Targowisko

[Harikotto]

Tamaki Hyūga, Kisuke Misja C
43/45 Prawdą jest, że w hierarchicznej strukturze społeczeństwa ktoś musi być być niżej, a ktoś wyżej. Na tym w końcu polega hierarchia. Na nierównościach. Czy jednak musi tak być? Czy ludzie nie mogą być sobie równi? Czy nie zapobiegłoby to wielu problemom i podziałom? W momencie gdy zabraknie wzajemnego poddaństwa, relacje między różnymi członkami społeczeństwa musza złagodnieć, ponieważ stracą podstawowe źródło konfliktu. Nie będzie przecież zazdrości pozycji, czy wykorzystywania władzy i innych przewag. Będzie równość i identyczność. W ten sposób ludzie nie będą musieli już walczyć.

Jak słusznie bowiem zauważyła Tamaki, społeczeństwo obecnie było okropnie podzielone. Najzwyklejsza w świecie kontrola dokumentów zakończyła się trupami i rannymi. Zdecydowanie nie tak powinno to wszystko wyglądać. Nie tak powinno wyglądać państwo prawa. Obywatele nie powinni być zdesperowani do ostateczności i zmuszeni tym do samobójczego ataku na przedstawicieli władzy. Strażnicy natomiast nie powinni czuć się na tyle zagrożeni i niepewni swoich racji, aby za wszelką cenę rekompensować sobie to wszystko i podkreślać swoją wyższość i władzę. Strażnik, który atakuje obywateli, zamiast ich bronić być może przestaje być strażnikiem. Czy jednak nie warto zastanowić się dlaczego tak działał? Może po prostu był zagubiony w tym skomplikowanym świecie i wykorzystywanie władzy było najprostszą drogą na skróty do wyprostowania zawiłych ścieżek rzeczywistości? Może rozumiał, że obywatel, którego karze, tak naprawdę niczemu nie zawinił, poza tym, że urodził się w gorszej grupie społecznej? Może przemoc i podkreślanie swojej wyższości po prostu było łatwiejsze, niż głośne przyznanie się do błędu?

Szybko oddaliliście się od miejsca zbrodni. Trudno rozwikłać, kto popełnił owa zbrodnię, ale ciała ludzi leżące na bruku zdecydowanie wskazywały, że owo słowo nie jest użyte na wyrost. Już kilkanaście metrów dalej, gdy skręciliście w jedną
z przecznic i straciliście to wszystko z zasięgu normalnego wzroku, wróciliście do reszty świata. Nagle znów zrobiło się gwarnie, tłoczno i... normalnie. Tamaki jedynie swoim cudownym doujustu mogła dostrzec, że na ulicę, gdzie odbyła się walka dotarło kilku strażników. Szybko stwierdzili oni zgon wszystkich strażników, poza tym, którego obezwładniła na końcu. Widziała też jak zakuto w kajdanki nieprzytomną biedną dziewczynę oraz jej babcię, z która strażnicy nie potrafili sie porozumieć. Strażnicy uważnie rozglądali się za kimś jeszcze, jednak nie byli w stanie was dostrzec, ponieważ byliście już zbyt daleko i dzieliły was zabudowania miejskie.

Ode mnie to tyle. Dajcie jeszcze posty kończące. Wynagrodzenia brak.

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Równość, miłość i porządek. To bardzo wzniosłe hasła, jednak jak świat długi i szeroki, nigdy nie udało się uzyskać takiego trwałego efektu. Próba ustanowienia, że wszyscy będą równi oznaczała, że nikt z tych ludzi nie może chcieć znaleźć się ponad innymi. To jest jednak już myślenie życzeniowe, dlatego warto aby w takim idealnym świecie znaleźli się Ci, którzy porzadku mogliby pilnować. To jednak sprawia, że staną się oni ważniejsi od innych, co prowadzi do zachwiania podstaw tego nowego systemu. Rozsypuje się już w samych posadach. Choć nie jest taka utopia możliwa w obecnym świecie, to jednak wiele z tych pomysłów można próbować zaadaptować. Samo traktowanie ludzi tak jak równych sobie z całą pewnością nikomu nie zaszkodzi, o ile nie ma ktoś zbyt wysokiego mniemania o sobie.

Wszelkie starania Kisuke były jedynie kroplą w morzu i przykładaniem kawałka bandaża na odcięty palec. Na jego terenie spora już był w stanie zrobić, ale gdy tylko wyszedł poza pewną strefę bezpieczeństwa i spokoju, trafił w sam środek kolejnych problemów. Problemów z którymi nie miał póki co żadnej styczności. Czy tak było wszędzie? Czy może każdy rejon miał swoje własne, zupełnie odmienne problemy. To by oznacza, że ludzie z różnych storn mają spore trudności aby wzajemnie się zrozumieć. Nie dość, że panowała pewna hierarchia w społeczeństwie, która oddzielała jednych od drugich, to jeszcze w ramach tego samego stopnia w strukturze, przechodzili oni przez zupełnie co innego. Z całą pewnością wymaga to dokładniejszego zbadania i zweryfikowania, czy ta sytuacja to wyłącznie jednostkowy przypadek, czy też smutna rzeczywistość. Trzymany pod kloszem własnego klanu Kisuke pierwszy raz miał taką sytuację, dlatego sam zaczął mieć już pewne wątpliwości.

-No to wygląda na to, że atakowali Cię z trzech stron. Mieliśmy to my być pewnym zaskoczeniem, które wszystko rozwiąże, a tymczasem to oni zaskoczyli nas.- Próbował podnieść Tamaki nieco na duchu. To ona stała się głównym celem ataku zarówno strażnika jak i dziewczyny, no a potem jeszcze kolejnego stróża prawa. Tymczasem Kisuke męczył się w pojedynku jeden na jednego. Hiroe nieco także zastanowił się nad słowami Tamaki odnośnie ich roli jako Shinobich. Są tak mocnym spoiwem łączącym, że nawet ich złe działania sprawiają, że ludzie będą się dzięki temu łączyć? Nie ma przecież nic tak budującego przyjaźnie jak wspólny wróg. Może to właśnie była ta właściwa droga. Doprowadzić do większego pokoju, samemu stając się złym. Szybko jednak odrzucił te myśli, bo brzmiały dla niego jak herezja. Tak jakby zaraz miał dołączyć do Antykreatora i wspólnie z nim spróbować zniszczyć świat.

-Masz jakieś plany na najbliższe dni? Zostajesz tutaj jeszcze czy podróżujesz gdzieś dalej? Muszę trochę poćwiczyć, bo ostatnio strasznie się opuściłem, a chętnie bym się z Tobą jeszcze spotkał... W nieco... Spokojniejszych okolicznościach- Choć na misje chcieli wybrać się razem, to pewnie obecnie wypadło z głowy zarówno jednej, jak i drugiej stronie. Aburame potrzebował doszkolić się w kilku sprawach, bo obecnie sporo mu brakowało w walce. Kilka mniejszych przeszkód i już nic nie był w stanie zrobić. Kilka jutsu i już był cały zasapany. A to tylko zwykły pojedynek ze strażnikiem, co by się stało gdyby doszło do prawdziwej walki?

[Tamaki Hyūga]

Z Kisuke u mojego boku, oddalaliśmy się na bezpieczną odległość od miejsca zajścia wchodząc w jedną z prostopadłych uliczek. Zagłębiłam się w moich rozmyślaniach i przetrawiałam wszystko. Bałam się. Bałam się ponieważ po tej całej sytuacji co raz bardziej rozumiałam tok rozumowania Antykreatora, Suzumury Shinjiro. Co prawda nie zgadzałam się z jego pomysłem o zlikwidowaniu chakry, no bo w żadnym stopniu nie było mi to na rękę. Cieszyłam się z faktu że byłam w pewnym sensie wyjątkowa. Zastanawiałam się również nad tym co Kisuke myślał o tym wszystkim, jednak może jeszcze było trochę za wcześnie na takie głębokie rozmowy z tym nowopoznanym kompanem. Może kiedyś.
Chłopak na szczęście nie drążył tego tematu i odniósł się do mojego opisu walki. Słysząc jego próbę pocieszenia mnie uśmiechnęłam się jedynie lekko pod nosem. Aburame wydawał mi się być miłą i sympatyczną osobą. Kiedy zadał on pytanie odnośnie moich planów na najbliższy czas, podrapałam się w zadumie po głowie. No właśnie, co teraz? Raczej nie planowałam jeszcze opuszczać Ryuzaku no Taki, jednak całe takie zajście ze strażą mogło koniec końców sprawić że nie będę tutaj dłużej mile widziana, jednak to się jeszcze okaże.
- Cóż... Raczej zostaję tutaj i też pewnie wezmę się trochę za treningi, miałam w planach poeksperymentować z ninjutsu, więc na pewno będę przez jakiś czas zajęta ale chętnie jeszcze mogłabym pójść w końcu na prawdziwą misję z tobą a nie na taką miejską interwencję jak teraz. - odpowiedziałam chłopakowi uśmiechając się sympatycznie.

[Kisuke]

Całe wydarzenia ostatnich minut zdawały się teraz wyłącznie pewną abstrakcją. Spokojny spacer w poszukiwaniu misji zakończył się nagłym i niespodziewanym pojedynkiem. Teraz jednak Kisuke chciał o tym wszystkim zapomnieć. Nie był ani w nastroju na roztrząsanie tego, ani też nie czuł się na tyle pewnie, aby swoimi wątpliwościami podzielić się z Tamaki. Może w przyszłości jeszcze podejmą się kilku wspólnych misji, może z czasem nauczą się sobie ufać i bronić wzajemnie swoich pleców, teraz jednak Hiroe nie czuł się na tyle pewnie aby ufać dziewczynie i otwierać się przed nią z tak delikatnymi sprawami.

-W takim razie do zobaczenia. Mam nadzieję, że wpadniemy na siebie niedługo- Odwzajemnił uśmiech, pomachał ręką i tak szybko jak zjawił się koło niej w karczmie, tak teraz pospiesznie oddalił się w swoją stronę. Miło mu się z nią rozmawiało, ale jednak preferował samotność, zwłaszcza, gdy musiał trenować.

[Kisuke]

  Ukryty tekst

[Kisuke]

  Ukryty tekst

[Kisuke]

  Ukryty tekst

[Kisuke]

  Ukryty tekst

[Kisuke]

  Ukryty tekst

[Kisuke]

  Ukryty tekst

[Kisuke]

  Ukryty tekst

[Kisuke]

  Ukryty tekst

[Kisuke]

  Ukryty tekst

[Kisuke]

  Ukryty tekst

[Tamaki Hyūga]

Po rozejściu się z Kisuke, tak samo jak on, udałam się nieco poszerzyć moje umiejętności jako kunoichi. Znalazłam sobie ustronne miejsce i zabrałam się za trenowanie nowej techniki z dziedziny której do tej pory nie zgłębiałam nigdy w większy sposób.

[uhide=Tamaki Hyūga]Trening Hikari no gijutsu-kyu, Technika Ninjutsu D Zeszłam z uliczki i dalej wgłąb najwyraźniej opuszczonego budynku aż znalazłam się w pomieszczeniu gdzie nie dochodziło praktycznie wcale światło z zewnątrz. Usiadłam na podłodze i wyciągnęłam przed siebie rękę. Skupiłam się na zebraniu w niej chakry a następnie uformowaniu jej w małą kulę i nadaniu jej blasku. Z początku moje starania spełzły na niczym, jednak w miarę kolejnych prób zdawało mi się że widziałam jak coś na podobieństwo małego świetlika pojawia się na krótki moment nad moją dłonią. Zachęcona tym małym sukcesem, kontynuowałam moje próby aż wreszcie za każdym razem widziałam drobne światełko formujące się nad moją dłonią. Chcąc chwilę odpocząć usiadłam przy ścianie i ucięłam sobie krótką drzemkę. Kiedy się wybudziłam, od razu zabrałam się do dalszej pracy, teraz skupiając się na tym aby zwiększyć świetlik oraz emitowany z niego blask, do tego stopnia aby mogło mi się to kiedyś przydać jak znajdę się w sytuacji gdzie nie mam dostępu do światła dziennego bądź jakiejś pochodni. Po kolejnej serii prób zauważyłam że światło jest już na tyle jasne że pozwala mi bez problemu dobrze oświetlić całe pomieszczenie, więc zadowolona opuściłam budynek oświetlając sobie przy tym drogę za pomocą nowonauczonej techniki.[/uhide]

Po wyjściu z budynku udałam się prosto do Karczmy Onigiri gdzie miałam nadzieję zjeść kolację i położyć się do łóżka po owocnym w atrakcje dniu.

[z/t]