Brama miasta i okolice

[Minoru]

Wydostanie się z miasta przyjął z wielką ulgą. Obawiał się tłoków przy bramie, a to oznaczałoby opóźnienia. Nie lubił opóźnień. Również ruch na szlaku wyróżniał się tym, że tego praktycznie nie było. Czyżby ludzie bali się rozbójników, czy może stał za tym jakiś inny powód? Nieważne, teraz nieważne. Będzie poprawiał życie mieszkańców Soso, krok po kroku…
-Cholera- Przemknęło mu przez myśl, aż się zatrzymał. Był to pierwszy raz gdy odnalazł swój cel w życiu. Chciał pomagać innym. Budować nowy, lepszy świat dla innych mieszkańców Soso. Czy oznaczało to, że będzie chronił każdą żywą istotę od Daishi do Kantai, od Yinzin po Tsurai, a może będzie prowadził swoją prywatną wojnę z całym światem dla dobra mieszkańców Soso, tego jeszcze nie wiedział, ale od czegoś musiał zacząć.
Na miejsce dotarł jakiś czas później. No właściwie, nie na samo miejsce, ale na tyle blisko by móc ocenić, że dociera na miejsce. Pojawił się jednak inny problem. Ktoś stał przy wozach… a przynajmniej tak mu się zdawało. Złożył więc pieczęć, pojedynczą, nawet nie będącą kompletną i skupił swoje magiczne zmysły. Zaczął wyczuwać chakrę. Namierzył swój cel i zaczął obchodzić go dookoła. Starał się skradać na kucaka, jakąś wysoką trawą, lub też lasem. Dla pewności, wyciągnął jedno ze swoich ostrzy. Chciał zajść osobę, która tam stacjonuje. Chciał podejść do niej od pleców, przyłożyć jej ostrze do szyi i wypytać o to, kim jest i co tu robi. Ot tyle, jak na razie.

  Ukryty tekst

[Yosuke]

Minoru
Misja rangi C
11/30

Chwila spokoju, w trakcie drogi na miejsce, pozwoliła shinobiemu na odrobinę refleksji. W życiu każdego człowieka przychodzi taki moment aby bardzo dobrze zastanowił się nad swoimi celami oraz ambicjami. Dla niektórych jest to pogoń za bogactwem, dla innych za władzą, a dla jeszcze innych ochrona swoich bliskich, swojej rodziny, czy też swojego klanu. Minoru odkrył w sobie wewnętrzną siłę do tego, aby stać się tarczą dla tych, którzy będą tego potrzebować. Poczuł, że będzie w stanie stanowić osłonę dla wielu ludzi, którzy tej pomocy będą potrzebować. Z całą pewnością są to bardzo ambitne plany, a na ich dalsze rozważanie zapewne przyjdzie jeszcze czas. Tym bardziej, że w związku z tym będzie go czekać wiele trudnych momentów i ciężkich decyzji.

Teraz jednak trzeba było wrócić do rzeczywistości i skupić się na obecnym zadaniu, które przy okazji mogłoby się okazać bardzo dobrym punktem początkowym na nowej drodze czarnowłosego. Dostrzegł on w oddali przewrócony wóz oraz znajdującego się tam blisko człowieka. Do bram i murów miasta miał już dość daleko, majaczyły jedynie na horyzoncie, dlatego powrót po strażników mógłby okazać się jedynie stratą czasu. Musiał działać i natychmiastowo podjąć reakcję. Postanowił najpierw namierzyć swój cel aby później móc go prościej zaatakować. Okolica nie sprzyjała atakom z zaskoczenia, co prawda niskie trawy ustąpiły już miejsca nieco większej ilości krzewów, do jednak okoliczna roślinność bardziej przypominała wykarczowany last, aniżeli leśną gęstwinę. Wciąż pozwalało to podejść na około dwadzieścia metrów, będąc niezauważonym, jednak dalsze droga to już właściwie odkryty teren. Ruszenie, nawet szybkim tempem, mogłoby zostać momentalnie wykryte, jednak ktokolwiek grzebał w szczątkach wozu, był raczej zajęty swoją robotą. Dość głośno przerzucał kolejne rozbite deski, próbował wyłamać jakieś inne elementy, czy generalnie dość głośno przeklinał sobie pod nosem. Chyba czegoś bardzo szukał, coś czego bardzo potrzebował.

[Minoru]

Miał pecha, oj to było raczej mocnym niedopowiedzeniem. 20 metrowy odcinek pustego terenu bardzo nie sprzyjał do sprintu do celu. Zwłaszcza jeśli cel ten nie ma wrogich zamiarów, a szarża w jego kierunku właśnie takie zamiary mogłaby mu dostarczyć. Co więc miał zrobić? Nie chciał używać na nim chakry, po co odkrywać swoje karty, na kimś kto może się okazać nic nieznaczącym wieśniakiem, a jeszcze się okaże, że jest obserwowany. Właśnie… ponownie złożył pieczęć zwaną połówką szczura (cóż za kiepska i krzywdząca nazwa) i przeskanował okolic. Dopiero po upewnieniu się, że w okolicy nie było nikogo więcej wyciągnął swoje ostrze i skierował je w kierunku osobnika, na wyprostowanej dłoni. Pozycja może to kiepska, nienadająca się do wyprowadzania cięć czy pchnięć, ale za to jak efektownie wyglądała.
- Czego tutaj szukasz?! - Zadał pytanie, będąc jeszcze oddalonym na taką odległość, by pozostawić komfort psychiczny mężczyźnie.

  Ukryty tekst

[Yosuke]

Minoru
Misja rangi C
13/30

Okolica okazała się całkowicie pusta, z tym jednym wyjątkiem. Grzebiący w pozostałościach po wozie mężczyzna tak był zajęty swoimi poszukiwaniami, że nie miał możliwości dostrzec nadchodzącego Minoru. Gdy tylko usłyszał jego głos, momentalnie się wystraszył, wypuszczając z rąk małą skrzyneczkę, której zawartość rozsypała się na ziemi, oraz próbując szybko się odwrócić, jednocześnie oddalając od nieznajomego. Zrobił to tak niezdarnie, że potknął się piętą o coś i wylądował na plecach. Już po samym przerażeniu na jego twarzy i niezbyt inteligentnym spojrzeniu można było wysnuć wniosek, że żaden z niego poważny przeciwnik.

-Ja tylko... chciałem zobaczyć czy coś tutaj jest. Leżało to takie opuszczone, to pomyślałem, że może coś mi się przyda- Jąkając się, starał się wytłumaczyć swoją obecność. Czy rzeczywiście był tylko złodziejaszkiem liczącym na łatwy łup, czy też może dobrze się kamuflował i próbował zacierać ślady niedawnej zbrodni.

  Ukryty tekst

[Minoru]

Patrzył na to całe przedstawienie przed nim i nie omieszkał ocenić osoby, z którą dane mu było się spotkać. Wyglądała… niegroźnie, zupełnie jak gdyby była jednym okolicznych wieśniaków i właśnie tak ocenił ją Minoru. Jego tłumaczenie nie spodobało mu się, z drugiej strony, jeśli coś tutaj zostało do tego czasu, to znaczyło, że nie jest aż tak bardzo potrzebne, a być może temu człowiekowi przydałoby się bardziej.
– I co, znalazłeś coś ciekawego? - odpowiedział na zagajkę, zbliżając się do niego trochę żwawiej, z ostrzem wciąż wyciągniętym przed siebie.
- No już, wytrząsaj kieszenie, chcę widzieć wszystko co posiadasz - Zdecydował nagle o przeszukaniu. Jeśli ukrywał coś, to był świetny sposób by się tego dowiedzieć. Jeśli natomiast był tym za kogo się podawał to być może schował już do kieszeni jakiś dowód?
Trzeba było jeszcze przeszukać pobojowisko i okolicę samemu. Poszukać śladów broni, a może śladów po użytej chakrze, jak spalona ziemia. Najpierw jednak przeszukanie.

  Ukryty tekst

[Yosuke]

Minoru
Misja rangi C
15/30

-Nie, Panie, tylko ta skrzynka- Odpowiedział, pokazując wyciągnięte dłonie, na znak, że niczego nie zdążył zabrać. Zapewne liczył, że znajdzie tutaj jeszcze coś przydatnego, jednak w chwili, gdy wreszcie znalazł coś niezniszczonego, przybył Minoru. Wieśniak nieco trząsł się, chyba ze strachu, najwidoczniej celowanie w niego ostrzem nie wpływało zbyt dobrze na jego psychikę.

Ninja spojrzał na otwartą skrzynkę oraz wysypane z niej przedmioty. Był w niej medalion oraz kilka listów, w tym jeden sugerujący nadawcę, klan Yamanaka. Minory zrobił krok, żeby to podnieść i usłyszał jak coś delikatnie chrupnęło mu pod stopami, w pierwszym momencie brzmiało to jak resztki potłuczonego szkła. Spojrzał pod podeszwę i okazało się, że były to resztki bardzo przypominające szkło, ale jednak odróżniające się nieco kolorem, były one bowiem jasnopomarańczowe.

-Czy to wszystko? Mogę już iść? Obiecuję, że nigdy więcej już nie będę tak szperał- Odezwał się mężczyzna, licząc, że może uda mu się wywinąć. Zaczął się nawet powoli podnosić, wciąż wpatrując się w wymierzone w niego ostre zakończenie broni.

[Minoru]

Jego wzrok powędrował w kierunku wystawionych dłoni, choć jego dłoń nawet nie drgnęła. Gdy upewnił się, że rzeczywiście nie trzyma niczego w dłoniach, oderwał swój wzrok od mężczyzny, kierując go na wspomnianą wcześniej skrzynię. Zawartość była nie tylko interesująca, ale również i intrygująca.
- Nie ruszaj się - warknął w kierunku „wieśniaka”, robiąc jednocześnie krok do przodu chcąc złapać zawartość, zwłaszcza te listy i medalion ze znakiem rodu. Plan został jednak przerwany równie szybko jak został stworzony. Chrupnięcie dochodzące spod jego nogi spowodowało, że bezwiednie spojrzał w tamtym kierunku. To co dostrzegł wywołało w nim niezrozumienie.
Szkło, jasnej barwy, dość nietypowej? Neurony Minoru pracowały na wzmożonym poziomie, nie był pewien ile to trwało. Jemu wydawało się, że z dobre 2 godziny, lecz w rzeczywistości mogły to być tak naprawdę sekundy, a może i ułamki sekund. Jego ciało zareagowało instynktownie. Uskoczył do tyłu, zwiększając dystans, jak zwierzę wyczuwające zagrożenie. Pierwszym skojarzeniem Minoru dotyczącego dziwnego szkła był kryształ Koseki. Pamiętał Kitashiego, wiedział też dlatego jak bardzo zdradliwy mógł być kryształ Kosekich.
Olał całkowicie pytanie mężczyzny, ponownie skupiając się na wykrywaniu chakry. Tym jednak razem nie używał do tego pieczęci i nie skanował terenu naokoło. Skupił się na stojącym przed nim mężczyźnie oraz tworach ze szkła. Chciał wiedzieć czy wypełnia jego i je chakra nietypowa dla zwykłych ludzi.

  Ukryty tekst

[Yosuke]

Minoru
Misja rangi C
17/30

Dźwięk nadepniętych resztek momentalnie uruchomił w Minoru instynkt samoobrony. Odskoczył do tyłu, przy okazji niesamowicie strasząc małego złodzieja, który całkowicie nie rozumiał sytuacji. Przez chwilę nawet zakrył głowę rękami, jakby chciał się obronić przed dźgnięciem ze strony shinobiego. Ten jednak niczego takiego nie planował, zamiast tego natychmiast zaczął sprawdzać czy w okolicy nie pojawił się ktoś nowy. Co prawda niczego takiego nie wyczuł, dlatego miał chwilkę aby zrobić to dokładniej. To jednak również nie dało żadnego zaskakującego rezultatu. Resztki szkło-podobnego materiału musiały być efektem walki, która rozegrała się tutaj przed przyjściem obecnej dwójki. Kryształ był jednak bardzo solidną wskazówką co do pewnej przynależności atakującego. Transport nie był specjalnie broniony, tym bardziej nie przez nikogo z klanu Koseki.

-Atakują nas?- Zapytał wystraszony mężczyzna, lekko zerkając jednym okiem spomiędzy swoich palców. Nadal zakrywał swoją głowę, jakby bał się, że zaraz coś się może stać. Trząsł się przy tym niesamowicie. Oj, chyba mocno pożałuje tego sprawdzania wozu. To będzie dla niego lekcja, której nie zapomni.

[Minoru]

Wziął głęboki wdech, by uspokoić łopoczące, tłoczące adrenalinę po całym jego ciele serce. Czyli nie była to pułapka, choć przynależność szkła do kryształów wydawała się potwierdzać. Stał w takiej pozycji jeszcze chwilę, układając sobie wszystko w głowie, gdy usłyszał pytanie od mężczyzny.
– *przekleństwo nakazujące osobie oddalić się z danego miejsca w tempie szybszym niż chód*- Odpowiedział mu rozeźlony. Był zły na siebie, że zareagował tak panicznie. Był zły na tego człowieka, że zajmował się żerowaniem na ludzkich nieszczęściach. Dlatego najlepiej było dla niego, by ten się oddalił i zostawił Minoru samego. Gdyby jednak nie był dostatecznie zmotywowany, Minoru odprowadził go wściekłym wzrokiem do momentu aż nie zniknął mu całkowicie ze wzroku. Dopiero wtedy ruszył w kierunku leżących na ziemi przedmiotów i podniósł z ziemi listy oraz medalik klanu Yamanaka. Porównał go ze swoim własnym. Chciał wiedzieć, czy należał do kogoś z samego klanu, czy też do kogoś takiego jak on sam, czyli osoby służącej w klanie. Następnie przyjrzał się kopertom. Szukał adresatów i nadawców, laków, czegoś co mogło mu powiedzieć, kto i do kogo przewoził ów list. Jeśli i to nic nie da, zacznie otwierać je po kolei i sprawdzać ich zawartość.

  Ukryty tekst

[Yosuke]

Minoru
Misja rangi C
19/30

Złodziejaszek kulący się w rogu spojrzał pytającym wzrokiem na Minoru. W pierwszej chwili całkowicie nie zrozumiał tego co on do niego powiedział. Wystarczył jednak ułamek sekundy złowrogiego spojrzenia, żeby mężczyzna zaczął uciekać, tak, że aż zaczęło się kurzyć.

Można było w spokoju przejść do dokładnej analizy pozostawionych resztek. Odłamki kryształu były pierwszą poszlaką, ale to miejsce posiadało ich znacznie więcej. Kolejną rzeczą, której shinobi postanowił się przyjrzeć był medalion. Co prawda nie wyglądał on na oficjalny symbol, podobny do odznak ninja, ale nosił znak klanu Yamanaka. W środku było również zdjęcie pewnej kobiety, prawdopodobnie żony właściciela owego medalionu. Listy również wskazywały na związek z klanem z Saimin. Opatrzony pieczęcią klanową list był w istocie zamówieniem zleconym przez władze jednemu z kamieniołomów. To potwierdzało przypuszczenia, że jest to zaatakowany transport. Z samego listu można było również wywnioskować, że wkrótce tą samą trasą będzie podróżował kolejny.

[Minoru]

Zniknięcie złodziejaszka przyjął z ulgą. Wreszcie mógł skupić się na zawartości pudełka, nie martwiąc się o to, czy jakiś zabłąkany kunai nie wbije się w jego plecy. Wisior okazał się być odmiennym od jego własnego, co powiedziało mu, że jest to swego rodzaju glejt, a nie odznaka. Na zdjęcie kobiety spojrzał bardziej pobieżnie, choć właśnie to zdjęcie spowodowało, że schował medalik do kieszeni. Wszak musiało mieć dla kogoś jakąś wartość.
Dużo ciekawsza okazała się zawartość listów. Minoru musiał jednak przyznać, że w serduszku liczył na jakąś głębszą intrygę. Tylko czy informacje zawarte w liście potwierdzały wersję z plotek o kamieniarzach odrzuconych przez klan? Nie, ale to nie miał znaczenia, prędzej czy później i tak dowie się wszystkiego. Schował listy do jednej z toreb i ruszył w kierunku kamieniołomu. Jeśli nie był pewien, gdzie ten się znajdował, ruszał w kierunku odwrotnym do tego, z którego przybył, mając nadzieję, że trafi na konwój po drodze.

  Ukryty tekst

[Yosuke]

Minoru
Misja rangi C
21/30

Dalsze badanie miejsca zbrodni nie leżało w planach Minoru. Zamiast tracić kolejne minuty na bezowocne przypatrywanie się zniszczeniom i resztkom wozu, wolał pójść na spotkanie z przeznaczeniem. Dużo więcej przecież można zrobić będąc na miejscu następnego ataku, zamiast ciągle skupiać się na poprzednim.

Ruszył dalej w stronę kamieniołomu, licząc, że po drodze natrafi na karawanę. W istocie po jakimś czasie dostrzegł na horyzoncie wóz, jadący sobie dość spokojnym tempem. Szybko też przeanalizował jego niedługą trasę i dostrzegł, że gdzieś kilometr od niego znajduje się nieco większe zagęszczenie drzew, aniżeli w pozostałych miejscach. Ktoś bardzo przewrażliwiony, bądź czujny, mógłby uznać to miejsce za idealne na zasadzkę. Wóz do tego miejsca miał dużo dalej, ale z racji poruszania się nieco szybszego od zwyczajnego chodu, zapewne dotrze tam pierwszy.

[Minoru]

Czy wyciągnąłby jakieś dodatkowe wnioski przeglądając miejsce ataku? Być może, lecz odnaleziony kryształ i listy spowodowały, że podekscytował się do takiego stopnia, że nie interesowało go już nic więcej jak uratowanie kolejnej karawan.
Był tak pochłonięty wizją ochrony kolejnego konwoju, że po drodze całkowicie zatracił się w planowaniu tego jak przygotuje ochronę konwoju. Tak, miał jeden genialny plan, który mógł zapewnić mu zwycięstwo, bez większego problemu. Życie jednak, jak zwykle, miało dla niego inny plan i postanowiło wrzucić mu kłodę pod nogi.
Pierwsze co dostrzegł to konwój. Pierwsza dobra informacja, nie minął ich. Potem jednak było już gorzej. Las, przeklęty las, który zapalił w nim czerwone światło. Co mogło znajdować się w tym lesie? Właściwie wszystko, a co ważniejsze to tam mogli ukrywać się napastnicy, gotowi do wykonania kolejnej zasadzki.
Puścił się przed siebie biegiem. Musiał dotrzeć do konwoju pierwszy. Nie mógł jednak dobiec do nich w ciemno, dlatego też odpalił swój pajęczy zmysł. Złożył pieczęć, by zwiększyć swój zasięg i zaczął skanować las. Jego zasięg nie sięgał aż kilometra, lecz z każdą chwilą zbliżał się do celu i to pozwalało mu już sięgnąć oczekiwanego terenu.

  Ukryty tekst

[Yosuke]

Minoru
Misja rangi C
23/30

Początkowa odległość była zbyt duża, dlatego Minoru czym prędzej chciał ostrzec nadjeżdżającą karawanę, która chyba nie zdawała sobie sprawy z wjeżdżania w tak niebezpieczne miejsce. Gdy ninja zbliżał się stopniowo do lasu, nie wyczuwał niczego charakterystycznego. Ot teoretycznie zwyczajny las, jednak w pewnym momencie poczuł to. Jedną, konkretną sygnaturę chakry. Ktoś ukryty w koronie jednego z drzew czekał i był gotowy. To było jedynie potwierdzeniem najgorszych przypuszczeń. Niedługo dojdzie do walki, a Minoru może nie zdążyć na czas, aby odpowiednio wcześniej zareagować. Wóz był już praktycznie na wysokości tego drzewa, podczas gdy shinobiemu wciąż pozostał większy kawałek. Mógł już jednak próbować coś zrobić. Woźnica chyba go zauważył, bowiem machnął do niego ręką, ale chyba nieco zdziwił się widząc pośpiech u biegnącego człowieka.

brązowe - drzewa
różowe - Minoru
szare - wóz
pomarańczowe - źródło chakry

  Ukryty tekst

[Minoru]

Pędził ile miał sił w płucach i na ile pozwalało mu robienie dwóch rzeczy na raz (biegnięcie i wyczuwanie chakry). Czuł jak serce zaczęło pompować do krwioobiegu adrenalinę, która z jednej strony pozwalała mu zauważyć więcej, z drugiej, ciężej było mu się skupić. I wtedy stało się. Poczuł chakrę kogoś kto nie należał do karawany. No chyba, że najęto jeszcze kogoś do ochrony, lecz jeśli tak było to Minoru nawet na to nie wpadł.
Widział jak woźnica machnął w jego kierunku. Minoru zdesperowany uniósł dłonie i odmachał niczym pajacyk, mając nadzieję, że wzbudzi to w woźnicy niepokój i zatrzyma swój powóz. Jednakże, jaka by nie była reakcja z jego strony, dla naszego shinobiego jasne było, że są to jego ostatnie chwile spokoju. Sięgnął więc do kieszeni i wyciągnął z niej gumkę do włosów. Ściągnął włosy w kucyk i zabezpieczył je za pomocą gumki, by nie wpadały mu do włosów.
Leciał przed siebie na tyle szybko na ile pozwalało mu jednoczesne namierzanie celu. Teraz już jednak nie musiał tego robić z pieczęcią i miał wolne ręce i zamierzał to wykorzystać. Odczekał, gdy zbliżył się na odległość 35 metrów od ukrywającego się w drzewach celu i zaczął składać pieczęci.
Wąż -> Tygrys -> Małpa -> Świnia -> Koń -> Baran. Po złożeniu ostatniej pieczęci i wysłaniu projekcji w kierunku swego celu, przyspieszył jeszcze bardziej, chcąc przeciąć linię między napastnikiem a karawaną i stanąć pomiędzy nimi.

  Ukryty tekst