Karczma "Pod uwędzonym dzikiem"

[Hiroki]

11/30

„Zemsta"
Yoshimitsu - C

Wreszcie zaczynało się dziać. Chłopak przedstawił się, na co Kaguya jedynie powiedział parę słów, odnośnie tego, że nie zna klanu takiego jak "sabataya", oraz wyjaśnił mu pokrótce plan. Chłopak zaśmiał się, przecierając nos. Na jego twarzy pojawił się uśmiech. Spojrzał na Yoshiego, a następnie lekko pchnięty ruszył maszerując w stronę drzwi. Portret złapał do ręki, długo się w niego wpatrując.

- Potrafię widzieć na ogromne odległości. Mogę Ci na przykład powiedzieć, co znajduje się kilometr przed nami, ba! Mogę nawet powiedzieć Ci w co ubrani są ludzie na taką odległość. A Ty? Co potrafisz? - zapytał zaciekawiony, po czym potrząsnął głową. - Nieważne, głuptas ze mnie. Mamy go odszukać, tak? Jeśli chodzi o walkę, jestem raczej słaby. Znam się trochę na walce przy pomocy shurikenów na średnim dystansie, ale to każdy potrafi. Priorytetem jest odnaleźć tego zafajdańca!

Po tych słowach, chłopak rozejrzał się, a następnie aktywował oczy. Zaświeciły czerwonym światłem. Zaczął skanować okolicę, a po chwili wyszli na ulicę. Ich celu nie było w pobliżu, a sam młodzieniec co jakiś czas zatrzymywał się w miejscu, by teleskopowo sprawdzić dane miejscówki. Wyglądało na to, że nie pozostaje im nic innego, by ruszyć w jedną stronę, a następnie powoli przeszukiwać kolejne miejsca. Cóż. Biorąc pod uwagę fakt, że osoba ta miała być poprzednikiem Yoshimitsu, prawdopodobnym było, że wiedział on o tej lokalizacji, nie trzeba było być mistrzem analizy, by się tego domyśleć. Chłopak pokręcił przecząco główką, czekając na rozkaz Yoshimitsu.

Słownik

Postacie
1) Aburame Eiji
2) Sora
3) Inuzuka Akira
3) Toshio

Mapa

Inne:

Toshio:

Kontrola Chakry D
Tsujitengan D
Seido D
Raiton D
Chakra: 100%-6%=94%

Nagano:

KLAN HOZUKI
KEKKEI GENKAI: Suika Kawari
NATURA CHAKRY: Suiton
ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 10
WYTRZYMAŁOŚĆ 40
SZYBKOŚĆ 75
PERCEPCJA 50
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1
SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 175
KONTROLA CHAKRY: D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 104%
MNOŻNIKI:
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
NINJUTSU E
ELEMENTARNE
SUITON D
KLANOWE C
Ekwipunek: Wakizishi, 2x kunai z notką wybuchową.

[Yoshimitsu]

Wyjaśnienia Yoshiego zostały przyjęty uśmieszkiem? No nie podobasz mi się, mógłby pomyśleć białowłosy ale darował sobie karanie go, w końcu ma mu pomóc. Informacje, których o sobie udzielił... Mocno rozczarowały Kaguye. Słabe punkty tego Hozukiego to raiton i długa walka na dystans, a tymczasem gość walczy w średnim dystansie i nawet słowem nie wspomniał o raitonie. To niezły pomocnik. Pomyślał sobie, chłopak uważnie przyjrzał się portretowi i zaczął mówić o sobie.
Widzi na kilometr? No to może być przydatny jako tropiciel. -Nie komentuj, tylko szukaj. Męczyło go to ględzenie, obrażanie kogoś kto mógłby go zdeptać. Dzieciak jeszcze musiał się wiele nauczyć ale Yoshi nie miał zamiaru być nauczycielem. Chłopak aktywował chyba swoje umiejętności bo jego oczy zaświeciły się na czerwono. Chłopaczek chwilę się rozglądał ale najwidoczniej niczego nie odszukał więc Kaguya ruszył w kierunku targowiska.
-Na targowisku obserwowały mnie jakieś śmieci, zapraszam. Delikatnym ruchem dłoni machnął w kierunku rynku, do którego właśnie zmierzali. Yoshimitsu już teraz był zdecydowanie czujny i rozglądał się mimo posiadania tropiciela. Nie chciał robić awantury w samym sercu miasta ale... No przecież nic się nie stanie jeśli zostanie zaatakowany i będzie musiał się bronić.
-Rozejrzyj się na spokojnie. Przystanął na samym środku targowiska, liczył po cichu że ktoś będzie mało cierpliwy i zacznie zachowywać się dziwnie jak zobaczy Kaguye w towarzystwie Ranmaru. Jeśli ktokolwiek zacznie wykonywać podejrzane ruchy to białowłosy szybszym spacerkiem ruszy w jego stronę, a jeśli zacznie biec to automatycznie ruszy za Nim.

[Hiroki]

13/30

„Zemsta"
Yoshimitsu - C

Cóż, pomocnik był jaki był, a w tej kwestii Yoshimitsu nie mógł raczej wybrzydzać, lepsze to niż szukanie gościa na pustyni, nie wiedząc nawet jak poszukiwany miałby wyglądać. Cóż, w okolicy karczmy nie było nic, co rzuciłoby się w oczy ani Mitsu, ani młodzieńcowi, który miał mu pomagać. Lider tej prześmiesznej grupy, podjął szybko decyzję - należy ruszyć na targowisko, być może znów ktoś będzie go śledził. Tak też się stało i niespełna parę minut później znaleźli się na wejściu do targowiska. Dzieciak co jakiś czas spoglądał w bardziej określonym kierunku, przystając na parę sekund. Najwidoczniej tylko tak mógł wykryć poszukiwaną jednostkę. Po kilku minutach "patrolu" na targowisku, chłopak wreszcie coś powiedział.

-Dwójka ludzi podąża za nami od paru alejek, nie widzę z nimi poszukiwanego gościa. Być może jest tutaj zbyt dużo ludzi, by wykonali ruch? - powiedział i miał rację. W około było zbyt dużo niewinnych, zbyt dużo osób postronnych. Nawet taki młokos znał zasady mafii. Nawet jeśli mieliby swój cel na tacy, postronni nie powinni cierpieć. W końcu to oni są głównym źródłem zarobku rodzin, czyż nie? - Co robimy?

Toshio nie podał dokładnej lokalizacji tropiących ich ludzi, nie podał Yoshimitsu również ich opisu. Być może dlatego, że bał się zdradzić śledzącym, że się zorientowali. Był młody, ale nie w ciemię bity. Zdecydowanie wiedział, co należy robić w takiej sytuacji. W końcu w mafii, nie mogli mieć ludzi z pierwszej lepszej łapanki. Ten tutaj z pewnością prędzej czy później będzie naprawdę dobrym tropicielem, o ile dożyje rozsądnego wieku. Teraz jednak odpowiedzialność spadła na barki Yoshimitsu. Dlaczego był obserwowany? Co zrobi w tej sytuacji?

Słownik

Postacie
1) Aburame Eiji
2) Sora
3) Inuzuka Akira
3) Toshio

Mapa

Inne:

Toshio:

Kontrola Chakry D
Tsujitengan D
Seido D
Raiton D
Chakra: 100%-6%=94%

Nagano:

KLAN HOZUKI
KEKKEI GENKAI: Suika Kawari
NATURA CHAKRY: Suiton
ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 10
WYTRZYMAŁOŚĆ 40
SZYBKOŚĆ 75
PERCEPCJA 50
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1
SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 175
KONTROLA CHAKRY: D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 104%
MNOŻNIKI:
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
NINJUTSU E
ELEMENTARNE
SUITON D
KLANOWE C
Ekwipunek: Wakizishi, 2x kunai z notką wybuchową.

Przechodzimy tutaj.

[Rika Kari Matsubari]

Rika niczym lokalny pijaczyna migrowała od karczmy do karczmy. W ostatnich tygodniach zwiedziła ich stanowczo za dużo i choć nie odbijało się to kosztem jej efektywności jako kunoichi, prędzej czy później mogło się to zmienić. Niestety, panienka Matsubari zwiedzała te lokale dokładnie z tych samych powodów, co tutejsze pijaczki. Chciała się napić. Bo choć wielu osób spojrzałoby z politowaniem na takie wyjaśnienia, mała miała problemy osobiste. I jakkolwiek te same osoby mogą twierdzić, że dzieci takich problemów nie mają, są w błędzie.
Młoda akolitka wkroczyła do karczmy jak do siebie. Rozejrzała się i w ułamku sekundy skierowała w stronę baru. Wskoczyła na podwyższone krzesełko tuż przy blacie i zaczęła gaworzyć z barmanem. Szepnęła mu coś na ucho, a ten wrócił po chwili z wielkim kuflem z grubego szkła, wypełnionym złocistym płynem i pianką. Matsubari ściągnęła swój zimny łokieć z blatu i z trudem udźwignąwszy kufel skierowała się w wolne miejsce w rogu sali. Gdyby ktoś śledził Rikę w ostatnich tygodniach, z pewnością nie byłby zaskoczony tym widokiem. Dotarła na miejsce i pierdolnęła kuflem o stół z impetem, który nie mógł ujść uwadze pozostałym stołującym się tu osobom. Olała to. Wgapiła swoje ślepia to w okno, to w złocisty płyn, w którym zaraz utopi swe smutki. Cmoknęła ustami zrezygnowana. Była niczym wygnaniec. Upiła duży łyk, po czym podrapała się po wyimaginowanych włoskach na szyi, bo tak robią prawdziwi mężczyźni, gdy borykają się z życiowymi problemami.
Rika tak bardzo pogrążyła się w udawaniu swej męsko-dorosłej żałoby, że wnet zapomniała z czego wynika cały ten smutek.

[Meijin]

Misja rangi B
Rika Kari Masturbari
1/x

Czy karczma to dobre miejsce dla dziecka? Myślę, że każdy odpowie tak samo, zdecydowanie nie. Tak też pomyślał sobie barman kiedy zobaczył jak jakaś młoda siks... nastolatka idzie w jego kierunku, a następnie na uszko prosi o jakieś specjalne rzeczy. Mężczyzna uśmiechnął się i... wykonał jej polecenie, mówiąc jednocześnie. -Klient nasz pan. Na nieszczęście dla Riki, obudziła się w nim dusza śmieszka-żartownisia, barman postanowił dać nastolatce nauczkę. Wziął kufel i nalał do niego zimnej herbaty, a na górę dodał piankę. Zastanawiał się czy nie uzupełnić tego napoju jakimś ostrym sosem, albo solą czy pieprzem, ale ostatecznie tego zaniechał. Bał się, że jeszcze coś jej zrobi. Tak czy siak kiedy napój był gotowy, mężczyzna wydał zamówienie myśląc jednocześnie. Jak ma zapijać smutki to tylko w bezpiecznych warunkach. W każdym razie Rika zrobiła to co chciała. Uderzyła, nie przepraszam. PRZYPIERDOLIŁA kuflem w blat, tak, że troszkę się jej ulało i tak sobie siedziała. Wyglądała tak jak powinna, czyli jak osoba, która udaje dorosłego i robi dorosłe rzeczy, ale tak naprawdę woła o jakąkolwiek uwagę, jakieś, nawet szczątkowe, zainteresowanie. I zapewne siedziałaby tam sobie sama i udawała, że jest już taka dorosła gdyby nagle ktoś do niej nie podszedł...

-Rika? Hej! Co ty tu robisz? Czemu nas ostatnio nie odwie... Czy to jest to co myślę!? Przecież ty jesteś dzieckiem! Słowa te dobiegły dziewczynę od boku, był to jakiś dziwnie znajomy głos. Gdyby dziewczyna spojrzała w kierunku mówiącego, to zauważyłaby, że odpowiedzialnym za ten hałas był kucharz z restauracji Shinobi. Sposób w jaki na nią patrzył był bardzo wymowny. Była to mieszanka radości, wściekłości oraz zawodu. Jednak nim dziewczyna mogłaby nawet w jakikolwiek sposób próbować się obronić, chłopaczek złapał ją za rękę i powiedział. -Idziesz ze mną. Za karę będziesz dzisiaj gotowała ryż i nie wiem, coś jeszcze nudnego ci znajdę do roboty I CI NIE ZAPŁACIMY, MOŻE CIĘ TO CZEGOŚ NAUCZY! I tak oto wyprowadził ją przed budynek karczmy.
W tym też momencie Rika i kucharz mogli zauważyć poruszenie pośród przechodniów. Wszyscy szybkim tempem zmierzali w jakąś jedną stronę. Tak jakby przed czymś uciekali, albo właśnie lecieli do czegoś, jak muchy do gówna. Czyżby coś się wydarzyło? Nikt z was nie zdążyłby nawet zadać tego pytania, gdy usłyszeliście jak jakiś mężczyzna mówi do idącej obok niego kobiety. -Ponoć w restauracji shinobi znowu był pożar. Niby wszystko opanowali, ale ludzie mówią, że z całego zespołu został tylko szef. Musimy zobaczyć co się stało!
Cóż, chyba stało się jasne gdzie należy się kierować.

Legenda:

-Kucharz z restaruacji Shinobi
-Pomniejsze, mało ważne, postacie.

[Rika Kari Matsubari]

Cóż za farsa odegrała się pod Uwędzonym Dzikiem! Mała, w swoim zwyczaju podeszła do lady jak i w innych tego typu przybytkach i z figlarnym uśmieszkiem poprosiła o sok jabłkowy z pianką. Czymże jest sok jabłkowy z pianką? Oczywiście, że zawoalowanym piwem! A ile ty masz lat, co mała? Nie dziwota, że obsługujący ją pan został oburzony, a że sam imał się żartów, a może po prostu udzieliła mu się bezczelność małej klientki, postanowił wywinąć jej numer. Zimna herbata z pianką? Co może pójść nie tak?
Rika odstawiła swój kufel z impetem, wylewając odrobinkę i dalej odgrywając swoją rolę twardzielki. Upiła łyk. Jakiś dziwny mają tu ten sok... - pomyślała, kwasząc się na widok złocistego płynu. Istotnie, Rika naprawdę zamawiała soczek, który procentowy napój miał jedynie imitować. Przez myśl przeszło jej nawet, by oddać swoje zamówienie, ale wtedy znienacka pojawił się jej nowy kolega z restauracji, który był nie mniej poruszony widokiem Riki pijącej "piwo" niż barman samym zamówieniem. Rice normalnie bardzo nie spodobałby się jego ton. Teraz z trudem powstrzymywała uśmiech i przeczekała tę komiczną z jej punktu widzenia tyradę. Nie opierała się szczególnie, gdy kucharz złapał ją za rączkę i wyprowadzał z karczmy. Jeszcze chwila, jeszcze moment i będą na zewnątrz, a wtedy nadejdzie czas na wielki coming out i zdradzenie swojego żartu!
I rzeczywiście wyszli. Nim jednak Rika zdążyła obwieścić całemu światu, że wcale nie piła piwa, coś przykuło uwagę tak jej, jak i kucharza. Wokół nich panowało pewne poruszenie. Ludzie szli w tę i z powrotem w niecodziennym pośpiechu. Nie musieli nawet pytać, bo ktoś z tłumu właśnie tłumaczył komuś innemu co się stało. Była to tragiczna wiadomość. Akolitce zrobiło się gorąco, jakby sama stałą teraz w ogniu. Próbowała dopasować głowę do słów, które skądś słyszała, ale nie udało jej się to. Ludzie pędzili zbyt szybko i było ich zbyt wielu. Wyrwała swoją rękę w szaleńczym ruchu o sile 1.
-Biegniemy! - wykrzyczała przebijając się przez głosy miasta.
Przeciskając się przez ludzi, a następnie pędząc na złamanie karku jak echem odbijały się w jej głowie te słowa.
Z całego zespołu został tylko szef.

[Meijin]

Misja rangi B
3/x

Cała ta sytuacja w karczmie była jednym wielkim nieporozumieniem, które zostało wywołane, moim zdaniem celowo, przez naszą Rikitikę. Nie wydaje mi się, aby normalnie dziecko chciało udawać, że pije alkohol, a ona? No spójrzcie na to, co narobiła. Tak się zachowuje normalna, miła nastolatka? No chyba nie. Jednakże nikt poza Bladym nie zareagował. Przyjęli pozę znaną z ludowego powiedzenia: "nie mój cyrk, nie moje małpy".

Usłyszane zdanie podziałało niczym obuch skierowany prosto w skroń, całkowicie was oszołomiło. Mimo początkowego strachu, Rika zareagowała szybko i wydała rozkaz do biegu. Nie wzięła jednak pod uwagę, że kucharz będzie troszkę bardziej dotknięty tym wydarzeniem. Stał w bezruchu, patrzył w niebyt i tylko ruszał bezdźwięcznie ustami, lecz za nim nic nie mogłaś odczytać co też do siebie mówił. Dopiero po kilkunastu sekundach chłopak oprzytomniał i odpowiedział. -Tak, masz rację. Chodź za mną. Mamy tam blisko, ale znam skrót, zaoszczędzi nam to chwilkę. No i ruszyliście. Obydwoje z umysłem pełnym nieciekawych przemyśleń i zmartwień.

Gdy w końcu dotarliście na miejsce, waszym oczom ukazał się szokujący obraz... Restauracja stała cała. I co ciekawe z zewnątrz nie było widać śladów pożaru. Jedynie drobne skupisko ludzi, przy wejściu głównym, pozwalało wam sądzić, że faktycznie coś nieciekawe się tutaj wydarzyło. W końcu gapie gromadzą się tylko przy jakichś wypadkach.
Kucharz ruszył w stronę tego niewielkiego tłumu, łapiąc delikatnie Rikę za rękę, a następnie ciągnąć ją za sobą (prawie jak #fallowmeto) Mimo to przeciśnięcie się na sam przód nie było problemem, ludzie niespecjalnie walczyli o miejsce w pierwszym rzędzie. Po chwili stało się jasne dlaczego. Otóż absolutnie nic się nie działo. Po prostu stał jakiś strażnik i coś sobie zapisywał. Zdenerwowany Blady, nerwowym i łamiącym głosem zapytał się go -Przepraszam, gdzie znajdę szefa? Znaczy Pana Ichiego? Czy wszystko z nim w porządku? Co, co tutaj się stanęło? Strażnik podniósł wzrok z notesu na chłopaka i znudzonym głosem odpowiedział. -Jest w środku. Nie rozmawiaj z nim zbyt długo, jest w szoku. Co się stało? Ustalamy to. Następnie wrócił do swojego wcześniejszego zadania, czyli spisywania jakiegoś raportu czy czegoś równie zajmującego.
Kucharz skierował się do drzwi całkowicie ignorując Rikę, prowadził i podpowiadał mu szok. Teraz nie liczyło się dla niego nic innego jak wejście do środka i sprawdzenie, czy jego przyjaciele są cali. Przeszedł przed próg i zamknął za sobą drzwi, zostawiając Rikę w przerzedzającym się tłumie.

Następny post napisz proszę tutaj -> http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=61&t=7639

[Yoshimitsu]

Wydarzenie, które miały miejsce w bocznej uliczce targowiska zadziałały mobilizująco na tego małego chłopaka. Zrobił dwie przydatne rzeczy, potraktował Hozukiego raitonem, a teraz zatamował krwawienie Yoshiego. Pozostawała ważna kwestia co zrobić z ciałem. Na to pomysłu białowłosy nie posiadał więc po prostu machnął ręką nie dbając o to. Najwyżej odpowie przed Kłem ale teraz się tym nie martwił.
Ciężko było dotrzeć do restauracji, a jeszcze ciężej było nie rzucać się w oczy... No nic, życie. Ludzie i tak muszą mieć ogólny zarys co się dzieje w tym mieście więc nie obchodziło to Kaguyi. Dotarli w końcu pod drzwi i dopiero teraz zaczynała się rozgrywka. Wejść czy nie wejść? Zrobić zamieszanie czy poczekać na kogoś? -Wejdź tam i przyprowadź tutaj Eijiego. Dyspozycja wydana, najbliższy współpracownik Sory. On powinien wiedzieć co teraz należy zrobić i na to liczył Yoshimitsu.
Jeśli faktycznie Aburame ruszy tyłek do Kaguyi, zobaczy go opartego o ścianę obok drzwi. -Nie chciałem tworzyć zamieszania w środku. Spojrzał z lekkim bólem na swojego "przełożonego". -Tamten śmieć nie żyje, ktoś był z Nim. Nic nie mogłem zrobić, uciekł. Mam z tym iść do szpitala czy macie kogoś zaufanego? Spokój i ból. Dziwne połączenie ale Yoshi nie tracił nad sobą panowania z powodu ran. Teraz mógł tylko oczekiwać co zadecyduje bardziej doświadczony członek mafii.

[Hiroki]

30(32?)/30

„Zemsta"
Yoshimitsu - C

Dotarli pod restaurację, pozostawiając za sobą truchło hozukiego, niemal tak samo jak spojrzenia ludzi, których nie udało im się uniknąć. Chłopak otrzymał jasne instrukcje, ruszył do środka zaciskając zęby. Yoshimitsu chwilę pozostał sam, by po niecałej minucie zobaczyć gościa władającego robakami w drzwiach. Zaśmiał się głośno, po czym podszedł do Yoshimitsu, wskazując na wakizishi.

[color=bfc8fb]- Szedłeś z tym cała drogę? Myślałem, że dzicy to tylko za murem. Haha, dobra. Mniejsza o to, będzie bolało.[/color] - powiedział i nie czekając na aprobatę chłopaka szarpnął za rękojeść "sztyletu", by wyjąć go oczyścić rękawem z krwi. [color=bfc8fb]- Zaciśnij i chodź, prosto na dół. Nie zatrzymuj się. Potem za mną.[/color]

O ile Yoshimitsu się nie sprzeciwiał, ruszyli, a następnie gdy byli już na dole, zamiast ruszyć w miejsce, w którym wcześniej się spotkał z kłem, ruszyli za schody, gdzie znajdowały się kolejne drzwi. Eiji szybko je otworzył, a gdy Yoshi wszedł do środka, poczuł jedynie, że coś mocno gruchnęło w jego kark...

Po paru godzinach, przebudził się, w jego torsie nie było już miecza, a rana była zasklepiona. Została po niej jedynie blizna. Kto go uleczył? Jak to zrobił? Nie było mu dane tego zobaczyć, bowiem stracił przytomność, zanim miał okazję w ogóle rozejrzeć się po pomieszczeniu. Leżał teraz na twardym, stalowym stole. Nie było wokół niego krwi, a on sam był dokładnie wyczyszczony. Brak krwi, brak rany, brak kłopotów. Czego chcieć więcej?

Słownik

Postacie
1) Aburame Eiji
2) Sora
3) Inuzuka Akira
4) Toshio
5) Nagano

Mapa

Misja zakończona powodzeniem, Yoshimitsu przeszedł "operację", tym samym jego rany zostały uleczone. Jak chcesz to podziel się ze mną na PW co było dobre w misji, co było nie tak. Pozdrowionka, do zobaczenia na pośmiertnej.

[Yoshimitsu]

Yoshimitsu po długim i wyczerpującym treningu postanowił osiąść w "swojej" karczmie. Lokal należał do jego rodziny więc czuł się tutaj całkowicie jak w domu. Wchodząc uderzył lekko w najbliższy stolik kostką, którą lekko wyjął z palca i skinął w kierunku kelnera jakby dając znać, żeby lepiej ruszył tyłek i przyszedł przyjąć zamówienie. -Wino i jakieś żarcie. Zaskocz mnie. Rzucił złowrogo do kelnera, nie oczekując niczego.
Pewność siebie, która wylewała się z chłopaka była bardzo typowa dla rodu Kaguya. Butni, pewni siebie czasami nawet aroganccy i skrajnie bezwzględni. Wszystkie cechy rodziny zamknięte w jednym przedstawicielu. Gdyby kościani ninja prowadzili propagandę to za wzór postawiliby właśnie Yoshiego. Nacjonalistę gotowego pójść na śmierć dla swoich. Białowłosy chwilę rozmyślał nad tym co chciałby znaleźć w karczmie należącej do Sory ale nic nie przychodziło mu do głowy i postanowił zobaczyć co się wydarzy.
Kelner przyniósł zamówienie, wino i trochę wędzonej dziczyzny... No jakby to powiedzieć. Nie zaskoczył ale z racji tego, że to Kieł był właścicielem, życie tego dzieciaka póki co zostanie zachowane. Pokazał dłonią obsłudze żeby się oddaliła i zaczął pić wino i jeść swój posiłek.

[Isei]

1/30

"Zdobyć zaufanie, cz.1 - Specjalna przesyłka"
Yoshimitsu - C

Yoshimitsu po paru dniach rekonwalescencji, odpoczynku i treningów powrócił do karczmy, którą wbrew jego przekonaniu, nie władał Sora. Niemniej jednak życie w takim przekonaniu uratowało czyjeś życie, więc może lepiej dla pracowników tego miejsca było nie poprawiać Mitsu... Nie było to zbyt ważne. Zjadł, napił się, a następnie siedział delektując się winem. Obserwował otaczający go świat. Kolejnych gości wchodzących do karczmy, nie zdających sobie sprawy na temat tego, co znajduje się pod nimi. Cóż, Yoshimitsu mógł się spodziewać, że długo nie będzie mu dane przebywać w spokoju i samotności. Jeżeli się tego spodziewał, to nie mylił się zbytnio.

Na prawym ramieniu poczuł mocny uścisk. Dłoń była wielka i silna, a dopiero po chwili, gdy odwrócił swoją głowę w tył, mógłby zobaczyć postawnego mężczyznę. Był to Sora, spoglądający z góry na Pazura. Minę miał poważną. Nawet bardzo, ścisnął mocniej, a Yoshimitsu poczuł przeszywający jego ramię ból. Gdyby chciał wstać, Sora przycisnąłby go do krzesła. Zwykły pokaz siły? Nie, to miał być znak, że ostatnia misja nie poszła w stu procentach tak, jak sobie wymarzył Kieł rodziny Akiyama.

- Yo-shi-mi-tsu. - powiedział cicho, puszczając jego ramię, a z jego wzroku jakby zniknęła iskra. Chwilę temu w jego oczach można było wyczuć chęć mordu, teraz po prostu zwykłe spojrzenie. - Musimy porozmawiać, najlepiej natychmiast. Idziemy.

Powiedział, a następnie jak gdyby nigdy nic, zrobił krok w tył, czekając, aż Mitsu wstanie od stołu. Znał drogę, a Sora chciał iść za nim, chciał mieć pewność, że jego Pazur dotrze na dół przed nim, cały i zdrowy.

Słownik

Postacie:
Członkowie mafii:

1) Kieł: Sora
2) ??: Aburame Eiji
3) ??: Inuzuka Akira

Mapa:

Inne:

[Yoshimitsu]

Kaguya błądził myślami nad dalszą drogą i celem, który powinien obrać. Rosnąć w siłę przy mafii czy może wrócić na pustynię i walczyć przeciwko Sabaku. Nie potrafił podjąć decyzji ale i nie musiał jej podejmować ponieważ jego rozmyślania przerwał piekielnie mocny uścisk. Białowłosy miał już kogoś zbesztać za dotykanie go ale zobaczył Sore... Do licha sam Kieł pofatygował się po Niego.
Usłyszawszy polecenie od razu wstał i ruszył pewnym siebie ale i lekko przyspieszonym krokiem w kierunku podanym przez swojego przełożonego. Wiedział, że lekko zawalił swoje ostatnie zadanie. Trzeba było rozmówić się z szefem, najlepiej od razu. Oczekiwał na to co ma do powiedzenia ma Kieł, w tym fachu milczenie jest złotem więc i tym kierował się Yoshimitsu. Nie panikował, nie rozglądał się jak małe dziecko ani nie próbował łapać kontaktu wzrokowego z liderem tej lokacji mafijnej. Był za to czujny na wszelkie ruchy za sobą, nie chciał dać się obezwładnić ani zabić.

[Isei]

3/30

"Zdobyć zaufanie, cz.1 - Specjalna przesyłka"
Yoshimitsu - C

Zdawać się mogło, że w miarę spokojny dzień, będzie dalej mijał w tym niezachwianym niczym ładzie. Niestety i tym razem nasz młody antagonista, musiał sprostać kolejnym przeciwnością losu. Możliwie, mało szkodliwa przeciwność, jednak jakże irytująca. Brak wolności był chyba największa wadą bycia członkiem tego całego ustrojstwa zwanego mafią. Cóż... Tak był skonstruowany ten świat. Jednostka musiała podporządkować się większemu - szczep, ród, organizacja zrzeszająca infobrookerów czy chociażby mafia. Wszystkie te "twory", koniec końców nadal przecież sprowadzały się do jednostki - tej która zarządzała. W tym przypadku była to głowa rodziny, a potem? Kolejne kły. Sora był jednym z nich, więc nie pozostawiało to wątpliwości, przynajmniej dla Yoshimitsu, że musi być mu posłuszny, przynajmniej do czasu.

Podróż wgłąb piwnicy była raczej niezakłócona. Powoli mijali pierwszą parę drzwi, by finalnie wejść do pomieszczenia, w którym Mitsu po raz pierwszy spotkał swojego przełożonego. Wtedy tez poczuł na swoim ramieniu dłoń. Tę samą dłoń, którą poczuł przy stole. Silną, twardą, zdecydowaną. Zatrzymał go, a gdyby Kaguya tylko spróbowałby się ruszyć, ścisnąłby praktycznie tak mocno, że bez problemu wybiłby mu kość obręczy barkowej, byleby zatrzymać go w miejscu.

Obszedł go od lewej strony, ciągle przytrzymując prawe ramię, uśmiechając się nieco szerzej. Złapał za klamkę, po czym otworzył powoli drzwi, zastawiając drogę pustynnemu chłopcu. A co mógł zobaczyć sam zainteresowany? Wewnątrz trzy - wraz z Sorą, cztery osoby i ogromnego psa - tego samego co poprzedniego razu. Jak łatwo więc się domyślić, szybko znalazł również właściciela czworonoga. Akira stał dumnie, wyprostowany, po prawej stronie Mitsu. Drugą osobą był Eiji. Aburame zaś stał po lewej stronie chłopaka, a pomiędzy nimi, usadowiony na solidnym, drewnianym krześle siedział blondyn, który zdawał się być znajomy. Kaguya po chwili zastanowienia i połączenia faktów, zrozumiał - ten człowiek był obserwatorem nagano. Był czysty. Można powiedzieć, że nie było widać nawet jednej rany na ciele mężczyzny. W tym momencie jednak do siedzącego blondyna podszedł sam Sora. Zrobił również miejsce Yoshiemu w drzwiach.

- Wejdź.- rzekł cicho i krótko. Wskazał palcem na blondwłosego. - Poznajesz go Yoshimitsu? - mężczyzna zadał niemal retoryczne pytanie. Bez powodu przecież nie zawołał tutaj Pazura, który w gruncie rzeczy wykonał swoje zadanie. Teraz cała czwórka, spoglądała na Mitsu. Eiji, Akira i Sora w miarę neutralnym spojrzeniem, jakby pozbawionym emocji, zaś nowo przybyły "kolega", powoli zaczynał dygotać. Strach zaczynał przejmowac kontrolę nad jego mimiką twarzy, a do oczu napływały łzy. Był przerażony.

Słownik

Postacie:
Członkowie mafii:

1) Kieł: Sora
2) ??: Aburame Eiji
3) ??: Inuzuka Akira

Mapa:

Inne:

[Yoshimitsu]

Dzień minął spokojnie ale "robota" w świecie shinobi była najważniejsza. Czy to dla rodu czy dla organizacji, z którą los powiązał Yoshiego. Przejście do wielkiego pokoju, w którym zasiadała śmietanka mafijna z Ryuzaku. Przed samym wejściem, Sora zatrzymał go i kolejny raz ścisnął go za bark. Otwarcie drzwi i wprowadzenie białowłosego... Znajomy Inuzuka i Aburame. Przywitał ich tylko skinieniem głową i ujrzał tego blondyna, który był z Hozukim.
Szybkie spojrzenie na przerażonego chłopaczka i jego dłoń powędrowała na rękojeść miecza, Yoshi chciał być w gotowości do szybkiego cięcia jeśli takie będzie potrzebne. -Poznaje, miałem zabić tylko tego Hozukiego.
Spojrzał poważnie na Sore, a po chwili jego wzrok przeniósł się na Eijiego, któremu się zameldował.
-Jestem potrzebny czy miałem go tylko obejrzeć? Kaguya nie rozumiał po co Kieł fatygował się po niego na górę, do karczmy. Teraz tak naprawdę czekał tylko na polecenie. Zabić go czy przesłuchiwać? Najchętniej przeciąłby blondynka na pół mieczem.

[Isei]

5/30

"Zdobyć zaufanie, cz.1 - Specjalna przesyłka"
Yoshimitsu - C

Na twarzy Eijiego pojawił się uśmiech, a spod jego płaszczu powoli zaczęły wylatywać robaczki, spore ilości robactwa. Nagle, w jednej chwili wręcz przykleiły się do blondyna, a Sora złapał delikatnie jego podbródek. Cóż... zapewne gdyby nie to, osunąłby się zupełnie tak jak ręce i nogi, które nagle zrobiły się niesamowicie luźne i bezwładne. Kikaichu, najwyraźniej oddziaływały na chłopaka bardzo mocno. Może miał mało chakry? A może po prostu był słaby? Nie nam to oceniać. Blondyn, ciężko łapał kolejne oddechy, a robaczki posłusznie wróciły po paru chwilach do swojego hosta.

- Owszem, miałeś zabić tylko hozukiego. Wykonałeś swoje zadanie, ale chyba nie sądziłeś, że na tym zakończymy naszą współpracę. Pokazałeś mi, że można Ci ufać. Jesteś teraz jednym z moich ludzi. A to oznacza, że będziesz wykonywał kolejne zadania, rzecz jasna. - powiedział spokojnie, a następnie puścił głowę blondyna. Ta opadła bezwładnie, z ust pociekło trochę śliny, która skapywała na jego koszulkę. - Zabiłeś Nagano, jednak pozostawiłeś świadka przy życiu. Wykorzystamy to... Pozostawienie tego człowieka żywego było twoją najprzydatniejszą pomyłką w życiu. Twoje kolejne zlecenie będzie polegało na zwróceniu tego gościa jego rodzinie. Panowie zapewne bardzo się ucieszą.

Nie czekając na odpowiedź Yoshimitsu, Akira podszedł do zakładnika, a następnie przylepił mu sześć wybuchowych notek. Po jednej na każdej kończynie, oraz po jednej na klatce i plecach. Następnie wskazał na Yoshiego, kolejno na faceta.
- Przelej na nie swoją chakrę. Przyda Ci się. - zaśmiał się cicho.

- Dostarczysz go do domu, a potem wysadzisz go w powietrze, razem z resztą jego popierdolonej rodzinki.- Uśmiechnął się szyderczo, by po chwili kontynuować.. - To będzie jasny znak, że z nami się nie zadziera, a chowanie zdrajców jest równoznaczne z szukaniem guza. Tak jakby sama próba zamachu na moją osobę im nie wystarczyła. Dzięki Bogu są niemal tak samo nieudolni co nasz kochany Nagano... - Poprawił rękawy, a następnie zaczekał, aż Kaguya wykona rozkaz Inuzuki.

Słownik

Postacie:
Członkowie mafii:

1) Kieł: Sora
2) ??: Aburame Eiji
3) ??: Inuzuka Akira

Mapa:

Inne: