Droga prowadząca przez dzielnicę mieszkalną

[Ruushi Fea]

Kiedy cała sytuacja z pijakiem została za nami, można było się skupić na bardziej naglących sprawach, jak chociażby uleczenie ran Momo czy wyjaśnienie sytuacji z matką Sakami. Z racji że ja wzięłam na siebie pierwsze z zadań, to drugie przypadło Hiromi. Kanda na szczęście bez zbędnych pytań odstawiła chłopaka na ziemię, więc mogłam zabrać się do roboty.
- Momo jest cywilem, nie szkolił się w korzystaniu z chakry. - powiedziałam jedynie aby odpowiedzieć na pytanie na które Hiromi prawdopodobnie nie byłaby w stanie, ponieważ chłopak nie miał okazji podzielić się z nią tą informacją a po tym zajęłam się wyleczeniem chłopaka, co również nie trwało szybko. Z moją pomocą zacisnął on zęby na mojej ręce i poczułam jak moja chakra zaczęła umykać aby od razu zasklepiać jego rany i przywrócić mu przytomność. Kiedy proces już się skończył a Momo wrócił do swojej formy sprzed bliskiego spotkania trzeciego stopnia z butelką po sake, uśmiechnęłam się do niego.
- Bez nerwów Momo, sama to zrobiłam żeby ci pomóc. - powiedziałam, odwijając z powrotem rękawy aby zasłonić przedramiona całkowicie pokryte licznymi bliznami po czym wyprostowałam się i pomogłam również wstać kurierowi. - W zupełności podpisuję się pod wcześniejszymi słowami Hiromi-san. - powiedziałam jedynie, spoglądając to na Kandę, to na Sakami, to na Hiromi.

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Rok 394

---

- Momo-kun jest z Shigashi, tak samo jak Ruushi Fea. Chłopak jest kurierem i chce dostarczyć przesyłkę, a także rozejrzeć się, czy jest jakaś tutaj robota dla kurierów czy jakoś. Też dopiero spotkałam ich, ale to bardzo mili ludzie.

Obserwowała jak Ruushi "karmi" chłopaka i poczuła lekkie obrzydzenie. To jednak zadziałało i chłopak szybko doszedł do siebie. Umiejętności na tym świecie i rzeczy, które mogły być robione z chakrą były nieograniczone i niezwykłe. Dlatego nawet się nie zająknęła.

- Tak, Uchiha Hiromi. Inoachi-san jest odpowiedzialny za opiekowanie się mną, kiedy jestem tutaj w gościach - wyjaśniła Hiromi, złożyła dłonie na podołku i ukłoniła się kobiecie. - Miło mi poznać, Kanda-san. Twoja osoba jedynie potwierdza moją dobrą opinię o ninja klanu Yamanaka. Proszę się nie przejmować małżonkiem. W sensie… proszę nie przejmować się tym, że coś się w nim zmieniło. Ten świat potrafi zniszczyć ludzi… jednak nie znaczy to, że powinien niszczyć świat innych.

- Sakami-san - spojrzała na dziewczynę. - Na nikogo nie będę donosić. Ot, przepychanka na ulicy, nikt nie musi wiedzieć. Nie jestem typem osoby, co zaraz bieży, żeby skarżyć, szczególnie jeżeli sama wybrałam się bez ochroniarza i sama wpakowałam w kłopoty. Proszę, nie martwcie się. Kanda-san, możesz spokojnie zająć się swoimi obowiązkami, a my resztę spraw załatwimy tutaj jak dorośli ludzie, którymi przecież jesteśmy, prawda?

Uśmiechnęła się radośnie, próbując poprawić rozczochrane włosy, po czym cichutko mruknęła do Sakami.

- Nie chcesz być kunoichi, co?

  Ukryty tekst

[Ario]

Hiromi & Ruushi
Misja rangi C
Kolejka 12/14

Zła dzielnica

Sytuacja wydawała się być w miarę opanowana. Dopiero po dłuższej chwili Momo patrzył na Ruushi spode łba, jakby nie wierzył w to, że nie chciał jej zrobić krzywdy. Nie na codzień spotyka się leczenie poprzez gryzienie, jednak chłopak dotknął swojej głowy i zobaczył, że jedyne co mu zostało to stare ślady krwi. Miejsce po uderzeniu było zaleczone.
- O kurczę Ruushi Ty nie kłamaś! Naprawdę mnie poleczyłaś. Jak to działa!? Od zawsze miałaś takie umiejętności!? - chłopak był chyba w szoku, jednak cała ta sytuacja pachniała dobrą komedią.

Przyglądała się temu Kanda i Sakami, które rozmawiały bezpośrednio z Hiromi. Uchiha potwierdziła, że na nikogo nie doniesie i że załatwi sprawę jak dorośli ludzie.
- Dziękuję Ci Hiromi z Uchihów. Nawet nie wiesz ile to dla mnie znaczy. Jeszcze raz przepraszam Cię za wszystko...i Twoich towarzyszy. Czy jest coś, co mogę dla Was zrobić? - powiedziała spokojnym tonem. W tym samym momencie do akcji wpadł Kurai, który zrobił kilka kroków w Waszym kierunku.
- A może mi Pani powiedzieć, czy są tutaj jakieś gildie kurierskie, albo coś? Potrzebujemy zleceń. - poinformował pełen wiary.

Kobieta patrzyła na niego przez chwilę.
- Nie do końca rozumiem...ale raczej nie ma. Jeżeli potrzebujesz zleceń, przyjdź do siedziby klanu, tam napewno będą mieli zlecenia do roznoszenia. Co prawda to jest oznaczone misją D lub C, ale...skoro jesteście Shinobi, to w sumie chyba na jedno wychodzi? - powiedziała ze spokojem.

Hiromi zapytała o byciu Shinobi Sakami. Ta jedynie opuściła wzrok.
- To nie tak, że nie chcę... - mruknęła po cichu, lecz nie kontynuowała wątku. Dopiero po chwili jej matka popatrzyła i wtrąciła się w Waszą rozmowę.
- Na jednej z misji B bandyci złapali jedną z jej koleżanek do niewoli i obcięli jej język. Od tamtej pory Sakami nie może przełamać się, by wrócić do bycia Kunoichi, bo uważa, że to jej wina, prawda? - powiedziała.

Sakami już nie odpowiedziała, ale jej wzrok powędrował gdzieś na ziemię. A wy z kolei wiedzieliście, czemu niemrawa koleżanka z wcześniej się nie odzywała.

[Ruushi Fea]

Zadowolona z faktu że Momo już czuje się zdecydowanie lepiej a panująca na miejscu atmosfera się rozluźnia, sama również pozwoliłam sobie głęboko odetchnąć.
- Oczywiście że mówiłam prawdę! Jak mogłeś w ogóle podejrzewać że skłamałabym w takiej poważnej kwestii jak ta! - powiedziałam z udawanym naburmuszeniem w głosie do chłopaka po czym zachichotałam kiedy wstaliśmy i podeszliśmy aby dołączyć się do rozmowy Hiromi, Sakami i Kandy.
Momo zdążła wrócić zwyczajowa werwa i teraz od razu zamierzał wykorzystać okazję aby zdobyć garść cennych informacji od dorosłej kunoichi na co zareagowałam jedynie uśmiechnięciem się pod nosem i lekkim pokręceniem głową. Korzystając z okazji że chłopak był zajęty, wyciągnęłam kawałek bandaża i starałam się w miarę możliwości otrzeć kuriera z krwi, żeby nie przyciągał na siebie aż tak mocno spojrzeń przechodniów kiedy już udamy się do siedziby władzy. No i oczywiście żeby nie zrobił złego wrażenia na adresacie paczki, którą mieliśmy niebawem dostarczyć.
W międzyczasie rozmowa toczyła się dalej i miałam również okazję dowiedzieć się o powodzie dla którego Sakami miała opory aby pójść w ślady matki i zostać kunoichi a także wyjaśniła się tajemnica milczącej dziewczyny z jej grupy. Napomknięcie o okropieństwie jakie zostało wyrządzone tak młodej dziewczynie od razu wywołało u mnie skrzywienie się i lekki dreszcz, przypominając również o rzeczach jakich dopuszczał się na mnie i moim rodzeństwie doktor Watanabe.

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Rok 394

---

Hiromi przyjęła przeprosiny i po chwili by powiedziała, że niczego nie potrzebują, ale już się wtrącił Momo, który zapytał o gildie kurierskie. Kanda odpowiedziała, że to działa na zasadzie odbierania misji z Siedziby klanu, przez co Hiromi zaczęła mieć podejrzenie, że Momo tego nie wiedział oraz, że w Shigashi działało to inaczej. Było to ciekawe i miała ochotę zapytać o więcej. I wymyślić, jak pomóc Momo w jego interesie. Strasznie polubiła chłopca, był niesamowicie pocieszny. Chciała się również dowiedzieć czegoś o Ruushi.

No i był to dobry sposób na zajęcie sobie czasu. No i znalezienie sobie kilku znajomych, może przedstawienie ich Azumie. Hiromi uwielbiała zdobywać przyjaciół. Miała też nadzieję, że z Sakami teraz będzie lepiej, szczególnie, że Hiromi poznała powód jej zachowania. Cóż - trauma była straszną rzeczą.

- Rozumiem, Sakami-san. Sama byłam w sytuacji, gdzie z mojej winy na misji zginęły dwie osoby, a mój ochroniarz musiał dokonywać cudów, żeby mnie ochronić. Bo ja sama byłam za słaba, żeby się obronić i nie potrafiłam odpowiednio rozmawiać, żeby zmienić zdania naszych przeciwników. Byłam za słaba, była to moja wina… dlatego teraz próbuję zrobić wszystko, żeby stać się silniejszą.

Zwróciła się potem do Kandy.

- Jeszcze raz dziękuje, Kanda-san. Wierzę, że teraz wszystko będzie w porządku i dogadamy się tutaj. W ogóle - spojrzała po Ruushi, Momo, i Sakami - zapraszam na obiad do Sosenki. Zajmiemy się najpierw dostarczeniem paczki Momo-kuna, a następnie pójdziemy wszyscy coś zjeść i sobie porozmawiamy. Będzie bardzo miło! Sakami-san! Zaprosisz też swoje koleżanki?

[Ario]

Hiromi & Ruushi
Misja rangi C
Kolejka 13/14

Zła dzielnica

Już zaczynało być sielankowo, gdy tylko Kanda odpowiedziała o misjach. Wtedy Momo spojrzał podejrzliwie na Ruushi i Hiromi, po czym podrapał się po głowie.
- A to nie trzeba być jakimś tym ninja, żeby móc zlecenie wziąć? W Shigashi to nawet nie było Siedziby...a może i była...kurcze sam nie wiem, ale jakoś nigdy tam nie byłem. - powiedział spokojnie Momo.
- Wystarczy być shinobi z oficjalną przynależnością. Tutaj Twoja koleżanka Uchiha jest nawet gościem politycznym, więc przynależność ma. A Twojej drugiej koleżanki to nie znam...z którego jestes klanu? - zapytała Kanda Ruushi.

W międzyczasie rozmowa zeszła na kwestie wyjścia na jedzenie. Hiromi próbowała za wszelką cenę zjednać sobie Sakami, jednak dziewczyna od pewnego czasu była wycofana. Nie wiadomo, czy to kwestia ostatnich wydarzen, czy po prostu dziewczyny nie była jeszcze za bardzo do Ciebie przekonana.
- Ta...no...spoko...kiedyś możemy. - powiedziała cicho, po czym odwróciła głowę. - Idę do domu się położyć. - dodała, po czym ruszyła do środka i gdy tylko zniknęła, to zamknęła za sobą drzwi.

Kanda patrzyła na to wszystko, by odezwać się dopiero po chwili.
- Miała ciężko. To trochę moja wina. Nie bądźcie dla niej źli po tym wszystkim, proszę. - cicho westchnęła. - Dobrze, ja muszę wracać. Trzymajcie się i powodzenia w misjach...kurierskich. - dodała, po czym wsadziła swoją katanę do pokrowca na plecach i zniknęła trzema shunshinami poza Wasz widok.

Dopiero potem Kurai wkroczył do akcji.
- Ale się porobiło. To ruszamy oddać paczkę? Niedaleko mamy, więc może uda nam się szybko załatwić przesyłkę! - powiedział zadowolony i ruszył pierwszy wyznaczając szlak.

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Rok 394

---

Hiromi popatrzyła na Sakami. Ona by ją wzięła od razu na ten obiad, ale cóż, ta nie miała ochoty na to najwyraźniej i miała zepsuty humor. Kiedy Sakami wymruczała swoją odpowiedź i ryszyła do domu, Hiromi podbiegła do niej i powiedziała cicho.

- Nie pozwól sobie na takie traktowanie. Jesteś wystarczająco dorosła, żebyś mogła decydować o sobie. Jeżeli będziesz czego potrzebować… mieszkam w domu gościnnym. Jakby co, możemy pogłówkować co i jak.

Metaforyczna dłoń do Sakami została wyciągnięta, po czym Hiromi wróciła do grupki i jeszcze raz grzecznie ukłoniła się Kandzie.

- Dziękujemy za interwencję, Kanda-san. To spowodowało o wiele mniejsze problemy, potencjalnie. Mam nadzieję, że nie będziesz miała z tego powodu żadnych problemów. Miłego dnia, Kanda-san. To był zaszczyt cię poznać.

Hiromi się uśmiechała do Momo i Ruushi.

- No… tośmy się wpakowali. Wezmę was na ten obiad po wszystkim i tak, tego się nie martwcie - stwierdziła Hiromi. - Momo-kun, dobrze się czujesz? Ruushi-san, jeszcze nigdy nie widziałam takiej umiejętności, można się tego nauczyć? Mogę zobaczyć twoje ramiona? Momo-kun, ty prowadź do naszego celu.

[Ruushi Fea]

Rozmowa trwała w najlepsze a ja w tym czasie zdążyłam powycierać z kuriera resztki krwi, dzięki czemu wyglądał akceptowalnie, a przynajmniej jeżeli chodziło o dostarczenie paczki klientowi.

- Ja nie jestem członkinią żadnego klanu z tego co mi wiadomo, dorastałam w sierocińcu, pracuję po prostu w Shigashi no Kibu. - odpowiedziałam Kandzie. Hiromi w tym czasie zdążyła zaprosić Sakami i jej koleżanki na wspólny posiłek, jednakże młoda dziewczyna najwyraźniej nie miała na razie zamiaru skorzystać z tej oferty, więc po chwili zarówno córka jak i matka oddaliły się w swoich kierunkach.

- No przez moment było nieciekawie, jednakże koniec końców chyba nie wyszło najgorzej, prawda? Ale teraz to już szybko oddajmy tą paczkę i chodźmy coś zjeść bo czuję się jakbym miała umrzeć z głodu, hahah! - powiedziałam, śmiejąc się lekko na koniec po czym odwróciłam się do Hiromi, która najwyraźniej była zainteresowana moimi umiejętnościami. W miarę jak kierowaliśmy się do destynacji, szłam obok Hiromi aby zaspokoić jej ciekawość.

- Nie wydaje mi się aby dało się tego nauczyć, nie wiem czy taki efekt nie jest u mnie spowodowany... Badaniami w jakich brałam udział od dziecka. - odpowiedziałam Uchisze po czym po drobnym zawahaniu podwinęłam wysoko rękaw aby pokazać bardzo liczne, zaokrąglone blizny jakie pokrywały całe moje przedramiona. Było tam widać również nową, w miejscu gdzie dosłownie parę chwil temu Momo zacisnął zęby na mojej ręce.

[Ario]

Hiromi & Ruushi
Misja rangi C
Kolejka 14/14

Zła dzielnica

Hiromi podbiegła do Sakami, oferując jej pomoc, jednakże sporo wyższa dziewczyna jedynie spojrzała na Uchihę i coś mruknęła niezrozumiałego, po czym weszła do środka. Najwidoczniej nie bardzo chciała przyjmować od Uchihy czegokolwiek, tym bardziej po całej tej awanturze.

Kanda zaś na słowa dotyczące przynależności Ruushi, uniosła delikatnie brew.
- W Shigashi? I pracujesz dla...a zresztą. - cicho westchnęła. - Nie moja sprawa. - dodała przed odejściem, puszczając Ci ledwo zauważlnie oczko. Chyba, że Ci sie przewidziało, ale raczej puściła.

Momo zaś odrazu nie zwlekając zaczął prowadzić Was przez kolejne uliczki.
- Kurczę powiem Wam, że różni się to miasto od Shigashi. Tam to jak chcą Cie przekopać, to biorą Cię przekopują, a tutaj to jakieś prania mózgów robią i w ogóle inne rzeczy. Chyba wolałem Shigashi. - powiedział w swoim energicznym stylu. - To już tuż za rogiem, chodźcie!

Dotarliście do szeregowca, a Momo podszedł do jednych drzwi i zapukał. Coś się poruszyło od drugiej strony i w przejściu pojawiła się starsza kobieta.
- Tak...? Słucham!? - powiedziała cicho.
Momo zaś odrazu wyciągnął paczkę w jej kierunku.
- Dzień dobry Pani Kuchiki! Kurai Momo, Gildia Kurierska. Paczka dla Pani! Od syna z Shigashi! - powiedział zadowolony, a kobiecina przechwyciła paczuszkę.
- Ooo...hehe...dziękuję bardzo. Bardzo lubię, jak mi przesyła tamtejsze dango. Są zdecydowanie najsmaczniejsze ze wszystkich, które jadam. Poczekaj młodzieńcze, zaraz przyniosę zapłatę. - powiedziała, po czym zamknęła drzwi.

Staliście z dobre 10 minut i już zaczynaliście się martwić, czy kobieta w ogóle pamięta o Was, gdy nagle drzwi ponownie się otworzyły i została przekazana Wam kasiorka. W sensie Momo ją przechwycił, bo on stał przy wejściu. Kobiecina pożegnała się z Wami, a Momo wrócił do Was ucieszony.
- O kurcze patrzcie ile mamy kasy! Przecież w Shigashi to bym musiał z tydzień albo lepiej nosić paczki! Mam nadzieje, że te dango sie nie rozpadło, ale chyba dobrze, skoro nic nie mówiła. Sam zabezpieczałem paczke! Macie, to wasz przydział. - powiedział i podzielił po równo wypłatę.
- To co, idziemy odpocząć i zjeść? Strasznie mnie wymęczyła ta dzisiejsza przygoda. A jutro weźmiemy się...może spróbujemy od siedziby władzy? Może będą mieli zlecenia? Napewno warto sprawdzić.

Misja zakończona sukcesem
Ruushi i Hiromi jeszcze po 1 poście na zakończenie misji

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Rok 394

---

Dango.

No oczywiście, że to musiało być dango. Coś wyjątkowo głupiego, jednocześnie coś ważnego. Cóż, Shigashi i Soso były dość blisko, więc dałoby się coś takiego załatwić. Było to coś, co może warto byłoby przemyśleć. Shigashi było takim centrum w tej części świata, jeżeli chodzi o handel. Pomyśli o tym później. Było to jednak bardzo miłe - samo to, że mogła myśleć o innych rzeczach niż to, co się potencjalnie działo w Sogen. Poznawała ludzi, spotykała nowe problemy. Przygoda zakończyła się dobrze.

Było dobrze.

Było w porządku.

Hiromi uśmiechnęła się do Ruushi, z którą nie miała szczególnie szansy rozmawiać, tak naprawdę, w czasie tego wszystkiego. Jednak po wszystkim, kiedy już oddali paczkę, była raczej taka możliwość. Możliwość porozmawiania z tą miłą dziewczyną. Trochę jej uciekło z głowy, o czym rozmawiały wcześniej, ale tematów - cóż, teraz zrobiło się sporo.

- Więc… to gryzienie czy cokolwiek to jest, do leczenia. Da się tego nauczyć? Ja jestem bardzo podstawowym medykiem i tak myślę, że jakbym się nauczyła czegoś takiego… cóż, mogłabym chronić mojego ochroniarza trochę lepiej. W sensie, upewnić się, że jest bezpieczny, kiedy mnie chroni - stwierdziła i wskazała ręką na drogę w stronę Sosenki. Miała zamiar opłacić pobyt Ruushi i Momo w Saimin. Nie mogła ich przyjąć w Kaika, byłoby to… cóż… źle widziane. Ale mogła upewnić się, że nie odchodzili z Saimin z mniejszą liczbą pieniędzy.

- Siedzibę władzy też możemy sprawdzić. Ale myślę, że możemy porozmawiać o tym, co tak naprawdę chcesz osiągnąć.

[Ruushi Fea]

Po skończonej rozmowie z Kandą, mogliśmy wreszcie zająć się dokończeniem spraw związanych z paczką. Momo żwawo ruszył przed siebie, prowadząc nasza trójkę pod same drzwi do mieszkania adresata przesyłki. Niedługo później paczka była już dostarczona, zlecenie opłacone a my wiedzieliśmy już że w paczce znajdowały się... Słodycze. Cóż od czegoś trzeba było zacząć a zdecydowanie lepiej że to zapakowane dango miały taką nieciekawą przeprawę a nie coś innego, co mogłoby ulec uszkodzeniu podczas przepychanki z dziewczynami czy później w trakcie walki z pijaczyną.

- Coś, za coś, Momo-kun. - odpowiedziałam chłopakowi na komentarz dotyczący zarówno zagrożeń czyhających w Soso jak i zapłaty jaką otrzymaliśmy za wykonanie tego zadania. Pytanie tylko czy takie ryzyko jest dla kuriera warte tych pieniędzy i stresu związanego z ich zdobyciem?

Po rozdzieleniu pieniędzy na równo między naszą trójkę, Hiromi przejęła prowadzenie i ruszyła w kierunku lokalu w którym mieliśmy zjeść długo wyczekiwany posiłek.

- Nie wydaje mi się żeby było to możliwe żeby się tego nauczyć, ale sama również staram się nauczyć... Tradycyjnej medycyny iryojutsu, jednakże póki co znam jedynie absolutne podstawy. Potrafię opatrzyć rany bandażem czy zbadać co mniej więcej dolega, jednak żadnych technik nie potrafię używać niestety. - odpowiedziałam Hiromi kiedy zbliżaliśmy się do Sosenki.

[Uchiha Tsuyoshi]

Zaginione pieniądze
Uchiha Hiromi: Misja rangi D
1/14 Było dobrze, było w porządku. I to pomimo tego, że Hiromi była z dala od terenów kontrolowanych przez Uchiha. Dość specyficzny status, jaki jej przysługiwał w Saimin nie był przeszkodą we (w miarę) normalnym funkcjonowaniu. To dobra wiadomość, bo zapewne gdy Hiromi wyruszała w podróż do Soso nie była tego taka pewna.

Po szczęśliwie zakończonej misji Hiromi razem ze znajomą Ruushi Feą mogła trochę odpocząć i być może nawet zrelaksować się po dobrze wykonanej pracy. Ah, był jeszcze przecież Momo. Cała trójka miała udać się do knajpki (na przykład na dango) i prawdopodobnie właśnie się tam wybierała, gdy Uchiha zauważyła, że w jednej z bocznych uliczek odchodzących od drogi, na której się właśnie znajdowali, rozegrała się następująca scena. Szedł nią młody, kilkunastoletni chłopiec. Miał brązowe włosy i był ubrany w najzwyklejsze ubrania, które sugerowały że pochodził ze średnio zamożnej rodziny. Co jednak istotne, poruszał się on wolno, wręcz ociężale, aż w końcu ukrył twarz w dłoniach i usiadł na murku biegnącym wzdłuż drogi. Hiromi nie była w stanie tego dostrzec z tej odległości, ale wyglądało to tak, jakby był zrozpaczony i być może nawet płakał. Oczywiście nie miała pojęcia czy na pewno tak było i co ewentualnie było tego powodem. Tego może się dowiedzieć, jeśli zechce zbadać całą sytuację. Oczywiście mogła też go zignorować i pójść na dango. Kolejną z opcji było też odszukanie jakiegoś Senjuu, któremu można by obić twarz, ale ta tradycyjna rozrywka klanowa mogła być nieco utrudniona w tych okolicznościach.

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Rok 394

---

Hiromi, chociaż chciała wybrać się z Ruushi oraz Momo na jedzenie, nie mogła tak naprawdę zostawić za sobą smutno wyglądającego chłopaka. Szczególnie, kiedy przed chwilą była świadkiem tego, jak to było żyć z mniejszą ilością szczęścia niż ona. Jednak była z bogatej rodziny, wysoko i dobrze ustawiona. A te dziewczyny Yamanaka oraz Ruushi i chłopiec - Momo - mieli od niej o wiele mniej szczęścia.

W związku z tym chciała pomóc.

Wcisnęła mieszek z pieniędzmi Ruushi i Momo, żeby - nie dość, że znaleźli odpowiednie miejsce do spania i najedli się, ale również była tam suma wystarczająca, żeby ogólnie przeżyć dobrze - chociaż skromnie - jakiś czas. Planowała się z nimi spotkać później, ale teraz zdecydowała się sprawdzić, co było nie tak z chłopcem, który płakał.

Po pożegnaniu, odbiła w uliczkę, gdzie siedział chłopiec, wydobywając z połów swojego eleganckiego - nieco zabrudzonego kimona (pewnie spędzi trochę czasu na próbę wyczyszczenia go, bo prać takiej tkaniny nie mogła!) - chustkę i podała ją chłopcu z uprzejmym uśmiechem.

- Hej, proszę - powiedziała dziewczyna. Była trochę rozczochrana bo walce i pskówce z dziewczyną z klanu Yamanaka, ale jak najbardziej się delikatnie uśmiechała. - Wszystko w porządku?

[Uchiha Tsuyoshi]

Zaginione pieniądze
Uchiha Hiromi: Misja rangi D
3/14 Hiromi zdecydowanie nie była typem kunoichi, która szła na łatwiznę. Mając w perspektywie smaczne dango z Momo i Rushi zdecydowała się podążyć z pomocą nieznajomemu chłopakowi, który najwyraźniej przeżywał trudne chwile. Taką postawę się chwali, z pewnością wielu byłoby takich, którzy nawet nie spojrzeliby drugi raz w kierunku potrzebującego pomocy młodego człowieka.

No właśnie, co do tego ostatniego, to nie zauważył on nawet, że zbliża się do niego nasza bohaterka. Dopiero kiedy ta wyciągnęła w jego kierunku dłoń z chusteczką, ten podniósł głowę i spoglądnął na nią wyraźnie zaskoczony. Miał krótkie, brązowe włosy i zielone oczy, na których mogła dostrzec jeszcze pozostałości po płaczu. Poza tym nie wyróżniał się absolutnie niczym – prosty chłopak jakich wielu, z pewnością młodszy od niej o jakieś dwa-trzy lata.

- Dziękuję – odpowiedział, biorąc do ręki chusteczki z posępnym wyrazem twarzy. Otarł policzki i oczy i westchnął ciężko. Już miał się odezwać, ale najpierw zawiesił na niej wzrok, jak gdyby upewniając się, czy to dobry pomysł mówić jej o swoich problemach. Wyraźnie zwrócił jednak uwagę na jej torbę i kaburę, co prawdopodobnie pozwoliło mu wywnioskować, że jest ona kimś z sił porządkowych osady albo nawet kunoichi. Nie dopytywał jednak, zwyciężyła chyba chęć uporania się z problemem… w jakikolwiek sposób.

- Miałem przekazać pieniądze panu Sawada, 200 ryo… Były w takim woreczku, miałem je w kieszeni – poklepał się po kieszeni swojej kamizelki – po drodze… ja nic nie robiłem i uważałem, ale później okazało się że ich nie ma. Ja nie wiem dlaczego, byłem tylko na targowisku, zapłaciłem za lody dla siebie i Miyuri i sprawdzałem, te pieniądze tam były… a przed chwilą zorientowałem się, że ich nie ma – jego opowieść była nieco chaotyczna, ale nie można było wymagać od niego idealnego opisu sytuacji. Co prawda już się uspokajał (częściowo na pewno pod wpływem tego, że zainteresowała się nim chętna do pomocy Hiromi), ale wciąż był pod silnym wpływem emocji. Z pewnością jednak można było go dopytać o pewne szczegóły.

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Rok 394

---

Słuchając chłopca, przekrzywiła nieco głowę z zainteresowaniem. Nie przerywała mu. Pozwoliła się wytrzeć i opanować, a następnie wyjaśnić co się stało i dlaczego był tak poruszony. No i zrobiło się jej go żal. 200 ryo to było sporo pieniędzy, jeżeli myślało się o tym, ile kosztowało jedzenie ogólnie. Ona sama absolutnie nie miała problemów z pieniędzmi - i rodzice i brat zapewniali jej całkiem ciężką sakiewkę (miała nadzieję, że w przyszłości jej mąż będzie zapewniał nawet cięższą). Mogła lekką ręką podarować chłopcu te pieniądze.

Tylko trochę szkoda.

- Y-hmm - mruknęła Hiromi. - Rozumiem. Dobrze. Może uda się nam to załatwić. Co ty na to? Wstań, odetchnij i spróbujemy odtworzyć twoją drogę i zobaczymy, czy sakiewka gdzieś ci wypadła po drodze. Im szybciej tym lepiej, oczywiście. Dodatkowo opowiedz mi wszystko bardzo dokładnie - poprosiła, podając chłopcu rękę, żeby pomóc mu wstać. - Ale tak zupełnie wszystko, bardzo dokładnie. Czy ktoś na ciebie wpadł i czy komuś pokazywałeś sakiewkę. No i rozglądaj się. Jak ci na imię? Ja jestem Hiromi.

Hiromi pozwoliła chłopcu prowadzić ją, sama się rozglądając i słuchając tego wszystkiego, co do niej mówił.