Karczma Onigiri

[Akihiko Maji]

Podróż konna minęła Akihiko nadzwyczaj szybko i ostatecznie znalazł się na placu, gdzie zastał jednego z napastników przygniecionego ciałem konia. Drugiego nie zauważył, więc albo uciekł, albo Tamaki się nim zajęła, lub właśnie z nim walczyła. Tę ostatnią opcję przekreślił jednak głos Hyugi, który dotarł później do uszu blondyna.
W bezpośredniej walce nie był dobry, toteż musiał maksymalnie wykorzystać okazje jaka mu się nadarzyła. Nałożył na cztery ze swoich shurikenów efekt techniki klanu Maji i posłał je w stronę przeciwnika, skracając jendocześnie dzielący ich dystans. Nie musiał trafić w jakiś konkretny punkt, toteż celowanie było trochę łatwiejsze. Poza tym tylko jeden z shurikenów musiał wbić się w cel, pozostałe były tylko by upewnic się, że "coś trafi".
Jeśli pozostało mu czasu na jeszcze jakąś akcję, to rzucił w przeciwnika namagnesowanymi wcześniej kunaiami w liczbie trzech i sięgnął po zwój z senbonami.

[uhide=Ario, Tamaki Hyūga]98,25% - 2,25% = 96%
Staty:

SIŁA 1
WYTRZYMAŁOŚĆ 30
SZYBKOŚĆ 40
PERCEPCJA 60
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1
KONTROLA CHAKRY: C

Technika:

Nazwa

Jiton: Jakuhō no Sōjin

Ranga

C

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

5m

Koszt E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (80 jednostek objętości) (1/4 kosztu za dotyk)

Opis Technika polega na nadaniu przeciwnikowi ładunku, który przyciąga pozostałe bronie kontrolowane w standardowy sposób przez Maji (muszą najpierw zostać namagnesowane za pomocą Jishaku Ninpō). Do tego stanu można doprowadzić na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest kontakt fizyczny - wystarczy bezpośrednie dotknięcie, by namagnesować cel z odwrotnym ładunkiem. Drugim jest użycie metalowych broni jako przekaźników, którymi potem należy trafić przeciwnika, by został on automatycznie namagnesowany. Efekt jest łatwo przewidzieć, ale dla rywala może być lekko szokujący. Od teraz pociski znajdujące się w zasięgu namagnesowanego oponenta będą kierowały się na niego bez naszego udziału, czyli otrzymujemy samonaprowadzające pociski lecące by trafić cel. Przeciwnik w takiej sytuacji może zrobić kilka rzeczy - zasłonić się czymś i liczyć, że podążające bronie utkną na dobre, oddalić się na tyle daleko (zasięg techniki), by siły magnetyczne pomiędzy nim a pociskami przestały działać, bądź też unikać broni przez 3 tury, po których to cel traci ładunek i tym samym nie przyciąga broni. Szybkość kontrolowanych broni lecących na namagnesowany cel jest równa szybkości używanego Reberu. Możliwe jest również miotanie broni w tradycyjny sposób na ofiarę techniki. Zasięg przyciągania do celu jest wtedy skrócony o połowę, a prędkość nakierowywanych na niego przedmiotów jest taka, z jaką zostały wyrzucone.

[/uhide]

[Ario]

Tamaki & Akihiko
Misja rangi C
10/15 Krzyknięcie Tamaki sprawiło, że ludzie zaczęli w popłochu opuszczać plac. Akihiko nie próżnując, posłał w mężczyznę shurikeny, które nie miały problemu z wbiciem się w mężczyznę, który ledwo wydostawał się spod wierzgającego konia. Narzędzia wbiły się w ciało przeciwnika, a ten dotkliwie krzyknął. Strażnik, z którym podróżowałeś również nie próżnował, ponieważ jego umiejętności "techniczne" były zdecydowanie inne, niż te werbalne. Facet doskoczył do przewróconego i rannego wroga, po czym obezwładnił go szybkim buciorkiem na szczenę, a następnie zaczął odciągać go od konia, który starał się podnieść i wierzgał kopytami na wszystkie strony.
- Zajmę się nim! - krzyknął jedynie.

Kapitan straży z kolei odrazu podjechał do kobiety, która leżała nieprzytomna na ziemi. Podniósł ją i w tym momencie mogliście zobaczyć jej nienaturalnie ułożony bark - albo był wybity, albo jakiś obojczyk złamany z przemieszczeniem - tego nie wiedzieliście na tym etapie. Kapitan szybko ułożył ją na koniu, po czym odwrócił się w kierunku Tamaki i krzyknął w pośpiechu.
- Odszukaj mnie w szpitalu! - po czym bezpardonowo ruszył z kopyta w jedną z uliczek.

Widzieliście, że bandyta jest pacyfikowany przez strażnika, to albo możecie mu pomóc, albo możecie wrócić do karczmy, albo możecie ruszyć odrazu do szpitala - w takim wypadku zapraszam tutaj.

[Akihiko Maji]

Tak więc walka się już zakończyła, a przynajmniej tak to aktualnie wyglądało. Wróg obezwładniony, porwana dziewczyna odbita. Udało się nawet uniknąć strat w ludziach. Chłopak schował więc swój zwój, w którym miał zapieczętowaną broń miotaną. Nie miał już po co obrzucać senbonami, unieruchomionego przeciwnika. Dalsza część wydarzeń rozegrała się w mgnieniu oka. Po chwili porwana dziewczyna została przetransportowana do szpitala. Akihiko pokiwał głową na znak, że na pewno przyjdzie.
Podszedł do Tamaki, która w końcu zniknęła mu w czasie akcji z pożarem.
-Jesteś cała?
Zapytał, martwiąc się o nowopoznaną Hyugę. Nim jednak mógł udać się z nią do szpitala na spotkanie, musiał odzyskać swój ekwipunek. Podszedł, więc do pana, który obezwładnił przestępcę kopem w szczękę. Dość bolesna aczkolwiek skuteczna metoda.
-Pójdę z panem. Chciałbym odzyskać to czym w niego rzucałem
Przyznał od razu, nie narzucając jednak terminu odbioru broni. Wyjmowanie jej tutaj, w takich warunkach raczej nie było dobrym pomysłem. Tak więc Maji postanowił pomóc przetransportować niegodziwca za kratki... czy gdzie go tam chcieli zabrać. Mimo całej tej sytuacji, Akihiko cieszył się, że nie musiał nikomu odbierać życia, a przestępcy ostatecznie zostali zneutralizowani. Teraz pozostało mieć nadzieję, że dziewczyna wydobrzeje.

[Tamaki Hyūga]

Zadowolona z rozwoju wydarzeń, obserwowałam jak wciąż uwięziony pod koniem porywacz zostaje dodatkowo jeszcze potraktowany paroma metalowymi pociskami przez Akihiko a zaraz po tym jak zostaje przygwożdżony do podłoża przez stróża prawa. Zeskoczyłam z dachu na plan i podeszłam do blond shinobiego, cały czas kontrolując poczynania bandyty. W razie jakby próbował się szarpać i wyrywać strażnikowi to byłam gotowa interweniować i zaatakować go, tym razem jednak bez patyczkowania się, od razu starałabym się go zabić.
Słysząc słowa strażnika, który zabrał nieprzytomną kobietę, skinęłam głową po czym podeszłam do Majiego.
- Tak, tak, ze mną wszystko w porządku, mam nadzieję że nie masz mi za złe że tak cię zostawiłam z tym całym ogniem ale nie chciałam żeby tamci uciekli. - powiedziałam do chłopaka z przepraszającym uśmiechem. Idąc za przykładem Akihiko, również zebrałam wszystkie wykorzystanie przeze mnie metalowe kulki, koniec końców, zawsze lepiej było być te parę ryo do przodu niż ponowne wydawanie pieniądze na amunicję do techniki. Po zebraniu moich rzeczy odnalazłam ponownie mojego kompana.
- No dobrze, to jak już wszystko mamy to chodźmy do tego szpitala, może dowiemy się czegoś wiecej o tej całej sytuacji. - zaproponowałam chłopakowi.

  Ukryty tekst

[Ario]

Tamaki & Akihiko
Misja rangi C
11/15 Bandyta nie stanowił zagrożenia, a działania straży w mieście były na najwyższym poziomie. Nikt nie mógł zarzucić stróżom prawa tego, że skorzystali z pomocy shinobi, by jak najskuteczniej rozprawić się z zaistniałym zagrożeniem. Pościg po ulicach osady mógł się skończyć w różny sposób, na szczęście na tym etapie, dzięki współpracy wszystkich, sukces został osiągnięty.

By odzyskać swoje narzędzia, musieliście najpierw udać się na posterunek, gdzie po drodze widzieliście, jak obezwładnionego bandytę zgarniali do tzw. shinobijskiej suki, czyli opancerzonego powozu, zaś podróż na posterunek nie trwała długo. Wyciągnięty sprzęt został Wam przekazany, a sam oficer prowadzący sprawę (inny niż ten, co pojechał do szpitala) prosił Was o pomoc, w spisaniu raportu do całej sprawy. Mężczyzna był dość potężnie zbudowany, a od niego samego biła jakaś taka dziwna aura...autentyczności i pewnej pewności siebie. Co by dużo nie mówić - chłop wzbudzał respekt niczym niektórzy shinobi z pustyni na evencie z Hanem.
- To od początku. Jak to się stało, że tu trafiliście. - przemówił swoim grubiańskim głosem, jak siedzieliście już w pokoju na posterunku. - Jak chcecie się czegoś napić to mówcie, zaraz Wam coś zorganizujemy. - mimo jego postury, wydawał się być dość profesjonalny w tym co robił...a teraz czekał Was swojego rodzaju raport.

[Tamaki Hyūga]

Po upewnieniu się że bandyta nie będzie sprawiał już więcej problemów, mogłam wraz z Akihiko udać się na posterunek gdzie musiały zostać zabrane wykorzystane przez nas bronie w celu udokumentowania wszelkich szczegółów do raportu. Kiedy zostaliśmy zaproszeni na przesłuchanie do jednego z oficerów, oczywiście nie odmówiłam, nic nie miałam do ukrycia i nie uważałam żeby mój kompan miał cokolwiek przeciwko. Usiedliśmy więc w oddzielnym pokoju i mężczyzna poprosił nas o przedstawienie historii zdarzeń. Spojrzałam na blondyna aby sprawdzić czy aby nie wyrywa się do odpowiedzi po czym jeżeli tak nie było to ja przejęłam pałeczkę.
- No dobrze więc. Oboje siedzieliśmy wewnątrz karczmy Onigiri gdzie ja spożywałam posiłek i piłam herbatę i dosiadł się do mnie mój znajomy. - tutaj gestem wskazałam siedzącego obok shinobiego z klanu Maji. - Po jakimś czasie, kiedy już lokal zaczął się wyludniać to nagle przez główne drzwi wpadła jakaś kobieta, cała umorusana we krwi. Oczywiście od razu zerwaliśmy się z miejsc i ruszyliśmy sprawdzić co się dzieje. Wtedy też zobaczyliśmy tą dwójkę bandytów, którzy wlekli kobietę aby zabrać ją na koniu. Podawali się oni za strażników miejskich i mówili że ona jest złodziejką, która uciekła z aresztu. Mi od razu coś śmierdziało, więc nie dawałam za wygraną i dalej ich męczyłam pytaniami, więc jeden z nich się wkurzył i próbował nas uwięzić za pomocą techniki Uwolnienia Ognia. Na szczęście mi udało się wydostać z pułapki i ruszyć w pogoń podczas której wyeliminowałam jednego z porywaczy a potem dogonił mnie jeden z waszych. Akihiko może opowiedzieć co się wtedy działo w karczmie bo sama byłam zajęta wtedy pościgiem. - opowiedziałam po czym skinęłam blondynowi głową aby zachęcić do dorzucenia czegoś od siebie.

[Akihiko Maji]

W towarzystwie starszej rangą, przedstawicielki klanu Hyuga, Akihiko udał się, więc na posterunek, chcąc odzyskać swój sprzęt. Ryo w końcu nie rośnie na drzewach, a Doko raczej nigdy nie mogą narzekać na nadmiar majątku. W trakcie podróży dostrzegł także jak pan bandyta jest zabierany w opancerzonym powozie. No cóż, z pewnością nie będzie za nim tęsknić. Oby posiedziałza kratkami długo, może to go jakoś "wychowa". Tak czy siak, w końcu dotarli na posterunek, a blondyn mógł schować odzyskaną broń miotaną. Oczywiście, nie odmówił złożenia raportu z całego tego wydarzenia. Oficer w oczach blondyna wyglądał trochę strasznie, toteż nawet gdyby chciał, to bałby się odmówić składania wyjaśnień. Na początku trochę się wahał, więc pierwsza odezwała się Tamaki.
-Zostałem pod karczmą, która zaczęłą się palić w wyniku tego ataku Katonem razem z dwoma strażnikami. Przypomniawszy sobie, że w środku pozostał jeszcze jeden klient, wszedłem do środka by go wyciągnąć. W tym czasie jeden ze strażników chyba pobiegł po pomoc, która dotarła niedługo później. Wsparcie zajęło się nieprzytomnym cywilem oraz gaszeniem ognia, a ja wraz z jednym ze strażników ruszyłem za porywaczami. Gdy dotarliśmy już na miejsce, przeciwnik był unieruchomiony pod koniem.
Tak w sumie teraz zdał sobie sprawę z tego, że po drodze widział tego drugiego obezwładnionego bandytę. Chyba tak pochłonęła go cała akcja, że mu to wtedy umknęło. Co do samych wyjaśnień to starał się mówić spokojnie i szczerze. Skrócił całą sytuację do kilku zdań, by nie zabierać oficerowi czasu detalami.

[Ario]

Tamaki & Akihiko
Misja rangi C
12/15 Mężczyzna spisał wasze zeznania, sporządzając coś w rodzaju raportu. W międzyczasie do waszego pokoju weszła młoda kobieta ubrana w mundur i przyniosła Wam wodę do picia. Gdy skończyliście mówić, oficer straży przeczekał jeszcze kilka chwil, by upewnić się, że nie macie nic do dodania, po czym powoli zaczął kiwać głową.
- Tak...to się wszystko zgadza z tym, co powiedział zarówno i karczmarz, jak i było stanowione w wstępnych raportach złożonych przez strażników. - chłop cicho westchnął, a on sam wstał i wyprostował, po czym wyciągnął do Was dłoń. Jego postura była może trzy razy większa jak Tamaki, więc wyglądało to dość smiesznie. - No cóż, straż ma wobec was dług wdzięczności. Jeżeli będziemy mogli w czymś pomóc, to dajcie znak. Moja godność Shirine Torou, więc powołujcie się na to nazwisko.

Potem facet Was przeprosił, tłumacząc się, że ma dużo do zrobienia i po chwili staliście już na korytarzu posterunku. Jeżeli chcecie jeszcze coś tu załatwiać, to piszcie w tym temacie, a jak chcecie udać się na spotkanie z wcześniejszym oficerem, to zapraszam do szpitala.

[Tamaki Hyūga]

- Rozumiem, w takim razie mam nadzieję że zapewnione przez nas informacje były w stanie jakoś panu pomóc. - odpowiedziałam również wstając aby uścisnąć ogromnemu mężczyźnie rękę - Mam nadzieję że nigdy nie będziemy w sytuacji w której będziemy musieli się do tego uciekać. - odpowiedziałam uprzejmie do Shirine po czym jak już nas odprawił i opuściliśmy jego gabinet to zwróciłam się do Akihiko.
- Chodźmy teraz do szpitala, ten drugi strażnik, który zabrał z placu kobietę chciał abyśmy się tam udali jak już załatwimy wszystko. - powiedziałam do chłopaka po czym jeżeli nie miał nic przeciwko to wraz z nim ruszamy w kierunku szpitala. Miałam nadzieję że kobiecie koniec końców nie przydarzyło się nic poważniejszego i po szubkiej rekonwalescencji wróci ona do pełni zdrowia.

[Akihiko Maji]

Po złożeniu wyjaśnień, Akihiko skorzystał z przyniesionej wody by ugasić pragnienie. Mógł teraz odetchnąć, w końcu jego walka na dziś się już chyba skończyła. Teraz pozostało dopięcie ostatnich spraw takich jak właśnie kwestia zeznań czy odwiedzenie szpitala i mógł ruszać w dalszą podróż. Słowa mężczyzny ucieszyły chłopaka, który oczywiście ucisnął jego dłoń. Miał tylko nadzieję, że pan mundurowy nie zmiażdży mu dłoni. Gdy było już po wszystkim Maji pożegnał się, wyraźnie szczęśliwi z powodu tego iż był przydatny. Może był to pierwszy krok w stronę budowania sobie reputacji w świecie shinobi? Tak czy siak, trzeba się było zbierać, tak więc Akihiko opuścił gabinet zaraz za Hyugą.
-Zgadzam się, im szybciej tym lepiej
Pokiwał głową i udał się wraz z Tamaki do szpitala. Ciekawe w jakim stanie była ta dziewczyna...

[Ario]

Tamaki & Akihiko
Misja rangi C
13/15 Pożegnaliście się grzecznie i ruszyliście do szpitala, gdzie miał Was oczekiwać kapitan straży, który zdążył już z Tamaki poradzić i pomocą Akihiko poradzić z bandytami. Stał przed budynkiem popalając fajkę i rozmawiając z kimś, kto wyglądał na bardzo bogatego. Przed budynkiem stał powóz, udekorowany w przeróżne elementy nadające połysku całej strukturze, a on sam wyglądał dość dostojnie. Był to średniego wzrostu mężczyzna, w kubraku wysadzanym jakimiś cekinami, a w na dłoniach miał czyste białe rękawiczki. Żarliwie debatował o czymś z oficerem straży, gdy zjawiliście się niedaleko. Strażnik wyciągnąl rekę w Waszą stronę i gestem przywołał Was do siebie.
- To są właśnie Ci ludzie, o których Panu mówiłem. Ta młoda dziewczyna jest bardzo wprawną kunoichi, która pomogła nam pochwycić tych bandytów...a to jest jej towarzysz. Dzięki nim możemy powiedzieć, że udało nam się bez dalszych komplikacji przeprowadzić cała operację.
Nowo poznały mężczyzna badał Was wzrokiem, po czym zaczął powoli kiwać głową
- Rozumiem...wybity i pęknięty bark mojej córki to nie najgorsza implikacja tego, co się działo. Dziękuję Wam towarzysze. Powiedzcie, czy mogę coś dla Was zrobić?

Tak, może coś dla Was zrobić. Poproście o dobrą wycenę wink wink. Zapraszam tutaj.

[Tamaki Hyūga]

Po opuszczeniu okolicy szpitala, skierowałam się ponownie do Karczmy Onigiri gdzie chciałam nieco odpocząć po całym tym zamieszaniu a także sprawdzić jakie były finalnie zniszczenia. Jak się okazało, szybka reakcja Akihiko oraz straży miejskiej pozwoliły zminimalizować straty do minimum i jedynie od frontu ściany były nieco osmolone ale poza tym wszystko wydawało się być w miarę w porządku. Karczmarz już zorganizował sobie pomoc w porządkowaniu wszystkiego. Ku mojemu zdziwieniu podszedł do mnie wtedy spory mężczyzna, skłonił się nisko i bez słowa wręczył mi jakiś list. Obserwowałam go podejrzliwie, jednak otworzyłam kopertę aby sprawdzić co jest w środku.

Szanowna Tamaki,
Jak pewnie już możesz zdawać sobie sprawę ze względu na krążące po świecie pogłoski, szykuje się walka pomiędzy Shinsengumi oraz klanem Uchiha. Obrońcy Muru zdecydowali się rozpocząć już walkę propagandową poprzez rozgłaszanie fałszywych pogłosek na temat Uchiha, twierdząc iż nasz klan nielegalnie sprowadza ludzi zza Muru i działa w ten sposób na szkodę ludzkości oraz wbrew całemu poświęceniu jakie zostało poniesione przez ludzi broniących Mur na przestrzeni lat. To wszystko jednak są wierutne kłamstwa oraz pomówienia a Klan Uchiha chce po prostu zapobiec rzezi ludności zza Muru, która wbrew wszystkiemu co zostało ujawnione ludzkości, nie jest zagrożeniem dla cywilizacji. Stąd też moja chęć nawiązania kontaktu z wszelkimi możliwymi najemnikami, w tym również z Tobą. Klan Uchiha poszukuje silnych indywidualności, które będą chciały oraz będą w stanie wesprzeć walkę przeciwko Shinsengumi. Wiemy że brałaś już udział w walce przeciwko Hanowi podczas wydarzeń z Oniniwy w Głębokich Odnogach a także wysławiłaś się podczas Turnieju na Yinzin. Członek Saisei, Hakusei, który sam pochodzi z obszarów za Murem, powiedział iż mogłabyś być wartościowym sprzymierzeńcem podczas tej wojny a dodatkowo nie jesteś powiązana z żadnym klanem, więc nie niosłoby to za sobą żadnych nieprzewidzianych konsekwencji politycznych. Proszę, stań u naszego boku w obronie ludności i nie pozwól aby Shinsengumi przeprowadzili czystki za Murem, pomóż nam powstrzymać tą zbrodnię przeciw ludzkości.
Jeżeli zdecydujesz się nas wspomóc, staw się proszę czym prędzej w wiosce Shikimura w Sogen gdzie zbieramy się wraz z naszymi sojusznikami.
Z poważaniem,
Uchiha Katsumi

Przeczytałam uważnie list i okazało się że nie był on odpowiedzią od Ario. Podniosłam wzrok znad kartki i spojrzałam na mężczyznę.
- Czy przeczytała pani już wiadomość? - zapytał się tubalnym głosem po czym kiedy skinęłam, odebrał ode mnie list po czym spalił go na moich oczach, skłonił się a następnie zniknął w kłębach dymu. Całe zdarzenie działo się bardzo szybko i sama do końca nie byłam pewna co to wszystko miało znaczyć.

[Tamaki Hyūga]

W mojej głowie kołatały się myśli i zastanawiałam nad implikacjami tego wszystkiego o czym właśnie się dowiedziałam. Walka pomiędzy Murem a Uchiha? Zdecydowanie brzmiało to bardzo poważnie i będzie miało duży wpływ na dalszy przebieg zdarzeń na świecie, więc z pewnością chciałam tam być i odegrać w tym jakąś rolę i miałam nadzieję że będzie ona bardziej znacząca niż to co udało mi się zrobić podczas wyprawy do Oniniwy. Westchnęłam głęboko i zdecydowałam że wyślę kolejną wiadomość do Ario w nadziei że do niego dotrze a także aby upewnić się że marionetkarz dowie się o tym wszystkim. Czym prędzej odszukałam kuriera i przekazałam mu napisaną szybko wiadomość na kartce z notesu, którą następnie wyrwałam i przekazałam posłańcowi wraz z zapłatą za dostarczenie przesyłki.

  Ukryty tekst

Kiedy miałam to już z głowy, podeszłam bliżej do zniszczonego budynku karczmy i rozejrzałam się w poszukiwaniu właściciela, chcąc zaoferować mu moją pomoc.

[Harikotto]

Tamaki Hyuga Misja D
1/15 Stałaś tuż obok spalonej karczmy. Jej zniszczenie może i nie było twoją winą, jednak pomimo tego z pewnością nie był to przyjemny widok. Któż chciałby oglądać przecież utratę przez kogoś całego dorobku życia? Z pewnością nie ty, w związku z czym postanowiłaś rozejrzeć się za karczmarzem. Z pewnością przecież potrzebował on pomocy. Rozglądałaś się więc za kimś płaczącym, czy lamentującym, jednak nie dostrzegłaś nikogo takiego. W końcu znalazłaś karczmarza, który stał niedaleko ruin swojej karczmy i zapisywał coś zawzięcie w notesie oraz przesuwał koraliki na kieszonkowym liczydle. Widać w nim było zawziętość, jednak nie pasował on do obrazu człowieka, którego dorobek życia właśnie poszedł z dymem.

[Tamaki Hyūga]

Po dokładniejszym przyjrzeniu się okazało się że karczmarz, który jeszcze nie tak dawno temu rozpaczał nad zniszczoną karczmą, teraz już wziął się w garść i bardzo energicznie coś sobie notował i liczył z pomocą małego przyrządu. Zadowolona z faktu że mężczyzna zamiast użalać się nad sobą zabrał się do roboty, podeszłam do niego aby zaoferować mu pomoc w przywróceniu karczmy do stanu sprzed niedawnego incydentu.
- Dzień dobry, widzę że budynek nieco ucierpiał przy tym całym zamieszaniu z porywaczami, czy mogłabym może jakoś panu pomóc z naprawą tego wszystkiego? Byłam już kilkukrotnie klientką w pańskiej karczmie i byłoby mi wielce szkoda jakby przez coś takiego pański interes podupadł. - powiedziałam miłym i serdecznym tonem kiedy zbliżyłam się już do mężczyzny.