Siedziba władzy

[Papyrus]

Rozmowy ważnych osób posiadających autorytet bądź władzę przypominały nieco grę. Każdy z dwójki rozmówców miał swoje cele, każdy starał się je zrealizować za pomocą wymyślnych taktyk, zmyłek czy manipulacji przeciwnikiem, a właściwie to rozmówcą. Cel Kazumy był oczywisty i od początku go przedstawił - doniesienie Arisu o złoczyńcy-Yamanace i odpowiednim go ukaraniu. Arisu z kolei przez większość rozmowy wydała się go nie mieć, gość po prostu przyszedł do niej i tyle. Może chciała go po prostu wywalić i mieć spokój? Mimo wszystko nie mogła po prostu zignorować sprawy ważnej dla relacji dwóch potężnych Rodów, które do tej pory nie miały ze sobą spięć. Na pewno zaangażowała się w sprawę swojego podwładnego który pozwolił sobie na zbyt wiele. Zniknięcie uśmiechu na twarzy kobiety która dowiadywała się że jej zaufany podwładny dopuścił się tego czego się dopuścił było akurat zrozumiałe.
- Bardzo chętnie jej wysłucham. Co prawda mam już pomysł na serię prac które zdecydowanie dadzą mu do myślenia w kwestii tak swawolnego zachowania, ale chętnie wezmę pod uwagę opinię Kazumy-san. No i oczywiście dochodzi tymczasowy przymus przebywania w naszej prowincji. A co do obserwowania tej kary to nie mam nic przeciwko, aczkolwiek przez długoterminowy charakter kary może być to problematyczne. Proszę mi wybaczyć na chwilkę. - Arisu wstała i lekko skinęła głową, po czym podeszła do drzwi i otworzyła je delikatnie. Nie wyszła jednak z pomieszczenia, a zaczęła rozmawiać ze strażnikiem. Kazuma mógł usłyszeć jedynie fragment, który okazał się poleceniem przekazania strażnikom przy bramie by zatrzymali Juuzo i zaprowadzili ją do gabinetu, a także wysłać kilku do jego domu. Całkiem logiczna decyzja jeśli wziąć pod uwagę że gość już był na miejscu i na pewno chciałby zobaczyć grzesznika. A on sam mógł już w sumie przybyć do osady, nawet podczas rozmowy. Kobieta szybko zamknęła drzwi i wróciła na poprzednie miejsce.
- Wydałam strażnikom polecenia by natychmiast po przybyciu Juuzo do osady został tutaj przyprowadzony.
Wolałam zająć się tym już teraz. Być może Kazuma-san zechce go zobaczyć. W każdym razie jego przybycie może trochę potrwać. Może nawet kilka dni. A co kary przedstawionej przez Kazumę-san to, powiem szczerze, nie spodobała mi się. Nie jestem przekonana by takie widoki spodobały się ludziom w mojej osadzie. Moja propozycja prac jest zarówno pożyteczna dla wioski, jak i dotkliwa na godności pracującego. No i nie uderza w oczy reszty moich podwładnych. - kobieta ponownie uśmiechnęła się szeroko, najwidoczniej uznając sprawę za zakończoną. I miała w tym sporo racji, skoro kara już czekała. Pozostawała jeszcze kwestia czasu w którym przybędzie.

[Ayame]

Hyūga Kazuma

~***~ Kiedy Kazuma usłyszał o serii prac, które Arisu wymyśliła w ramach kary, aż się w nim zagotowało. Nie mógł uwierzyć, że taka znamienita osoba tak naprawdę była ciepłą kluchą, która boi się solidnie ukarać napastnika za tak haniebny czyn. Chronienie mu dupy na pewno dobrze nie wpłynie na jej wizerunek. Będzie musiał o tym zameldować Reiko. Na szczęście miał kilka dobrych propozycji, które powinny rozwiązać problem kary, więc dał Arisu chwilę, żeby mogła przekazać informacje strażnikom przy drzwiach i na powrót usiąść za biurkiem. Wtedy też przedstawił jej jeden ze swoich pomysłów. Aż zamrugał ze zdumienia, gdy ta stwierdziła, że nie podoba jej się takie rozwiązanie i że ludzie nie chcieliby tego oglądać. Na jakim ona kurwa świecie żyje?! Czy bycie Liderką tak oderwało ją od rzeczywistości, że pierdoli takie bzdury?!
- W takim razie, Pani, za rzadko wychodzisz do prostych ludzi. - Zwrócił się do niej grzecznie. - Ludzie uwielbiają egzekucje i publiczne wymierzanie kary. To dla nich świetna rozrywka i oderwanie od codzienności. Dzięki temu widzą, że władza nie pobłaża nawet swoim. Podniosłoby to Twoje morale. Byłem skłonny zaproponować jeszcze chłostę, ale chciałem uniknąć okaleczania Twojego podopiecznego, dlatego zaproponowałem upokorzenie, które jest adekwatne do przewinienia i jak najbardziej sprawiedliwe. Skoro jednak jest Pani przeciwna...
Kazuma wstał z zajmowanego fotela i wygładził swoją szatę, najwyraźniej powoli szykując się do wyjścia. Schował też portret napastnika, bo jeśli Arisu nadal będzie się upierać przy durnych pracach społecznych, to przyda się na list gończy. Chciał jednak ostatni raz zakomunikować jej, że to ma być solidna kara, a nie pierdzielenie się i chronienie tyłka.
- Jeśli chodzi o propozycję prac, to uważam, że jest to za łagodna kara jak na takie przewinienie, ale to moje osobiste zdanie. - Przyznał z powagą w głosie i na twarzy. - Nawet czyszczenie latryn ma swój pożytek, zresztą sama Pani wspomniała, że ma to być z pożytkiem dla wioski. Otóż on nie powinien czuć się w żaden sposób pożyteczny, a ukarany, napiętnowany. Niemniej, nie do mnie ostatecznie należy uznawanie, czy kara jest wystarczająca, czy też nie. Przekażę informacje Liderowi, który skontaktuje się z Panią w tej sprawie w formie listu. Pozostaje mi tylko życzyć Pani dobrego dnia i przeprosić za tą niespodziewaną i przykrą wizytę.
Po tych słowach skinął jej jeszcze z szacunkiem głową, po czym opuścił gabinet. Na jego twarzy malował się spokój i opanowanie, jednak była to tylko maska na potrzeby polityczne. Wewnętrznie aż kipiał wściekłością. Nie odpuści tej sprawy. Niech sobie Arisu wykorzystuje zwyrodnialca jako tanią siłę roboczą, żeby chronić mu dupę, ale to jeszcze nie koniec. Gdy tylko w końcu wypuszczą go z Soso, będzie musiał cały czas oglądać się przez ramię. Przy odrobinie szczęścia dostanie go w swoje ręce, a wtedy chłosta to będzie nagroda, a nie kara...

[zt]

[Juuzou Yamanaka]

Świeżo po powrocie juzou nie zaznał zbyt długo spokoju, ponieważ prawie natychmiast napotkał na specjalnego rodzaju "delegację", która miała jasne wytyczne aby sprowadzić jego osobę przed oblicze czcigodnej Arisu. Chłopak był trochę zaskoczony ale gdzieś w tyle głowy chodził mu powód tego zaproszenia, któremu raczej nie można odmówić. No cóż, skoro go oczekują to tam też się stawi. Oblicze samej Arisu to widok, którego chłopak nigdy nie odmawiał lecz pewnego rodzaju trwoga przed jej osobą nadal pozostawała. Juuzou posłusznie udał się wraz ze straznikami do znajomego budynku, gdzie najpierw przekroczył brame wejściową a potem krętymi korytarzami i po długich schodach dotarł do drzwi jej gabinetu. Drzwi te jak zwykle masywne i dobrze izolujące od dźwięków, które mogłyby wydobyć się ze środka jak i do niego wtargnąć wprost z korytarza. Chłopak chwilę czekał lecz nim zdążył cokolwiek zrobić to lekko podirytowany strażnik wykonał tę czynność za niego i zapukał. Ledwo słyszalne przez wcześniejszy masyw drewna "wejść" i klamka ugięła się pod naporem dłoni mężczyzny. Tam został wprowadzony i pozostawiony liderce klanu sam na sam. Nie bardzo tez wiedział jak zacząć i czy powód jego wizyty o, którym myśli jest tym właściwym. Stad tez pokusił się o niski ukłon i nie podnosząć się z tej horyzontalnej pozycji wymówił:
- Jestem czcigodna Arisu! Wedle życzenia!
teraz tylko czekał na to co kobieta mu odpowie i na ewentualne podjęcie dalszej dyskusji jesli tylko da mu ku temu okazje. Doskonale przecież wiemy jak zakończył sie ostatni "dialog" przełożonej z jej podwładnym.

[Papyrus]

Pozytywna opinia prysła niczym bańka mydlana. Kazuma miał zupełnie inne oczekiwania w stosunku do podejścia Arisu do całej tej sprawy. Oczekiwał ostrej fizycznej kary, wymierzonej publicznie i dodatkowo absolutnie nieużytecznej dla klanu. Nawet jeśli miało chodzić o sprzątanie szamba, to praca w pewien sposób przysługiwała się społeczności. Postawa Arisu i Kazumy były skrajnie różne, a gdzie pojawiają się różnice w opiniach tam pojawić się musiał konflikt. Kobieta wysłuchała wypowiedzi gościa, w której powątpiewał w jej znajomość potrzeb zwykłych ludzi i przekonywał do jego pomysłu, wychwalając go wspaniałą rozrywką dla prostego ludu. Arisu jednak podtrzymała swoje zdanie, sceptycznie patrząc na propozycję Kazumy.
- Podnoszenie morale poprzez publiczne kary? Wątpię czy widok cierpiącego krewniaka poprawiłby nastrój innym Yamanaka. W społeczeństwach o niejednolitym pochodzeniu i umiejętnościach, na przykład w krajach kupieckich,
takie widowisko mogłoby radować ludzi. Jeśli jednak takie rozwiązania są powszechne także w Kyuzo, nie mogę się dziwić takowej postawie. - uśmiech znikł z twarzy kobiety na dobre, pozostawiając chłodną wręcz neutralność. Jak można było interpretować to, jej słowa? Niewątpliwie miała nieco racji, a na pewno uważała swoje słowa za rację. Jako przedstawicielka wysokiego statusu mogła, nie musiała, znać też potrzeby zwykłych ludzi. W sumie było to bardzo ważne dla prawidłowego funkcjonowania całej prowincji. Ale kto, według postronnego obserwatora, powinien lepiej znać nastroje i sytuację w danej prowincji - jej władza czy władza sąsiedniej prowincji? Nagle chłód Arisu wydaje się mieć sens. Kazuma wstał i miał się już żegnać, wcześniej rzucając jeszcze ostatnie słowa odnośnie łagodności kary a także późniejszego listowego kontaktu pomiędzy liderami. Czy można było to uznać za jakąkolwiek formę groźby? Tylko ktoś bardzo przewrażliwiony zinterpretowałby to w taki sposób. Ale liderka Yamanaka miała już gotową odpowiedź, którą podzieliła się z odchodzącym Kazumą. Ponownie przywdziewając swój uśmiech.
- Rozumiem. W takim razie z niecierpliwością będę czekała na list od Reiko-san. Bezpiecznej podróży życzę. - wstała z miejsca jak przystało na osobę korzystającą z zasad kultury i kiwnęła głową na pożegnanie. Kiedy mężczyzna wyszedł, Arisu odetchnęła głęboko. Najpewniej z ulgą, że cała ta sytuacja się skończyła. Przynajmniej zdawał sobie sprawę że ostatnie słowo należało do niej. Z drugiej strony skoro mają jego portret i imię, to mogą użyć tych danych do zapolowania na niego poza Soso. Sytuacja nie była wyśmienita, ale przed ostatecznymi wnioskami trzeba było porozmawiać z samym oskarżonym. Ostatecznie istniała możliwość że to wyssane z palca bzdury mające być jedynie pretekstem prowadzącym do bliżej nieokreślonego celu. Kilka godzin później do gabinetu przyszedł, przyprowadzony przez strażników, Yamanaka Juuzou we własnej osobie. Oznajmił swoje przybycie oczekując na jakieś polecenia czy rozpoczęcie rozmowy przez liderkę. Ta, nadal siedząc, zaczęła mówić. Z jej ust dosłownie wylatywał chłód, każde słowo zmniejszało temperaturę w pomieszczeniu. Wszystko to z delikatnym uśmiechem.
- Dobrze że jesteś. I dobrze że minąłeś się z moim poprzednim gościem. Przybył by powiadomić mnie o pewnym incydencie mającym miejsce na terenie Kyuzo, prowincji Rodu Hyuuga. Chciałabym usłyszeć twoje wyjaśnienia w tej sprawie. Ich przebieg i tak sprawdzę. - nie było wątpliwości, że jakikolwiek sprzeciw w tej sytuacji był bardzo ryzykowny. Postępowanie gościa w tym momencie mogło zadecydować o przebiegu dalszych wydarzeń. Ba, na pewno zadecyduje.

[Juuzou Yamanaka]

Chłopak został spokojnie przywitany przez przywódczynie rodu jednak po charakterze jej wypowiedzi wyraźnie dało się odczuć, że to o co zapytała w jakiś sposób ją trapi i jakakolwiek odmowa nie znalazłaby w tym momencie aprobaty. No cóż, przekraczając drzwi tego pomieszczenia Juuzou liczył się z tym, że może chodzić o spotkanie z Ayame, które miało miejsce właśnie na obszarach Kyuzou. Jednocześnie przez całą drogę tutaj miał cenne chwile by zastanowić się co powiedzieć. Oczywiście nie chodziło tu o kłamstwo bo w przypadku czcigodnej Arisu trudno było wykazać się na tyle subtelnym pomijaniem prawdy by zmylić jej czujny nos a tym bardziej ogromne doświadczenie. Przecież ktoś kto stoi na czele rodu Yamanaka najpewniej czuje się właśnie podczas dyskusji, podczas swego rodzaju szachów słownych gdzie każde słowo jak i gest rozmówcy jest potencjalną szansą na odsłonięcie się. Chłopak raczej nie chciał pominąć żadnego istotnego szczegółu a mogło się to zdarzyć biorąc pod uwage czas jaki upłynął od spotkania tej dwójki.
Rozpoczął więc od słów:
- Czcigodna Arisu, jestem rad, że chce mnie Pani wysłuchać i postaram się przedstawić każdy fakt z tego zajścia.
Następnie kontynuował widząc, ze kobieta wyraźnie oczekuje całej historii.
- Nie powinno mnie to dziwić, że faktycznie ktoś tu przybył w tej sprawie biorąc pod uwage fakt skąd pochodzi sama Ayame. Z pewnością chciałbym uniknąc nazywania ja poszkodowaną bo krzywda jej się nie stała lecz po kolei.
- Przemierzałem tereny Kyuuzo trzymajać się w sporej odległości od rodzimej osady klanu Hyuuga lecz los chciał, że nam mej drodze znalazła się pewna osoba. Był to nie kto inny jak młoda przedstawicielka klanu Hyuuga spędzająca czas na treningu bądx tez kontemplacji w okolicach urokliwego wodospadu. Nie miałem pewności czy mnie wcześniej zauważyła jednak nie chciałem się wycofac by nie wzbudzać podejrzeń. Zdecydowałem się przejść obok lecz sztuka ta nie byłą tak prosta jak można było zakłądać. Dziewczyna zatrzymała mnie pytając o me imię, które podałem zważając na fakt, ze jestem pewnego rodzaju gościem na tych terenach. To jednak jej nie wystarczyło i usilnie dociekała mego nazwiska rodowego. Tutaj już nie mogłem sobie pozwolić na tyle swobody więc usłyszała nazwisko pewnego starca z okolic Soso. Najwidoczniej Ayame nie chciała poznać tylko mego imienia oraz nazwiska ale celu podróży. Wymijające odpowiedzi nadal nie przynosiły skutku i sprawiały, ze dziewczyna nadal naciskała.
- W tym momencie byłem już pewny, że gdzie bym nie poszedł ona ruszy za mną jak cień więc postanowiłem tego uniknąć. Chciałem ja unieruchomić i pozbawić możłiwości śledzenia mnie. Tak odległe tereny Kyuuzo, które często sa szlakiem podczas zleceń dla Soso nie obligują do tego, że wieść o każdej jednostce musi pozostać w rekach naszego sąsiada a im mniej informacji wycieka tym lepiej.
- Jednocześnie dotarło do mnie, że mam do czyniea z jednymi z najbardziej uzdolnionych wojowników, których przenikliwy wzrok potrafi zlokalizować cel nawet z ogromnych odległości. Zaskoczył mnie więc fakt, tego jak łatwo dziewczyna poddała się mojej technice. Naturalne jest, ze chcemy poznawać swoje granice możłiwości. Chciałem ją sprawdzić, czy faktycznie dziewczyna jest na tyle podatna. Potrzebowałem bodźca lub impulsu, czegos czego chciałaby za wszelką cene uniknąć. Dalej to była juz tylko gra na psychice dziewczyny. Pozbawiajac ją odzienia hcciałem doprowadzić do jak największego oporu i prosze mi wybaczyć ale kobiece ciało to nie jest coś czym winienem sobie zaprzatać głowe w takiej sytuacji. Efektu jednak nadal nie było a wyzwanie początkowo wywołujące dreszcz okazało się tym czym zabranie dziecku lizaka.
Tutaj chłopak ugryzł się w wargę, darując sobie porównania. i kontunuował:
- Przez ten krótki moment zdążyłem poznać trochę Ayame i chciałbym tylko zapytać któż taki osobiście stawił się w tej sprawie i dlaczego jest ona takim problemem?
- Jesli chodzi o dalszy przebieg wydarzeń to "unieszkodliwiłem jej zmysł percepcji" na kilka chwil by bezpiecznie się oddalić. Tutaj wybacz Pani lecz nie można być nigdy pewnym swego sąsiada a nastawienie wyraźnie budzące podejrzenia co do chęci pozyskania informacji nawet od tak prostego przedstawiciela rodu jakim jest poczciwy Juuzou nie jest warte ryzyka by wdawać się w słowne utarczki i ryzykować dłuższym pozostaniem w okolicy. Tak jak wcześniej wspominałem lokalizacja terenu Kyuuzou jest niekorzystna pod kilkoma względami i zawsze będziemy skazani przemierzać te tereny z większa bądź mniejsza częstotliwością ale traktowanie nas jak intruzów na tych terenach nie przystoi a takie spotkanie to zawsze miecz obosieczny.
Końcówkę wyraźnie chłopak zaakcentował i poczekał na słowa ze strony Arisu oraz dalszy przebieg tej dyskusji.

[Papyrus]

Juuzou, lądując "na dywaniku" u swojej liderki, doskonale znał swoją sytuację. Wiedział co zrobił, ale też wiedział co powiedzieć. Spowiedź przed Arisu była po prostu konieczna, szczególnie po wizycie wysłannika innego rodu któremu młody Yamanaka wyrządził poważną krzywdę swoim zachowaniem. Shirei-kan podejmując decyzję o losie jednego ze swoich podwładnych, warto było poznać jego opinię i przebieg zdarzeń. Opieranie się na zeznaniach jednej strony, dodatkowo tej obcej, byłoby po prostu głupie. Kobieta rozsiadła się wygodnie, nadal emanując chłodem, i uważnie słuchała swojego podwładnego. Na pewno deklaracja szczerości i dokładności w zeznaniach mogła cieszyć, ale sposób w jaki był to przedstawiony... Kobieta chyba nie była zadowolona z kwiecistego języka Juuzou, oczekując konkretów i surowego przebiegu zajścia.
- Ujma na honorze i dumie to również krzywda. Ale mów dalej - Arisu skorzystała ze swojego prawa jako najważniejszej w hierarchii, by sprostować błąd w rozumowaniu swojego podwładnego. Krzywda może być definiowana na wiele sposobów. Można kogoś skrzywdzić urażając jego uczucia, dumę, obrażając jego Ród. Termin te nie był ograniczony do fizycznych ran, więc teoretycznie Arisu miała rację. Jej mała uwaga nie przeszkodziła Juuzou w dalszej części opowieści. Z każdym kolejnym zdaniem atmosfera się zagęszczała.
- Nie była aż tak uzdolniona skoro udało ci się ją złapać bez żadnych problemów. Zgodnie ze słowami wysłannika Hyūga poszkodowana była zaledwie Dōkō. - rzuciła kobieta oschłym wręcz tonem. Kiedy opowieść została zakończona, kobieta powoli wstała i skierowała swe kroki w kierunku jednej z szafek w pomieszczeniu. Po kilku sekundach poszukiwań odnalazła cel poszukiwań - złożoną kilkukrotnie dużą kartkę papieru, którą podała Juuzou i wróciła na miejsce. Tajemniczym przedmiotem okazała się mapa.
- Jest to mapa kontynentu. Rozłóż i odpowiedz mi na kilka pytań. Jak duży procent lądu znajduje się w kierunku przeciwnym do tego, od którego mamy za sąsiadów Kyuzo? W jaki sposób lokalizacja naszej prowincji jest niekorzystna, skoro przejście przez Kyuzo jest niezbędne wyłącznie podczas podróży do Głębokich Odnóg? Czy masz jakieś dowody popierające tezę o częstych zleceniach akurat w prowincji należącej do innego Rodu, bądź w tych z nią sąsiadujących? - każde kolejne pytanie było niczym duża sztaba żelaza dokładana na wagę szalkową, kiedy po przeciwnej stronie leżało jedynie kilka żelaznych kuleczek argumentacji Juuzou. Kobieta brała wyjaśnienia podwładnego, rozbijając je na poszczególne wnioski i stwierdzenia. Najwidoczniej rozkręciła się na dobre.
- Będę musiała cię poprosić o udostępnienie mi swoich wspomnień. Obawiam się że mogłeś nieumyślnie pominąć jakieś błahe, ale ważne dla sprawy szczegóły. I niestety nie masz w tej materii żadnego wyboru.

[Juuzou Yamanaka]

Juuzou na każdy przerywnik wykonany przez przywódczynie rodu reagował pauzą i uwaznym wysłuchaniem każdego jej słowa. Niestety na pytanie o wysłannika Hyuuga nie otrzymał odpwoedzi co go trochę zawiodło i pokazało raczej jednostronny charakter tej rozmowy. Póki nie padło pytanie nie odpowiadał na jej wtrącenia. Jednak kiedy wyłożona została przed chłopakiem mapa oraz zapytano go o o znajomość natężenia zleceń, wtedy pokornie odpowiedział:
- Nie znam czcigodna Arisu - po czym kontynuował dalej.
Kiedy skończył oczekiwał pytań lecz zamiast tego padły słowa, których się nie spodziewał lub nie chciał spodziewać. Arisu poprosiła Juuzou aby ten poddał się technice, którą sam dobrze znał. Tej samej technice, którą zastosował na dziewczynie o imieniu Ayame. Według Juuzou byłą to ostateczność i nie krył swego zaskoczenia kiedy usłyszał czego się od niego oczekuje. Mimo słów w jakie ubrała swe uzasadnienie Arisu, był to wyraźny znak, że po prostu nie ufałą swemu rodakowi. Nie ufała swemu podwłądnemu, który był zapatrzony w nią jak w obrazek. Szanował ją za wszystko co robi oraz jak dźwiga brzemię nazywane władzą. Tym razem poczuł się jakby wbito mu nóż w plecy. Skoro kobieta chciała sama poznać wszystkie informacje, najwidoczniej za nic miała fakt z jaka pieczołowitościa chłopak chciał oddać każdą chwilę jaką spędził w Kyuzo. Drżącym głosem wyrzucił z siebie:
- Czy Pani mi nie ufa? Proszę pytać o wszystko, każdy szczegół. Nigdy bym Pani nie zawiódł! - na ostatnie słowa pochylił głowę. Był to powazny cios dla chłopaka i mocno naruszył pewnego rodzaju fundament jaki stanowiła świadomość bycia częścią rodu Yamanaka. Nie powinno się używać technik, które obnażają umysły swych najbliszych, pobratymców, wszystkich tych, którzy tworzą osadę nazywaną domem.

[Papyrus]

Mężczyzna był w kropce. Nie potrafił odpowiedzieć na zadane przez Arisu pytania dotyczące bezpośrednio jego własnej wypowiedzi. Nie potrafił obronić swoich argumentów. Shirei-kan Rodu Yamanaka wymagała, ale najwidoczniej Juuzou tychże wymagań nie spełnił. Padła bowiem decyzja o przeglądnięciu wspomnień chłopaka. Ten uznał to za wyraźny znak, że Arisu mu nie ufa. Nie pokłada wiary w jego słowa. Czyż lider nie powinien trzymać strony swojego podwładnego? Pomagać? Najwidoczniej tok myślenia jego i liderki były bardzo różne. Białowłosa po usłyszeniu słów oskarżonego, a właściwie deklaracji o poświęceniu i oddaniu swojemu klanowi, odebrała mu mapę, ponownie schowała do szafki i dopiero wtedy usiadła na swoim miejscu i przystąpiła do wyjaśnień.
- Zaufanie nie ma tutaj nic do rzeczy. Nie potrafisz zdać rzetelnego raportu ze swoich dokonań. One same negatywnie wpływają na stosunki pomiędzy prowincjami. Gdyby tylko chcieli, Hyuuga mogliby użyć tego do wywołania wojny. Nie pomyślałeś o tym kiedy rozbierałeś dziewczynę jej rękoma, żeby "wywołać u niej jak największy opór", co mogło skończyć się dla ciebie źle w przypadku gdyby faktycznie zadziałało? Nie myślałeś o konsekwencjach, kiedy umyślnie podałeś swoje prawdziwe imię? Nawet głupota ma swoje granice. - kobieta podniosła głos, wwiercając się spojrzeniem w podwładnego. Wcześniejsze słowa wiały chłodem, w tym jednak momencie wywoływały prawdziwą zamieć. Mimo że jej twarz pozostała niewzruszona, jak gdyby robiła całkowicie neutralną rzecz jak przeglądanie finansów czy układanie zwojów w biblioteczce. - Nie podałeś mi powodu dla którego zapuściłeś się na tamte tereny. Najważniejszego powodu w tej całej sprawie. Nie chciałeś być śledzony. Jak mam ci zaufać, skoro z każdym kolejnym słowem dajesz mi powody, bym tego nie robiła? Postawię sprawę jasno. Oddajesz mi do dyspozycji twoje wspomnienia albo wychodzisz z wioski tak jak stoisz. I nie wracasz. - wyrok kobiety był niczym żelazny blok, który spadł z dużej wysokości na barki mężczyzny. Cała opowieść Juuzou, mówienie o zaufaniu i wierności, zostały zignorowane przez liderkę. A może wręcz przeciwnie? Arisu doskonale zdawała sobie sprawę z sytuacji. Ona postrzegała to w zupełnie inny sposób niż Doko.

[Juuzou Yamanaka]

Każde słowo, które padało z ust chłopca miało coraz większy wydźwięk emocjonalny i miało za zadanie już bez żadnych gier ukazać to jak w tym momencie postrzega całą sytuację. Kolejne zdanie wypowiedziane przez Arisu były niczym cios, wymierzony prosto w twarz chłopaka. Przy takim ciosie towarzyszy też uczucie bólu i wstrząsu, które błyskawicznie mija, jednak tu bylo to tak jakby czas się zatrzymał własnie na takich odczuciach. Słowa skierowane do chłopaka " możesz odejsc z wioski" były niczym ciężkie metalowe cęgi, które wyrwały mu serce a resztę wyrzuciły niczym wybrakowany towar. Wielki żal wypełnił chłopaka od środka i z trudem dało się powstrzymać jego ujście. Osoba, która uważał za kogoś tak wspaniałego, osoba, której za wszelką cenę chciał udowodnić swoja wartość, potraktowała go jak nic nieznaczący przedmiot, który może być ale nic by się nie działo gdyby go nie było.
W tym momencie przestała mieć znaczenie to gdzie się znajdował i jakie konwenasnse go obowiązywały. W tym momencie w ten cały żal wdarła się również złość:
- Wywołanie wojny? Czy to nie Pani tłumaczyła mi, że polityka rządzi się własnymi prawami i prywatne sprawy nigdy nie powinny wpływać na rzecz ogółu. Wiem wiele i wiem an tyle by sądzić iż osobą, która się tu zjawiła był to ten, który trzymał tę dziewczynę pod kloszem. Spotykając każda inną osobe mogła tam po prostu zginąć pałętając się w samotności w tym lesie. Również mogłem najzwyczajniej w świecie zabić ta dziewczynę ale cóż z tego. Nie dowiedziałaby się ani o swoich słabościach ani o mnie....
Tutaj na chwile się wstrzymał jakby zastanawiając się czy powinienem mówić dalej. Lecz kontynuował:
- Wojna? Powiedziała Pani, ze była to tylko Doko, więc twierdzi czcigodna Arisu, ze powodem wojny będzie płaczący Doko? Ile osób ginie na misjach, których znaczenie jest skrajnie różne? Ile osób z tych, które zwa się shinobi decyduje sie na takie życie będąc świadomym ryzyka? A jeżeli pominąć wszelkie powody to rozumiem, że mamy sie obawiać sąsiada, który za nic ma powage w stosunku do rodu Yamanaka? Czy sprawa była tak poważna, ze przywódca rodu wysyła rozgoryczonego ojca dziewczyny zamiast we własnej osobie przypatrzeć się sprawie. Czy nie tak postąpiłby każdy kto chciałby zbyć natarczywca domagającego się swoich niby praw?
Widząc kiedyś Pani wielkość, spoglądał na Panią tak samo jak spogląda się w bezchmurną noc na gwieździste niebo. Widząc Panią miałem wrażenie, ze jestem częścią tego co można nazwać rodem i domem. Dzisiaj wiem, że to tylko ułuda..
Chłopak zacisnął pięć i dodał:
- Jeśli to rozkaz to proszę ...
Stał Juuzou z zaciśniętymi pięściami z lekko pochyloną głową a kocioł uczuć jakie się w nim kłębiły z ledwością zachował się w środku. Nie było chyba nic gorszego jak utrata zaufania....

[Papyrus]

Rozmowa, jak i cały jej charakter, zmieniły się. Juuzou był istnym wulkanem emocji, w przeważającej większości negatywnych. Liderka okazała się znacznie mniejszym ideałem niż ten który miał w głowie Yamanaka, a przynajmniej tak wyglądało to z jego perspektywy. Obydwie strony mierzyły się za pomocą swoich słów, argumentów i wytykania błędności rozumowania drugiej strony. Kto w tym momencie miał przewagę, to było stwierdzić ciężko z uwagi na brak osób trzecich w tej konwersacji. Brali w niej udział tylko Juuzou i Arisu. Ten pierwszy wytknął liderce głupotę w myśleniu, że Hyuuga mogliby zacząć wojnę z takiego powodu. Shirei-kan jedynie przypatrywała się podwładnemu z miną, jak gdyby była na pogrzebie, a los nieboszczyka niespecjalnie ją obchodził.
- Nie rozmawiamy o niej, tylko o tobie. I tak, Hyuuga mogliby wszcząć o to wojnę. Znani są jako ród dumny i wyniosły, więc taka skaza na godności jednej z Kunoichi mogła być realnym powodem. Może dla ciebie nie ma to sensu, jednak przypominam i o twojej ograniczonej wiedzy. I o tym, że twoje osądy z tego powodu są wąskie. Nie dostrzegasz swojego błędu,szukasz ich w zachowaniach innych. To jest najbardziej karygodne. -po słowach tych kobieta podeszła do podwładnego i przyłożyła mu rękę do głowy. Po chwili kobieta znała wszystkie szczegóły dotyczące zajścia, z perspektywy Juuzou wszystko było jasne. Jego czyny, jego akcje. Jak na dłoni. Trwało to krótką chwilę, po której wszystko było jasne. Kobieta następnie wróciła i usiadła na swoim miejscu.
- Zobaczyłam wystarczająco dużo. Atak na jej osobę był bezpodstawny, mogłeś wymyślić jakikolwiek powód, chociażby najbardziej prozaiczny. Nie zrobiłeś tego, zaatakowałeś, wcześniej wyjawiając swoje imię. To też mogłeś zataić, użyć fałszywego. Próbowałeś wymusić u niej opór, co w razie powodzenia doprowadziłoby do twojej porażki. Zachowałeś się jak zwykły przestępca, dodatkowo niezbyt sprytny, a nie jak ktoś kto miałby służyć interesom klanu Yamanaka. Odpowiednia dla twojego przewinienia kara została już ustalona. Wyjdź z gabinetu i czekaj na mnie przed nim.
- cały chłód zniknął jak ręką odjął. W jej słowach nie było czuć niczego. Całkowita pustka. Mężczyzna przed nią, jej podwładny, był już poza jej emocjami. Wyrok był jasny i nie do interpretacji.

[Juuzou Yamanaka]

Młodym Yamanaką, targały teraz emocje, które ciężko jest w jednoraki sposób zdefiniować. Ponosił konsekwencje swego czynu, jednak mógł tego uniknąć będąc pozbawionym współczucia wobec tej, która spotkał. Jednocześnie trudno jest się kajać pod falą takiej krytyki, falą, która idzie wprost od osoby podziwianej i szanowanej, gdzie pewien obraz wzoru jaki sobie chłopak obrał, został tak drastycznie zmieniony. Może była to wina tego, ze chłopak spodziewał się bezwzględnego wsparcia do strony głowy swego rodu i uznał to za coś tak pewnego, że wizja zrugania go i wymierzenia kary była wielkim szokiem dla chłopaka.
na ostatnie słowa wypowiedziane przez Arisu chłopak skinął tylko głową po czym odwrócił się i udał za masywne drewniane drzwi gdzie cierpliwie czekał wedle rozkazu swej zwierzchniczki.
Pewnym jest to, że te kilka zdań wypowiedzianych w gabinecie sprawiło, że zaufanie jakim darzył kobietę, znalazło ujscie i już nie było ta trwałą podwalina tego na czym mozna było oprzeć relacje chłopaka i Arisu. Czy stabilna sytuacja panująca w Soso aż tak zamgliła podejście przywódczyni do swych jednostek by traktować je w taki sposób? Wszystko miało sie okazać za chwil kilka a przynajmniej tego oczekiwał chłopak stojąc na korytarzu......

[Papyrus]

Kara była już ustalona, a przynajmniej tak wynikało ze słów Arisu. Kobieta straciła wiele w oczach swojego podwładnego, ostry osąd i traktowanie Juuzou nie wyglądały dobrze dla niego, Ale czego mógł się spodziewać? Oklasków? Wiwatów tłumów? Wdzięczności liderki? Cokolwiek teraz czuła, na pewno nie były to pozytywne emocje. Ani u Shirei-kana, ani u jej podwładnego. Kobieta wypraszając Doko poza gabinet miała trochę czasu dla siebie, dokładniej kilka minut, których wykorzystanie było poza wiedzą mężczyzny. Po tym czasie wyszła z gabinetu, co skutkowało zasalutowaniem strażników rezydujących przy drzwiach do pomieszczenia. W dłoni trzymała niewielką kopertę, ale poza tym nie widać było w jej osobie żadnych zmian.
- Idziemy. Za mną. -po słowach tych skierowała się w wzdłuż korytarza, a dokładniej w kierunku wyjścia. Plątanina korytarzy i drzwi do rozmaitych pomieszczeń była, jak zawsze, zrozumiała wyłącznie bywalców tego budynku.
Przeciętni Shinobi musieli znać jedynie drogę od wyjścia do gabinetu Shirei-kana i w drugą stronę. Mniej więcej w połowie drogi spotkali się z idącym z naprzeciwka podstarzałym mężczyzną o surowym wyrazie twarzy, nieco oszpeconej przez kilka szram. Blond włosy miejscami ujawniały delikatną siwiznę. Mężczyzna, widząc liderkę idącą ku niemu, przyśpieszył kroku. W końcu obydwoje spotkali się i stanęli przed sobą nawzajem. Wliczając w to Juuzou, który szedł lekko za liderką.
- Wzywałaś, Arisu-dono. - powiedział mężczyzna i skinął głową w geście szacunku i przywitania jednocześnie. Juuzou widząc nową, nieznaną wcześniej osobistość, instynktownie przyglądnął się jej lepiej. Właściwie to nie wyróżniał się specjalnie w żadnym aspekcie, ale widać było po nim doświadczenie. Czy był to kat Juuzou?
- Oddaję go w twoje ręce. Nie musisz się śpieszyć. - powiedziała Arisu, po czym skinęła lekko głową, odwróciła się i powolnym, lekkim krokiem, wróciła do swojego gabinetu. A przynajmniej w jego stronę zmierzała. Miała już z głowy problem w postaci niepokornego Doko, mogła zająć się naprawdę ważnymi sprawami. A czarną robotę pozostawiła jednemu ze swoich podwładnych. Chyba Juuzou nie myślał, że karę będzie mu wymierzać sam Shirei-kan? I tak zmarnowała przez niego wystarczająco dużo czasu. Mężczyzna zlustrował spojrzeniem swoją przyszłą ofiarę.
- No to idziemy, gagatku. Czeka cię sporo radochy. Zwracaj się do mnie Rokuro-san. Bardzo sobie nagrabiłeś,
co? - Rokuro przedstawił się i nawet spróbował zagadać, mimo tego pozostając obojętnym i nie okazując życzliwości bądź też niechęci. Typowe, profesjonalne podejście, odrzucające osobiste przesłanki na bok w celu skupienia się na swoich powinnościach. Jednocześnie prowadził korytarzem swojego nowego, tymczasowego podwładnego. Ostatecznie lądując na zewnątrz budynku.

[Juuzou Yamanaka]

Oczekiwanie chłopaka nie było zbyt długie, chociaż w tych okolicznościach każda sekunda dłużyła sie niemiłosiernie. najgorsze w tym wszystkim było to, że Juuzou nawet się nie domyślał co też kobiety wymyśliła. Czy faktycznie zdecydowała się go ukarać, czy tez chce przedstawić mu kolejną formę pogardy odnoszącej się do jego czynu. Wszystko to miało się wyjaśnić za chwil kilka. Arisu opuściłą swój gabinet i zjawiając się przed obliczem chłopaka, wydała z siebie tylko jedno zdanie nakazujące chłopakowi udać się za nią. Poruszali się labiryntem korytarzy, które Juuzou widział pierwszy raz na oczy i trzeba przyznać, ze ich sumaryczna długośc musi robić wrażenie biorąc pod uwagę to jak długo szli a jednocześnie budziłą zdziwienie patrząc na budynek z zewnątrz, przecież wcale nie wydawało się, że może on w sobie tyle pomieścić. Koniec końców doszli do pewnych drzwi, przez które wyszedl starszy męzczyzna. Młody Yamanaka nie znał go ale co innego sama Arisu. Mężczyzna nie należał do najładniejszych jakich widział w swoim życiu niebieskowłosy więc to chyba dlatego trzymali go w tych korytarzach. Po krótkiej wymianie uprzejmości okazało się, ze Juuzou ma zostać w jego "rekach" jakkolwiek to brzmiało.
przy pierwszej próbie nawiązania kontaktu chłopak nic nie odpowiedział, nadal był wsciekły, ze musi uczestniczyć w tej farsie lecz bardziej jego głowę zaprzątało to kim tak na prawdę teraz jest d;la niego Arisu.


z/t

[Papyrus]

z/t - http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?p=56635#p56635

[Juuzou Yamanaka]

Wedle wezwania jakie wręczono mu z samego rana stanął teraz chłopak przed siedziba władzy. To właśnie w tym miejscu funkcję sprawowała osoba, która do niedawna tak podziwiał. Na tle ostatnich wydarzeń uczucia chłopaka stały się trochę mieszane i tak na prawdę sam nie wiedział co poczuje kiedy raz jeszcze przyjdzie stanąć mu przed obliczem czcigodnej Arisu, tym bardziej, zę wezwała go w jakiejś sprawie. Cóż tez takiego mogło to być, że skierowała się do tego, którego w ostatniej rozmowie określiła jasno jako osobę bez znaczących osiągnięć i kogoś za kim nie zdecydowała się wstawić.
Takie rozważania mogły trwac wieki, więc najlepszym co mógł teraz zrobić młody Yamanaka było udanie się do jej gabinetu. W pierwszej kolejności zameldował się u strażników i okazał im list wręczony przez dziwacznego posłańca. Bez takiej formy skierowania można było sie liczyć ze straconym popołudniem w oczekiwaniu an głowę rodu, tym razem Juuzou liczył na szybkie wyjasnienie wszystkich tych wątpliwości bo powoli ciekawość dawała znac o sobie.....