Dom Yukie Nakama

[Baji]

"Detektyw Isane i kryminalne zagadki Ryuzaku no Taki"
- Misja C -
4/14

Dom w którym mieszkała Yukie znajdował się nie tak daleko od samego gaju, w którym została znaleziona. Był to przeciętnych rozmiarów dom w spokojnej i przyzwoitej dzielnicy, a sam jego stan był nienaganny. Już na pierwszy rzut oka można było stwierdzić, że ludzie zamieszkujący go dbali nie tylko o sam budynek ale o całą posesję.
Kształtem nie różnił się za bardzo od innych stojących przy tej ulicy, ot kolejny piętrowy domek na planie kwadratu ze szpiczastym dachem. Ściany były białego koloru przecinane w niektórych miejscach grubymi ciemnymi belami drewna. Wewnątrz na dole znajdował się salon, kuchnia, pokój służący jako graciarnia za to na górze mieściła się dużą sypialnia oraz toaleta łączona z łazienką.
Jednak będąc jeszcze przed domem, na ulicy dało się odczuć pewną niezbyt przyjemne uczucie bycia obserwowanym. Dla nie wprawionego oka zdwac by się mogło że to tylko dziwne wrażenie jednak shinobi mogli spokojnie dostrzec sąsiadów robiących za monitoring już od pierwszego kroku na ów ulicy.

Gdy Isane przybyła na miejsce drzwi wejściowe były zamknięte i nic nie wskazywało aby ktoś miał być w środku. Oczywiście zawsze można było spróbować się włamać jednak czy tak należało to już kwestia moralności dziewczyny. Jedni nie mieli by z tym problemu, tak samo jak z morderstwem byle było ono dla większego dobra, inni z kolei nie byliby w stanie tego zrobić wiedząc że to nielegalne. Pytanie brzmiało do której grupy należała Isane?
A może warto było spróbować rozegrać to inaczej? Może najpierw powinna sprawdzić miejsce zbrodni? Zaczekać aż sprowadza męża ofiary na przesłuchanie i wtedy za jego zgoda tu przybyć?
W głowie mogły pojawiać się wątpliwości, bo czy nasza pani detektyw miała jakieś doświadczenie w tej pracy? Nie miała też swojego diabelskiego partnera, właściwie to nawet konsultanta. Wszystko musiała robić sama i za każdy błąd odpowiadała właśnie ona.

- Kapitan Straży Miejskiej

  Ukryty tekst

[Isane]

Dom, w którym nigdyś mieszkała Yukie nie był zbyt duży, jednak całkiem zadbany. Nie wyróżniał się niczym specjalnym. Isane stała przez chwilę wpatrując się w idealnie wyplewiony ogródek. Kto miał czas na takie rzeczy? Wiedziała, że nie była tutaj sama. Czuła dziwny chłód na kręgosłupie, jak gdyby prześlizgnęło się po nim coś obrzydliwego i mokrego. Ktoś ja obserwował. Teraz oczywiście nie odważyła się rozglądać na boki. Wiedziała, że wyglądałoby to podejrzanie. W końcu przyszła w gości, prawda? Po drodze nie znalazła nic podejrzanego, jednak nie spodziewała się niczego znaleźć. Teraz stała przed drzwiami domu ofiary. Mogła poczekać i rzeczywiście udać się do gaju, jednak nie zamierzała tracić więcej czasu.
Podeszła do domku i stanęła przed drzwiami wejściowymi. Zapukała równo trzy razy odsuwając się na wygodną odległość. Czekała przez kilka chwil. Zamierzała podać się za nową gosposię, jaką zamierzała zatrudnić Yukie, albo za jej daleką koleżankę lub wymyślić na poczekaniu jakieś zwykłe, niewinne kłamstwo. Mogła także powiedzieć prawdę i samodzielnie przesłuchać męża. Druga opcja była pewnie tą prawidłową, bezpieczniejszą. Jednak mogła popsuć cały plan i jedynie wzmocnić czujność męża, jeśli to on był odpowiedzialny za śmierć swojej małżonki.
Taki był jej plan, jeśli zastała kogoś w środku. W przeciwnym razie, jeśli nikt jej nie otworzył, ruszyła powrotną drogą, którą przyszła. Miło to wyglądać, jak gdyby zwyczajnie nie zastała nikogo w domu i zdecydowała się wrócić innym razem. Kilka domów później postara się upewnić, że nikt jej nie obserwował i zdecydowała się poruszać po koronach pobliskich drzew. Dotarła do domu od tyłu i zabrała się za oględziny terenu. Szukała czegokolwiek podejrzanego. Brała pod uwagę, że to właśnie tutaj Yukie została zabita, a jej ciało jedynie przeniesione do gaju, żeby się go pozbyć. Tak czy tak nie wyciągała pochopnych wniosków. Podeszła do okien starając się dojrzeć co znajdowało się w środku. Szukała także potencjalnej możliwości wejścia do środka bez rozwalania drzwi siłą. Przejechała dłońmi po framudze, po okiennicach, sprawdzając czy coś było niedomknięte. Jeśli jej się udało weszła do środka z zamiarem oględzin. Cały czas była czujna. Wiedziała, że ściany mogły mieć oczy. Gdyby ktoś ją zaatakował była gotowa na unik.

[Baji]

"Detektyw Isane i kryminalne zagadki Ryuzaku no Taki"
- Misja C -
5/14

Czasem po prostu są takie dni gdzie nie wszystko idzie po naszej myśli, a nawet wręcz przeciwnie. To właśnie wtedy najbardziej sprawdzany jest nasz charakter, to czy mimo przeciwności losu wciąż uparcie dążyliśmy do z góry obranego celu czy zwyczajnie się poddajemy. Taki dzień akurat spotkał Isane, która sprytnie obmyśliła w drodze do domu ofiary plan jak się znaleźć w środku i to w taki sposób by późnej móc się tam śmiało poruszać. Los jednak postanowił nie dać jej okazji by wypróbować tą sztuczkę gdyż zwyczajnie dom był pusty, a uczucie bycia obserwowanym nie specjalnie pomagało w zakradnięciu się do środka.
Na szczęście kapitan straży miał nosa do tego komu powierzyć to zadanie, ponieważ dziewczyna dosłownie na poczekaniu obmyśliła plan B, bardzo skuteczny swoją drogą bo gdy zaczęła go wprowadzać w życie nie napotkała absolutnie żadnej komplikacji. Można było stwierdzić, że tym razem poszło jak po sznurku, sprawnie poruszając się po drzewach dotarła na tył domu prawdopodobnie niezauważona bo wcześniejsze uczucie jakby tym razem było nieobecne.
Gdy tylko znalazła się na tyłach momentalnie zauważyła, że okno drzwi na parterze prowadzące do kuchni było wybite z zewnątrz. Dzięki temu mogła śmiało skorzystać z tej drogi bądź sprawdzić tylne drzwi niedaleko ów okna. Tylko czy naprawdę miała chęć tam wchodzić? Teoretycznie nie słyszała nikogo w środku ale czy aby na pewno była sama? Co jeśli wewnątrz czai się morderca? W końcu jeśli tu rzeczywiście dokonała się zbrodnia, a mówi się że przestępcy zawsze wracają na jej miejsce to mogła być w niebezpieczeństwie.
Z drugiej strony gdyby postanowiła teraz wzywać pomoc morderca mógłby uciec, a może nawet zatrzeć obciążające go dowody które pozostały wewnątrz. Oczywiście to były tylko niektóre z możliwych scenariuszy jakie mogły się wydarzyć i nie były one pewne. Jednak pewne było to, że coś należało zrobić bo bierność gorsza jest niż sama zbrodnia.

- Kapitan Straży Miejskiej

[Isane]

Tak naprawdę wiele wyników, misji czy zadań polegało przede wszystkim na odrobinie szczęścia. I teraz nie było też inaczej. Istniały dwie możliwości. Albo ktoś zostawił uchylone drzwi lub okno, albo będzie musiała wejść do domu siłą. Obydwie były wykonywalne, przynajmniej przy użyciu medycznej chakry do zwiększenia siły swojego ciosu. Nie byłby to też pierwszy raz, kiedy musiała się gdzieś włamywać. Pewnie także nie ostatni.
Tym razem jednak nie było takiej potrzeby. Wybite okno od razu przyciągnęło jej uwagę. Mogło oznaczać, że ktoś próbował się włamać lub też chciał uciekać z domu. A może zwyczajnie była to przypadkowa szkoda. Nie zamierzała dłużej się nad tym zastanawiać, a jedynie skorzystać z informacji. Ostrożnie weszła przez rozbite okno do środka. Oddychała miarowo, stawiała uważnie kroki. Nie wiedział czy była tutaj sama, czy nie. Nie wyciągała jednak żadnego kunai z prostej przyczyny. Po pierwsze chciała uchodzić za włamywacza, nie za Kunoichi. W końcu włamywacz był zdecydowanie mniej wyszkolony i mniej niebezpieczny. A po drugie to jej gołe pięści stanowiły jej największą broń. No przynajmniej najsilniejszą. W końcu była raczej szczupła i wątła. Wyglądała niepozornie, ale to właśnie taki wygląd pomagał we wszelkich podstępach.
Zaczęła rozglądać się po pomieszczeniu szukając jakiś wskazówek czy poszlak. Czegoś co mogłoby jej wytłumaczyć co stało się z młodą Yukie. Oczywiście cały czas była gotowa na unik, gdyby ktoś ją zaatakował. Odruchowo, mechanicznie, w ten typowy wyuczony sposób, którego nigdy się nie zapominało.

[Baji]

"Detektyw Isane i kryminalne zagadki Ryuzaku no Taki"
- Misja C -
6/14

Szczęście, ono faktycznie potrafiło odgrywać znaczącą rolę w trakcie misji shinobich. W końcu czasem do zwycięstwa prowadziła źle podjęta decyzja przeciwnika co tworzyło lukę w jego gardzie tylko czy tak właściwie to była kwestia szczęścia? Czy zadania przynajmniej w większości nie są wcześniej analizowane przez kogoś nim zostaną przydzielone? Czy zła decyzja oponenta to nie nic innego jak fakt, że byliśmy lepiej wyszkoleni? Szczęściu przypisuje się wiele zasług jednak często zapominając o naszych zasługach, naszej determinacji i trudom jakie przeszliśmy by zdobyć wystarczającą siłę.
Isane postawiona przed trudną decyzją, zdając sobie w pełni świadomość z zagrożenia jakie mogło na nią czekać mimo wszystko prowadzona swoim uporem ale i sprytem zdecydowała się podjąć ryzyko ale tylko na swoich własnych zasadach. Nie było tu mowy o szczęściu tu wszystko było przemyślane. Zręcznie niczym prawdziwy włamywacz dostała się do środka przez wcześniej uszkodzone okno bez żadnej broni aby stworzyć pozory bezbronności w przypadku natknięcia się na kogoś. Jedynie drobny element sprawił, że można było mówić o szczęściu choć nie dla Isane która dostając się do środka nie zwróciła większej uwagi na kawałki szkła. Te zaś głośno chrupnęły gdy dziewczyna postawiła pierwsze kroki w mieszkaniu denatki.
Właśnie dlatego musiała mieć świadomość, że powinna podwoić, a nawet potroić swoją czujność bo ta jedna mała gafa mogła przyczynić się do zaalarmowania skrytego w tym przytulnym domku mordercy. Pani detektyw mimo to powoli zaczęła przeszukanie które dość szybko dało jej pewność, że przynajmniej na razie była tutaj sama.
Co do poszlak, jednym z pierwszych znalezisk jakie udało się jej dostrzec była niewielka karteczka zapisana zdecydowanie przez kobietę, prawdopodobnie przez samą ofiarę. Jej treść wprost wskazywała, że małżeństwo nie było zbyt udane i borykało się z problemami. Kolejną kwestią jaka mogła zaskoczyć było nic innego jak szkatułka na biżuterię, która była całkowicie wyczyszczona, oraz but a raczej szpilka w sypialni małżeństwa zamiast przed wejściem do domu.
Poza tym wszystko było...normalne nie budziło żadnych wątpliwości choć czy na pewno udało jej się odnaleźć wszystko to cholera wie. W końcu nie była panią detektyw z zawodu prawda?

- Kapitan Straży Miejskiej

[Isane]

Isane przeszła do przeczesywania domu. Oczywiście zachowywała się ostrożnie, jak na Kunoichi przystało, było to chyba logiczne. W końcu szkolono ja na jedną od samego dzieciństwa. Odkąd trafiła do pierwszego domu dziecka w Atsui, miała stać się pożyteczna dla Unii Samotnych Wydm, która ją przygarnęła i zdecydowała się ją karmić. Z każdym następnym domem dziecka nic się nie zmieniło i jej szkolenie trwało dalej. Aż w końcu dorosła i zdecydowała się opuścić piaskową krainę w poszukiwaniu medyka z Ryuzaku. Czy dobrze zrobiła?
Kiedy dostrzegła karteczkę najpierw wzięła coś co nadało się do rzucenia i z bezpiecznej odległości zdzieliła ją tym czymś. Miała okazję kiedyś leczyć Shinobi, który w taki sposób stracił rękę. Chciał podnieść jakąś kartkę z ziemi, a ta okazała się notką wybuchową. Potrafiła uczyć się na nie swoich błędach. Jeśli nic się nie stało zabrała karteczkę ze sobą. Kto wie, może kapitan straży miejskiej uzna ją za przydatną. Może będzie to jakaś forma dowodu czy czegoś? Nie wiedziała, w końcu nie była wyszkolonym detektywem. Mimo wszystko zabrała ją ze sobą dalej przeczesując pomieszczenie. Nie umknęła jej pusta szkatułka z biżuterią. Z drugiej strony ofiara nie została pozbawiona drogocennych przedmiotów, które miała na sobie. Może patrzyła właśnie na miejsce rabunku, które nie łączyło się tak naprawdę ze samą zbrodnią, a było formą innego wykroczenia? Na tem moment nie potrafiła stwierdzić.
Szła dalej szukając wskazówek. Patrzyła po szafkach, pod łóżkiem i w innych zakamarkach. Cały czas była ostrożna i gotowa na unik, gdyby ktoś ją zaatakował. Jeśli jednak nic takiego się nie stało i nie udało jej się nic znaleźć zamierzała wyjść z domu w taki sam sposób jak weszła. Ostrożnie obejść dom i ruszyć do któregoś z sąsiadów. Najlepiej do tego, który tak starannie wcześniej ją obserwował. W końcu „straż” sąsiedzka częściej bywała lepsza niż ta prawdziwa. Jeśli Yukie i jej mąż nie byli w dobrych stosunkach, na pewno pobliscy sąsiedzi o tym wiedzieli. Może coś usłyszeli? Isane rozejrzała się wówczas szukając osoby, która podglądała ją wcześniej. Zapukała do tego domu czekając na pomoc sąsiedzką.

[Baji]

"Detektyw Isane i kryminalne zagadki Ryuzaku no Taki"
- Misja C -
7/14

Niestey choć dziewczyna szukała bardzo starannie kolejnych poszlak to nic nie rzuciło się jej w oczy ponadto co już znalazła. Wszystko zdawało się być normalne. Nawet karteczka nie okazała się być śmiertelną pułapką ale wiadomo, lepiej zapobiegać niż leczyć.
W taki sposób dalsza część działania dziewczyny przeniosła się gdzie indziej, a mianowicie pod dom sąsiadów którzy nie tak dawno bacznie obserwowali każdy jej krok. Tym razem to jednak ona zaskoczyła ich gdy zapukała do domu. Z początku usłyszała poruszenie wewnątrz i jakieś szepty, później na chwilę zrobiło się cicho jednak finalnie drzwi się przed nią uchyliły a w nich staną o głowę niższy od niej gruby facet o niezbyt reprezentacyjnej gębie mający na oko coś nieco ponad czterdzieści lat.
- W czym mogę pomóc? - zapytał dość podejrzliwie spoglądając na dziewczynę której według jego założeń nie powinno być na tej ulicy, możliwe że to właśnie z tego powodu drzwi uchylił do połowy zasłaniając wnętrze swojego domostwa.
Nie trzeba było długo czekać by nasza bohaterka dostrzegła, że facet nie tylko nie jest zbyt urodziwy ale i jednocześnie obleśny bo nawet nie bardzo próbował się kryć z tym że spoglądał bardziej na kształty dziewczyny niż na nią samą. To co mogło też przykuć uwagę były zadrapania na jego dłoni. Isane znała się na ranach dlatego bez większego problemu mogła skojarzyć, że podobne rany można odnieść gdy uderzymy pięścią w niezbyt gładką powierzchnię.
- Widziałem, że kręciła się pani koło domu państwa Nakama, czy coś się stało? - dopytywał z zaciekawieniem jednak wciąż nie chciało mu się spoglądać w oczy rozmówczyni. Był bezczelny i chamski jednak mógł posiadać informację potrzebne dziewczynie dlatego warto było zastanowić się w jaki sposób najlepiej będzie wyciągnąć je z niego.

- Kapitan Straży Miejskiej
- Sąsiad państwa Nakama

[Isane]

Isane nie dawała za wygraną. W końcu musiała wypełnić swoją misję, skoro się jej już podjęła. Tak więc przeszła do przeszukiwania okolicy. Tym razem jawnie. Zapukała do domu sąsiadów grzecznie czekając aż ktoś otworzy jej drzwi. Stalowe spojrzenie turkusowych tęczówek od razu złagodniało widząc niewysokiego mężczyznę. Skorzystała z okazji i kiedy mężczyzna patrzył - nie na jej buzię - zerknęła na jego poranioną dłoń. Czyżby spotkanie pierwszego stopnia z oknem, proszę pana? Nie skomentowała tego. Ani jej się śniło. Przybrała na usta jeden z tych pięknych uśmiechów, które rezerwowała jedynie na właśnie takie momenty. Kiedy czegoś chciała. Nie był on ani sztuczny, ani uprzejmy. Raczej taki podkreślający wielkość jej ust. Mężczyzna może i był obrzydliwy, jednak Isane była przyzwyczajona do takiego typu zachowań. Wychowała się w spelunach, potrafiła sobie radzić. I zdecydowanie wiedziała jak wyciągnąć z niego jak najwięcej.
- Sakai Isane - przedstawiła się kłaniając lekko, żeby staruch mógł sobie lepiej pooglądać, jeśli tak bardzo mu zależało. Niby nieumyślnie przestała szczelnie opatulać się futrem. - Jestem przyjaciółką Yukie z dzieciństwa. Wysłała mi list, podobno jakieś problemy z mężem. Nie zastałam jej jednak w domu, a przybywam aż z Atsui. Nie wie Pan może, gdzie ją zastanę? - Zapytała niewinnie odgarniając zabłąkany kosmyk długich blond pukli za ucho. Lekkie kłamstwo jeszcze nikogo nie zabiło, zwłaszcza wypowiedziane przez tak wprawioną kłamczuchę, jaką była Isane.
Wyglądała na zatroskaną, lekko zagubioną. Jak gdyby rzeczywiście była przebyła daleką drogę i całkowicie nie znała tej okolicy. Sama biedna, głupia blondynka w ogromnym Ryuzaku no Taki. Potrzebowała pomocy. Zdecydowanie.
Korzystając z okazji, kiedy ten był zajęty oględzinami jej dekoltu, rozejrzała się ponad mężczyzną po pomieszczeniu, w którym się znajdował. Miała szczęście, że był na tyle niski. Dzięki temu nie sprawiło jej to najmniejszego problemu. Może akurat coś ciekawego mogło jej się rzucić w oczy? Oczywiście pozostawała czujna. Wiedziała, że mężczyzna mógł zareagować agresją na wspomnienie Yukie. Może był jakoś zamieszany w całą sytuację. Cały czas była gotowa na odskok w tył. Zakładała jednak, że zwyczajnie okradł sąsiadów, kiedy miał ku temu okazję. Wszystkie karty nie zostały jeszcze otwarte. Nie mogła mieć żadnej pewności.

[Baji]

"Detektyw Isane i kryminalne zagadki Ryuzaku no Taki"
- Misja C -
8/14

Kto jak kto ale Isane doskonale wiedziała jak wykorzystać swoje atuty w trakcie krótkiej pogadanki z sąsiadem który na dźwięk "problemy z mężem" lekko drgnął. Nawet mimo, że oglądanie piersi dziewczyny zostało mu wręcz ułatwione to w tym momencie jego oczy przeniosły się na jej twarz by następnie błyskawicznie rzucić kątem oka za siebie. Trwało to jednak dosłownie sekundę i niewprawione oko mogło by tego nie dostrzec ale pani detektyw była na tyle skupiona by móc to zauważyć.
Z kolei jeśli chodziło o to co udało się jej dostrzec w głębi mieszkania tego oblecha to fakt, że wnętrze było nad wyraz ciemne. Nie za wiele można było dojrzeć jednak w głębi na ziemi klęczała jakaś sylwetka ze spuszczona głową. Po chwili można było śmiało stwierdzić, że była to kobieta która gdy poczuła na sobie czyjś wzrok powoli obróciła głowę w kierunku drzwi jednak nim udało się dojrzeć coś więcej facet w drzwiach odruchowo jeszcze nieco je przymknął zasłaniając tym samym tamtą postać.
- Mitsuya Takashi - również się przedstawił tym razem już bacznie spoglądając na Isane oraz to gdzie kieruję swój wzrok - Nie mam pojęcia, nie widziałem pani Yukie już od jakiegoś czasu. Także niestety nie pomogę, więc ekhem...no nie pomogę przepraszam.
W tym momencie mężczyzna postanowił zamknąć drzwi przed przyjaciółką sąsiadki i tym samym spróbować zabrać swoją wiedzę wraz ze sobą. Oczywiście można było spróbować temu zapobiec ale co dalej. Seksapil naszej ślicznej pani detektyw niestety zawiódł gdy ta poruszyła najwyraźniej wrażliwą strunę. Bo nie było wątpliwości co do tego że pan Mitsuya coś ukrywał, coś o czym wolał aby nikt inny nawet jakaś obca dziewczyna się nie dowiedziała.
Pytanie też kim była tamta kobieta wewnątrz mieszkania, dlaczego klęczała w głębi na korytarzu? Może tylko sprzątała i wejście siłą do mieszkania wywoła tylko problemy, a może to był sprawca, a wewnątrz kolejna ofiara? Ryuuzaku no Taki jak każde większe skupisko ludzi miało swoją piękną stronę ale im coś jaśniej świeci tym dłuższy rzuca cień.

- Kapitan Straży Miejskiej
- Sąsiad państwa Nakama

[Isane]

Chociaż na codzień Isane nie lubiła wciskać nosa w nie swoje sprawy, tym razem nie miała chyba wyjścia. Nie przejmowała się Mitsuyą Takashim i tym co robił w czeluściach swojego domu, jednak chciała jak najszybciej skończyć swoje zadanie i wrócić do codzienności. Niestety brak kooperacji ze strony mężczyzny wszystko utrudniał, a Isane nie zamierzała dać za wygraną. Mogła sobie odpuścić. Podziękować i ruszyć w stronę gaju. Może tam znalazłaby więcej poszlak. Może natknęłaby się na mordercę, a może straż zdążyła już go sama znaleźć. Istniało wiele może, jednak nikt nie miał gwarancji, które było tym prawidłowym.
Jej turkusowe tęczówki spostrzegły postać w środku. Lubili takie zabawy? Kto wie. Mimo wszystko morderca był na wolności, a ktoś właśnie zabił im sąsiadkę. Isane nie zamierzała tracić więcej czasu.
W momencie, kiedy mężczyzna zdecydował się zatrzasnąć drzwi przed jej nosem, szybko włożyła między nie swojego buta.
- Ależ Panie Mitsuya. Bardzo proszę o pana pomoc - zaczęła nie dając za wygraną. - Może Pana małżonka będzie coś wiedziała? Chyba mignęła mi przed oczami - kontynuowała ćwierkanie niczym wkurzający poranny ptak, który po prostu nie robił przerw. - Chyba, że powinnam zgłosić z tą sprawą do straży. Nie chciałabym Pana w to mieszać, ale chyba nie będę miała wyjścia. Sam Pan rozumie jak to jest z tutejszą strażą … - dokończyła czekając na jego reakcję. Miała nadzieję, że go przekona i nie będzie musiała używać drastyczniejszych metod. Była gotowa jednak dać za wygraną. Nie zamierzała pchać się do czyjegoś domu, bo była to pierwsza poszlaka na jaką się natknęła. Rozważała także inne opcje. W najgorszym wypadku poinformuje Kapitana o podejrzanym sąsiedzie. Może akurat udało im się już namierzyć męża i Isane będzie mogła być obecna przy jego przesłuchaniu?
Niestety wciąż brakowało jej sporej części układanki. Można powiedzieć, że zdobywała coraz to nowe informacje, jednak daleko jej było do poznania prawdy. Wydawało jej się, że jedynie się od niej oddala. Tuła się po omacku, bez większego sensu. Nic dziwnego, w końcu robiła to po raz pierwszy.
W zależności co zdecydował mężczyzna była gotowa wejść do środka lub odpuścić. Cały czas jednak pozostawała czujna, gdyby on lub ktoś inny zamierzał ją zaatakować. Była przezorna. Miała w życiu do czynienia z większymi świarmi niż obleśny staruch z Ryuzaku no Taki.

[Baji]

"Detektyw Isane i kryminalne zagadki Ryuzaku no Taki"
- Misja C -
9/14

Facet ewidentnie nie spodziewał się, że jego nieproszony gość postąpi w taki sposób i już zbierał siłę żeby wykrzyczeć upierdliwej kobiecie, że ta powinna się zająć własnymi słowami gdy jednak padły słowa "straż" i "małżonka" zdecydowanie pobladł i nieco ochłoną. Pozwolił Isane dokończyć zdanie spoglądając na nią z niekrytą złością po czym zazgrzytał zębami.
- Słuchaj no paniusiu, ode mnie i mojej żony trzymaj swój wścibski nos się z daleka. A co do tamtej z naprzeciwka to cholera wie gdzie jej szukać. Już się jakiś facet o nią pytał, mąż też zachodził ale do kurwy jasnej czy nikt nie rozumie, że nie śledzę cudzych żon czy kochanek? Jak faktycznie interesuje cię ta kobieta to z nimi rozmawiaj. - wyburczał oblech licząc, że dziewczyna przestanie go napastować i pozwoli mu zamknąć drzwi - Tego jego męża szukaj w tartaku, robi przy wycince drzew ale pewnie też nic nie będzie wiedział. Biedak wziął sobie jakąś dziwkę za żonę i nie upilnował ale tak to jest jak się wam babom na za wiele pozwala.
Cichy jęk dobiegł z głębi domu , a drzwi zaczęły mocniej napierać na stopę Isane jak gdyby facet chciał ją zmiażdżyć, a przyznać trzeba było że pomimo niepozornego wyglądu siły mu nie brakowało... no przynajmniej jak na kogoś kto nie był shinobim. Cokolwiek za sekret skrywał się za drzwiami, niebyło to nic przyjemnego dlatego najlepszym rozwiązaniem chyba było odpuszczenie. W końcu blondynka i tak miała już na głowie sprawę mordercy kobiet, przecież nie chciała sobie dodatkowo dokładać zajęć prawda? Wystarczyło tylko zapamiętać przekazane informację i ruszyć dalej.
- To wszystko, a teraz z łaski swojej wypierdalaj. Muszę porozmawiać z moją żoną. - od początku nie należał do uprzejmych jednak z chwili na chwilę robił się bardziej wulgarny - A jak nie przestaniesz to sam się pofatyguję do straży żeby zgłosić nękanie.
Zaczął grozić dziewczynie która tak właściwie działała w imieniu straży jednak oficjalnie nie miała ani papieru ani żadnej odznaki szeryfa żeby móc wbijać się ludziom do domów bez nakazu.

- Kapitan Straży Miejskiej
- Sąsiad państwa Nakama

[Isane]

Tak więc rozmowa dobiegła końca. Isane wiedziała, kiedy "wystarczy" rzeczywiście znaczyło koniec rozmowy. Nie zamierzała robić sceny na środku osiedla, rzeczywiście nie posiadając żadnych dokumentów ze strony straży. Przez to mogłaby jedynie wystraszyć sprawcę i cała sprawa zostałaby nierozwiązana. Zdawała sobie sprawę, że jej zapłata za pewne zależała od wyniku tej misji. Nie zamierzała jej schrzanić przez taką głupotę.
- Bardzo dziękuję za pańską pomoc - odpowiedziała z idealnie uprzejmym tonem zabierając stopę. Mogła się wtrącać, jednak po co? Zostało jej powierzone zadanie, a wciskanie nosa w nie swoje sprawy nie należało do jej obowiązków. Jeśli następne poszlaki zaprowadzą ją ponownie d tego miejsca, wtedy za pewne użyje siły. Teraz? Teraz los kobiety na tyłach domu był jej obojętny, jak większość rzeczy w otaczającym ją świecie. Wróciła do bycia prawdziwą sobą. Po stracie Hiroyukiego nic innego nie miało już znaczenia. Przeczekała swój gniew, swoją żałobę i rozpacz. Pozostała jej już jedyne pustka i nic więcej.
Ruszyła w stronę tartaku, o którym wspomniał mężczyzna. Zakodowała sobie w głowie jego słowa. Mąż, inny mężyczna. O kim mówił? Kogo miał na myśli? Tak wiele pytań, tak mało odpowiedzi. Z minuty na minutę sprawa robiła się coraz bardziej zagmatwana. Dochodziło coraz więcej nowych czynników, nowy informacji. Była to jednak sprawa morderestwa, a takie nigdy nie były proste i łatwe. Ostatnią, jaką przyszło jej zając się razem z Mujinem, również rozwiązywali długo i powoli. Nie było innego wyjścia.
Słowa oblecha miały przydać się podczas rozmowy z mężem, jeśli oczywiście go tam zastanie. Może Straż Miejska zdążyła go już zlokalizować i zabrać do Kapitana. Obojętnie jak było zamierzała się tam udać. W najgorszym wypadku następnie wyruszy do zagajnika. Zaczynała się powoli irytować chodzeniem z jednego miejsca na drugie, ale właśnie na tym polegało zbieranie informacji. Sprawdzanie różnych poszlak i źródeł. Nie miała innego wyjścia. Miała jedynie nadzieję, że jej trud w końcu się opłaci i będzie mogła wrócić do siebie. Marzyła jej się odprężająca, gorąca kąpiel.

[Baji]

"Detektyw Isane i kryminalne zagadki Ryuzaku no Taki"
- Misja C -
10/14

Niektórzy sądzą, że bierność gorsza jest od występku bo gdy nie reagujemy widząc że coś jest nie tak to tak jakbyśmy dali na to przyzwolenie. Czy tak właśnie było? Sądzę, że zdecydowana większość by się zgodziła jednak Isane nie była jak większość. Była jedyna w swoim rodzaju, zimna jak lód pokrywający Hyuo zimą... a może po prostu nie zauważyła?
Jakikolwiek jednak by to nie był powód decyzja została podjęta zgodnie z zasadami zdrowego rozsądku. Użycie siły aby wejść do środka mogło spowodować wymianę ciosów w trakcie której w ucierpiała by ona albo on co najpewniej skończyło by się oskarżeniem o włamanie oraz napaść. Także ani jeden ani drugi scenariusz nie mógł skończyć się happy endem.
Tymczasowa pani detektyw bez licencji zdecydowała się udać na miejsce pracy męża denatki w celu... no właśnie? W jakim celu? Zatrzymania? Przecież zgodnie z literą prawa nie miała takiej możliwości. Przesłuchania? Istniała znikoma szansa, że facet pracujący w tartaku będzie posiadał czas aby rozmawiać z jakąś losową kobietą, a znikoma była tylko dlatego że Isane miała ładną buzię. Najpewniejsze co właściwie mogła zrobić pani doktor to obserwować choć co oczekiwała zobaczyć? Ciężko stwierdzić jednak o co by nie chodziło to ten pomysł spalił na panewce bo gdy tylko dziewczyna zbliżyła się do zakładu pracy pana Nakama to ten, najprawdopodobniej on, został właśnie wyprowadzany w asyście czterech strażników.
Wśród strażników nasza piękna dostrzec mogła poznanego już wcześniej blondyna, a on nie ośmieliłby się nie zauważyć jej. Uśmiechnął się w kierunku dziewczyny mówiąc coś do pozostałej trójki by ci po chwili grzecznie ruszyli najpewniej w kierunku więzienia, a on ku niej.
- Miło mi panią widzieć całą i zdrową. Czy udało się już coś ustalić? Kapitan bywa czasem niecierpliwy. - zagadał łagodnym tonem w uśmiechu przymykając oczy i lekko przekrzywiając głowę. Był uprzejmy i w tym innym otoczeniu niż wnętrze więzienia wydawać się mógł nawet całkiem przystojny, a jego sylwetka? Szeroki w barach, wąskie biodra, wyraźnie zarysowana klatka piersiowa i jędrny tyłek... a może to przez ten mundur?
- Przy okazji wybacz mi droga pani przy naszym wcześniejszym spotkaniu nie bardzo był czas na formalności. Nazywam się Itama Hanagaki. - ujął delikatnie dłoń dziewczyny by lekko się ukłonić i jednocześnie ucałować ją w rękę.

- Kapitan Straży Miejskiej
- Sąsiad państwa Nakama
- Itama Hanagaki

[Isane]

Isane wybrała się do miejsca gdzie pracował mąż zmarłej Yukie. Nie zamierzała rozmawiać prosto z nim. Było to pewnie za łatwe. Jednak przesłuchanie jego kolegów z pracy, przeszukanie jego rzeczy personalnych to co innego. Często można się było o kimś dużo dowiedzieć na podstawie jego środowiska. Wystarczajaco dużo, żeby potem móc użyć zdobyte wiadomości przeciwko niemu. Taki był jej plan. Oczywiście brała pod uwagę konfrontację z mężem, w końcu jego kobieta została zamordowana. Albo był zabójcą, albo może kogoś podejrzewał? Ruszyła do tartaku, bo najpierw musiała go przecież odszukać. Inaczej wciąż błądziłaby po ciemku. Miała już dość ciągłych ślepych uliczek. Informacji bez pokrycia. Chociaż jej ruchy, jej gesty były wyuczone, bywała niecierpliwa. Chyba żadna kobieta nie lubiła po prostu czekać. Dłużyło jej się.
Chwilę później natrafiła na małe stadko strażników. Jednego z nich spotkała już wcześniej. Wysoki blondyn od razu rzucił jej się w oczy. Czyżby on również został przydzielony do tego zadania? Kapitan ich porównywał, sprawdzał jej umiejętności, czy może zwyczajnie miał do dyspozycji spore ilości swoich podwładnych? Ryuzaku było wielką wioską. Morderstwa były tutaj pewnie codziennością.
Isane poczekała grzecznie na mężczyznę zdając sobie sprawę, że planował chyba do niej zagadać. Przykleiła na usta ten uprzejmy uśmiech. Kiedy do niej szedł jej turkusowe tęczówki dokładnie go zlustrowały. Był przystojny, stwierdziła. To na pewno ten mundur, stwierdziła.
- Nie na tyle na ile bym chciała - odpowiedziała wyciągając karteczkę z torby. - Znalazłam to w domu pani Nakama. Wygląda jak gdyby ktoś się tam włamał - wyjaśniła i podała mu małe zawiniątko. Mogło być nieważne, albo bardzo ważne. Na tem moment ciężko było powiedzieć. Jego następne słowa sprawiły, że je uśmiech delikatnie się pogłębił, jak gdyby tym razem rzeczywiście był naturalny i szczery.
- Sakai Isane - przestawiła się z lekkim zdziwieniem patrząc jak ujmował jej dłoń. Jej skóra była miękka i praktycznie lodowata w dotyku. Pogoda rzeczywiście jej nie służyła. Gdyby nie grube futro pewnie zamarzła by już dawno na śmierć. Nie odsunęła się jednak, czyżby nienaganne, staroświeckie maniery? Nie powiedziała mu jednak nic więcej zastanawiając się jak dużo o niej wiedział. Jak wiele informacji posiadała straż na temat tutejszych Shinobi. Zwłaszcza tych "zagranicznych", jakim była sama Isane. - Udało się wam zlokalizować męża? Słyszałam, że można go spotkać w tartkatu - Wróciła do konkretów, chociaż nie do końca miała ochotę.

[Baji]

"Detektyw Isane i kryminalne zagadki Ryuzaku no Taki"
- Misja C -
11/14

Gentlemani to gatunek dawno wymarły, coś jak neandertalczycy zostali wyparci w tym przypadku nie przez homo sapiens a w tym przypadku przez tak zwanych bad boyów. Tak przynajmniej oficjalnie uważano i częściowo była to prawda, jednak Isane mogła doświadczyć na własnej skórze że nie całkowicie. Czy to dobrze? Czy to źle? Tak naprawdę odpowiedź na to pytanie znała tylko ona.
Blondyn oczywiście przyjął wręczoną przez naszą panią detektyw karteczkę delikatnie niby przypadkiem niby celowo dotykając jej dłoni. Gdy zapoznał się z jej treścią kiwną jedynie głową. Zapewne nie po raz pierwszy spotykał się z cudzymi problemami małżeńskim i zapewne doskonale też wiedział do czego mogą doprowadzić.
- To ważna wskazówka pani detektyw - ewidentnie żartobliwie zaakcentował tytuł jakim obdarzył naszą zimną jak lód bohaterkę by następnie uśmiechnąć się delikatnie wskazując ruchem głowy za siebie na oddalającą się grupkę strażników - Właśnie prowadzimy go do więzienia. Mieliśmy posłać po panią zaraz po doprowadzeniu podejrzanego na miejsce ale jak widzę nie będzie to już potrzebne. Idziemy?
Zaproponował wyciągając otwartą dłoń ku Isane chcąc najpewniej zaprowadzić i ją na miejsce przesłuchania, a może gdzieś indziej? Jeśli panna Sakai się zgodziła to nasz przystojniak maszerując niezwykle blisko dziewczyny, oczywiście nie tak by być nachalnym, ruszył do więzienia po drodze zajmując ją rozmową. Co prawda bardziej o charakterze służbowym w stylu "co jeszcze wydało jej się podejrzane", "czy ma już jakąś teorię" i tym podobne jednak jako wprawna shinobi mogła dostrzec, że zerka na nią co jakiś czas ale przecież to nie było nic złego. W końcu nie kryjąc Isane była piękną kobietą więc to normalne że mężczyźni lubi na nią patrzeć.
- Swoją drogą Isane, nie wiem czy ucieszy cię to tak samo jak mnie ale zgadnij kto będzie ci pomagał w przesłuchaniu. - ciężko było się domyślić ale po mrugnięciu okiem od Itamy można było mieć pewne podejrzenia.

- Kapitan Straży Miejskiej
- Sąsiad państwa Nakama
- Itama Hanagaki

z/t -> Więzienie*
Więzienie* - Z/t jeśli Isane pójdzie za Hanagakim