz drzewo!"

          
    Chłopak zaczął odczuwać pewne zmęczenie. W końcu nic dziwnego, przecież wykonywał fizyczną robotę. Prawda? Tak czy inaczej musiał odpocząć, więc podziwiając upadające drzewo zrobił sobie krótką przerwę. Dzięki niej dłonie odpoczęły, a i umysł mógł coś ciekawego na to zaradzić. W krótkim czasie Yuto doszedł do pewnego wniosku... Chłopak wykonał technikę shotonu, dzięki której stworzył dwa klony. Młodzieniec nie mógł wpaść chyba już na lepszy pomysł. Dzięki takiemu, a nie innemu rozwiązaniu robota wystrzeliła jeszcze szybciej do przodu i nim się chłopak obejrzał było załadowane już pół wozu. To tylko tyle słabo, że była jedna siekiera dostępna... Ale i tak szybciej szło niż wcześniej. Prawda? Tak czy inaczej czas mijał, a zadanie dobiegało końca. W pewnym momencie chłopak usłyszał upadanie kolejnego drzewa oraz głos mężczyzny.
-Załaduj te kawałki na wóz... -powiedział, najwyraźniej pierwsze drzewo było już pocięte. Teraz tylko drugie i poznosić to co tutaj jest i koniec. Prawda? Chociaż pomimo tego udogodnienia chłopak wciąż odczuwał pewne zmęczenie. I pomyśleć co by było gdyby nie pomógł sobie klonami...

[Yūto Kōseki]

Z tego całego zmęczenia musiał chyba zapomnieć o technice, która klony miały później wykonać by wytworzyć toporki. No cóż, nawet najlepszym się zdarzało, a co dopiero Doko! Praca jednak przyśpieszała, więc i tak było dobrze. Czas mijał a Yuto i jego sobowtóry ciągle pracowały, aż do momentu gdy usłyszały dźwięk upadającego drzewa. Pracodawca też chyba nie próżnował. Nawet zdążył porąbać to poprzednie drzewo. Zgodnie z poleceniem trójka identycznych Kosekich zaczęła ładować kawałki drewna do wozu. Powoli chyba kończyli, prawda? Taką przynajmniej nadzieję miał użytkownik kryształu, który najchętniej już ruszyłby w podróż by wydać zarobione na poprzedniej misji pieniądze. No ale zadanie trzeba było wykonać do końca, nieważne jak męczące i monotonne by nie było.
Chociaż po odebraniu nagrody będzie musiał sobie zrobić dłuższą przerwę. Noszenie i cięcie drewna było męczące, szczególnie gdy robiło się to bez niczyjej pomocy. Nie licząc sobowtórów, które pojawiły się trochę późno.

[Shi]

Yuto Koseki
Misja rangi D
15/15
<Wiosna><389> rok
"Drzewo, drzewo i jeszcze raz drzewo!"

          
  Po stworzeniu sobowtórów praca szła bardzo szybko. Z czego z pewnością bardzo się cieszył mężczyzna zatrudniający Yuto tutaj. Tak czy inaczej chłopak musiał się jeszcze trochę wysilić, aby dostać swe wymarzone wynagrodzenie. Prawda? Wszytko szło zgodnie z planem. Kolejne pocięte kawałki drzewa lądowały na spodzie wozu, z którego miały później trafić do odbiorcy. Pogoda w dalszym ciągu dopisywała, z czego Yuto mógł się jeszcze bardziej cieszyć. Chłopak na pewno nie chciał by pracować w warunkach nie korzystnych. Bądź też wykonywał by czynności z większym trudem... Dzięki koroną drzew wszędzie padał chłodny kojący zmęczenie cień. Tak czy inaczej praca szła do przodu. Po załadowaniu ostatniego drzewa na wóz mężczyzna podszedł do chłopaka...
-Fajnie, że trafiłem tutaj na ciebie...-powiedział lekko zadowolonym głosem. Najwyraźniej cieszył się i tyle...
-Trzymaj, oto twoje wynagrodzenie...-powiedział miłym tonem głosu, następnie wręczył naszemu bohaterowi woreczek z monetami w środku. Odchodząc od niego zmierzył wzrokiem raz jeszcze dwójkę kopi chłopaka. Napewno był nimi bardzo zaciekawiony, musiał to nie być codzienny widok w tym miejscu. Tak czy inaczej ten odszedł, by chwilę po tym wsiąść na wóz i odjechać we własnym kierunku.
-Bywaj!-powiedział głośniejszym tonem głosu na pożegnanie. Kilka chwil później wóz zniknął z oczu chłopaka gdzieś za drzewami. Szkoda tylko, że nie podrzucił go do wioski... Może jechał w inną stronę, grunt że ta nie była daleko. Prawda?

"Misja zakończona powodzeniem!"

[Yūto Kōseki]

Potrzebował jeszcze trochę czasu by uporać się z tym wszystkim. Praca była długa, monotonna i uciążliwa ale wreszcie nadszedł jej koniec. Zmęczony i zadowolony z siebie Koseki odebrał nagrodę i podziękował mężczyźnie. Patrzył jak ten oddala się na wozie, by zawieźć drewno. No cóż, może faktycznie jechał w jakimś innym kierunku i nie dałby rady go podrzucić. Nie roztrząsał tego tematu. Zrobił co miał zrobić, dostał co miał dostać i tyle. Przerwał działanie techniki, a klony rozpadły się na kryształy. Za parę dni znikną, bo nie podtrzymywał ich chakrą.
-No to teraz pora zająć się zakupami i wracać domu!
Stwierdził, ruszając w swoją stronę. Do wioski klanu Hyuga miał przynajmniej kawałek, więc nie mógł się lenić.

//zt