Domek Tsukune

[Tsukune]

W końcu udało mi się znaleźć butelkę w którą przelałem mleko i spokojnie udałem się do salonu
-Mogliby panowie zrobić coś z tą starą babą bo jak dalej będzie taka wścibska to następnym razem jej coś zrobię powiedziałem spokojnie i kiwnąłem głową w stronę gdzie znajdowała się wścibska baba
-Tak jak żona powiedziała a raczej powinienem powiedzieć że napisała na razie nie chcemy mieć dzieci. Kiedy uznamy że wystarczająco się sobą nacieszyliśmy wtedy kto wie powiedziałem spokojnie. Cóż raczej nie wyglądałem jak demon jak to starucha zapewne stwierdziła im opowiadając.
-Widzę że ten dzieciak pana polubił. Mógłby go pan nakarmić? A ja wygonię spod okna tą wścibską staruchę oznajmiłem spokojnie kierując się niby "przypadkiem" do miejsca gdzie chowała się kobieta
-Czemu nie powiedziałeś "Skoro się tak dobrze z tym dzieciakiem dogaduje"? W końcu mogą być na tym samym poziomie inteligencji usłyszałem w głowie swoje alter ego i siłą woli powstrzymałem się by się nie roześmiać. Oczywiście jeżeli strażnicy się nie zajmą tą staruchą. Jeżeli nie to ja wkroczę do akcji. Mam nadzieję że nawet oberwie oknem które szybko otworzę na zewnątrz
-Jeżeli dalej będziesz wciubiać nos w nie swoje sprawy tym razem pogonię tobie kota jeszcze bardziej. A teraz WON spod mojego domu i to w podskokach. I jak jeszcze raz zobaczę że węszysz jak pies pod moim oknem załatwię tobie długą wizytę u lekarza oznajmiłem i spokojnie skierowałem wskazujący palec rękawicy łańcuchowej w jej stronę i puściłem po rękawicy wyładowanie raitonu po czym cofnąłem technikę i zamknąłem okno jakby nigdy nic. Oczywiście jeżeli strażnicy ją pogonią to tylko uśmiechnę się w jej stronę drwiąco.

Technika rangi D

Nazwa

Raiton: Dendō Hando

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za cios)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Podstawowa technika Raitonu, idealna dla shinobi którzy dodatkowo specjalizują się w Taijutsu. Użytkownik przesyła chakrę Raitonu do swoich pięści lub nóg, a następnie uwalnia ją. Efektem tego jest wzmocnienie za pomocą błyskawic kończyn użytkownika, dzięki czemu podczas walki wręcz zadaje się obrażenia nie tylko fizyczne, ale również elektryczne. Bardzo niebezpieczne przeciwko użytkownikom Suitonu. Za pomocą tej techniki można również naładować elektrycznie trzymane przez siebie przedmioty (o ile są przewodnikami).

  Ukryty tekst

[Akashi]

Misja C
28/45 Na pewno wszystko dobrze się rozwijało, ale strażnicy jakoś się nie garneli do karmienia dziecka, ciekawe czy, któryś z nich był już ojcem czy wszyscy młodzi kawalerowie na wydanie, zapewne jest w czym wybierać, co drugi to lepiej zbudowany. Jeden ze strażników non stop czytał twoje pojawiające się słowa na kartce.
- Niestety nie wiemy nic więcej poza tym co jest zawarte na ogłoszeniu, jesteśmy tylko zwykłymi strażnikami, żadnymi shinobimi. - powiedział ten, który czytał twoje wypociny, w sumie było to dziwne, że byli tylko zwykłymi ludźmi, czyli twojego męża nie uważano za poważne zagrożenie.
- Jeżeli Panienka chce może mówić normalnie, umiem czytać z ruchu warg. - odezwał się ten, który cały czas siedział cicho i przyglądał się wszystkiemu z uwagą, zapewne szukając śladów potwora, czyli Tsukune, który w tym momencie wszedł do pokoju z butelką mleka dla malca.
-Nie, nie. - powiedział podając dziecko Hisui, najwidoczniej pobawić się mógł, ale nakarmić to już nie, ale trudno przynajmniej macie więcej roboty na ten moment, nie będziecie się nudzić, a mały diabeł był wyjątkowo spokojny tym razem.
Tsukune otwarcie okna było dobrym pomysłem, kobieta oberwała nim prosto w głowę, padając na ziemi aż szybka się posypała. Jedyne co dało się usłyszeć to krzyk babki i jej upadek na ziemię.
- Co się stało? - zapytał się drugi strażnik, który od razu wstał i podszedł do okna.
- Mogę zobaczyć? - dodał, po chwili i wyjrzał przez okno po czym wyskoczył przez nie, sprawdził puls kobiety i pokiwał głową na nie, Cóż nieszczęśliwy wypadek jak to się mówi, prawda?

[Tsukune]

Tak jak planowałem podszedłem do okna i otworzyłem je szybko i energicznie. Fart a może nie fart sprawił że staruszka oberwała, upadła a upadając rozbiła jednocześnie szybę którego kawałek ją zabił.
-Łoł co jest powiedziałem zaskoczony. I to nawet nie było udawane bo nie spodziewałem się że przyjebie w tą staruchę. Chociaż w głębi duszy moje alter ego...no i ja tak troszeczkę miałem nadzieję że oberwie
-A chciałem tylko przewietrzyć pomieszczenie po pozbyciu się broni biologicznej jaką wytworzył ten dzieciak...ech powiedziałem po tym jak jeden ze strażników sprawdził jej puls. Trochę oscentacyjnie? A może po porostu na pokaz by nie wyjść na nieczułego przeżegnałem się w duchu sobie mówiąc
-I zabiła cię własna pierdolona wścibskość z tą myślą spokojnie skierowałem się do dzieciaka. Ułożyłem odpowiednio bachora na rękach Hisui, podałem jej butelkę z mlekiem i tak pokazałem Hisui jak się karmi dziecko. Cóż może kiedyś się mojej "żoneczce" że pozwolę sobie tak zażartować przyda na przyszłość kto wie. Ale raczej po tej akcji i tym dniu raczej ja ani Hisui nie będziemy chcieli mieć dzieci ani nawet na takowe patrzeć. Chyba że mające już 18+ jak to się mawia. No nic. Nie zostało mi nic innego jak tylko czekać na dalszy rozwój "wypadków" heh...Dobre aż narrator sam się zaśmiał.

[Hisui]

Hisui pokiwała głową na słowa mężczyzny. Nie ma co oczekiwać za wiele po zwykłym strażniku. Ale jeden umiał czytać z ruchu warg, więc chociaż zaoszczędzi pare kartek z notatnika, bo nie będzie musiała wszystkiego zapisywać.
Wzięła małego demona Oni na ręce i poinstuowana przez Tsukune zaczęła go karmić. Może po tym uśnie i będą mieli spokój w końcu? Chłopak poszedł otworzyć okno i usłyszała uderzenie. Natychmiast podniosła na niego wzrok, bo w przeciwieństwie do strażników miała prawo podejrzewać, że nie był to przypadek. W końcu on potrafił wyczuwać różne rzeczy, ją pewnie też. Pokręciła głową i westchnęła głęboko. Stało się tak jak napisała. Narobiła sobie biedy przez zbytnią ciekawość.

[Akashi]

Misja C
31/45 Staruszka niestety zaliczyła zgona pod twoim oknem z rozbitą czaszką i kawałkiem szkła wbitym w jej brzuch, szans na przeżycie nie miała żadnych. Chyba, że nie otwierałbyś okna, ale jednak to zrobiłeś i to z sporą szybkością, która wystarczyła by pozbawić kobietę życia. Strażnik, który wyskoczył przez okno by sprawdzić jej puls i oznajmić jej śmierć podniósł się z ziemi.
- Ja pójdę zameldować o tym wypadku i zawiadomię odpowiednie osoby by się tym zajęły. - poinformował was dość służbowo i ruszył w stronę miasta i zapewne szpitala by powiadomić lekarzy by zabrali ciało.
- Przykro mi, same pechowe rzeczy was dzisiaj spotykają, najpierw to dziecko, a teraz ta wariatka. To nie była pierwsza interwencja, na która nas wzywała, ale najwidoczniej ostatnia. Z grobu raczej nie wstanie. - powiedział ten strażnik, który umie czytać z ruchu ust co było niezwykle przydatne dla Hisui, mogła zaoszczędzić nieco papieru na pisanie swych słów. Szkoda, że twój mąż nie posiada takich zdolności, zapewne byłby to bardzo przydatne. Dziecko ze spokojem ssało smoczka od butelki i wyssyało jej zawartości. Małego demona teraz ono nie przypominało, a grzecznego aniołka, ktoś tutaj raczej wyrośnie na dobrego aktora.
- Postaramy się by rodzina kobiety pokryła koszty naprawy okna. - powiedział, pierwszy strażnik, który był wyraźnie poważny. Najwyraźniej nie tylko tsukune nie przepadał za tą starą jedzą. Jednak co wam tutaj pozostało, czekać w spokoju na to co przyniesie wam los i jak zabiorą kobietę spod okna, chociaż pogoda ładna...a nie zaraz.. słyszeliście? Chyba grzmi, cóż jeżeli ktoś pokusił się za wyjrzenie przez okno mógł zobaczyć chmury burzowe nadciągające w waszą stronę dość szybko i porywczy wiatr, który wpadał przez okno do domu, co sprawiało, że dziecko znowu zaczęło płakać mimo tego, że się najadło.

[Hisui]

Hisui nie wiedziała co dalej. Kobieta była martwa, ale nikt ich nie oskarżał. Nieszczęśliwy wypadek... Ale czy na pewno? Tsukune, który z taką precyzją mógł pokazać gdzie była, nawet jeśli ukrywała się pod ziemią, miałby tak po prostu przypadkiem uderzyć osobę która zaszła mu za skórę? Jakoś w to wątpiła. Jednak starucha zasłużyła na to sobie, grabiła sobie na to już od pewnego czasu. Od początkowych obelg i naśmiewania się, ściągnięcia im na głowę straży, a teraz próbą podglądania. Jednak nie były to rzeczy które zasługiwały na karę śmierci.
Na szczęście strażnicy nie mogli się domyślać całej prawdy. Umiejętności Taukune były zagadką nawet dla niej, a dla nich kompletną tajemnicą. Karmiła dziecko, jakby nigdy nie robiła niczego innego, tylko codziennie dawała małemu Oni ciepłe mleko.
Później zerwał się wiatr, który zatrzaskał okiennicą. Dzieciak się wystraszył i zaczął płakać. Skrzywiła się na ten dźwięk i włożyła go do koszyka. Następnie ten wzięła w ręce, skinęła grzecznie strażnikom i przeszła do pokoju sypialnego, kołysząc go po drodze. Kołysała go cały czas w pokoju, machając tym koszykiem lekko. Liczyła, że teraz uśnie i będą mieć spokój. Na jakiś czas.

[Tsukune]

Cóż osobnik który sprawdził jej tętno potwierdził że umarła i był to nieszczęśliwy wypadek. No cóż. Wypadek troszeczkę naciągany no ale to był wypadek. Co z tego że wiedziałem że się tam znajduje? Nic po prostu wiedziałem że tam jest a nie spodziewałem się że jest tak "blisko"
-Cóż ja mam właśnie takie pechowe szczęście. Ale później pech się zawsze kończy. Lepiej nie zapeszać. W końcu kto ją wie powiedziałem z lekkim żartem. Westchnąłem ciężko słysząc grzmot
-Jeszcze brakowało deszczu. Dzisiejszy dzień naprawdę jest coraz bardziej pojebany stwierdziłem kręcąc na swoje pojebane szczęście głową z politowaniem.

[Akashi]

Misja C
34/45
Nieszczęśliwy wypadek już był, kto by pomyślał, że staruszka potknie się tak niefortunnie o kamień, że wleci głową prosto w okno, które postanowił otworzyć Tsukune by ją wystraszyć. Jednak dobrze być już nie mogło, kobieta przepadłą nie wróci nigdy, ale jej zły duch zesłał burze na okolice, która do najlżejszych nie należała. Siła wiatru była spora, że z sporą szybkością wpadała do domu podrywają wszystko co lekkie do góry i przerzucając na inne miejsca. Na pewno to nie sprzyjało dziecku, zwłaszcza jak zacząć padać deszcz, który z dużym rozpędem wpadał do domu przez wybite okno, którego nawet futryna była uszkodzona uniemożliwiając zamknięcie. Hisui wsadziła dzieciaka do koszyka i postanowiła zabrać go do sypialni by sobie odpoczął i nie był narażony na ten cały hałas, chociaż sam był równie głośny co grzmoty, które biły co jakiś czas. Niebo było już praktycznie całe czarne, a przed oknem malowała się krwawa kałuża z krwi staruszki oraz deszczu.
- Ma pan czy zatknąć to okno? - zapytał pierwszy ze strażników, pomagając łapać różne niewielkie przedmioty, które zaczynały podrywać się od ziemi. Jedno jest pewne pogoda była przeciwko wam tak samo jak wszystko inne co temu towarzyszyło i wyszło, że ten strażnik, który umie czytać z ruchu warg boi się tak samo burzy jak małe dziecko, które zabrała Hisui by je uspokoić, ale zwykłe kołysanie koszykiem raczej nie wystarczy, a to dopiero początek burzy.

[Hisui]

Dziecko nie chciało się uspokoić. Kołysała je i kołysała, ale nic z tego. Dziecko się darło, a razem z czasem rosło jej zirytowanie. Nie chciało się uspokoić. Dziewczynie zaczynało skakać ciśnienie. I w końcu, w momencie gdy czuła już że za chwile po prostu ciśnie koszykiem w ścianę, przypomniała sobie o małej paczce w swojej torbie.
Położyła dzieciaka na łóżku, a sama wyszła w stronę salonu, gdzie leżała jej torba. Z niej wyciągnęła małą paczuszkę, otworzyła ją wyjmując wąskie, skręcone fajki. Podeszła do kuchni, by nabrać ognia i zauważyła, że jeden ze strażników chyba też znosi słabo napięcie, tak samo jak dzieciak. Odpaliła więc dwa fajki i wracając, podała jedne strażnikowi.
- To tylko zioła. Nic szkodliwego, a uspokaja - powiedziała niemo, po czym puściła mu oczko. Sama się zaciągnęła. Następnie, nieco spokojniejsza, poszła do dziecka. Za nią ciągnął się słodkawy zapach dymu.
Wyciągnęła dziecko z koszyka, położyła się z nim na łóżku, sadzając go sobie na brzuchu i opierając o uda. Bujała go spokojnie, coś tam mrucząc pod nosem. Co jakiś czas zaciągała się dymem.
Świat wydawał się tak o wiele lepszy.

[Tsukune]

-Jebana pogoda. Nie za bardzo. Mam tylko parę desek którymi mógłbym zabić okno stwierdziłem spokojnie wzruszając lekko ramionami. Jeden ze strażników widocznie też nie przepadał za burzą a raczej piorunami a może pierunami? Mniejsza z tym. Mnie tam nie przerażały pewnie dlatego iż sam z nich korzystałem. Wyczuwając chakrę zerkałem co tam porabia Hi. Jak można było się domyślić przez darcie ryja dzieciaka się trochę zirytowała? Możliwe.
-Ciekawe od kiedy pali pomyślałem widząc jak coś zapala. Jednak nie wyglądało to na papierosa. Wzruszyłem na to tylko mentalnie ramionami po czym poszedłem do małego składzika wyciągając kilka desek, gwoździ i młotek. Tak "uzbrojony" wróciłem i zabiłem po prostu okno deskami
-Jak ta jebana pogoda się uspokoi wyrwę je stwierdziłem do siebie nie przejmując się zbytnio strażnikami. Pokręciłem przy okazji głową sprawiając iż kości dość przerażająco mi strzeliły. Ja się tym zbytnio nie przejmowałem. Przyzwyczaiłem się do takiego odgłosu.

[Akashi]

Misja C
37/45
Burza zaczęła się już na dobre nieźle hałasując, a przy okazji robiąc niezły rozpieprz w okolicy, co słabsze gałęzie drzew się łamały i leciały w różnych kierunkach, jednak nawet wpadła przez wybite okno trafiając prosto w strażnika. Czyli nawet gdyby nie ta staruszka to i tak musiałbyś wstawić nowe okno, a tak to chociaż straż miejsca Ci pokryje koszta naprawy spowodowane przez staruszkę. Jednak miałeś pomysł jak zabić to okno, deskami, które miałeś w składziku. Jednak w tym momencie poza hałasem burzy roznosił się płacz dziecka, którym zajmowała się Hisui. Dziewczyna wyraźnie miała już dość tego wszystkiego, wyszła z pokoju i skierowała się do swojego pakunku, z którego wyjęła dwa skręty i je podpaliła, jednego dając przerażonemu strażnikowi.
-Dziękuje. - powiedział biorąc fajkę i zaciągnął się jak młody słoń, na raz wciągając w siebie prawie połowę fajki, po czym wypuścił z ust olbrzymią chmurę dymu, która zapewne utrzymała by się dość długo gdyby nie to, że masz darmową wentylacje.
Gdy wróciłeś do salonu z deskami, wyluzowany strażnik podszedł do Ciebie i pomógł Ci z zabijaniem okna trzymając deski. Na pierwszy rzut oka czuł się dużo lepiej niż parę minut wcześniej, te fajki twojej koleżanki nieźle działają. Skoro sprawiły, że przerażony strażnik funkcjonuje normalnie. Hisui wróciłaś ze spokojem do dziecka, które ciągle płakało, nieustannie i uciążliwie, ale z tą fajką raczej już tak to nie przeszkadzało. Gdy podnosiłaś malca i wzięłaś go do siebie, zaczął wyciągać w twoją stronę swoje małe łapki, albo chciał się przytulić albo obmacać Ci cycki, ale może jednak warto zaryzykować i dać nieco miłości temu małemu słodziakowi, który w tym momencie miał niewielkiego glutka i zapłakane oczy.

[Hisui]

W sumie po zapaleniu dzieciak stawał się jej lekko obojętny. Pozwoliła mu się przytulić czy co tam chciał, nawet go głaskała powolnymi ruchami. Papieros powoli się wypalał, pokój był lekko zadymiony, ale dym nawet nie drapał w gardło. Był lepszy pod tym względem od tytoniu, od którego zawsze chciało się jej kichać. Kiedy ojciec zapalał fajkę zawsze się krzywiła i wychodziła do drogiego pokoju, a matka wietrzyła pokój, czasem nawet robiła mu o to awanturę. Uśmiechnęła się na to wspomnienie. Po chwili papieros także był wspomnieniem, a Hisui, kierując się ostrożnością, zgasiła niedopałek i odłozyła na szafce obok. Ziewnęła szeroko. Była tak zrelaksowana, że najchętniej by się zdrzemnęła. W sumie co jej przeszkadzało? Zastanowiła się chwilę nad tym. Dzieciakowi chyba nic nie się nie stanie jak przyśnie, prawda? Na wszelki wypadek przywiązała dzieciaka do swojej ręki za pomocą żyłki, więc się w razie czego obudzi. Po tym spokojnie przymknęła oczy..

[Tsukune]

Spokojnie skorzystałem z pomocy zajaranego strażnika i przybiliśmy spokojnie deski do ramy by nie padał deszcz. Po skończonej robocie co mogłem robić? W sumie nic ciekawego nie miałem do roboty. Może w końcu się dowiem czego chcieli strażnicy? A raczej jaką mieli propozycję bo raczej już nie ma nikogo kto miałby do mnie jakiś problem...ponieważ aktualna osoba która coś miała przypadkiem się jej zeszło z tego świata. Troszeczkę...tak odrobinkę było w tym mojej pomocy. No ale nie zrobiłem tego specjalnie prawda? Tak to nie było specjalnie.
-A tak wracając. Jaką panowie mieli propozycję do mnie zapytałem tak z ciekawości. Może o tym całkowicie zapomnieli? Jak tak to nie byłoby to takie złe w sumie. Może chociaż troszkę spokoju będę miał...chociaż w to wątpiłem.

[Akashi]

Misja C
40/45 Okno zostało ładnie zabite deskami ograniczając skutek burzy do minimum, może niewielkie ilości kropki przedostawały się przez nie, ale to raczej nie stanowiło większego problemu, biorąc pod uwagę, że wcześniej do mieszkania wlatywała ściana deszczu.
- A tak, już już. - powiedział strażnik wyciągając drugie ogłoszenie zza swojej broni i podając je Tobie. Było na nim to samo co można przeczytać na ogłoszeniu na tablicy miejskiej.
-Chcieliśmy zaproponować Panu udział w tej akcji, w końcu każdy shinobi będzie tam raczej na wagę złota, a Pan słabych zdolności bojowych nie posiada. - dodał po chwili, prostując się i zbierając swoich towarzyszy, najwidoczniej chcieli już opuścić twój dom i skierować się do swoich koszar.
- My już Pana opuścimy, jutro rano przyślemy dwójkę ludzi, którzy wstawią wam nowe okno i zabiorą ciało tej kobiety, bo teraz raczej nikt się nie zgłosi po nie, tak samo w nocy. Więc będzie musiała poleżeć pod pańskim oknem do rana. - powiedział, salutując tobie wraz ze swoimi towarzyszami i skierowali się w stronę wyjścia i opuścili twój dom. Ty zostałeś już sam w salonie, lekko zamoczonym przez deszcz, a Hisui na górze zajmowała się dzieckiem, które przytuliło się do niej, lekko ściskając jej piersi i zasnęło również z nią. Najwidoczniej miało już dosyć atrakcji jaki dawał mu ten dzień, a i tak powoli zbliżała się już noc i jeżeli wszedłeś na górę do sypialni, dziecko się obudziło i postanowiło iść w twoją stronę ciągnąc żyłkę na którą było przywiązane budząc przy tym Hisui. Teraz pozostało jedynie doczekać do rana i czekać na matkę dziecka o ile postanowi się po nie zgłosić. Na pewno rano będziecie mieli sporo ruchu przy swoim małym gniazdku.

[Tsukune]

Wziąłem od nich ogłoszenie i spokojnie się mu przyjrzałem. Powinno mnie to obchodzić? Nie za bardzo. Nie lubię zbytnio walk. Gdybym mógł każdą walkę bym przegadał. No ale niestety nie ma tak dobrze. Kiwnąłem im tylko głową gdy mówili kiedy przyślą ludzi a następnie tylko machnąłem im lekko ręką gdy wychodzili by następnie zamknąć za nimi drzwi. Zmyłem podłogę gdzie była mokra z powodu deszczy. Po tym skierowałem się spokojnie do pokoju w którym była Hi z dzieciakiem. Spokojnie podszedłem do łóżka i przykryłem Hisui by sobie dalej spała. Zapewne jak zobaczy że jestem to uwolni dzieciaka i pójdzie sobie dalej spać. Może wtedy z małym zrobimy jej jakiegoś psikusa? Kto wie...Kto wie. No ale nic. Miałem wielką nadzieję że nic kiepskiego się jeszcze nie wydarzy